ทันทีที่เสียงเรียกของอวิ๋นเสว่เหยนดังขึ้น หัวใจของเซี่ยงเส้าหลงก็สั่นสะท้านทันที เขารีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันคิดอะไรเลย!
เซี่ยงเส้าหลงผู้ซึ่งเป็นห่วงลูกสาวถึงขั้นผลักฝูงชนที่ขวางหน้าเขาออกอย่างไม่เกรงใจใคร ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายกลับถูกเซี่ยงเส้าหลงเบียดเสียดจนมีช่องทางให้เดินผ่านได้
เขาจับชายคนหนึ่งในชุดมาสคอตมิกกี้เมาส์ไว้แน่น เพราะเขาจำได้อย่างชัดเจนว่าก่อนที่เยนเอ๋อจะหายไปจากสายตาเขา เธอยืนอยู่ข้างๆ เขา!
ใบหน้าของเซี่ยงเส้าหลงเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างเก็บซ่อนไม่อยู่ เขากล่าวอย่างกระวนกระวายใจ “อวิ๋นเยนเอ๋ออยู่ที่ไหน! ลูกสาวฉันอยู่ที่ไหน?”
พนักงานที่สวมชุดแฟนซีมิกกี้เมาส์ถอดหมวกออก เมื่อเผชิญหน้ากับเซี่ยงเส้าหลงที่ดวงตาแดงก่ำเขาก็พูดตะกุกตะกักว่า “ใคร…ใครคือลูกสาวของคุณเหรอครับ…”
“เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เล่นกับคุณเมื่อครู่นี้!”
ในเวลานี้เซี่ยงเส้าหลงใกล้จะระเบิดแล้ว!
หยาดเหงื่อเม็ดใหญ่ปรากฏบนใบหน้าของชายคนนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ผม…ผมไม่รู้ เมื่อกี้ฉันกำลังเล่นกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง แต่จู่ๆ ฝูงชนก็เบียดเสียดกันขึ้นมา ฉันกลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ ฉันเลยคว้าเธอไว้ แต่ทันใดนั้นก็มีแรงมหาศาลเข้ามาดึงเธอไปจากมือผม!”
ด้วยความที่กลัวว่าเซี่ยงเส้าหลงจะไม่เชื่อใจเขา ในขณะที่เขาเล่าถึงเหตุการณ์ตอนนั้นเขาก็พยักหน้าให้เซี่ยงเส้าหลงด้วยความมั่นใจ “ใช่!เราไม่ได้ถูกฝูงชนพรากจากกัน ผมมั่นใจว่ามีคนฉุดตัวเธอไปจากผม ผมมั่นใจ มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยครับ!”
หัวใจของเขากระตุกอย่างแรง กล้ามเนื้อทั่วทั้งกายของเซี่ยงเส้าหลงตึงแน่นขึ้นมาทันที และใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เดิมกลับกลายเป็นใบหน้าดุร้ายโดยสิ้นเชิง
โดนฉุดตัวไปอย่างนั้นเหรอ? !
ฉุด!
ฉุด! !
ฉุด! ! !
ในหูของเซี่ยงเส้าหลงเหลือเพียงเสียงที่เรียบง่ายแต่กลับแสบแก้วหูนี้เท่านั้น ราวกับว่าเสียงต่างๆ ในสภาพแวดล้อมได้หายไปหมดแล้ว
เมื่ออวิ๋นเสว่เหยนที่พยายามผลักฝูงชนออกและวิ่งเข้ามาได้ยินสิ่งที่ชายคนนั้นพูดพอดี เธอก็คร่ำครวญด้วยความเสียใจและหมดสติไปในทันที
ด้วยความว่องไวกระฉับกระเฉงเซี่ยงเส้าหลงประคองตัวเธอไว้อย่างรวดเร็ว แต่เจตนาฆ่าที่ไม่รู้จบสิ้นยังคงฉายผ่านดวงตาของเขา!
