86 ยูจีนฝึก
16 – 21 นาที
◇มุมมองซาร่า◇
“โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนเป็นอย่างไรคะ สตรีศักดิ์สิทิ์มาตรอน่าซามะ?” (ซาร่า)
“มาดูกัน…ฉันรู้สึกว่ามันอิสระเกินไปเหมือนเทียบกับเมืองหลวง แต่นักเรียนทั้งหมดดีจนเป็นตัวอย่าง มันเป็นการเยือนอันออกดอกออกผล” (มาตรอน่า)
ศตรีศักดิ์สิทธิ์มาตรอน่าพูดนี่และฉันโล่งใจอยู่ภายใน
มาตรอน่าซามะถูกรับรู้ว่าเป็นหนึ่งในผู้ที่เข้มงวดที่สุดภายใน 8 สตรีศักดิ์สิทธิ์
ฉันเตรียมพร้อมที่จะได้รับคำบ่นครั้งนนี้ด้วย แต่มันดูเหมือนเธอให้ค่าคุณภาพสูงของนักเรียนโรงเรียนเวทมนตร์กับฉันผู้ที่เป็นประธานสภานักเรียน
“พูดถึงแล้ว ผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ซาร่า…” (มาตรอน่า)
“ค-คะ?!” (ซาร่า)
ฉันทำหลังตรงเพื่อตอบ
“นักเรียนผู้ชื่ออยู่จีนผู้ที่เป็นแฟนเธอ…เมื่อไหร่ที่เธอจะ เลิก กับเขา?” (มาตรอน่า)
“……เอ๋?” (ซาร่า)
ฉันไม่เข้าใจอะไรซึ่งเธอพูดได้ในทันทีและแข็งนิ่งอยู่กับที่
แน่นอน ฉันไม่มีเจตนาเลิกกับเขา
“อืม…หมายความว่าอะไรกับนั่นคะ?” (ซาร่า)
“เหมือนที่ฉันพูดตรงๆทุกอย่าง เธอเรียกพวกเธอเองว่าคู่รัก แต่มันแค่เมื่อเวลาที่เธอยังเป็นนักเรียนอยู่เท่านั้น ถูกมั้ย? อย่างบอกฉันะว่า เธอ -ผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์- กำลังคิดเกี่ยวกับการแต่งงานกับบางคนจากอาณาจักร” (มาตรอน่า)
“มัน…ไม่ถูกอนุญาตให้แต่งงานกับเขาหรือคะ?” (ซาร่า)
“ชัดเจนว่าไม่ จากทุกคนนั้นเป็นลูกของดาบจักรวรรดิเนี่ยนะ…?” (มาตรอน่า)
“…”
หน้าอันหงุดหงิดขอฉันต้องแสดงออกไปบางๆ ฉันนจำประวัติศาสตร์ของศตรีศักดิ์สิทธิ์ซามาหน้าฉันได้บางครั้ง
(มาตรอนน่าคือบุคคลที่สูญเสียครอบครัวเธอในสงครามกับอาณาจักรวรรดิ…) (ซาร่า)
จักพรรดิองค์ก่อน โยฮัน แกรนด์แฟลร์
เขาเป็นผู้เชื่อในอำนาจสูงสุด เขาใช้เวลาสวมมงกุฎส่วนใหญ่ในสงคราม และบที่การถูกเรียกว่าจักรพรรดิหลั่งเลือดหรือจักรพรรดิเหล็กกล้า
คนผู้ประมาณอายุมาตรอน่ามีประสบการทั้งหมดของการรุกรานโดยจักรพรรดิโยฮัน
บางทีเนื่องจากนั่นจนเธอต่อต้านจักรวรรดิสุดขีด
ฉันไม่คิดว่าเธอจะเปลี่ยนความคิดด้วยแค่คำพูดบางคำของฉัน
แม้อย่างนั้นฉันแค่รับนี่อย่างเชื่อฟังไม่ได้
ฉันคิดหนึ่งชั่วขณะและ…
“เธอดูเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง ซาร่า” (มาตรอน่า)
“โอเรียนน์ซามะเองบอกฉันว่าผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ในอนาคตก่อนความสัมพันธ์กับลูกชายดาบจักรวรรดิจะนำไปสู้ความสัมพันธ์อันเข้มแข็งระหว่างทั้งสองประเทศ…” (ซาร่า)
