รอยยิ้มบนใบหน้าหวังโชงชะงักค้าง มองดูขวดเหล้าในมือเขา “หรือว่าแกจะดื่มทั้งขวดเลยหรือไง?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ก้มหัวลงมองสำรวจขวดเหล้าในมือ เห็นอย่างนี้แล้วหวังโชงประชดเข้าให้ “ดูท่าทางแกแล้ว ก็ดูไม่เหมือนลูกคนรวยอะไรนี่นา!”
“น้ำหน้าอย่างแกเนี่ย คงไม่ใช่ไม่รู้แม้แต่จะเปิดขวดยังไงหรอกนะ?”
“ฮะฮะ…ก็จริง คนจนที่ไม่รู้โผล่มาจากไหน เหล้าราคาแพงระดับนี้ ชาตินี้แกคงไม่เคยเจอล่ะมั้ง!”
เพี๊ยะ!
เสียงหัวเราะโอหังยังไม่ทันจบ ก็มีเสียงดังปะทะศีรษะหวังโชงพอดี ทั่วทั้งห้องจัดงานเงียบกริบในพริบตา เสียงเหล้าหกลงพื้นดังชัดเจนนัก!
เซี่ยงเส้าหลงมองหวังโชงยิ้มฮิๆ “ตอนนี้รู้วิธีเปิดแล้ว ขอบคุณครับ!”
นิสัยของเซี่ยงเส้าหลงมีหรือจะเป็นคนที่โดนท้าทายแล้วยังกัดฟันทน?
ไม่มีหรอก!
ใครเคารพฉันอย่างไร ฉันเคารพคืนยิ่งกว่า！
ใครเหยียดหยามฉันเท่าไหร่ ฉันเอาคืนเป็นสิบเท่า！
ความอดกลั้นเมื่อครู่ให้เกียรติอีกฝ่ายมากพอแล้ว ในเมื่อทนไม่ไหวแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องทนอีก!
หวังโชงลูบหัวตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา สัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อน โกรธปะทุเดือดทันที “ไอ้เวร! มัวอึ้งอะไรกันอยู่! จัดการมันเลย!”
“พอได้แล้ว!”
เสียงฟางหวาดังขึ้น เขาค่อยๆเดินเข้ามา เห็นสภาพเละเทะบนพื้น สีหน้าถมึงทึงขึ้นทันที
“คุณชายหวา ผม…”
“เอาล่ะ พอได้แล้ว พวกนายพาคุณชายหวังไปทำแผลซะ!”
ฟางหวาออกปากแล้ว หวังโชงมองเซี่ยงเส้าหลงอย่างอาฆาต ท่าทางประหนึ่งว่าจำไว้ให้แม่น จากนั้นก็จากไป ฟางหวามองหูเม่ยเอ๋อด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พลางเอ่ยปากว่า “เม่ยเอ๋อ ผมคิดว่าตลอดว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่ไม่คิดเลยว่า คุณกลับใช้วิธีการแบบนี้จัดการกับความจริงใจของผมที่มีต่อคุณ!”
หูเม่ยเอ๋อพูดเสียงเรียบว่า “คุณชายฟาง ต้องขอโทษจริงๆที่ทำลายงานเลี้ยงคุณ และขอบคุณสำหรับน้ำใจที่คุณมีให้เม่ยเอ๋อ เพียงแต่ว่าเม่ยเอ๋อมีคนอื่นในใจแล้ว เลยได้แต่ขอโทษคุณจริงๆ!”
จากนั้นเธอหันมองรอบด้าน และคว้าจับมือเซี่ยงเส้าหลง มองเขาพลางยิ้มหวานให้ว่า “เพราะความรักในชาตินี้ของฉันอยู่ข้างกายฉันแล้ว!”
“คู่หมั้นของฉันหูเม่ยเอ๋อ เซี่ยงเส้าหลง!”
น้ำเสียงเธอไม่ดัง แต่เพียงพอให้ทุกคนในที่นั้นได้ยินชัดเจน!
ทุกคนชะงักงันหลายวินาที ก่อนจะร้องฮือโดยถ้วนหน้า “อะไรนะ? ไอ้หมอนั่นคือคู่หมั้นของหูเม่ยเอ๋อ? จริงหรอเนี่ย?”
“เป็นไปไม่ได้มั้ง! เขาดูแปลกหน้ามาก ไม่เหมือนคุณชายตระกูลสูงที่ไหนเลย มีสิทธิ์อะไรมาเป็นลูกเขยตระกูลหูกัน?”
“หูเม่ยเอ๋อกินยาผิดหรือเปล่า? ไม่เอาคุณชายฟางที่เป็นอัจฉริยะคนนั้น กลับคว้าไอ้คนจนที่ไม่โผล่มาจากที่ไหนคนนี้แทน?”
ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์ ต่างเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อด้วยกันทั้งนั้น!
ไม่เหลือความสง่างามบนใบหน้าฟางหวาอีก เขาเคร่งขรึมลง เขามองรอยยิ้มหวานบนใบหน้าหูเม่ยเอ๋ออยู่นาน ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า “เม่ยเอ๋อ ผมรู้ว่าคุณยังรับผมไม่ได้ในตอนนี้ ไม่เป็นไร ผมรอได้ เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างเอง แต่คุณไม่จำเป็นต้องลดตัวลงต่ำไปคว้าคนที่ไม่เกี่ยวข้องมายั่วโมโหผมนี่!”
“คุณชายฟาง คนเราสามารถมีความมั่นใจในตนเองได้ แต่ถ้าเย่อหยิ่งเกินไป มันจะออกแนวคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปมากกว่านะ!”
เวลานี้เซี่ยงเส้าหลงพูดขึ้นช้าๆ “ผมกับเม่ยเอ๋อหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก หลายปีมานี้ ถึงจะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็โตมาด้วยกันแต่เล็ก รักใคร่กันดี ตอนนี้ถึงเวลาที่จะแต่งงานแล้ว พวกเรากำลังจะได้แต่งงาน จะเรียกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องได้ยังไงกันล่ะ?”
พูดจบ เขาเมินเฉยแรงกดดันหนักหนาของฟางหวา มองเขาอย่างจริงจัง พูดต่อว่า “จริงสิ ผมรู้ว่าเม่ยเอ๋อของเราสวยน่ารักล่มเมือง เลยมีคนตามจีบไม่น้อย แต่ว่าพวกเราใกล้จะหมั้นกันแล้ว ผมเลยไม่อยากให้มีคนอื่นที่ไหนมาตามตื้อคู่หมั้นผมอีก!”
หูเม่ยเอ๋อก็พยักหน้า “ใช่ วันนี้ถือโอกาสยืมงานเลี้ยงของคุณชายฟางประกาศสักหน่อยละกัน อีกห้าวันเซี่ยงเส้าหลงจะไปเยี่ยมเยื่อนตระกูลหูเพื่อทำการสู่ขอ งานเลี้ยงหมั้นของพวกเราสองคนขอเชิญทุกท่านไปร่วมงานด้วยนะคะ!”
ทุกคนพากันเงียบกริบไม่ออกเสียง สายตาตกตะลึงจับจ้องสลับกันไปมาที่เซี่ยงเส้าหลงกับฟางหวา
อีกห้าวันจะหมั้น?
เรื่องจริงหรอ?
แต่ทุกคนต่างรู้ดีว่าฟางหวาชอบหูเม่ยเอ๋อ นิสัยอย่างฟางหวามีหรือจะอดกลั้นความโกรธนี้ไว้ได้?
ทันใดนั้น บรรยากาศในงานดูแปลกพิกลแต่ก็เงียบสนิท
ผ่านไปอยู่นาน ฟางหวามองเซี่ยงเส้าหลงอย่างมาดร้าย พลางออกปากว่า “คุณชายเซี่ยง คนเราต้องมองความจริงให้ออก ชอบเรื่องหนึ่ง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าความจริง ความชอบที่ว่าไม่มีค่าอะไรหรอก!”
ทุกคนสะดุดใจกึก การข่มขู่ในคำพูดนี้ชัดเจนมาก ในที่สุดฟางหวาก็ทนไม่ไหวแล้วงั้นหรอ?
ใครจะรู้ เซี่ยงเส้าหลงกลับทำหูทวนลมซะงั้น เขายิ้มบาง ” ขอบคุณคุณชายฟางที่เตือน สำหรับความจริง ผมเห็นชัดเจนอยู่แล้ว!”
“ผู้หญิงยอดเยี่ยมอย่างเม่ยเอ๋อ มีแต่ผู้ชายระดับท็อปเท่านั้นที่คู่ควรกับเธอ!”
“คุณชายเซี่ยง ขออภัยที่ผมพูดตรงๆ คุณคู่ควรงั้นหรอ?”
ถ้าก่อนหน้านี้เป็นข่มขู่กลายๆ ตอนนี้คือท้าทายซึ่งๆหน้าเลย!
หูเม่ยเอ๋อหน้าคว่ำลง “คุณชายฟาง! อย่าให้มันมากไป…”
เซี่ยงเส้าหลงห้ามเธอไว้ ก้าวเท้าขึ้นหน้าหนึ่งก้าว ห่างจากฟางหวาแค่หนึ่งก้าว เขาพูดว่า “คุณชายจะรู้ได้ยังไงว่าผมไม่คู่ควรล่ะ?”
“เหอะ!”
