” เจ้าตระกูลเกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”
” ใช่เจ้าตระกูล ก็แค่นินจาตายไปแปดร้อยนาย ตระกูลโกโจของเรารวยขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยที่จะหานินจาแปดร้อยนายใหม่ ความมั่งคั่งของตระกูลโกโจของเราสามารถฆ่าเขาด้วยเงิน”
อิชิโระ โกโจส่ายหัวด้วยความหงุดหงิด ” หมดแล้ว! ทุกอย่างหายไปหมดแล้ว!”
ทุกคนต่างสับสนและถามอย่างรวดเร็ว ” อะไรหมดแล้ว?”
” เงิน! ทรัพย์สมบัติของตระกูลโกโจหายไปหมดแล้ว!”
อะไรนะ!
บอกได้คำเดียวว่าช็อก!
ตระกูลโกโจถือเป็นหนึ่งในสิบของตระกูลชั้นนำในประเทศวอ ตระกูลโกโจได้จดจ่ออยู่กับการดำเนินงานมานานหลายทศวรรษ และสร้างอาณาจักรธุรกิจขนาดใหญ่ ความมั่งคั่งที่สะสมไว้เป็นเพียงแค่ตัวเลขทางดาราศาสตร์!
ทรัพย์สมบัติมากมายขนาดนี้จะพูดว่าหายไปได้!
หลังจากได้ยินข่าวนี้ สมาชิกหลายคนของตระกูลโกโจก็เริ่มกระวนกระวาย “เจ้าตระกูล คุณล้อเล่นเรื่องอะไรตระกูลโกโจของเรามีธุรกิจมากมายขนาดนี้จะหายไปได้อย่างไร”
พวกเขาพึ่งพาตระกูลโกโจใช้ชีวิตดีดุจท่ามกลางลม เมื่อพวกเขาสูญเสียความมั่งคั่งจากตระกูล สำหรับคนที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ดีกินดีไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะได้รับผลกระทบหนัก
อิชิโระ โกโจสุดหายใจเข้าลึกๆ ” ฉันเพิ่งได้ข่าวมาว่าซ่งจื้อตงมหาเศรษฐีในเมืองเทียนไห่กับเศรษฐีทั้งเก้ามณฑลร่วมกันโจมตีธุรกิจของตระกูลโกโจ”
“แม้พวกเขาใช้วิธีฆ่าศัตรูไปหนึ่งพันคนแต่พวกเขาก็สูญเสียพรรคพวกไปแปดร้อยคน และพวกเขาไม่สนใจเกี่ยวกับกำไรหรือการขาดทุนของพวกเขา เหมือนต้องการจะกลืนกินตระกูลโกโจของพวกเราไปจนหมด”
อีกเก้าตระกูลใหญ่ที่เห็นเรามีปัญหาก็รอที่จะซ้ำเติม และแย่งทรัพยากรของเรายังบ้าคลั่ง อีกเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงธุรกิจต่างๆ ของตระกูลโกโจก็จะถูกแบ่งออก ตอนนี้ในบัญชีไม่มีเงินสักหยวนแล้ว!”
ข่าวนี้เหมือนกับฟ้าที่ผ่าในใจของทุกคน!
” ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ! เงินของพวกเราไม่มีแล้วเหรอ?”
“ไม่! ฉันไม่เชื่อ ตระกูลโกโจของพวกเราแข็งแกร่งขนาดนี้จะตกต่ำมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?”
“ซ่งจื้อตงคนนี้เป็นใครกันแน่ พวกเราไม่เคยไปล่วงเกินเขาเลย แต่ทำไมเขาถึงลงมือถึงขั้นฆ่าพวกเราอย่างนี้ล่ะ!”
” พวกแกไม่ได้ล่วงเกินเขาแต่พวกแกล่วงเกินฉัน!”
จู่ๆ ก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้น ทุกคนรีบหันหน้าไปมอง ร่างของสิบสององครักษ์เสื้อเลือดกำลังล้อมรอบเซี่ยงเส้าหลงที่อยู่ตรงกลาง
“แกนั่นเอง!”
แม้จะเป็นการพบกันครั้งแรกแต่อิชิโระ โกโจก็จำได้ทันทีว่าผู้พูดคือเซี่ยงเส้าหลง
เมื่อเซี่ยงเส้าหลงเห็นอิชิโระ โกโจมุมปากของเขากระตุกยิ้มเล็กน้อย “เจ้าตระกูลโกโจ ในที่สุดเราก็ได้พบกันสักที”
อิชิโระ โกโจกัดฟันและมองมาที่เขา ” ประโยคเมื่อกี้นายหมายความว่าอย่างไร?”
“เจ้าตระกูลโกโจสังเกตเห็นภาพที่น่าสนใจไม่ใช่เหรอ? มีคนชื่อซ่งจื้อตงอยู่ในรูปใบนั้น!”
