นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร – ตอนที่ 69 ยูจีน และเพื่อนวัยเด็ก

นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร

69 ยูจีน และเพื่อนวัยเด็ก

10 – 13 นาที

ผู้แต่ง: วันนี้เป็นวันของ เรื่องราวของเทพนักดาบที่เริ่มต้นด้วยพลังโจมตีศูนย์ – เล่ม 1 ถูกวางขายครับ!

ถ้าท่าเห็นในร้านหนังสือ ได้โปรดนำมันไปคิดเงินเลยนะครับ!

——–

“เฮ้…ฉันต้องการเธอจริงๆ ยูจี้ ได้โปรดกลับมาที่อาณาจักรและสนับสนุนฉันด้วย…” (ไอริ)

ไอริพูดด้วยท่าทางเขินอายไม่อาจถูกคิดว่าออกมาจากเพื่อนวัยเด็กที่ผมรู้จักจากเมื่อนานมาแล้ว

ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเหมือนไพลินทิ่มแทงผมตรงๆ

“ไอริ…” (ยูจีน)

“ยูจี้…” (ไอริ)

เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว เรามองกันและกันในระยะใกล้ๆ

มันเป็น 2 ปีแล้วตั้งแต่ผมใกล้ขนาดนี้กับไอริ

มันเคยมมีกำแพงระหว่างผมและไอริเมื่อเวลาเรากลับมาพบกันใหม่

ผม น่าจะเป็นหนึ่งคนนั้นผู้สร้างกำแพงนั้น

ไอริไม่ได้เข้าผมมากไปกว่าที่จำเป็น

แต่ผมรู้สึกว่ากำแพงนั้นพังทลายลงไปในวันนี้

(อย่างไรก็ตาม ฉันยังกลับไปสู่อาณาจักรไม่ได้) (ยูจีน)

ผมสร้างสัญญากับคู่หูของผมซูมิเระ

แล้วก็ยังมีความสัมพันธ์กับซาร่าด้วย

ตอนนี้ที่ของผมคือโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน

ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตรงนี้…

มือของไอริมาสู่แก้มผมอย่างช้าๆ แค่ก่อนนิ้วเพรียวๆจะสัมผัสผม…

“ขออภัยที่รบกวน☆ ยูจีน ซานตาฟิลด์ซามะผู้ปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ในตำนาน”

คนหนึ่งผู้พูดับผมด้วยเสียงสูงที่สวยงามคล้ายกับการร้องเพลงก็คืออราเคิลแห่งโชคชะตาโอเรียนน์ซามะผู้ที่ใส่เสื้อผ้านักบวชสีขาว

“…มีอะไรเหรอ โอเรียนน์ซามะ?” (ไอริ)

สีหน้าของไอริเปลี่ยนเป็นบูดในพริบตา

(ปัจจุบันนี้ไอริคือที่ 1 ในสิทธิ์สิบทอดบัลลังก์ พูดอีกอย่าง เธอพยายามจะแทรกแซงแม้รู้อยู่ว่านี่จะทำให้ผู้ปกครองที่จะสืบทอดไม่พอใจเหรอ?) (ยูจีน)

ไม่ต้องสงสัยว่าเธอมีเป้าหมายบางอย่างที่นี่

และดังนั้น ผมส่งสายตาของผมไปสู่ออราเคิลซามะ

(เก่ะ) (ยูจีน)

ผมเห็นซาร่าและซูมิเระอยู่หลังโอเรียนน์ซามะ

ผมแน่ใจว่าผมจะโดนตำหนี -คืออะไรที่ผมคิดและเตรียมพร้อมรับ แต่มันดูแปลกไป

สีหน้าของซาร่าว่างเปล่า

มันดั่งเธอไม่อยู่ที่แห่งนี้

ซูมิเระดูเหมือนจะกังวลเกี่ยวกับซาร่าและส่งสายตาอันเข้มข้นมาให้ผม

มันโอเค ซูมิเระ

ฉันจะไม่ผิดสัญญา

“อะไรพาท่านมาที่นี่ครับ โอเรียนน์ซามะ?” (ยูจีน)

