พอคิดได้แบบนี้ เซี่ยงเส้าหลงจึงเดินออกไปนอกประตู เห็นหลิวต้าหู่ที่เฝ้าอยู่หน้าประตู จึงเอ่ยถามว่า “ต้าหู่ ดอกกุหลาบชั้นล่าง ใครเป็นคนส่งมา?”
หลิวต้าหู่เกาหัว แล้วพูดว่า “อ๋อเรื่องนี้เหรอ คุณชายตระกูลจ้าว จ้าวชงเป็นคนส่งมา ได้ข่าวว่า ตอนนี้เขากำลังตามจีบประธานของเราอยู่!”
“จ้าวชงคนนี้ เป็นใครกัน?”
“ในเมืองซูหังของเรา เป็นเมืองที่ร่ำรวยที่สุด มีแต่เศรษฐีเต็มไปหมด ส่วนตระกูลจ้าว เป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอำนาจเป็นอันดับต้นๆ เลย!”
“ฐานะแบบนี้ พอดีเลย……”
“เจ้าเซี่ยง นายพูดว่าอะไรนะ?”
“ไม่มีอะไร……” เซี่ยงเส้าหลงหันไปมองหลิวต้าหู่ อยู่ๆ มุมปากก็ยกขึ้นอย่างมีเลศนัย “ต้าหู่ นายว่า ถ้าฉันทำลายดอกกุหลาบพวกนี้ จะเป็นยังไง?”
พอหลิวต้าหู่ได้ยิน จึงสะดุ้งตกใจ แล้วรีบเอ่ยว่า “เจ้าเซี่ยง นายจะทำแบบนี้ไม่ได้! ตระกูลจ้าวร่ำรวยมาก ไม่ใช่คนที่พวกเราจะไปหาเรื่องได้นะ!”
“แล้วอีกอย่าง จ้าวชงคนนี้ เป็นคุณชายไม่เอาไหน ได้ข่าวว่ามีคนเคยขัดใจเขา เขาสั่งกระทืบจนขาหักทั้งสองข้าง แล้วถูกโยนลงไปเป็นอาหารปลาในทะเล แถมยังมีคุณชายอีกหลายคนที่สุมหัวกับเขา หลายคนนั้น ในเมืองซูหัง ล้วนมีชื่อเสียงแย่มากเลย!”
หลิวต้าหู่พยายามพูดให้กลับใจ เขาไม่อยากให้เพื่อนที่เพิ่งรู้จักไม่นาน แล้วพรุ่งนี้ต้องไปงมศพเขาที่ทะเล
“เหรอ? ถ้าอย่างนี้ ฉันก็อยากลองขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ!”
“เจ้าเซี่ยง ฉันเตือนเพราะหวังดี ตระกูลจ้าวเป็นตระกูลชั้นสูงในเมืองซูหัง มีทรัพย์สินเป็นหมื่นล้าน ถ้านายไปทำลายดอกกุหลาบของเขา อาจจะโดนเขาหักขาจริงๆ ก็ได้นะ!”
พอนึกถึงเรื่องเล่าที่น่าสยดสยองของจ้าวชง หลิวต้าหู่จึงขนลุก แล้วเอ่ยพูดเสียงเบาๆ
มุมปากเซี่ยงเส้าหลงยกขึ้น แล้วเดินตรงออกไปข้างนอก “โดนหักขางั้นหรือ? เหอะๆ ฉันอยากจะลองดูจริงๆ ว่าความรู้สึกที่นั่งรถเข็นมันเป็นยังไง!”
ไม่นานก็เดินไปถึงชั้นล่าง เซี่ยงเส้าหลงมองดอกกุหลาบกับคนที่มามุงถ่ายรูป เขาหยิบมันขึ้นมานิ่งๆ หนึ่งดอก แล้วนำมาสูดดม “กลิ่นหอมยั่วยวนใจจริงๆ แต่เสียดาย วางผิดที่!”