อิชิโระ โกโจตระหนักในทันใด ถึงว่าซ่งจื้อตงใช้มัจฉาตายตาข่ายขาดมายึดตระกูลโกโจของเขา ไม่น่าแปลกใจที่ชายผู้ถูกเรียกว่าราชาแห่งแฮ็กเกอร์ ได้โจมตีตระกูลโกโจของเขาทางไซเบอร์อย่างบ้าคลั่ง ที่มาของทั้งหมดนี้คือเซี่ยงเส้าหลง!
ไอ้นายพลเซี่ยงตัวดี! ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านี้ฉันประเมินนายต่ำไป! แต่อย่าลืมไปสิว่าที่นี่ฮกไกโด เป็นแผ่นดินของตระกูลโกโจของฉัน!”
” ที่นี่มีนักรบที่พร้อมตายที่พร้อมตายนับพันที่ตระกูลโกโจของเรารับเลี้ยงไว้ แม้ว่าตระกูลโกโจของเราจะสาบสูญไปนายก็ต้องถูกฝังไปกับพวกเราด้วย!”
เมื่อเผชิญหน้ากับความบ้าคลั่งสุดท้ายของอิชิโระ โกโจ เซี่ยงเส้าหลงกลับยิ้มอย่างเฉยเมย “เจ้าตระกูลโกโจ คุณไม่แปลกใจไหนเหรอว่าทำไมผมถึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่?”
ทันทีที่พูดคำนี้ออกมาอิชิโระ โกโจก็ตกตะลึง!
จริงด้วย ฮกไกโดทั้งหมดเป็นของเขา และบ้านของบรรพบุรุษก็ล้อมรอบด้วยผู้คุ้มกันหลายชั้นหากศัตรูภายนอกบุกเข้ามา เขาจะได้รับข่าวก่อนใครๆ แน่นอน แต่ทำไมไม่มีใครรายงานสารให้เขาเลย?
หัวใจของอิชิโระ โกโจเต็มไปด้วยลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มอย่างชั่วร้าย “เจ้าตระกูลโกโจคุณฟังนี่สิ….”
เมื่อเสียงจบลง จู่ๆ ข้างนอกก็เกิดการระเบิดที่รุนแรง จากนั้นราวกับฟิวส์ที่ดังติดต่อกัน สีหน้าของทุกคนซีดเผือด ถ้าเกิดไม่มีเสียงกรีดร้องแทรกซึมเข้ามา ทุกคนพร้อมใจที่จะเชื่อว่ามันเป็นเพียงแค่การแสดงพลุ!
“แก……แกทำอะไรลงไป?”
อิชิโระ โกโจถามเสียงสั่น
“ไม่มีอะไร เพียงแค่ช่วยโลกกำจัดขยะที่ไม่ควรมีอยู่!”
น้ำเสียงที่ฟังดูสบายแต่ในหัวของอิชิโระ โกโจกลับระเบิดเสียงดัง!
นั่นมันคนนับหมื่นเลยนะ!
เสียงระเบิดที่ได้ยินเมื่อสักครู่นี้ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนของเขาจะอยู่รอดได้มากสักแค่ไหน!
“แกมันปีศาจ!”
อิชิโระ โกโจมองเขาอย่างเคร่งขรึม
“ปีศาจเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงแตะจมูกตัวเองพลางเอ่ยปากพูด ” ความเกลียดชังของประเทศและตระกูลในอดีต คือรอยประทับที่จะไม่มีวันลบล้างออกจากเลือดของเรา!”
” สำหรับพวกคุณผมก็คือปีศาจที่ผุดมาจากนรกนั่นแหละ!
” หลังจากวันนี้ ตระกูลโกโจจะถูกทำลายล้างจนสิ้นประวัติศาสตร์!”
อิชิโระ โกโจสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอย่างท่วมท้วนในอากาศ เขาเริ่มรู้สึกตะขิดตะขวงใจ “แก……แกฆ่าฉันไม่ได้!”
“จริงสิ! แฮ็กเกอร์ยังอยู่ในมือของฉัน!”
เจตนาฆ่าบนร่างของเซี่ยงเส้าหลงเริ่มชะงักเล็กน้อย!
เมื่อรู้สึกถึงความลังเลของเขา จู่ๆ อิชิโระ โกโจก็ตกใจทันทีราวกับว่าเขาจะบางสิ่งที่ไม่ธรรมดาได้ เขามองไปที่เซี่ยงเส้าหลงถอนหายใจพลางพูด ” ฉันจะบอกอะไรให้นะ นายคนนั้นอยู่ในที่ลับตาคนมากยกเว้นฉันก็มีใครสามารถหาเขาเจอ!”
” ถ้าแกทำอะไรฉัน ฉันรับรองได้เลยว่าเขาจะต้องตายต่อหน้าต่อตาพวกเรา!”
เซี่ยงเส้าหลงมองเขาด้วยสายตาที่หม่นหมอง ” ปล่อยเขาไป ผมจะไว้ชีวิตคุณ!”