ฉันนำพาชื่อขอเทพยากรณ์โอเรียนนซามะผู้ที่พูดแทนให้พวกเรา
<วายุ: เปลี่ยน ออราเคิล เป็น เทพยากรณ์ ครับ>
“…อะไรที่สาวน้อยผู้ไม่เคยได้รับประสบการณ์สงครามจะรู้เล่า?” (มาตรอนน่า)
มาตรอนน่าซามะไม่แม้แต่จะแบ่งความคิดกับคำพูดขอโอเรียนน์ซามะ
(ฉันได้ยินมาว่า 8 สตรีศักดิ์สิทธิ์มีสองฝ่าย: อุดมการณ์ต่อต้านจักรวรรดิและอุดมการณ์เจริญรุ่งเรืองด้วยกัน…) (ซาร่า)
มาตรอน่าซามะโดยไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเป็นก่อนหน้าและโอเรียนน์ซามะเป็นอย่างหลัง
สีหน้ามาตรอน่าซามะอ่อนโยนหลังจากเห็นฉันตกอยู่ในความเงียบ
“โอ้ยังไงซะ นั่นไม่เป็นอะไร มันสำคัญสำหรับสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่จะเปิดตาให้กว้าง” (มาตรอน่า)
“นั่นหมายถึงท่านรับรู้ความสัมพันธ์หนูกับยูจีนหรือคะ?” (ซาร่า)
ฉันสับสนกับการเปลี่ยนท่าทาง
“มันไม่เหมือนว่าฉันเกลียดทุกคนจากจักรวรดิ ฉันใจแคบเกินไปที่จะพูดถึงสิ่งต่างๆโดยไม่ได้เห็นเขาแม้แต่ครั้งเดียว ฉันอยากจะลองคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว ดังนั้นเธอพาเขามาหาฉันจะได้ไหม?” (มาตรอน่า)
“ค-ค่ะ รับทราบค่ะ!” (ซาร่า)
“ฉันจะรอ” (มาตรอน่า)
มันดูเหมือนเราพูดเสร็จแล้ว
ฉันแสดงความซาบซึ้งสู่สตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะ และออกจากห้อง
ฉันผ่านเทศกาลโรงเรียนที่มีชีวิตชีวา
ฉันคิดว่าเขาอยู่ในลานฝึก แต่ฉันไม่เห็นเงาอันคุ้นเคยใดๆเลย
(ยูจีนอยู่ที่ไหน?) (ซาร่า)
มันดูเหมือนมันจะเร็วกว่าที่จะไปห้องสภานักเรียนเพื่อตรวจดูระบบดาวเทียมแทนหาอย่างหน้ามืดตาบอด
ฉันคิดนี่และมุ่งหน้าไปอาคารสภานักเรียน
นั่นเมื่อนักเรียนหญิงผู้คุ้นเคยเข้าหาฉัน
“ประธานซาร่า ขอบคุณสำหรับงานหนักในการนำทางสตรีศักดิ์สิทธิ์มาตรอน่าซามะ” (เทเรเซีย)
“ขอบคุณ เทเรเซียซัง เธอมาได้พอดีเวลาเลย” (ซาร่า)
นักเรียนหญิงคือสมาชิกสภานักเรียนของหน่วยกิจการทั่วไป เทเรเซียซัง
“มีธุระด่วนเหรอ?” (เทเรเซีย)
“ใช่ มาตรอน่าพูดว่าเธออยากจะคุยกับยูจีน ดังนั้นรู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ไหน? แต่เรากำลังพูดเกี่ยวกับยูจีนที่นี่ ดังนั้นเขาต้องกำลังฝึกที่ไหนสักแห่ง” (ซาร่า)
“อ้าา ยูจีนคุง… ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน” (เทเรเซีย)
“ที่ไหน?” (ซาร่า)
มาเรียกเขาทันที
ยูจีนจะรับการสัมภาษณ์กับสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะไหม?
