เมื่อพวกเซี่ยงเส้าหลงกลับไป เซี่ยงเวิ่นเหอพูดขึ้นทันที “แม่! โครงการนั่นเป็นโครงการใหญ่ที่สุดของตระกูลในปีนี้ คนกว่าร้อยในตระกูล รอนั่งรับส่วนแบ่งจากโครงการนี้ ถ้าไอ้สวะเซี่ยงเส้าจุนทำสำเร็จขึ้นมา เกรงว่ามันจะมีหน้ามีตาในตระกูลเซียงเพิ่มขึ้นอย่างมาก!”
เสิ่นเสว่เหลียนมองลูกชายตัวเอง แล้วส่งเสียงหึออกมา “แกก็พูดแล้วนิ เซี่ยงเส้าจุนแค่สวะ ในเมื่อเป็นสวะ แล้วจะเอาโครงการนี้มาได้ยังไง”
“อีกอย่าง โครงการนี้มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น……”
ห้างสรรพสินค้าของหลี่หงตี้ แขวนป้ายปิดปรับปรุง ตอนนี้กลายเป็นฐานของเซี่ยงเส้าหลงชั่วคราว เซี่ยงเส้าจุนเดินไปเดินมาในห้องทำงานอย่างร้อนใจ เซี่ยงเส้าหลงมองเขาเดินจนมึนหัวไปหมด “พี่ ไม่ต้องเดินไปเดินมาแล้ว นั่งพักเถอะ!”
“เฮ้อ! ฉันจะนั่งได้ยังไง!”
เซี่ยงเส้าจุนมีสีหน้ากลุ้มใจ “โครงการที่เสิ่นเสว่เหลียนพูด ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ……”
“เหรอ”
เซี่ยงเส้าหลงสนใจขึ้นทันที “ไม่ง่ายยังไงเหรอ”
เซี่ยงเส้าจุนเอ่ยอย่างยืดยาว “ชานเมืองอ๋องเซี่ยง มีพื้นที่ว่างเปล่าอยู่ 1,000 เอเคอร์ แต่ไม่นานมานี้ ตระกูลเซี่ยงไปเจอโดยบังเอิญ ข้างใต้พื้นที่ว่างเปล่า มีเหมืองทองคำที่ยังไม่ได้บุกเบิก!”
เหมืองทองคำงั้นเหรอ!
ทุกคนอึ้งไป ซ่งจื้อตงเบิกตาโตจนแทบจะหลุดออกมา เหมืองทองคำพันเอเคอร์
ให้ตายเถอะ นั่นมันเป็นเงินเท่าไรกัน!
“เรื่องพบเหมืองทองคำ ทำให้คนทั้งตระกูลเซี่ยงตื่นเต้น ฐานะของตระกูลเซี่ยงในสิบสองตระกูลลึกลับ เรียกได้ว่าใกล้จะถึงจุดจบ แต่ถ้าได้เหมืองทองคำ รับรองว่าจะกลับมาผงาดอีกครั้ง ดังนั้นภายใต้การชี้นำของเสิ่นเสว่เหลียน ตระกูลเซี่ยงลงทุนเงินและทรัพย์สินจำนวนมหาศาล เพื่อซื้อเครื่องมือเตรียมการขุดอย่างไม่คิด!”
“แต่หลังจากที่เตรียมเครื่องมือไว้พร้อมทุกอย่าง ตระกูลเซี่ยงกำลังจะซื้อที่พันเอเคอร์ผืนนั้น ไม่รู้ว่าข่าวเหมืองทองคำหลุดมาจากไหน มันแพร่สะพัดไปทั่ว ทำให้คนนับไม่ถ้วนมาแย่งชิง ที่ดินผืนนั้นถูกรับช่วงต่อจากเบื้องบน เพราะแรงกดดัน จึงทำให้เกิดการประมูลขึ้น!”
“จากสายสนกลในตระกูลเซี่ยงของเรา ตอนแรกไม่น่าจะมีใครมาช่วงชิงด้วย แต่จู่ๆ ก็มีอำนาจบางอย่างเข้ามา จนทำให้อะไรที่เคยมั่นคง กลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน!”
