85 เทศกาลโรงเรียน – วันที่ 6
—สภาโต๊ะกลมเมืองดันเจี้ยน
มันเป็นที่ซึ่งปรกติแล้วมีแค่ราชาอูเธอร์และอัศวินอีก 12 ผู้เป็นผู้คุ้มกันของเมืองดันเจี้ยน อนุญาติให้อยู่ได้
แต่มีคนนอกหายากมาในสภาวันนี้
หนึ่งผู้อิทธิพลสูงสุดในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ สตรีศักดิ์สิทธิ์ มาโทรน่า และอัศวินศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง
เจ้าหญิงของเมืองแห่งทอง ทิฟฟาเนีย คริสตัล ผู้มีอำนาจสูงภายในสหพันธรัฐบลูเวอเธอร์ และอัศวินมังกรอายุน้อย
และจากนั้นจากอาณาจักรซึ่งมีความภาคภูมใจที่มีดินแดนเยอะที่สุดในทวีปทิศใต้ มีนายกรัฐมนตรี แคทเธอรีน และจักรพรรดินีในอนาคต ไอริ แกรนด์แฟลร์
หนึ่งผู้นำการประชุมที่ใหญ่ที่สุดภายใน 12 อัศวิน อัศวินที่ 4 อับบรา
ราชาอูเธอร์ทำหน้าซับซ้อนซึ่งหายากและยังคงเงียบ
“ถ้าอย่างนั้น คุณจะบอกว่าการแตกตื่นจะเกิดขึ้นอีกครั้งหือ?”
“นักเรียนโรงเรียน… ยูจีน ซานตาฟิลด์ เห็นว่าได้ยินมันตรงจากท่านหญิงดันเจี้ยน”
“คนนั้นอีกแล้วหรือ…? ทำไมเขาดึงมาแต่ปัญหาตลอด?”
“มันดูเหมือนเขาถูกรักโดยปัญหา”
คำพูดเหล่านี้ทำให้เจ้าหญิงไอริขมวดคิ้ว
“น่า น่า มันไม่เหมือนว่าเขามีความผิดสำหรับนั่น”
“อัศวินที่ 2 ลอยด์โดโนะ ไม่ใช่คุณมีความคิดเองเกี่ยวกับการต่อสู้กับเจ้าอสูรหรือ?”
“…ยังไงซะ ไม่ใช่มันไม่เป็นอะไรแล้วหรือ?”
“แต่ฉันไม่เคยได้ยินว่านายหญิงดันเจี้ยนจะเข้ามาแทรกแซงโดยตรง”
“หอคอยยอดสูงสุดได้ทำตัวแปลกๆหลังๆ มันจะไม่แปลกถ้าอะไรเกิดขึ้น”
“แล้วถ้ามาเรียกนักเรียนที่ว่ามาที่นี้แล้วถามรายละเอียดเขาล่ะ?”
“เราสอบสวนเขาทั้งคืน เราทำบางอย่างไม่ดีกับเขา”
อัศวินที่ 7 ไอโซลด์พูดอย่างขอโทษขอโพย
“ปัญหาต่ออไปคือขนาดของการแตกตื่นครั้งต่อไป”
“สหภาพดันเจี้ยนสามารถรับมือกับก่อนหน้าได้ตามลำพัง แต่…”
“เราเป็นไปไดมากที่สุดว่าควรรับมือกับครั้งต่อไปโดยใช้นักสำรวจทั้งหมดของเมืองดันเจี้ยน”
ผู้อายุน้อยที่สุดของ 12 อัศวิน จอฟฟรี เสนอด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง
“นั่นจะหมายถึงเทศกาลโรงเรียนจะถูกหยุดลง”
“เราไม่มีทางเลือก”
“นักเรียนจะผิดหวัง…”
“มันจะสายเกินไปเมื่อบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว!”