สมองของเขาคิดไตร่ตรองอย่างรวดเร็ว โดนฉุดไปอย่างนั้นหรือ? คนที่ฉุดลูกสาวตัวเองไป? ทำโดยไม่ได้ตั้งใจหรือจงใจกันแน่? !
แล้วเขาคนนั้นคือใคร? ใครที่บังอาจมาฉุดตัวเยนเอ๋อไปในเวลากลางวันแสกๆ แบบนี้!
หรือจะเป็นพวกทายาทเศรษฐีทั้งแปดที่ยังไม่ยอมเลิกล้ม? !
การหายใจของเซี่ยงเส้าหลงเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก เสียงของเขาทั้งเย็นชาและชัดเจน “พาทุกคนมาที่ Happy Valleyให้เร็วที่สุด!”
“ลูกสาวฉัน ถูกฉุดตัวไป!”
หลังจากวางสายแล้ว เซี่ยงเส้าหลงก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และหัวเราะเสียงต่ำอย่างกะทันหัน เสียงหัวเราะนั้นทั้งอึมครึมและน่าสยดสยอง!
“ดี ดีมาก! กล้าลงมือกับฉันเลยเหรอ ทายาททั้งแปด ทางที่ดีพวกแกอธิษฐานไม่ให้ฉันรู้ว่าพวกแกเป็นคนทำก็แล้วกัน! มิฉะนั้น…”
“ไม่ใช่แค่ชีวิตของพวกแกเท่านั้น รวมทั้งตระกูลเศรษฐีทั้งแปด ฉันก็จะทำให้มันหายสาบสูญไปเช่นกัน!”
แสงแห่งความอำมหิตในดวงตาของเขาพุ่งออกมาอย่างเต็มที่ เขายกมือขวาขึ้น และฝ่ามือก็ฟาดลงหน้าอกของชายคนหนึ่งที่ผลักและบ่นด่าตัวเองอย่างแรง
ด้วยเสียงกรีดร้องที่น่าสลดใจ ชายคนนั้นกับบุคคลอีกแปดคนที่อยู่ข้างหลังเขาล้มลงไปนอนบนพื้นทันที แต่เซี่ยงเส้าหลงกลับไม่แม้แต่จะมองไปที่พวกเขาเลยด้วยซ้ำ เขาอุ้มอวิ๋นเสว่เหยนขึ้นมาและเดินเหยียบบนร่างหรือแม้กระทั่งบนใบหน้าของพวกเขาเพื่อที่จะออกจากสถานที่ที่แออัดแห่งนี้ไป
หลังจากนั้นไม่นาน ภายใต้การนำของหยางเซียวผู้คนกลุ่มหนึ่งก็วิ่งเข้ามา แม้ว่าสีหน้าของทุกคนจะดูกังวลอย่างมาก แต่สายตาที่พวกเขามองไปที่เซี่ยงเส้าหลงยังคงเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและเคารพนับถือดั่งเช่นเคย!
หลังจากกวาดดูใบหน้าที่คุ้นเคยเหล่านี้ทีละคนแล้ว เซี่ยงเส้าหลงไม่มีเวลาไถ่ถามทุกข์สุข เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “พี่น้องทุกคน หยางเซียวได้บอกทุกอย่างกับฉันแล้ว ต่อไปก็ขอรบกวนทุกคนด้วยนะ!”
ทุกคนก้มศีรษะและพูดพร้อมกันด้วยเสียงที่สั่นสะท้านฟ้าดิน “จะปฏิบัติตามคำสั่งของนายพลน้อยครับ!”
ต่อจากนั้น เซี่ยงเส้าหลงได้สั่งให้ Happy Valley ที่รองรับผู้คนหลายหมื่นต่อวัน ประกาศปิดประตูทางออกทั้งหมดของ Happy Valleyโดยฉุกเฉินทันที หากไม่ได้รับอนุญาตใครก็ห้ามออกไปจากที่นี่
ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงเยือกเย็น เขาล็อกไหล่ของพนักงานที่วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยโดยตรง และพูดอย่างเย็นชาว่า “ที่นี่มีกล้องวงจรปิดหรือไม่?”