“นั่นก็คือตระกูลเสิ่นในสิบสองตระกูลลึกลับ!”
แววตาของเซี่ยงเส้าหลงนิ่ง เขาครุ่นคิดอยู่นาน จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา “เสิ่นเสว่เหลียนคนเดียว มีแผนการตั้งหลายอย่างเชียว!”
“แผนการหลายอย่าง เส้าหลง นายหมายความว่าอะไร”
เซี่ยงเส้าจุนถามอย่างสงสัย
“ข่าวเหมืองทองคำที่หลุดออกไป ถ้าไม่ผิดพลาด เสิ่นเสว่เหลียนน่าจะเป็นคนปล่อยข่าว!”
“อะไรนะ เป็นไปได้ยังไงกัน ถ้าเธอเป็นคนปล่อยข่าว ทำไมก่อนหน้านี้ถึงลงทุนทุ่มเงินซื้อเครื่องจักรมาเตรียมไว้ล่ะ”
“หึหึ……นี่คือความฉลาดของเธอ!”
แววตาของเซี่ยงเส้าหลงเป็นประกาย “การบุกเบิกเหมืองทองคำไม่ใช่เรื่องเล็ก จำเป็นต้องใช้เครื่องขุด เครื่องจักรต่างๆ ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก แต่ถ้าไม่มีเหมืองทองคำแล้ว เครื่องจักรที่เตรียมมาทั้งหมด ก็แค่เศษเหล็กเท่านั้น!”
“เมื่อเป็นเช่นนี้ เพื่อที่จะลดความเสียหาย จึงต้องลดราคาของเครื่องจักรเหล่านี้ เพื่อให้ตระกูลที่ได้จัดการเหมืองทองคำ จากกำลังด้านการเงินของตระกูลเซิ่น ไม่มีตระกูลใดไปช่วงชิงได้ งั้นก็เท่ากับว่าเสิ่นเสว่เหลียน ใช้เงินของตระกูลเซี่ยง หาประโยชน์บางอย่างให้ตระกูลเซิ่นทางอ้อม ทำให้พวกเขาประหยัดเงินลงทุนไปมหาศาล!”
“อย่างที่สอง ตระกูลเซี่ยงอยู่ในสถานการณ์ตกอับ แถมยังเสียเงินลงทุนไปมหาศาล เรียกได้ว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ทำให้ตระกูลเซี่ยงที่สถานการณ์ไม่ดี เข้าขั้นวิกฤต!”
“อย่างที่สาม เดิมคนตระกูลเซี่ยงที่นั่งรอส่วนแบ่ง ไม่เพียงแต่จะไม่ได้กำไร แถมยังขาดทุนจำนวนมาก คนที่โกรธ จะต้องหาที่ระบายอย่างแน่นอน เสิ่นเสว่เหลียนเอาโครงการให้พี่ทำ ถ้าเราไม่ช่วงชิงเหมืองทองคำมาจากมือเสิ่นเสว่เหลียน ความโกรธแค้นของคนตระกูลเซี่ยง ต้องมาลงที่พี่อย่างไม่ต้องสงสัย!”
“คนที่โดนคนทั้งตระกูลเกลียด ถึงพี่จะเป็นทายาทสายตรง ตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลเซี่ยงต้องหลุดไปจากมือพี่อย่างแน่นอน!”
“เมื่อขจัดขวากหนามชิ้นสุดท้ายอย่างพี่สำเร็จ เสิ่นเสว่เหลียนก็จะครอบครองอำนาจในตระกูลเซี่ยง โดยไม่ต้องเกรงกลัวอะไร และค่อยๆ กัดกินตระกูลเซี่ยงจนไม่เหลืออะไรอีก!”
เมื่อฟังการวิเคราะห์ของเซี่ยงเส้าหลงจบ เซี่ยงเส้าจุนถึงกับอึ้ง หลังจากผ่านไปไม่กี่วิ เขาจึงพูดอย่างโมโห “เธอ……ทำไมเธอถึงทำแบบนี้!”
