68 ยูจีน ถูกสารภาพ
18 – 22 นาทีนาที
“ผมขอโทษอย่างลึกซึ้ง ยูจีนซัง!!”
“เอ๋?” (ยูจีน)
นายพลเบอร์โทลด์ งอตัวของเขา 90° แล้วลดหัวของเขา
นายพลเป็นตำแหน่ง ซึ่งพื้นฐานแล้วเทียบได้กับมาร์ควิสถ้าเป็นขุนนาง
และที่สุดของทั้งหมด กิริยาท่าทาของเขาในตอนนี้ ทำให้มันยากจะเชื่อ ว่าเขาสาดความไม่เป็นมิตรมาสู่ผมก่อนหน้ามากมาย
“อืม…นายพลเบอร์โทลด์? ได้โรดยกหัวเถอะ ฉันไม่ได้รู้สึกกวนใจกับอะไรแบบนั้น” (ยูจีน)
“ไม่ครับ คุณกำจัดสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ และกลายเป็นฮีโร่ในตำนานของอาณาจักรแกรนด์แฟลร์! แล้วก็ ไม่มีความจำเป็นจะต้องใส่ ‘นายพล’ ก่อนหน้าชื่อผมหรอก! ยังไงผมก็น่าจะถูกปลดจากตำแหน่ง และถูกส่งไปยังภูมิภาคชนบทอยู่ดี” (เบอร์โทลด์))
เขาพูดบางอย่างที่น่าเจ็บปวดดั่งไม่มีอะไรเลย
ความสงสารอาจจะแสดงออกมาบนหน้าของผม
“จริงๆแล้วนี่เป็นโอกาสที่ดีครับ ผมรู้สึกถึงขีดจำกัดของความแข็งแกร่งผม หลังจากดวลกับคุณ ยูจีนซัง! ผมจะไปฝึกทั้งหมดอีกครั้ง!” (เบอร์โทลด์)
นายพลเบอร์โทลด์พูดคำนี้ในท่าทางที่สดชื่น เขาเป็นคนเดียวกับเมื่อวันก่อนจริงๆหรือ?
“แต่…นั่นจะลำบากสำหรับเจ้าหญิงไอรินะ อย่างนั้นน่ะ” (ยูจีน)
ถ้าคู่หมั้นของเธอมุ่งหน้าออกไปที่ภูมิภาคชนบท จะไม่มีใครสนับสนุนเพื่อนวัยเด็กของม
เมื่อผมพูดคำนี้ นายพลเบอร์์โทลด์ทำหน้าตาที่ยากจะอธิบาย
ผมจุ้นจ้านมากไปหรือ? ผมไปเหยียบเส้นประสาทของเขาหรือ? ผมกังวลเกี่ยวกับอะไรแบบนั้น แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น
นายพลเบอร์โทลด์มองไปยังพื้นที่ว่างเปล่าสักพัก และสายตาของเขาแหวกว่ายเหมือนจะลังเลใจเกี่ยวกับบางอย่าง และจากนั้นเขาเดินมาใกล้กับผม
และเขากระซิบบางอย่างมาสู่ผม
“…ขออภัยนะ ยูจีนซัง” (เบอร์โทลด์)
“มีอะไร?” (ยูจีน)
ผมลนลานกับระยะนั้น
“คุณรู้ที่ว่าจักรพรรดิของอาณาจักรแกรนด์แฟลร์ถูกลอบสังหารบ่อยครั้ง ใช่มั้ย?” (เบอร์โทลด์)
“แน่นอน มีความลือว่าคนก่อนก็ถูกลอบสังหารด้วย” (ยูจีน)
ปู่ของไอริ รักสงครามอย่างมากมาย และพูดกันว่าตายไปด้วยสาเหตุธรรมชาติเมื่อยังหนุ่มๆ แต่มันเป็นข่าวลือบ่อยครั้ง ว่าจริงๆแล้วเขาถูกลอบสังหาร
แต่ความจริงไม่เป็นที่ประจักษ์
“อาณาจักรแกรนด์แฟลร์พิจารณาว่า การรวมทวีปใต้ให้เป็นหนึ่งเดียวกันคือสาเหตุที่ใหญ่หลวง และจะก่อสงครามอยู่บ่อยครั้ง พวกเขาจึงถูกเกลียดโดยประเทศเล็กๆ นั่นทำไมจักรพรรด์ถูกเกลียดอยู่ตลอด” (เบอร์โทลด์)
“…มันเป็นความรู้ทั่วไป” (ยูจีน)
เขาจะพูดเรื่องอะไร? ผมเข้าใจความรู้สึกของนายพลตรงนี้ไม่ได้เลย
“เคยได้ยินข่าวลือที่ว่าจักรพรรดิในประวัติศาสตร์จะระวังการลอบสังหาร และพวกเขาจะมีลูกตามกฎหมายหลายคนมั้ย ยูจีนซัง?” (เบอร์โทลดื)
“อื้ม อย่างน้อยฉันเคยได้ยินมันอยู่” (ยูจีน)
