เซี่ยงเส้าหลงหันหน้าไป เห็นชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ชายร่างใหญ่คนนั้นสูงประมาณสองเมตรกว่าๆ เห็นจะได้ ผิวสีดำ กล้ามเนื้อที่ใหญ่ ดันเอาเสื้อผ้านอนออกมา ดวงตาทั้งสองของเขา กำลังมองตัวเขาหัวจรดเท้า
เซี่ยงเส้าหลงมองเขาอย่างแปลกใจ แล้วพยักหน้าพูดว่า “ใช่ ผมเอง แล้วคุณเป็นใคร?”
ชายร่างใหญ่ก็พยักหน้าพูดว่า “งั้นก็ดี ผมชื่อหลิวต้าหู่ ผู้จัดการแผนกรักษาความปลอดภัยของกุหลาบกรุ๊ป ท่านประธานสั่งผมไว้แล้ว คุณก็คือคนที่ผมต้องรออยู่ที่นี่เช้านี้ใช่ไหม?”
เซี่ยงเส้าหลงใจสั่น ท่านประธาน?
หรือว่าจะเป็นผู้หญิงพราวเสน่ห์เมื่อคืนนี้?
แล้วก็รับถามไปว่า “ท่านประธานของคุณ ชื่อว่าอะไร?”
ใครจะรู้ว่าหลิวต้าหู่ส่ายหัวหัวออกมาอย่างเดียว “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมรู้แค่ว่าท่านประธานเป็นคนลึกลับมาก และคนที่เห็นเธอในบริษัทก็ไม่มากนัก!”
พอฟังสำเนียงภาษาถิ่นของเขาแล้ว ประกอบกับรูปร่างหน้าตาใหญ่โต เซี่ยงเส้าหลงก็นึกขำ แล้วพยักหน้าพูดว่า “โอเค! แล้วท่านประธานของคุณบอกคุณหรือเปล่าว่าพวกเราจะไปทำอะไรกัน?”
“ไอ้หนุ่ม! หยุดหัวเราะเลยนะ!”
หลิวต้าหู่มองเขาอย่างจริงจัง “เห็นว่าคุณดูไม่มีเนื้อหนังอะไร ผมขอเตือนคุณว่า สถานที่ที่จะไปบ่ายนี้มันอันตรายมาก คุณควรทำตามผมดีๆ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ผมก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่า คุณจะกลับออกมาได้ไหม!”
เซี่ยงเส้าหลงก็ยิ้ม ไม่รู้ว่าเขาผ่านความเป็นความตายมากี่ครั้งแล้ว ในโลกนี้ ไม่มีสถานที่ใดที่จอมพลน้อยแห่งชายแดนเหนือเข้าแล้วออกไม่ได้!
“ได้สิ!”
เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้ถามอะไรมาก และตอบด้วยรอยยิ้มว่า “พอถึงตอนนั้น ผมก็ต้องอาศัยผู้จัดการหลิวดูแลหน่อยนะครับ!”
การเรียกเขาว่าผู้จัดการหลิว ได้ผลต่อหลิวต้าหู่มาก เขาหรี่ตาด้วยความพึงพอใจ แขนใหญ่ๆ ของเขาตบลงไปที่บ่าของเซี่ยงเส้าหลง “เห็นแก่ที่คุณเป็นคนฉลาด ถ้าได้มาทำงานกับผม ต้องมีอนาคตแน่นอน!”
แม้ว่าหลิวต้าหู่จะซื่อๆ เงียบๆ แต่เขาก็ช่างพูดเหมือนกัน ระหว่างทางทั้งสองคนคุยกันถูกคอ จากที่ได้ยินจากปากเขาพูดมา เซี่ยงเส้าหลงก็เข้าใจได้ว่า พวกเขากำลังไปที่ที่ตั้งของแก๊งมังกรเขียวทางตะวันตกของเมือง คนที่นัดไปพบ ก็คือหัวหน้าของพวกเขา มังกรเขียว!