“ตระกูลที่บรรพบุรุษสืบทอดกันมากว่าพันปี จะให้ย่อยยับลงในมือเธอไม่ได้!”
“ฉันจะกลับไปคุยกับเธอที่ตระกูล!”
“พี่ใหญ่!”
เซี่ยงเส้าหลงเรียกเซี่ยงเส้าจุนเอาไว้ “พี่ใหญ่! อย่าผลีผลาม! คืนนี้น่าจะเป็นวันที่จัดการประมูลไม่ใช่เหรอ”
เซี่ยงเส้าจุนพูดอย่างร้อนใจ “ฉันจะไม่ร้อนใจได้ยังไง กำลังของเรา จะไปลงทุนสู้กับตระกูลเสิ่นได้ยังไง!”
“หึหึ พี่ใหญ่วางใจเถอะ ผมมีแผน คืนนี้รอดูเรื่องสนุกได้เลย!”
ในคืนเดียวกัน ชั้นบนสุดในโรงแรมเจ็ดดาวของตระกูลเซี่ยง มีเสียงโห่ร้องดังขึ้น!
เศรษฐีนับไม่ถ้วนมารวมตัวกันที่นี่ แต่พวกเขารู้ดีว่าคืนนี้ พวกเขาเป็นเพียงแขกที่มารับชม ทั้งหมดนี้ก็เพื่อชายหนุ่มที่โดนล้อมอยู่ตรงกลางโดดเด่นขึ้น!
“คุณชายเสิ่น กระผมประธานบริษัทซินเฟิง ไม่ทราบว่าหลังจากนี้คุณมีเวลาไหม เชิญคุณทานข้าวกับผมสักมื้อได้หรือเปล่าครับ”
“คุณชายเสิ่น ผมผู้นำตระกูลหวัง ลูกสาวผมอายุสิบแปดปี เธอโดดเด่นและมีเสน่ห์ คุณมีเวลาไปเป็นแขกบ้านผมไหมครับ”
“คุณชายเสิ่น……”
คนนับไม่ถ้วนพยายามพูดประจบชายหนุ่มตรงหน้า เพราะพวกเขารู้ว่า แค่ชายหนุ่มตกลง ของเหลือที่หลุดมาจากซอกนิ้วชายหนุ่มคนนี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาอิ่มหมีพีมัน
เสิ่นฉงหลินที่ได้รับคำเยินยอ เชิดหน้าขึ้นอย่างยโส เขาคือทายาทรุ่นปัจจุบันของตระกูลเสิ่น ทายาทสมบัติอันมากมายมหาศาลของตระกูลเสิ่นในอนาคต ไม่ว่าเขาไปที่ไหนก็มีคนมารายล้อมและเยินยอ!
เขาไม่สนใจคนอื่น เมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนหน้าตาสะสวย เดินเข้ามาหาเขา เขายกยิ้ม และเดินฝ่าคนออกไป “คุณน้า ไม่เจอกันนานนะครับ!”
สาวงามมองเขาและยิ้มออกมา “ใช่ ผ่านมาหลายปี ไอ้หนุ่มน้อยคนนั้น โตขนาดนี้แล้ว!”
เมื่อเห็นทั้งสองคน คนที่เหลือถอยไปข้างๆ อย่างรู้งาน เหลือที่ว่างเอาไว้ให้ผู้สูงส่งในงานทั้งสองคน!
เสิ่นฉงหลินคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น!
เสิ่นเสว่เหลียนภรรยาของผู้นำตระกูลเซี่ยง!
เมื่อเห็นรอบๆ ไม่มีใคร เสิ่นฉงหลินพูดเบาๆ ว่า “คุณอา ตอนออกมา พ่อให้ผมมาบอกว่าแผนของเรา ต้องรีบทำ ในเวลาหนึ่งปี ถ้าสามารถเอาตระกูลเซี่ยงรวมกับตระกูลเสิ่นได้ เรื่องลำดับวงศ์ตระกูล จะแต่งตั้งคุณอาเป็นสายเลือดทางตรง เข้ามาในหอบรรพบุรุษเพื่อบูชา ชื่อของคุณอาจะอยู่ในตระกูลเสิ่นตลอดไป!”
