49 ทุกอย่างของยูจีนถูกเปิดเผย
““……………””
ซูมิเระและซาร่าแข็งไป กับเจาอสูรที่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
“…เอ๋?” (เอริ)
เอริก็เปิดปากกว้าง
การเกงสั้นและเสื้อกระเซิงๆ
ชุดอยู่บ้านใส่สบายที่ผมเห็นบ่อยๆ
ผมเห็นผ้าพันแผลรัดไปทั่วอย่างส่งเดชที่นั่นที่นี่
สีหน้าเธอไม่ได้ดูเหมือนจะแย่
ผมโล่งใจที่เธอไม่อ่อนแอลง เพราะแผลถูกฟันที่ผมมอบให้เธอ
“เอริเซ็นไป~! มันเป็นซักพักแล้วซะซุ~ มันคือริต้าที่อยู่ใต้การดูแลในการฝึกหน้าใหม่ซะซุ! พวก หนูละกลัวจริงเมื่อพี่ถูกเลือกมาทดสอบชั้น 100 เซ็นไป~ มากกว่านั้น พี่ไม่กลับไปเลยซักนิดอ้ะ พี่ไม่ควรทำแบบนั้นเลยนะซะซุโยะ ที่มาแทรกแซงกับระบบของหอคอยซีนิทน่ะ หนูจัดการมันให้พี่แล้ว ดังนั้นชมหนูด้วยดี โอเคป๊ะ~? พูดถึงแล้ว หนูอยากสอบถามนี้ดเกี่ยวกับบททดสอบตะกี้อ่ะ—หืม? มีอะไรเหรอซะซุกะ เอริเซ็นไป? ตาของพี่น่ากลัวอ้ะ” (ริต้า)
“หยุดกล้องในดันเจี้ยน” (เอริ)
เสียงที่น่ากลัวดัง
“เฮ๋?” (ริต้า)
“ไม่ได้ยินเรอะไง?” (เอริ)
“ค-ค่ะ ทันทีเลย! ตาจัง สลีปโหมด!” (ริต้า)
ตาของดันเจี้ยนทำเสียว ‘วู่น…’ ต่ำๆ และหล่นลงไปที่พื้น
“อ-เอริเซ็นไป~? มีอะไรเหรอซะซุกะ?” (ริต้าา)
“แก…!!” (เอริ)
“กย้าาาาาาาา!! โอ้ย โอ้ย โอ้ย! หัวหนูจะระเบิดโป้งแล้วซะซุ!” (ริต้า)
เจ้าอสูรบดหัวของนางฟ้าซังด้วยหมัดของเธอ
“เฮ้…ยูจีนคุง…” (ซูมิเระ)
“ยูจีน เราถูกโชว์อะไรให้ดูอ่ะ?” (ซาร่า)
“เจ้าอสูรและนางฟ้าจังเป็นเพื่อนกันอ๋อ?!” (ซูมิเระ)
“หืมม…ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ” (ยูจีน)
ผมทำได้แค่พยักหน้า
ผมได้ยินมาจากเอริ ว่าเธอดูแลการฝึกของนางฟ้าหน้าใหม่มาก่อน
ในเวลานั้น ผมฟังแค่ครึ่งๆ แต่เธอเป็นรุ่นพี่จริงๆ หือ
“เฮ้ย เจ้าหนุ่ม! อย่าแค่ดูแล้วช่วยชั้นด้วยสิ นายมันซี้กับเอริเซ็นไปนี่ ใช่ป่าว?” (ริต้า)
“”เอ๋?””