กุหลาบกรุ๊ปเป็นกรุ๊ปที่ใหญ่เป็นอันดับสองในเมืองซูหัง ดำเนินธุรกิจหลักในอุตสาหกรรมยาและอสังหาริมทรัพย์ ประธานบริษัทเป็นคนลึกลับมาก และจุดประสงค์ของพวกเขาในครั้งนี้ ก็เพราะมีคนกินยาที่กุหลาบกรุ๊ปแล้วตายไป แต่กุหลาบกรุ๊ปดำเนินธุรกิจด้านเภสัชกรรมหลายปีมานี้ การผลิตยาใหม่แต่ละชนิดล้วนผ่านการคัดกรองหลายระดับ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด เรียกได้ว่าโอกาสเสียชีวิตจากยานั้น มีน้อยมาก!
จากการตรวจสอบ พบว่าคนที่เสียชีวิตนั้น เป็นลูกน้องของแก๊งมังกรเขียว ฝ่ายนั้นไม่ยอม จุดประสงค์ที่พวกเขามาคราวนี้เพื่อแก้ไขปัญหานี้ให้ดีที่สุด!
มาถึงประตูทางเข้าบาร์ที่ล็อกอยู่ ทั้งสองลงจากรถ หลิวต้าหู่ก็ทำหน้าเคร่งขรึม “น้องเส้าหลง แก๊งมังกรเขียวเป็นแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในตะวันตกของเมือง พอนายเข้าไป ห้ามพูดอะไรมาก ทำตามที่ผมส่งสายตาให้ก็พอ!”
เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว!”
ก๊อกๆ ๆ !
พอเสียงเคาะประตูดังขึ้น ประตูของบาร์ก็เปิดจากทางด้านใน ชายหนุ่มผู้มีรอยสักสองคนโผล่หัวออกมา แล้วมองดูพวกเขา “พวกคุณมาหาใคร?”
หลิวต้าหู่ยิ้ม “พวกเรามาจากกุหลาบกรุ๊ป เรามีนัดกับพี่มังกรเขียวแล้ว!”
นักเลงพวกนั้นพยักหน้าและเปิดประตู “เข้ามาเลย!”
ด้านในบาร์มืดมาก ระหว่างทาง หลายคนเงยหน้ามองมาที่พวกเขา จนเดินไปที่ห้องส่วนตัวที่อยู่ด้านในสุด ระหว่างนั้นมีเด็กคนหนึ่งมองดูพวกเขาอย่างเย่อหยิ่ง พอเปิดประตู ก็พูดเสียงเย็นๆ “เข้าไปสิ!”
นี่เป็นห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ บนโซฟามีชายหญิงเจ็ดแปดคนนั่งอยู่บนโซฟา กำหัวเราะเล่นกันสนุกสนาน บนพื้นและบนโต๊ะมีขวดเหล้าวางกลิ้งเต็มไปหมด พอเห็นหลิวต้าหู่และเซี่ยงเส้าหลงเข้ามา คนที่อยู่ตรงกลางเปลือยกายท่อนบน มีลายสักมังกรเขียวทั้งตัว ดวงตาใหญ่ๆ ของเขาจ้องมอง และพูดในลำคอว่า “พวกแกมาจากกุหลาบกรุ๊ปงั้นหรือ?”
ใบหน้าของหลิวต้าหู่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ใช่ๆ ๆ พวกเรามาจากกุหลาบกรุ๊ป!”
มังกรเขียวสาดสายตาดูถูกออกมา “แล้วเจ้านายของพวกเอ็งล่ะ ทำไมไม่มาด้วยตัวเอง? ส่งพวกเอ็งสองคนมาก็เป็นเหมือนขยะ หรือว่าจะดูถูกแก๊งมังกรเขียวของเรา?”