แววตาของเสิ่นเสว่เหลียนเป็นประกาย ถึงเธอจะมีตำแหน่งในตอนนี้ แต่เธอก็ยังตื่นเต้นจนตัวสั่น ในตระกูลเสิ่น เธอเป็นเพียงสายเลือดทางอ้อมที่ไม่มีอะไร การที่จะเป็นสายเลือดทางตรงได้ ถ้าคุณไม่สามารถทำผลงานดีๆ ให้กับตระกูล ฐานะของคุณก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปตลอดชีวิต!
การที่ได้เป็นสายเลือดทางตรง ไม่ใช่แค่ตัวเธอ นับเป็นเกียรติแก่สายเลือดของเธอด้วย!
สำหรับคนในตระกูลลึกลับ การที่ได้รับการยอมรับจากตระกูล เป็นเกียรติที่ไม่มีเรื่องอะไรมาเปรียบได้ ถึงจะต้องทุ่มทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตก็ไม่เสียดาย!
“วางใจเถอะ ตอนนี้ตระกูลเซี่ยงอยู่ในกำมือฉัน ขอแค่ตาแก่ตาย ทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลเซี่ยง จะกลายเป็นของตระกูลเสิ่น!”
“แต่ว่าเดิมทีทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่น จู่ๆ ก็มีอุปสรรคนิดหน่อย…..”
เสิ่นเสว่เหลียนเล่าการปรากฏตัวของเซี่ยงเส้าหลงอย่างคร่าวๆ หลังฟังจบเสิ่นฉงหลินแสยะยิ้ม “แค่ทหารกระจอก จะทำอะไรได้สักแค่ไหนกันเชียว”
“กล้ามาแย่งเหมืองทองคำกับคุณชายอย่างผม ไม่สำเหนียกตัวเองซะบ้าง!”
“เซี่ยงเส้าหลงอะไรนี่ ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ากล้ามา ผมจะทำให้มันรู้ว่าสายสนกลในของตระกูลลึกลับคืออะไร!”
“งั้นผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าสายสนกลในของตระกูลเสิ่นคืออะไรกันแน่!”
เสียงไม่เป็นมิตรดังขึ้น ทั้งสองหันหน้าไป เสิ่นเสว่เหลียนจ้องเขม็ง “เซี่ยงเส้าหลง”
“นายคือเซี่ยงเส้าหลงเหรอ”
เสิ่นฉงหลินมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยท่าทียโส จากนั้นจึงแสยะยิ้ม “ก็แค่เด็กถูกทิ้งธรรมดาๆ มีสิทธิ์อะไรมามองหน้าคุยกับฉัน!”
“ไม่ชอบให้มองหน้าเหรอ”
เซี่ยงเส้าหลงหรี่ตาลงเบาๆ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “งั้นก็ดีสิ!”
เลี่ยหลงที่อยู่ข้างหลังลงมือทันที เขาเตะไปที่เข่าของเสิ่นฉงหลิน เสียงตุบดังขึ้น เสิ่นฉงหลินคุกเข่าลงตรงหน้าเซี่ยงเส้าหลง ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน!
ในหัวของทุกคนสับสนไปหมด เขาเป็นใครกัน ถึงให้คุณชายตระกูลใหญ่อย่างตระกูลเสิ่นคุกเข่าต่อหน้า
เซี่ยงเส้าหลงเอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง จากนั้นจึงหลุบตาลงมอง ใบหน้าอันบูดเบี้ยวจากความโกรธของเสิ่นฉงหลิน เขายิ้มแล้วพูดว่า “งั้นการคุยวิธีนี้ คุณชายเสิ่นคงจะพอใจแล้วใช่ไหม”
