ได้ยินหยวนเหอพูด ผู้หญิงที่อยู่ในเหตุการณ์ ส่วนใหญ่ของทุกคนนี้เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
หยวนเหอเป็นคนที่หล่อ และสง่างามมาก ยิ่งในช่วงสองปีที่ผ่านมางานธุรกิจของเขาทำได้ดีอย่างราบรื่น จนทุกวันนี้เขากลายเป็นผู้ชายที่โสดและรวยปริญญาตรี ทำให้ผู้หญิงหน้ามืดตามัวกันหมด！
ส่วนอวิ๋นเสว่เหยน สมัยเรียน ไม่ใช่แค่ดาวประจำของโรงเรียนแต่ยังเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนด้วย เพื่อนๆ จะด้อยลงเมื่อยืนอยู่รอบข้างเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอกลับท้องก่อนแต่งงานอยู่เมืองนอก หลังคลอดลูกเธอก็ได้พาลูกกลับเมือง ทำให้ชื่อเสียงของตัวเองเสียหายขนาดนี้ แต่หยวนเหอก็ยังรักและลืมเธอไม่ลง ความอิจฉาริษยาที่ผู้หญิงเหล่านี้มีต่ออวิ๋นเสว่เหยนก็ได้เพิ่มมากขึ้นไปอีกอย่างเงียบๆ
ไม่นานก็มาถึงตอนเวลาค่ำๆ เมื่อทุกคนกำลังยิ้มแย้มอย่างมีความสุข ตูม มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น จากนั้น มีแสงเงาของคนๆ หนึ่งที่กำลังเดินเข้าห้องนี้ ทุกคนจ้องมอง เธอยิ้มอย่างหน้าบาน “ขอโทษด้วยนะ ที่ให้ทุกคนรอนาน！”
งานปาร์ตี้ของเพื่อนร่วมชั้น ทุกคนสามารถพาเนื้อคู่ของตัวเองมาได้ วินาทีนี้ ผู้ชายทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ จ้องมองอว๋นเสว่เหยนจนน้ำลายแทบจะหลายออกมาจากปากแล้ว
เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีฟ้าอ่อน แม้จะแต่งตัวอย่างเรียบง่าย แต่ก็คงสวยเหมือนอย่างกับนางฟ้า ดวงตาของหยวนเหอเหมือนมีแสงสว่างจ้า แล้วลุกยืนขึ้น ด้วยรอยยิ้มหวาน เปิดแขนอย่างกว้าง “เหยนเหยน ไม่ได้เจอกันห้าปี เธอสวยขึ้นอีกแล้วนะ！”
หลังอวิ๋นเสว่เหยนมีเซี่ยงเส้าหลงเดินตามเข้ามา เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะวิ่งเข้าไปกอดภรรยาตัวเอง อะไร นี่จะทนได้ไง ตอนที่กำลังจะโอบกอดโดน เซี่ยงเส้าหลงก็รีบเข้าไปคว้าอวิ๋นเสว่เหยนอย่างรวดเร็ว เอาร่างกายของตัวเองไปกอดกับหยวนเหออย่างเต็มแขน “เห้ย ไม่ต้องกระตือรือร้นขนาดนี้ก็ได้ เขินนะเนี่ย”
ไม่มีกลิ่นหอมเหมือนอย่างที่คาดคิด จ้องมอง ผมกอดกับผู้ชายนี่หน่า ดันแรงๆ แล้วรีบก้าวถอยหลังไปไม่กี่ก้าว ขมวดคิ้วอย่างแรง “คุณคือใคร？ที่นี่เป็นงานปาร์ตี้ส่วนตัวพวกเรา เชิญคุณออกไป！”
อวิ๋นเสว่เหยนยืนออกมา นิ่งแล้วสักพัก สีหน้าดูแปลกๆ แล้วแนะนำว่า “เขา เป็นคุณพ่อของลูกฉัน”