“เก่ะ” (ยูจีน)
ซูมิเระและซาร่าตอบสนองก่อนผม กับคำพูดของซาร่าซัง
“ยูจีนคุง…เป็นซี้กับเจ้าอสูรเหรอ?” (ซูมิเระ)
“น-นางฟ้าซามะคะ ท่านพูดอะไรน่ะ…?” (ซาร่า)
“ข-ขออภัย! ได้โปรดรอเดี๋ยวแป้ปนึงนะ” (ยูจีน)
ผมรีบวิ่งไปที่นั่น เพื่อหยุดริต้าซังจากการพูดอะไรแปลกๆมากขึ้น
“โอ้ หนุ่ม นายมันค่อนข้างมี่หน้าที่ไร้ความกลัวนะตอนนี้อ่ะ เมื่อชั้นมองนายใกล้ๆแล้ว ไม่ถูกใจชั้น แต่มันเป็นประเภทที่เอริเซ็นไปจะถูกใจเลยล่ะซะซุเนะ” (ริต้า)
ริต้าซังได้หลุดออกมาจากการล็อคหัวของเจ้าอสูร เมื่อเวลาที่ผมสังเกต และอยู่ตรงหน้าของผม
“นั่นหมายความว่าอะไร?! นั่นมันเรื่องอะไรที่่ว่ายูจีนคุงเป็นคู่ของเจ้าอสูรเนี่ย?!!” (ซูมิเระ)
“นางฟ้าซามะ มีสิ่งที่ล้อเล่นได้และไม่ได้นะ! ไม่มีทางที่ยูจีนจะไปทำสัญญากับเจ้าอสูรที่สกปรกแบบนั้น! เจ้าอสูรหลับอยู่ในคุกปิดผนึกใต้ดิน!” (ซาร่า)
ซูมิเระและซาร่า แสดงท่าทางข่มขู่มาก
คิ้วของเอริกระตุก เมื่อซาร่าพูดว่า ‘สกปรก’
“โอ้? พวกเธอทั้งสองในที่อยู่ด้วยกันไม่รู้เหรอ? นั่นไม่ดีเลยนะซะซุโยะ สมาชิกปาร์ตี้ขอองเธอนะ โดยพิื้นฐานแล้วมันก็เหมือนกับครอบครัวนั่นแหละ ดังนั้น ควรไม่มีความลับอะไรกัน เพราะทั้งหมด ชั้นน่ะเห็นว่านายกับเอริเซ็นไปถูกผูกด้วย {สัญญากาย}” (ริต้า)
“อะ?!!!” (ยุจีน)
นางฟ้าเวรตะไลนั่น!
เธอเล็ดทุกอย่างออกมาหมดแล้ว!
““……………””
บรรยากาศแข็ง
ผมรู้สึกเย็นวาบวิ่งลงสันหลังของผม
ผมกลัวที่จะดูหน้าของซูมิเระและซาร่า
“อ่ะฮ่าฮ่า สัญญากายคือนั่น ใช่มั้ย? ที่ยังเรียกว่าสัญญารัก เธอตลกดีนะ ริต้าจัง~ เจ้าอสูรซังมัน {อีแก่} สุดจะแก่ ดังนั้นไม่มีทางเลยที่เธอจะมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับยูจีนคุง” (ซูมิเระ)
“ใช่ มันเหมือนกับที่ซูมิเระจังพูดเลย หนูเกือบจะเชื่อมันแล้ว งั้น แม้แต่นางฟ้าซามะก็ล้อเล่นเป็นด้วยนี่ หือ” (ซาร่า)
ซูมิเระและซาร่ายิ้มอย่างสดใส…สดใสเมื่อมองผ่านๆ
…หน้าของเจ้าอสูรเปลี่ยนไปเมื่อซูมิเระพูดว่า ‘อีแก่’
เจ้าอสูรหายไป
เธอใช้เทเลพอร์ตและโผล่มาบนผมโดยไม่มีเสียง
และจากนั้น เธอกอดผมจากข้างหลัง
“เฮ้ ยูจีน แผลจากที่เมื่อเตงฟันเค้ายังเจ็บอยู่เลยอ้ะ… เตงปลอบเค้าหน่อยนะ {แบบที่เตงทำประจำ} ได้ป๊ะ?” (เอริ)
“อ-เอริ?!” (ยูจีน)
เธอต่างจากโหมดเจ้าอสูรมาจนถึงตอนนี้
น้ำเสียงที่มีเสน่ห์ เมื่อเมื่อเธออยู่ในคุกปิดผนึกใต้ดิน
เธอส่งสายตาที่มีเสน่ห์มาหาผม และไล้นิ้วลงบนคอของผม
〈เฮ้ย มันโอเคที่จะทำนี่ต่อหน้าผู้คนเหรอ?〉 (ยูจีน)
ผมพูดเอริในเสียงที่เบา
เธอเป็นเจ้าอสูรในตำนานที่ถูกกลัว ในทวีปใต้ ใช่มั้ย?!