ดั้งเดิมแล้วจักรพรรดิจะมีจักรพรรดินีมากกว่าสิิบ และจะมีลูกมากมาย
แม้จะทำเช่นนั้น มันยังมีความเป็นไปได้สูง ที่พวกเขาจะทำแบบนั้นอีกในการเตรียมการสำหรับการที่ในท้ายสุดแล้วจะถูกพยายามลอบสังหารจากประเทศเล็กๆ และจะมีกบฏเกิดขึ้น
นี่เป็นที่เมื่อนายพลเบอร์โทลด์เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้และกระซิบกับผมเบาๆ
“ยูจีนซัง ได้โปรดเก็บการสนทนานี้ไว้เป็นความลับนะครับ” (เบอร์โทลด์)
“……มีอะไร?” (ยูจีน)
จากกระแสของการสนทนาจนถึงตอนนี้ และระดับการย้ำเตือน…
ความเป็นไปได้ขึ้นมาในใจของผม
“…ผมเป็น {ลูกนอกสมรส} ของจักรพรรดิ พูดอีกอย่างผมมี {ความสัมพันธ์ทางสายเลือดครึ่งหนึ่ง} กับพี่สาวไอริ” (เบอร์โทลด์)
“…เอ๊ะ? เออออออ๋?!” (ยูจีน)
ผมส่งเสียงที่ตกตะลึงมาก พูดเองเลย
“คุณตต้องเก็บไว้เป็นความลับนะ โอเคมั้ยครับ?” (เบอร์โทลด์)
“…แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมนายหมั้นกับเธอล่ะ?” (ยูจีน)
ผมถามคำถามที่ชัดเจน
“นั่นเพราะเน่ซัง ฟันคู่หมั้นทั้งหมดที่เตรียมมาโดยพ่อด้วยดาบ พื้นฐานแล้วเหมือนจะพูดว่า ‘ฉันไม่มีเจตนาจะยอมรับผู้ชายใดๆที่อ่อนแอกว่าฉัน’” (เบอร์โทลด์)
“นั่น…ฟังดูเหมือนไอริจริงๆ…” (ยูจีน)
ผมจินตนาการถึงอะไรแบบนั้นได้
ผมและไอริอยู่ในระดับท็อปสองคนที่ไม่เปลี่ยนแปลงในแง่ของวิชาดาบ
เอริค่อนข้างจะผูกขาดอย่างอื่นนอกจากวิชาดาบ
เพื่อนวัยเด็กของผมเป็นอัฉริยะอย่างไม่ต้องสงสัย
ผู้ชายที่แข็งแกร่งกว่าเธอมีอยู่น้อย
“แต่เพราะทั้งหมด มันไม่ดีสำหรับเธอ ที่จะไม่ได้ตั้งใครไว้แต่งงาน เมื่อเธอพยายามจะสืบทอดบัลลังก์ และดังนั้นเอง ผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะทำหน้าที่เป็น ‘ตัวแทน’” (เบอร์โทลด์)
“ถ้าอย่างนั้น มันไม่เหมือนกับว่าจริงๆนายแต่งงานกับไอริอย่างนั้นเหรอ…?” (ยูจีน)
“ผมแต่งไม่ได้ กฎหมายจักรวรรดิห้ามการแต่งระหว่างพี่น้อง เรามีแผนจะล้มการหมั้น เมื่อเราเจอจังหวะดีๆ” (เบอร์โทลด์)
“เข้าใจแล้ว…” (ยูจีน)
มันรู้สึกแปลกเมื่อพวกเธอไม่ได้ทำเหมือนคู่รัก แต่นั่นมีเหตุผลแล้วตอนนี้
บางอย่างกวนใจของผมที่นี่
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมนายก้าวร้าวกับฉันล่ะ?” (ยูจีน)
ผมคิดว่าตลอดเวลามานี้มันเพราะเขาเห็นผมเป็นศัตรู เพราะผมเป็นเพื่อนวัยเด็กของเธอมาเป็นเวลานานที่สุด
แต่ถ้าการหมั้นมันเป็นของปลอม เรื่องมันจะต่างอออกไป
เมื่อผมถามแบบนี้ นายพลเบอร์โทลด์มองผมอย่างคับแค้นใจ
“เกี่ยวกับเรื่องนั้น! ได้โปรดลองมาเป็นผมในฐานะบางคนที่ถูกเธอบ่นทุกครั้งว่า ‘ยูจี้น่าประทับใจมากกว่า’ ‘ไล่ตามดาบของยูจี้ให้ทันสักหน่อยเถอะ’ ‘ถ้าเธอเป็นยูจี้’ มากกว่านั้น เราฝึกดาบทุกวันกันหลายชั่วโมง รู้มั้ย?! มันไม่ควรจะจำเป็นสำหรับราชวงศ์ผู้ไม่ได้ออกไปสนามรบเลยสักนิด!”
