หูฉี่หรงอธิบายเรื่องราวสั้นๆ แล้วทุกคนก็ออกจากห้องพักผู้ป่วยเพื่อให้เขาได้พักผ่อน
นอกห้อง หูหยุนหลงกล่าวด้วยสีหน้าที่เย็นชา “พี่เขย! ผมไม่พอใจฟางหวามานานแล้ว! ไม่คาดคิดว่าตอนนี้มันจะพุ่งเป้าไปที่คุณปู่!”
“ถ้าตระกูลหูของพวกเรายังไม่เคลื่อนไหวอีก พวกเขาจะคิดว่าพวกเราเป็นเสือไร้เขี้ยวเล็บจริงๆ!”
หูเม่ยเอ๋อเหลือบมองเซี่ยงเส้าหลง ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มหว่านเสน่ห์ “เรื่องนี้ตระกูลหูไม่สะดวกที่จะออกหน้า คราวนี้ต้องอาศัยคุณแล้ว!”
รอยยิ้มนั้น ทำให้ร่างกายของเซี่ยงเส้าหลงสั่น เขาก็หลีกเลี่ยงสายตาของหูเม่ยเอ๋ออย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “วางใจเถอะ เมื่อได้รับมอบหมายจากผู้อื่น ผม จะพยายามทำให้ดีที่สุด เมื่อถึงเวลานั้นแค่รอดูผลงานเถอะ!”
ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว ณ.บริษัท ต้าหวา จำกัด! ฟางหวาได้ต้อนรับแขกพิเศษของเมืองซูหาง
ห้องสำนักงานของประธานบริหาร!
ชายวัยกลางคนนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหาร ด้วยใบหน้าขาวซีดเผือด และดูเหมือนว่าการที่สภาพร่างกายของเขาเป็นเช่นนี้จากการดื่มเหล้าสำมะเลเทเมาตนเอง
เขามองเซี่ยงเส้าหลงด้วยความเหยียดหยาม จากนั้นกล่าวดูถูกว่า “เมื่อกี้แผนกต้อนรับพูดว่า คุณต้องการพบผมหรือ?”
เซี่ยงเส้าหลงขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณเป็นผู้รับผิดชอบของบริษัท ต้าหวา จำกัดใช่ไหม?”
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างเย่อหยิ่ง “บริษัท ต้าหวา จำกัด เป็นธุรกิจของคุณชายฟางหวา แต่ปกติคุณชายฟางเป็นคนที่งานยุ่งมาก ดังนั้นผมสามารถตัดสินใจในธุรกิจของ บริษัท ต้าหวา จำกัดได้ทั้งหมด!”
เซี่ยงเส้าหลงกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “ตอนนี้บริษัท ต้าหวา จำกัดของพวกคุณ มีเก้าโครงการที่อยู่ระหว่างการติดตามใช่ไหม?”
ชายคนนั้นหรี่ตาลงและมองไปที่เซี่ยงเส้าหลง เขารู้สึกงงเล็กน้อย “ไอ้หนู สืบข้อมูลได้ชัดเจนนี่? หรือว่าคุณต้องการร่วมมือกับบริษัท ต้าหวา จำกัดของเรา?”
“แต่ผมพูดไว้ก่อนน่ะ ไม่ใช่ว่าใครก็ได้ที่จะคู่ควรร่วมมือกับ บริษัท ต้าหวา จำกัดของเรา ถ้าไม่ใช่โครงการที่มีมูลค่าหลายพันล้าน ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดคุยกับผมด้วยซ้ำ!”
“ฮ่าๆ……”
“ผมคิดว่าคุณคิดมากไปแล้ว…….”
ปรากฏรอยยิ้มที่มุมปากของเซี่ยงเส้าหลง แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะเบาแต่ก็เด็ดขาด “จุดประสงค์การมาของผมคือ ให้บริษัท ต้าหวา จำกัดของพวกคุณมอบเก้าโครงการนี้ออกมา เพราะว่าพวกคุณไม่มีคุณสมบัติ!”
“คุณว่าอะไรน่ะ?!”
เฝิงซือเฉิงรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก ฟางหวามีคนรักอยู่ที่เมืองซูหาง และเฝิงซือเฉิงก็คือน้องชายคนรักของฟางหวา ตามคำกล่าวว่าถ้าคนหนึ่งได้ดี คนอื่นก็จะพลอยได้ดิบได้ดีมีวาสนาไปด้วย ฟางหวาไม่ได้อยู่ที่นี่ ดังนั้น เฝิงซือเฉิงได้รับการสนับสนุนจากฟางหวาให้เป็นผู้บริหารในนามของบริษัท ต้าหวา จำกัด และช่วยฟางหวาจัดการงานของบริษัท ต้าหวา จำกัด!
“ไอ้หนู? คุณเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวชหรือ?”
“คุณรู้มั้ยว่า คุณกำลังคุยอยู่กับใคร?”
เฝิงซือเฉิงกล่าวถากถาง ในเมืองซูหางมีฟางหวาคอยหนุนหลังเขาอยู่ แล้วจะมีใครจะกล้าแข่งขันกับ บริษัท ต้าหวา จำกัด?
ยิ่งไปกว่านั้น การที่มาแย่งโครงการถึงที่ เขาเพิ่งจะได้ยินได้ฟังเรื่องแปลกใหม่ ถ้าเซี่ยงเส้าหลงไม่ใช่คนบ้า ก็คือมารนหาที่ตาย!
อย่างไรก็ตาม เซี่ยงเส้าหลงกล่าวเบาๆ “ผมรู้แน่นอน ผมลืมแนะนำตัวเอง ผมชื่อเซี่ยงเส้าหลง!”
“เซี่ยงเส้าหลง?” เฝิงซือเฉิงขมวดคิ้ว ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กล่าวว่า “คุณคือคู่หมั้นของหูเม่ยเอ๋อหรือ?”
ลู่เฉินเลิกคิ้วและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณรู้จักผม?”
“รู้จักคุณ คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร คู่ควรที่ผมรู้จักหรือ?”
ในฐานะที่เป็นสุนัขรับใช้ที่จงรักภักดีที่สุดของฟางหวา หลังจากดูทิศทางลม และรู้ฐานะตัวตนที่แท้จริงของเซี่ยงเส้าหลงแล้ว เฝิงซือเฉิงรู้สึกโมโหทันที จากนั้นเขาก็ตบโต๊ะ แล้วชี้ไปที่เซี่ยงเส้าหลงและด่าว่า “แม่งฉิบหาย คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร กล้าที่จะมาแย่งงานของบริษัท ต้าหวา จำกัดของเราหรือ?”
“อย่าว่าแต่เป็นคุณเลย ต่อให้ตาแก่หูฉี่หรงมาด้วยตนเอง ผมก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกัน!”
“อย่าคิดว่าตระกูลหูเป็นตระกูลที่ร่ำรวย ในสายตาของบริษัท ต้าหวา จำกัดแล้ว พวกเขาเป็นได้แค่ตด!”
“ยิ่งไปกว่านั้น คุณเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงกิน มีสิทธิ์อะไรมาโวยวายต่อหน้าผม? ต่อให้คุณคุกเข่าเลียรองเท้า ผมก็ยังรู้สึกว่าคุณมันสกปรก!”
“ผมเห็นแก่หน้าตระกูลหู และไม่ถือสาคนไร้ประโยชน์อย่างคุณ!”
“ตอนนี้ คุณไสหัวออกไปได้แล้ว!”
สีหน้าของเซี่ยงเส้าหลงเคร่งขรึมทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “คุณพูดจบแล้ว?”
เฝิงซือเฉิงกล่าวด้วยความหยิ่งผยองว่า “พูดจบแล้ว แล้วคุณจะทำอะไรได้ล่ะ!”
“เจ้านายของคุณไม่ได้บอกคุณหรือว่า ก่อนที่จะพูดอะไรคุณต้องพิจารณาถึงผลที่ตามมา!”
“ผลที่ตามมา!”
“ฮ่าๆ……”
เฝิงซือเฉิงหัวเราะอย่างกำเริบเสิบสาน “คนไร้ประโยชน์อย่างคุณ คู่ควรที่จะพูดผลที่ตามมากับผมหรือ?”