ตุบ!
ท่ามกลางสายตาผู้คน ดอกกุหลาบร่วงลงไปที่พื้น เท้าของเซี่ยงเส้าหลงก็เหยียบลงไป แล้วขยี้จนเละ!
การกระทำนี้ ทำให้ผู้คนที่มุงดูตกตะลึง หนึ่งในนั้นก็ถือโทรศัพท์มาถ่ายเขา แล้วเอ่ยพูดว่า “แกกำลังทำอะไร? ไม่รู้เหรอว่านี่เป็นดอกกุหลาบของคุณชายจ้าว?”
เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้าอย่างเรียบนิ่ง “ผมรู้!”
พูดจบ ก็ยกเท้าขึ้น ดอกกุหลาบที่เบ่งบาน กลับร่วงโรยจนเละเทะ!
“บ้าไปแล้วบ้าไปแล้ว! กล้าเหยียบดอกกุหลาบของคุณชายจ้าว แกไม่กลัวโดนหักขาหรือไง?”
“ไอ้นี่เป็นบ้าหรือเปล่า แม้แต่คุณชายจ้าวก็กล้าหาเรื่อง ไม่อยากมีชีวิตแล้วมั้ง”
“เหอะ! เดี๋ยวคุณชายจ้างเห็นว่ามีคนเหยียบดอกกุหลาบของเขา ต้องไม่ปล่อยหมอนี่ไว้แน่! รอดูอะไรสนุกๆ กันเถอะเรา!”
ผู้ชายต่างพากันซุบซิบ มีทั้งตกใจ ทั้งหวาดเสียว ยิ่งไปกว่านั้น ก็มีพวกรอซ้ำเติมด้วย!
และในตอนนี้ ที่กุหลาบกรุ๊ป ในห้องรับรอง
หูเม่ยเอ๋อที่หน้าตาดูมีเสน่ห์ ผิวก็ขาวผ่อง เรือนร่างก็ดูดี เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าน่าเบื่อ ตรงข้ามเธอ มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจ้องมองเธอตาวาวอยู่
พูดตามตรง ชายหนุ่มคนนี้หล่อมาก สันจมูกโด่ง โครงหน้าก็ดูดี ร่างสูงเรียวยาว สวมใส่ชุดสูทArmani สวมนาฬิกาconstantin แค่ดูก็รู้ว่าต้องเป็นลูกคุณชายแน่นอน
ชายหนุ่มคนนี้ ก็คือจ้าวชง
“คุณหนูหู ผมมาขอพบหลายรอบแล้ว วันนี้ ได้เจอคุณสมดังหวังสักที!”
“คืนนี้ผมขอเชิญคุณไปทานข้าวด้วยกัน ได้ไหมครับ?”
จ้าวชงยิ้มอ่อน เผยให้เห็นรอยยิ้มที่เป็นสุภาพบุรุษ
“ทานข้าวเหรอคะ……”
แววตาของหูเม่ยเอ๋อแฝงไปด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย เวลานี้ ผู้ชายคนนั้น น่าจะถึงบริษัทแล้ว?
พอเห็นสีหน้าหูเม่ยเอ๋อตอนนี้ แววตาของจ้าวชงก็เร่าร้อนมาก ริมฝีปากก็เริ่มแห้ง ฮอร์โมนในกายก็พลุ่งพล่านขึ้นมา!
เป็นผู้หญิงที่ทำให้ผู้ชายหักห้ามใจไม่ไหวจริงๆ !
พอคิดแบบนี้ จ้าวชงจึงพูดอีกว่า “เพื่อแสดงความจริงใจของผม ผมได้เตรียมของขวัญสุดพิเศษมาให้คุณหนูหู หวังว่าคุณหนูหูจะชอบนะครับ”
“เหรอ? ยังมีของขวัญด้วยหรือคะ?”
“แน่นอนครับ!”