“อาา นั่นต้องเพราะเธอฝึกที่โดโจกับฉันทุกวัน” (ยูจีน)
เราทำแบบนั้นต่อไปตั้งแต่วันที่เราเจอกัน มันเป็นกิจกรรมรายวันสำหรับผมกับไอริ
“นั่นใช่แล้ว! แม้ว่าจะไม่มีการฝึกนั้น ผมยังมีสิ่งต่างๆมาให้เรียนรู้เป็นภูเขาในฐานะนายพล ผมโตมาเป็นชนชั้นกลาง กระนั้นผมถูกบอกจนหูจะร่วงโดยไอริเน่ซังทุกวันเลย… ทุกครั้งเธอจะพูด ‘เทียบกับยูจีนแล้วนายมัน…’ คุณจะไม่แค้นด้วยเหรอแบบนั้น?!!” (เบอร์โทลด์)
“เออ่…ฉันขอโทษ” (ยูจีน)
มันเป็นความคิดเห็นที่มีเหตุผลสุดขีด
“ยูจีนซัง ไอริเน่ซังดุร้ายอย่างย่ำแย่เมื่อมันถูกรู้เข้าว่าคุณตั้งปาร์ตี้สำรวจกับสาวอีฟริท” (เบอร์โทลด์)
“ดุร้าย?” (ยูจีน)
“จากใจเลย เธอน่ากลัวมากจนผมเข้าใกล้กับเธอไม่ได้เลย” (เบอร์โทลด์)
ผมบอกได้จากสีหน้าของนายพลเบอร์โทลด์ ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นตรงนี้
“ถ้าเป็นอย่าง อย่างน้อยเธอควรจะติดต่อฉัน…” (ยูจีน)
“‘บินไปโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนทันที ถ้ายูจี้เรียกฉัน!’” (เบอร์โทลด์)
“ให้ไอริมาที่โรงเรียนเหรอ…?” (ยูจีน)
นั่นไม่ได้เข้ามาในใจของผมเลย
“คุณเป็นคู่รักกับสาวอีฟริทและผู้สมัครเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์หลังจากนั้น ใช่มั้ย? ไอริเน่ซัง {ร้องไห้} ทั้งวันเลย” (เบอร์โทลด์)
“……เอ๋?!” (ยูจีน)
ไอริร้องไห้?
ไอริคนนั้นที่กล้าหาญและไม่บ่นแม้แต่คำเดียวอยู่เสมอนั้นหรือ?
