พอเห็นหน้าตาคนชัดเจนแล้ว เฉียวลี่ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที แล้วรีบเดินเข้าไปหาอย่างแนบชิด “พี่ป้าว พี่ดูกรรมกรคนนี้สิคะ อยากจะบุกรุกบริษัทเรา ทำให้หนูตกใจหมดเลย ใจยังสั่นไปหายเลยค่ะ!”
เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของกุหลาบกรุ๊ป ค่าตัวของหลี่ป้าว ไม่ถือว่าด้อยกว่าในวงการธุรกิจทั่วไป พอเห็นเฉียวลี่ที่แนบเข้ามาใกล้ เขาก็โอบเอวเธอไว้อย่างไม่เกรงใจ ฝ่ามือทั้งสองข้าง ก็ลูบไล้ไปมาที่เอวของเธออย่างเปิดเผย จากนั้น ก็โบกมือไปทางเซี่ยงเส้าหลงอย่างรังเกียจ “รีบไสหัวไปซะ! อย่ามาขัดหูขัดตากูตรงนี้!”
เซี่ยงเส้าหลงมองป้ายชื่อที่หน้าอกเขา นี่เป็นแค่ยามของกุหลาบกรุ๊ปงั้นเหรอ? ถ้าไม่รู้ อาจจะคิดว่าเป็นหัวหน้าโจร!
“ยังยืนทำบ้าอะไรอยู่วะ? จะให้กูลากตัวมึงออกไปเหรอ?!”
“ผมจะพูดอีกรอบ!”
“ผมไม่ใช่กรรมกร ผมมาหาคน คุณไปบอกหูเม่ยเอ๋อที ผมชื่อเซี่ยงเส้าหลง!”
“มึงมาหาใครนะ?”
หลี่ป้าวเบิกตากว้าง แล้วหลุดขำออกมา “มึงมาหาประธานหูงั้นเหรอวะ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า……”
“ตลกชะมัด! ดูสภาพจนๆ ของมึงสิ รู้หรือเปล่าว่าประธานหูเป็นใคร?”
“นั่นเป็นคนที่สวยเหมือนนางฟ้าที่ทุกคนในเมืองซูหังอยากมาประจบสอพลอด้วย! ไม่ส่องกระจกดูสภาพตัวเอง ถือรองเท้าให้ประธานหูมึงยังไม่เหมาะสมเลย!”
พูดจบ ก็กอดเฉียวลี่แน่นขึ้น “เสี่ยวลี่ อย่าสนใจพวกเศษสวะนี้เลย พี่ป้าวเพิ่งซื้อปลาทองมาใหม่สองตัว เดี๋ยวพาหนูไปดูที่ห้องดีไหมจ๊ะ?”
ขณะพูด ก็หันหลังจะเดินจากไปด้วย
ทันใดนั้น กลับมีเสียงที่ขัดหูดังขึ้น “หูเม่ยเอ๋อ ไม่ใช่ว่าผมไม่มา แต่พนักงานต้อนรับกับยามไม่ให้ผมเข้าไปเอง ถ้าอีกหนึ่งนาทีแล้วยังไม่ยังไม่ออกมาอีก ผมจะไปแล้วนะ!”
เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถงที่เงียบกริบ แล้วดังแสบหูมากด้วย!
“เห้ย! บอกดีๆ ไม่ชอบ ชอบเจ็บตัวใช่ไหม!”
ใบหน้าของหลี่ป้าวเดือดขึ้นมาทันที ท่านประธานนานๆ จะมาบริษัทครั้งหนึ่ง แล้วปกติก็ชอบความสงบเงียบ ถ้ารบกวนเธอพักผ่อน หัวหน้ายามอย่างตัวเอง คงต้องโดนไล่ออกแน่นอน!
