เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้ปฏิเสธ เพราะเป้าหมายที่เขามาเมืองซูหังในครั้งนี้ก็เพราะเรื่องนี้!
ขอเพียงช่วยหูเม่ยเอ๋อแก้ไขปัญหานี้ได้ ตนเองก็จะถือว่าทำตามคำสัญญาสำเร็จ สามารถถอนตัวได้แล้ว!
หูเม่ยเอ๋อเตรียมคนขับรถไว้เรียบร้อยแล้ว และพาเซี่ยงเส้าหลงไปยังห้างที่ดีที่สุดของเมืองซูหัง ที่นี่เป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดของเมืองซูหัง เป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งไม่มีสองของบรรดาคนมีชื่อเสียงหรือชนชั้นสูงมากมาย สำหรับหูเม่ยเอ๋อแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาของเธอ จะแต่งยังไงให้เซี่ยงเส้าหลงหล่อหรูหรา ทำยังไงให้เขาดูโดดเด่นไม่มีใครเทียบในคืนนี้ต่างหากที่สำคัญที่สุด!
“ไปเถอะ หนุ่มน้อย ไม่ว่าชอบอันไหนเลือกได้เลยตามสบาย วันนี้พี่สาวเลี้ยงเอง!” น้ำเสียงหูเม่ยเอ๋อไม่ดัง แต่เพียงพอให้ลูกค้ารอบข้างได้ยิน ชายหนุ่มมากมายพากันส่งสายตาดูถูกปนริษยามาตามๆกัน
“ฉันก็ว่า บ้านนอกอย่างนั้นมีสิทธิ์อะไรมาที่นี่ ที่แท้ก็เป็นพวกเกาะผู้หญิงกินนี่เอง!”
“เหอะ! หนุ่มแมนทั้งแท่งกลับเกาะผู้หญิงกิน ทำผู้ชายอย่างเราขายหน้าจริงๆ!”
“แต่ว่าผู้หญิงที่เปย์เขา สวยสุดยอดไปเลย!”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนลอยเข้าหูเซี่ยงเส้าหลง เขาเบ้ปาก ในใจแอบเซ็ง ตัวเองหน้าตาเหมือนพวกหน้าอ่อนหรือไง?
ที่หน้าร้านเสื้อผ้าผู้ชายระดับท็อปร้านหนึ่ง พอหูเม่ยเอ๋อเข้าไป ผู้ชายในชุดสูทเรียบร้อยเห็นมีลูกค้ามา ใบหน้าเผยรอยยิ้มมารยาทพลางว่า “ยินดีต้อนรับครับ!”
หูเม่ยเอ๋อเห็นสีหน้าเซ็งๆของเขา ยิ้มบอก “หนุ่มน้อยของฉัน เห็นแก่ที่เธอทำหน้าที่ฮีโร่ช่วยสาวสวยในผับเมื่อวาน ชอบตัวไหนเลือกเลยตามสบาย!”
ผับ?
ใครก็ไม่ได้สังเกตว่า พอได้ยินคำนี้เสร็จ สีหน้าผู้จัดการร้านดูตะลึงไปเล็กน้อย เขาจำได้ว่า กลางดึกเมื่อคืน ลูกพี่ลูกน้องเขาอวิ๋นเฉิงเฟิงชวนเขาดื่มเหล้าอย่างโกรธจัด พอคุยละเอียดแล้วถึงรู้ว่า เจอสองคนมาก่อเรื่องในผับของตัวเอง ทำให้เขารู้สึกเดือดดาลใจ อวิ๋นเฉิงเฟิงไม่มีทางบอกอยู่แล้วว่าตัวเองแพ้หมดท่า พอผู้จัดการร้านดู ผู้หญิงหน้าตาสวยงามเย้ายวน ชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง บวกกับพวกเขาพูดว่าเมื่อคืนที่ผับ หรือจะเป็นสองคนที่ก่อเรื่องที่ลูกพี่ลูกน้องพูดถึง?
ไม่อย่างนั้น จะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้ได้ที่ไหนกัน?
ผู้จัดการร้านยิ่งคิดยิ่งมั่นใจ แววหัวเราะในแววตาเริ่มเปลี่ยนเป็นความเย็นชา เหอะ ศัตรูคู่แค้นกันจริงๆ ดูท่าวันนี้ไม่อยากล้างแค้นคงไม่ได้แล้วล่ะ!
หูเม่ยเอ๋อไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่เลยสักนิด เธอเดินนวยนาดเข้ามาอย่างหรูหรา มองดูเสื้อผ้าในร้าน ทันใดนั้นสายตาเธอจับจ้องไปที่ตำแหน่งเด่นชั้นบนสุดของร้าน นั่นเป็นชุดสูทสีดำชุดหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นดีไซน์หรือคุณภาพเพอร์เฟคส์ไร้ที่ติ โดยเฉพาะลายปักดอกไม้สีทองหนึ่งดอกที่หน้าอกด้านขวา ถึงจะพูดไม่ถูกว่าเป็นรูปอะไรกันแน่ แต่ดูจากทั้งตัวแล้ว จุดเด่นที่เดียวนี่พริบตาเดียวทำให้เสื้อตัวนี้ดูหรูหรามีระดับขึ้นกองเลย!
“คุณคะ หยิบตัวนั้นลงมาให้ลองหน่อย!”
“นั่นเป็นสมบัติล้ำค่าของร้านเรา ไม่สามารถลองได้ครับ!”
หูเม่ยเอ๋อฟังออกถึงน้ำเสียงไม่เป็นมิตรของผู้จัดการร้าน ปรายตามามองพลางเลิกคิ้วถามเขา “ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงว่าพอดีตัวไหม? ไม่พอดีตัวแล้วจะรู้ไหมว่าควรซื้อไหม?”