มันควรไม่เป็นอะไร ถูกไหม?
เพราะเขาพูดว่าเขาจะเห็นฉันเป็นสมบัติ…
ฉันคิดนี่สักพักและรอคำพูดของเทเรเซียซัง
“ประธานซาร่า ได้โปรดดูตรงนี้” (เทเรเซีย)
เทเรเซียซังชี้ไปที่เครื่องฉายภาพระบบดาวเทียมของหอคอยยอดสูงสุด
เราอยู่ในระหว่างเทศกาลโรงเรียน ดังนั้นไม่มีนักสำรวจมาก
อย่างเป็นธรรมชาติว่ามีนักเรียนไม่กี่คน แต่นักสำรวจธรรมดาก็เข้าร่วมในเทศกาลโรงเรียนด้วย
แทบไม่มีนักสำรวจปรากฎยู่ในเครื่องฉายภาพ
ยิ่งมากกว่าเมื่อเป็นมากกว่าชั้น 100
คุณใช้หยดน้ำชุบชีวิตไม่ได้แล้วเมื่อคุณไปมากกว่าชั้น 100 ดังนั้นการเตรียมการนั้นจำเป็น
มันเป็นสามัญสำนึกว่าต้องหลังจากรวมกลุ่มดีๆของนักสำรวจ
—ไม่มีทางที่นั่นจะมีนักสำรวจโง่ๆผู้ท้าทายชั้นเหล่านั้นพร้อมกับไม่มีอุปกรณ์และอาวุธที่ถูกต้องในมือ
“…ฮ๋า?” (ซาร่า)
มันคือแฟนของฉันยูจีนผู้ถูกล้อมโดยมอนสเตอร์ระหว่างลุยเดี่ยวและยังอยู่ในเครื่องแบบนักเรียน
“นายทำอะไรน่ะยูจีน?!” (ซาร่า)
ฉันตะโกนในเสียงดันอันฉันจะไม่สามารถปล่อยมันออกไปได้ต่อหน้าสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะ
◇มุมมองซูมิเระ◇
“อออุ่…แถวยาวของลูกค้าไม่ลดลงเลย”
“เราทำได้ดีกว่าฉันคิดสำหรับวันที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ”
หนูช่วยกับงานของชมรมศิลปะการต่อสู้ด้วยกันกับลีโอน่าจัง
ชมรมศิลปะการต่อสู้มีชีวิตชีวาสุดขีดแม้ว่าในครึ่งหลังของเทศกาลโรงเรียน
เหตุผลคือเพราะมีนักเรียนเยอะผู้กลับมาอีกครั้ง
ชิงช้าสวรรค์และม้าหมุนอันเคลื่อนที่โดยกำลังของชมรมศิลปะกรต่อสู้เป็นที่นิยมสุดขีด
“นี่คือการฝึกที่ดี!” -คือความคิดของพวกผู้ชายในชมรมศิลปะการต่อสู้จะพูดด้วยพลังงานเต็มที่
(ฉันอยากจะไปรอบเทศกาลโรงเียนกับยูจีนอีกนิดด…) (ซูมิเระ)
ฉันพึมพำนี่ข้างในใจฉันขณะฉันนำลูกค้า
ณ ทันใดนั้น
“เฮ้ซูมิเระจัง ดูนั่นสิ” (ลีโอน่า)
“เอ๋?” (ซูมิเระ)
ฉันสังเกตหลังจากถูกบอกโดยลีโอน่าจัง
สมาชิกของชมรมศิลปะการต่อสู้และลูกค้าสร้างเสียงเอะอะ
(คนชื่อเสียงโด่งดังปรากฏตัวหรือ?) (ซูมิเระ)
เหมือนบางทีอาจารย์ใหญ่อูเธอร์?
