ตอนที่ 29 – จริงและหลอก
หลิวเต๋อจู้พูดว่าตนเองทะลุมิติไปในเรือนจำหมายเลข 18 แถมได้เห็นหลี่ซูถงแล้วด้วย
ประโยคนี้พอฟังเข้าหูของทุกคนแล้วคล้ายจะเป็น : ฉันเล่นเวอร์ชั่นเบต้าวงในที่ยังไม่ตัดต่อของเกมนี้แล้ว แถมได้อาวุธส้มหนึ่งเดียวในเกมนี้แล้ว แล้วยังได้รับอาชีพลับที่ร้ายกาจที่สุดในเกมนี้
ใช้เวลาเพียงพริบตาเดียว หลิวเต๋อจู้ก็กลายเป็นตัวตนเสมือนเทพในใจของเหล่านักเรียนไปแล้ว
ชิ่งเฉินมองดูปฏิกิริยาของทุกคนเงียบ ๆ อย่างใบ้กิน เขาไม่ได้แฉอีกฝ่าย
เพียงได้ยินเหล่าเพื่อนนักเรียนถามว่า “หลี่ซูถงหน้าตาเป็นยังไง”
หลิวเต๋อจู้คิด ๆ แล้วตอบว่า “เขาอยู่ในคุกค่อนข้างพิเศษเลยแหละ คนอื่นล้วนใส่ชุดนักโทษ เขาคนเดียวใส่ชุดต่อสู้แบบที่เอาไว้เล่นไทเก็กน่ะ ฉันเดาว่าเขาอาจจะเป็นหัวหน้าคุกอะไรล่ะมั้ง? ข้างกายยังมีลูกน้องสองคนติดตาม หนึ่งในนั้นผอมแห้งยิ้มแฉ่ง อีกคนค่อนข้างล่ำ ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้ม”
“พอฟังแล้วก็เหมือนลูกพี่ใหญ่เลยนะ……” เพื่อนนักเรียนอึ้งทึ้ง
“จริงสิ” หลิวเต๋อจู้กล่าว “เขายังเลี้ยงแมวไว้ตัวหนึ่ง ประเภทที่ใหญ่เป็นพิเศษเลย บนหูสองข้างยังมีขนตั้งขึ้นมา ดูแล้วคล้าย ๆ แมวลิงซ์”
ตอนนี้มีคนถามว่า “งั้นนายได้รับวิธีเปลี่ยนอาชีพจากเขาไหม”
นักเรียนไม่น้อยได้รับอิทธิพลจากเหอเสี่ยวเสี่ยว ทั้งหมดใช้ศัพท์เกมมาบรรยายโลกภายใน
แต่ว่าคำพูดนี้พอออกมาหลิวเต๋อจู้ก็พูดกลบเกลื่อนไป “อยากจะได้รับเควสเปลี่ยนอาชีพมันจะง่ายดายขนาดนั้นได้ที่ไหนล่ะ พวกนายก็ได้ยินเหอเสี่ยวเสี่ยวแล้วว่าหลี่ซูถงไม่ใช่คนธรรมดา อยากจะได้รับความไว้ใจจากเขาไม่ง่ายแน่นอน”
พวกเพื่อนนักเรียนฟังแล้วพยักหน้า อย่างนี้จึงตรงกับสามัญสำนึก
ทุกคนคิดอย่างนี้ หลิวเต๋อจู้จะสามารถได้รับโอกาสเปลี่ยนอาชีพหรือไม่ก็ยังไม่แน่
“แต่ว่า” หลิวเต๋อจู้พูดเสริมทันทีว่า “ในเมื่อฉันทะลุไปถึงคุกหมายเลข 18 แล้วก็จะต้องไม่ปล่อยให้โอกาสครั้งนี้หลุดลอยไป อีกอย่าง ฉันคุยกับหลี่ซูถงแล้วนะ!”
ความสนใจของทุกคนลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง “พูดอะไร”
หลิวเต๋อจู้หลบเลี่ยงต่อ “ก็ทักทายไม่กี่คำ……”
มีเพื่อนนักเรียนถามอีกว่า “งั้นนายทะลุไปในคุกหมายเลข 18 เป็นนักโทษในนั้นเหรอ จะอันตรายมากขมขื่นมากเลยรึเปล่า”
หลิวเต๋อจู้กล่าวว่า “ไม่นะ ฉันกับนักโทษคนอื่นไม่เหมือนกัน”
ชิ่งเฉิน “……”
สิ่งที่หลิวเต๋อจู้พูดเป็นความจริง อีกฝ่ายกับนักโทษคนอื่นไม่เหมือนกันจริง ๆ จะอย่างไรนักโทษคนอื่นก็ไม่ได้ถูกขังแยก
ฟังถึงตรงนี้แล้วเขาก็หมุนตัวกลับห้องเรียนของตัวเอง สาเหตุที่อีกฝ่ายพูดอย่างนี้ในตอนนี้ก็คงจะเป็นเพราะความทะนงตัวไร้สาระของวัยรุ่นนั่นแหละนะ
ทว่าตอนที่เขากำลังฝ่าฝูงคน จู่ ๆ กลับเห็นหนานเกิงเฉินกำลังก้มหน้าก้มตาหดตัวอยู่ท้ายกลุ่มคน
“หนานเกิงเฉิน” ชิ่งเฉินตะโกน
“เอ๊ะ? ใครตะโกนเรียกฉัน?” หนานเกิงเฉินเงยหน้า
ชิ่งเฉินจึงเห็นว่าหนานเกิงเฉินทั่วทั้งตัวล้วนซังกะตาย
“นายเป็นไรเนี่ย” ชิ่งเฉินฉงน “ถูกใครตีมาเหรอ”
“เปล่า ๆ” หนานเกิงเฉินรีบก้มหน้าก้มตาส่ายศีรษะ “ฉันก็แค่หลับไม่สนิท”
ชิ่งเฉินสำรวจอีกฝ่าย ไม่มีอวัยวะจักรกล แล้วก็ไม่มีความผิดปกติอื่น ก็แค่สติสตังไม่ค่อยจะดี
เขาดึงหนานเกิงเฉินกลับไปในห้องเรียนถามเสียงค่อย ๆ ว่า “นี่คือทะลุมิติไปแล้วถูกคนทรมานเหรอ”
“ทะลุมิติ? ทะลุมิติอะไร?” หนานเกิงเฉินแกล้งทำเป็นงงงวย
คราวนี้ชิ่งเฉินแอบบ่นอยู่ในใจ เจ้าหมอนี่สรุปแล้วประสบกับอะไรที่โลกภายในกันแน่จึงเปลี่ยนจากท่าทางยืดหยิ่งก่อนหน้ากลายเป็นท่าทางตื่นกลัวอย่างนี้
“นายทะลุมิติไปแล้วทำอะไรมาเนี่ย” ชิ่งเฉินงึมงำ
“ฉันไม่ได้ทะลุมิติ! ใครบอกว่าฉันทะลุมิติฉันจะไปอัดมัน!” หนานเกิงเฉินกล่าว
ชิ่งเฉิน “……”
จนกระทั่งตอนใกล้จะเข้าเรียน หนานเกิงเฉินจึงพูดเสียงเบา ๆ มาประโยคหนึ่งในที่สุดว่า “ก่อนหน้านี้ฉันไม่ใช่ว่าเคยพูดกับนายเหรอว่ามีกลุ่มของผู้ทะลุมิติน่ะ”
“อืม ถูกแล้ว นายเคยพูด” ชิ่งเฉินพยักหน้า
กลับได้ยินหนานเกิงเฉินกล่าวว่า “ฉันบอกกับนายใช่รึเปล่าวว่ามีคนขายถุงเท้าของโลกภายในน่ะ”
“อืม” ชิ่งเฉินพยักหน้า
“อันนั้นหลอก” หนานเกิงเฉินกล่าว “นายอย่าสนว่าฉันรู้ได้ยังไง ยังไงก็ตามเขาไม่ใช่ผู้ทะลุมิติ จากฝั่งนั้นเอาถุงเท้ากลับมาไม่ได้หรอก”
“อืม” ชิ่งเฉินพยักหน้า
หนานเกิงเฉินกล่าวต่อว่า “ฉันบอกกับนายใช่รึเปล่าว่ามีผู้ทะลุมิติพูดว่าไปแล้วสามารถช่วยติดต่อกับผู้หญิงรวย ๆ น่ะ”
“อืม” ชิ่งเฉินพยักหน้า
“ผู้ทะลุมิติคนนี้เป็นของจริง”
ชิ่งเฉินเลื่อมใสอย่างลึกซึ้ง “!!!”
เขามองหนานเกิงเฉินอย่างตกตะลึง พูดไม่ออกเป็นครึ่งค่อนวัน
เอาตามจริงเลยนะ ถึงจะเป็นตอนที่เขาทะลุมิติไปครั้งแรกก็ยังไม่ได้ตกตะลึงขนาดนี้เลย
หนานเกิงเฉินที่อดไม่ได้หลังพูดจบก็ตระหนักว่าสิ่งที่พูดมากไปหน่อยแล้ว จึงรีบเร่งกลับไปอุดรอยรั่วว่า “ฉันก็เห็นคนอื่นพูดในกลุ่มอะนะ แต่ฉันไม่ใช่ผู้ทะลุมิตินะ”
“อืม ฉันเข้าใจ” ชิ่งเฉินพยักหน้า
ทั้งสองฝ่ายตกอยู่ในความเงียบงันยาวนาน
ชิ่งเฉินจู่ ๆ ก็ถามว่า “……ให้เงินเยอะไหม”
หนานเกิงเฉินสีหน้าแปรเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่ผู้ทะลุมิติ”
ตอนนี้ เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้น
แต่ความสนใจของเหล่าเพื่อนนักเรียนไม่ได้อยู่บนตัวครูที่เพิ่งจะเดินเข้าห้องเรียนเลย ทว่าเป็นที่ทางเดินนอกหน้าต่าง…… คนชุดดำสี่คน
ชิ่งเฉินใช้ร่างของหนานเกิงเฉินซ่อนตนเอง เขามองไปนอกหน้าต่างเงียบ ๆ
คนชุดดำมีหัวหน้าแผนกกิจการศึกษาร่วมทาง เดินไปที่ห้องเรียนติดกัน
เหล่าเพื่อนนักเรียนถกกันอย่างประหลาดใจ มีชิ่งเฉินคนเดียวที่ไม่ประหลาดใจ เพราะเขาเคยเห็นคนเหล่านี้มาก่อนแล้ว
………………………………..
ตามนั้นค่ะ 555 น้องหนานกลายเป็นเด็กเลี้ยงไปแล้ว
ตอนที่ 30 – หาเงินอย่างไร
