ตอนที่ 86 – จำนวนคนไม่ถูก
ตอนที่หูเสี่ยวหนิวอยู่เมืองไห่ได้คลุกคลีอยู่ที่สนามยิงปืนถูกกฎหมายในประเทศทั้งปี ดังนั้นเคยเห็นของเล่นนี้ แล้วก็เคยฟังที่ครูฝึกทหารสนามยิงปืนอธิบาย
ในความเป็นจริง อยากซื้ออุปกรณ์เก็บเสียงในประเทศยังยากกว่าซื้อปืน
อีกอย่าง ปืนส่วนใหญ่หลังจากใส่อุปกรณ์เก็บเสียงแล้วก็ไม่ได้ไร้เสียงโดยสิ้นเชิงอย่างในภาพยนตร์เลย อย่างมากที่สุดก็จาก 140 เดซิเบลลดเหลือ 120 เดซิเบล แตกต่างกันเยอะมาก แต่ในด้าน ‘ประสิทธิภาพซ่อนเร้น’ ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นรูปธรรม
อุปกรณ์เก็บเสียงถูกภาพยนตร์โทรทัศน์ทำเป็นเทพนิยายมาโดยตลอด
แต่ว่า ก็มีปืนจำนวนน้อยที่หลังจากบรรจุกระสุนซับโซนิค* จะสามารถลดเสียงปืนจนถึงต่ำสุดจริง ๆ
ปืนกล็อก 34 ในมือคนร้ายก็คือหนึ่งในนั้น
จู่ ๆ หูเสี่ยวหนิวตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นมืออาชีพอย่างยิ่ง ถึงขนาดอาจจะมีภูมิหลังจากมือปืนรับจ้างอาชีพในต่างประเทศ
หลิวเต๋อจู้สิ้นหวังแล้ว จุดเปลี่ยนนี้มาได้ปุบปับเกินไป บอสใหญ่แค่เตือนเขาว่ามีคนร้าย แต่ไม่ได้เตือนเขาว่าคนร้ายจะเปลี่ยนไปใส่เครื่องแบบตำรวจ!
อีกอย่าง คนร้ายไม่ได้มีแค่ห้าคน!
หูเสี่ยวหนิวสูดลมหายใจเข้าลึกกล่าวว่า “ทำตามที่เขาพูด”
พวกเขาสามคนถูกปากกระบอกปืนจี้ถอยกลับไปที่ลาน
และในเวลาเดียวกัน ประตูหลังยังมีคนห้าคนถือปืนคุมตัวบริกรกับเถ้าแก่ของรีสอร์ทอวิ๋นซ่าง, สมาชิกคุนหลุนสองคนเดินออกมาจากในอาคารผับ
คนเหล่านี้ปฏิบัติการยังเร็วกว่าที่ชิ่งเฉินคาดการณ์ไว้อีก ก่อนศูนย์นาฬิกาก็วาดแผนผังที่นี้ทั้งหมดได้คร่าว ๆ แล้ว จนกระทั่งหลังจากคืนกลับจึงได้ลงมือในที่สุด
สาเหตุที่พวกเขาเลือกให้หลังจากคืนกลับจึงลงมือก็เพราะจะป้องกันสมาชิกคุนหลุนปล่อยข่าวรั่วออกไปที่โลกภายใน อย่างนี้จะช่วงชิงเวลามาได้มากพอ
มีนักเรียนหญิงหลายคนส่งเสียงอุทานขึ้นมาทันที
แต่กลับเห็นคนร้ายคนหนึ่งลั่นไกปืนในมือตรง ๆ ลูกกระสุนยิงถูกน่องของสมาชิกคุนหลุนอย่างเฉียบขาด
สมาชิกคุนหลุนล้มลง แต่กลับปิดปากแน่นไม่ส่งเสียงร้องออกมาสักคำ
คนร้ายหันกระบอกปืนไปทางหูเสี่ยวหนิว, หลิวเต๋อจู้อีกที จากนั้นกล่าวเสียงเย็นชาว่า “หุบปาก ไม่งั้นเพื่อนนักเรียนของพวกคุณก็จะตายตอนนี้เลย ยังมีคนบริสุทธิ์มากมายนอกรีสอร์ทที่จะตาย คุณดูสิ สหายคุนหลุนคนนี้ฉลาดมาก เขารู้ว่าเสียงโหยหวนของตัวเองจะดึงดูดคนข้างนอกมา แต่บนเขาเหล่าจวินนี้ ไม่มีใครสามารถช่วยพวกคุณ ดึงดูดคนข้างนอกมาแล้วก็แค่เป็นการเพิ่มผู้บาดเจ็บล้มตายอย่างไร้สาเหตุเท่านั้น”
“แถมในใจเขาทราบชัดมากว่าคนที่สามารถช่วยชีวิตพวกคุณอย่างเร็วที่สุดก็ต้องอีก 6 ชั่วโมงจึงจะสามารถมาถึง ดังนั้นทุกคนเงียบสงบกันหน่อย ไม่งั้นจะก่อเรื่องยุ่งยากให้ตัวเอง”