“ผมตกใจ มันทำให้ผมคิด เน่ซังยังเป็นหญิงสาวในความรักอยู่ในหัวใจอย่างไม่คาดคิด” (เบอร์โทลด์)
นี่มันน่าตกใจสำหรับผม มากกว่าที่นายพลเบอร์โทลด์พูดมันออกมา
“ไอริ…เกี่ยวกับฉัน…?” (ยูจีน)
เมื่อผมพยายามจะพึมพำคำเหล่านั้น…
“ไอริเน่ซัง {รักคุณและคุณแค่คนเดียวมาตลอด} ยูจีนซัง” (เบอร์โทลด์)
“…”
ผมพูดอะไรไม่ได้
ผมปฏิเสธมันไม่ได้
ผมสังเกตด้วยสัญชาตญาณว่ามันไม่ใช่คำโกหก
มันต้องเป็นอย่างที่นายพลเบอร์โทลด์พูด
“อื้ม แต่เน่ซังร้องไห้อยู่หลายวันหลังจากนั้น ดังนั้นเราต้องหยุดฝึก นั่นมันดีสำหรับผมนะ…” (เบอร์โทลด์)
ทันใดนั้น…
*ปั้ง!!!*
ประตูถูกเตะเปิดด้วยกำลังอันมหาศาล
“《เบอร์!!!!》”
คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนประตูนรกเปิดออก คือเพื่อนวัยเด็กของผม
“ไอริ?” (ยูจีน)
“…ยูจี้ เข้าใจแล้ว เธอตื่นแล้วตอนนี้ นั่นโล่งใจนะ… เบอร์ นายพูดอะไร?!!” (ไอริ)
เธอส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้กับผม และเปลี่ยนเป็นโอเกอร์ทันที
นายพลเบอร์โทลด์ยิ้มให้โอเกอร์นั้น
“ไอริเน่ซังไม่แสดงถึงความหวังใดๆเลยที่จะจริงใจ ผมเลยบอกเขาแทนพี่ เกี่ยวกับที่พี่ร้องไห้ตาถลนเป็นสาวน้อยเมื่อความรักถูกขโมย—อุ่บั่วะ!” (เบอร์โทลด์)
“สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์: รูปแบบไฟ – [ม้าเตะ]!!!” (ไอริ)
ไอริเข้าประชิดในพริบตาและเตะนายพลเบอร์โทลด์กระเด็น ด้วยการเตะข้างเต็มๆ
(ให้ในศิลปะไร้ดาบของสไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์) (ยูจีน)
มันเป็นหนึ่งในเทคนิคที่ป๊าสอนเธอทันที เมื่อเวลาที่เธอมือเปล่าและถูกโจมตี
ผมก็ใช้มันได้แต่มันไม่ได้ดีนักเมื่อเทียบกับวิชาดาบของผม และไอริแข็งแกร่งกว่าผม เมื่อมันเป็นเรื่องการต่อสู้มือเปล่า
มันนานมาแล้วตั้งแต่ผมเห็นลูกเตะของไอริ มันยิ่งขัดเกลามากกว่าเดิมตอนนี้
ผมดูที่นายพลเบอร์โทลด์กระเด็นไปอย่างไร และขาสวยๆที่ยืดออกมาของไอริ
เธอเตะพร้อมกับกระโปรงสั้น ผมเลยไม่แน่ใจว่าจะเตือนเธอกับที่ผมเห็นกางเกงในเธอดีหรือไม่
เธอรักกางเกงในสีแดงเหมือนอย่างเคยๆมากๆ
“จ้องอะไร ยูจีน?!” (ไอริ)
“นั่นไม่เหมาะสมเลยนะ เจ้าหญิง” (ยูจีน)
“หุบปากเลย! ฉันบอกให้เรียกชื่อฉันไง!” (ไอริ)
“นั่นไม่เหมาะสมเลยนะ ไอริ” (ยูจีน)
“ฮึ่ม!” (ไอริ)
การที่เพื่อนวัยเด็กของผมเบือนหน้าหนีในความขุ่นเคืองก็รำลึกความหลังด้วยเช่นกัน
ผมชำเลืองมองนายพลเบอร์โทลด์ แตมันดูเหมือนเขาลดแรงตกได้อย่างถูกต้อง เขาเลยยกนิ้วโป้งขึ้นระหว่างที่ยังนอนอยู่
(ผมปล่อยที่เหลือให้คุณนะ ยูจีนซัง!) (เบอร์โทลด์)
(แม้ว่านายจะปล่อยมันให้ฉัน…) (ยูจีน)
ผมบอกเจตนาเขาได้ ด้วยสายตาเพียงอย่างเดียว
“เฮ้…ยูจี้…” (ไอริ)
ไอริจับมือของผม
“ไอริ…” (ยูจีน)
อะไรที่นายพลเบอร์โทลด์บอกผมก่อนหน้า มาเล่นใหม่ในใจของผม
—ไอริเน่ซังรักคุณและคุณคนเดียว ยูจีนซัง
ผมอาจจะทำท่าทางที่ย่ำแย่กับไอริ
ไอริพยายามจะพูดบางอย่างตรงนี้
ผมก็มีบางอย่างที่ผมอยากจะพูดกับเธอ
แค่เมื่อสองเรากำลังจะพูด…
ผมได้ยินเสียงหลายฝีเท้าเข้าหาห้อง
หลายคนนั้นเข้าใกล้
ไอริรีบปล่อยมือของผม
“ยูจีนคุงตื่นแล้ว!”
