สีหน้าของเจียงกู้อึมครึมยากจะคาดเดาได้ ฉินหยวนติ่งจึงได้ตวาดเสียงต่ำ “เจียงกู้!ยังไม่เอาคนของนายถอนออกไปอีก?!”
ถอนออกไป?
ถอนออกไปน่ะง่าย แต่หลังจากที่ถอนออกไปแล้ว ยังจะยับยั้งเซี่ยงเส้าหลงที่กำลังโกรธได้อีกเหรอ?!
อย่าเพิ่งพูดถึงว่าจะช่วยลูกหลานกี่คนนี้ของตัวเองได้ไหม เมื่อเซี่ยงเส้าหลงมีโอกาสได้ลงมือแสดงความสามารถแล้วล่ะก็ เช่นนั้นสิ่งที่รอคอยพวกเขา ก็คงเป็นการแก้แค้นที่รุนแรงที่สุด!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ภายในตาของเขาก็มีความไร้เยื่อใยแวบผ่าน “นั่นเป็นของปลอม! ไม่ต้องสนใจเขา! ทุกคนรีบยิงมัน!”
แต่ผู้บัญชาการคนใหม่ที่มาแทนช่ายทงได้มองกระดาษใบนั้นในมือของฉินหยวนติ่งไว้ และกลับได้ลังเลใจแล้ว “ท่านเจียง คำสั่งใบนั้น ไม่เหมือนกับของปลอมเลยนะ……”
เจียงกู้คว้าปกคอเสื้อของเขา พร้อมตวาด “กูบอกว่านั่นเป็นของปลอม! งั้นมันก็เป็นของปลอม!”
“หากมีเรื่องอะไร กูรับผิดชอบเพียงคนเดียว!”
“แต่……แต่ว่า……”
“ไม่มีคำว่าแต่อะไรทั้งนั้น!”
ภายใต้ลูกตาดำของเจียงกู้ได้มีความเยือกเย็นแวบผ่าน พร้อมทั้งมองเขาไว้ และได้พูดทีละคำ “มึงเอาผลประโยชน์จากตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกเราไปเท่าไหร่ ใจของตัวเองก็ชัดเจนที่สุด!”
“หากว่าเวลานี้เป็นการทรยศหักหลังแล้วล่ะก็ ไม่จำเป็นต้องถึงมือเซี่ยงเส้าหลงหรอก กูจะเป็นคนแรกที่จัดการมึงเอง!”
ผู้บัญชาการได้ตัวสั่นขึ้นมาทันที เมื่อคิดว่าตัวเองเป็นจุดอ่อนที่ถูกกุมอยู่ในมือของเจียงกู้แล้ว ในสายตาก็มีความชั่วร้ายแวบผ่านทันที “ทุกคน ตั้งใจ ให้ฉัน……”
“ฉันดูสิว่าใครจะกล้า!”
ก็เป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพละกำลังที่ส่งมาจากทางด้านหลัง เมื่อเห็นชัดถึงคนที่มา เจียงกู้พร้อมทั้งหัวหน้าของตระกูลใหญ่ทั้งแปดคนอื่นๆ รูม่านตาของพวกเขานั้นก็ได้หดลึกลงไป!
“เจี่ยงเทียนฉี! คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ในน้ำเสียงของเจียงกู้ ได้เต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง
ชายชราได้ก้าวเท้าขึ้นมาด้านหน้า แม้ว่าจะซูบผอม แต่คนตรงหน้านี้ กลับไม่มีใครกล้าดูถูกเขาเลย!
แม้ว่าฉินหยวนติ่งจะมีคุณธรรมและบารมีสูง แต่ถึงอย่างไรเขาก็อ่อนกำลังลงแล้ว ในมือไม่มีอำนาจที่แท้จริง แต่เจี่ยงเทียนฉีนั้นไม่เหมือนกัน ยังคงถือว่าเป็นคนแก่กี่คนที่มีอำนาจอยู่ ข้าราชการจนกระทั่งจอมพล แค่ในมือเขาเพียงคนเดียว ก็กุมอำนาจทางการทหารไว้เกือบครึ่งประเทศแล้ว!
อิงตามระดับแล้ว ก็แม้ว่าเป็นเซี่ยงเส้าหลงก็จะต้องฟังคำสั่งโยกย้ายในอำนาจสิทธิ์ขาดของเขา
สายตาคู่ที่ดุร้ายของเจี่ยงเทียนฉีได้กวาดมองไปรอบหนึ่ง สุดท้ายได้ปักหลักอยู่ที่บนตัวของผู้บัญชาการ พร้อมทั้งได้พูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “ใครให้อำนาจนายในการโยกย้ายพลทหารโดยพลการ?!”