พนักงานเหล่านี้เคยเห็นและรู้สึกถึงดวงตาที่เย็นชาและออร่าสังหารอันเยือกเย็นที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ซะที่ไหน ดังนั้นเมื่อเผชิญกับดวงตาที่เย็นชาของเซี่ยงเส้าหลง หัวใจของบุคคลนี้ก็สั่นสะท้านและพูดโดยไม่รู้ตัวว่า “มีครับ”
“พาฉันไป!”
“แต่……”
บุคคลนี้กำลังจะปฏิเสธได้ยินเพียงเสียงคลิกดังขึ้น มือขวาของเซี่ยงเส้าหลงปลดปล่อยเรี่ยวแรงอย่างเต็มที่ ใบหน้าของบุคคลนี้ซีดลงทันที จากนั้นเขาก็พยักหน้าอย่างจริงจัง
เมื่อพนักงานคนอื่นวิ่งเข้ามาเห็นว่าเพื่อนของพวกเขากำลังจะถูกจับเป็นตัวประกัน พวกเขาก็หยิบไม้ควงออกมาและเล็งไปทางเซี่ยงเส้าหลงทันที “ปล่อยเขา ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้นะ!”
“ปล่อยนะ ถ้าขืนไม่ปล่อยอีก เราจะไม่เกรงใจแล้วนะ!”
ปกติรปภ.เหล่านี้ทำตัวโอหังจนชินตัว เมื่อเห็นว่าเซี่ยงเส้าหลงไม่เกรงกลัวพวกเขา พวกเขาก็เลยพุ่งเข้าหาเซี่ยงเส้าหลงอย่างดุเดือด เพียงแต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะลงไม้ลงมือนั้น หนึ่งในพวกเขาก็กรีดร้องอาเจียนเลือดและบินออกไปทันที พนักงานอีกสองคนที่อยู่ใกล้ตัวเขาก็ถูกแรงดังกล่าวดีดออกไปไกลเช่นกัน และชายกำยำทั้งสามก็โดนกระแทกจนสลบไปในเวลาเดียวกัน!
หยางเซียวหยุดการโจมตีแล้วทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา ในขณะที่ดวงตาของเขาฉายแววโหดร้าย!
เขาหยิบไม้ควงบนพื้นขึ้นมาแล้วชำเลืองมองไปยังเจ้าหน้าที่ที่อยู่ด้านข้างเขาอย่างเย็นชา “รักษาระเบียบให้ดีก็พอ อย่าสาระแนไม่เช่นนั้นครั้งต่อไปฉันจะไม่ยั้งมืออีก”
“คุณ…!” น้ำเสียงหยิ่งผยองของหยางเซียวกระตุ้นความไม่พอใจของชายที่อยู่ในกลุ่มพวกเขาในทันที อีกอย่างพวกเขามีรปภ.หลายสิบคนที่นี่ พวกเขาจะจัดการกับแกไม่ได้หรือ?
แต่แล้ว ในขณะที่เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า ดวงตาของหยางเซียวก็เยือกเย็นทันที และไม้ควงในมือของเขาก็ออกจากมือของเขาไป!
บูม!
ด้วยเสียงกระแทกอันทึบๆ ไม้ควงแข็งๆ นั้นพุ่งเข้าปากที่เปิดกว้างของชายคนนั้นโดยตรง เลือดและฟันขาวกระจัดกระจายออกไปทันที และบุคคลนี้ก็โซเซถอยหลังไม่กี่ก้าวแล้วลูกตากลอกขึ้นบนจากนั้นก็ล้มหงายหลังไปที่พื้น เลือดไหลออกมาตามมุมปากของเขา
พัฟ!