“ฮ่าๆ พี่ใหญ่ ผมได้ยินมาว่าประธานของกุหลาบกรุ๊ปเป็นสาวงามล่มเมืองเลยนะ ทำตัวลึกลับมาตลอด ไม่รู้ว่าทำคนรวยๆ สนใจไปกี่คน ถ้าเธอกล้าเข้ามาหาเราจริงๆ ล่ะก็ ภายในสามวันนี้ก็อย่าหวังว่าเธอจะสามารถออกไปจากโรงแรมของเราแม้แต่ครึ่งก้าว!”
“ฮ่าๆ …………”
เสียงหัวเราะที่ไม่เกรงกลัวใครดังขึ้น ดวงตาของหลิวต้าหู่เริ่มหมดความอดทน เขาหายใจเข้าลึกๆ ในใจ และพยายามฝืนยิ้มเข้าไว้ “พี่มังกรเขียว ประธานของเรามีธุรกิจที่จะต้องหารือ จึงไม่ว่างที่จะมาด้วย ดังนั้นจึงส่งพวกเราสองคนมา ก็เพื่อปลอบขวัญและแสดงน้ำใจต่อพวกพี่ๆ !”
ขณะที่เขาพูด หลิวต้าหู่ก็หยิบเช็คเงินสดออกมาแล้วส่งให้ มังกรเขียวหยิบเช็คขึ้นมา แล้วเหลือบมองที่จำนวนเงิน มุมปากก็เผยรอยยิ้มนึกสนุกขึ้นมา “ห้าแสนงั้นหรือ? กุหลาบกรุ๊ปมั่งคั่งใจใหญ่จริงๆ …”
“น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ไม่ต้องเกรงใจ…ไม่ต้องเกรงใจ…”
“เหอะๆ …………”
มังกรเขียวยิ้มและยืนขึ้น ทันใดนั้น เขาก็คว่ำมือหยิบขวดไวน์บนโต๊ะ แล้วกระแทกไปที่หัวของหลิวต้าหู่อย่างแรงจนขวดแตก รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิวต้าหู่ยังไม่ทันได้หายไปเลย ก็รู้สึกถึงความอุ่นๆ บนหัว พอยื่นมือไปแตะ เลือดสีแดงสดก็เลอะเต็มมือ มังกรเขียวก็ยิ้มๆ แต่ว่าในดวงตาของเขามีความโหดเหี้ยมซ่อนอยู่ “ห้าแสนงั้นหรือ? ให้ตายเถอะ คิดว่าให้เงินขอทานหรือไงวะ? กูจะบอกห้นะ พี่น้องกูกินยาปลอมของกุหลาบกรุ๊ปแล้วตาย ถ้าไม่ได้เงินห้าล้าน กูจะให้กุหลาบกรุ๊ปของพวกมึงใช้หนี้ด้วยเลือด!”
“ห้าล้าน!”
หลิวต้าหู่ก็อดหัวเสียไม่ได้ เขายืนขึ้นทันที ดวงตาก็เบิกกว้าง “พี่มังกรเขียว พวกพี่จะมากเกินไปหรือเปล่า!”
“ไอหย๋า เด็กน้อย กูว่ามึงคงไม่กลัวตายจริงๆ สินะ!”
“เห้ยพวกเรา ตัดแขนมันแล้วส่งไปที่กุหลาบกรุ๊ป กูอยากรู้เหมือนกันว่า แม่สาวน้อยที่ลึกลับคนนั้น จะมาเอาตัวลูกน้องด้วยตัวเองไหม!”
“พวกมึงรังแกคนเกินไปแล้ว กูขอสู้ตาย!”
หลิวต้าหู่เผยโกรธจัด แล้วคว้าขวดไวน์สองขวด ส่วนลูกน้องคนอื่นๆ พอได้ยินคำสั่งของพี่ใหญ่ ก็รีบไปกรูกันเข้าไป แม้ว่าหลิวต้าหู่จะตัวใหญ่ แต่เสือตัวเดียวไม่สามารถสู้ฝูงหมาป่าได้ ไม่นานเขาก็ถูกจับกดไว้กับโต๊ะ มังกรเขียวก็หัวเราะเยาะ แล้วหยิบมีดยาวออกมาจากเอว จากนั้นแกว่งไปตรงหน้าเขา “กล้ามามีปัญหากับแก๊งมังกรเขียวของกู ไอหนุ่ม กุหลาบกรุ๊ปมันให้อะไรดีๆ กับมึงล่ะ ถึงไม่กลัวตายแบบนี้?”