สีหน้าของผู้บัญชาการขาวซีด ไม่กล้าตอบ!
“ช่ายทง! นายยังจะชะงักงันทำไมอีกล่ะ!”
“ยังไม่เอาไอคนชั่วพวกนี้ของนายลากกลับไปให้ฉันอีก!”
ช่ายทงยื่นปากไปมา จากนั้นก็ได้หัวเราะแหะๆ “จอมพลเจี่ยง! ตอนนี้ผมก็เป็นเพียงพลทหารเล็กๆ คนหนึ่งของกองทัพชายแดนเหนือ ตอนนี้คนกลุ่มนี้ ก็ไม่ได้อยู่ในความดูแลของผมแล้ว!”
“พูดจาเหลวไหล!”
เจี่ยงเทียนฉีตวาดไปทีหนึ่ง แม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่นิสัยของเขา กลับดีกว่าเมื่อก่อนมาก!
“ฉันไม่เห็นด้วย ใครอนุญาตให้นายปลดออกจากหน้าที่?!”
“ไสหัวกลับไปให้ฉัน!”
“ช้าก่อน!”
ในเวลานี้เจียงกู้ได้ยืนขึ้นมา จากนั้นเขาก็ได้มองเจี่ยงเทียนฉีเอาไว้ ด้วยสายตาที่เหมือนดังเหยี่ยว “จอมพลเจี่ยง! นี่คุณหมายความว่าอะไร?!”
“ที่นี่ เหมือนกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับคุณเถอะ?”
“โอ๊ย! ตาแก่เจียง ฉันคิดจะทำอะไรยังต้องแจ้งล่วงหน้ากับนายก่อนงั้นเหรอ?”
มองสายตาหยอกล้อของเขาเอาไว้ จากนั้นเจียงกู้ก็ได้กัดฟัน “จอมพลเจี่ยง! เซี่ยงเส้าหลงฆ่าเจ้าหน้าที่ต่างชาติ แล้วยังตั้งใจให้กำลังกับทายาทของตระกูลใหญ่ทั้งแปดของผมอีก ผมทำการลงโทษเขา มีอะไรไม่ถูกงั้นเหรอ?!”
“ฆ่าเจ้าหน้าที่ต่างชาติ? พวกสารเลวพวกนั้นยังโชคดีที่ไม่ได้ตกอยู่ในมือของฉัน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ ฉันจะเชือดเนื้อออกจากกระดูกเขาทั้งเป็น!”
“ส่วนทายาทตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกนาย ชิชะ! เด็กน้อยพวกนั้น ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับพวกนายล่ะ!”
“ดีที่สุดนายก็ภาวนาให้ทายาทปัญญาอ่อนพวกนี้ของพวกนายว่าอย่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับมัน ไม่เช่นนั้น ตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกนาย ก็คงจะถือว่าเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว!”
แม้ว่าคนจะชราแล้ว แต่ก็มีความอุกอาจเช่นนี้!
“เจี่ยงเทียนฉี!”
เจียงกู้ก็โกรธแล้ว และเวลานี้ในใจก็กำลังสั่นระริกเล็กน้อย!
เรื่องได้พัฒนาไปจนยิ่งอยู่ยิ่งอยู่เหนือการควบคุมของเขาแล้ว!
วันนี้จะยอมอ่อนข้อให้ไม่ได้เด็ดขาด เมื่อยอมอ่อนข้อให้ เช่นนั้นตระกูลใหญ่ทั้งแปดก็จบเห่แล้ว!
“คุณกับผมแต่ไหนแต่ไรมาต่างก็ไม่ล้ำเส้นกัน นี่เป็นบุญคุณความแค้นของตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกเรากับเซี่ยงเส้าหลง เพราะอะไรคุณถึงก้าวก่ายเข้ามายุ่งด้วยล่ะ?!”
“ต่างก็ไม่ล้ำเส้นกัน? นั่นเป็นอดีต!”
“ตอนนี้ นายไม่เพียงแต่กวนโมโหฉัน แต่ยังทำให้ฉันโมโหแล้ว!”