ฝูงชนที่ไม่เคยเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวมาก่อนเกิดความโกลาหลขึ้นทันที และบริเวณนี้ยิ่งวุ่นวายมากขึ้นกว่าเดิม และบางคนก็วิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนกและกรีดร้องเสียงดัง!
รปภ.รอบๆ ตื่นตระหนก พวกเขามองดูเพื่อนที่นอนหงายอยู่บนพื้นด้วยความหวาดกลัว จากนั้นก็มองไปที่หยางเซียวซึ่งไม่รู้ว่าไปเอากริชสีเงินเงางามมาจากไหน ใบหน้าของพวกเขาก็ซีดลงทันที
ที่นี่คือสวนสนุก แถมยังเป็นสวนสนุกธีมนานาชาติขนาดใหญ่อีกด้วย เหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจแบบนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในวันนี้ ชื่อเสียงของสวนสนุกจะได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน และการไหลของผู้โดยสารก็จะลดลงด้วย ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขา…จะต้องตกงานอย่างแน่นอน!
แต่…เมื่อเห็นใบหน้าเยาะเย้ยหรือแม้กระทั่งรอคอยตัวเองพุ่งเข้าใส่ของชายหนุ่มคนนี้แล้ว พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวในใจและไม่กล้าแม้แต่จะก้าวไปข้างหน้าเลยด้วยซ้ำ
ลูกน้องทุกคนที่หยางเซียวพามา ล้วนแต่เป็นสมาชิกเก่าของหน่วยรบหลงเสี้ยวที่ยังอยู่ในเมืองหลวงหลังจากปลดประจำการทั้งนั้น ทหารจากภูมิภาคต่างๆ อย่างพวกเขาจึงมีทักษะยอดเยี่ยมเป็นธรรมชาติ ในเวลานี้พวกเขาได้กระจัดกระจายไปรอบๆ เพื่อมองหาพื้นที่ที่สูงที่สุดและสืบค้นฝูงชนอย่างรวดเร็วและรอบคอบ
อวิ๋นเยนเอ๋อเป็นจุดอ่อนของเซี่ยงเส้าหลง และเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาด้วย!
หากเธอเป็นอะไรไปจริงๆ ความโกรธเคืองของเซี่ยงเส้าหลงจะต้องนำพายุใหญ่มาสู่เมืองหลวงแห่งนี้อย่างแน่นอน!
กลุ่มหนึ่งถูกทิ้งให้ค้นหาต่อไปในจุดเกินเหตุ ส่วนเซี่ยงเส้าหลงก็พาส่วนที่ที่เหลือตรงไปยังห้องควบคุมทันที!
ในวินาทีที่เกิดความวุ่นวายในที่เกิดเหตุ เจ้าหน้าที่อื่นๆ ในห้องควบคุมก็สังเกตเห็นความผิดปกติในที่แห่งนั้นเช่นกัน ดังนั้นความรู้ทันท่วงทีต่อเหตุฉุกเฉินของสวนสนุกแห่งนี้ถือว่ารวดเร็วพอสวมควรทีเดียว ผู้จัดการรีบวิ่งไปที่ห้องควบคุมเป็นคนแรกและสั่งคนไปที่เกินเหตุเพื่อดำเนินการรักษาความสงบเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเพียงห้านาทีนี้ เซี่ยงเส้าหลงก็มาถึงห้องควบคุมและยกเท้ากระทืบลงที่ประตูด้านหน้าแล้ว
บูม!
ภายใต้การกระแทกของแรงมหาศาลนี้ประตูทั้งบานถูกเตะออกไปโดยตรง และผู้คนในห้องก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว จึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปที่ประตูด้วยความตื่นตระหนก
ส่วนเซี่ยงเส้าหลงก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องหลังจากที่เขาเตะประตูออกโดยไม่สนใจสายตาแปลกประหลาดของทุกคน และภายใต้ความโกรธจัดจึงไม่มีความสงบในวันปกติหลงเหลือในตัวเขาเลยแม้แต่นิดเดียว!
