ตอนที่ 81 – ความเปราะบางของชีวิต
เรือนจำหมายเลข 18 ยามราตรีเงียบเชียบดั่งที่เคยเป็นมาเสมอ
ตอนที่ชิ่งเฉินกลับสู่ห้องฝึกฝน หลี่ซูถงกำลังอ่านอีรีดเดอร์เงียบ ๆ ข้างในคือแผ่นหมากรุกท้ายเกมที่หลินเสี่ยวเสี้ยวช่วยเขาเอกซ์พอร์ตออกมา
เห็นชิ่งเฉินกลับมา ครูคนนี้ยิ้มกล่าวว่า “ดูสีหน้าแล้วเหมือนจะเจอเรื่องยากนะ?”
ชิ่งเฉินโยน USB ในมือตนเองให้หลินเสี่ยวเสี้ยว จากนั้นกล่าวกับหลี่ซูถงว่า “นี่เป็นโน๊ตดนตรีคลาสสิกที่ผมสามารถหาได้ทั้งหมดที่โลกภายนอก”
เขายิ้มกว้างกล่าวว่า “ของขวัญนี้ฉันชอบ ถือว่าฉันติดค้างเธอหนึ่งเรื่อง”
“ครูยังเคยติดค้างอะไรใครด้วยเหรอครับ” ชิ่งเฉินเอ่ยอย่างอยากรู้
“เคยติดค้าง” หลี่ซูถงยิ้ม “อีกฝ่ายในวันนี้แค้นฉันเข้ากระดูก ไม่ควรจะพบหน้ากันอีกแล้ว หนี้นี้ในชีวิตหน้าของอีกฝ่ายค่อยคืนเถอะ”
ชิ่งเฉินรู้สึกตลอดว่าตรงนี้มีเรื่องเล่า สิ่งที่ติดค้างเกรงว่าไม่ใช่หนี้รักสินะ
เพียงได้ยินหลี่ซูถงกล่าวว่า “ครั้งนี้ฉันดูออกว่าเธอพบกับความยุ่งยากที่ใหญ่โตแล้ว แต่ฉันจะไม่ช่วยเธอ เธอสามารถไม่ขอร้องฉันด้วยสติแจ่มใส ก็แสดงว่าแต่ก่อนนี้ฉันไม่ได้ดูผิด”
ชิ่งเฉินเข้าใจ ช่วยเหลือตนเองตั้งตัวที่โลกภายนอกภายใน แผ่ขยายฐานและสยายปีกของตนเอง เรื่องประเภทนี้หลี่ซูถงจะช่วย
แต่พอพบเจออันตรายเข้าจริง ๆ อีกฝ่ายกลับจะไม่แคร์แล้ว
หลี่ซูถงยิ้ม “บนโลกนี้มีเหยี่ยวชนิดหนึ่งเรียกว่าเหยี่ยวชิงซาน ตอนที่พวกมันเติบใหญ่ แม้แต่ยานลอยฟ้ายังไม่มีหนทางจัดการพวกมัน แต่ตอนที่พวกมันยังเล็กล้วนกำลังขวัญน้อยมาก ไม่กล้าบินขึ้นท้องฟ้า ดังนั้นเหยี่ยวชิงซานที่โตแล้วจะหาจังหวะเวลาที่เหมาะสมจับลูกนกทิ้งลงจากหน้าผา หนึ่งรังเจ็ดตัว ผลักลงหน้าผาทีละตัว”
“ตัวสยายปีกรอด ตัวที่ขี้ขลาดต่อไปจะตกมาตายใต้หน้าผา จากกฎเกณฑ์โดยเฉลี่ย เหยี่ยวชิงซานฟักไข่ประมาณสองรังจะสามารถรอดมาหนึ่งตัว” หลี่ซูถงกล่าวต่อ “แต่ตัวที่รอดมาได้นั้น นับตั้งแต่พริบตาที่มันบินก็จะเป็นจ้าวเวหา”
ชิ่งเฉินอยากรู้ “โลกภายนอกไม่มีเหยี่ยวชิงซานชนิดนี้ ร้ายกาจมากเหรอครับ”
“ย่อมร้ายกาจ” หลี่ซูถงหวนรำลึก “แม้แต่มนุษย์ ในสถานการณ์ที่ไม่มียานลอยฟ้าชั้นเอกคุ้มครองก็ไม่กล้าตอแยพวกมัน ปีก่อนโน้นตอนที่ฉันผ่านด่านเป็นตายที่สามไม่ทันระวังไปเข้าเขตแดนของพวกมัน ถูกเหยี่ยวชิงซานหนึ่งตัวในนั้นไล่ล่าไปสามสิบกว่าลี้ เกือบตายอยู่ที่นั่นเลย”
ชิ่งเฉินคิดถึงบุคคลอย่างหลี่ซูถงตอนที่ยังเยาว์วัยก็จะถูกไล่ล่าจนกระเจิดกระเจิง รู้สึกว่ามีความหมายเป็นพิเศษ……