จากนั้นจึงคว้าคอเสื้อเซี่ยงเส้าหลงขึ้น พร้อมพูดด้วยสายตาดุเดือด “ไอ้กรรมกร กูว่ามึงไม่อยากมีชีวิตแล้วสินะ!”
ไม่เกรงกลัวการข่มขู่ของเขา ในแววตาเซี่ยงเส้าหลงก็แฝงไปด้วยความเยือกเย็น “ปล่อยมือของแกซะ ไม่อย่างนั้น ฉันรับประกันได้เลยว่า ชีวิตที่เหลือของแก แกบอกลามือข้างนี้ของแกได้เลย!”
“มึงคิดว่ามึงเป็นใคร กล้ามาขู่กูงั้นเหรอ? ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยนะมึง กูจะให้มึงรู้เอง ว่าทำไมสีของดอกไม้ถึงแดงขนาดนั้น!
พูดจบ ก็ง้างหมัดขึ้นมา แล้วจะชกลงไปที่ศีรษะของเซี่ยงเส้าหลง!
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
วินาทีที่จะกระทบกับศีรษะของเซี่ยงเส้าหลงนั้น เสียงที่แฝงไปด้วยความโมโหก็ดังมาจากข้างหลัง พอหันกลับไปดู หลี่ป้าวจึงรีบปล่อยเซี่ยงเส้าหลงออก แล้วก้มหน้าลงอย่างให้เกียรติ “ผู้จัดการครับ คุณมาแล้วเหรอครับ ไอ้กรรมกรบ้านี่แอบเข้ามาในบริษัทตอนที่ผมไม่ระวัง แล้วโดนผมจับได้ ผมจะรีบไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ!”
คนที่มา ก็คือผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัยกุหลาบกรุ๊ป หลิวต้าหู่!
เห็นหลิวต้าหู่โผล่มา เฉียวลี่จึงรีบปรับสีหน้าอย่างน้อยใจ แล้วรีบเดินไปหา “ผู้จัดการคะ หนูเป็นคนที่ไม่สนใจความปลอดภัยตัวเองแล้วขวางเขาไว้ตรงนี้เองค่ะ คุณดูท่าทางลับๆ ล่อๆ ของเขาสิคะ แค่มองก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีแน่นอน!”
ขณะพูด ก็ผลักเซี่ยเส้าหลงต่อหน้าหลิวต้าหู่ “ยังไม่รีบไปอีก? ถ้ายังไม่ไป เดี๋ยวจะให้ยามลากตัวแกไปที่กองบังคับการตำรวจ!”
เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้ต่อต้านอะไรเลย แต่มุมปาก กลับยกขึ้นอย่างมีเลศนัย
หลิวต้าหู่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบเดินไปตรงหน้าเซี่ยงเส้าหลง ขณะที่สายตาทุกคนกำลังตกตะลึงนั้น เขากลับแสดงสีหน้าเป็นมิตรอย่างกระตือรือร้นมาก “เจ้าเซี่ยง นายมาได้ยังไงเนี่ย!
“ท่านประธานบอกว่านายจะมา ฉันก็เลยมารอนายที่นี่ ทีแรกฉันก็ไม่เชื่อ ไม่คิดเลยว่านายจะมาจริงๆ !”
ทุกคนอึ้งนิ่งอยู่กับที่!
เฉียวลี่ที่เป็นคนเริ่มก่อน ในหัวก็ขาวโพลน แล้วมุมปากก็กระตุก “ท่านประธานให้มาต้อนรับเขาโดยเฉพาะงั้นหรือ? ผู้จัดการคะ สมองของคุณโดนอะไรกระทบกระเทือนหรือเปล่าคะ!”
“เฉียวลี่!”
สีหน้าหลิวต้าหู่โมโหทันที จึงเอ่ยพูดตำหนิ เฉียวลี่จึงค่อยรู้ตัว สีหน้าเลยเริ่มซีดขาว เรียวขาสองข้างที่ใส่ถุงน่องสีดำก็อดสั่นไม่ได้ “ผู้……ผู้จัดการคะ คือหนู……เมื่อกี้หนูไปพูดเล่น อย่าใส่ใจเลยนะคะ!”