เขาบีบตัวเจ้าหน้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าผนังวีดิโอกล้องวงจรปิดโดยไม่พูดอะไรสักคำ และสั่งด้วยเสียงเย็นชาว่า “เปิดภาพที่เกิดเหตุวุ่นวายเมื่อสักครู่นี้ขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”
การที่จู่ๆ ก็มีคนมาบีบแถมยังออกคำสั่งอย่างไร้มารยาทแบบนี้ ผู้คนมักมีปฏิกิริยาสองอย่าง อย่างแรกคือตื่นตระหนกและเชื่อฟัง อย่างที่สองคือต่อต้านอย่างสุดกำลัง
แต่น่าเสียดายที่พนักงานคนนี้กลับสูบหัวออก ซึ่งถือว่าเลือกตัวเลือกที่ไม่ถูกต้อง!
บุคคลนี้ดูเหมือนจะมีพื้นฐานกังฟูอยู่บ้าง ในขณะที่เซี่ยงเส้าหลงบีบตัวเขานั้น เขาก็คว้ากรงเล็บขวาของเซี่ยงเส้าหลงด้วยมือทั้งสองแล้วบิดไปทางซ้ายอย่างสุดกำลังทันที
แต่ความแข็งแกร่งของเขาจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของนายพลน้อยผู้สูงส่งได้อย่างไง การบิดนี้ไม่เพียงแต่ไม่สามารถขยับตัวของเซี่ยงเส้าหลงเท่านั้น แต่ยังส่งผลให้ตัวเขาเองต้องเอวเคล็ดอีกด้วย
เซี่ยงเส้าหลงที่กำลังดิ้นรนเพื่อระงับความโกรธในใจสายตาเย็นชาลงทันที มือซ้ายที่บีบคอเขาไว้กระชากและหมุนลงอย่างแรง และกดหัวเขาไปทุบลงที่ผนังวีดิโอกล้องวงจรปิดโดยตรง
ปัง!
เสียงทึบๆ ดังสนั่นไปทั่ว ปลุกให้ทุกคนในห้องควบคุมที่ตกอยู่ในความตะลึงตื่นขึ้นมาทันที แต่ก่อนที่พวกเขาจะห้ามเขานั้น หัวที่เพิ่งได้รับการกระแทกกับผนังวีดิโอกล้องวงจรปิดอย่างรุนแรง ก็ถูกเซี่ยงเส้าหลงดึงขึ้น จากนั้นมือซ้ายก็แปรผันเป็นฝ่ามือและฟันลงที่ต้นคอของเขาอย่างรุนแรง
ชายกำยำที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ร่างกายสั่นไหว แล้วเขาก็ทรุดตัวลงและหมดสติไปโดยฉับพลัน
หลังจากที่โจมตีบุคคลนี้จนหมดสติไปด้วยฝ่ามือ เซี่ยงเส้าหลงก็ยื่นมือออกไปคว้าอีกครั้ง และมีพนักงานคนหนึ่งโดนเขาจับตัวไว้ในมืออย่างแน่นหนา
“อา!!!”
วิธีการนองเลือดและน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ทำให้ทั้งชายและหญิงในห้องวุ่นวายไปหมด พวกเขาถอยหลังด้วยความสยดสยองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว!
เซี่ยงเส้าหลงจ้องมองหญิงสาวที่ถูกจับไว้ในมืออย่างเย็นชาและกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ฉันจะทวนเป็นครั้งสุดท้าย เปิดวีดิโอเมื่อสักครู่นี้ขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”
พนักงานหญิงหน้าซีดไปหมด เธอพยักหน้าด้วยความตื่นตระหนก ทันทีที่เซี่ยงเส้าหลงปล่อยมือ ท่ามกลางอาการไออย่างรุนแรง พนักงานหญิงตัวสั่นและเล่นซ้ำฉากเมื่อสักครู่นี้ทีละนิดทีละน้อย
“หยุด! เริ่มจากที่นี่!”