ทันทีที่พูดคำนี้เสร็จ สีหน้าของหยวนเหอเปลี่ยนทันที ดวงตาของคนส่วนมากมองไปทางหยวนเหอ สีหน้าเต็มไปด้วยความย่ามใจ วางแผนที่จะสารภาพรักไม่ใช่เหรอ？สุดท้ายสามีเขาตามมาด้วย จะคอยดูว่านายยังจะทำยังไง？
ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ จ้องมองเซี่ยงเส้าหลง ถึงหน้าตาจะหล่อ แต่ไม่นานมานี้ได้ยินหยวนเหอพูดว่า เซี่ยงเส้าหลงเป็นคนไม่เอาถ่าน ไม่มีงานไม่พอ ยังจะเกาะอวิ๋นเสว่เหยนกิน สายตาและคำพูดของเพื่อนร่วมชั้นเต็มไปด้วยคำดูถูก เหยียดหยาม เป็นเทพธิดาอดีตก็แล้วไง ตอนนี้ ก็แค่แต่งงานกับคนที่ทุกคนดูถูกไม่ใช่เหรอ？
วินาทีนี้หยวนเหออยากจะถีบเซี่ยงเส้าหลงออกไป จากนิสัยงอวิ๋นเสว่เหยนแล้ว เนื่องในงานปาร์ตี้แบบนี้ เธอพาคนที่ทำให้เธออับอาย ขายหน้าแบบนี้ออกมาได้อย่างไร？
ในขณะนี้เซี่ยงเส้าหลงก็สังเกตรอบๆ ในห้องนี้อย่างเงียบๆ ผนังกับหลังคาปูเต็มไปด้วยดอกไม้มาลัยกับลูกโป่ง นี่ไม่ใช่งานปาร์ตี้ของห้องแล้วมั้ง คงเป็นคนละเรื่องละ？
“หัวหน้าห้อง？”
อวิ๋ยเสว่เหยนจ้องมองหยวนเหอที่กำลังเผลออยู่ แล้วตะโกนอย่างเสียงดัง
หยวนเหอฟื้นคืนสติกลับมาทันที แล้วยื่นมือจับกับเซี่ยงเส้าหลง อย่างสุภาพบุรุษ “สวัสดีครับ ผมชื่อหยวนเหอ เป็นหัวหน้าห้องของเหยนเหยนสมัยตอนเรียนมัธยม”
หยวนเหอเอ่ยชื่อเหยนเหยนสองคำนี้ ได้อย่างสนิทใจ
เหมือนมีแสงวาบผ่านไปจากเซี่ยงเส้าหลงเล็กน้อย และยืนมือออกมาเช่นกัน “สวัสดีครับ ผมชื่อเซี่ยงเส้าหลง เป็นสามีของเหยนเหยน ！”
สักพัก มีกลิ่นแปลกๆ เกิดขึ้นจากผู้ชายสองคนนี้อย่างรวดเร็ว
การที่เซี่ยงเส้าหลงมาอย่างกะทันหันแบบนี้ ทำให้แผนของหยวนเหอเสียหมด นั่งข้างๆ อวิ๋นเสว่เหยนอย่างหน้าด้านไม่ได้ละ ได้แต่จ้องมองสองคนนั้นจู๋จี๋กัน สีหน้าอย่างเศร้า ในขณะนี้ส่งสายตาให้คนรอบข้าง
เหอหัวเพื่อนที่สนิทที่สุดในสมัยเรียน เขาเข้าใจเลยทันที ขยับตัวไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น หัวเราะเสียงฮ่าฮ่า “เจ้าเซี่ยง นายโชคดีและมีพรมากนะ！ ที่ได้แต่งงานกับดาวโรงเรียนของพวกเรา ผมเหอหัวชื่นชมคุณมาก มา ชลแก้ว！”
พูดเสร็จ ก็เอาไวน์ขวดหนึ่งมาไว้ตรงหน้าเขา
เซี่ยงเส้าหลงส่ายหัวแล้วยิ้ม “ต้องขอโทษด้วย ผมไม่ดื่มไวน์ครับ”
สีหน้าของเหอหัวเปลี่ยนทันที
“เจ้าเซี่ยงจะไม่ไว้ให้หน้าผมหน่อยเหรอ？”
ณ ตอนนี้ เสียงโวยวายของในห้องเงียบขึ้นมาทันที เพื่อนสนิทของเหอหัวโวยวายอย่างเสียงดัง “เป็นแค่คนคนหนึ่งที่ต้องให้ผู้หญิงเลี้ยงดูแล จะไม่ไว้หน้าพี่ชายผมหน่อยเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นใคร อย่าตีค่าตัวเองมากไปหน่อยเลย？”