“มีอะไร ยูจีน เขินอ๋อเฮ้ มันไม่เหมือนนี่มันครั้งแรกของเราซะหน่อย ถูกมะ♡?” (เอริ)
เอริกอดผมยิ่งแน่นกว่าเดิมอีก
หน้าอกนุ่มๆของเธอกดกับหลังผม
“เจ้าอสูร ไปห่างๆจากยูจีนคุงนะ!” (ซูมิเระ)
“ปล่อยยูจีน ยัยนางฟ้าตกสวรรค์!” (ซาร่า)
มือขวาของซูมิเระแผดเผาเป็นสีแดงสด
ซาร่าชักดาบตกทอดอีกครั้ง และใบมีดขงเธอเริ่มส่องแสง
“โอ้ชั้น น่ากัวอ่ะ ยูจีนจ๋า ช่วยเค้าด้วย~” (เอริ)
“ซูมิเระ ซาร่า ใจเย็น บททดสอบของพระเจ้าจบแล้ว” (ยูจีน)
ผมพยายามทำให้สองในใจเย็น แต่เมื่อเอริถูแก้มของเธอเข้ากับแก้มผม หน้าของทั้งสองอันตรายหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก
“ยูจีนคุง ถอย! ตัวเราจะเผาอีนั่น!” (ซูมิเระ)
“เจ้าอสูรที่เสื่อมทราม กูจะฟันมึง!” (ซาร่า)
“ฟุฟุฟุ มึงคิดเหรอว่าการโจมตีตลกแดกของมึงจะมาถึงกูได้น่ะ?” (เอริ)
เจ้าอสูรยั่วยุสองคนด้วยเหตุผลบางอย่าง
ผมอยากหยุดเอริด้วยกำลังแต่ ผมเพิ่งฟันเธอไปไม่นาน ด้วยดาบมานา ดังนั้นผมจะเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปไม่ได้
ในเวลานั้น บรรยากาศระหว่างเจ้าอสูร ซูมิเระ และซาร่าอันตรายยิ่งมากกว่าเดิมเข้าไปอีก
ผมรู้สึกเหมือน…อีกหนึ่งการต่อสู้จะเกิดขึ้นแล้วถ้าแบบนี้
“เราจะทำอะไรเกี่ยวกับนี่ล่ะ?” (ยูจีน)
ผมพูดกับต้นเหตุของเรื่องร้ายทั้งหมดนี้ นางฟ้าซัง
“อุ้ฟ…นีมันวุ่นๆนิดหน่อยนะ ไม่ใช่เหรอ?” (ริต้า)
“อย่าพูดเหมือนท่านไม่มีอะไรเกี่ยวกับนี่เลยนะ!” (ยูจีน)
“น่าน่า ปล่อยชั้นได้เลย เฮ้ยย ดันเจี้ยนมาสเตอร์จัง~! ได้โปรดหยุดเอริเซ็นไปที~!” (ริต้า)
นางฟ้าตะโกนไปข้างบน
(ดันเจี้ยนมาสเตอร์ในหอคคอนซีนิทเหรอ?) (ยูจีน)
ผมไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับนั่นในโรงเรียน
นางฟ้าไม่ใช่ผู้ดูแลเหรอ?
