ไม่ได้เหรอ?
แน่นอนไม่ได้!
มีธุรกิจตลาดมืดมากมาย แต่ผลกำไรที่มหาศาลขนาดนั้นมีไม่กี่แห่ง ซึ่งทั้งหมดถูกสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ควบคุมไว้ในมือตัวเองอย่างแน่นหนา แต่เวทีมวยใต้ดิน ซึ่งเป็นหนึ่งในผลกำไรมหาศาล ถูกควบคุมโดยตระกูลเว่ย
ถ้าหากส่งมอบออกไป ตำแหน่งของตระกูลเว่ย ในตลาดมืดจะเปลี่ยนไปอย่างไม่ต้องสงสัย ที่ต้องสูญเสียไม่เพียงแค่ทรัพย์สิน พอเวลานานเข้า จะมีการสูญเสียเกิดขึ้น เป็นไปได้ว่าตระกูลเว่ยจะถูกสามตระกูลยักษ์ใหญ่ไล่ออกไปจากวงการ
สี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ แม้ว่าผิวเผินจะดูเหมือนสนิทสนมมีความสุข ต่างก็มีสัญญาที่จะแต่งงาน ในใจทุกคนรู้ดี เมื่อมีโอกาส ต่างก็จะไม่มีการเมตตาปรานีอย่างเด็ดขาด
เว่ยหลายกัดฟันเหล็กแน่น “เป็นไปไม่ได้!”
“อั้ยย๋า! คุณยังไม่พอใจ?”
เซี่ยงเส้าหลงเบะปากของเขา “คุณดูสถานที่ของคุณ แม้ว่าพื้นที่จะไม่เล็ก แต่การตกแต่งนั้นโกโรโกโส ล้วนเป็นเศษอิฐแตก แม้แต่หินอ่อนก็ไม่มี ไหนจะมีมูลค่าหมื่นล้าน?”
“ผมยินดีซื้อมันด้วยเงินหมื่นล้าน คุณก็แพ้จนมีความสุขล่ะสิ มีอะไรไม่พอใจอีก?”
เว่ยหลายแทบกัดลิ้นทิ้ง ถูกแล้ว แค่มองจากราคาผิวเผิน เวทีมวยนี้อย่าว่าแต่หมื่นล้าน ถึงจะเป็นพันล้านก็ไม่คุ้ม แต่ว่าคิดบัญชีสามารถคิดแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”
ไม่ต้องพูดเลยว่าเมื่อมีเวทีมวยอยูในตลาดมืดก็จะมีสิทธิในการพูด แค่เวทีมวยนี้ก็ทำให้ตระกูลเว่ยมีผลประโยชน์มากมาย ทุกเดือนก็ไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน!
อีกอย่าง นี่ยังเป็นธุรกิจที่ไม่ต้องลงทุน!
ทีแรกฟังดูเหมือนหมื่นล้านเยอะมาก แต่สำหรับเวทีมวยนี้ อย่างมากสามปี สามารถทำเงินได้มากถึงหมื่นล้าน แต่ขอเพียงแค่ตลาดมืดที่ไม่ถูกทำลาย ที่นี่ ก็คือที่เก็บทรัพย์สมบัติขนาดใหญ่!
“คุณชายเว่ย คุณคิดดีแล้วหรือยัง? ถ้าคุณไม่ยินดี งั้นผมคงได้แต่ไปหาผู้นำตระกูลเว่ยที่นั่นด้วยตัวเอง เพื่อทวงหนี้ที่ผมควรจะทวง!”
“คุณ!……”
ในแววตาของเว่ยหลายปรากฏความเย็นชาขึ้น “คุณดูเวทีมวยใต้ดิน ถึงแม้ว่าผมจะให้คุณ คุณจะสามารถบริหารได้เหรอ?”
เวทีมวยใต้ดินเนื้อชิ้นใหญ่ขนาดนี้ มีคนมากมายจ้องตาเป็นมัน หากไม่มีความสามารถ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรักษาสมบัตินี้ได้!
“เรื่องนั้นไม่ต้องให้คุณชายเว่ยเป็นห่วง ถึงแม้พรุ่งนี้จะถูกคนอื่นแย่งไป ผมก็มีความสุข!”
“มีคำพูดประโยคหนึ่งพูดว่า เงินไม่สามารถซื้อความสุขได้ ขอแค่ที่นี่ไม่ใช่ของคนแซ่เว่ย ในใจของผม ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก!”
“เซี่ยงเส้าหลง!”
เว่ยหลายตะคอก “ทำอะไร อย่าทำให้มันเด็ดขาดเกินไป!”
