มองไปที่แววตาชัดเจนของชูฮัน บูชาก็ทำได้แค่ถอนหายใจ
ทว่า…
เธอไม่คิดเลยจริงๆว่าชูฮันจะแข็งแกร่งขนาดนี้!
ทันใดนั้นบูชาก็หัวเราะออกมาเบาๆ “ที่จริงแล้ว พี่เดาถูกแล้ว บางคนส่งฉันมาฆ่าพี่และก่อนหน้านี้ฉันหาที่อยู่ของพี่ไม่เจอ”
มันไม่มีร่องรอยของความตกใจปรากฏบนใบหน้าของชูฮันเลยแม้แต่น้อย เขาค่อยๆมองดูบูชาที่ค่อยๆเผยเจตนาที่แท้จริงออกมา “ในเมื่อรับภารกิจมาแล้ว ก็ต้องทำให้จบ ถูกมั้ย?”
ตั้งแต่ที่พูดคุยกันตั้งแต่แรก ชูฮันได้เริ่มทำการวิเคราะห์ในหัวแล้วว่าใครคือคนที่มอบหมายภารกิจให้กับบูชา บูชามาเจอกับเขาในค่ายเถาจิน ชี้ให้เห็นชัดเลยว่าต้องไม่ใช่เหย่จือโปแน่ๆเพราะเหย่จือโปไม่นานเดาถูกได้ในครั้งนี้หลังจากได้รับข้อมูลปลอมจากกูเหลียงเฉินไป คนของเหย่จือโปจะต้องดักซุ่มโจมตีเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ไม่ใช่ที่นี้ มันเป็นไปไม่ได้
ไม่ใช่เหย่จือโป และก็ไม่ใช่คนที่อยู่เบื้องหลังเหย่จือโป ซึ่งก็หมายความว่าไม่ใช่ตระกูลลึกลับ
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ ชูฮันก็อดไม่ได้ที่จะตกใจขึ้นมา คนที่ต้องการฆ่าเขาคือคนนั้นจริงๆเหรอ!
บูชาไม่ได้รู้เลยว่าชูฮันได้เปิดโหมดการวิเคราะห์อย่างหนักโดยใช้คำพูดทั้งหมดของเธอ เธอที่ไม่รู้เลยยังคงยิ้มหัวเราะและพูดต่อ “เพราะฉันรู้ว่า ฉันไม่สามารถเอาชนะพี่ได้ ฉันยอมแพ้”
ทันทีที่บูชาพูดออกมา ยกเว้นชูฮันที่รู้ความจริงอยู่แล้ว ทั้งหวังไคและเหล่าสมาชิกทีมกุ้งเสือดำต่างตะลึงกันหมด ผู้หญิงแสนสวยคนนี้ที่พวกเขาคิดว่าสนใจในตัวชูฮันจริงๆ แท้จริงแล้วกลับอยากจะปลิดชีวิตของชูฮัน?