“ตั้งแต่ทีแรก อีแก่ไล่ไปตามเด็ดชายหนุ่มมันขี้กากจะตาย ไม่ใช่เหรอ ซาร่าจัง☆?” (ซูมิเระ)
“เจง ซูมิเระจัง เธอถูกเรียกว่าเจ้าอสูร แต่บางทีตอนนี้เธอเป็นผู้นำของพวกซักคิวบัสแล้วม้าง?” (ซาร่า)
“…นั่นปากดีนะที่มีนั่นอ่ะ ดูเหมือนพวกมึงจำเป็นต้องโดนตีก้นซะมั่งแล้วมั้งเนี่ย” (เอริ)
เส้นเลือดขึ้นมาบนหน้าผากของเจ้าอสูร
…เฮ้ยเฮ้ย เอรินั่น ไม่ใช่เธอโกรธจริงจังที่นี่แล้วเหรอ?
แค่เมื่อผมรู้สึกว่ามันกำลังจะเป็นเวลา ที่ผมต้องก้าวเข้าไป…
*บู้ม!!!*
กำแพงยักษ์ ปรากฏระหว่างเจ้าอสูร ซูมิเระ และซาร่า
“โว่ว”
“ว้าย!”
“คุ!!”
เอริลนลานโดยนี่
ขณะที่ซูมิเระและซาร่า พวกเธอถอยในความตกใจ
นางฟ้าซังกระโดดเข้าไปในระหว่างนั้น
“พี่ต้องไม่แหย่เด็กๆซะซุโยะ เอริเซ็นไป แล้วก็ พี่ต้องแสดงความเคารพกับคู่ต่อสู้บททดสอบของพี่ด้วยซะซุโยะ~” (ริต้า)
“““…………”””
เอริ ซูมิเระ และซาร่า ดูเหมือนอยากจะพูดบางอย่าง แต่เงียบไปสำหรับตอนนี้
พวกเธอทั้ง 3 คนจ้องกันซักพัก
“งั้น ริต้า อะไรที่เธออยากจะถามชั้น?” (เอริ)
คนที่พูดนั่นเหมือนจะพบว่านี่น่าปวดหัวคือเอริ
“หืมม นี่เป็นการสืบ ว่ามอบการเลือกปฏิบัติดีกับหนุ่มนี่มั้ย พี่ทำสัญญากับเค้า แน่นอน ว่าหนูไม่คิดว่าเอริเซ็นไป ที่ถูกเรียกว่าจ่าสุดโหดจะไม่ยอมสู้นะซะซุโยะ?”
เจ้าอสูรถอนหายใจกับอะไรที่นางฟ้าพูด
“ฟังนี่นะ ริต้า ยูจีนนะสู้กับเซอร์เบอรัสจังในชั้น 20 แล้วและความแกร่งของเขาถูกเป็นที่รับรู้แล้ว รู้มั้ย? มันพอแล้วที่ยูจีนควรจะสามารถได้บัตรผ่านฟรีกับบททดสอบชั้น 100 เธอจะไม่บอกชั้น ว่าเธอไม่ได้แม้แต่จะรู้เรื่องนั้น ใช่มั้ย?” (เอริ)
เอริจ้องนางฟ้าซัง และเธอทำหน้าที่ตกใจ
…เอ๋? เธอไม่รู้เหรอ?