“ยูจีน นั่นโล่งใจนะที่เธอตื่นแล้ว”
คนที่เข้ามาในห้องคือซูมิเระและซาร่า
มากกว่านั้น ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะข้างหลัง และนายกรัฐมนตรีด้วย
“มันเหมือนกับที่โอเรียนน์ซามะพูดเลย ยูจีนโดโนะตื่นแล้ว” (แคทเธอรีน)
“เพราะทั้งหมด เทพธิดาบอกฉัน รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?” (โอเรียนน์)
“ไม่มีปัญหา โอเรียนน์ซามะ” (ยูจีน)
ผมตอบ
“ยูจีนโดโนะ ขอโทษที่นำเรื่องนี้ขึ้นมาทันทีที่คุณตื่น พระองค์จักรพรรดิมีบางอย่างที่จะพูดกับคุณ มากับเราได้ไหม?” (แคทเธอรีน)
“เข้าใจแล้วครับ” (ยูจีน)
ร่างกายของผมหนักนิดหน่อย แต่ผมไม่มีปัญหาในการขยับ
ร่างกายของผมค่อนข้างทน หือ
“ฉันจะให้ยืมไหล่นะ ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)
ซูมิเระขยับมาข้างผมและช่วยผม
“ขอบคุณนะ ซูมิเระ” (ยูจีน)
ไอริและซาร่ารีบมาฝั่งตรงข้ามและเผชิญหน้ากัน
“”…””
หลังจากที่ตกใจสักครู่หนึ่ง ซาร่ายิ้ม
“เจ้าหญิงไอริ ฉันจะดูแลแฟนของฉัน ไม่ใช่นั่นถูกแล้วเหรอ ซูมิเระจัง?” (ซา่า)
“เอ๋? อ๊า ใช่” (ซูมิเระ)
ซูมิเระพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก
ไอริยิ้มอย่างดีเลิศกับที่ว่ามานั้น
“ไม่ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำอย่างนั้น ผู้สมัตรเป็นสตรีศักดิสิทธิ์ซามะของคาลเดีย ยูจีนเป็นผู้มีพระคุณของอาณาจักร ดังนั้นฉันจะรับผิดชอบดูแลเขา ตอนนี้ ยูจี้ จับมือฉัน” (ไอริ)
“มันเป็นฉัน ใช่มั้ย ยูจีน?” (ซาร่า)
“ยูจี้ เธอเข้าใจ ใช่ไหม?” (ไอริ))
“ยูจีน” (ซาร่า)
“ยูจี้” (ไอริ)
ดวงตาที่โตของไอริและซาร่าเข้าหาผม
อะไรกับสถานการณ์นี้?
ซูมิเระเหลียวมาที่นี่ด้วยความสนใจด้วย
เฮ้ย อย่ามาสนุกกับนี่
“ฉันเดินคนเดียวได้ ดังนั้นฉันไม่เป็นไร ขอบคุณ ไอริ ซาร่า” (ยูจีน)
ผมเลือกไม่ได้ ผมเลยเดินไปที่ประตูอย่างช้าๆ
“อ้าา คุณหนี ยูจีนซัง” (เบอร์โทลด์)
ผมได้ยินเสียงพึมพำของนายพลเบอร์์โทลด์ที่ลุกขึ้นแล้ว
หุบปาก เบอร์คุง
“ทางนี้” (แคทเธอรีน)
นายกรัฐมนตรีอยู่ข้างหน้า ขณะเรามุ่งหน้าไปห้องโถงที่จักรพรรรดิอยู่
◇◇
“นี่คือ…” (ยูจีน)
ผมคิดอย่างแน่ใจว่าผมจะถูกเรียกไปที่ห้องบัลลังก์ แต่ที่ซึ่งผมถูกนำทางไปคือห้องโถงใหญ่สุดของวังเอย์นเฮริยาร์ ซึ่งไว้ใช้สำหรับงานเลี้ยง: พื้นที่กระจกทอง