“หรือว่าระหว่างผมกับคุณ ยังมีที่ว่างให้ผ่อนผันกันอีกเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงถามกลับ จากนั้นเขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “ผมไม่มีเวลาว่างที่จะมาพูดคุยกับคุณชายเว่ย ไม่ก็เอาเวทีมวยใต้ดินชดใช้ให้ผม ไม่ก็ ผมไปทวงหนี้ที่ตระกูลเว่ย คุณชายเว่ย ตาคุณเลือกแล้ว !”
ความขัดแย้งแวบผ่านในดวงตาของเว่ยหลายไม่มีที่สิ้นสุด หากเอาเวทีมวยใต้ดินมอบให้เซี่ยงเส้าหลง ภายในระยะเวลาสั้นๆ ขอเพียงตัวเองปกปิดไว้อย่างดี ก็จะไม่ทำให้ตระกูลเว่ยรู้ ในช่วงเวลานี้สามารถใช้ความสัมพันธ์ของตัวเอง พยายามหาวิธีเอาคืนจากเซี่ยงเส้าหลง แต่ถ้าเซี่ยงเส้าหลงไปทวงหนี้กับตระกูลเว่ย ถ้าอย่างนั้น ทุกอย่างก็ปิดบังไม่ได้แล้ว!
“โอเค ผมให้คุณ!”
ในไม่ช้า โฉนดที่ดินและสัญญาข้อตกลงก็ถูกนำเข้ามา หลังจากอ่านข้อตกลงการมอบหมายข้างต้นและลายเซ็นของเว่ยหลายแล้ว เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ เรื่องหนี้ระหว่างเรา ก็ไม่ติดค้างกันอีก!”
เว่ยหลายมองเขาแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “นี่คือที่เก็บสมบัติ หวังว่า คุณจะรักษามันไว้ได้!”
“พวกเราไป!”
“คุณชายเว่ย รอก่อน!”
“ทำไม? ยังมีเรื่องอะไรอีก?”
“คุณชายเว่ยลืมอะไรไปหรือเปล่า?”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มที่มุมปาก “ผมจำได้ว่าคุณชายเว่ยเคยพูดไว้ว่า ถ้าหากผมชนะ คุณชายเว่ย จะให้เห็ดหลินจือสีม่วงกับผมดังนั้นเห็ดหลินจือสีม่วงนี้ผมเอาไปแล้วนะ ค่าสินค้าหนึ่งล้าน คุณชายเว่ยอย่าลืมจ่ายล่ะ!”
พุ่บ!
เว่ยหลาย แทบจะกระอักเลือด ความเจ็บปวดในหัวใจ จ้องมองข้างหลังของเซี่ยงเส้าหลงที่เดินจากไป แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาต!
เซี่ยงเส้าหลง คุณคอยดูแล้วกัน!
แต่ไหนแต่ไรมายังไม่มีใครทำให้ผมเว่ยหลายสูญเสียมากขนาดนี้ แล้วยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างปลอดภัย!
เมืองจี้ตง บ้านพักตากอากาศที่หรูหรา ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นยาแรง เซี่ยงเส้าหลงค่อยๆ ดึงเข็มเงินเล่มสุดท้ายออกจากร่างเผิงเซียวแล้วพูดว่า “พิษถูกถอนออกหมดแล้ว กินยาตามที่ผมจัดไว้ให้สักหนึ่งเดือน ผิดในร่างกาย ก็จะหายจนหมดสิ้น!”
เผิงเซียวคุกเข่าลงข้างหนึ่ง “ผู้น้อยขอขอบพระคุณบุญคุณที่นายพลน้อยช่วยชีวิต !”
“เอาเถอะ!”
เซี่ยงเส้าหลงพยุงเขาขึ้นมา จากนั้นหยิบสัญญาข้อตกลงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ยื่นให้เขา “อันนี้ ให้คุณนะ!”
พอเผิงเซียวรับมาดู ดวงตาของเขาตะลึงทันที จากนั้นด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น “นายพลน้อย หนังสือข้อตกลงของท่าน มาได้ถูกเวลาจริงๆ ครับ!”
“มีอันนี้ ผมสามารถใช้เวลาอันสั้นฟื้นตัวได้แน่นอน จากนั้น ก็ไม่ต้องอยู่ภายใต้การกดขี่ของสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ให้ลำบากขนาดนี้!”
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะเหอะๆ “ด้วยเส้นสายที่คุณอยู่ในเมืองจี้ตง ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถจัดการบริหารเวทีมวยใต้ดินนี้ได้เป็นอย่างดี แต่ว่า… ” ทันใดนั้นสายตาของเซี่ยงเส้าหลงก็จริงจังขึ้น “ในเวทีมวยก็มีความนิยมของสังคม ต้องให้คุณไปกวาดสายตาด้วยตัวเองสักหน่อยแล้ว!”