ผมเป็นคนผู้ถูกเรียกชื่อ

ผมมองข้ามมันไม่ได้

“ฟุฟุฟุ ฉันมีบางอย่างจะคุยเกี่ยวกับซาร่า มีบางอย่างอันถูกตัดสินใจไปแล้วเมื่อวาน มันเป็นบางอย่างทซึ่งฉันยังไม่ได้บอกเธอเพราะการเตรียมการสำหรับเพื่อต่อสู้กับสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ มานี่ ซาร่า” (โอเรียนน์)

“ค-ค่ะ!” (ซาร่า)

ซาร่า ผู้อยู่ข้างหลังออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะ ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว

ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะส่งสายตาที่มีความหมายมา

ในทางกลับกัน มีซาร่าผู้มองผมอย่างกังวล

(…มันคืออะไรเหรอ?) (ยูจีน)

คำถามนั้นของผมถูกตอบไม่นานหลังจากนั้นพร้อมด้วยคำพูดของโอเรียนน์ซามะ

“จริงๆแล้ว…มันได้ถูกตัดสินใจไปแล้วว่าผู้สมัครเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ซาร่าตอนนี้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์คนต่อไป ดังนั้น ซาร่า อิเกลเซีย โลดิส จะเปลี่ยนชื่อของเธอไป ซาร่า อิลเลีย คาลเดีย ได้โปรดดูแลสตรีศักดิ์สิทธิ์ซาร่าในฐานะสามีของเธอนะ โอเค๊☆?” (โอเรียนน์)

“…เอ๋?” (ยูจีน)

“อะ?!” (ไอริ)

ผมและไอริตกตะลึงกับคำกล่าวนี้

“ซาร่า?” (ยูจีน)

“ฉ-ฉันไม่รู้! ฉันเพิ่งจะถูกบอกไม่นานนี้ด้วย…” (ซาร่า)

นั่นทำไมเธอถึงได้ทำตัวแปลกๆสักพักแล้วตอนนี้ หือ

“ท่านหมายความว่ายังไงที่ว่าสามี?” (ยูจีน)

ผมถาม

ซาร่าและผมาจเป็นคู่รัก แต่…มันไม่เหมือนว่าเราหมั้นหมายกันแล้ว

“เธอทำมันแล้วสินะตอนนี้ โอเรียนน์ซามะ”

คนที่ตัดเข้ามาในวงสนทนาคือนายกรัฐมนตรีแคทเธอรีน

“นายกรัฐมนตรี?” (ยูจีน)

ออราเคิลแห่งโชคชะตาตอบ

“มีข่าวลือนึงแพร่อยู่ในคาลเดีย: ผู้จะขึ้นเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ซาร่าและแฟนของเธอ นักดาบหนุ่มจากอาณาจักรยูจีน กำจัดสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ฮาเก็นติไปแล้ว” (โอเรียนน์)

“โอเรียนน์ซามะ ได้โปรดอย่าทำหน้าตาไขซื่อเลย เราได้ยินมาจากหน่วยข่าวกรองของเราว่าต้นทางของข่าวลือนั้นมาจากโบสถ์เทพธิดา” (แคทเธอรีน)

นายกรัฐมนตรีพูดคำนี้ออกมาตรงๆ

โอเรียนน์ซามะเพียงแค่ยิ้ม ไม่ยอมรับหรือปฏิเสธมัน

“ยูจีนคุง เธอจะแต่งงานกับซาร่าจังจริงๆเหรอ?” (ซูมิเระ)

“ซูมิเระ ตัวฉันเองก็ได้ยินเมื่อกี้เอง ดังนั้นฉันสับสนอยู่เหมือนกัน…” (ยูจีน)

ผมลนลานกับคำพูดของซูมิเระ

“ฟุฟุฟุ…ไม่มีปัญหาหรอก ซูมิเระซัง แม้ว่าซาร่าจะเป็นผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ สตรีศักดิ์สิทธิ์ปัจจุบันทั้ง 8 ท่านยังคงสุขภาพแข็งแรง ซาร่าน่าจะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ในอีกสิบปี ดันนั้นใช้เวลาของเธอเพื่อพิชิตหอคอยซีนิทจนกว่าตอนนั้นนะจ๊ะ☆” (โอเรียนน์)

“ข-เข้าใจแล้วค่ะ…” (ซูมิเระ)

ซูมิเระพยักหน้า กระวนกระวาย

ไม่ มันไม่ควรเกี่ยวกับเรื่องนั้น

“ยูจีนคุงเป็นฮีโร่ในตำนานของอาณาจักร มันจะมีปัญนะถ้าเธอตัดสินใจว่าเขาทำจะไปอะไรตามอำเภอใจของท่านเอง” (แคทเธอรีน)