มีขุนนางและเจ้าหน้าที่มากมาย ในชุดทหรูหรา และเสื้อผ้าน่าประทับใจ ขณะพวกเขามีความสุขกับงานเลี้ยง
มีออเคสตร้าเส่นดนตรีที่สง่างามในสถานที่จัดงาน
มีอาหารมหัศจรรย์และไวน์แพงๆเรียงอยู่บนโต๊ะ
“เห็นว่ามันเป็นงานเลี้ยงฉลองการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่ใหญ่ ฉันอยู่ด้วยกันกับซาร่าจังจนถึงตอนนี้ แต่จริงๆแล้วฉันอยากจะอยู่ด้วยกันกับเธอนะ ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)
“ฉันจะประหม่าอย่างเละเทะคนเดียวดังนั้นฉันดีใจทที่เธออยู่ด้วยกันกับฉันนะ” (ซาร่า)
มันดูเหมือนแม้แต่ซาร่า ผู้เป็นบางคนซึ่งชินกับที่แบบนี้ ยังไม่ชินกับระดับความมีชีวิตชีวาอันน่าตกใจถึงระดับนี้
มันจริงว่างานเลี้ยงในโรงเรียนหลังจากสู้กับเอริเนียสก็น่าประทับใจด้วยเหมือนกัน แต่ผมคิดว่าครั้งนี้ขนาดใหญ่กว่าหลายเท่า
บางคนจิ้มหัวผม
“ทำไมทำหน้าดั่งมันคือธุระคนอื่นเลย เธอเป็นตัวหลักของทั้งหมดนี้นะ รู้มั้ย?” (ไอริ)
“ไอริ?” (ยูจีน)
“ดีๆ ทำหน้าตาดีๆหน่อย ทำหลังให้ตรงๆ!” (ไอริ)
ไอริตีหลังผม
หลังผมยืดตรง
ผมได้ยินไอริหายใจลึกๆ
“พ่อ หนูพายูจีน ซานตาฟิลด์ มากับหนูแล้ว!” (ไอริ)
เสียงของไอริ ก้องไปทั้งห้องโถง
ทุกคนในสถานที่ หันหน้ามาตรงนี้ในเวลาเดียวกัน
คนไม่กี่คนเริ่มปรบมือ…จากนั้นมันดังขึ้นเรื่อย…และในที่สุดก็สนั่นหู
“เร็วเข้า ไปถันเถอะ” (ไอริ)
ไอริดึงมือผม
“ทำเต็มที่นะ~” (ซูมิเระ)
“โชคดีนะ” (ซาร่า)
เห็นได้ชัดว่าซูมิเระและซาร่าจะไม่มา
เมื่อผมถามพวกเธอ พวกเธอพูดว่าถูกขอบคุณโดยนายกรัฐมนตรีไปแล้ว
เมื่อเวลาที่ผมสังเกตุ เพลงเต้นที่สง่างามของออเคสตร้า เปลี่ยนเป็นเพลงทหารปลุกใจ
การมีสายตาของทุกคนมารวมกันบนผม มันค่อนข้างจะไม่ค่อยสบายตัว แต่ผมเข้าหาจักรพรรดิ และคุกเข่า
“ยูจีน ซานตาฟิลด์ มาถึงแล้วครับ” (ยูจีน)
“ตามสบาย ยูจีน งานในครั้งนี้ของเจ้าช่างโชคดีเป็นที่สุด”
ทันทีที่จักรพรรดิเริ่มพูด การปรบมือและเสียง ด้วยกันกับการแสดงดนตรีหยุดลง และนำพาความเงียบมาสู่ห้องโถง
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติ กับคำชมของท่าน” (ยูจีน)
“บอกรางวัลที่เจ้าปรารถนามาเถิด ฉันเลื่อนตำแหน่งของเจ้าไปถึงนายพลผู้ยิ่งใหญ่ได้ ดั่งเช่นพ่อของเจ้า”
สถานที่เสียงดัง
เขาจริงจังหรือ?