ความจริงแล้ว บูชาได้ลงมือไปตั้งแต่แรกแล้ว เมื่อตอนที่เธอเจอกับชูฮันครั้งแรกบนถนน เธอได้ปล่อยพลังความสามารถของเธอออกมาอย่างสุดกำลังของเธอแล้ว แต่ชูฮันกลับเตรียมรับได้ทั้งหมดและยังรักษาระดับไว้ได้อย่างมั่นคงไม่เปลี่ยน
ความสามารถในการพูดของบูชาก็เป็นหนึ่งในความสามารถอันลึกลับของเธอ เธอสามารุล่อลวงความคิดของคนขณะพูดคุยได้ แม้แต่สร้างภาพลวงในหัว เธอสามารถทำให้คนกลายเป็นบ้าได้ภายในพริบตา
พูดง่ายๆก็คือ…มันคือโจมตีทางจิตยวิทยา
สาเหตุที่ชูฮันสามารถหลบหลีกการโจมตีได้เพราะทันทีที่เห็นชูอัน เขาก็พยายามบังคับจิตตัวเองและรีบเปิดการทำงานของระบบล่มสลายและยดระดับความสามารถทางด้านจิตแรงกล้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มันยกระดับพุ่งพรวดขึ้นมาถึงระยะ 4
เพราะฉะนั้น มันบทสนทนาในอดีตที่ถูกยกขึ้นมาจึงเหมือนเป็นการตบหน้ากลายๆ ความประมาทเพียงเล็กน้อยมีค่าเทียบเท่ากับหายนะ ถ้าไม่ใช่เพราะชูฮันสามารถยกระดับจิตของตัวขึ้นไปถึงระยะ 4 ได้พอดีละก็ เขาอาจจะโดนการโจมตีของบูชาเข้าไปเต็มๆ และเส้นประสาทของเขาก็คงจะโดนโจมตีไม่เหลือ
มันมีความสามารถมากมายในระบบล่มสลายที่ชูฮันไม่เข้าใจว่ามีไปทำไม แต่หลายอย่างก็สมควรได้รับการพิจารณาอย่างรอบคอบ อย่างเช่นความสามารถที่ได้รับความสนใจจากชูฮันมาเป็นเวลานานอย่าง ความแม่นยำ และอย่างในวันนี้ที่มันพึ่งช่วยชีวิตเขาไว้ได้อย่างหวิดๆ ซึ่งเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ชูฮันต้องกลับไปให้ความสนใจกับความสามารถอื่นๆให้ละเอียดกว่านี้ ความสามารถทางกายภาพอย่างเดียวในโลกาวินาศมันไม่ใช่ข้อได้เปรียบอย่างเดียวอีกต่อไปแล้ว มันมีการโจมตีหลายรูปแบบที่รออยู่อย่างคาดไม่ถึง
ขณะที่บรรยากาศภายในห้องกำลังตายสนิท ทันใดนั้นมันก็มีการเคลื่อนไหวบางอย่างด้านนอก
“มีคนกำลังมา” เสียงของเสี่ยวเคินดึงความคิดของทุกคนกลับมา และทำการออกคำสั่งทันที “ทุกคน เตรียมพร้อมรอฟังคำสั่งจากท่านพลเอก”
ทุกคนรีบปรับจังหวะการหายใจของตัวเองทันที เข้าสู่โหมดพร้อมปฏิบัติการ ชูฮันและบูชาที่ตอนนี้กำลังทำความเข้าใจกันผ่านทางสายตา พวกเขาสบตากันโดยใช้สงครามประสาท จุดประสงค์ก็คือเพื่อรักษาความมั่นคงและป้องกันจิตเอาไว้ไม่ให้ถูกโจมตี
ภายในห้องหรูหราบนถนนซ่อง ทุกคนรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆกำลังมุ่งหน้ามา
ในเวลาเดียวกัน มันก็มีบทสนทนาที่ดังมาจากทางเดินใกล้ๆนอกตัวอาคาร
“พี่ชาย อยากจะไหน? ฉันนำไปได้นะ!” เห็นได้ชัดว่านี่เป็นผู้หญิงที่พูด น้ำเสียงตื่นเต้นและกระตือรือร้นอย่างมาก “นี่สิ ห้องพักส่วนตัวอันหรูหรา สำหรับพี่นะไม่ต้องจ่ายก็ได้นะ”
ไม่มีใครตอบเธอ มีเพียงแค่เสียงฝีเท้าให้ได้ยิน เสียงของฝีเท้านั้นดังก้องชัดเจนในหูชูฮัน ซึ่งมันมากพอที่จะทำให้เขาเพิ่มการระวังตัวขึ้น ด้วยเสียงฝีเท้านี้ชูฮันสามารถบอกถึงคนคนนี้ได้เลย ความมั่นใจเต็มเปี่ยมและมีพลังที่ไม่ธรรมดา
เกิดความเงียบสั้นๆด้านนอก และไม่ทันไรมันก็มีเสียงของผู้หญิงคนเดิมดังขึ้นอีกครั้งอย่างพยายามยั่วยวนอีกฝ่าย “พี่ชาย ฉันพูดด้วยนะ ทำไมไม่พูดละ? ไม่อยากจะสนุกเหรอไง ถ้าไม่สนใจใครแล้วจะมาเดินถนนนี้เพื่ออะไร?”