แต่คนนั้นหาตัวยาก ดังนั้นเขาอาจเดินกลางเมืองหรือโรงเรียนกระทันหัน
เขาอาจไม่ได้หายากขนาดนั้นที่หนึ่งคนจะไปเจอกัน
หนูได้คำตอบความความวุ่นวายไม่นาน
“ดูสิ เจ้าหญิงของจักรวรรดิ”
“เจ้าหญิงไอริจากแกรนด์แฟลร์ หือ…”
“เธอสวยมากเลยล่ะ”
“นี่มันใช่เวลาที่จะมาตะลึงประทับใจที่นี่เหรอ? เธอจะะเป็นจักรพรรดินีในท้ายที่สุดนะ รู้มั้ย?”
“หืม? ไม่ใช่คนต่อไปกับบัลลังก์จะเป็นผู้ชายเหรอ?”
“ตำแหน่งสิทธิ์สืบทอดเปลี่ยนไม่นานมานี้”
“อุเฮะ…หัวฉันจะบินถ้าฉันหยาบคาย”
“…แน่นอนเลยว่านายต้องไม่ใช่คนที่จะไปดูแลเธอ”
หนูได้ยินการสนทนานั้น
อะไรซั่งอยู่หน้าสายตาทุกคนคือลูกสาวจักรพรรดิ ไอริ แกรนด์แฟลร์… เพื่อนวัยเด็กของยูจีนคุง
เธอดูไปรอบๆอย่างไม่หยุดไม่หย่อนด้วยท่ายืนที่สง่างามและผมสีบลอนด์ส่องสว่างไปรอบๆ
เธอส่งสายตาตั้งใจมาทางนี้
“โอ้?”
(ว้า! เธอมาที่นี่!) (ซูมิเเระ)
เจ้าหญิงไอริมาหาหนูด้วยก้าวเท้าเร่งรีบ
“เธอคือ…ซาชิโอกิ ซูมิเระซัง ถูกมั้ย? ถ้าอย่างนั้นเธอเป็นสมาชิกที่นี่” (ไอริ)
“ค-ค่ะ! ยินดีต้อนรับ~” (ซูมิเระ)
“นี่เป็นร้านแบบไหน?” (ไอริ)
“มันเป็นสวนสนุกพลังมนุษย์ อยากจะขึ้นเครื่องเล่นมั้ย?” (ซูมิเระ)
“ใช่ ฉันขอให้เธอนำทางไปจะได้ไหม?” (ไอริ)
“ถ้าอย่างนั้น ซื้อตั๋วก่อนฉันจะนำทาง—” (ซูมิเระ)
“ไอริซามะ ฉันมีตั๋วล่วงหน้าอยู่ที่นี่แล้ว นี่”
“สาวจากประมาณอายุเท่ากันกับฉันปรากฏจากที่ไหนไม่รู้และมอบตั๋วให้เจ้าหญิงไอริ
อุว้า หนูรู้สึกเหมือนเธอเคลื่อนที่ล่วงหน้าเลย
และจากนั้น สาวหายไปอย่างเงียบๆ
“ฉันแค่ต้องมอบตั๋วนี้ให้เธอเหรอ?” (ไอริ)
“ช-ใช! ลูกค้าหนึ่งคนเข้ามาค่า~”
หนูมอบเธอให้คนผู้ดูแลการอธิบายเครื่องเล่น
งานหนูเสร็จแล้ว
…ฟฟฟฟู่ หนูประหม่ามากที่นี่
หนูโล่งใจ แต่…
“มันจะน่าเบื่อที่จะไปคนเดียว ดังนั้นมาขึ้นด้วยกันนะ ฉันแค่ต้องมอบตัวสองใบ ถูกมั้ย?” (ไอริ)
“ฉ-ฉันด้วยเหรอ?!” (ซูมิเระ)
หนูตกใจโดยข้อเสนอกระทันหัน
เจ้าหญิงไอริชี ณ ชิงช้าสวรรค์พลังมนุษย์
น-นั้นที่แคบไปแล้ว!
