“คนไร้ประโยชน์! เป็นคนไร้ประโยชน์ทั้งหมด!”
“เหลียงกั๋วตงเป็นคนไร้ประโยชน์ และคุณก็เป็นคนไร้ประโยชน์เช่นกัน!”
ในห้องที่หรูหรา ฟางหวาเตะ เฝิงซือเฉิงจนตีลังกากลิ้งออกไป ตอนนี้เขาไม่มีรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและสง่างามเหมือนก่อน มีแต่ใบหน้าที่เย็นชา!
เฝิงซือเฉิงร้องอย่างน่าสังเวช และไม่กล้าออกความเห็นแม้แต่น้อย เขากลิ้งไปจากแรงเตะ แล้วเขาก็กลิ้งกลับมา คุกเข่าอยู่ข้างเท้าของฟางหวา แล้วประจบสอพลอว่า “น้องเขย! เรื่อง….. เรื่องนี้จะโทษผมไม่ได้! ต้องโทษคนไร้ประโยชน์ที่ชื่อเซี่ยงเส้าหลง!”
“น้องเขย เป็นประโยคที่คุณสามารถเรียกได้หรือ?”
ประกายไอสังหารอยู่ในดวงตาของฟางหวา เขาก้มลงเล็กน้อยและกล่าวว่า “คุณไม่มองตนเองว่าเป็นใคร น้องสาวของคุณเป็นหนึ่งในของเล่นของผมเท่านั้น และคุณก็เป็นสุนัขที่ต้องพึ่งพาอาศัยผม!”
มีประกายความเศร้าโศกอยู่ในดวงตาของเฝิงซือเฉิง แต่แค่ชั่วพริบตาเดียว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยินยอ เหมือนหมาตัวหนึ่งที่กล่าวด้วยน้ำเสียงประจบว่า “ใช่ๆๆ! คุณชายฟางพูดถูก!”
“ผมคือสุนัขตัวหนึ่งที่คุณเลี้ยง เป็นสุนัขที่จงรักภักดีที่สุด!”
“ได้โปรดให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ผมจะทวงสิ่งที่สูญเสียไป!”
สีหน้าของฟางหวาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “คุณ? ฮึ่ม! คุณเป็นสุนัขที่แม้แต่เฝ้าบ้านก็เฝ้าดีไม่ได้ การเก็บคุณไว้นั้นเป็นการสิ้นเปลืองข้าวสุกเปล่าๆ!”
“เด็กๆ! ไล่มันออกไป!”
“เดี๋ยวก่อน! พวกคุณไปที่บ้านของเขา ไม่รู้ว่าหลายปีมานี้เขาได้แอบยักยอกทรัพย์สินของผมไปมากเท่าไหร่แล้ว เอาคืนทั้งต้นทั้งดอกมาให้หมด!”
“คุณชายฟาง! คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้! ไม่ได้! คุณชายฟาง! คุณชายฟาง!…”
เฝิงซือเฉิงถูกลากออกไปราวกับสุนัขที่ตายไปแล้ว ไม่มีใครเห็นใจเขาเลย ฟางฉวนมองเขาอย่างเย็นชา จากนั้นก็เดินไปหาฟางหวาและกล่าวว่า “คุณชาย เซี่ยงเส้าหลงเป็นคนที่มีความสามารถเช่นนั้นจริงๆ หรือ?”
ฟางหวากล่าวอย่างเย็นชาว่า “เขาไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก!
“ตระกูลหูเป็นคนทำเรื่องนี้ทั้งหมด!”
“เพียงแต่ให้ผู้ชายคนนี้ออกหน้าเท่านั้น!”
“ตระกูลหู มีความสามารถเช่นนั้นจริงๆ หรือ?”
มีประกายความประหลาดอยู่ในดวงตาของฟางฉวน “การที่บริษัท ต้าหวา จำกัดเปลี่ยนเจ้าของทันที แม้ว่าตระกูลหูจะเป็นตระกูลลึกลับที่โดดเด่น แต่หลายปีที่ผ่านมา ค่อยๆ ตกต่ำลงไป แต่ทำไมถึง……”
“ตกต่ำ? คุณคิดว่าผมจะจีบหญิงสาวที่มาจากครอบครัวที่ตกต่ำหรือ?”
ฟางหวาขัดคำพูดของฟางฉวนอย่างเย็นชา!
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คุณชายโปรดยกโทษให้ผมด้วย!”