สมาชิกคุนหลุนที่ล้มลงพื้นหลับตาลงเงียบ ๆ ความเจ็บปวดร้ายแรงทำให้เขามีเหงื่อซึมบนหน้าผากบาง ๆ ชั้นหนึ่ง แต่เขายังคงไม่ส่งเสียงสักคำ
เวลานี้ คนร้ายที่สวมเสื้อกันลมสีดำคนหนึ่งยืนอยู่หน้านักเรียน เขาหัวเราะฮี่ ๆ กล่าวว่า “ยินดีมากที่สามารถมาพบกับทุกคนบนเขาเหล่าจวิน แต่ไม่ต้องตื่นตระหนกไป ผมไม่ได้สนใจคนธรรมดา รอให้ผมหานักท่องเวลาทุกคนในนี้ออกมาก็จะพาพวกเขาไป ดังนั้น ทุกคนโปรดให้ความร่วมมือดีไหม ถ้าทุกคนให้ความร่วมมือ งั้นก็จะสามารถจบลงได้เร็วมาก”
ในกลุ่มคน หวังอวิ๋นจู่ ๆ กล่าวว่า “ทุกคนอย่าตื่นตระหนก ห้ามฆ่าพวกหูเสี่ยวหนิวนะ”
หูเสี่ยวหนิวกับจางเทียนเจินสองคนสบตากัน ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ขณะนี้ เหล่านักเรียนในใจตื่นกลัวอย่างไร้ที่เปรียบ แต่ความหวาดกลัวต่อปืนรวมทั้งภัยคุกคามต่อชีวิตเพื่อนนักเรียนกระตุ้นให้พวกเขารักษาสติปัญญาเอาไว้หน่อย เพียงปิดปากร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงเบา ๆ
เสียงกรีดร้องในรีสอร์ทอวิ๋นซ่างก่อนหน้านี้คล้ายจะทำให้คนนอกลานแตกตื่นแล้ว
เถ้าแก่ร้านในโฮมสเตย์ข้าง ๆ ที่กำลังเตรียมอาหารของพรุ่งนี้ใช้ผ้ากันเปื้อนเช็ดมือเดินออกจากลาน
เขายืนอยู่บนถนนหน้าประตู สำรวจไปที่ประตูของเพื่อนบ้าน
กลับเห็นคนที่สวมเครื่องแบบตำรวจคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงประตู คล้ายกับกำลังปฏิบัติหน้าที่
เถ้าแก่ที่เกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาคนนี้เดินไปใกล้ถามว่า “เพื่อนตำรวจครับ ข้างบ้านเป็นอะไรเหรอ”
ชายกลางคนที่สวมเครื่องแบบตำรวจทั้งตัวคนนั้นตอบว่า “มีคนเมาก่อความวุ่นวาย เอาล่ะ อย่าสอดรู้สอดเห็น กลับไปเถอะ”
“อ้อ ๆ โอเคครับ” เถ้าแก่พยักหน้าวางแผนจะกลับเข้าประตูโฮมสเตย์บ้านตัวเอง
เขาเดินพลางรู้สึกว่าไม่ถูกต้องอยู่บ้าง เถ้าแก่กำโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าตัวเองเงียบ ๆ วางแผนว่าพอกลับถึงโฮมสเตย์ก็จะรีบโทรศัพท์หาตำรวจถามไถ่สถานการณ์
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเดินไปถึงประตูโฮมสเตย์บ้านตัวเองก็สัมผัสได้ว่าแผ่นหลังมีมีดอันเย็นยะเยือกแทงเฉียง ๆ จากช่องว่างระหว่างซี่โครงเขาเข้าไปในหัวใจและปอด
ฝ่ามือที่สวมถุงมือสีดำหนึ่งข้างปิดปากของเขาแน่นแล้วลากเขาเข้าประตูรีสอร์ทอวิ๋นซ่าง
ถัดจากนั้น คนร้ายที่สวมเครื่องแบบตำรวจคนนั้นก็เดินออกจากประตูไปใหม่ ปิดประตูรีสอร์ทอวิ๋นซ่างสนิทจากข้างนอก ตัวเขาเฝ้าอยู่ที่ประตูไม่ขยับเขยื้อนตั้งแต่ต้นจนจบ
มือก็อยู่ที่หว่างเอวตั้งแต่ต้นจนจบ
