เถาเส่ออยู่ในภายใต้การจัดการของเซี่ยงเส้าหลงนั้น ก็นั่งเครื่องบินไปยังเมืองเทียนไห่ในวันนั้น ส่วนเถาเชี่ยนเชี่ยนติดตามอยู่หลังของเซี่ยงเส้าหลง หูหนวดดึงหน้า และสีหน้าเหมือนไม่มีความสุข
เซี่ยงเส้าหลงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาตะลึง เถาเชี่ยนเชี่ยนเตะนิ้วเท้าอย่างเบื่อหน่าย จ้องมองไปที่ เซี่ยงเส้าหลง จู่ๆ ก็กระทืบเท้า เปิดประตูและจากไป กำลังจะจากไป เธอก็เห็นเลี่ยหลงที่ยืนอยู่ที่ตรงประตูทันที ตาของเธอกลิ้ง มีรอยยิ้มแปลกๆ ที่มุมปาก และพูดว่า “เธอเป็นบอดี้การ์ดของพี่เซี่ยง ใช่ไหม?”
สำหรับหลานสาวของเถาเส่อนั้น เลี่ยหลงไม่กล้ารุกรานหรอก แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เธอถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ก็พยักหน้าอย่างซื่อสัตย์
“แล้วเธอเคยเจอคนรักของพี่เซียงไหม? อายุเท่าไหร่? สวยมั้ย? พวกเขาแต่งงานมากี่ปีแล้ว?”
หลังจากถูกระดมยิงด้วยคำถาม ทันใดนั้นเลี่ยหลงก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย แต่ว่า เลี่ยหลงก็ตอบได้อย่างตรงมาก และพยักหน้า “เคยเห็นแน่นอน ภรรยาของนายพล… เอ่อ… ภรรยาของคุณท่านของพวกผม สวยอย่างกับนางฟ้า!”
เถาเชี่ยนเชี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “งั้น……งั้นเราสวยมั้ย?”
เลี่ยหลงอาจอยู่ในกองทัพเป็นเวลานานเกินไป ดูเหมือนจะเป็นคนซื่อๆ หน่อย เขามองดูเถาเชี่ยนเชี่ยนสิบกว่าวินาทีอย่างจริงจัง และในที่สุดก็พูดอย่างจริงจังว่า “สวยกว่าเธอนิดหน่อย!”
“นี่เธอ!……ฮึ!”
เถาเชี่ยนเชี่ยนกระทืบเท้าของเขาอย่างดุดัน หันหลังแล้วเดินจากไป เลี่ยหลงกัดฟันด้วยความเจ็บปวด มองดูหลังอันรุนแรงของสาวน้อย และไม่กล้าที่จะเข้าไปถาม ทำได้เพียงแต่ถูเท้าแล้วคุยกับตัวเอง
“ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ นิสัยร้ายกาจจัง?”
“โชคดีที่นายพลน้อยไม่ได้พบเจอภรรยาแบบนี้ ไม่เช่นนั้น คงจะถูกกินตายอย่างเข้มงวดหรอก?”
“ออ?นายพลน้อยของบ้านเธอดูเหมือนจะเป็นคนที่กลัวภรรยามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“เธออย่าว่านะ มันเหมือนเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมบอกเธอนะ………”
หันหัวกลับไป ยังพูดไม่จบ เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเซี่ยงเส้าหลงที่อยากยิ้มแต่ไม่ยิ้ม คำพูดของเลี่ยหลงที่ยังพูดไม่จบ ก็กลับไปติดอยู่ในลำคอของเขาทันที!
“เลี่ยหลง!”
“อยู่ครับ!”
“ออฟโรดด้วยน้ำหนักสามสิบกิโลกรัม ยี่สิบกิโลเมตร สามชั่วโมง ออกตัวทันที!”
“รับทราบครับ!”
สีหน้าของเลี่ยหลงดูขมขื่น ปากเจ้าเล่ห์นี้!