ฟางหวาฮึ่มประโยคหนึ่ง “ในบรรดาสิบสองตระกูลลึกลับตระกูลหูในทางใต้กับตระกูลเสิ่นในทางเหนือมีทรัพยากรทางการเงินที่แข็งแกร่งที่สุด!”
“ตระกูลเสิ่นทางตอนเหนือ ดูเหมือนจะมั่งคั่งและมีอำนาจ แต่แท้จริงแล้วกลับมีปัญหาทั้งภายในและภายนอก เป็นเหมือนเสือไร้เล็บที่เหลือเพียงแค่เปลือกเท่านั้น!”
“แต่ตระกูลหูนั้นแตกต่างออกไป!”
“ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลหูยึดถือแนวคิดเรื่องการสะสมความมั่งคั่งอย่างถ่อมตน และหูฉี่หรงก็สามารถทำได้เป็นอย่างดี ดูเหมือนว่าอุตสาหกรรมของเมืองซูหางนั้นเป็นอุตสาหกรรมทั้งหมดของตระกูลหูในปัจจุบัน แต่พวกเขามองข้ามตระกูลใหญ่ที่สืบทอดมาเกือบร้อยปี และไม่เคยประสบภัยพิบัติ แล้วความมั่งคั่งนับร้อยปีนี้ จะระเหยไปกับอากาศได้หรือ?”
“นอกจากนั้น!”
“โรงที่หนึ่งของหูเม่ยเอ๋อมันซ่างเจริญสวยงาม แต่ต้องรู้ว่า ท่ามกลางสาวงามนับร้อยแล้ว คนไหนกันที่ไม่ใช่หัวแข็งนางพญา?”
“หูเม่ยเอ๋อเป็นคนที่มีเสน่ห์ยิ่งไม่ต้องพูด แต่ถ้าไม่มีผลประโยชน์ที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เข้ามาเกี่ยวข้อง สาวสวยเกือบร้อยคนเหล่านี้ จะเต็มใจที่จะลดตัวไปสร้างความพึงพอใจให้ผู้ชายได้อย่างไร?”
ในสายตาของฟางหวา แสดงความเฉลียวฉลาดมากขึ้นเรื่อยๆ “ดังนั้น หากใครได้แต่งงานกับหูเม่ยเอ๋อ คนคนนั้นก็จะสามารถครอบครองอาณาเขตที่ยิ่งใหญ่ได้!”
“บรรพบุรุษตระกูลฟางของผมนั้นฝึกวรยุทธเป็นหลัก ตอนนี้ยังคงติดอันดับหนึ่งในสามอันดับ! แม้ว่ามีความมั่งคั่งกว่าคนทั่วไป แต่ก็ยังเป็นข้อบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดสำหรับตระกูลฟาง!”
“แต่ถ้าได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหู และร่วมมือกับพันธมิตรที่แข็งแกร่ง ก็เข้าใกล้ความสำเร็จที่วางแผนไว้อีกก้าวหนึ่ง!”
“ตอนนี้ เซี่ยงเส้าหลงปรากฏตัวออกมา! ทำให้แผนทั้งหมดของผมวุ่นวาย!”
เมื่อพูดถึงเซี่ยงเส้าหลง ทำให้เขารู้สึกโมโหขึ้นมาทันที!
ตั้งแต่เล็กจนโต เขาอยู่เหนือคนอื่นตลอด ไม่เคยมีใครที่ไม่เคารพเขา!
เซี่ยงเส้าหลง! เป็นคนแรก! และเป็นคนเดียว!
ไม่ว่าจะเป็นเพราะเกียรติของตนเองหรือแผนการในอนาคตของตระกูล เซี่ยงเส้าหลงคือสิ่งกีดขวางที่ใหญ่ที่สุด!
“คนในตระกูลมาถึงหรือยัง?”
ฟางฉวนมองดูเวลา “ขณะนี้ น่าจะอยู่ระหว่างทาง!”
“โอเค!”
ดวงตาของฟางหวาเปล่งประกายความโหดเหี้ยม “ขอแค่คนจากตระกูลมาถึง มันจะเป็นวันตายของเขาเซี่ยงเส้าหลง!”
“แต่คุณชาย ตามความคิดของผม ความสัมพันธ์ระหว่างคุณหนูใหญ่ตระกูลสวีกับเซี่ยงเส้าหลงดูเหมือนจะไม่ธรรมดา ถ้าตระกูลสวีเข้ามาแทรกแซงอีก……”
“ไม่หรอก!”