นายพลผู้ยิ่งใหญ่ จะเทียบได้กับขุนนางตำแหน่งสูงสุด ซึ่งก็คือดยุค
อืม แต่ผมจะสามารถเข้าใจได้ ถ้าจริงๆแแลวมันไม่ได้บัญชาการกองทัพจักรวรรดิ และแค่เป็นตำแหน่งเกียรติยศ
ถ้าเป็นอย่างนั้ ผมจะมั่นคงไปตลอดชีวิตของผม…
จักรพรรดิรอคำตอบของผม โดยไม่พูดอะไรสักอย่าง
สายตารอบๆรวมบนผม
“”…””
ซูมิเระและซาร่ามองดูผม
ซูมิเระโดดเด่นพร้อมหน้าที่กังวลของเธอ
(อย่ากังวล ฉันจะไม่หยุดสำรวจหอคอยซีนิท) (ยูจีน)
ผมมองตาของซูมิเระและพยักหน้า ความคิดของผมต้องถูกส่งผ่านไปที่เธอแล้ว เธอพยักหน้ากลับมา
อีกสายตาที่น่าจดจำคือ…
(ไอริ…) (ยูจีน)
สายตาของเพื่อนวัยเด็กของผม
เธอมองอย่างใจดีมาที่ผม
เธอทำแบบนั้นมาตลอดเวลา ตั้งแต่ผมเจอเธอ
วันนั้น ในวันสอบคัดตัว ผมคิดว่าเธอทรยศผม
ผมคิดว่าเธอผิดหวังกับความสามารถขอผม และทิ้งผม
แต่นั่นมัน เข้าใจผิด
เพื่อนวัยเด็กของผมไม่เปลี่ยนไป
เราความคิดเห็นไม่ตรงกันมาตลอดเวลา
(ฉันควรจะพูดอะไรที่ฉันคิดจริงๆ) (ยูจีน)
ผมเดินทางไปต่างประเทศ หลังจากที่งอน และไอริคิดถึงผมอยู่ต่อไป
ผมตัดสินใจบนอะไรที่ผมควรจะพูด และเผชิญหน้ากับจักรพรรดิ
“พระองค์จักรพรรดิ! ผมมีแค่ความปรารถนาเดียว!” (ยูจีน)
“มาฟังมันเถิด”
ผมหยุดช่วงเวลาหนึ่ง และบอกปรารถนาของผมให้กับเขา
“ผมจะอยากให้การปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ {ให้ผลงานสะท้อนถึงสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์ ของเจ้าหญิงไอริ}” (ยูจีน)
ผู้คนในห้องโถงที่ยิ่งใหญ่ เสีบงดัง
คนที่ตอบสนองอย่างหนักกับปรารถนานี้ คือเพื่อนวัยเด็กของผม
“พูดอะไรน่ะ ยูจี้ อย่าพูดอะไรบ้าๆและ—” (ไอริ)
“ได้ ยูจีน”
จักรพรรดตัดคำพูดของลูกสาวของเขา
“พ่อ ท่านต้องไม่ทำนะ การขโมยความสำเร็จของยูจี้มันแค่…” (ไอริ)
“ไอริ”
เสียงของจักรพรรดิก้องไป
“ตอนนี้ลูก {เป็นที่ 1 ในการสืบทอดบัลลังก์}”
“””อะ?!”””
ความตกใจ ผ่านผู้คนในห้องโถงที่ยิ่งใหญ่
“พระองค์จักรพรรดิ ทำไมกัน?!”
“หนูยอมรับอะไรแบบนี้ไม่ได้!”
คนที่ก้าวมาข้างหน้า…ถ้าผมจำไม่ผิดคือเจ้าชายองค์ที่ 1 และเจ้าหญิงองค์ที่ 3
พวกเขาก็เป็นคนที่อยู่อันดับ 2 และ 3 ในสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์
ไม่ อดีต อันดับ 2 และ 3
“ฟุมุ มีความจำเป็นต้องอธิบายหรือ?”
จักรพรรดถูคาง ดูเหมือนพบว่านี่น่าปวดหัว และตอบ
“มีใครที่นี่พูดถึงความสำเร็จที่ใหญ่กว่าการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ฮาเก็นติ ผู้ขัดขวางความเจริญรุ่งเรืองของอาณาจักรมา 200 ปีหรือไม่? ถ้ามีบางคนเช่นนั้น ฉันจะมอบสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์อันดับ 1 ให้ แบบนั้นดีไหม?”