เจี่ยงเทียนฉีชี้ไปยังเซี่ยงเส้าหลง “ฉันมีชีวิตโตมาขนาดนี้ ก็เฝ้าคอยการมาของหลานสาวอย่างลำบาก แต่ก็เกือบจะถูกคนสารเลวอย่างพวกนายขายไปแล้ว ฉันไม่ได้เอาปืนมายิงถล่มตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกนายตรงๆ ก็เป็นการไว้หน้าให้กับหมาแก่กี่ชีวิตนี้ของพวกนายแล้ว!”
คำพูดประโยคหนึ่ง ทำให้หน้าถอดสีไปทุกทิศ
ลูกตาของเจียงกู้และกี่คนอื่นๆ เกือบจะปูดออกมาแล้ว หลานสาวของเจี่ยงเทียนฉี? เมื่อไหร่? ทำไมพวกเขาไม่รู้?
หากว่าเป็นหลานสาวของเจี่ยงเทียนฉีจริงๆ ล่ะก็ ให้พวกเขายืมความกล้า พวกเขาก็ไม่กล้าพัวพันหรอก!
และเซี่ยงเส้าหลงก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่งุนงงยิ่งกว่า คุณพูดว่าหลานสาวของคุณแล้วชี้ผมทำไม? ผมก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหลานสาวของคุณเลยสักนิด
“เจี่ยงเทียนฉี! นายคิดว่าฉันกับคนอื่นๆ เป็นคนโง่งั้นเหรอ? นายก็มีหลานชายคนเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วหลานสาวมาจากไหน?!”
“คุณปู่!”
ก็อยู่ในเวลานี้ ได้มีเสียงที่สดใสตะโกนส่งมาจากด้านหลัง มองเงาที่เหมือนหยกเงานั้นไว้ เซี่ยงเส้าหลงก็ได้มึนงงไปตรงๆ แล้ว!
นี่ไม่ใช่อวิ๋นเยนเอ๋อลูกสาวของตัวเองงั้นเหรอ?
กลายเป็นหลานสาวของเจี่ยงเทียนฉีตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วล่ะ?
เมื่อได้เห็นถึงเงาด้านหลังของสามีภรรยาเจี่ยงต้าซุน ในใจของเซี่ยงเส้าหลงก็ได้สั่นไหว แซ่เจี่ยง? คงไม่ใช่ว่าเจี่ยงต้าซุนก็เป็นลูกชายของเจี่ยงเทียนฉีใช่ไหม?
ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลเจี่ยงต้าซุนได้เคยเอ่ยประโยคหนึ่ง พูดว่าอยากรับเป็นพ่อบุญธรรมแม่บุญธรรมซึ่งกันและกัน ตัวเองก็ยังไม่ค่อยได้สนใจ หากว่าเจี่ยงต้าซุนเป็นลูกชายของเจี่ยงเทียนฉีจริงๆ ล่ะก็ งั้นญาติบุญธรรมนี้ ก็คุ้มค่ากับการยอมรับล่ะ!
หลานสาวบุญธรรมของจอมพลใหญ่จากกองกำลังทหาร เมื่อฐานะนี้ปล่อยออกไป หากนี้หยุดไว้ในสมัยโบราณ ฐานะก็ไม่ด้อยไปกว่าองค์หญิงคนหนึ่งเชียวนะ!
เวลานี้เจี่ยงต้าซุนเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ “เจ้าเซี่ยง เยนเอ๋อตื่นมาก็โวยวายต้องการเจอนาย เสว่เหยนก็ให้ฉันพาหล่อนมา นายวางใจได้ มีคุณท่านของบ้านฉันอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีใครกล้าสร้างความลำบากใจให้นาย!”
และเจี่ยงเทียนฉีก็ได้เห็นถึงเงากระจุ๋มกระจิ๋มของอวิ๋นเยนเอ๋อที่โผเข้ามาทางตัวเอง ใบหน้าแก่ๆ ทั้งใบหน้าก็เหมือนพลิกหน้าหนังสือ ได้รีบยิ้มเหมือนกับดอกไม้ และอุ้มเยนเอ๋อเข้าสู่อ้อมกอด “หนูเยนเอ๋อ ให้ปู่อุ้มหน่อยนะ!”
อวิ๋นเยนเอ๋อคว้าและดึงหนวดเคราของเจี่ยงเทียนฉีไว้แน่น และได้พูดด้วยน้ำเสียงน่าเอ็นดู “คุณปู่คะ เยนเอ๋อกลัวมากเลยค่ะ พวกเขาจับเยนเอ๋อขังอยู่ในกรง ยังอยากจะขายเยนเอ๋อด้วย หากว่าอนาคตเยนเอ๋อก็ไม่เห็นคุณปู่อีกแล้วจะทำยังไงดี? ฮือๆ …..”