เผิงเซียวเข้าใจที่เซี่ยงเส้าหลงพูดถึงตระกูลเว่ยหาเงินโดยไม่เห็นค่าชีวิตคนและพูดว่า “นายพลน้อยวางใจ ผู้น้อยรับปากด้วยชีวิต จะไม่ทำเรื่องฝ่าฝืนกฎระเบียบทหาร แต่ เวทีมวยใต้ดินที่รับมา60% ผมจะส่งไปที่กองทัพชายแดนเหนือ เป็นค่าใช้จ่ายกองทหาร
ขณะนี้ ตระกูลสวี่
เพี้ยะ!
เว่ยหลายทุบลงบนโต๊ะอย่างแรง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม “เซี่ยงเส้าหลง! ผมต้องฆ่าไอ้สารเลวนี่แน่นอน!
สวีเจี๋ยสายตาก็เคร่งขรึม “เว่ยหลาย เซี่ยงเส้าหลงต้องตายแน่ แต่เดี๋ยวนี้ยังไม่ถึงเวลา!”
“ผมรอไม่ไหว!”
ทันใดนั้นเว่ยหลายก็หันศีรษะกลับมาแววตาแดงก่ำ “คุณรู้หรือเปล่าว่าครั้งนี้ผมชดใช้ไปเท่าไหร่?!”
“หนึ่งหมื่นล้าน! หมื่นล้านเต็มๆ ! นอกจากนี้แล้ว ยังมีเวทีมวยใต้ดิน!”
“คุณรู้ไหมว่าเวทีมวยใต้ดินสำหรับตระกูลเว่ยแล้วมันสื่อถึงอะไร ถ้าหากเวลาอันสั้นนี้ไม่สามารถปิดช่องโหว่นี้ได้ ถ้าเกิดครอบครัวรู้เข้า ตำแหน่งผู้สืบทอดของผม ก็จะรักษาไว้ไม่ได้ คุณเข้าใจไหม?!”
แววตาของสวีเจี๋ยก็หม่นหมองลงทันที “ทั้งหมดนี้คุณเป็นคนหาเรื่องเอง จะไปโทษใครล่ะ?”
“เซี่ยงเส้าหลงตอนนี้มีตระกูลฉวีคุ้มครองอยู่ ถ้าเกิดไปแตะต้องเขา แผนการทั้งหมดที่เราวางไว้ก่อนหน้านี้ก็จะทำลายหมดทิ้ง!”
“ผมไม่สามารถไปสนใจอะไรได้มากมายขนาดนั้น!”
เว่ยหลายท่าทีเหมือนคนบ้าคลั่ง “มะรืนนี้ เป็นงานหมั้นของคุณกับฉวีเสี่ยวอี้ ก็เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่เราจะลงมือ!”
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ!”
สวีเจี๋ยลุกขึ้นมาทันที “มะรืนนี้ถึงจะลงมือได้ แต่ก็ไม่ใช่โอกาสที่ดีที่สุดที่จะลงมือ!”
เว่ยหลายขยับมุมปาก “พี่เจี๋ย อยากหาความร่ำรวยในที่อันตราย คุณนึกว่า เรื่องของคุณจะสามารถปิดได้อีกนานแค่ไหน?”
สวีเจี๋ยทันใดนั้นก็ตกตะลึง “คุณ … คุณหมายความว่าไง?”
“เงินในบัญชีตระกูลสวีของคุณ เกรงว่าถูกคุณผลาญจนหมดเกลี้ยงตั้งนานแล้วมั้ง?”
“ถ้าหากลุงสวีรู้ละก็ ตระกูลสวีหนึ่งในสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ ตอนนี้แม้กระทั่งเงินสดสิบล้านก็ไม่สามารถเอาออกมาได้ คุณว่า เขาจะเป็นยังไง?”
สายตาของสวีเจี๋ยชักลง “คุณข่มขู่ผม?”
“ไม่ไม่! พี่เจี๋ย ตอนนี้พวกเราเป็นตั๊กแตนที่อยู่ในเรือลำเดียวกัน ผมแค่ เตือนคุณเฉยๆ !”
“สายไปแล้ว เรื่องไม่ควรเก็บไว้นานเดี๋ยวจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง!”
“แผนก็ยังเป็นแผนนั้นอยู่ เพียงแต่ จากเวลาแต่งงานเลื่อนมาเป็นงานหมั้น ”
“ทุกอย่าง พวกเราก็เตรียมตัวพร้อมแล้ว ถึงเวลา ขอเพียงควบคุมเมื่อคุณควบคุมฉวี่เฉิงกับฉวี่อี้หมิน คุณก็จะมีคุณสมบัติที่จะบังคับฉวีเสี่ยวอี้ เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แล้วจะสู้คุณได้ไง?”