“เอาล่ะ! อย่าโทษว่าผมไม่ให้โอกาสคุณ! ขอแค่คุณส่งหูเม่ยเอ๋อไปให้คุณชายฟางอย่างว่าง่าย พวกเราบริษัท ต้าหวา จำกัดได้ผลประโยชน์ ก็จะเมตตาแบ่งผลประโยชน์ให้คุณเล็กน้อย!”
“เก้าโครงการนั้น ผมทำทานให้พวกคุณหนึ่งโครงการ!”
“คุณต้องคิดให้ดี โครงการแต่ละโครงการสามารถทำกำไรได้หลายพันล้าน แค่คุณส่งผู้หญิงมา เงินหลายพันล้านนี้ก็จะถึงมือ ธุรกิจนี้คุ้มจริงๆ! ฮ่าๆ…”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้ม เป็นรอยยิ้มสดใสเป็นอย่างมาก!
ในรอยยิ้มที่สดใสนั้นมีความโหดเหี้ยมที่ยากจะสังเกตเห็น!
“ผมให้โอกาสคุณแล้ว แต่ในเมื่อคุณไม่เห็นคุณค่า ก็อย่ามาโทษผมล่ะ!”
“เห็นคุณค่าแม่งอะไร! คุณคิดว่าตนเองเป็นคนใหญ่คนโตหรือไง?”
เฝิงซือเฉิงหัวเราะเยาะ “ผมสงสัยจริงๆว่า หูเม่ยเอ๋อถูกใจอะไรในตัวคุณ? หรือแม่ของคุณเป็นชู้กับไอ้แก่หูฉี่หรง ฮ่าฮ่า…..”
ซ่า!
ทันทีที่กล่าวจบ สีหน้าของเซี่ยงเส้าหลงเคร่งขรึมทันที!
แม่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และประเสริฐอยู่ในใจของเขา และมันเป็นต่อมโมโหที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง และไม่มีใครกล้าเหยียดหยาม!
และคำพูดของ เฝิงซือเฉิงนั้น เป็นการแตะข้อห้ามที่ใหญ่ที่สุดของเซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่ต้องสงสัย!
“ให้เวลาคุณสิบวินาที เพื่อคุกเข่าขอโทษ แล้วก็ตบปากตนเอง มิฉะนั้น คุณต้องรับผิดชอบผลที่ตามมา!”
เซี่ยงเส้าหลงกล่าวอย่างเย็นชา
“ให้ผมคุกเข่า? เซี่ยงเส้าหลง คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร! ในสายตาของผม คุณเป็นมดที่ใช้นิ้วก้อยบีบก็ตายอย่างง่ายดาย!”
“ผมจะคอยดูว่า คุณจะทำให้ผมมีผลลัพธ์อะไร?!”
ใบหน้าที่หยิ่งผยอง ดูถูกเหยียดหยามราวกับว่าการพูดกับเซี่ยงเส้าหลงมันเป็นบุญคุณที่ใหญ่หลวง!
“สิบ!”
เซี่ยงเส้าหลงไม่แยแสต่อความเย่อหยิ่งของเขา และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
“เก้า แปด เจ็ด หก ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง!” ใบหน้าของ เฝิงซือเฉิงเริ่มถากถางมากขึ้นเรื่อยๆ “ไม่ต้องลำบากคุณนับ ผมจะช่วยคุณนับเอง!”
เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้า แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา และยิ้มให้เขาอย่างเย็นชา “ไม่ต้องห่วง ความสนุกเพิ่งเริ่มต้น!”
“ลงมือ!”
คำสั้นๆ ประโยคหนึ่ง แต่อีกฝ่ายก็เข้าใจความหมายและกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “น้อมรับคำสั่ง!”
“พวกตุ้มตุ๋นหลอกลวง! เด็กๆ ลากไอ้หมอนี้ออกไปจัดการสั่งสอนมัน จะได้หลาบจำ ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถพูดจาโอหังได้!”
หลังจากกล่าวจบ ประตูก็ถูกเปิดออกทันที อย่างไรก็ตาม คนที่เข้ามานั้นไม่ใช่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่เป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัท ต้าหวา จำกัด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ และกล่าวด้วยสีหน้าที่วิตกกังวลว่า “ประธานเฝิง แย่แล้ว!”