อะไรซึ่งฉันควรคุยกับเจ้าหญิงในห้องคนเดียวที่นั่นเล่า?!
“อืม ฉันเป็นสมาชิกคนจัดงาน ดังนั้น…” (ซูมิเระ)
หนูกำลังคิดเกี่ยวกับอ้างตัวเองที่นี่ แต่…
“เข้าใจแล้ว เจ้าหญิงไอริ! ถ้าอย่างนั้น ฉันจะปล่อยการนำให้กับซูมิเระซัง!”
“เอ๋ รองประธานซัง?!” (ซูมิเเระ)
ผู้ขี่กระแสรองประธานตกลงโดยตัวเขาเอง
{ขอโทษ!!}
เขานำสองมือเข้าด้วยกันเพื่อขอโทษ
ให้ตายเถอะ!!
“มาเร็ว ไปกันเถอะ ซูมิเระ” (ไอริ)
ชื่อหนูถูกเรียกเมื่อเวลาที่หนูสังเกตและมือของหนูถูกดึง
ส-สาวคนนี้รั้นจะเอาจริง!
“ลูกค้าของคนเข้ามาค่า~”
หนูถูกดันไปโดยชิงช้าสวรรค์แค่แบบนั้นเลย
◇◇
ชิงช้าสวรรค์ขึ้นไปอย่างช้าๆ
“…”
“…”
เจ้าหญิงไอริและหนูเผชิญหน้ากันในที่แออัด
หลังจากความเงียบงันสักพักเจ้าหญิงไอริพูด
“ยูจีนไม่ได้อยู่กับเธอวันนี้” (ไอริ)
“ช-ใช่! ยูจีนคุงอยู่ที่อื่น เจ้าหญิงไอริ…” (ซูมิเระ)
“แค่เรียกฉันว่าไอริ แล้วก็ เธอไม่ต้องพูดอย่างเป็นทางการนักหรอก” (ไอริ)
“เอ๋? ได้…” (ซูมิเระ)
แม้ว่าเธอบอกฉันนั่น…
หนนูได้เรียนประวัติศาสตร์ของทวีปใต้ ดังนั้นหนูเขาใจว่าสาวสวยหน้าสายตาหนูมีสถานะททางสังคมสูงสุดคีด
“มีกฎโรงเรียนอันบอกให้มองข้ามความต่างในสถานะทางสังคม ถูกมั้ย? ฉันตามนั่นด้วย” (ไอริ)
“เข้าใจแล้ว…” (ซูมิเระ)
กฎนั้นไม่ได้ถูกลงมือถ้าให้เริม
มีขุนนางหลายคนผู้ทำตัวยิ้งใหญ่และทรงพลัง
แต่มันดูเหมือนเจ้าหญิงไอริอยากให้หนูมีปฏิสัมพันธ์กับเธอตรงๆ
ถ้าอย่างนั้น มันควรจะไม่เป็นไร หนูเดาว่า
“มาสนิทกันเถอะ ไอริจัง!” (ซูมิเระ)
“…ม-เหมือนกัน ซูมิเระ” (ไอริ)
หนูพยายามคุยกับเธอในท่างทางกระฉับกกระเฉงและเป็นมิตร แต่เธอทำหน้าตกใจอย่างคาดไม่ถึง
หืมม?
หนูทำผิดพลาดเหรอ?