นายกรัฐมนตรีพูดก่อนผมทำ

แต่รอยยิ้มของโอเรียนน์ซามะยังคงอยู่เต็มใบหน้าขอเธอ

“แน่นอน เมื่อพูดถึงภรรยาของฮีโร่ในตำนานแห่งอาณาจักร มันจะแน่นอนว่ามีความจำเป็นที่ต้องให้จุดยืนเขาสูงสุดในคาลเดีย การแต่งงานระหว่างฮีโร่และสตรีศักดิ์สิทธิ์แน่นอนว่าจะเป็นสะพานอันดีที่สุดระหว่างอาณาจักรแกรนด์แฟลร์และคาลเดียซึ่งเป็นศูนย์กลางของสหภาพศักดิ์สิทธิ์☆” (โอเรียนน์)

“”””……””””

เธอพูดว่าผมและซาร่าคือเครื่องมือทางการเมืองโดยไม่มีรอยแปดเปื้อนแม้แต่หนึ่งรอยบนใบหน้า

การไม่ได้ถูกปฏิบัติเหมือนมนุษย์ถึงระดับนี้มันก็สดชื่นในแบบของมันถึงระดับหนึ่งแทนเหมือนกัน

—สตรีศักดิ์สิทธิ์ของคาลเดียชั่วร้าย

นื่มันเกินเลยข่าวลือ

ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะน่ากลัว

พูดนั่นแล้ว ผมจะไม่ชอบการไม่พูดอะไรตรงนี้

“นั่น—” (ยูจีน)

“หนูจะไม่อนุญาตเรื่องนี้หรอก!” (ไอริ)

คำพูดผมถูกตัดโดยเพื่อนวัยเด็กของผม

“โอ้ฉัน โอ้ฉัน เจ้าหญิงผู้สืบทอดไอริ เธอจะไม่มอบคำอวยพรให้กับผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ของประเทศเราและฮีโร่ในตำนานอย่างนั้นเหรอ?” (โอเรียนน์)

“ต-ตัดสินใจอะไรแบบนี้โดยพลการจะแค่สร้างปัญหาให้กับยูจี้นะ! ไม่ใช่นั่นถูกแล้วเหรอ ยูจี้?! ใช่มั้ย?!” (ไอริ)

ไอริพูดคำนี้และออราเคิลแห่งโชคชะตายิ้ม

“ถ้างั้น เธอจะพูดว่าความรู้สึกของยูจี้ซามะสำคัญกว่าอย่างงั้นเหรอ?” (โอเรียนน์)

“น-นั่นถูกต้อง! ใช่มั้ย ยูจี้?! มันเร็วไปที่จะแต่งงาน ใช่มั้ย?!” (ไอริ)

สายตาของออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะกับเพื่อนวัยเด็กของผมเคลื่อนมาหาผม

ไม่ มันก็ยังมีซาร่า ซูมิเระ และนายกรัฐมนตรีด้วย

“ฉัน…” (ยูจีน)

ผมกำลังจะพูดตรงนี้ และ…

“แต่นั่นไม่ต้องพูดถึงเลย☆” (โอเรียนน์)

ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะแทรกแซงอีกครั้ง

เฮ้ย ให้ฉันพูดได้แล้ว

“ขออภัย โอเรียนน์ซามะ…” (ยูจีน)

ผมพยายามจะบ่นที่นี่ แต่…

“เพราะเขามี {คำคืนที่เราร้อน} เช่นนั้นกัับซูมิเระจังและซาร่าเมื่อวันก่อน☆” (โอเรียนน์)

“”””?!””””