เวลานี้ หลี่ซูถงจู่ ๆ กล่าวว่า “ไม่ใช่มีแต่ผู้เหนือมนุษย์ที่หลังจากตายแล้วจะเกิดสถานที่ต้องห้าม แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังบางตัวก็สามารถ อย่างเช่นเหยี่ยวชิงซานชนิดนี้หลังตาย พืชพรรณรอบ ๆ ศพมันล้วนจะทรงพลังยิ่งขึ้น ถึงขนาดพัฒนานิสัยก้าวร้าวออกมา เพราะพืชที่ทรงพลังจะต้องการสารอาหารมากยิ่งขึ้น”
“ตอนนี้มีหนทางสะกดสถานที่ต้องห้ามไหมครับ” ชิ่งเฉินถาม “นี่เหมือนกับสภาวะเพิ่มขึ้นแบบเอนโทรปี* มากเลย ถ้าปล่อยให้สถานที่ต้องห้ามขยายตัว ผ่านไปอีกหลายร้อยปีไม่ใช่ว่าแม้แต่แผ่นดินที่มนุษย์อาศัยอยู่ก็จะไม่มีเหลือแล้วเหรอครับ”
เพิ่มขึ้นแบบเอนโทรปี เอาสถานที่ต้องห้ามโลกภายในเป็นตัวอย่าง หมายความประมาณว่ามันเพิ่มขึ้นอย่างไร้แบบแผนตั้งแต่ต้นจนจบ แต่จะไม่ลดน้อยลงเพราะกฎของธรรมชาติ
จนกระทั่งวันหนึ่ง มันกลืนกินโลกทั้งใบ
“ไม่มีหนทางสะกด” หลี่ซูถงกล่าว “นี่อาจจะเป็นหลักการชำระล้างโลก หรือว่ามีวันหนึ่งสิ่งมีชีวิตมหึมาอย่างไดโนเสาร์จะปรากฏบนโลกอีกครั้ง เหยี่ยวชิงซานที่เป็นประเภทนกนักล่าก็คล้ายกับเทอร์โรซอร์** ของยุคโบราณ เวลานั้นโลกจะเป็นอีกโฉมหน้าหนึ่งแล้ว”
“มนุษย์จะอยู่ยังไงล่ะครับ” ชิ่งเฉินถาม
“บางที เวลานั้นจะมีแค่ผู้เหนือมนุษย์จึงสามารถเอาชีวิตรอด” หลี่ซูถงยิ้ม “มนุษย์รู้สึกเสมอว่าตนเองจึงเป็นจ้าวของที่นี่ แต่โลกนี้จะบ่งบอกคุณว่าไม่มีจ้าวที่แท้จริงคงอยู่เลย อยากจะออกไปเล่นกันสักรอบรึเปล่า ฉันพาเธอไปดูสถานที่ต้องห้ามของจริง”
ชิ่งเฉินส่ายหน้า “รอครั้งหน้าเถอะครับครู สองวันนี้ผมจะคิดดูว่าจะตอบสนองกับเรื่องราวหลังกลับคืนยังไง”
หลินเสี่ยวเสี้ยวค้นพบอย่างชัดเจนว่าบนใบหน้าหลี่ซูถงถึงกับปรากฏแววเสียดาย
แต่ได้ยินหลี่ซูถงกล่าวว่า “เธอคิดออกว่าจะตอบสนองยังไงแล้วเหรอ”
ชิ่งเฉินคิดแล้วกล่าวว่า “ฆ่าคน”
“งั้นเธอรู้ว่าฆ่าคนยังไงเหรอ” หลี่ซูถงถาม
“ไม่รู้ครับ แต่ผมสามารถเรียน” ชิ่งเฉินตอบ
หลินเสี่ยวเสี้ยวกับเยี่ยหว่านทอดถอนใจอยู่ข้าง ๆ บทสนทนาของสองคนนี้ช่างตรงไปตรงมาเป็นพิเศษแท้ ๆ
ชิ่งเฉินกล่าวว่า “ผมคิดอยู่วิธีหนึ่ง ก็คือสองวันนี้เยี่ยหว่านซ้อมกับผม ให้ผมจดจำทักษะด้านต่อสู้มือเปล่าทั้งหมด อย่างเช่นตอนที่ผมต่อสู้ ปฏิกิริยาทั้งหมดที่ศัตรูทำออกมา แบบละเอียดถี่ถ้วน เกาะกุมจังหวะสำคัญในการต่อสู้ แต่ตอนหลังค้นพบว่าวิธีการน่ะได้ แต่เวลาไม่พอ“
“ก็อย่างที่เธอเล่นหมากรุก ถูกไหม” หลี่ซูถงสีหน้าครุ่นคิด สิ่งที่เรียกว่าละเอียดถี่ถ้วนก็คือวิธีการแก้ไขปัญหาอย่างถึก ๆ ชนิดหนึ่ง
