บทที่22 แย่งท่านชายฉินกลับมา
บรรยากาศรอบๆ ก็เงียบลงทันที
คู่สองแม่ลูกซูโม่กับเฉินฮั๋วมองฉินโม่หานกับซูสือเยว่ด้วยความประหลาดใจ หลังจากนั้นก็มองหน้ากัน
“คุณ……คุณก็คือท่านชายฉินงั้นเหรอ?! ”
สุดท้าย ซูโม่ก็ขมวดคิ้ว แล้วก็พูดออกมาด้วยความกล้า
ฉินโม่หานยกริมฝีปากขึ้นอย่างแผ่วเบา แล้วก็วางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของซูสือเยว่ “ผมเอง”
เฉินฮั๋วที่อยู่ด้านข้างนั้นตกใจจนพูดไม่ออก!
เป็นไปได้ยังไง！
ตอนแรกเพราะว่าเธอไม่อยากจะแต่งงานกับคนขี้เหร่ที่นิสัยโหดเหี้ยม ถึงได้วางแผนให้ซูสือเยว่แต่งงานกับท่านชายฉินแทน
ท่านชายฉินในข่าวลือนั้น ถูกไฟไหม้จนเสียโฉม และเป็นชายที่มีนิสัยประหลาดและโหดเหี้ยม!
แต่ว่าตอนนี้ ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเธอตอนนี้ หล่อเหลา ดูรวย เย่อหยิ่งจนทำให้คนต้องเหลียวมอง
“สามี คุณยังไม่รู้จักพวกเธอ”
ซูสือเยว่ควงแขนของฉินโม่หานอย่างภาพภูมิใจ แล้วก็ยิ้มอย่างเรียบง่ายพร้อมกับแนะนำ “ทั้งสองท่านนี้ ท่านแรกคือเฉินฮั๋วแม่เลี้ยงของฉันเอง อีกท่านหนึ่งก็คือน้องสาวของฉันซูโม่”
ฉินโม่หานเลิกคิ้ว แล้วก็ยิ้ม “ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนรู้จัก”
“ในเมื่อพวกคุณคือคนในครอบครัวของสือเยว่ ก็จะไม่คิดหยุมหยิมกับพวกคุณมากเกินไปแล้วกัน”
พอพูดจบนั้น สายตาของผู้ชายคนนั้นก็มองไปยังแหวนเพชรสิบกะรัตในมือของซูโม่ “แต่ว่า แหวนวงนี้ต้องคืนให้ผมนะ นี่คือของขวัญที่ผมเตรียมให้กับภรรยาของผม”
ซูโม่กัดริมฝีปากแน่น มือของเธอกำหมัดแน่น
แหวนวงนี้……เดิมทีมันเป็นของเธอ!
ผู้ชายคนนี้ก็ควรเป็นของเธอ!
ยัยผู้หญิงชั้นต่ำซูสือเยว่!
“ในเมื่อทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน ทำไมต้องแบ่งแยกกันอย่างชัดเจนขนาดนั้นด้วยล่ะ? ”
เฉินฮั๋วรีบหัวเราะออกมา “ท่านชายฉินคุณรวยขนาดนั้น ก็คงไม่ได้สนใจแหวนเพชรแค่สิบกะรัตอะไรเท่าไหร่หรอกเนอะ? ”
“ถือว่าเป็นของขวัญที่พี่เขยมอบให้น้องสะใภ้ตอนพึ่งเจอกันครั้งแรกก็ได้นี่”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้วแน่น สองแม่ลูกคู่นี้ช่างไร้ยางอายจริงๆ!
พี่เขยกับน้องสะใภ้เจอกันครั้งแรกต้องให้แหวนที่ไหนกัน?
แถมยังเป็นแหวนเพชรสิบกะรัตอีกต่างหาก!
“ขอโทษด้วยครับ”
ฉินโม่หานเหลือบมองเฉินฮั๋วด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “ผมไม่ได้มีนิสัยเอาของขวัญให้คนนอกเท่าไหร่”
“แล้วอีกอย่าง แหวนวงนี้ ผมตั้งใจเตรียมให้ภรรยาของผมเป็นพิเศษด้วย”
เขามองซูโม่อย่างสบายๆ “แล้วอีกอย่าง”
“คุณ ไม่คู่ควร”
ซูโม่ถอยไปด้านหลังหนึ่งก้าวพร้อมกับหน้าซีด “ทำไมคุณพูดแบบนั้น? ”
ผู้ชายคนนี้ยิ้มเรียบๆ “เธอคิดว่าไงล่ะ? ”
ซูโม่เงยหน้าขึ้นมา แล้วก็สบตากับฉินโม่หาน
ความเย็นชาที่ออกมาจากดวงตาที่ลึกไม่มีที่สิ้นสุดของผู้ชายคนนั้น ทำให้ซูโม่สั่นสะท้าน!
