เจ็บตัวหรอ
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว พอรู้สึกตัวก็ค่อยจับไปที่ใบหน้าของตัวเอง
“โอ๊ย——”
เมื่อเธอแตะแก้มซ้ายของเธอ เธอรู้สึกว่าแก้มซ้ายของเธอโดนล็บข่วนอยู่รอยนึง
ไม่ได้ลึกมาก แต่พอเอานิ้วแตะ ก็เจ็บอยู่เหมือนกัน
“อย่าขยับ”
ชายหนุ่มจับมือเธออย่างเอ็นดู และอีกมือหนึ่งจับหน้าเธออย่างระมัดระวัง “ทำไมคุณถึงไม่หนีล่ะ”
ยังไงซะ เธอเป็นแสตนอินมาตั้ง 5 ปีแล้ว เขาไม่เชื่อว่าเธอจะหนีจากสถานการณ์แบบนั้นไปไม่ได้
ทำไมถึงต้องยืนโง่ๆ แล้วปล่อยให้พวกเขาล้อมรอบเธอด้วย
ซูสือเยว่เม้มปาก “ฉันกลัวว่าถ้าฉันไปแล้วคุณจะมาพอดี แล้วถ้านายหาฉันไม่เจอขึ้นมา จะทำยังไง”
และผู้หญิงเหล่านั้นไม่ได้ทำกับเธอมากเกินไป พวกเขาแค่ล้อมรอบ ๆ ตัวเธอแล้วพูดคำหยาบก็แค่นั้น จริงๆ แล้วเธอก็มีภูมิคุ้มกับเรื่องพวกนี้มาตั้งนานแล้ว
ตอนที่เธอโดน เซี่ยงหวั่นฉิงหลอก เธอได้ยินสิ่งที่เลวร้ายกว่านี้หลายพันเท่า และเธอก็ยังรอดชีวิตมาได้
ฉินโม่หานโกรธเคืองกับเหตุผลของเธอมาก “ถ้าอย่างนั้นคุณหนีก่อนแล้วค่อยโทรหาผมแล้วบอกว่าเปลี่ยนสถานที่ไม่ได้รึไง?”
ทำไมถึงต้องให้ผู้หญิงพวกนั้นล้อมเอาไว้ด้วย
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดเมื่อกี้สักหน่อย
คำพูดที่ทนไม่ได้พวกนั้นทำให้เขา มันล้างสมองของเขามากจริงๆ
ซูสือเยว่เงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยดวงตาที่สดใส “แต่ฉันไม่มีช่องทางติดต่อของคุณเลยนะ”
ฉินโม่หาน”…”
เธอไม่มีช่องทางติดต่อเขาหรอ
“คุณไม่เคยให้ฉัน”
ซูสือเยว่เม้มปาก “ช่องทางติดต่อกับซิงหยุนกับซิงเฉินน่ะฉันมีทั้งนั้น…”
ฉินโม่หาน: “…”
ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอด้วยใบหน้าเย็นชาและเพิ่มเบอร์ไป
ในตอนที่บันทึก เขาขมวดคิ้วและบันทึกคำว่า “ที่รัก” อย่างเงียบๆ
หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว ชายคนนั้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้เธออย่างเฉยเมย “ผมให้เบอร์คุณแล้วนะ”
“อย่าทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้นอีกล่ะ”
ซูสือเยว่เบะริมฝีปากของเธอและวางโทรศัพท์ของเธอไว้อย่างเงียบ ๆ
บรรยากาศในรถเงียบลงอย่างประหม่า
ซูสือเยว่เม้มริมฝีปาก และในตอนที่พยายามจะหาหัวข้อมาคุย ก็โดนเขาจับคางเอาไว้
ดวงตาของชายคนนั้นจ้องไปที่แผลที่แก้มซ้ายของเธอ “ยังเจ็บอยู่รึเปล่า”
หญิงสาวส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่เจ็บแล้ว”
เขาจ้องมองเธออยู่นาน
“กลับรถ ไปโรงพยาบาลไป๋ยู่หนาน”
ไปโรงพยาบาล?