เพราะเรื่องครั้งก่อน หูเม่ยเอ๋อก็ได้ประกาศชมเชยหลิวต้าหู่ ตอนนี้ตำแหน่งในบริษัท ถือว่าก้าวหน้ามากๆ ถึงแม้จะเป็นแค่ผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัย แต่หัวหน้าแผนกต่างๆ ที่มีอำนาจ ก็เคารพเขามาก ไม่ใช่คนที่พนักงานต้อนรับเล็กๆ จะไปหาเรื่องด้วยได้!
หลิวต้าหู่มองเธออย่างเย็นชา “หึ! เธอไม่ควรขอโทษฉัน!”
พูดประโยคนี้จบ พี่ป้าวที่อยู่ข้างๆ ก็ไหวพริบเร็ว คุกเข่าลงตรงหน้าเซี่ยงเส้าหลง “คุณผู้ชายครับ ผมเป็นคนตาต่ำเองครับ ผมผิดไปแล้ว คุณอย่าถือสาผมเลยนะครับ ให้อภัยผมครั้งนี้เถอะครับ!”
เขาคุกเข่าให้ขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะว่าหลิวต้าหู่โผล่มา แต่เพราะประโยคที่เขาพูดเมื่อครู่ เซี่ยงเส้าหลง เป็นคนที่หูเม่ยเอ๋อสั่งให้มารอต้อนรับโดยเฉพาะ! อยู่กุหลาบกรุ๊ปมาตั้งกี่ปี มีเศรษฐีคนมีอำนาจมากมายมาขอพบ แต่ไม่เคยได้ยินเลยว่าประธานสั่งให้มาต้อนรับอย่างกระตือรือร้นขนาดนี้!
ต่อให้ใช้ตาตุ่มคิด ก็รู้ว่าผู้ชายที่ดูธรรมดาตรงหน้า ไม่ใช่คนที่ตัวเองควรไปหาเรื่องแน่นอน!
“คุณ……คุณผู้ชายคะ ฉัน……ฉัน……”
สีหน้าของเฉียวลี่ก็ซีดขาวมาก ตัวสั่นเหมือนหมาตกน้ำ แล้วพูดติดๆ ขัดๆ
เซี่ยงเส้าหลงหรี่ตายิ้มเอ่ยว่า “คนโบราณว่ากันว่า ปลาเน่าตัวเดียว จะทำให้ปลาเน่าทั้งเข่ง พวกคุณ เคยได้ยินไหม?”
หลิวต้าหู่เข้าใจทันที จึงรีบเอ่ยว่า “ยามล่ะ ลากตัวสองคนนี้ออกไป ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวกมันสองคน ไม่ใช่คนของกุหลาบกรุ๊ปอีก!”
สองคนนั้น โดนยามลากออกไปทันที
จากนั้นก็เดินนำทางเซี่ยงเส้าหลงไปถึงชั้นบนสุด ที่นั่นเป็นห้องทำงานของหูเม่ยเอ๋อ
เดินไปถึงหน้าประตู หลิวต้าหู่ก็ยิ้มเก้อ “ประธานมีงานต้องจัดการ สั่งฉันมาว่าให้นายรอที่ห้องทำงานก่อน ฉันรออยู่หน้าประตู มีอะไรก็เรียกฉันได้เลย!”
เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกเป็นมิตรกับหลิวต้าหู่ จึงยิ้มเอ่ยว่า “จะอยู่หน้าประตูทำไม เข้ามาด้วยกันสิ!”
หลิวต้าหู่รีบโบกมือทันที “ฉันไม่กล้าหรอก ห้องทำงานของประธาน ถ้าประธานไม่อนุญาต ใครจะกล้าเข้า นายอย่าให้ฉันทำผิดเลย!”