“ฆ่า” เพียงแค่คำตอบสั้นๆและนิ่งๆของชายคนนั้น
เสียงของทางเดินนั้นเงียบสนิททันที ผู้หญิงคนนั้นตกใจค้างอย่างมาก เอ่ยทวนด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “ฆ่า—“
พั้วะ!
ในตอนนั้นเอง ประตูถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง ขัดน้ำเสียงตระหนกของผู้หญิงคนนั้นที่กำลังจะกรีดร้อง และทันใดนั้นเองผู้ชายคนนั้นก็มาปรากฏตัวต่อหน้าชูฮันอย่างรวดเร็ว
มันไม่สามารถคาดเดาอายุที่แน่ชัดของชายคนนี้ได้เลย ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ โดยเฉพาะสายตาคู่นั้นที่ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ และไม่ต้องบอกเลยว่าผู้ชายคนนี้ดูทรงพลังมากขนาดไหน ในมือของเขามีผ้าสีดำที่ห่อสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอาวุธอยู่ หากแสงมันไม่มากพอที่จะทำให้มองได้ออกว่ามันเป็นอาวุธอะไรกันแน่ แต่ดูจากลักษณะของผู้ชายคนนี้แล้ว ชูฮันกลัวว่ามันจะไม่อาวุธธรรมดา
ในขณะที่ชูฮันกำลังสังเกตการณ์อยู่ ชายคนนั้นเองก็สังเกตชูฮันเองเช่นเดียวกัน เขายืนเงียบๆอยู่ตรงกรอบประตู แววตาเรียบนิ่งกวาดมองทั่วร่างบูชา จากนั้นก็หันกลับมาจดจ่อกับชูฮัน และแววตาของเขาก็ประกาศเจตนาสงครามอย่างชัดเจนให้กับชูฮัน
ผู้ชายสองคนที่ไม่มีใครรู้จักปรากฏตัวขึ้นนั้นมากพอที่จะดึงดูดความสนใจแก่บางคนในพื้นที่
หลายคนที่ก้าวออกมาดูตรงทางเดินก็หวาดกลัวกับบรรยากาศ รีบถอยหนีเข้าไปซ่อนตัวในอาคาร บางคนก็หนีออกไปห่างๆ บางคนก็คอยแอบมองอยู่ไกลๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น
สมาชิกของทีมกุ้งเสือดำที่ซ่อนตัวอยู่ตามจุดต่างๆก็สบตากันและกันไปมาอย่างเงียบๆ ซึ่งมีเพียงแค่สมาชิกของกองทัพเขี้ยวหมาป่าเท่านั้นที่รู้ว่าท่าทางนี้หมายถึงอะไร ทุกคนจดจ่อกับการเคลื่อนไหวภายในบ้านอย่างเคร่งครัด รอคอยแค่คำสั่งจากชขูฮันพวกเขาพร้อมที่จะพุ่งออกไปอย่างไม่ลังเล
และในขณะที่สงครามกำลังจะปะทุขึ้น จู่ๆชูฮันก็ชักนิ้วขึ้นมาเคาะเข้ากับแก้วไวน์บนโต๊ะ “ผู้เยี่ยมชมถือเป็นแขก เข้ามาดื่มด้วยกันมั้ย?”
ชายที่ยืนอยู่ตรงประตูสูดลมหายใจเข้า พลังผันผวนอันรุนแรงสลายหายไป เขาสบตากับชูฮันและเริ่มสงสัย
นี่เหรอชูฮัน?
แน่นอนว่าเขามองไม่ออกเลย ท่าทางจะเป็นคนที่พิเศษมาก!