เมื่อฉากที่อวิ๋นเยนเอ๋อวิ่งไปหาการ์ตูน-มาสคอตปรากฏในภาพที่ไม่ชัดเจนนักเซี่ยงเส้าหลงก็รีบสั่งให้หยุดทันที
พนักงานหญิงก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและจ้องไปที่หน้าจออย่าไม่ละสายตากับเซี่ยงเส้าหลง
แต่แล้ว……
ร่างของเยนเอ๋อปรากฏขึ้นในภาพที่ไม่ชัดเจนอยู่แล้วเพียงครั้งเดียวเท่านั้น จากนั้นเธอก็ปะปนไปกับเด็กและการ์ตูน-มาสคอตที่พลุกพล่านอย่างรวดเร็ว และหายตัวไป
เซี่ยงเส้าหลงก้าวไปข้างหน้าด้วยความร้อนใจอีกครั้ง หน้าของเขาเกือบจะไปแปะบนหน้าจออยู่แล้ว
แต่เมื่อพวกเขากำลังจะมองหาอย่างละเอียดนั้น ฝูงชนก็ตกอยู่ในความวุ่นวายอย่างกะทันหัน จากนั้นก็ถึงฉากที่เซี่ยงเส้าหลงและคนอื่นๆ วิ่งเข้าไปในสถานที่เกิดเหตุ
เชี่ยเอ๊ย!
เซี่ยงเส้าหลงสาปแช่งด้วยเสียงต่ำ “เล่นซ้ำอีกครั้ง!”
พนักงานหญิงไม่กล้าที่จะขัดขืนใดๆ เธอรีบกรอวีดิโอไปยังช่วงเวลาที่เยนเอ๋อปรากฏตัวอย่างเร่งรีบ
แต่ไม่ว่าฉากนี้จะถูกเล่นกี่ครั้งก็ตาม ร่างของเยนเอ๋อก็ปรากฏขึ้นเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่จะหายตัวไปในฝูงชน
ความสงบที่เซี่ยงเส้าหลงพยายามรักษาไว้ได้กลายเป็นความหงุดหงิดในระหว่างการรีเพลย์ซ้ำแล้วซ้ำอีก และความหวังเดียวที่สามารถรักษาความสงบของเขาได้ก็พังทลายลงอย่างไร้ความปรานีจากการเล่นซ้ำที่ไร้ชีวิตชีวานี้
เมื่อมองไปที่เซี่ยงเส้าหลงที่ร่างกายสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด นัยน์ตาของหยางเซียวก็แดงก่ำด้วยความกังวล จากนั้นจึงตะโกนบอกพนักงานหญิงที่อยู่ทางขวาของเขาว่า “มีกล้องตัวอื่นที่เล็งมาที่สถานที่แห่งนี้อีกไหม?รีบนำมาเปิดให้กูดูเดี๋ยวนี้!”
ในเวลานี้เธอไม่กล้าที่จะละเมิดแม้แต่เสี้ยววินาที เจ้าหน้าที่หญิงก็พูดด้วยเสียงสั่น “มี…มี…มีอีกค่ะ”
หยางเซียวคำราม “แล้วหลอนจะมัวรออะไรอีกละ? บัดซบเอ๊ย รีบเอามาเปิดให้เราดูสิ!”
“ได้ค่ะ! ฉันจะเปิดให้ดูเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”
พนักงานไม่กล้าละเมิดแม้แต่น้อย เธอเปิดวีดิโอกล้องวงจรปิดขึ้นมาอย่างสั่นเทา
แต่ความเป็นจริงที่โหดร้ายก็ทุบตีให้ความหวังของเซี่ยงเส้าหลงแหลกสลายอีกครั้ง เพราะวีดิโอดังกล่าวไม่มีร่องรอยของอวิ๋นเยนเอ๋ออยู่ในนั้นตั้งแต่ต้นจนจบเลย
“นายพลน้อยครับ!”