เมื่อเจี่ยงเทียนฉีได้ยิน ก็ได้ตะโกนลั่นทันที; “ฉันจะรอดูว่าใครกล้า!”
“หากว่าใครกล้ารังแกหนูเยนเอ๋อของปู่ ปู่ก็จะฝึกรถถังกองหนึ่งเพื่อไประเบิดเขา!”
“ก็เป็นพวกเขา!”
มือเล็กๆ ของอวิ๋นเยนเอ๋อได้ชี้ไปยังพวกเจียงเส้าชื่อ จากนั้นใบหน้าเล็กๆ ก็ได้พูดเบะปาก “ก็เป็นพวกเขาที่จะขายเยนเอ๋อ ไม่ให้เยนเอ๋อไปหาคุณปู่!”
สีหน้าของเจี่ยงเทียนฉีเปลี่ยนเป็นสีดำในทันควัน และมองเจียงกู้เอาไว้ “ตาแก่เจียง! เย็ดพ่อเย็ดแม่มึง! ตอนนี้ยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?!”
เซี่ยงเส้าหลงมองเยนเอ๋อด้วยสีหน้าที่แปลกใจ และใจของเยนเอ๋อก็รู้สึกได้ จึงได้ส่งสายตาคลุมเครือหนึ่งให้กับเซี่ยงเส้าหลง จากนั้นฝ่ายหลังก็ได้มีความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที!
เยี่ยมเลย!
คิดไม่ถึงว่าบอสใหญ่ จะเป็นลูกสาวตัวเอง?
ไม่เลว! ไม่เลว! สมกับที่เป็นเผ่าพันธุ์ของฉันเซี่ยงเส้าหลง!
เวลานี้พวกเจียงกู้หวาดกลัวแล้วจริงๆ ไม่สนใจว่าจะเป็นสายเลือดแท้ๆ ของตัวเองหรือไม่ แต่เจี่ยงเทียนฉีก็ได้เอ็นดูอวิ๋นเยนเอ๋อถือเป็นหลานสาวแท้ๆ แล้ว นายจะทำอะไรได้?
อยู่ในตอนที่หัวหน้าตระกูลใหญ่อย่างพวกเขากี่คนทำอะไรไม่ถูก ก็ได้มีโทรศัพท์สายหนึ่งดังขึ้น เจียงกู้ในเวลานี้ยังมีใจรับสายอีกที่ไหนกัน แต่ใครจะไปรู้ว่าโทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด เขาจึงได้รับสายด้วยความหงุดหงิด “มีเรื่องอะไรรอฉันกลับไปค่อยพูด!”
ทันใดนั้นทางด้านนั้นก็มีเสียงของความวุ่นวายดังขึ้น “คุณท่าน แย่แล้ว!”
“ธุรกิจบนห้างในเมืองหลวงของตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกเรา ได้ถูกจู่โจมจากกองกำลังที่ไม่รู้จัก เวลาสั้นๆ เพียงครึ่งชั่วโมง ทรัพย์สินทั้งหมดก็ได้หดตัวไปครึ่งหนึ่งแล้ว!”
“อะไรนะ?!”
เสียงในสายโทรศัพท์ ได้แพร่เข้าสู่ในหูของหัวหน้าตระกูลใหญ่ทั้งแปดแล้ว ทุกคนล้วนตกใจจนหน้าถอดสี สาเหตุที่ตระกูลใหญ่ทั้งแปดมั่นคงดั่งขุนเขาในเมืองหลวง ก็นอกจากอำนาจและอิทธิพลของแต่ละคนแล้ว ทรัพย์สิน ก็เป็นแรงช่วยใหญ่ที่ขาดไม่ได้!
นับตั้งแต่โบราณอำนาจและทรัพย์สินไม่มีการแบ่งแยกออกจากกัน ทรัพย์สินสามารถช่วยให้มีอำนาจได้ อำนาจก็สามารถเกิดเป็นทรัพย์สินได้!
ก็อยู่ในตอนที่พวกเขากำลังตกตะลึง เซี่ยงเส้าหลงก็ได้ต่อสายโทรศัพท์ เขายกมุมปากขึ้น เปิดแฮนด์ฟรี และพูดซัดกับพวกเขา “มีคนอยากจะพูดกับพวกนาย!”