“พ-พี่เข้าใจมันผิดแล้ว คนก่อนออกไปเพราะการพลาดที่เซอร์เบอรัส ถูกอัญเชิญในชั้น 20! ดังนั้นตำแหน่งมันไม่ได้ส่งต่ออย่างถูกต้อง… อืม เดี๋ยวแป้ปนะได้โปรด… หนูจะไปเช็คบันทึก… อ้าา!! แน่นอนว่าหนุ่มสู้เซอร์เบอรัสจริงด้วย และถูกรับรู้แล้ว! งั้น เค้าเคลียร์โดยไม่มีปัญหา!” (ริต้า)
นางฟ้าซังหัวเราอย่างร่าเริงมาว่า ‘อ่ะฮ่าฮ่า’
เธอมีท่าทางที่ค่อนข้างจะไร้กังวลเลยนะ
“ให้ตายเหอะ ชั้นจะไปแล้วตอนนี้ เพราะทั้งหมด แผลที่ยูจีนทำยังเจ็บอยู่เลย…” (เอริ)
เอริจับท้องของเธอ
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย เอริ?” (ยูจีน)
ผมจบที่การคุยกับเธอ
“กังวลอ๋อ?” (เอริ)
“น-แน่นอนดิ” (ยูจีน)
เอริยิ้ม และวางมือลงบนแก้มของผม
มานาและออร่าที่ออกมาจากซูมิเระและซาร่าข้างหลังผมน่ากลัว แต่ผมตัดสินใจที่จะไม่กังวลเกี่ยวกับมันสำหรับตอนนี้
แต่ผมเมินไม่ได้เลย ว่าแขนของผมถูกจับจากทั้งสองฝั่ง
“เฮ้ ยูจีน ตัวเธอดูเหมือนจะใกล้ชิดกับยัยเจ้าอสูรซังนั่นมากเลยนะ” (ซูมิเระ)
“ยูจีน☆ ตัวเธอจะอธิบายรายละเอียดมั้ย?” (ซาร่า)
เสียงของซูมิเระและซาร่า ต่ำที่สุดที่ผมเคยได้ยินมาจนถึงตอนนี้
“เซ็นไป หนูจะรักษาแผลให้~” (ริต้า)
“…เธอ…ไม่เข้าใจรึไงว่าชั้นมันเจ้าอสูรนะ?” (เอริ)
“มันไม่เป็นไรหรอกซะซุโยะ หนูเป็นแค่คนเดียวที่ดูชั้น 100 อยู่” (ริต้า)
“ทำอะไรตามทำนองตัวเองเหมือนเคยเลยนะ…” (เอริ)
นางฟ้าซังและเอริคุยกัน
ดูเหมือนนางฟ้าซังจะรักษาแผลของเอริ
และจากนั้นมีซูมิเระและซาร่าอยู่สองข้างผม
…ดูเหมือนผมจะหนีจากนี่ไม่ได้แล้ว
—ผมพูดเกี่ยวกับทุกๆอย่าง
◇◇
“…………โกหก พวกนั้นมันโกหก” (ซาร่า)
ซาร่าเซไปเซมาระหว่างผมและเอริ พร้อมด้วยดาบตกทอดที่ยังชักออกมาอยู่
อืม…เธอจะไม่มาเข้าฟันหน้าผมกระทันหันนะ ผมหวัง
“เออ๋…งั้น เจ้าอสูรซังและยูจีนคุง…อืม…ในความสัมพันธ์ลามกเหรอ…?” (ซูมิเระ)
ซูมิเระมองผมและเอริพร้อมหน้าที่แดง
“ฟุฟุฟุ มันเป็นอย่างนั้นแหละ☆ แย่หน่อยนะ ซูมิเระจัง ซาร่าจัง ชั้นได้เอาครั้งแรกของยูจีนคุงไปแล้วจ้ะ” (เอริ)
เอริตอบด้วยยิ้มใหญ่
“เฮ้ย เอริ อย่าพูดได้แล้วน่า” (ยูจีน)
หยุดเถอะ ได้โปรดหยุด
“คุ…ชั้นจะยกเลิกคลับสัตว์ด้วยอำนาจของชั้น ในฐานะประธานสภานักเรียน! ชั้นต้องปล่อยยูจีนจากเจ้าอสูร!” (ซาร่า)
ซาร่าพูดบางอย่างอุกอาจ