“หึ! ทำลายตระกูลโกโจของเราขนาดนี้ อยากให้ฉันปล่อยเขาไปง่ายน่ะหรอ?!”
” แล้วคุณต้องการอะไร?”
อิชิโระกรอกตาเล็กน้อย จู่ๆ ก็ยิ้มพลางพูด ” ในเมื่อพวกเขาเต็มใจที่จะช่วยนาย งั้นฉันเชื่อว่าความสัมพันธ์ของพวกนายต้องดีมากแน่ๆ ใช่ไหม?”
“อยากให้ฉันปล่อยมัน งั้นก็ให้ซ่งจื้อตงคืนธุรกิจที่ยึดไปจากตระกูลโกโจก่อน จากนั้นก็ออกจากฉันฮกไกโดทั้งหมดยกเว้นแกเซี่ยงเส้าหลง แล้วฉันคิดพิจารณาไว้ชีวิตของมัน!”
เซี่ยงเส้าหลงเอียงคอใช้สายตามองเขาเหมือนเขาเป็นคนประสาท ” ผมว่าคุณคงไม่ได้เป็นโรคอัลไซเมอร์หรอกนะ?”
“แกพูดอะไร?!”
อิชิโระ โกโจจ้องมาอย่างโกรธเคือง “แกคิดให้ดีนะชีวิตของพี่แกอยู่ในกำมือของฉัน!”
” เพียงแค่เท่าที่ฉันต้องการ ฉันจะปล่อยให้เขาตายอย่างอนาถเมื่อใดก็ได้!”
” ตอนนี้แกไม่มีสิทธิ์มาเจรจาข้อตกลงกับฉัน!”
อิชิโระ โกโจพูดตะคอก ” ตอนนี้ฉันขอสั่งให้แกคุกเข่าลงซะ ไม่เช่นนั้น ฉันจะให้แขนข้างหนึ่งของพี่แกไปปรากฏตรงหน้าแกเอง!”
“คุณหมายถึงอันนี้เหรอ?”
ทันใดนั้นด้านหลังของเซี่ยงเส้าหลงก็มีแขนที่เต็มไปด้วยแผลเหยียดออกมา จากนั้นร่างนั้นก็พูดติดตลก “เอาเป็นว่าไม่ลำบากเจ้าตระกูลจะดีกว่า อย่าว่าแต่แขนเลยคนทั้งคนผมก็จะนำออกมาให้เอง!”
เมื่อมองไปที่ร่างที่กำลังพูดอยู่ด้านหลังของเซี่ยงเส้าหลง รูม่านตาของอิชิโระ โกโจก็หดลงเล็กน้อย มองเขาอย่างน่าเหลือเชื่อ “แก……แกหนีออกมาได้ยังไง?”
ทันใดนั้นความเย็นยะเยือกก็จี้มาที่คอ และในความเงียบก็มีใบมีดเย็นเฉียบจี้อยู่ที่คอของเขา มีเสียงอันเย็นชาดังมาจากข้างหูของเขา ” ในเมื่อเคยเห็นรูปนั้นแล้ว แกคงไม่เคยสังเกตเห็นว่ายังมีอีกคนหนึ่งที่ไม่เคยปรากฏตัวเลยไหมนะ?”
เซี่ยงเส้าหลงยกยิ้มอย่างชั่วร้าย และเอ่ยปากพูดเบาๆ “ฆ่า!”
“ไม่……”
ฉึก!
แสงเย็นวาบ หัวตัวเท่าชามยักษ์ได้กลิ้งลงสู่พื้น!
การตายของอิชิโระ โกโจ เจ้าตระกูลก็ได้เข้าสู่การนับถอยหลังทำลายล้างเช่นกัน!
เมื่อมองไปที่ร่างผอมบางที่อยู่ด้านหลังและเต็มไปด้วยรอยแผล ความตื่นเต้นลึกๆ แว๊บเข้ามาในดวงตาของเซี่ยงเส้าหลง ทันใดนั้นก็กอดเขาไว้ในอ้อมแขน และพูดอย่างเสน่ห์หา “พี่สี่!”
เฉิงอี๋ตบบ่าของเขาไม่มีเวลาสนใจช่วงเวลาเก่าๆ ขยับแว่นตาและมองไปที่เซี่ยงเส้าหลงอย่างเคร่งขรึมพลางเอ่ยปาก “เส้าหลง เมื่อไม่นานมานี้ฉันบังเอิญค้นพบบางสิ่งบางอย่าง เดิมทีอยากจะช่วยนายสะสางปัญหาของตระกูลโกโจแล้วค่อยไปหานาย แต่ว่าตอนนี้เราสองคนพี่น้องได้เจอกันแล้วงั้นจะบอกนายเลยละกัน!”
ชะงักไปสักครู่ จู่ๆ เสียงพูดก็จริงจังขึ้นมา เขาค่อยๆ พูด “เซี่ยงเส้าจุนโดนไล่ออกจากตระกูลเซี่ยงแล้ว!”