หยางเซียวมองไปทางเซี่ยงเส้าหลงที่กำลังสั่นสะท้านไปทั้งตัว และรีบพูดว่า “ท่านไม่ต้องกังวล ผมจะส่งกำลังคนไปเพิ่มทันที ผมรับรองว่า…”
เซี่ยงเส้าหลงจ้องไปที่ภาพตรงหน้าเขาแล้วขัดจังหวะเขา “หากฉันเดาไม่ผิดละก็คนที่ลักพาตัวเยนเอ๋อไปต้องเป็นคนที่หวังจะได้อะไรบางอย่างแน่ๆ และภายในเมืองหลวงแห่งนี้ผู้ที่เป็นศัตรูของฉันก็มีแต่ทายาทเศรษฐีทั้งแปดเท่านั้น!”
“ถ้าพวกมันเป็นคนทำจริงๆ ต่อจากนี้เป็นต้นไป มหาเศรษฐีทั้งแปดก็จะกลายเป็นเพียงอดีต!”
ขณะที่เขาพูด เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เสียงเย็นชาของเขาราวกับเสียงแตรแห่งความตาย ค่อยๆ ดังขึ้น!
“ประกาศคำสั่งของข้าออกไป รากษสทั้งสี่ ผวงกวนกับเสวียนหนู่ไประดมทหารชายแดนเหนือหมื่นนายประจำการนอกเมืองหลวงและปิดถนนและตั้งด่านในที่แห่งนั้น และสอบสวนบุคลากรที่น่าสงสัยอย่างเข้มงวด!”
“รากษสทั้งสี่ ราชายักษ์กับราชารบ นำทหารห้าพันคนติดอาวุธครบมือแล้วรีบเข้าเหมือนให้เร็วที่สุด!”
คำสั่งของนายพลน้อยออกมาอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นเขตชายแดนเหนือทั้งหมดก็เริ่มทำงานอย่างรวดเร็วราวกับเครื่องจักรขนาดใหญ่!
ส่วนราชายักษ์ที่เพิ่งเสร็จสิ้นการต่อสู้ทางชายแดนยังไม่ทันได้พักผ่อนแต่อย่างใด ทันทีที่ได้รับคำสั่งของเซี่ยงเส้าหลง เขาก็นำพากองทัพชายแดนเหนือที่กระเหี้ยนกระหือรือแถมลำตัวยังปนเปื้อนไปด้วยเลือดของศัตรูนับพันนาย พุ่งตรงไปยังเมืองหลวงโดยตรง!
กลุ่มชนชั้นสูงที่เพิ่งได้รับการล้างบาปมาด้วยเลือดเหล่านี้ เต็มไปด้วยการสังหารที่ไม่รู้จบ ในเวลาไม่ถึงสามชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงเมืองหลวงแล้ว!
ทันทีที่ได้รับข่าวนี้ทุกกองกำลังในเมืองหลวงก็ประหม่าเกรงกลัว และผู้คนมากมายก็มุ่งเน้นสายตาไปในทิศทางเดียวกัน!
สมกับที่เป็นราชายักษ์จริงๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยออร่าแห่งความเด็ดเดี่ยว เขาก้มศีรษะที่หยิ่งผยองให้แก่เซี่ยงเส้าหลงเพียงผู้เดียวเท่านั้น!
“ขอเรียนนายพลน้อยครับ! ผมพากองทัพแนวหน้านับพันมาถึงแล้ว โปรดออกคำสั่งได้เลยครับ!”
ริมฝีปากและฟันของเซี่ยงเส้าหลงเปิดออก และเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “ตามข้าไป ฆ่าคน!”