ฟางหวาแค่นเสียงเย็นอย่างไม่แคร์ จากนั้นดีดนิ้วดังเป๊าะ มีคนรับใช้คนหนึ่งถือกล่องของขวัญหรูหราเข้ามา ฟางหวารับมา วินาทีที่เปิดออก แสงระยิบระยับสว่างกระจ่างไปทั่วงาน ทุกคนพากันร้องอุทาน หญิงสาวในงานพากันจับจ้องประกายระยิบระยับขนาดเท่าไข่นกกระทาเม็ดนั้นเขม็ง ต่างพากันตกใจจนพูดอะไรไม่ออก!
ฟางหวาหัวเราะอย่างได้ใจ “โอเชียนควีน บลูไดมอนด์ระดับท็อปที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นผลงานชั้นเยี่ยมของคุณโจเซฟช่างอัญมณีอันดับหนึ่งของโลก ทั้งโลกนี้มีแค่เม็ดเดียว ล้ำค่าหาที่เปรียบไม่ได้!”
“นี่เป็นการแสดงความรักที่ผมมีต่อเม่ยเอ๋อ!”
“คุณชายเซี่ยง คุณมีไหม?”
ในสายตาคนมากมายฉายแววอิจฉาปนริษยา “โอเชียนควีน! สวยมากจริงๆ! ได้ยินว่าองค์หญิงของราชวงศ์อังกฤษมาเยี่ยมเยือนนับครั้งไม่ถ้วนเพื่อขอซื้อ ก็ยังซื้อไม่ได้สักที นี่โดนคุณชายฟางเก็บเข้ากรุสะสม ฝีมือร้ายกาจจริงๆ!”
“อัญมณีคู่ควรกับสาวงาม และมีแต่คุณชายฟางออกโรง ฝีมือถึงได้เยี่ยมหรูแบบนี้!”
“ถ้าฉันเป็นคุณหนูหูนะ รับปากคุณชายฟางไปนานแล้ว เธอดูหมอนั่นสิ ถึงจะใส่ชุดหรูหรา แต่แค่มองก็ไม่มีราศีอะไรเลย ไม่รู้ว่าคุณหนูหูคิดยังไงกัน ไม่เอาคุณชายฟาง ไปเลือกขยะแบบนั้น!”
“นี่! ไอ้หนู คุณชายฟางมีโอเชียนควีน แกมีอะไรล่ะ? หรือจะบอกว่าปากแกร่ำรวย แค่ขยับปากก็สู้โอเชียนควีนเม็ดหนึ่งได้เลย!”
“ฮะฮะ…”
ทุกคนพากันหัวเราะเฮครืน มองเซี่ยงเส้าหลงด้วยสีหน้าเหยียดหยามไปตามๆกัน
จู่ๆฟางหวาทำแบบนี้ ทำให้หูเม่ยเอ๋ออึ้งไปเล็กน้อย แต่ว่าของอย่างโอเชียนควีน เป็นของล้ำค่าที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้อยู่แล้ว ต่อให้เตรียมมาจริงก็เทียบไม่ติดอยู่ดี!
ในตอนที่ทุกคนรอดูความอับอายของเซี่ยงเส้าหลง ก็มีร่างหนึ่งเปิดประตูเข้ามา หลัวผิงถือกล่องของขวัญกำมะหยี่สีม่วงกล่องหนึ่งเข้ามายื่นให้เซี่ยงเส้าหลง พลางพูดอย่างนอบน้อมว่า “นายพลน้อย! กระผมมาช้า ขออภัยด้วยครับ!”
เซี่ยงเส้าหลงรับมา ยิ้มบางให้ “ไม่ช้า กำลังพอดี!”
พูดจบ เปิดกล่องของขวัญออก ประกายแสงสีแดงเจิดจ้ายิ่งกว่ากลบรัศมีบลูไดมอนด์ไปซะสนิท!
“ถึงบลูไดมอนด์จะล้ำค่า แต่คุณรู้ไหมว่า เรดไดมอนด์ล้ำค่ายิ่งกว่าบลูไดมอนด์เป็นร้อยเท่า!”
“โอเชียนควีนเป็นผลงานล้ำค่าของคุณโจเซฟ แต่คุณต้องไม่รู้แน่ว่า Apollo เม็ดนี้ถึงจะเป็นผลงานชั้นยอดที่สุดในชาตินี้ของคุณโจเซฟ!”
พูดจบ เขาหยิบApolloเม็ดนั้นออกมาคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าหูเม่ยเอ๋อ พูดด้วยสีหน้าอ่อนโยนว่า “อัญมณีที่ล้ำค่าที่สุด คู่ควรกับสาวงามที่สุด เม่ยเอ๋อ แต่งงานกับผมได้ไหม?”
แสงสีแดงเจิดจ้า กลบมิดแสงสีฟ้า ทั่วทั้งงานพากันตกตะลึง!