“””…”””
ราชวงศ์ ตกออยู่ในความเงียบ กับคำพูดของจักรพรรดิ
ไอริยังลนลานอยู่ตรงนี้
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
เสียงดังของการหัวเราะ ก้องออกมา
มันคือเจ้าชายแอชตันผู้เป็นอดีตที่ 1
“ยินดีด้วย ไอริ” (แอชตัน)
“อ-เอชตันนี่*ซามะ?” (ไอริ)
<วายุ: พี่ชาย>
“พ่อพูดว่าเขาจะส่งต่อบัลลังก์ ให้คนที่ร่วมมือมากสุดต่ออาณาจักรแกรนด์แฟลร์ มันเป็นเก้าอี้เหมาะสมอันจะถูกส่งมอบกับคนผู้มีความส่วนร่วมสุดในการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่” (แอชตัน)
“ต-แต่นั่นคือยูจี้…” (ไอริ)
“เธอเป็นหนึ่งคนผู้นำยูจี้มาสู่ปากของสัตว์นั้น เธอมีคุณสมบัติ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ฉันจะมีเป้าหมายไปเป็นจอมพลแทนที่จะเป็นจักรพรรดิ” (แอชตัน)
ดูเหมือนเจ้าชายแอชตันยอมรับผลนี้
“ไอริ อุทิศตนเพื่อพัฒนายิ่งๆขึ้นไปในฐานะผู้สืบทอดคนต่อไปของบังลังก์ ถ้าเช่นนั้น ตอนนี้ กลับไปที่งานเลี้ยงเถิด”
จักรพรรดิออกไปจากตรงนี้ หลังจากที่พูดคำนี้
ไอริเหม่อลอย
แต่จู่ๆเธอก็ร้อง ‘อ๊ะ!’ และวิ่งมาหาผม
“ยูจี้…อืม ฉัน…ไม่รู้ว่าจะขอบคุณเธอยังไง” (ไอริ)
“ไม่ใช่นี่มันยอดเยี่ยมเหรอ ไอริ?”
ผมลืมเพิ่มชื่อตำแหน่งของเธอตรงนี้
“ยูจี้!” (ไอริ)
เพื่อนวัยเด็กของผมจับมือผมพร้อมดวงตาที่มีน้ำตา
แก้มเธอแดง และมือของเธอซึ่งจับมือของผมอยู่นั้น ร้อน
ร่างกายของเธอเข้ามาใกล้กับผม และผมรู้สึกได้ว่าความสูงของอุณหภูของเธอนั้นมากเพียงไร
“ไอริ?” (ยูจีน)
“เฮ้…ฉันต้องการเธอจริงๆ ยูจี้ ได้โปรดกลับมาสู่อาณาจักร และสนับสนุนฉันนะ” (ไอริ)
ภายในห้องโถงที่ยิ่งใหญ่อันเสียงดังจากงานเลี้ยง เพื่อนวัยเด็กของผม สารภาพกับผม
■ตอบความคิดเห็น:
>มานาลิงค์แรงขึ้น เมื่อมีความรักทั้งสอองฝ่าย หมายถึงว่า ยูจีนไม่ได้รักนางเอกจนมาถึงตอนนี้เหรอ? ถ้าอย่างนั้น ทำไมซูมิเระและซาร่าเป็นแฟนของเขากันล่ะ?
<วายุ: น่าจะหมายถึงตอนเผยแพร่แรกๆที่ยังไม่ได้เปลี่ยน>
-เรื่องนี้ถูกชี้ออกมามากที่สุด
มันจริงที่ว่ายูจีนชอบซูมิเระและซาร่า ดังนั้นมันแปลก
(ปรับ)
ผมเปลี่ยนมันเป็น:
-เพราะพวกเขามีความรักร่วมกันมาเป็นเวลานาน มานาลิงค์แรงขึ้น ถ้ามีความรักร่วมกันมาเป็นเวลานาน
ไอริจะอธิบายมันในอนาคต แต่ในโลกนี้ เมื่ออารมณ์เอ่อขึ้นมา ท่านนำพลังออกมาได้สูงขึ้น
เพราะทั้งหมด ผู้ปกครองของโลกนี้้ เเทพธิดาแดงความยุติธรรม อัลเธน่าซามะ เป็นคนชอบความโรแมนติก
มันช่วยไม่ได้
■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:
ภาพสเกตช์คร่าวๆของซูมิเระจัง*
<วายุ: ดูภาพได้ที่ Nekopost>
เธอน่ารัก
มันรู้สึกว่าเธอใช้มานาขาวในภาพ แต่เธอเป็นตัวละครเน้นโจมตีสร้างความเสียหาย
ผมจะเผยแพร่ภาพของไอริในตอนต่อไป
แปลโดย: wayuwayu
เสนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