“ครูใหญ่อูเธอร์เป็นครูแนะแนวคลับสัตว์ ดังนั้นมันน่าจะเป็นไปไม่ได้นะ” (ยูจีน)
ผมบอกซาร่า ผู้ที่เสียความสงบของเธอไป
“งั้นตัวเราจะเจรจาตรงๆกับครูใหญ่โรงเรียน! ตั้งแต่ทีแรก ทำไมตัวเธอเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ต้องทำนี่ล่ะ?!” (ซูมิเระ)
ซูมิเระตะโกน
“มีแค่ครูใหญ่โรงเรียนและตัวเราที่เข้าไปในคุกปิดผนึกใต้ดินที่ 7 เห็นว่ามันเป็นไปได้สำหรับสมาชิกคนอื่นที่จะเข้าไปในอดีตนานมาแล้วนะ” (ยูจีน)
“เออ๋…ทำไมบางอย่างแบบนั้น…” (ซาร่า)
“เหตุผลหลักคือไอ้ครูใหญ่โง่นั่นมันโยนสัตว์์ในตำนานปรับปราเขาไปข้างในนั้นตามใจ พิษเข้มข้นมากจนคนของดินแดนมนุษย์แม้แต่จะหายใจในบริเวณนั้นยังไม่ได้เลย จริงๆแล้วไม่มีคนอื่น ที่รับงานได้ ดังนั้นมันช่วยไม่ได้” (เอริ)
เอริยักไหล่เธอเหมือนจะพูดว่า ‘ให้ตายเหอะน่า’
“อุกุกุ…ไม่มีทางน่า” (ซูมิเระ)
“หืม? แต่ซูมิเระคือครึ่งพระเจ้า ดังนั้นไม่ใช่ว่าเธอควรจะทำได้เหรอซะซุกะ?” (ริต้า)
“เอ๋?” (ซูมิเระ)
ซูมิเระหันกลับไปกับคำพูดของนางฟ้าซัง
“แล้วก็ ด้วยผลของดาบตกทอดของซาร่าจัง เธอน่าจะโอเค แม้ว่าเธอจะเข้าคุกใต้ดินซะซุโยะ” (ริต้า)
“จ-จริงเหรอ นางฟ้าซามะ?!” (ซาร่า)
“มันจริงเหรอ ริต้าซัง?” (ยูจีน)
“ไม่ต้องสงสัยเกี่ยวกับกับมันซะซุโยะ ตาของชั้นดี ชั้นน่ะถูกชมโดยเทพธิดาซามะเลยนะ รู้มั้ย~” (ริต้า)
นี่น่าตกใจ
แม้ว่าคลอดด์ที่เป็นระดับฮีโร่ ต้องทำเต็มที่เพื่อแม้แต่จะเข้ามัน
มันดูเหมือนซูมิเระและซาร่าเข้าไปได้
“แกกกกกก!! ทำไมแกพูดอะไรที่ไม่จำเป็น?!!” (เอริ)
“เอ๋?! นั่นเป็นอะไรไม่ดีที่จะพูดเหรอ?!” (ริต้า)
“แน่นอนสิ! ที่นั่นมันพิเศษส่วนตัว สำหรับแค่ชั้นและยูจีนนะ!” (เอริ)
นางฟ้าซังถูกกดดันโดยเอริ
“เจ้าอสูรซัง ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเที่ยว (ขวางทาง) ครั้งหน้า โอเคมั้ย~☆?” (ซูมิเระ)
“เธอไม่จำเป็นต้องมา!” (เอริ)
ซูมิเระยั่วยุเจ้าอสูร
…ก-แกร่งดีจังนะ ซูมิเระ
ตัวของเจ้าอสูร เริ่มส่องสว่างสีทองในตอนนั้น
“เอริเซ็นไป~ หนูได้ยินสิ่งที่ต้องการแล้ว ดังนั้น มันไม่เป็นไรแล้วแหละ หนูจะไปทักทายบางครั้งนะ โอเค๊~?” (ริต้า)
“เธอก็ไม่ต้องมาด้วย… ยังไงซะถ้างั้น เจอกันนะยูจีน” (เอริ)
เอริขยิบตาให้ผมและหายไป
เธอต้องกลับไปคุกใต้ดินกับเทเลพอร์ต