“เหอะเหอะ……ผมจะคอยดู ใครจะเป็นผู้กล้า ไวน์นี้ไม่ดื่ม อย่าคิดที่จะได้ออกจากห้องนี้！”
หยวนเหอแอบยิ้ม แต่ก็ยังทำตัวเหมือนเป็นคนดี “เหอหัว อย่าหาเรื่องหน่อยเลย เหล้าคาราโอเกะร้านนี้นำเข้าจากต่างประเทศหมดเลยนะ คนที่ดื่มของถูกอย่างเขาดื่มแบบยี่ห้อไม่เป็นหรอก เพราะฉะนั้นอย่าไปทำให้เขาอึดอัดใจเลย ！”
เหอหัวยิ้มอย่างร้าย “หัวหน้าห้อง นี่มันเกี่ยวข้องถึงศักดิ์ศรีผมเลยนะ นายไม่ต้องยุ่งหรอก！”
หลังจากนั้น จ้องมองเซี่ยงเส้าหลง “นี่ นาย ถ้านายไม่ดื่มจริงๆ ก็ยกไวน์ขวดนี้ หากำแพงมุมใดมุมหนึ่ง เท่ตั้งแต่ต้นจนจบ อย่าให้เหลือแม้แต่หยดเดียว จากนั้นก็ตะโกนดังๆ ว่า ผมเป็นคนไร้ค่าคนไม่เอาถ่าน ผมยอมแพ้ ไวน์ขวดนี้ ก็ไม่เรียกนายดื่มละ！”
สีหน้าของอวิ๋นเสว่เหยนเปลี่ยนทันที “เหอหัว นี่นายจะมากเกินไปละนะ？”
“เกินไปเหรอ？ผมแค่อยากจะช่วยคุณเช็ดดู ว่าผู้ชายที่ดื่มเหล้าไม่เป็นเนี่ย เหมาะสมกับการเป็นลูกผู้ชายแมนๆ มั้ย？”
“ฮ่า ฮ่า ……”
“คำนี้พูดไม่ถูกนะพี่หัว ถ้าไม่ใช่ลูกผู้ชายแล้วจะทำให้คุณหนูอวิ๋นของพวกเราท้องได้ไงละ？อย่าบอกนะว่า คุณไปแอบมีกับคนอื่นมาอ่ะ？”
ทุกคนหัวเราะเยาะเย้ยเขา เซี่ยงเส้าหลงจ้องมองนายอย่างโกรธ “จะดื่มจริงเหรอ？”
เหอหัวหัวเราะอย่างสะใจ“ทำไม นายกล้าดื่มกับฉันจริงเหรอ！”
เซี่ยงเส้าหลงไม่รู้ แต่ในฐานะเพื่อนร่วมชั้นพวกเขารู้ สมัยเรียน เหอหัวเป็นถึงราชาไวน์แห่งโรงเรียน เหล้าขาวสามกิโลครึ่ง ส่วนไวน์ นายดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เมา จนทุกวันนี้ออกไปในสังคมกับหยวนเหอเป็นระยะเวลานานขนาดนี้ การดื่มของเขายิ่งหลุมลึกเข้าไปอีก ดื่มเหล้ากับนายเนี่ยนะ หาทางให้ตัวเองตายเปล่าๆ ！
“เพราะฉะนั้นถ้าจะดื่มเนี่ย ไวน์แค่นี้จะดื่มได้อย่างเต็มที่และสนุกได้ไงละ”
“ไวน์แดง ไวน์ขาว เอามาอย่างละสิบขวด พวกเราสลับกันเป่า เอามั้ย！”
พูดจบ เงียบกันทั้งห้อง！
“นี่นาย นายแน่ใจเหรอ？”
เหอหัวจ้องหน้าเขาอย่างตะลึงใจ สามสิบขวด มันก็คือสามสิบกิโลกรัม อย่าว่าเป็นไวน์เลย แม้มันเป็นแค่น้ำขาวสามสิบขวด ก็คงไม่มีคนไหวหรอกมั้ง！
“เหอเหอ เจ้าเซี่ยงสนใจและสนับสนุนสักขนาดนี้ ผมจะทำให้ทุกคนผิดหวังได้ไงละ！”
“พนักงาน เสิร์ฟไวน์！ขอไวน์ที่แพงที่สุดของในร้าน วันนี้ ผมจะทำให้ทุกคนเล่นอย่างสนุกสนัน！”
หยวนเหอยิ้มเหมือนคนร้าย ในมุมมองเขา เซี่ยงเส้าหลงต้องโม้อยู่แน่เลย ถ้าแบบนี้ ก็ให้นายขายหน้าต่อหน้าของอวิ๋นเสว่เหยนก็แล้วกัน