นายกรัฐมนตรีของอาณาจักร แคนเธอรียน แทรกแซงสภาที่ตันสินใจไม่ได้นี้
“และดังนัน…การเล็ดข้อมูลออกถึงคนนอกจะหมายถึงเราควรอพยพเมืองหรือ ราชาอูเธอร์?”
สายตาตั้งใจของพวกเขารวมกันที่ราชาอูเธอ ณ คำกล่าวนั้น
ราชาอูเธอแปรงหนวดขณะเขาตอบ
“หืมม ไม่ ฉันกำลังคิดว่าปล่อยการตัดสินใจให้กับประเทศอื่น”
“…นั่นไม่เป็นไรหรือ ราชาอูเธอร์?”
อัศวินที่ 4 อับบรามถามอย่างสับสนงงงวย
เขาคิดว่าเขาจะหยุดเทศกาลโรงเรียน
อัศวินอื่นดูเหมือนจะคิดเหมือนกัน พวกเขาทั้งหมดทำสีหน้าตกใจ
“มันจะเป็นอย่างนึงถ้ามันแตกตื่นกระทันหัน แต่เราควรจะหามาตรการตอบโต้สำหรับหนึ่งที่เรารู้ว่าจะมา ไม่ใช่นั่นถูกแล้วหรือ ผู้กล้าคลอดด์ซามะ?”
“…ครับ เจ้าหญิงทิฟฟาเนียซามะและสมาชิกขอแผนกผู้กล้าในตำนานและกรรมกรมเทศกาลโรงเรียนจะก่อตั้งทีมต่อต้านการแตกตื่นกระทันหันแล้วจะให้ความร่วมมอกับกลุ่มสมาชิกดันเจี้ยน”
“ถ้าอย่างนั้น ไม่มีอะไรให้กังวล ผู้กล้าคลอดด์ซามะ”
“อย่างไรก็ตาม เราจะอยากให้ราชวงศ์อพยพถ้าอะไรร้ายๆจะเกิดขึ้น… แล้วก็ฉันยังไม่ใช่ผู้กล้า แต่เป็นผู้ฝึกเป็นผู้กล้า”
“ฟุฟุฟุ ถ่อมตัวอีกแล้วนะ”
“ไม่ มันไม่ใช่การถ่อมตัว…”
คลอดด์ ผู้มาจากสหพันธรัฐบลูวอเตอซ่อนท่าทางไม่จริงจังขอเขาและบอกเจ้าหญิงทิฟฟาเนียอย่างสงบ
เจ้าหญิงยิ้มอย่างอ่อนโยน
ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่หยุดคุณถ้าคุณอยากจะวิ่งหนี เราของสหภาพศักดิ์สิทธิ์จะไม่กลัวแค่พวกมอนสเตอร์”
สตรีศักดิ์สิทธิ์มาโทรน่าชำเลืองใส่ทั้งสองของอาณาจักร
“แตฉันคิดว่ามันจะเป็นการห่วงคนอื่นมากกว่าที่จะเลี่ยงอันตรายที่รู้อยู่แล้วนะ…”
นายกรัฐมนตรี แคทเธอรีน ทำดั่งเธอไม่สังเกตการยั่วยุของสตรีศักดิ์สิทธิ์
“ท่านคิดอย่างไร เจ้าหญิงไอริ?”
เจ้าหญิงทิฟฟาเนียถาม
เจ้าหญิงไอริ แกรนด์แฟลร์ ผู้เงียบมาถึงตอนนี้พูด
“มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้คนของอาณาจักรที่จะหนีโดยไม่สนใจกับประเทศอื่น แคทเธอรีน เรามีกองกำลังมากเข้าไหร่ที่ดินแดนนี้?”
“มีหนึ่งหน่วยและคณะอัศวินสีทองทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันกายของไอริซามะ”
“ถ้าอย่างนั้น เรียกคณะอัศวินสีเงินมาที่นี่ มันดีกว่าที่จะมีกองทัพเยอะกว่าเพื่อเลี่ยงภายจากการแตกตื่นที่จะกระจายไปสู่พลเมือง”
“ฉันจะทำ เจ้าหญิงไอริ”
นายกรัฐมนตรีแคทเธอรีนตอบสั้นๆ
(นั่นดีไหม…?)