การประกาศเหมือนระเบิดของออราเคิลแห่งโชคชะตาแช่แข็ง ณ แห่งนี้

“โอเรียนน์ซามะ?!” (ซาร่า)

“สตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะ!!” (ซูมิเระ)

ซาร่าและซูมิเระมีหน้าแดงสด

“ยูจีนคุง…เธอลงมือกับผู้ที่จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เหรอ…?” (แคทเธอรีน)

นายกรัฐมนตรีถอนหายใจหนัก

แต่เธอยังไม่ใช่ผู้ที่จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์…เดี๋ยว นั่นไม่ใช่ปัญหาที่นี่

ผมรู้สึกถึงความเย็นวาบวิ่งลงสันหลังผมในตอนนี้

(ค-ความกระหายเลือด?!) (ยูจีน)

ไม่มีความจำเป็นต้องคิดว่าคือผู้ใด

“ยูจี้…ฉันเข้าใจแล้ว…ถ้าอย่างนั้นมันเป็นอย่างนั้น…” (ไอริ)

“อ-ไอริ…” (ยูจีน)

ไม่มีแสงอยู่ในดวงตาของเพื่อนวัยเด็กของผม

สีหน้าเธอหายไปแล้ว

ไอริก้าวมาสู่ผม

“《อีตาบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!》” (ไอริ)

พริบตาต่อมา ลูกเตะมาสู่ด้านด้านข้างหัวของผมในความเร็วแสงวาบ

ผมป้องกันตัวเองด้วยปฏิกิริยาตอบสนองแต่ผมถูกส่งกระเด็นไป

มันเป็นสักพักแล้วตั้งแต่ผมถูกโจมตีโดยเทคนิคเตะของสไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์

ผมกลิ้งบนพื้นหลายครั้ง และเมื่อเวลาที่ผมลดแรงตกกระแทก ไอริวิ่งหนีไป

ผู้คนรอบๆส่งเสียงดัง สงสัยว่าสิ่งใดเกิดขึ้น

“อ-ไอริ…” (ยูจีน)

ในท้ายที่สุด ผมไม่ได้ตอบคำถามของเพื่อนวัยเด็กของผม

“มันช่วยไมได้น้า…” (แคทเธอรีน)

นายกรัฐมนตรีจากไปเพื่อไปสู้แห่งหนที่ไอริไป

“ยูจีน…” (ซาร่า)

ซาร่าพยายามจะมาสู่ผมด้วยก้าวเท้าอันไม่มั่นคง

“ซาร่า ฉันมีบางอย่างจะคุยกับเธอภายหลัง แล้วก็นำซูมิเระจังมาด้วยถ้าเป็นไปได้☆” (โอเรียนน์)

ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะจับมือของซาร่าและซูมิเระ

“ยูจีน~” (ซาร่า)

“ยูจีนคุง~” (ซูมิเระ)

ทั้งสองคนถูกลากไป

ทำไมแม้แต่ซูมิเระ…?

ผมทำได้แค่ส่งพวกเธอเท่านั้น

ผมยืนโง่ๆอยู่สักพักและ

“เฮ้ ยูจีน ไอริจังวิ่งร้องไห้ไปอ่ะเมื่อกี้ ลูกทำอะไร?”

“ป-ป๊า?!” (ยูจีน)

จู่ๆป๊าก็ปรากฏมาข้างหลังของผม

ตั้งแต่เมื่อไร่?

“แต่ผมได้ยินมาว่าป๊าบาดเจ็บหนักนะ” (ยูจีน)

“ฮีลแล้วน่ะ” (จูเป่ย)

จากสายตาผมเห็นได้ ป๊าไม่ได้ดูเหมือนบาดเจ็บขนาดนั้น

อืม มันยอดเยี่ยมที่เห็นป๊าสบายดี

“เฮ้ย ยีจีน ซานตาฟิลด์!”

บางคนตีไหล่ผมจากฝั่งตรงข้าม

คนตรงนั้นคือชายหล่อผลบลอนด์ดวงตาสีน้ำเงิน… นายพลเบอร์โทลด์

〈เน่ซังร้องไห้น่ะครับ คุณทำอะไรเหรอ?〉 (เบอร์โทลด์)

เขากระซิบถามผม

〈…มีหลายอย่างที่ต้องบอกเลยล่ะ〉 (ยูจีน)

〈แต่ผมเป็นคนที่จะโดนระบายใส่นะ〉 (เบอร์โทลด์)

〈ฉัน…ขอโทษเกี่ยวกับนั่นละกันนะ〉 (ยูจีน)

ผมเคยเห็นความเศร้าโศกของน้องชายผู้มีพี่สาวเผด็จการแล้ว

ผมถูกพูดด้วยโดยหลายคนหลังจากนั้น

ไอริไม่ได้มาในตอนนั้น

◇◇

“ฮ่าาา…”

ผมไหลตัวออกมาจากผู้คนและนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงมุมของสถานที่จัดงานเลี้ยง