จ้าวชงยืดอกอย่างมั่นใจ แล้วทำหน้ามั่นใจมาก “เชิญคุณหนูหูไปที่ข้างหน้าต่างครับ ของขวัญที่ผมเตรียมมาให้คุณหนูหู อยู่ข้างล่างนี้ครับ!”
หูเม่ยเอ๋อเดินก้าวไปอย่างดูดี เปิดม่านหน้าต่างออก แล้วก้มหน้ามองลงไป
จ้าวชงที่อยู่ข้างๆ เหมือนเตรียมตัวมาดี จึงพูดอย่างลึกซึ้งว่า “ดอกกุที่สวยที่สุด ก็ต้องคู่ควรกับคุณที่สวยที่สุด นั่นแสดงถึงความรักใคร่ในใจผมที่มีต่อคุณ มีแค่ความสวยสง่าของคุณ ถึงจะคู่ควรกับดอกกุหลาบที่เบ่งบาน คุณหนูเม่ยเอ๋อ คุณดูสิครับ ด้านล่างเป็นดอกกุหลาบเก้าสิบเก้าดอกที่ผมจัดไว้ให้คุณ เพื่อแสดงถึงความรักที่ผมมีต่อ……”
จ้าวชงมองออกไปนอกหน้าต่าง พร้อมชี้ดอกกุหลาบด้านล่าง ขณะที่เขากำลังจะพูดถึงความรักนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป คำพูด ก็ติดอยู่ในลำคอ
ดอกกุหลาบเก้าสิบเก้าดอกที่ตั้งใจเตรียมมา วินาทีนี้กลับเละเทะไม่เป็นท่า โดนเท้าเหยียบขยี้แรงๆ กลีบดอกไม้ก็กระจายไปทั่ว
“ดอกกุหลาบของฉัน!”
จ้าวชงอุทานเสียงเข้ม สีหน้าก็เริ่มเขียว
ทีแรกเขาจะใช้ดอกกุหลาบสารภาพรักกับหูเม่ยเอ๋อ ตอนนี้ดอกกุหลาบเละเทะ ยังจะสารภาพอย่างไรได้อีก?
“คุณชายจ้าว คุณจะให้ฉันดูความสวยของกุหลาบที่ร่วงโรยพวกนี้เหรอคะ?”
บนใบหน้าหูเม่ยเอ๋อแสดงความประหลาดใจ แล้วยิ้มมองจ้าวชง
“ใครกัน? ใครกันที่มาเหยียบดอกกุหลาบของกู! กูจะหักขามันทั้งสองข้าง!”
ใบหน้าของจ้าวชงบูดบึ้ง น้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความอาฆาต
“คุณหนูหู ขอตัวสักครู่นะครับ มีธุระเล็กน้อย ผมต้องไปจัดการก่อน!”
สีหน้าของจ้าวชงบึ้งตึง พอเอ่ยพูดกับหูเม่ยเอ๋อเสร็จ จึงเดินตรงลงมาชั้นล่าง
เขาจะไปดู ดูว่าใคร บังอาจมากล้าเหยียบดอกกุหลาบของเขา เขาจะให้ทุกคนรู้ คนที่มาหาเรื่องตัวเองจะต้องชดใช้อย่างไร
หูเม่ยเอ๋อก้มลงไปดู สายตาของคนใต้ตึกก็สบตากับตัวเองพอดี แล้วยิ้มแย้มให้กับเธอ จนเผยให้เห็นฟันขาวๆ
พอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย หูเม่ยเอ๋อจึงเม้มปากยิ้ม ผู้ชายคนนี้ สวมร่างตัวละครเร็วขนาดนี้เลยหรือนี่?
แต่ว่า ฉันก็ชอบมาก!
จ้าวชงคนนี้ เป็นแค่ของหวานหอมปากหอมคอ ถ้าแม้แต่เขาก็จัดการไม่ได้ จะต่อกรกับฟางหวาที่เธอเกรงกลัวได้ยังไง?