คำพูดเหล่านั้นไม่ใช่ความเจตนาเธอตรงๆ เธอคิดถึงว่าพอเธอจะพูดอะไรในสถานการณ์แบบนี้
เจ้าหญิงไอริพยายามไม่แสดงสีหน่้าไม่สบายใจในหน้าเธอ
“ถ้าอย่างนั้น คุณจะยังอยู่จนกว่าจบเทศกาลโรงเรียน เจ้าหญิงไอริ เราจะสามารถชมการแข่งสุดท้ายของการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ได้ซึ่งเป็นงานหลักของเทศกาลโรงเรียน☆”
เจ้าหญิงไอริแสดงรอยยิ้ม
“ใช่…”
‘เธอทำตัวคุ้นเคยแม้ว่าเป็นการประชุมแรก’ -คือความรู้สึกที่ไอริไม่แสดงออกไปข้างนอกและแค่ตอบด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ
“คูหมั้นของฉันคลอดด์ตรงนี้จะเข้าร่วมมัน เขาอาจจบที่การสู้เพื่อนของเธอ ยูจีนซามะ ฉันได้ยินมาว่าคลอดด์และยูจีนซามะเป็นอริกันในโรงเรียนนี้ ดังนั้นไม่ใช่มันจะเป็นความมหัศจรรย์ที่พวกเขาจะเผชิญหน้ากันในการแข่งขันหรือ?”
“เข้าใจแล้ว…ถ้าอย่างนั้นเธอและยูจีน…”
นั่นเมื่ออัศวินมังกรข้างหลังของเจ้าหญิงทิฟฟาเนียสนใจเจ้าหญิงไอริ
“มันจะไม่เกิดขึ้น”
มีบางคนผู้ตัดเข้ามาสู่การสนทนาของลูกสาวจักรพรรดและเจ้าหญิงของสหพันธรัฐ
“มันจะเป็นอะไรหรือ สตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะ?”
เจ้าหญิงทิฟฟาเนียถามสตรีศักดิ์สิทธิ์มาโทร่า
“โรเบิร์ด คราวน์ของสหภาพศักดิ์สิทธิ์จะชระการแข่งขันศิลปะการต่อสู่อย่างชัดเจน ชัยชนะของโรเบิร์ดจะไม่หวั่นไหวแม่แต่การแข่งพพิเศษหลังจากนั้น”
สตรีศักดิ์สิทธิ์มมาโทรน่าพูดความจริงนี้
ชื่อของประธานชมรมวิชาดาบปัจจุบัน โรเบิร์ต นั้นโด่งดัง
มันพูดกันว่า มันแน่นอนว่าเขาจะเป็นกัปตันอัศวินของบางคณะในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ทันทีเมื่อเขากลับสู่คาลเดีย
วันหนึ่งเขาแม้แต่จะก้าวข้ามผู้กล้าดาบและดาบจักรวรรดิ์
แต่หนึ่งผู้พูดนั่นส่วนใหญ่เป็นผู้คนที่เกี่ยวข้องกับสหภาพศักดิ์สิทธิ์
“ฟุฟุฟุ เพราะทั้งหมดความโด่งดังของโรเบิร์ตซามะก้องไปทั่วทั้งทวีป”
เจ้าหญิงทิฟฟาเนียยังคงยิ้ม
“ไม่มีอะไรแน่นอนในการแข่ง
เจ้าหญิงไอริไร้สีหน้า…คือที่มันมองแล้ววเห็น แต่มันเป็นเสียดสีกัน
“น่าน่า ปล่อยมันไว้นั่นแต่มันจะดีถ้าการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เราร้อนนะ”
อัศวินที่ 4 หยุดการคุยของผู้สำคัญสูงที่สุดของทั้งสามชาติ
“ถ้าเอย่างนั้นตอนนี้ ได้โปรดมีความสุขกับเทศกาลโรงเรียนระหว่างระวังพอสมควรสภาพโต๊ะกลมครั้งนี้จะสรุป ณ ตรงนี้
นี่คือที่มันถูกตัดสินใจอย่างไรว่าเทศกาลโรงเรียนจะดำเนินต่อไประหว่างกำลังพร้อมกับการแตกตื่น
◇มุมมอง ยูจีน◇
โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน – สังเวียนการต่อสู้หลักของการแข่งขันเทศกาลโรงเรียน
ยก 1 และ 2 จบลงในเวลาและผมสืบสวนการแตกตื่น เจอกับนายหญิงดันเจี้ยนและโบสถ์งู และจบที่ถูกสอบสวน
แปดคนสุดท้ายเกิดขึ้นวันนี้ตอนเช้า
สี่คนสุดท้ายจะเกิดขึ้นบ่ายนี้
คุณฟื้นได้อย่างสมบูรณ์ด้วยเวทมนตร์รักษาแม้ว่าคุณได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นมันเป็นกำหนดการที่ค่อนข้างเร่ง
(ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้คือการแข่งสุดท้ายและการแข่งพิเศษ หือ…) (ยูจีน)
คู่ต่อสู้ผู้ผมจะสู้จะถูกตัดสินใจพรุ่งนี้
พูดนั่นแล้ว ผู้ชนะที่คาดวาจะชนะในแง่ของความเป็นที่นิยมทั่วไป
ผู้ชนะปีที่แล้ว ประธานของชมรมวิชาดาว โรเบิร์ต คราวน์
ชายคนนี้ผู้ถูกเรียกว่าแกร่งที่สุดในโรงเรียนแน่นอนว่าอยู่นผู้คนเหล่านั้นที่ยังอยู่ในการแข่งขัน
ผมมาที่นี่เพื่อนดูการแข่งขัน แต่…
“ตัดสิน จบ! ผู้ชนะ โรเบิร์ต!!!”
การแแข่งขันถูกตัดสินทันทีที่มันเริ่ม
มันเป็นในพริบตาจริงๆ
เสียงโห่ร้องยินดีดัง
มันน่าจะเป็นผู้คนจากสหภาพศักดิ์สิทธิ
ผมอยากจะเฝ้าสังเกตประธานวิชาดาบโรเบิร์ตอีกนิด
มันช่วยไม่ได้ ผมควรดูการบันทึกใหม่
“นั่นอะไรน่ะ…? ไม่เขาเขาเร็วกว่าจูเป่อยโอจิซามะ*หรือ
<วายุ: ปู่>
ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
ผมไม่สังเกตเพราผมมีสมาธิบนการดู
“ไอริ?” (ยูจีน)
เพื่อนวัยเด็กของผมกำลังเดินอยู่ใกล้ผม
“เฮ้ ยูจี้” (ไอริ)
ไอริกระเถิบมาใกล้กับผม
ผมตรวจคนที่อยู่รอบๆและยืนยันว่ามีผู้คุ้มกันกายของไอริอยู่
มันดูเหมือนเธอเดินไร้จุดหมายไปทั่วคนเดียว
วัตถุประสงค์เธอคือดูการแข่งขันศิลปะการต่อสู้หรือ?
แต่ทำไม?