ดวงตาของเขาแหลมคมมาก เหมือนกับว่าสามารถเจาะความลับทั้งหมดของซูโม่ได้
เธอรีบก้มหน้าลง “ฉันไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร”
ผู้ชายคนนั้นยิ้มต่อ “ผมนึกว่าวันนี้ฉินหนานเซิงคุยกับคุณชัดเจนแล้ว”
ซูโม่อึ้งไป และใบหน้าของเธอก็ซีดลง
เธอเข้าใจแล้ว
ฉินโม่หานหมายถึงเรื่องเมื่อวาน
แต่ว่า ฉินโม่หานเกลียดผู้หญิงมาก เคยเล่นกับคู่หมั้นทั้งสองคนจนตายมาแล้วไม่ใช่เหรอ?
แล้วทำไมถึงได้ดีกับซูสือเยว่ขนาดนั้น?
“คุณซู”
ฉินโม่หานพูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง “ยังไม่คืนแหวนอีกเหรอ? ”
ซูโม่กัดริมฝีปาก แม้ว่าจะรู้สึกไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ก็ตาม แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ถอดแหวนออก
ท่านชายฉินคือคนที่ตระกูลซูไม่สามารถไปยั่วยุได้!
เรื่องเมื่อวานนี้ มันทำให้ฉินซื่อกรุ๊ปลดค่าใช้จ่ายประจำที่ให้แก่ตระกูลซูไปครึ่งหนึ่งแล้ว!
แหวนวงนั้นกลับมาที่มือของฉินโม่หานอีกครั้ง
ซูสือเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดหัวใจที่เป็นกังวลก็ผ่อนคลายลง
เธอหันหลัง แล้วก็เริ่มถามตำรวจเกี่ยวกับที่อยู่ของตระกูลซู
“สือเยว่”
ผู้ชายด้านหลังดึงเธอกลับมา
เธอกระแทกไปที่หน้าอกของเขา
ซูสือเยว่กุมจมูกที่เจ็บของตัวเอง เธอยังไม่ทันจะพูดอะไร มือของเธอก็ถูกฉินโม่หานกุมเอาไว้
ผู้ชายคนนั้นจับมือขวาของเธอไว้ด้วยมือเดียว แล้วก็สวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนางของเธอด้วยมืออีกข้าง
ตอนที่เขาสวมแหวนให้กับเธอนั้น ท่าทางอ่อนโยนและก็จริงจัง มีเสน่ห์จนใครๆ ก็ไม่สามารถละสายตาไปได้
ซูสือเยว่มองหน้าเขา แล้วก็อึ้งไป
“บ่าวสาวแลกแหวนกัน! ”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังฟังชัดและไพเราะของเด็กๆ ดังขึ้นที่ข้างหูของเธอ
ซูสือเยว่ดึงสติกลับมา แล้วก็มองไปตามเสียง ก็เห็นว่าระยะห่างจากเธอไม่ถึงสองเมตรนั้น ตระกูลซูกำลังถ่ายภาพด้วยโทรศัพท์มือถือของเขา แล้วก็พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข
เจ้าหน้าที่ตำรวจรอบ ๆ ก็เริ่มปรบมือ
มองไปที่คนที่ไม่คุ้นหน้ากำลังร่วมอวยพรให้ตัวเองอยู่นั้น ซูสือเยว่ก็หน้าแดงขึ้นมาทันที
เธออายจนอยากจะหารูมุดเข้าไป
ทันใดนั้น เธอก็ถูกมือหนาของผู้ชายตรงหน้าดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน
“เอาใบหน้าของเธอซ่อนไว้ตรงหน้าอกฉัน คนอื่นจะได้ไม่เห็นหน้าที่แดงเหมือนก้นลิงของเธอ”
บนหัวของเธอมีเสียงทุ้มต่ำและหัวเราะของผู้ชายคนนั้นดังขึ้น
ซูสือเยว่กัดเขา เธอรู้ว่าเขากำลังหัวเราะเยาะเธออยู่!
แต่ว่าตอนนี้ นอกจากเธอจะแนบอยู่กับหน้าอกของเขา ก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว!
