กลับไปถึงตระกูลหู เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกไม่สบอารมณ์มาก ผู้หญิงอย่างหูเม่ยเอ๋อเขาออกห่างให้ไกลๆ ดีกว่า!
“คุณเซี่ยง คุณกลับมาแล้วเหรอครับ?”
เพิ่งเข้าประตูมา หูหยุนหลงก็เดินมาหา เหมือนตั้งใจรอเขาอยู่แล้ว
หูหยุนหลงก็ไม่ได้ถามเซี่ยงเส้าหลงว่าไปทำอะไรตั้งแต่เช้า แต่เอ่ยตรงๆ ว่า “คุณปู่กลับมาแล้ว กำลังรอคุณอยู่ที่ห้องโถงครับ!”
พอเซี่ยงเส้าหลงได้ยิน จึงพยักหน้าให้ “ได้! งั้นเราไปกันเดี๋ยวนี้เลย!”
สำหรับหูฉี่หรงนั้น เซี่ยงเส้าหลงก็ให้เกียรติตลอด ไม่เพียงเพราะว่าเขาเป็นเจ้าตระกูลหู แต่เพราะว่าในสถานการณ์ที่ทั้งสองไม่ได้เกี่ยวข้องกัน แต่หูฉี่หรงกลับยอมยื่นมือมาช่วยเหลือ บุญคุณในยามยากลำบากนี้ เซี่ยงเส้าหลงไม่ลืมแน่นอน
พอมาถึงที่ห้องโถง เห็นหูฉี่หรงที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ จึงเอ่ยอย่างเกรงใจว่า “ท่านเจ้าตระกูลหู ไม่เจอกันนาน ร่างกายยังแข็งแรงดีไหมครับ?”
หูฉี่หรงยิ้มอย่างเป็นกันเอง จากนั้นจึงลุกขึ้น แล้วใบหน้าก็มีรอยยิ้ม “ขอบคุณนายพลน้อย ร่างกายแก่ๆ ของผม ยังแข็งแรงดี!”
พอนั่งลงกันแล้ว ก็พูดถามไถ่กันทั่วไป เสียงของหูฉี่หรงหยุดชะงัก แล้วเอ่ยพูดว่า “ที่มาครั้งนี้ มีเรื่องอยากจะรบกวนนายพลน้อย แต่ว่า เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อน ผมจึงลำบากใจที่จะพูดออกมา!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มให้ “ท่านเจ้าตระกูลหูพูดออกมาตรงๆ ได้เลยครับ!”
“เรื่องครั้งก่อน ขอบคุณเจ้าตระกูลหูมากนะครับที่ช่วย ตอนนี้ตระกูลหูอยากให้ผมช่วย ผมจะไม่ปฏิเสธเด็ดขาดครับ!”
เซี่ยงเส้าหลงอยากสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหู ขอเพียงหูฉี่หรงเอ่ยขอให้เขาช่วยในขอบเขตที่เขาช่วยได้ เขาต้องตอบตกลงแน่นอน!
“คือว่า……ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นผมขอพูดตรงๆ เลยแล้วกัน!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มเอ่ยว่า “เจ้าตระกูลหูเชิญพูดเลยครับ!”
“ผมอยากขอให้คุณ มาเป็นว่าที่สามีของหลานสาวผม!”
ห้ะ!
รอยยิ้มของเซี่ยงเส้าหลงค้างอยู่บนใบหน้า!
เขานึกถึงความเป็นไปได้ต่างๆ นานา จนเคยคิดว่าหูฉี่หรงจะเขาไปฆ่าคนเพื่อแก้แค้น แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะเป็นคำขอร้องที่แปลกประหลาดขนาดนี้!
เขากะพริบตา แล้วมองหูฉี่หรงอย่างไม่แน่ใจ “เจ้าตระกูลหู คุณแน่ใจเหรอครับว่าไม่ได้กำลังล้อเล่นกับผม?”
บนใบหน้าของหูฉี่หรงก็ยิ้มอย่างอึดอัดใจ เขาที่อายุขนาดนี้แล้วเอ่ยขอร้องอะไรแบบนี้กับเซี่ยงเส้าหลง มันดูเสื่อมเสียภาพลักษณ์จริงๆ แต่ว่าพอนึกถึงหลานสาวตัวเองที่ชวนปวดหัว เขาจึงต้องหน้าด้าน แล้วพยักหน้าให้เซี่ยงเส้าหลง “นายพลน้อยไม่ได้หูฝาดไปหรอก ผม ไม่ได้กำลังล้อเล่น!”
“เอ่อคือ……”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก “เจ้าตระกูลหูคงรู้นะครับ ผมแต่งงานตั้งนานแล้ว ตอนนี้มีลูกสาวแล้วด้วย เรื่องนี้ ผมอาจจะต้องขอโทษด้วยนะครับ!”
“นายพลน้อยอย่าเข้าใจผิด!”
“ไอหย๋า！งั้นผมก็จะพูดความจริงกับคุณแล้วกัน!”
“ผมมีหลานสาวคนหนึ่ง ผมรักเอ็นดูมาตั้งแต่เด็ก แล้วหลานสาวคนนี้ของผมก็เป็นคนที่เก่งมาด้วย มีพรสวรรค์ด้านธุรกิจมาก เก่งมากกว่าผู้ชายทุกคนในตระกูลหูเสียอีก!”
“ตอนนี้ธุรกิจกว่าครึ่งของตระกูลหู ก็ให้หลานสาวเป็นคนดูแล ไม่เพียงเท่านี้ เรื่องหน้าตา ผมพูดได้อย่างไม่ละอายใจเลยว่า สวยเหมือนเทพธิดานางฟ้าแน่นอน คนที่ตามจีบ ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!”
“แล้วหนึ่งในนั้น ถ้าเทียบอำนาจกับตระกูลหูแล้ว ก็มีอำนาจล้นฟ้า มาสู่ขอแล้วสามครั้ง แต่หลานสาวของผมไม่ชอบเขา ทำอะไรไม่ได้ ผมจึงต้องพูดโกหกไป บอกว่าหลานสาวหมั้นไว้ตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้าคนทั่วไปได้ยินแบบนี้ ก็อาจจะเข้าใจว่าเป็นข้ออ้าง คงไม่มาตอแยอีก”
“แต่อีกฝ่ายเป็นคนดื้อรั้น ตอแยไม่เลิก บอกว่าต้องให้ผมพาตัวหลานเขยมาให้พวกเขาดู ดูว่าคู่ควรกับหลานสาวผมหรือเปล่า ผมก็จนปัญญา เลยต้องมาหานายพลน้อย เพื่อแก้สถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้!”
เซี่ยงเส้าหลงฟังเข้าใจแล้ว พูดง่ายๆ หูฉี่หรงก็แค่อยากมาหาที่หลบภัย!
แต่ว่า ในใจเขายังมีความสงสัย ในเมืองซูหัง อำนาจที่ทำให้ตระกูลหูเกรงกลัวได้ เป็นใครกันแน่?
“แต่ว่า ผมยังมีบางอย่างไม่ค่อยเข้าใจ คนคนนี้ ทำไมต้องเป็นผม?”
สีหน้าของหูฉี่หรงเปลี่ยนไป แล้วมองเขาอย่างเข้มขรึม “ผมก็จะไม่ปิดบัง คนคนนี้อำนาจล้นฟ้า แม้แต่ผมเองก็ไม่กล้าหาเรื่องด้วย ถ้าจะเลือกใครมาสัก ขอแค่ไปสืบดู ข้ออ้างที่บอกว่ามีการหมั้นไว้ตั้งแต่เด็กนี้ ก็จะถูกทำลายลงไป”
“เพราะฉะนั้น คนที่ผมเลือก ต้องเป็นคนที่ฐานะลึกลับ แล้วต้องมีอำนาจตำแหน่งด้วย แล้วที่สำคัญคือ คนคนนี้ ต้องไม่กลัวตาย!”
พอพูดประโยคนี้จบ สายตาของหูฉี่หรงจึงเข้มขรึม แล้วจ้องมองไปที่เซี่ยงเส้าหลง!
เซี่ยงเส้าหรงหยุดชะงักไป ต้องการคนที่ฐานะลึกลับ คงกลัวว่าอีกฝ่ายจะสืบรู้เรื่อง แล้วเปิดโปงคำโกหกของหูฉี่หรง ตำแหน่งก็จะต้อยต่ำไม่ได้ อยากเป็นหลานเขยของตระกูลหู อย่างน้อยฐานะก็ต้องทัดเทียมกันได้ ส่วนเรื่องที่ไม่กลัวตาย……เหอะเหอะ เหมือนกำลังเตือนเซี่ยงเส้าหลง ว่าหลังจากนี้ อีกฝ่ายอาจจะมาแก้แค้นเขาก็ได้!
ไม่พูดไม่ได้เลยว่า ทั่วทั้งแผ่นดินนี้ ไม่มีใครเหมาะสมเท่าเขาเซี่ยงเส้าหลงแล้ว!
ส่วนความลึกลับ ชายแดนเหนือเป็นพื้นที่ห่างไกล ไม่ค่อยมีใครรู้ แล้วสืบข่าวได้ยากด้วย! เรื่องตำแหน่งฐานะ เขาเป็นนายพลน้อยของชายแดนเหนือ ปกครองกำลังกองทัพ บวกกับฐานะที่เป็นบุตรของภรรยาหลวงตระกูลเซี่ยงอีก คู่ควรเหมาะสมกับตระกูลหูอยู่แล้ว แล้วเรื่องที่ไม่กลัวตาย……เหอะเหอะ เซี่ยงเส้าหลงเคยผ่านความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน ถ้ากลัวตาย จะมีนายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือตอนนี้ได้ยังไง?
“นายพลน้อย! เรื่องนี้ผมจะไม่ปิดบังคุณ อีกฝ่ายมีอำนาจล้นฟ้า ถ้าคุณตอบตกลงเรื่องนี้ อีกฝ่ายก็อาจจะโมโห อาจจะแอบมาแก้แค้นคุณลับหลัง ถ้าคุณไม่ตกลง ผมก็พอเข้าใจ”
เซี่ยงเส้าหลงแอบหัวเราะในลำคอ เป็นตาแก่เจ้าเล่ห์จริงๆ พูดถึงขั้นนี้แล้ว ถึงแม้เขาจะไม่อยากตกลง แต่จะพูดคำนี้ออกมาได้ยังไงล่ะ?
แต่ว่าพอลองมาคิดดูแล้ว ถ้าตกลงเรื่องนี้ หนึ่งเลยถือว่าชดใช้บุญคุณแล้ว สองยังสามารถสร้างพันธมิตรกับตระกูลหูได้ด้วย การแลกเปลี่ยนนี้ ถือว่าคุ้มค่า!
“เจ้าตระกูลก็พูดเกินไปครับ เรื่องนี้ ผมตกลง!”
“ฮ่าๆ ครับ! ผมมองคนไม่ผิดจริงๆ !”
แววตาหูฉี่หรงเป็นประกาย จากนั้นก็หันหน้าไป “เม่ยเอ๋อ ออกมาเจอกับนายพลน้อยสิ!”
เม่ยเอ๋อ?
นี่คงไม่ใช่หลานสาวที่สวยดั่งเทพธิดานางฟ้าที่หูฉี่หรงพูดถึงหรอกมั้ง!
ขณะคิดเซี่ยงเส้าหลงจึงหันกลับไป ตอนที่เห็นใบหน้ายิ้มแย้มที่ยืนอยู่ข้างหลัง สีหน้าบนใบหน้าเขา ค้างอยู่อย่างนั้นทันที “คุณเองเหรอ?!”
หูฉี่หรงหันมองเขาอย่างประหลาดใจ “นายพลน้อย คุณรู้จักหลานสาวของผมงั้นเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงพะอืดพะอม รู้จัก รู้จักดีเลยแหละ!
ทำไมโลกถึงแคบขนาดนี้เนี่ย!
เขาควรจะคิดได้ตั้งนานแล้ว ดึกดื่นแบบนั้น ยังสามารถเข้าออกตระกูลหูได้อย่างตามใจ ผู้หญิงในเมืองซูหังที่มีอำนาจในตระกูลหูขนาดนี้ จะไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลหูได้ยังไง?
หูเม่ยเอ๋อมองเซี่ยงเส้าหลงที่ทำหน้าตกตะลึง แล้วยิ้มอย่างทะเล้น “เฮ้ คุณผู้ชายตัวเล็ก เราเจอกันอีกแล้วนะคะ!”
“ขอแนะนำอย่างเป็นทางการนะคะ ตระกูลหู หูเม่ยเอ๋อค่ะ!”