เหอะ อะไรที่จะมาถึง ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก……
สี่ชั่วโมงต่อมา เซี่ยงเส้าหลง เถาเชี่ยนเชี่ยนและเลี่ยหลง กลับมายังป่าที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านเสี่ยวเหอ ที่นี่ เขาเป็นคนที่ส่งคนไปหาแหล่งที่มาของมลพิษ!
“พี่เซี่ยง เธอแน่ใจหรือว่าคือที่นี่?”
เส้นทางในป่าค่อนข้างจะสูงชัน เถาเชี่ยนเชี่ยนถามอย่างระมัดระวังในขณะที่เดิน
เซี่ยงเส้าหลงดมจมูก และพยักหน้า “น่าจะคือที่นี่แหละ ไม่ผิด กลิ่นในอากาศแตกต่างและเปลี่ยนไปเล็กน้อย!”
เถาเชี่ยนเชี่ยนก็ดมกลิ่นเช่นกัน แล้วพยักหน้า “ไอ้พวกขี้โกงพวกนี้นี่มันร้ายจริง เพื่อเงิน ไม่สนชีวิตและความตายของผู้คนเลย!”
หลังจากเดินผ่านเส้นทางที่ขรุขระไม่กี่แห่ง กลิ่นฉุนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อกำจัดกอวัชพืชกลุ่มสุดท้ายออกไป ฉากตรงหน้า ทำให้คนตรงหน้าตกใจจนแทบช็อก!
“โธ่เว้ย ตกลงพวกมันมาทำอะไรที่นี่กันแน่?!”
ท่อขนาดใหญ่ห้าท่อ น้ำเสียสีเขียวขุ่นไหลลงแม่น้ำสายเล็กอย่างต่อเนื่อง กลิ่นฉุน และแม้แต่วัชพืชรอบๆ ตัวก็เหี่ยวแห้งและตายไปหมด!
“ฉันเคยได้ยินจากชาวบ้านในหมู่บ้านเสี่ยวเหอบอกว่า น้ำที่ปกติพวกเขาใช้กัน มักจะมาจากแม่น้ำสายนี้ และมีหมู่บ้านไม่น้อยกว่าสิบแห่งที่ใช้น้ำในแม่น้ำนี้เป็นน้ำดื่ม หากยังปล่อยให้พวกเขาปล่อยมลพิษพวกนี้อีก ยังจะต้องมีอีกสักกี่คนที่ต้องทนทุกข์ทรมาน!”
ดวงตาของเถาเชี่ยนเชี่ยน เปลวเพลิงโกรธแผดเผา
“เห้ย พวกเธอกี่คน!ทำอะไรกัน!”
ทันใดนั้น มีคนสองสามคนปรากฏตัวในบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล และตะโกนบอกเถาเชี่ยนเชี่ยนพวกเขา
ผู้นำคนแรกใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง และอื่นๆ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนงาน ในมือ มีเครื่องมือทำงานต่างๆ เช่น ประแจและคีม
“ที่นี่ไม่มีอะไรที่น่าดูหรอก! ไป ไป ไป!”
มีคนสองสามคนที่เดินเข้ามา และเริ่มขับไล่เซี่ยงเส้าหลงทั้งสามคนอย่างไม่ยินดีต้อนรับ เซี่ยงเส้าหลงเหลือบมองเล็กน้อย จากประตูไม้ที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง เขาเห็นท่อน้ำที่ยังสร้างไม่เสร็จสิ้นท่อหนึ่ง!
พวกเขาก็ยังคงปล่อยมลพิษอย่างไร้ยางอาย!
“พวกเธอกำลังทำอะไรอยู่!”
เถาเชี่ยนเชี่ยนพูดอย่างโกรธเคือง “พวกเธอรู้หรือไม่ ว่าการปล่อยสิ่งปฏิกูลพิษโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นการผิดกฎหมาย น้ำนี้ของเธอ เป็นน้ำดื่มของชาวบ้านจำนวนที่นับไม่ถ้วน!”