เธอหลับตาลงแล้วก็แนบอยู่กับหน้าอกของเขา รับรู้ถึงอุณหภูมิที่อบอุ่นที่ทำให้ผู้คนสบายใจจากตัวเขา
ทั้งสองคนนี้อยู่ใกล้กันมาก ใกล้กันจนเธอสามารถได้ยินเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรง ใกล้มากจนเธอแทบจะสามารถนับการหายใจของเขาได้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสียงของผู้คนรอบๆ ก็เริ่มเงียบลง อากาศก็เริ่มสดชื่นขึ้น
เสียงหัวเราะคิกคักของตระกูลซูดังขึ้นข้างหูของเธอ “หม่ามี๊ จะอิงแอบอ้อมอกแด๊ดดี้อีกนานแค่ไหนกัน? ”
ผู้หญิงคนนี้ถึงได้ดึงสติกลับมาได้
พวกเขาอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจแล้ว
เธอรีบกระโดดออกมาจากตัวของฉินโม่หานในทันที และก็กระแอมอย่างเก้อเขินว่า “ตอนนี้พวกเรากลับบ้านกันไหม? ”
“อืม”
พ่อบ้านที่อยู่ข้างๆ เอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม “เรื่องราวได้ถูกจัดการแล้วครับ”
“คุณผู้ชายเห็นแก่ว่าซูโม่เป็นน้องสาวของคุณนาย ครั้งนี้ก็เลยให้อภัยเธอ แต่เธอต้องขอโทษต่อหน้าสาธารณชน”
ซูสือเยว่พยักหน้า นี่น่าจะเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้ว
ยังไงเรื่องที่ฉินโม่หานมีลูกสองคนนั้นก็ไม่สามารถเปิดเผยได้ และสิ่งที่ซูโม่สนใจมากที่สุดก็คือหน้าตาของตัวเอง
ตอนนี้เรื่องที่เธอยุยงและฉ้อโกงเด็กเยาว์วัยนั้นทำให้ทั้งโลกอินเทอร์เน็ตต่างตกใจ เธอต้องขอโทษด้วยตัวเอง
เรื่องพวกนี้ ก็ให้การสั่งสอนซูโม่ได้อย่างเพียงพอแล้ว
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ดึงตระกูลซูเดินไปที่รถ แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข “เย็นนี้กินอะไรดี? เดี๋ยวหม่ามี๊จะทำให้กิน! ”
ฉินโม่หานยืนอยู่ที่เดิม มองไปที่ท่าทางน่ารักและขี้เล่นของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เขาก็คลี่ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “วันนี้ทำงานไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ? ”
“ไม่มี！”
พอพูดเรื่องงานวันนี้ ซูสือเยว่ก็รู้สึกกลัดกลุ้ม “ไม่รู้ว่าไอ้ชั่วที่ไหน จู่ๆ วันนี้ก็มีคำสั่งไปที่สตูดิโอ ไม่ให้ฉันเป็นสตันท์แมนแล้ว! ”
“ฉันเป็นแสตนอินทั้งวัน นอนอาบแดดอยู่หนึ่งวันเต็ม ยังได้เงินไม่เท่าครึ่งของการเป็นสตันท์แมนเลย! ”
เธอกำหมัดแน่นด้วยความขุ่นเคือง “ฉันต้องรู้ให้ได้ว่า ไอ้ชั่วตัวไหนกันแน่ที่พุ่งเป้ามาที่ฉัน! ”
ฉินโม่หาน：“……”
……
ในสถานีตำรวจ
ภายใต้การช่วยเหลือของตำรวจ ซูโม่ก็ได้อัดวิดีโอขอโทษจนสำเร็จ
“ประเมินยัยชั้นต่ำซูสือเยว่นั้นถูกเกินไปจริงๆ! ”
พอออกมาจากสถานีตำรวจ เฉินฮั๋วก็เดินไปด้วยพลางบ่นไปด้วย “ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าท่านชายฉินทั้งหนุ่มทั้งหล่อขนาดนี้ ทำไมพวกเราต้องมีปัญหามากมายเพื่อให้ซูสือเยว่ได้แต่งงานกับเขาด้วยล่ะ? ”
“แหวนเพชรสิบกะรัตเลยนะ! ตอนนี้แม่คิดแล้วก็ยังรู้สึกปวดใจอยู่เลย! ”
“เดิมทีแหวนวงนั้นมันควรจะเป็นของลูกสาวแม่โม่โม่! ”
“ไม่เป็นไรหรอกแม่”
ซูโม่มองไปด้านหน้า แล้วก็ค่อยๆ หรี่ตาลง “ ในเมื่อหนูสามารถมอบท่านชายฉินให้ซูสือเยว่ หนูก็ต้องสามารถแย่งท่านชายฉินกลับมาได้เหมือนกัน”