“ชั้นจะกลับไปที่งานของชั้นซะซุเนะะ ถ้ามีธุระกับชั้น เรียกชั้นบนชั้น 100 โอเคมั้ย? อย่างน้อยชั้นจะเอาชาออกมา~ บ๊าย บาย~☆” (ริต้า)
นางฟ้าซังหายไปด้วยเทเลพอร์ตด้วย
ป่าสีทองหายไปในเวลาเดียวกัน และมันกลับไปเป็นชั้น 100 ที่ว่างเปล่า
ซูมเระ ซาร่า และผม ถูกทิ้งให้ยืนอยู่ตรงนั้น
*บรื่อออ*
เสียเครื่องจักรดัง
มันดูเหมือนตาดันเจี้ยนกลับมาใช้งาน
พวกมันลอยไปทั่ว
“กลับไปกันเถอะ” (ยูจีน)
ความเหนื่อยโจมตีผมในทีเดียว
เราเอาชนะบททดสอบชั้น 100
มันจะดีกว่าที่จะรายงานสหภาพดันเจี้ยน
แต่ผมคิดว่าพวกเขารู้ผลผ่านระบบดาวเทียมแล้ว
ทันทีที่เรากำลังจะกลับไปที่ลิฟต์ดันเจี้ยน…
“ยูจีนคุง ตัวเรามีบางอย่างจะบอกตัวเธอ” (ซูมิเระ)
ซูมิเระจับแขนผมแน่น
ผมกำลังจะพูด ‘เราไปพูดทีหลังกันได้…’ แต่ผมหยุด
สีหน้าของซูมิเระจริงจังเกินไป
“จ-จะพูดมันตอนนี้เหรอ ซูมิเระจัง?!” (ซาร่า)
ซาร่าลนลานเล็กน้อย
“ในทางตรงกันข้าม มันควรจะเป็นตอนนี้! ตัวเธอได้ยินเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าอสูนเมื่อกี้และยูจีนคุง ใช่มั้ย?!! อยากจะเก็บอะไรต่างๆ อย่างที่มันเป็นเหรอ?!” (ซูมิเระ)
“มันแน่นอนว่าไม่ใช่อย่างนั้น! มันแย่ที่สุด! ตัวเราควรจะรายงานนี่ให้ประเทศของตัวเรายังไงดีล่ะเนี่ย?!” (ซาร่า)
ซูมิเระและซาร่าตะโกนดัง
“อืม…อะไรที่พวกเธอทั้งสองจะคุยเหรอ…?” (ยูจีน)
เมื่อผมถามอย่างประหม่า ซูมิเระและซารจ้องผม
(นี่…พวกเธอโกรธ) (ยูจีน)
แน่นอนพวกเธอโกรธ
ผมได้ซ่อนจากพวกเธอสองคนว่าผมมีสัญญากับเจ้าอสูร
ปาร์ตี้สำรวจคือหนึ่งคนเพื่อคนทั้งหมด
มันเป็นความรู้ทั่วไป ที่จะไม่มีความลับ
มันอาจจะแม้แต่นำไปสู้การยกเลิกปาร์ตี้นักสำรวจ
ผมจะไม่อยู่ในตำแหน่งที่จะบ่น แม้ว่าถ้าพวกเธอนำเรื่องนั้นออกมา
“ยูจีนคุง!” (ซูมิเระ)
“ยูจีน!” (ซาร่า)
พวกเธอเรียกชื่อของผมม
“ค-ครับ?” (ยูจีน)
ผมตอบอย่างประหม่า และกลืนน้ำลาย
“”……””
ซูมิเระและซาร่า ดูเหมือนจะมีปัญหาเกี่ยวกับบางอย่าง และไม่พูดคำต่อไป
ถ้าปาร์ตี้ของผมกับสองคนถูกเลิกไป ผมจะกลับไปเป็นโซโล่
ชั้น 101 และขึ้นไปอย่างเดียวก็จะยากแล้ว
ตั้งแต่แรก ผมสู้ดีๆไม่ได้ ถ้าไม่มีมานาของซูมิเระ
การสำรวจจะลำบาก
แต่ผมตั้งความมุ่งมั่นตั้งใจ
“เธอพูดอะไรที่เธออยากจะพูดได้หมดนะ ตัวเรา จะยอมรับทุกอย่าง” (ยูจีน)
ผมตอบในน้ำเสียงอ่อนโยน
แม้ว่าผมจะถูกโยนทิ้งโดยสองคน มันต้องของคุทั้งสองคนนั้น ที่ผมสามารถจะมาตลอดทางถึงชั้น 100