เดิมผู้จัดการร้านก็ไม่คิดอยากขายของให้พวกเขา บวกกับเมื่อวานลูกพี่ลูกน้องบอกว่า เป็นชายหนุ่มหญิงสาวที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เลยไม่ได้มองพวกเขาเป็นชนชั้นสูง เลยรีบย้อนกลับว่า “เสื้อผ้าของเราที่นี่เป็นรุ่นลิมิเต็ดทั้งหมด ไม่ใช่ใครที่ไหนจะอยากลองก็ลองได้หรอก!”
“ไอ้โย่ ทำไมฟังคุณพูดเหมือนพวกเราไม่มีปัญหาซื้อเลยล่ะ?”
“เหอะเหอะ คุณจะเข้าใจอย่างนี้ก็ได้!”
ผู้จัดการร้านหัวเราะหยัน มองเธออย่างผู้เหนือกว่าเล็กน้อย
หูเม่ยเอ๋อเลิกคิ้วบาง ของที่เธอหูเม่ยเอ๋ออยากได้ ในเมืองซูหังนี้ไม่เคยซื้อไม่ได้มาก่อน!
“ถ้าฉันบอกว่า ฉันจะลองให้ได้ล่ะ?”
น้ำเสียงหูเม่ยเอ๋อเย็นชามากขึ้น!
“อย่างพวกเธอสองคนนี้นะ? จะคู่ควรลองเสื้อตัวนี้?”
“ไม่ดูท่าทางจนๆของชายหนุ่มข้างเธอเลย ทั้งตัวมีแต่เสื้อแบกะดินราคาถูก เธอรู้ราคาเสื้อตัวนี้ไหม? นี่เป็นผลงานชั้นเยี่ยมของดีไซเนอร์ชื่อดังระดับโลกนะ ทั่วโลกมีแค่ชุดนี้เท่านั้น พูดราคาออกมาจะทำเธอตกใจตายซะเปล่าๆ!”
หูเม่ยเอ๋อปรี๊ดแตกแล้ว “ดีนี่ ฉันอยากฟังดูสักหน่อยว่า ต้องชุดราคาแพงแค่ไหนถึงจะทำฉันตกใจตายได้?”
“เหอะ! ราคาชุดนี้น่ะสองล้าน! ดูท่าทางเธอสิ ชาตินี้คงหาเงินมากขนาดนี้ไม่ได้หรอกมั้ง!”
จากนั้นมองหูเม่ยเอ๋อด้วยสีหน้าเยาะหยัน “ผู้หญิงอย่างพวกเธอน่ะฉันเจอมาเยอะแล้ว ตัวเองหาที่เกาะได้ เอาเงินที่หาได้จากบนเตียงไปเปย์หนุ่มน้อยคนอื่น ที่จริงก็แค่คนชั้นต่ำ ไม่ได้ดีเด่นอะไรนักหรอก!”
สายตาเซี่ยงเส้าหลงฉายแววเย็นเยือกวูบหนึ่ง นี่ตนอยู่ดีไม่ว่าดีก็โดนด่า? หรือคิดกันจริงๆว่า นายพลน้อยชายแดนเหนืออย่างเขาจะยอมโดนลบหลู่เหยียดหยามแบบนี้ง่ายๆ
จากนั้นผู้จัดการร้านเหมือนไม่กลัวตาย กล้ามองปราดไปทั่วร่างหูเม่ยเอ๋อด้วยสายตาแทะโลม พลางแสยะยิ้ม “แต่ว่า รูปร่างหุ่นเซ็กซี่อย่างเธอนี่ มาอยู่กับฉันดีกว่าไหม รับรองว่ามีทองหยองใส่เต็มตัว จะได้อยู่สุขสบายเลย!”
“งั้นหรอ? อย่างนายเนี่ยนะ จะคู่ควรซื้อทองหยองให้ฉันใส่?”
หูเม่ยเอ๋อหัวเราะออกมา ถึงจะกำลังหัวเราะ แต่แววตาเย็นชานั่นยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ!
“ทำไม? เธอไม่เชื่อ?”
ผู้จัดการร้านโม้ต่อว่า “พี่ดูแลร้านใหญ่ขนาดนี้ รายได้ต่อเดือนอย่างน้อยก็แสนกว่าแล้ว ขอเพียงเธอรับปากจะรับใช้พี่ดีๆ พี่ให้สร้อยทองเธอเส้นหนึ่งเลย รับรองว่าดีกว่าทองแดงกระจอกที่คอเธอมากนัก!”
หูเม่ยเอ๋อโกรธจนหัวเราะเลย สร้อยคอทองคำรุ่นลิมิเต็ดของCartierที่คอเธอราคาสองล้าน กลับโดนมองเป็นทองแดงกระจอกราคาถูก?
ผู้จัดการร้านมองเซี่ยงเส้าหลงอย่างท้าทาย พลางว่า “ไอ้หนู พี่เตือนเราคำหนึ่งนะ คนเราต้องประมาณกำลังตนก่อน ผู้หญิงแบบนี้แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นผู้หญิงที่ทำทุกอย่างได้เพราะเงิน คนจนอย่างแกเลี้ยงดูผู้หญิงแบบนี้ไม่ไหวหรอก!”
“วันนี้เธอยอมอยู่กับนายเพราะแปลกใหม่ พรุ่งนี้ก็ไปขึ้นเตียงกับคนรวยที่ไหนสักคนเพราะเงิน อย่างนายน่ะคู่ควรกับพวกผู้หญิงบ้านนอกหลังเขาเท่านั้นแหละ!”
เพี๊ยะ!
เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ดังสนั่นไปทั่วทั้งร้าน
