บทที่ 58 คุณปู่ผู้เข้มขรึม
ยุ่นหลิงจ้องไปที่ปู่ของเขาแบบงงๆ จริงๆแล้วเขาดูเป็นคนที่น่านับถือคนนึง เขาคงจะตกใจอย่างมากถ้าเขาไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของชายชราคนนี้ เขาดูไม่เหมือนชายชราที่งอแงงเป็นเด็กที่เขาเคยเห็นมาตลอดตั้งแต่ครั้งแรกที่จำความได้ในช่วงที่ผ่านมา
“อะไรรึ?” ยุ่นเหว่ยสังเกตเห็นท่าทางที่หลานชายของเขา เขาจึงถามด้วยเสียงเข้มๆ
“ไม่มีอะไร” ยุ่นหลิงกล่าว
หลังจากนั้นยุ่นหลิงก็เล่าถึงสองสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาตั้งแต่ตอนที่เขาออกจากบ้านไป เขาเล่าให้พวกเขาฟังถึงการเผชิญหน้ากับเหวินไป่ชิ สาวกของนิกายวารีพาดผ่าน จิ้งจอกเขี้ยวหิมะและลูกชายของมันและแน่นอนต้นไม้เซียนวิลโลว์ซึ่งกิ่งก้านของพวกมันทำให้พวกเขาทั้งหมดวิ่งหนีเพื่อชีวิตรอด นั่นอาจเป็นเพียงกิ่งก้านเดียว แต่ยุ่นหลิงมั่นใจว่าแม้แต่พ่อของเขาและปู่ของเขาก็ไม่สามารถเอาชนะแค่กิ่งก้านนั้นได้
พวกเขาทั้งสองอาจเป็นบุคคลที่ทรงพลังในขอบเขตราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นขอบเขตสูงสุดที่สามารถบรรลุได้โดยการฝึกตนในโลกพสุธา แต่ขอบเขตราชันย์ศักดิ์สิทธิ์พวกเขาไม่สามารถต่อกรได้เมื่อเทียบกับกิ่งก้านเดียวของต้นไม้เซียนวิลโลว์ ที่จะทำให้พวกเขาวิ่งหนีเช่นเดียวกับเขา แม้แต่จิ้งจอกเขี้ยวอสูรซึ่งเป็นอสูรหายากที่แต่เดิมอยู่ในขอบเขตราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังต้องหนีมัน แม้ว่าจากสิ่งที่จิ้งจอกเขี้ยวอสูรบอกเขามาว่ามันไม่ใช่แค่กิ่งก้านเดียวที่ไล่ล่ามันและลูกชายของมัน
“ใช่แล้วท่านพ่อ ข้าได้เรียนรู้กระบวนท่าชั้นสูงของนิกายเทพเจ้าสายฟ้าจากเหวินไป่ชิ ข้าจะนำวิธีการใช้ท่านี้เขียนไว้ให้ในคัมภีร์ ทั้งพ่อและปู่ควรจะใช้กระบวนท่านี้ได้ และท่านควรถ่ายทอดต่อให้กับสมาชิกตระกูลคนอื่นๆที่ท่านไว้วางใจด้วย ความแข็งแกร่งของตระกูลยุ่นจะก้าวหน้ามากขึ้นอย่างมากหากพวกเขาสามารถใช้กระบวนท่าชั้นสูงนี้ให้เชี่ยวชาญได้” ยุ่นหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขารู้จักบางคนที่เก็บกระบวนท่าชั้นยอดที่พวกเขาเรียนรู้ไว้แค่กับตัวเองใช้ได้เท่านั้น เขาไม่เข้าใจคนเหล่านั้นจริงๆ
เหตุใดพวกเขาถึงไม่ถ่ายทอดสิ่งนี้ให้กับคนอื่นๆในตระกูลของพวกเขาเพื่อให้ตระกูลของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น ถ้าหากว่าเป็นเพราะไม่มีใครไว้ใจซึ่งกันและกัน นั่นก็ควรเป็นปัญหาที่ต้องเร่งแก้ไขให้เร็วที่สุด
ยุ่นซานรู้สึกดีที่มีลูกชายที่ดีเช่นนี้ ยุ่นหลิงไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะเท่านั้น แต่เขายังมีน้ำใจให้กับพันธมิตรของเขาอีกด้วย
“ขอบคุณมาก เจ้าหลิง” เขาพูดกับลูกชายด้วยความจริงใจ
ยุ่นเหว่ยพยักหน้าให้หลานชายของเขา เขาเคยได้ยินมานานแล้วเกี่ยวกับกระบวนท่าชั้นสูงของนิกายเทพเจ้าสาฟ้า เห็นได้ชัดว่าผู้ก่อตั้งนิกายเทพเจ้าสายฟ้าของพวกเขาได้ถ่ายทอดกระบวนท่านั้นแก่ลูกศิษย์ของเขาก่อนที่เขาจะหายตัวไปเมื่อหลายหมื่นปีก่อน กระบวนท่าชั้นสูงของนิกายทเพเจ้าสายฟ้าเป็นหนึ่งในกระบวนท่าชั้นยอดที่ดีที่สุดในโลกพสุธา
“ข้ากังวลว่านิกายเทพเจ้าสายฟ้าจะทำอย่างไรเมื่อพวกเขารู้ว่าเรารู้เกี่ยวกับกระบวนท่าชั้นสูงของพวกเขา” ยุ่นหลิงกล่าวด้วยความกังวล
ยุ่นซานและยุ่นเหว่ยยิ้มให้กับประโยคนั้น
แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ยุ่นเหว่ยตบไหล่ยุ่นหลิงแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นไปเจ้าหลิง นิกายเทพเจ้าสายฟ้าอาจเป็นนิกายชั้นหนึ่ง แต่โดยรวมนั้นจักรวรรดิจิ๋นแข็งแกร่งพอๆกับนิกายชั้นหนึ่ง พวกเขาจะไม่กล้าทำอะไรเรา พระจักรพรรดิจะไม่นิ่งเฉย
หากนิกายเทพเจ้าสายฟ้ามาหาเรื่องกับพวกเราหรือทำอะไรอย่างอื่น ถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะโดนตระกูลอื่นๆดูหมิ่น มันจะดูแย่มากที่เขาไม่สามารถปกป้องคนที่อยู่ภายใต้การปกครองของเขาได้ หัวหน้าตระกูลต่างๆจะเริ่มไม่ไว้ใจเขาและเมื่อเวลาผ่านไปความไม่ไว้วางใจก็จะเพิ่มขึ้น ซึ่งพระจักรพรรดิไม่ต้องการให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นอยู่แล้ว”
“ข้าเข้าใจล่ะ…”
“แม้จะไม่ได้รับการสนับสนุนจากจักรวรรดิ แต่นิกายเทพเจ้าสายฟ้าก็ยังต้องคอยระแวงเราเช่นกัน นอกจากนี้พ่อของเจ้าลุงและข้าอยู่ในขอบเขตราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทุกคน แม้ว่าเราจะไม่สามารถเอาชนะนิกายอันดับหนึ่งได้ด้วยตัวเอง แต่เราก็สามารถสร้างความเสียหายให้กับนิกายนั้นได้ เมื่อนิกายเทพเจ้าสายฟ้าได้รับผลกระทบร้ายแรงจากการต่อสู้กับเราพวกเขาจะเสี่ยงต่อการถูกโจมตีจากนิกายอื่นๆ ในท้ายที่สุดสมบัติและกระบวนท่าลับชั้นสูงของพวกเขาจะถูกขโมยไปโดยนิกายที่หวังจะแย่งชิงสมบัติของพวกเขา ถ้าเป็นแบบนั้นทั้งสองฝ่ายจะแพ้โดยไม่มีใครได้ประโยชน์จากใคร นั่นคือเหตุผลที่เจ้าไม่ต้องกลัวพวกเขา” ยุ่นเหว่ยกล่าวเสริม
ยุ่นหลิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดเกี่ยวกับการถ่ายทอดกระบวนท่าให้กับตระกูลของเขาคือปฏิกิริยาของนิกายเทพเจ้าสายฟ้าตอนนี้ปู่ของเขาได้อธิบายเรื่องนี้แล้ว ในที่สุดเขาก็สบายใจได้
ในขณะนี้ประตูห้องอาบน้ำก็เปิดออกอีกครั้งเผยให้เห็นยุ่นยี่ที่เป้าถูกปกปิดด้วยผ้าขนหนูเท่านั้น
ยุ่นหยี่เห็น ยุ่นหลิง,ยุ่นซานและยุ่นเหว่ย แช่อยู่ด้วยกันในบ่อน้ำพุร้อน เขาไม่แปลกใจเลยเพราะทั้งสามคนชอบแช่น้ำตอนเช้าตรู่เหมือนกับเขา
“นายน้อย ท่านหัวหน้าตระกูล ท่านปู่สวัสดีตอนเช้าครับ” ยุ่นหยี่ทักทายพวกเขาขณะที่เขามุ่งหน้าไปอาบน้ำเพื่อชำระร่างกาย
ทั้งสามทักทายกลับ
“ข้าขอขึ้นก่อนแล้วกัน” ยุ่นหลิงกล่าว เขาอยู่ที่นั่นนานกว่าพ่อและปู่ของเขามาก มันเป็นเวลาที่เขาจะต้องขึ้นจากบ่อน้ำแล้ว
เขาลุกขึ้นจากที่แช่และเปิดเผยตัวตนทั้งหมดของเขาให้คนทั้งสามเห็น ยุ่นซานหันไปทางอื่นจาก ยุ่นหลิงทันที เขารู้สึกผิดมากที่มองลูกชายของเขาเปลือยแม้ว่าเขาจะมองไปที่ยุ่นหยี่และยุ่นเหว่ยพ่อของเขา เป็นเพราะยุ่นหลิงมีใบหน้าที่คล้ายผู้หญิงเลยทำให้ลืมตัวบ่อยๆ
ยุ่นเหว่ยไม่ได้มองหน้ายุ่นหลิง แต่มองลงไปด้านล่างแทน เขาพยักหน้าอย่างอ่อนน้อมความภาคภูมิใจปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่เขากล่าวว่า “ตามที่คาดไว้สำหรับหลานชายของข้าเจ้าไม่ได้ทำให้ตระกูลยุ่นผิดหวัง เจ้าเหนือกว่าข้ามากเมื่อข้าอายุเท่ากับเจ้า”
ยุ่นหลิงมองเขาแบบงงๆก่อนที่เขาจะออกไป
ยุ่นหยี่และยุ่นซานไม่ได้พูดอะไร พวกเขาทุกคนเคยเห็นร่างกายของกันและกันมาหลายครั้งแล้วดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่ายุ่นเหว่ยกำลังพูดถึงอะไร
‘นายน้อยกับข้ามีขนาดใหญ่พอๆกัน’ ยุ่นหยี่คิดขณะที่เขามองไปที่อาวุธของเขาตรงหว่างขา ขณะที่เขากำลังขัดเนื้อตัวของเขา