“มีอไรเหรอ ไอริ? อะไรพามาที่นีล่ะ?” (ยูจีน)
ผมถามจากใจ
“ยูจี้ นายต้องไม่แพ้เขานะ” (ไอริ))
“ประธานโรเบิร์ต หือ…” (ยูจีน)
มันต้องเป็นความคิดเห็นเธอหลังจากเห็นการสู้เมื่อกี้นี้
‘นายต้องไม่แพ้’ ต้องหมายถึง ไอริรู้สึกว่า ‘ยูจี้อาจแพ้’
“…มันจะเป็นยังไง ยูจี้?” (ไอริ)
ไอริกำลังมองผมอย่างไม่สบายใจ…พร้อมความไม่พอใจกับการตอบของผม
“ฉันจะไม่แพ้” (ยูจีน)
ผมตอบแบบเดียวกันกับที่ผมตอบในโรงเรียนทหาร
“ได้เลย! นั่นไม่เป็นไรถ้าอย่างนั้น! ฉันจะดูการสู้พรุ่งนี้! เข้าใจมั้ย?!” (ไอริ)
ไอริพูดนั่นแล้วจากไป
“ให้ตายสิ ไอริซามะ! เราอยู่บนกำหนดการแแน่นอยู่ตอนนี้นะ!”
“คามิลล่าใกล้ไอริเมื่อเวลาที่ผมสังเกต
ดูเหมือนเธอเจอช่องว่างในกำหนดการของเธอ แล้วมาที่นี่เพื่อมาเจอผม
(ฉันจะไม่แพ้…หือ) (ยูจีน)
ผมจำการทดสอบดาบของประธานโรเบิร์ต
ไม่เพื่อให้พูดตรงๆ ‘การทดสอบ อันผมไม่เห็น’
ดาบของประธานชมรมวิชาดาบเร็วเกินไป
แม้อย่างนั้น กะประมาณการณ์และรับมือกับการโจมตีได้โดยท่ายืนและการเคลื่อนไหว
ผมได้ทำนั่นเมื่อรับมือกับ ‘ความเร็วดาบล่องหน’ ของป๊า
ผมสามารถได้หนึ่งหรือสองแต้มในการแข่ง 10 แต้ม
มันไม่เหมือนว่าดาบเร็วแข็งเกร่งที่สุด
แต่ไม่ต้องสงสัยว่ามันแข็งแกร่ง
จริงๆแล้วผมกำลังคิดเกี่ยวกับการดูการแข่งขันสำหรับการแข่งขันศิลปะการต่อสู้้ แต่ผมเปลี่ยนใจหลังจากเห็นการแข่งของประธานโรเบิร์ต
(มาฝึกกันเถอะ…) (ยูจีน)
ผมจะไม่เก่งกระทันหันด้วยแค่การฝึกก่อนวันเกิดขึ้น
แม้อย่างนั้น ผมควรขัดเกลาการรับรู้ของผมได้ ถ้าผมอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับการสู้จริง
มาให้ตัวผมถึงที่สุดยอดเพื่อสู้บางคนเหนือผมเถอะ
ผมออกจากสังเวียนการแข่งขันศิลปะการต่อสู้และมุ่งหน้าสู่หอคอยยอดสูงสุุด
ผมมีคาตานะขาวและคาตานะดำ ณ เอวของผม
แล้วผมก็มีอุปกรณ์สำรวจจำนวนน้อยที่สุดด้วย
ไม่มีนักสำรวจมากเนื่องจากเทศกาลโรงเรียน
ผมมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ดันเจี้ยนแล้วกดปุ่มสำหรับชั้น 104 ซึ่งเป็นชั้นสูงที่สุดที่ผมไปได้
■ตอบความคิดเห็น
>นายหญิงดันจี้ยนซังกำลังแพร่ข้อมูลส่วนตัวเธอออก
>ยูจีนหนีจากผู้หญิงมีปัญหาไม่ได้แม้แต่ในดันเจี้ยน หือ
>มันจะเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งถ้ามันเป็นพระเจ้าผู้สร้างดันเจี้้ยน แต่ทำไมนายหญิงดันเจี้ยนอยากให้การพิชิตดันเจี้ยนดำเนินไปข้างหน้า
-นายหญิงดันเจี้ยนซังปรับความยากดีๆอย่างมีเป้าหมายคือเพื่อให้นักสำรวจเติบโตได้ขณะพวกเขาไต่ชั้น
ถ้ามีการเปลี่นตำแหน่งในสถิติ คุณจะสำเร็จโควต้า
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