ผมจะไม่มีวันลืมหนี้นั้น
วันที่ผมแม้แต่ผ่านชั้น 10 ไม่ได้ รู้สึกไกลไปในอดีตแล้วตอนนี้
การสำรวจไม่นานมานี้นั้นเติมเต็มมากๆ
ผมมีแค่ความซาบซึ้งไปสู่สองคน
นั่นคืออะไรที่นำไปให้ผมพูดคำเหล่านั้น
แต่ซูมิเระและซาร่าตกใจโดยนี่นะ
“หืม? อะไรก็ได้เหรอ?” (ซูมิเระ)
“ตัวเธอเพิ่งพูดว่า ‘อะไรก็ได้’ เมื่อกี้ ใช่มั้ย?” (ซาร่า)
ซูมิเระและซาร่าพึมพำ
“…ใช่” (ยูจีน)
แม้ว่าถ้าพวกเธอบอกผม ว่าพวกเธอไม่อยากจะสำรวจกับบางคนแบบผม ที่ทำสัญญากับเจ้าอสูร ผมมีแผนที่จะยอมรับมัน
แต่ผมรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่บนคลื่นความถี่เดียวกันเลยที่นี่นะ
ผมถูกโจมตีด้วย ‘ชั้นทำไปแล้วสิเนี่ย’
แต่ผมเอาคำพูดกลับคืนมาไม่ได้
ป๊าสอนผม ‘ผู้ชายต้องไม่คืนคำ’ ซื่งเห็นว่าเป็นการสอนในทวีปตะวันตก
(เตง…) (เอริ)
(อะไรเหรอ?) (ยูจีน)
(บื้อ) (เอริ)
เสียงที่โกรธของเจ้าอสูรก้องอยู่ในหัวขอผม
มันดูเหมือนการสนทนาของเรา ถูกได้ยินอย่างสมบูรณ์
ผมถูกตำหนิที่นี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ยูจีนคุง…” (ซูมิเระ)
“ยูจีน…” (ซาร่า)
ซูมิเระและซาร่าจับแขนผมแน่น
…นี่ไม่ได้พูดเกี่ยวกับการยกเลิกปาร์ตี้เหรอ?
ผมรอคำพูดของพวกเธอ
“ตัวเราอยากให้ตัวเธอ มาคบกับตัวเราน่ะ” (ซูมิเระ)
“ตัวเรารักตัวเธอ เป็นแฟนตัวเรานะ” (ซาร่า)
มันเป็นสารภาพรักจากสองคน
■ตอบความคิดเห็น:
>เจ้าอสูรนอกกล้องมันข่าวร้าย! การสังหารหมู่จะเกิดขึ้น!
>สังหารหมู่! สังหารหมู่!
จริงๆแล้ว ผมอยากให้เอริ ซูมิเระ และซาร่าพบกันเร็วกว่านี้!
ในที่สุดผมก็สามารถจะมีฉากที่เหมือนการสังหารหมู่
>มัน (ยัง) ไม่ถูกค้นพบโดย 2 คน
ทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้วครับ
■ข้อความจากผู้แต่ง:
ต่อไปคือบทส่งท้ายของอาร์ค 2 ที่นานครับ
แล้วก็มีการประกาศเกี่ยวกับพลังโจมตีศูนย์!! (ผมอยากจะพูดนั่นอย่างนั้นซักครั้งนึง แต่การประกาศเรื่องจริงนะครับ)
ได้โปรดรอคอยมันนะครับ!!!
วายุ: เละ…
วันนี้มีตอนเดียวนะครับขอผมใช้เวลาทำโฆษณาวันนึงนะครับ เอาโฆษณาไปแชร์กันได้พรุ่งนี้ ที่ เฟสบุคนะครับ
แปลโดย: wayuwayu
เป้าหมายเดือน 10/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 100/100
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook : “wayuwayu แปล” ครับ