คุณผู้ชาย นายต้องสู้ๆ นะ!
ทางด้านล่างตึก จ้าวชงเหมือนสัตว์ร้ายที่โมโห สายตาที่อาฆาตมองกวาดไปรอบๆ เสียงที่ทุ้มต่ำ แฝงไปด้วยความเยือกเย็น ส่งเสียงว่า “ใคร กล้ามาเหยียบดอกกุหลาบของกู?!”
“คุณชายจ้าว มันเป็นคนเหยียบ!”
“ฉันเห็นเองกับตา มันเป็นคนเหยียบดอกกุหลาบของคุณจนเละค่ะ!”
มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินไปหาอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างประจบสอพลอ “คุณดูสิคะ นี่เป็นวิดีโอที่ฉันถ่ายเมื่อครู่นี้ ถ่ายตั้งแต่ต้นจนจบ ถ่ายไว้ชัดเจนมากค่ะ!”
จ้าวชงดูจบ จึงเงยหน้าขึ้น แล้วมองไปทางเซี่ยงเส้าหลงที่อยู่ไม่ไกลมากนักด้วยสายตาที่เยือกเย็น
จากนั้น เขาก็ก้าวเดินไปหา ห่างกันสามก้าว แล้วเอ่ยถามด้วยความโมโหว่า “ดอกกุหลาบพวกนี้ มึงเป็นคนเหยียบใช่ไหม?”
“ใช่!”
ยอมรับอย่างไม่ลังเลเลย
จ้าวชงหยุดชะงัก โมโหจนหลุดขำ “มึง เจ๋งมาก หวังว่าตอนที่กูหักขามึง มึงยังกล้าปากเก่งแบบนี้อีกนะ!”
พูดจบ ก็ตบมือ จากนั้นก็มีบอดี้การ์ดเดินมาหา เขารับกระบอกเหล็กที่หนึ่งในบอดี้การ์ดยื่นมาให้ สีหน้าโมโหมาก “อีกเดี๋ยว อย่าปอดแหกคุกเข่าเรียกกูพ่อก็แล้วกัน!”
เซี่ยงเส้าหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย “มึงแน่ใจเหรอ ว่าจะหักขากู?”
“ถึงวันนี้เทวดาผีสางหน้าไหนมา ก็คุ้มหัวมึงไม่ได้!”
“งั้นเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่เกรงกลัวเลย กลับยกขาไขว่ห้าง แล้วเอ่ยพูดอย่างนิ่งเฉย “ให้มึงฟาด มึงจะกล้าฟาดหรือเปล่า?”
“ฮ่าฮ่า……”
“ให้ตายเถอะ! วันนี้ซวยจริงๆ ทีแรกคิดว่าเจอคนโง่ ที่ไหนได้เป็นไอ้บ้างมงายในความรักนี่เอง!”
“ในเมืองซูหัง ไม่มีใครหน้าไหนที่กูไม่กล้ากระทืบ!”
“ไอ้หน้าอ่อน มึงรนหาที่ตายเองนะ!”
พูดจบ สีหน้าของจ้าวชงก็แฝงไปด้วยความเลือดเย็น ยกกระบองเหล็กขึ้น แล้วฟาดลงไปแรงๆ !
ปึง!
เซี่ยงเส้าหลงไม่ขยับเลย แต่ร่างกายจ้าวชง กับกระเด็นออกไป ข้างๆ มีร่างใหญ่วัยกลางคนที่หายใจเสียงดัง สีหน้าก็มีความกลัวเหลืออยู่ พยายามกลืนน้ำลายลงคอ แล้วพูดด่าจ้าวชงที่ล้มลงไปที่พื้น “ไอ้หน้าอ่อน ถ้ามึงกล้าแตะต้องคุณเซี่ยง กูจะถลกหนังมึงแน่!”