ทันทีหลังจากนั้น ก็ได้มีเสียงต่ำลึกดังขึ้นมาจากในโทรศัพท์ “หัวหน้าตระกูลใหญ่ทั้งแปด สวัสดีครับ!”
“ผมขอแนะนำตัวสักหน่อย ผมมหาเศรษฐีคนใหม่แห่งมณฑลหลู่ซ่งจื้อตง ยืมโทรศัพท์สายนี้ เพียงต้องการแจ้งให้พวกคุณทราบว่า ผมได้รวมเป็นหนึ่งกับเศรษฐีทั้งเก้ามณฑลแล้ว และได้จู่โจมกับธุรกิจการค้าของตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกคุณ หากว่าไม่มีอะไรผิดพลาดล่ะก็ พรุ่งนี้เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในเวลานั้น คำว่าใหญ่ในตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกคุณ ก็เกรงว่าจะต้องลบทิ้งไปแล้ว!”
ชะงักไปชั่วครู่ น้ำเสียงของซ่งจื้อตงก็ได้เปลี่ยนเป็นอึมครึมขึ้นอย่างกะทันหัน “ทำร้ายพี่น้องของผม ต่อให้ผมจะต้องหมดตัว ก็จะต้องให้พวกคุณได้ชดใช้อย่างยับเยิน!”
เมื่อสายโทรศัพท์ตัดสาย หัวหน้าของตระกูลใหญ่ทั้งแปด ก็ได้มีสีหน้าขาวซีด!
พวกเขาคุยโวโอ้อวดอ้างว่ามีอำนาจมหาศาล แต่มีอำนาจยังไง ก็สู้กับการร่วมมือจู่โจมของเศรษฐีทั้งเก้ามณฑลไม่ไหวหรอก!
“พวก……พวกเราควรทำยังไง?”
ใบหน้าของผู้นำตระกูลหูเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!
เจียงกู้กัดฟัน “ไม่ต้องกลัว!”
“ทายาทของตระกูลทั้งแปดของพวกเรา มีอยู่ทั่วทุกฝ่าย และยังอยู่ในตำแหน่งสำคัญอีกด้วย ขอเพียงมีพวกเขาอยู่ ตระกูลใหญ่ทั้งแปดของพวกเราก็จะไม่ล้มลง!”
“เจียงกู้ คุณคิดมากเกินไปหน่อยแล้วไหม?”
เวลานี้ฉินหยวนติ่งได้ยืนขึ้น และมองเขาอย่างเย็นชา “ก่อนที่จะมา ผมก็ลืมบอกคุณ ความสัมพันธ์สายตรงทั้งหมดของพวกคุณตระกูลใหญ่ทั้งแปด ก็ได้ถูกผมถอนรากเหง้าไปหมดแล้ว!”
“ถ้าให้เปลี่ยนคำพูดก็คือ ตอนนี้พวกคุณต้องการเงินก็ไม่มีเงิน ต้องการคนก็ไม่มีคน และได้จนตรอกแล้ว!”
หัวหน้าตระกูลทั้งแปด ก็ได้เงียบเป็นเป่าสาก และสับสนวุ่นวายอยู่ในสายลม!
เอี๊ยด!
นายท่านตระกูลหูได้เกิดอาการชักอย่างฉับพลัน และมีน้ำลายฟูมปากไปตรงๆ ภายใต้การกระตุ้นที่รุนแรง ทำให้ชายชราที่มีอายุปาเข้าไป60กว่าปีคนนี้ ได้เป็นลมชักล้มลงไปกับพื้นตรงๆ
“แหะๆ ……”
เท้าของเจียงกู้ได้โซเซ เวลานี้ ราวกับมีพลังอย่างน่าพิศวงเหมือนอายุสิบปี จากนั้นได้มองเซี่ยงเส้าหลงเอาไว้ “คิดไม่ถึงว่าตระกูลใหญ่ทั้งแปดของฉันที่มั่นคงอยู่ในเมืองหลวงมากี่สิบปี คิดไม่ถึงว่าจะถูกทำลายอยู่บนตัวของหัวหน้านายทหารอย่างนาย! ฮ่าๆ ……”
เซี่ยงเส้าหลงมองเขาอย่างเย็นชา “ก่อกรรมไว้มาก ก็รับผลกรรมที่ทำไว้! ลองดูวัฏจักรของสวรรค์ใครจะผ่านมันไปได้ล่ะ?!”
จนถึงตอนนี้ ตระกูลใหญ่ทั้งแปดที่ครองเมืองหลวง ก็ได้เดินไปสู่การตกต่ำลงแล้ว!