ผ่านไปสักครู่ เปิดไวน์หกสิบขวดพร้อมกัน เหอหัวยกไวน์ขึ้นขวดหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยคำดูถูก ท้าทาย “นี่ นาย ไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ ถ้าไม่งั้น ทุกคนในนี้ไม่ได้มีเวลาว่างที่จะส่งคุณไปโรงพยาบาลนะ！ ”
อวิ๋นเสว่เหยนมองดูเขาอย่างเป็นห่วง เซี่ยงเส้าหลงเปิดไวน์ขวดหนึ่งอย่างสงบสุข พูดเบาๆ ว่า “ไม่ได้มีโอกาสดื่มมานานแสนนาน วันนี้ ก็ดื่มเหมือนการได้บ้วนปากก็แล้วกัน！”
พูดจบ ไม่มีการผสมใดๆ ยกไวน์ขวดขาวขวดหนึ่งเงยหน้าขึ้นแล้วดื่มทันที แค่สามวินาที เขาก็ดื่มหมดไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว！
ทันใดนั้นเสียงหัวเราะประชดประชันได้เงียบขึ้นมา ทุกคนจ้องมองนายอย่างประหลาดใจ！
นี่มันคือไวน์นะ สามวินาทีหมดขวด เขาวางขวดลงในท้องของเขาละเทใส่ในท้องเลยรึไง？
“ต้องการให้ผมรอคุณมั้ย？”
มีเสียงเยาะเย้ยเกิดขึ้นเล็กน้อย เหอหัวกัดฟัน เงยหน้าแล้วโม้ว่า สิบกว่าวินาทีดื่มหมดขวดหนึ่งก็แค่ดื่มลงท้องอย่างไม่เต็มใจ ชั่วขณะนี้ จากความจุสำหรับการดื่มไวน์ของเขานั้น ทำให้ท้องไม่สบายเล็กน้อยแน่นอน
สำหรับอีกฝ่าย มือของเซี่ยงเส้าหลงข้างหนึ่งถือเหล้าขาว อีกข้างหนึ่งถือไวน์แดง เปิดขวดทีเดียว กุ๊ด กุ๊ด กุ๊ด กุ๊ด เหมือนวาฬกลืนวัว สามวิลงท้องเหมือนเดิม ก็ยังเป็นสามวิหมดขวดเหมือนเดิม ต่อจากนั้น ก็เลียริมฝีปากของเขาอย่างไร้ความหมาย ได้ยินเสียงกุ๊ดๆ ดังขึ้น “แค่นี้ก็ไม่ไหวละเหรอ ริมฝีปากยังเปียกไม่ทั่วงถึงเลย！”
ทุกคนแทบจะกัดลิ้นตัวเอง นี่มันคือคนมั้ยว่ะ อย่าบอกนะว่าคลอดออกมาจากถังไวน์อ่ะ？
สีหน้าของเหอหัวเต็มไปด้วยความเจตนา หันกลับไปที่หยวนเหอ ถูกเขาจ้องตาอย่างแรง ขมวดคิ้ว ละกัดฟัน หากหมือนเซี่ยงเส้าหลงบ้าง เปิดขวดไวน์แดงและไวน์ขาวอย่างละขวด แล้วดื่มพร้อมกัน ดื่มหมดอย่างไม่เต็มใจ เซี่ยงเส้าหลงเปิดไวน์ขาวเพิ่มอีกสองขวด เดินเข้าใกล้ชิดเขา ยิ้มพูดว่า “เก่งนะเนี่ย อ่ะ ฉันเปิดไวน์ให้คุณเรียบร้อยละ เชิญต่อเลยจ้า！”
มีกลิ่นคัดจมูกผ่านเข้ามา เหอหัวทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียงหว่า ละอวดออกมา ต่อมารู้สึกสมองเบลอๆ ล้มนอนราบกับพื้นทันที แล้วลุกขึ้นไม่ไหวอีกเลย
เซี่ยงเส้าหลงถือขวดไวน์ไว้ จิบเหมือนอย่างกับดื่มน้ำเปล่า ยืนอยู่บนที่สูง โดยใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบบนหัวเขา หัวเราะแล้วจ้องมองเขา “เพื่อนร่วมชั้น ยังจะดื่มอีกมั้ย？”
“ถ้านายยังอยากดื่มอีกมั้ย ผมสามารถดื่มจนถึงวันตายมึง！”