เห็นท่าทางหลิวต้าหู่กลัวขนาดนี้ เซี่ยงเส้าหลงจึงพึมพำในใจ เป็นแม่เสือที่ดุร้ายจริงๆ ทำให้ผู้ชายร่างใหญ่อย่างหลิวต้าหู่ยังต้องหวาดกลัว!
แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ดื้อด้านชวนหลิวต้าหู่อีก เปิดประตูเข้าไป ห้องทำงานที่กว้างไม่น้อยกว่าห้าร้อยตารางเมตร กว้างขวางหรูหรามาก ในอากาศ ก็มีกลิ่นหอมชวนเคลิ้ม กลิ่นนี้……เป็นกลิ่นหอมบนตัวหูเม่ยเอ๋อนั่นเอง!
ในห้องทำงาน มีของโบราณกับของตกแต่งหรูหรา บนโต๊ะทำงาน ก็มีเครื่องสำอางลิมิเต็ดที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝันเต็มโต๊ะ เซี่ยงเส้าหลงมองกวาดรอบๆ แล้วแอบส่ายหน้า เป็นผู้หญิงที่ใช้เงินเก่งจริงๆ ยังโชคดีที่แค่แสดงละคร ถ้าเป็นผู้หญิงของตัวเองจริงๆ คงต้องยอมขายทะเลทรายโกบีที่ชายแดนเหนือถึงจะเลี้ยงดูไหว!
ขณะที่เขากำลังรอหูเม่ยเอ๋อในห้องทำงาน ทันใดนั้น ก็มีเสียงซุบซิบลอยเข้ามาในหูเขา!
“ว้าว คุณชายจ้าวโรแมนติกมากเลย เพื่อตามจีบประธาน จึงขั้นเอาดอกกุหลาบมากมายขนาดนี้มาวางไว้ที่หน้าประตูเลย”
“ถ้าฉันเป็นประธานของเรา จะยอมแต่งงานกับคุณชายจ้าวแน่นอน”
“ไม่แน่นะ! ก็ไม่ดูว่าประธานของเราเป็นใคร คุณชายของทั้งสี่ตระกูลใหญ่ ใครบ้างไม่หลงประธานของเราล่ะ?” “ถึงแม้คุณชายจ้าวจะเก่ง แต่ว่าถ้าอยากครอบครองประธานของเรา คงไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้นหรอก!”
เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกแปลกใจ จึงเดินไปที่ข้างหน้าต่าง พอลองมองลงไปข้างล่าง จึงเห็นชั้นล่างมีดอกกุหลาบวางเต็มไปหมด แล้วไม่ใช่ดอกกุหลาบธรรมดาด้วย แต่เป็นดอกกุหลาบขอบทอง มีทั้งหมดเก้าสิบเก้าดอก วางรวมเป็นรูปหัวใจ ดอกสดสวยมาก พอโดนแสงแดดส่อง ก็สวยตระการตามาก!
“ดูเหมือนว่าคนที่ตามจีบหูเม่ยเอ๋อ มีเยอะมากจริงๆ สินะ!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า “ไม่ใช่สิ! ตอนนี้ตัวเองเป็นว่าที่สามีของหูเม่ยเอ๋อ! มีผู้ชายมาสารภาพรักขนาดนี้ ถ้าตัวเองที่เป็นว่าที่สามีไม่รู้สึกอะไรเลย ก็เหมือนจะไม่สมเหตุสมผล!”
ในหัวจึงเริ่มครุ่นคิด มุมปากก็ยกขึ้น ในเมื่อวัตถุประสงค์ที่ตัวเองมา ก็เป็นที่กำบังของหูเม่ยเอ๋อ งั้นตอนนี้ ก็เป็นโอกาสที่ตัวเองจะแสดงตัวไม่ใช่หรือไงล่ะ?