ซูสือเยว่รีบโบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องหรอก แค่บาดเจ็บนิดหน่อยเอง”
“ไม่ได้”
ฉินโม่หานปฏิเสธด้วยใบหน้าที่เย็นชา “ซูสือเยว่ คุณต้องจำไว้ว่าต่อไปคุณต้องเป็นนักแสดงนะ”
“ใบหน้าของคุณสำคัญมาก”
“จะเป็นแผลไม่ได้”
ซูสือเยว่: “…”
ที่จริงแล้วเธออยากจะบอกว่าแผลเล็กๆ แบบนี้ปกปิดด้วยคอนซีลเลอร์ก็ได้
แต่นี่คือสิ่งที่เขาห่วงใยในตัวเอง เธอก้มหน้าลง แล้วก็ยิ้มดีใจเล็กน้อย
งั้นก็…ไปเถอะ
“โอ้ย แผลนี่!”
เมื่อเขามาถึงโรงพยาบาล ไป๋ยู่หนานขมวดคิ้วและมองดูบาดแผลของซูสือเยว่“ยังดีที่แปลนี้ยังรักษาทันอยู่”
“ถ้ามาช้ากว่านี้อีกหน่อย…”
ด้วยหน้าตาที่จริงจัง ฉินโม่หานก็ขมวดคิ้วอย่างดุเดือด “จะเกิดอะไรขึ้นหรอ”
ไป๋ยู่หนานถอนหายใจ “อีกไม่นาน มันจะหายเองแล้ว”
ตามที่เขาพูด เขาเอาผ้าก๊อซมาวางบนแผลของ ซูสือเยว่”เสร็จแล้ว”
ไป๋ยู่หนาน”…”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าเยือกเย็นของเขา ซูสือเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและก้มหน้าลง
“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นไร”
“ไปรับยาเถอะ”
ไป๋ยู่หนานเขียนชื่อนึงลงบนกระดาษอย่างไม่ตั้งใจแล้วยื่นให้ไป๋ยู่หนาน”ฉันให้ขี้ผึ้งกับเธอและทาลงบนแผลหลังจากที่มันตกสะเก็ด มันจะไม่มีร่องรอยของมันอะไรเลย”
แล้วฉินโม่หานก็ยื่นให้ ไป๋ลั่วด้วยใบหน้าที่เย็นชา
“นายไปเอง”
ไป๋ยู่หนานเหลือบมองเขา “แบบนี้สิถึงจะถูก”
ฉินโม่หาน ทำให้เขาดูเหมือนเย็นชาและไม่สนใจ แล้วก็หันหลังเดินไปจริงๆ
หลังจากที่เดินไป ไป๋ยู่หนานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและมองไปที่ซูสือเยว่และยื่นมือออกไปหาเธอ “ฉันชื่อไป๋ยู่หนาน”
“เป็นหนึ่งในเพื่อนไม่กี่คนของ ฉินโม่หาน”
ซูสือเยว่จับมือกับเขาอย่างสุภาพ “สวัสดีจ้ะ”
เธอเคยเห็นหมอไป๋คนนี้มาก่อน แต่เธอไม่คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างไป๋ยู่หนานและ ฉินโม่หานจะดีขนาดนี้
เขาเป็นคนแรกที่เธอเคยเห็นว่ากล้าล้อเล่นกับ ฉินโม่หาน
“เขาใส่ใจคุณนะ”
ไป๋ยู่หนานหันหน้าไปและเหลือบมองไปยังทางที่ฉินโม่หานเดินไป “ไม่อย่างงั้น คนอย่างเขาจะร้อนรนเพราะอาการบาดเจ็บเล็กน้อยของคุณได้ยังไงล่ะ”
หลังจากพูดจบ เขาก็หันหน้าและเหลือบมองที่ ซูสือเยว่”คนอย่างท่านชายฉินนั้นแสดงออกไม่เป็นสักเท่าไหร่ มีหลายอย่างที่เขาจะไม่เอ่ยปากบอกคุณ”
“แต่ฉันรู้จักเขาดี หากคุณมีข้อสงสัยหรือไม่เข้าใจเขา บอกฉันได้ ฉันน่าจะรู้ทุกสิ่งที่คุณพูดได้”
ซูสือเยว่นิ่งไปสักพัก จากนั้นเขาก็เข้าใจว่า ไป๋ยู่หนานตั้งใจทำให้ฉินโม่หานหัวเสีย เพื่อบอกเรื่องนี้กับตัวเอง
ในใจของเธอรู้สึกอบอุ่น “ขอบคุณค่ะ”
ฉินโม่หานมีเพื่อนแบบนี้ เธอรู้สึกยินดีมากเหมือนกัน
“ขอบคุณอะไรกัน”
ไป๋ยู่หนานโบกมือ “ฉันควรขอบคุณคุณมากกว่า”
“ถ้าไม่มีคุณ ฉันคงห่วงว่าเขาจะต้องตายคนเดียวแน่ๆ”
“คุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาชอบเลยนะ”
ใบหน้าของ ซูสือเยว่แดงขึ้น “เขา… เขาคงไม่ชอบฉันหรอกค่ะ”
ฉินโม่หานดีกับเธอมาก แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอเป็นภรรยาของเขา
“อีกอย่าง”
ดวงตาของหญิงสาวหมองลง “ผู้หญิงคนแรกที่เขาชอบควรเป็นแม่ของซิงหยุนและซิงเฉินมากกว่า”
“ไม่ใช่เธอหรอก”
ไป๋ยู่หนานปฏิเสธทันที “โม่หานแค่ต้องการเป็นครอบครัวให้เธอ พอเธอเสียชีวิต เขายังสาบานว่าจะไม่แต่งงานกับภรรยาคนไหนอีกเลยในชีวิตนี้”
“แต่ก็แค่…”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว “ทำไมหรอคะ”
“ก็แค่ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเสียชีวิต เธอขอให้เขาหาแม่ให้ลูกทั้งสองคน”
“แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการที่จะยอม แต่เมื่อเด็กน้อยสองคนโตขึ้น เขาค่อย ๆ รู้สึกว่าพวกเขาต้องการแม่จริงๆ”
เพราะฉะนั้น……
นี่คือเหตุผลที่เขาเพิ่งแต่งงานกับเธอตามความชอบของซิงหยุนและซิงเฉินงั้นหรอ
“ช่างเถอะ อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย”
ดูเหมือนว่าหัวนี้จะตึงเครียดไปหน่อย และไป๋ยู่หนานก็หัวเราะ “ขอบอกอะไรที่มีสาระหน่อยละกัน”
“คุณต้องไม่รู้แน่นอนว่า จริงๆแล้วฉินโม่หานเคยเป็นโรคกลัวผู้หญิงมาก่อน”
“ฉันรักษาเขามาเกือบห้าปีแล้ว!”
ซูสือเยว่ถึงกับตกใจ “กลัวผู้หญิงหรอ”
“ใช่”
ไป๋ยู่หนานมีความสุขมาก “ผู้หญิงในบริษัทของเขาพยายามเกลี้ยกล่อมเขา และเธอก็สวมชุดนอนเซ็กซี่ไปที่ห้องของเขาตอนกลางคืน และเขาก็โยนมันทิ้งอย่างไร้ความปราณี”
“ผู้หญิงคนนั้นสวยมากเลยล่ะ…เป็นพลังทำลายล้างจริงๆ…”
“งั้นเดี๋ยวฉันจะหาเธอกลับมาให้นายละกัน”
ก่อนที่ไป๋ยู่หนานจะพูดจบ เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเย็นชาของชายหนุ่มทันที
ชายในเสื้อคลุมสีขาวตัวสั่นทันที
“กลับ กลับมาแล้วหรอ”
ไป๋ยู่หนานยิ้มอย่างแข็งทื่อ จากนั้นก็หันหน้าและกระพริบตาให้ซูสือเยว่
ซูสือเยว่เข้าใจและลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินไปที่ด้านข้างของฉินโม่หาน”ท่านชาย กลับกันเถอะ”
ฉินโม่หานมอง ไป๋ยู่หนานอย่างเย็นชาและพา ซูสือเยว่ออกไป
“เขาพูดอะไรกับคุณ”
พอกลับขึ้นรถ ชายหนุ่มก็ถามด้วยสีหน้าเย็นชา
“ไม่มีอะไรหรอก ก็พูดเรื่องโรคกลัวผู้หญิงของคุณน่ะ…”
เมื่อเห็นใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างเห็นได้ชัด ซูสือเยว่เลยพูดอย่างรวดเร็วว่า “จริงๆ แล้ว นี่มันไม่มีอะไรเลย”
“ฉันก็เคยเป็นโรคกลัวผู้ชายมาก่อน”
ชายคนนั้นขมวดคิ้วและจ้องมองเธอ และเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ
“จริงๆ”
ซูสือเยว่มองหน้าเขาอย่างจริงจัง “ฉันเคยเข้าพบจิตแพทย์มาก่อนด้วย และฉันไม่สามารถทนให้ใครมาแตะต้องฉันได้”
“แล้วยังไงต่อ”
ใบหน้าของหญิงสาวหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย “ต่อมา ฉันแต่งงานกับคุณและรักษาโดยไม่ใช้ยา”