หลิวต้าหู่หายใจแรง “พวกมึงมันหลอกเอาเงิน! กูจะบอกอะไรให้นะ! กูจะไม่ประนีประนอมให้กับพวกอันธพาลอย่างพวกมึงแน่!”
มังกรเขียวพยักหน้า แล้วค่อยๆ ยกมีดยาวในมือขึ้น หน้ายิ้ม ดวงตาเย็นชา “ไอหย๋า ใจกล้าจริงๆ เว้ย! เห็นว่ามึงมีความภักดีแบบนี้ งั้นกูก็ตั้งตารอ ว่าท่านประธานสวยในตำนาน พอเห็นแขนของมึงอยู่ตรงหน้าแล้ว เธอจะมีสีหน้าเป็นอย่างไร!”
ฉับ!
แสงสีขาวผ่านหน้าไป หลิวต้าหู่ก็รีบหลับตาลง แต่ว่า ไม่เกิดความเจ็บปวดขึ้นที่แขน เขาลืมตาขึ้นเล็กน้อย เห็นใบมีดก็หยุดลงกลางอากาศ ห่างจากแขนของเขาไปไม่ถึงสามเซนติเมตร ที่ด้ามมีด และบนข้อมือของมังกรเขียว มีฝ่ามืออีกอันปรากฏขึ้น
เซี่ยงเส้าหลงพูดอย่างเบื่อๆ ว่า “ทำแบบนี้ มันจะมากเกินไปหรือเปล่า?”
“อ้าว ไอเด็กเปรตอีกตัวก็ไม่กลัวตายเหมือนกันสินะ!”
ขณะที่พูด มืออีกข้างหนึ่งของมังกรเขียวก็หยิบขวดไวน์จากโต๊ะขึ้นมา แล้วฟาดไปที่หัวของเซี่ยงเส้าหลงอย่างแรง เซี่ยงเส้าหลงไม่มีแม้แต่จะกะพริบตา ตอนที่ขวดกำลังจะกระแทกลงบนหัวของเซี่ยงเส้าหลงนั้น มังกรเขียวก็รู้สึกเบาๆ มือ ขวดไวน์หายไปไหนแล้ว?
ยังไม่ทันได้ตั้งสติ ก็เกิดเสียงเพร๊งขึ้นทันที พอเอามือลูบหัวโล้นๆ ดู เลือดสีแดงสดก็เลอะเต็มมือ เซี่ยงเส้าหลงยิ้มตาหยีมองเขา แล้วยื่นเศษแก้วในมือไป “มึงกำลังมองหาสิ่งนี้อยู่ใช่ไหม? ”
“พวกเรา ฆ่ามันซะ!”
มังกรเขียวเอามือจับหัว แล้วตะโกน!
ลูกน้องในห้องส่วนตัวดึงอาวุธออกจากใต้โต๊ะ ส่งเสียงตะโกนและฟันไปที่เซี่ยงเส้าหลง เซี่ยงเส้าหลงเบะปากเล็กน้อย แสงอันเย็นยะเยือกในดวงตาก็เป็นประกาย เขาไม่อยากสร้างปัญหา แต่ใช่ว่าเขาจะกลัวปัญหา แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้มันคือเรื่องอะไรแน่ แต่ที่ชัดเจน ก็คือตอนนี้คือคนเหล่านี้ที่เรียกตัวเองว่าแก๊งมังกรเขียว มันไม่ใช่คนดีแน่ๆ !
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เรื่องต่อจากนี้ก็คงง่ายแล้ว……