ขณะนี้ ทุก ๆ คนในรีสอร์ทอวิ๋นซ่างล้วนถูกต้อนรวมกันอยู่ในลาน เหล่านักเรียนกลัวจนตัวสั่น ส่วนคนร้ายถือถุงพลาสติกสีดำสองใบยึดโทรศัพท์มือถือของพวกเขาไปตามลำดับ
ก่อนที่คนร้ายจะโยนโทรศัพท์มือถือเข้าไปในถุงพลาสติกยังจะปิดโทรศัพท์มือถือเหล่านี้อย่างระมัดระวังไปทีละเครื่อง
หลิวเต๋อจู้และหูเสี่ยวหนิว, จางเทียนเจินก็ถูกผลักกลับมา คนร้ายที่บนหน้ามีแผลเป็นคนหนึ่งมาถึงเบื้องหน้าพวกเขา มือทั้งคู่เปิดปากถุงพลาสติกสีดำอย่างไร้เสียง
พวกเขาสามคนล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเรียบ ๆ ร้อย ๆ ด้วยความจนใจ แต่คนร้ายไม่ได้จากไป ทว่าจ้องหูเสี่ยวหนิวต่อไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
หูเสี่ยวหนิวถอนหายใจในใจ เขาหยิบโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องออกมาจากกระเป๋ากางเกงข้างซ้ายโยนเข้าไปในถุงพลาสติก
คนร้ายหัวเราะเสียงเย็นคำหนึ่ง ผลักทั้งสามคนเข้าไปในกลุ่มคน
ชายที่สวมเสื้อกันลมสีดำคนนั้นมาถึงเบื้องหน้าหลิวเต๋อจู้ เขาหัวเราะฮี่ ๆ กล่าวว่า “ผมให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง บอกผมมา ทำไมหลังคุณคืนกลับจู่ ๆ ก็ค้นพบปฏิบัติการของพวกเรา แถมรู้อย่างแม่นยำว่าพวกเรากำลังล้อมที่นี่”
หลิวเต๋อจู้ปิดปากเนื้อตัวสั่นเทา ถึงกับแข็งขืนไม่พูดอย่างเห็นได้ยาก
คนร้ายคนนี้ยิ้มแล้ว “ไม่ยอมพูดเหรอ งั้นให้ผมเดา…… นอกรีสอร์ทอวิ๋นซ่างนี้ คุณยังมีพวกพ้องนักท่องเวลา ถูกไหม”
หลิวเต๋อจู้จู่ ๆ ค้นพบว่า อีกฝ่ายถึงจะเดาได้ถูกต้องก็เหมือนจะไม่ได้แตกตื่นเลย
อย่าบอกนะว่า อีกฝ่ายยังมีไพ่ตายอื่นอีก หรือว่าคนร้ายตรงหน้ายังไม่ใช่ทั้งหมด
……
ณ ขณะนี้ ชิ่งเฉินยืนนิ่งในห้องเงียบ ๆ ในมือเขากำมีดพกที่เอากลับมา ด้านหลังเป็นเจียงเสวี่ยที่เพิ่งจะกลับคืนมาเช่นเดียวกัน
ชิ่งเฉินได้ยินเสียงเครื่องกลทึบ ๆ อย่างเลือนราง แต่เขาไม่รู้เลยว่านั่นเป็นเสียงของปืนเก็บเสียง
เพียงแต่หลังจากเถ้าแก่ของโฮมสเตย์นี้ของพวกเขาออกไปก็ไม่ได้กลับมาอีก
หญิงสาวเห็นมีดในมือเขาก็เข้าใจ “เสี่ยวเฉิน คุณอยากจะทำอะไร”
ชิ่งเฉินถอดรองเท้าบนเท้า หมุนตัวออกไป “น้าเจียงเสวี่ย คุณพาเสี่ยวอวิ๋นมารอที่นี่ ล็อกประตูให้ดีอย่าออกไป วางใจเถอะ ผมจะไม่เป็นไร”
เจียงเสวี่ยกล่าวจากด้านหลังว่า “ฉันอาจจะสามารถช่วยอะไรคุณได้ ฉันมีแขนจักรกลนะ!”
ชิ่งเฉินหันหน้าอย่างกะทันหันมามองเธอตรง ๆ “แต่คุณไม่มีประสบการณ์ต่อสู้ เชื่อผม ผมจะกลับมา”
พูดจบ เขาหายออกไปนอกประตู
…………………………………..
*ซับโซนิค (subsonic) ความเร็วต่ำกว่าเสียง การยิงปืนส่วนใหญ่ลูกกระสุนจะมีความเร็วเหนือเสียงค่ะ
ตอนที่ 87 – เพิ่มขึ้นสามคน