หมากต่อไปของคนอื่น คุณคิดวิธีตอบสนอง “ทั้งหมด” ออกมา รวมทั้งความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในลำดับถัดไปของอีกฝ่าย จากนั้นเลือกทางแก้ที่เหมาะสมที่สุด
ชิ่งเฉินเล่นหมากรุกก็คือการจดจำความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของท้ายเกม พริบตาที่คู่ต่อสู้วางหมาก เขาก็รู้ว่ามีวิธีการตอบสนองมากเท่าไหร่
เยี่ยหว่านถามว่า “มีวิชาหายใจ ยิ่งบวกกับที่ตัวคุณเองฝึกฝนไม่หยุด คุณสมบัติทางกายเป็นขั้นพื้นฐานของทหารแล้ว แต่ถ้าอีกฝ่ายประกอบด้วยอวัยวะจักรกล คุณยังคงไม่มีความได้เปรียบอันใด”
เวลานี้ หลี่ซูถงเอ่ยขัดว่า “ร่างกายคนมีกระดูกมากมาย กระโหลก 29 ชิ้น กระดูกลำตัว 51 ชิ้น ในนั้นกระดูกสันหลัง 26 ชิ้น กระดูกแขน 64 ชิ้น กระดูกขา 62 ชิ้น”
“ร่างกายคนข้อต่อใหญ่ 12 อัน ข้อต่อเล็ก 210 อัน”
“ร่างกายคนกล้ามเนื้อมีประมาณ 639 มัด พวกมันประกอบด้วยเส้นใยกล้ามเนื้อประมาณ 6 หมื่นล้านเส้น” หลี่ซูถงกล่าว “ความเปลี่ยนแปลงของร่างกายคนมากยิ่งกว่าหมากรุก ดังนั้นไม่ต้องลองจำความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดอย่างถี่ถ้วนใน 2 วัน อันที่จริง ถ้าจะฆ่าคน หนึ่งกระบวนท่าก็พอแล้ว”
ชิ่งเฉินฟังหลี่ซูถงกล่าวต่อว่า “เยี่ยหว่าน เธอแค่ต้องสอนเขาหนึ่งกระบวนท่า จากนั้นบอกเขาว่าศัตรูจะมีปฏิกิริยากี่ประเภท อย่างนี้จะเรียบง่ายกว่าเยอะ”
เยี่ยหว่านคิด ๆ ดู “บอส หนึ่งกระบวนท่าพอเหรอครับ”
หลี่ซูถงยิ้มเอ่ยว่า “พอแล้ว ถึงยังไงชีวิตเป็นสิ่งที่เปราะบางมาก”
ชิ่งเฉินคิดแล้วกล่าวว่า “สองคืน เวลาอาจจะยังไม่พอ”
หลี่ซูถงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจว่า “งั้นก็เอาพวกนักโทษขังในห้องขังของตัวเองให้หมด เพียงอนุญาตให้พวกเขาออกมาตอนกินข้าว เวลาอื่นล้วนไสหัวกลับไปให้ฉัน อย่างนี้ ตอนกลางวันเธอก็สามารถฝึกฝนแล้ว”
ชิ่งเฉินอึ้งคาที่ ถึงอีกฝ่ายจะบอกว่าไม่ช่วยตนเอง แต่กลับยังคงออกตัวแรงอย่างนี้
………………………………………….
ท่านอาจารย์ปากบอกไม่ช่วย ๆ แต่น้องมีอันตรายจริง ๆ ทีไรวิ่งหน้าตั้งมาเป็นคนแรกตลอดอะ 5555
*เอนโทรปี (entropy) เป็นศัพท์ฟิสิกส์ด้านกลศาสตร์ หมายถึงความไม่เป็นระเบียบไร้แบบแผน กฎของมันคือธรรมชาติจากเข้าสู่เอนโทรปี (ความไร้ระเบียบ) โดยอัตโนมัติตามธรรมชาติ (เอนโทรปีเพิ่มขึ้น) เช่นน้ำแข็งจะละลายเป็นน้ำและระเหยเป็นไอ (ไอน้ำเอนโทรปีมากสุด)
**เทอร์โรซอร์ (pterosaur)
ตอนที่ 82 – อวัยวะสำคัญและไบโอนิก