ฟางหวากล่าวด้วยความมั่นใจ “ถ้าตระกูลสวีกล้าส่งคนมายุ่งเรื่องนี้ ก็หมายความว่าสำนักมือปราบที่หกกำลังจะประกาศสงครามกับตระกูลฟางของเรา!”
“ถึงแม้ว่าสำนักมือปราบที่หกจะเคารพตระกูลสวี แต่ไม่ใช่ว่าจะมีเพียงตระกูลสวีเท่านั้น!”
“เตรียมการให้พร้อม และลงมือทันทีที่คนของตระกูลมาถึง!”
“ครับ!”
ขณะนี้ บนถนนที่เงียบสงบ บริเวณโดยรอบรกร้าง เพราะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่
รถยนต์เมอร์เซเดส-เบนซ์หรูหราสองคันแล่นไปตลอดทาง ซึ่งเป็นทิศทางไปเมืองซูหาง!
“พวกคุณคิดว่าผู้ชายที่ชื่อเซี่ยงเส้าหลง มีความสามารถขนาดไหนเลยหรือ? ถึงทำให้ฟางหวาต้องเชิญพวกเรามาช่วยจัดการ?”
“หรือว่าฟางฉวนจะแก่เกินไป จนไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้?”
ชายที่ใบหน้าเต็มไปด้วยกระ กล่าวด้วยความดูถูก
“คุณไม่รู้อะไร!”
จากนั้นชายร่างผอมสูงก็กล่าวว่า “หลังจากได้ตรวจสอบตระกูลของเซี่ยงเส้าหลงแล้ว เขานั้นเป็นทหารเล็กๆ ถ้าในสายตาของคนนอกนั้นยังพอพอถูไถ แต่ในสายตาของพวกเรามันเป็นได้แค่กากเท่านั้น!”
“ถ้าให้ผมเดา คราวนี้ที่ฟางหวาเชิญพวกเรามาที่นี่ คงกลัวว่าพวกเราพี่น้องอยู่ในตระกูลจะเบื่อ ก็เลยหาเหตุผลเพื่อให้พวกเรามาดื่มด่ำกับโลกแห่งแสงสี!”
“ผมได้ยินมาว่า เมืองซูหางมีสาวงามที่มีชื่อเสียงมากมาย!”
“ฮ่าๆ……”
คนพวกนี้เข้าใจโดยปริยายและหัวเราะด้วยความหื่นทันที!
ไม่มีใครเห็นเซี่ยงเส้าหลงอยู่ในสายตา และขณะนี้รถได้เบรกอย่างกะทันหัน ทำให้คนในรถล้มระเนระนาด!
หลังจากรถหยุดนิ่ง ชายที่หน้าเต็มไปด้วยกระ รู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก “แม่งฉิบหาย แค่ขับรถยังขับไม่ดี แล้วคุณจะไปทำอะไรกิน!”
คนขับเองกล่าวด้วยความคับข้องใจว่า “ข้างหน้า…..มีคนยืนขวางอยู่ข้างหน้า!”
“มีคน?”
ทุกคนมองผ่านกระจกหน้ารถ มีคนคนหนึ่งยืนอยู่คนเดียวกลางถนน และไม่ขยับเขยื้อนใดๆ!
“แม่งฉิบหาย! มีคนไม่กลัวตายด้วยหรือ!”
คนของตระกูลฟางลงจากรถอย่างดุดัน ชี้คนที่ยืนอยู่กลางถนนแล้วตะโกนว่า “แม่งฉิบหาย คุณเป็นโรคจิตหรือไง?!”
“อยากจะรีบไปเกิดใหม่ใช่ไหม? ผมจะสงเคราะห์คุณเอง!”
ชายคนนั้นไม่รีบไม่ร้อน หันกลับมาอย่างช้าๆ มองทุกคน ทันใดนั้นเขาก็ยิ้ม “ผมมารอพวกคุณอยู่ที่นี่โดยเฉพาะ!”
“รอพวกเรา?”
“จะมารอพวกเราทำไม? ฟางหวาส่งคุณมารับพวกเราหรือ? นี่มันยังไปไม่ถึงเมืองซูหาง?”
ชายคนนั้นยิ้มอย่างสดใส เผยให้เห็นฟันขาวสะอาด “พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว!”
“ผมมาเพื่อ….”
“ส่งพวกคุณทั้งหมดไปยมโลก!”