ตอนนี้เมื่อผมคิดดูแล้ว ผมไม่ได้กินอะไรเลยที่งานเลี้ยงนี้ และดังนั้น  ผมหยิบจานอาหารเล็กๆที่อยู่รอบๆ

ผมหยิบอาหารเรียกน้ำย่อยธรรมดาเข้าปากของผม

รสชาติอันเค็มทำให้ผมอย่างดื่มบางอย่าง

มีค็อกเทลและไวน์เรียนกันอยู่ข้างบนโต๊ะใหญ่ เทให้สำหรับคุณแล้ว

ผมสงสัยว่าผมดื่มแก้วไหนดี

“อืม…ยูจีนคุง…?”

บางคนพูดกับผม

เสียงของผู้หญิงอายุน้อย

มันมอบความรู้สึกอายมา

“…”

ผมบอกไม่ได้ว่ามันคือเสียงผู้ใดในตอนนั้น

แต่ผมได้ยินมันมาก่อน

ผมหันไปก่อนผมจะจำได้…และแข็งไป

บนวันสอบคัดตัวอันลืมไม่ลงเมื่อ 2 ปีก่อน

เมื่อเวลาซึ่งผมคิดว่าผมถูกทิ้งโดยเพื่อนวัยเด็กของผมเพราะผลของผมที่มีแค่มานาสีขาวเท่านั้น…

“ม-มันเป็นสักพักแล้วนะ… มันดูเหมือนนายสบายดี…”

“…ใช่ มันเป็นสักพักแล้วนะ” (ยูจีน)

ผู้มองอึดอัดสุดขีดตรงนี้คือคนรู้จักผมจากโรงเรียนทหาร

เพื่อนของไอริผู้พูดจนทำให้ผมออกจากโรงเรียน

■ตอบความคิดเห็น:

มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเบอร์คุงเยอะเลยครับ

มมันจะดีกว่าสำหรับผมอที่จะใส่การเกริ่นล่วหน้าเกี่ยวกับเขาว่าเป็นลูกนอกสมรส

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

สเก็ตช์คร่าวๆของเจ้าหญิงไอริครับ

เธอมอบออร่าเจ้าหญิงออกมาเลยล่ะ

แต่รูปลักษณ์ของเธอเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิงในอาร์คที่ 3 นะ

นี่คือปกหน้าของเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ซามะ เล่ม 11 ซึ่งจะวางขายวันนี้

มันเป็นเล่มที่เอริเมื่อ 1,000 ปีก่อนปรากฏตัว

และนี่คือเล่ม 6 ของเรื่องซึ่งกล่าวมาข้างต้นในเวอร์ชันมังงะ

รูปวาดของเจ้าหญิงโซเฟียและมาโกโตะ

<วายุ: ดูรูปได้ที่ Nekopost>

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl

นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร

นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร

Status: Ongoing
นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร (The Squishy Swordsman with Zero Attack Power ~Abandoned by His Childhood Friend Oracle, He Entered the Magic Academy, and Ended Up Looking After the Demon Lord~) นักเรียนตัวท็อป จากโรงเรียนทหารจักวรรดิ ยูจีน เซนต์ฟิลด์ เขามีความฝัน มันคือการได้เป็นดาบหลวง ของเพื่อนวัยเด็ก ไอริ แกรนด์แฟลร์ ผู้ที่มีเป้าหมาย ที่จะเป็นจักรพรรดิ และนำพาความเจริญรุ่งเรื่องยิ่งๆขึ้น สู่อาณาจักร แต่ฝันของเขาพังทลาย เนื่องจาก เขาขาดพรสวรรค์ ยูจีนไร้ซึ่งพรสวรรค์ และถูกทิ้ง โดยเพื่อนวัยเด็ก อย่างง่ายดาย เมื่อตกอยู่ในความสิ้นหวัง เขาเข้าโรงเรียนระดับสูงที่สุด ของศูนย์กลางโรงเรียนของอาณาจักร โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคี่ยน ภายใต้ดุลยพินิจของพ่อของเขา ชีวิตของยูจีน จะถูกเคลื่อนไหวอย่างหนัก โดยการพบเจอในโรงเรียน ในท้ายที่สุด จะแปรเปลี่ยนเป็นคลื่น ที่จะลากทั้งทวีปไป…

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท