คำเดียวทำทุกคนตกตะลึง!
เถียนเซิ่งสีหน้าซีดเผือด มองหูเม่ยเอ๋ออย่างไม่เชื่อสายตา!
เห็นในคลิปเป็นอีกเรื่อง มาได้ยินจากปากหูเม่ยเอ๋อก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง!
“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
เถียนเซิ่งฝืนยิ้มออกมา พลางมองหูเม่ยเอ๋อว่า “เม่ยเอ๋อ คุณหาคนมาหลอกผมใช่ไหม?! ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าคุณมีคู่หมั้นน่ะ?”
สีหน้าหูเม่ยเอ๋อกลับสู่ความเย่อหยิ่งดุจก่อน เธอยืนพิงรถมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “มีหรือไม่ ฉันต้องบอกคุณด้วยหรอ? คุณคู่ควรหรือไง?”
แววตาเถียนเซิ่งฉายแววโกรธวูบหนึ่ง แต่เขาไม่กล้าระบายอารมณ์ใส่หูเม่ยเอ๋อ เลยหันไประเบิดใส่เซี่ยงเส้าหลงที่ยืนอีกด้านแทน “ไอ้หนู! แกหัวเราะอะไร! อยากเป็นคู่หมั้นกับเม่ยเอ๋อน่ะต้องผ่านด่านฉันก่อน!”
“เห็นฝีมือการขับรถแกเมื่อกี้ไม่เลวเลย ถ้ากล้ามาแข่งกับฉันสักแมตช์ ถ้าแกแพ้ ไสหัวไปจากสายตาเม่ยเอ๋อซะตั้งแต่วันนี้!”
เซี่ยงเส้าหลงสีหน้าหน่ายใจ นี่คืออยู่ดีไม่ว่าดีก็โดนหาเรื่อง?
เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้พูดอะไร ในสายตาเถียนเซิ่งคิดว่าเขากลัว เลยประชดแดกดันต่อว่า “ทำไม? กลัวหรือไง? ถ้ากลัวก็ไสหัวไปเลย!”
หูเม่ยเอ๋อกลอกตาไปมา พลันคว้าหมับเข้าที่แขนของเซี่ยงเส้าหลง พูดอย่างอ่อนโยนว่า “ที่รักคะ ฝีมือการขับรถของคุณ ยังจะกลัวเขาอีกหรอ?”
“เพื่อฉัน แข่งกับเขาสักแมตช์จะเป็นไรไป?”
เซี่ยงเส้าหลงใจกระตุก มองดูหูเม่ยเอ๋อที่ยิ้มหวานให้ ในใจก็พลันเหนื่อยหน่ายใจ นี่คือทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่จริงๆนะ!
พอเห็นหูเม่ยเอ๋อแสดงท่าทีดุจสาวน้อยที่ไม่เคยเห็นเธอแสดงต่อหน้าผู้ชายคนไหนมาก่อน เถียนเซิ่งยิ่งริษยามากขึ้น ก้าวเท้าขึ้นหน้าหนึ่งก้าว ตะคอกดังว่า “ถ้าแกเป็นลูกผู้ชายพอ มาแข่งกับฉันสักแมตช์! ถ้าไม่กล้า ก็ยอมรับความพ่ายแพ้ไสหัวไปโดยดีซะ!”
“นั่นสิ ไอ้หนู ไม่หงออย่างนี้สิ หลีกเลี่ยงโดยไม่คิดสู้ เป็นลูกผู้ชายหรือเปล่าน่ะ?”
“ทุกคนอย่าพูดไปสิ แกดูไอ้คนจนนี่สิ ท่าทางเหมือนมีรถหรอ? เผชิญหน้ากับ คุณชายใหญ่ตระกูลเถียนซึ่งเป็นเทพแข่งรถแห่งซูหังของพวกเรา ไม่ฉี่ราดกางเกงก็ดีเท่าไหร่แล้ว!”
“ฮะฮะ…”
หลายคนพากันหัวเราะร่วน มันเสียดหูนัก เหมือนกับว่าต่อหน้าพวกเขาแล้ว เซี่ยงเส้าหลงเป็นแค่ขยะที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!
ส่วนด้านเซี่ยงเส้าหลง สีหน้าไร้อารมณ์ ประหนึ่งว่าทุกการประชดไม่เกี่ยวกับเขาเลย
หูเม่ยเอ๋อที่อยู่ข้างๆจัดผมยุ่งพลางว่า “พวกเขาว่าคุณแบบนี้ คุณไม่โกรธหรือไง?”
เซี่ยงเส้าหลงตอบเสียงเรียบ “คุณเคยเดินอยู่บนถนนดีๆแล้วโดนหมากัดไหม?”
หูเม่ยเอ๋อพยักหน้าเบาๆ
“โดนหมากัดแล้ว คุณจะกัดตอบหรือไง?”
“จำไว้นะ คนก็คือคน หมาก็คือหมา ถ้าคนถือสาหมา แล้วจะต่างอะไรกับหมาล่ะ?”
พรืด!
หูเม่ยเอ๋อหลุดหัวเราะพรืด สีหน้าแบบนั้นทำคนมองตะลึงตามๆกัน!
หลายวินาทีผ่านไป เถียนเซิ่งจู่ๆได้สติกลับมา ไม่ถูกสิ คำพูดเซี่ยงเส้าหลงมีความหมายแฝงนี่นา!
“ไอ้เลว! แกด่าใครเป็นหมาหา?!”
เซี่ยงเส้าหลงมองเขาสีหน้านิ่งเฉย “ผมว่าหมา คุณร้อนตัวอะไร?”
“แก…ฉัน…”
เถียนเซิ่งเดือดจัด แค่ไม่โง่ ก็จะฟังออกเลยว่าเซี่ยงเส้าหลงกำลังเปรียบเปรยเขา แต่กลับไม่สามารถย้อนได้ เพราะแค่ย้อนคำ ก็เท่ากับยอมรับว่าตนเป็นหมาตัวนั้นที่เซี่ยงเส้าหลงพูดถึง!
ด้านคำพูดเอาชนะการเปรียบเปรยไม่ได้ เขาหันโบกมือเลย ทุกคนเข้ามารุมล้อมเซี่ยงเส้าหลงไว้ตรงกลาง ตะคอกเสียงเย็นว่า “ไอ้หนู ฉันเถียงสู้แกไม่ได้ แต่ว่า วันนี้แกต้องแข่งกับฉันสักแมตช์!”
“ไม่อย่างนั้น ฉันไม่รับประกันว่า แกจะสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้ดีในเมืองซูหังอีก!”
“คุณข่มขู่ผม?”
เซี่ยงเส้าหลงแววตาวาบประกายเยียบเย็นขึ้นวูบหนึ่ง!
“ใช่! ฉันข่มขู่แก! แกจะทำไม?!”
เถียนเซิ่งพูดอย่างเย่อหยิ่ง!
“เฮ้อ ช่วยไม่ได้ ในเมื่อคุณอยากหาเรื่องโดนเหยียดหยามเอง งั้นผมคงได้แต่รับปากอย่างจำใจแล้วล่ะ”
“ไอ้หนู อย่าหาว่าพวกเราไม่เตือนแก คุณชายเถียนของพวกเรา เป็นเทพรถของเมืองซูหัง และยังได้อันดับสามเป็นเวลาสามปีซ้อนของการแข่งขันชิงแชมป์รถทั่วประเทศ Ferrariคันข้างๆนั่นผ่านการปรับปรุงประดิษฐ์จากนักแต่งรถระดับโลก แค่ราคาการปรุงแต่ของรถคันนี้ก็ไม่ต่ำกว่าสามสิบล้านแล้ว!”
หูเม่ยเอ๋อพยักหน้าบอกอย่างเห็นด้วย เธอกระซิบว่า “ถึงเถียนเซิ่งจะเกียจคร้านไม่ทำงานทำการ แต่ฝีมือการขับรถไม่ธรรมดาจริงๆ จุดนี้ปฏิเสธไม่ได้เลย”
พอได้ยินคำชมของหูเม่ยเอ๋อที่มีต่อตน สายตาเถียนเซิ่งส่อแววเย่อหยิ่งขึ้นมาทันที หันมองเซี่ยงเส้าหลงอย่างเสียดสีว่า “ไอ้หนู แกเตรียมอะไรมาแข่งล่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นVolkswagen Beetleคันข้างแกนี่นะ? ฮะฮะ…”
“ไม่อย่างนั้น แกโค้งคำนับให้ฉันอย่างข้าทาสรับใช้สักครั้ง ไม่แน่ฉันอาจจะใจดี ให้แกยืมรถแข่งด้านหลังฉันซักคันเป็นไง?”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มมุมปาก “ไม่ต้องให้คุณชายเถียนเหนื่อยหรอก แต่ว่า ผมต้องการเวลาสักหน่อย!”
“ทำไม? ให้คนอื่นส่งรถดีๆมาให้แก? ไม่มีปัญหา! ถ้าแกรับปากแข่งกับฉัน อย่าว่าแต่เวลานิดหน่อย หลายชม.ฉันก็ให้แกได้!”
เถียนเซิ่งท่าทางมั่นใจว่าเซี่ยงเส้าหลงต้องแพ้แน่ วันนี้เขาต้องให้เซี่ยงเส้าหลงพ่ายแพ้เสียหน้าหมดรูปต่อหน้าหูเม่ยเอ๋อ!
เซี่ยงเส้าหลงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบนิ่ง ผ่านไปไม่กี่นาที ผู้ชายหลายคนในชุดช่างสีส้ม มือถือกล่องอุปกรณ์เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน!
“คุณเซี่ยง!”
คนนำทีมเดินมายืนหน้าเขา พลางเอ่ยปากพูดกับเซี่ยงเส้าหลงอย่างนอบน้อม
เซี่ยงเส้าหลงโบ้ยปากใส่Volkswagen Beetleด้านข้าง “รถคันนี้ จัดการได้ไหม?”
ผู้ชายคนนั้นมองแวบเดียว ชะงักไปสองวินาที จากนั้นพยักหน้าหงึกๆ “ไม่มีปัญหา!”
“ต้องนานแค่ไหน!”
“ครึ่งชม.พอแล้ว!”
“งั้นยกให้พวกนายจัดการล่ะนะ!”
พูดจบ ผู้ชายคนนั้นโบกมือ คนอื่นพากันขับรถกลับศูนย์ เถียนเซิ่งรู้สึกมึนงง เอ่ยปากถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ “ไอ้หนู แกจะเล่นอะไร?”
เซี่ยงเส้าหลงตอบกลับเสียงเรียบ “ปรับปรุงรถ!”
“อะไรนะ?!”
“ปรับปรุงรถ?!”
ทุกคนพากันตะลึง จากนั้นหัวเราะเสียงดัง!
เถียนเซิ่งยิ่งหัวเราะเสียงดัง “ฮะฮะ…แกจะทำให้ฉันหัวเราะตายหรือไง? นักแต่งรถที่มีสิทธิ์ปรับปรุงรถ มีคนไหนบ้างไม่ใช่เป็นคนใหญ่คนโตมีชื่อเสียงกัน?!”
“แกคิดว่าแค่หาพวกเรียนซ่อมรถมาจากหลังเขาก็จะปรับปรุงได้หรือไง? อย่ารอให้ปรับปรุงไปอยู่นาน แล้วเปิดไฟยังไม่ได้ล่ะ!”
เซี่ยงเส้าหลงไม่สนใจการแดกดันของพวกเขา ไม่ถึงครึ่งชม. Volkswagen Beetleขับออกมาอีกครั้ง มองจากภายนอกแล้วไม่ได้ต่างอะไรกับก่อนหน้านี้เลย
“เป็นไง?”
เซี่ยงเส้าหลงเอ่ยปากถาม
คนนำทีมปาดเหงื่อที่หน้าผากออก พยักหน้าอย่างมั่นใจว่า “ไม่มีปัญหา!”
“ดูไอ้ปัญญาอ่อนนี่สิ ทำท่าซะเหมือนจริงเลย!”
เถียนเซิ่งมองเขาราวกับคนบ้า “การปรับปรุงแต่งรถที่แท้จริง ลืมเรื่องอะไหล่ไปก่อน แต่ฝีมือการปรับแต่งรถทั้งคันอย่างง่ายดาย ยังต้องใช้เวลาหลายชม.หรือหลายวันเลย นี่ถือว่าปกติแล้วนะ!”
“รถฉันคันนี้ ผ่านการปรับปรุงจากปรมาจารย์James Desiซึ่งได้รับสมญานามว่าบิดาแห่งการแต่งรถ ยังใช้เวลาสามวันสามคืนเต็มเลย!”
“ช่างซ่อมรถที่แกหามาหลายคนนี่ คงไม่ใช่แค่เติมลมล้อรถ ก็ถือว่าปรับแต่งสำเร็จหรอกนะ!” ทุกคนพากันหัวเราะยกใหญ่ ขนาดแววตาของหูเม่ยเอ๋อที่อยู่ด้านข้างยังมองเขาอย่างไม่เข้าใจเลย
เซี่ยงเส้าหลงไม่สนใจการกระทบกระเทียบแดกดันของเขา เอ่ยปากเสียงเรียบว่า “ในเมื่อเป็นการแข่ง ก็ต้องมีเดิมพันสิ ถ้าคุณแพ้จะทำไง?”
“ฉันไม่มีทางแพ้!”
เถียนเซิ่งพูดอย่างโอหัง!
“ถ้าแพ้ล่ะ?”
“ถ้าฉันแพ้ แกอยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!”
เถียนเซิ่งโพล่งออกไปทันที เพราะในสายตาเขา ตนไม่มีทางแพ้แน่!
“ถ้าคุณแพ้ ต้องคุกเข่าขอขมาผม! และหายไปจากผมกับเม่ยเอ๋อตลอดไป!”
“ได้!”
“สถานที่!”
“ชานเมืองตะวันตก เขามังกรขด!”