“เธอรู้มั้ยว่ามันจะเกิดปัญหาใหญ่อะไรขึ้น หากพวกเขาได้ดื่มน้ำที่มีปัญหาเหล่านี้ลงไป!”
หัวหน้าใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง ชื่อถงกุ้ย เป็นผู้จัดการของบริษัทเคมีจิ่วหยาง เห็นเพียงสายตาของเขาทีแสนเย็นชา และพูดอย่างเย็นชาว่า ” น้ำเสียที่มีพิษอะไร?!”
“ตาข้างใดของเธอเห็นพวกเราปล่อยน้ำเสียที่เป็นพิษลงไป? สิ่งเหล่านี้เป็นน้ำที่บริสุทธิ์ทั้งนั้น!”
“ถ้าไม่เข้าใจก็อย่ามาเสือกที่นี่ รีบออกไปจากที่นี่ซะ!”
“เธอ……เธอนี่มันช่างไร้ยางอายเหลือเกิน!”
กลิ่นฉุน สีที่เขียวๆ นั้น หลักฐานและธาตุเหล็กตอกย้ำชี้ให้เห็นถึงปัญหาคุณภาพน้ำ!
“โอ้ย! สาวน้อย อย่ามาอาบอายตั้งแต่เด็กเลย!”
สีหน้าของถงกุ้ยเย็นชาลงทันที “บอกตามตรงให้เธอนะ ที่นี่คือแหล่งที่ของบริษัทเคมีจิ่วหยาง ไม่ใช่ที่ที่สาวน้อยอย่างเธอที่จะมาจับต้องและโวยวายได้!”
“รีบออกไปซะ ไม่งั้น ผมไม่เกรงที่จะพาเธอไปอาบน้ำในข้างในนะ!”
“ฉัน……ฉันจะเปิดเผยพวกเธอแน่!”
เมื่อระหว่างที่พูดคุยเถาเชี่ยนเชี่ยนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเตรียมจะถ่ายรูป ถงกุ้ยมองดู สีหน้าเปลี่ยนไป “พี่น้อง แย่งโทรศัพท์มือถือของเขามาให้ผม!”
หลายคนพุ่งเข้ามาอย่างดุเดือด และเซี่ยงเส้าหลงก็พูดเบาๆ ว่า “เลี่ยหลง!”
เลี่ยหลงที่วิ่งเป็นระยะทางยี่สิบกิโลเมตรนั้น โกรธเคียงเป็นเวลานาน ลงไม้ลงมือแบบไม่มีความเมตตาเลยสักนิด ด้วยเสียงกรีดร้องเพียงไม่กี่ครั้ง ทันใดนั้น หลายคนก็หน้าบวมไปกันหมดเลย
เถาเชี่ยนเชี่ยนยกคางอย่างภาคภูมิใจ และถ่ายรูปสองสามภาพ “ฉันโทรหาสำนักจัดการคุณภาพน้ำแล้ว เมื่อพวกเขามาถึง พวกเธอก็โดนแน่!”
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง คนสามคนเดินขึ้นมาอย่างไม่เร่งรีบและบ่นว่า “คนอะไรโทรมาแจ้ง และก็ยังจะมาที่นี่ที่แห่งนี้ซึ่งนกก็ไม่อึนั้น กินอิ่มละไม่มีอะไรทำเหรอ!”
“ก็ใช่ ผมกำลังเล่นไพ่อย่างสนุกอยู่เลย มันน่าเสียดายจริงๆ ที่โทรมาในเวลานี้!”
เมื่อเห็นผู้มาเยี่ยมอย่างชัดเจน ตาของถงกุ้ยสว่างเป็นประกาย และก็วิ่งเหยาะๆ ขึ้นไป “หัวหน้าแผนกเห่า ทำไมท่านถึงมาด้วยตัวเองล่ะครับ?”