“ถึงเวลา ทรัพย์สมบัติมหาศาลของตระกูลฉวี ไม่ใช่เป็นของคุณเหรอ? บวกกับในฐานะที่เป็นลูกเขยสมบูรณ์แบบ ผู้สืบทอดตระกูลฉวี นอกจากคุณแล้ว จะเป็นใครได้อีก?”
“ถึงเวลา คุณจะได้รับทั้งเกียรติยศและชื่อเสียง! ส่วนผม ก็สามารถใช้โอกาสครั้งนี้ และฉันสามารถใช้ช่องโหว่นี้ทุ่มให้หมด ทุกอย่าง ก็ยังคงเหมือนเดิม ถึงเวลานั้น พวกเราสองพี่สองก็จะร่วมมือกันกำจัดตระกูลเฉิง ทั้งเมืองจี้ตง ไม่! ควรบอกว่าทั้งมณฑลหลู่ โลกทั้งใบก็จะเป็นของพวกเราสองพี่น้อง!”
“พี่เจี๋ย โอกาส มันสามารถหายไปได้ภายในพริบตาเดียวนะ!”
สวีเจี๋ยในแววตามีความขัดแย้ง เงียบเป็นเวลานาน
“สวีเจี๋ย!”
จ้องมองท่าทางที่ลังเลของเขา สีหน้าของเว่ยหลายบึ้งตึง “ถ้าหากเรื่องของผมปิดไม่สามารถปิดได้ คุณก็อย่าคิดว่าจะรอด ถึงจะโชคร้าย ผมก็จะกระชากคุณไปเป็นเพื่อน!”
สายตาของสวีเจี๋ยมีความอาฆาตแวบผ่าน แล้วพยักหน้าโดยไม่เผยร่องรอย “ได้! ก็ทำตามที่คุณพูด!”
เวลา ไม่นานสามวันหลังก็มาถึง! ”
ชั้นบนสุดของโรงแรมเจ็ดดาว คนดังมารวมตัวกันที่เมืองจี้ตง เพราะว่าวันนี้ คือสองตระกูลในสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ เป็นงานหมั้นของคุณชายตระกูลสวีสวีเจี๋ยกับคุณหนูฉวี่เสี่ยวอี้!
ในห้องแต่งตัว ฉวี่เสี่ยวอี้โยนเครื่องสำอางออกไปไกล แววตาแดงก่ำ “ฉันไม่หมั้น! ไม่หมั้น! ถึงตายก็ไม่หมั้น!”
“จัเหลวไหล!”
ฉวี่เฉิงเข้ามา พอดีเห็นฉากนี้ สีหน้าบูดบึ้งขึ้น “แขกทุกคนก็มาถึงกันแล้ว เวลานี้ยังมาบอกว่าไม่หมั้น อยากทำให้ตระกูลฉวี่เราขายหน้าใช่ไหม?”
ฉวี่เสี่ยวอี้น้ำตาพรั่งพรู “คุณสนใจแต่ตระกูลฉวี่ แต่กลับไม่เคยเป็นห่วงความรู้สึกของฉัน คุณไม่คู่ควรเป็นคุณพ่อของฉัน!”
“เธอ….!”
สายตาของฉวี่เฉิงโกรธมาก ยกฝ่ามือขึ้นสูง เตรียมตบลงมา ทันใดนั้นก็มีมือข้างหนึ่งหยุดเขาไว้ หันศีรษะไปมอง ก็คือเซี่ยงเส้าหลง
“เจ้าตระกูลฉวี่ นี่เป็นลูกสาวของคุณนะ คุณทำใจลงมือได้เหรอ?”
“เจ้าเซี่ยง ให้คุณเห็นเรื่องตลกแล้ว !” ฉวี่เฉิงยิ้มอย่างละอายใจ
“ไม่เป็นไร ถ้าหากเจ้าตระกูลฉวี่เชื่อใจผม ไม่งั้น ให้ผมช่วยกล่อมตระกูลฉวี่ดีไหม?”
“นี้ … ” ฉวี่เฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า “ถ้างั้นก็รบกวนเจ้าเซี่ยงด้วยนะ !”
หลังจากฉวี่เฉิงเดินจากไป ฉวี่เสี่ยวอี้ก็เงยหน้าขึ้นทันที น้ำตาคลองเบ้า “คุณก็ต้องการให้ฉันหมั้นใช่มั้ยคะ?”ภายใต้ดวงตาของเธอมีความหวังที่แอบซ่อนอยู่
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มเบาๆ ขยับปากแล้วพูด ฟังที่เขาพูดจบ ฉวี่เสี่ยวอี้ก็อ้าปากกว้าง “คุณพูดจริงเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มอย่างมั่นใจ “จะเป็นจริงหรือเปล่า รอสักครู่ คุณก็จะรู้เอง !”