เห่าเฉิงตอบว่า “เป็นผู้จัดการถงนี่เอง! ไม่รู้ว่าเป็นใครที่เกียจคร้านและไม่มีทำอะไรเลย ได้โทรมาแจ้งว่ามีคนปล่อยสิ่งปฏิกูลมูลพิษโดยไม่ได้รับการอนุญาต พอดีว่าเจ้าหน้าที่ในสำนักงานเคร่งเครียดมาก ผมเลยต้องมาด้วยตัวเอง”
“ฉัน! ฉันเป็นคนแจ้งความเอง!”
เถาเชี่ยนเชี่ยนเดินเข้ามา แล้วชี้ไปที่น้ำเสียที่ยังไหลอยู่อย่างต่อเนื่อง “เธอดูสิ นี่คือหลักฐาน!”
เห่าเฉิงเหลือบมอง แล้วพูดอย่างเฉยเมย “สาวน้อย อย่าพูดไปมั่วนะ ใช่หรือไม่ใช่น้ำเน่าที่เป็นพิษ ก็ไม่ใช่เธอนั้นที่จะเป็นคนสรุปได้ มันจะถูกกำหนดและสรุปได้ ในหลังจากการตรวจสอบผ่านมืออาชีพเท่านั้น!”
“นี่ยังต้องตรวจสอบอีกหรือ?เธอไม่ได้ดมกลิ่นนี้เหรอ?”
“ช่างเถอะๆ พิธีการนั้นคือปัญหาจริงๆ งั้นพวกเธอก็รีบไปตรวจสอบซะ!”
ทั้งสามคนเอาตัวอย่างน้ำไปหนึ่งแก้วเต็ม และหลังจากนั้นไม่นาน สุดท้าย เห่าเฉิงก็พูดกับเถาเชี่ยนเชี่ยนว่า “พวกเราได้ตรวจสอบน้ำแล้ว น้ำนี้ไม่มีปัญหา และน้ำนี้ก็ปล่อยไหลออกมาตามปกติอย่างสมบูรณ์ มาตรฐานนะ สาวน้อย วันหลังถ้าสิ่งที่ไม่เข้าใจก็อย่าแจ้งความไปเรื่อย ทุกวันนี้รู้ไหมว่าพวกเรายุ่งแค่ไหน?”
“อะไรนะ?!”
ดวงตาของเถาเชี่ยนเชี่ยนเบิกกว้าง “น้ำชนิดนี้มีคุณสมบัติที่ครบถ้วน?ตกลงเธอตรวจสอบเป็นจริงไหม?”
เห่าเฉิงเริ่มไม่พอใจเล็กน้อย “เธอสงสัยในความเป็นมืออาชีพของผมเหรอ? งั้นในกรณีนี้ ก็ตามใจพวกเธอก็แล้วกัน อย่างไรก็ตาม ตราบใดผมยังอยู่ที่นี่ น้ำที่นี่ก็ผ่าน!”
“งั้นผมพูดนะ พวกเราจะทำเรื่องผิดกฎหมายได้ยังไง!”
ถงกุ้ยพ่นน้ำเสียง จากนั้นมองไปที่เห่าเฉิง และพูดอย่างร่าเริง “หัวหน้าแผนกเห่า รบกวนและลำบากท่านจริงๆ ผมยังมีเหล้าเหมาถายดีๆ อยู่สองขวด ในเมื่อตอนที่ท่านกลับไปพกติดตัวกลับไปด้วย!”
ดวงตาของเห่าเฉิงสว่างขึ้นทันที “ฮ่าฮ่า งั้นจะดีเหรอ ให้ผู้จัดการถงเสียค่าใช้จ่ายอีกแล้ว”
“คุณ……พวกคุณนี่มันขี้โกง!”
ไม่ว่าเถาเชี่ยนเชี่ยนจะโง่ขนาดไหน คุณก็ยังฟังออกว่าความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน!
“ขี้โกง?ก็แล้วไง?”
เห่าเฉิงยิ้มอย่างเหยียดหยาม “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?วันนี้ผมจะฝากคำพูดนี้ไว้ให้กับคุณก็แล้วกัน น้ำนี้ ตราบใดที่ผม เห่าเฉิงบอกว่าผ่าน มันก็มีผ่าน แล้วคุณจะทำอะไรได้?”
“อยู่ภายในด้านการตรวจสอบคุณภาพน้ำ คำพูดของผม ก็ราวกับว่าคือคำสั่งของพระราชโองการ!” “โอ้ หัวหน้าแผนกเห่า ตำแหน่งคุณสูงส่งมากนัก!”
เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น จากนั้นร่างมนุษย์หลายคนก็เดินออกมาจากในป่าทึบด้วยความหนาวเหน็บ
ในเวลานี้ เซี่ยงเส้าหลงจ้องมองไปที่เห่าเฉิงที่สีหน้านั้นค่อยๆ เปลี่ยนไป และยิ้ม “ผมได้เชิญชวนเพื่อนบางคนมา หัวหน้าแผนกเห่า มิฉะนั้น ให้ผมแนะนำให้คุณได้รู้จักกันหน่อยนะ?”
“ผู้อำนวยการเจ้าแห่งสำนักกฎหมาย รับผิดชอบในฝ่ายการทุจริต!”
“ผู้อำนวยการหลิวแห่งสำนักความมั่นคงสาธารณะ รับผิดชอบในฝ่ายการสอบสวนและการจับกุมทางอาญา!”
“อธิบดีหลิวแห่งสำนักงานอัยการ รับผิดชอบในการพิจารณาพิพากษา!”
“คุณลองเดาดูสิ พวกเขากี่คน มาที่นี่ทำไม?”
สีหน้าของหัวหน้าแผนกเห่าเขียวกว่าน้ำที่เป็นมูลพิษนั้นอีก และขาของเขาทั้งสองข้างก็สั่นสะท้านอย่างไม่หยุด สำนักกฎหมายทำการปลดตำแหน่ง สำนักความมั่นคงสาธารณะทำการจับกุม และอัยการตัดสินจำคุก นี่เป็นบริการแบบครบวงจรนั้น!
“หัวหน้าแผนกเห่า?”
เซี่ยงเส้าหลงเดินเข้าไปตรงหน้าเขา มองไปที่สิ่งปฏิกูลในถ้วยตวงในมือของเขาด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “คุณเพิ่งพูดในเมื่อสักครู่ว่า น้ำนี้ ตรวจสอบแล้วบอกว่าผ่านใช่ไหม?”
เห่าเฉิงกัดฟัน และพยักหน้าอย่างแรง
ในตอนนี้ เขาจะพูดอะไรได้อีก?
รับเงินจากถงกุ้ยนั้นแล้ว และจงใจทำรายงานการตรวจสอบปลอม?
ถ้ากล้าพูดแบบนั้นจริงๆ บริการแบบครบวงจรที่ยืนอยู่ตรงหน้าสามคน ก็สามารถให้เขาใช้งานได้ทันทีเลย!
“ใช่……ใช่ครับ!ผ่านการตรวจสอบของผมนั้น ผมกล้าที่จะใช้บุคลิกภาพของผมนั้นเพื่อรับประกันว่าเป็นไปตามมาตรฐานการปล่อยมลพิษอย่างแน่นอน!”
“โอ้…… หัวหน้าแผนกเห่าไม่จำเป็นต้องใช้บุคลิกภาพของตนในการรับประกันก็ได้ เพราะว่าผมเชื่อมั่นในมาตรฐานวิชาชีพของคุณย่างแน่นอน เนื่องจากการตรวจสอบมีคุณสมบัติตามข้อกำหนดการปล่อยสิ่งปฏิกูลแห่งชาติแล้ว น้ำเสียที่เป็นไปตามมาตรฐานในการปล่อยน้ำทิ้งนั้นจะต้องดื่มได้ .”
“หัวหน้าแผนกเห่า หลังจากที่พูดคุยกันมานานขนาดนี้ ก็คงหิวน้ำแล้วมั้ง!”
“ในเมื่อคุณตักน้ำเองแล้ว งั้น ได้โปรด เชิญครับ……”