—”ความรู้สึกเรื่องระยะห่างของเธอมันเละเทะบางครั้งนะ ซูมิเระ”
คือที่หนูคิดว่าอยู่จีนบอกหนูมาก่อน เมื่อเวลาที่เรานอนด้วยกันในเต็นท์เดียวกันในการสำรวจแรกของเรา
มุ มาปรึกษากับยูจีนคุงภายหลัง
“เฮ้ ซูมิเระ ฉันอยากให้เธอบอกฉันเกี่ยวกับโรงเรียนนี้” (ไอริ)
“ฉันได้อยู่ในโรงเรียนนั้นมาน้อยกว่าปี แต่ถ้านั่นไม่เป็นไรกับเธอ…” (ซูมิเระ)
ไอริจังถามฉันเยอะเกี่ยวกับโรงเรียนข้างนชิงช้าสวรรค์อันแออัด
เธอพยักหน้าด้วยความสนใจระหว่างหนูอธิบาย
“หืมม มันต่างจากโรงเรียนในจักรวรรดิเหมือนที่ฉันได้ยินเลย” (ไอริ)
“มันคือโรงเรียนทหารซึ่งยูจีนคุงบอกฉันว่าเขาเขาเรียนมาก่อนเหรอ?” (ซูมิเระ)
“ใช่ เราจะถูกตีให้ตื่นในตอนเช้าตรู่และจะถูกทำให้ฝึกจนดึกดื่น แต่มันสนุกสำหรับฉันในแบบของตัวมันเอง” (ไอริ)
“เอ่อ ฉันรับมือกับอะไรเข้มงวดไม่ได้อ่ะ” (ซูมิเระ)
หนูได้ยินเกี่ยวกับนี่มาจากยูจีนด้วย แต่มันรู้สึกเหมือนโรงเรียนสำหรับทหารจริงๆ
ยูจีนคุงเหมือนกันกับไอริใจในนั้นอันเขาพูดว่าโรงเรียนเก่าเขาสนุกกว่า
พวกเขาสองคนเป็นประเภทกายภาพ
“พูดถึงแล้ว…” (ไอริ)
ไอริจังเปิดอกแล้วดั่งเธอกำลังพูดเกี่ยวกับลมฟ้าอากาศ -ดังเธอพูดนี่มันแค่การคุยเล็กน้องธรรมดาอย่างบริสุทธิ์
“อะไรๆมันไปได้ดีกับยูจีนไหม?” (ไอริ)
เธอถาม
“…”
หนูจะตอบนี่กับแฟนเก่าเขายังไงเล่า?!
เอ่อออ เอ่อออ…
ตอบปลอดภัย
อะไรที่ไม่ไปขัดใจเธอผิดๆ
“ร-เรา ร๊ากรักกันไปเลยล่ะ☆” (ซูมิเระ)
หนูรู้สึกว่าทำเละ
หนูสื่อสารไม่เก่งหรือ?
“อย่างนั้นหรือ? ฉันอิจฉาจัง” (ไอริ)
ไอริจังสงบอย่างคาดไม่ถึง
“อา อืม ไอริจัง เธอยัง…กับยูจีนคุงมั้ย…?” (ซูมิเระ)
“ฉันรักเขา” (ไอริ)
เธอบอกหนูตรงๆหน้า
น-นั่น…” (ซูมิเระ)
หนูควรพูดอะไร?
“ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับจะขโมยเขากลับมาจากเธอยังไง” (ไอริ)
“…เอ๋?” (ซูมิเระ)
“นั่นล้อเล่นน่ะ” (ไอริ)
“…”
ตาเหล่านั้นไม่ใช่ด้วยตาของบางคนผู้ล้อเล่นเลยสักนิด!
น่ากลัว!
เพื่อนวัยเด็กของยูจีนคุงน่ากลัว!
หนูส่งสายตาตั้งใจไปข้างนอกดั่งหนีจากดวงตาน้ำเงินทที่จ้องตรงมาที่หนู
มีหน้าคุ้นเคยในหนึ่งจอจากจอมากมายก่ายกองอันแสดงภาพขอองหอคอยยอดสูงสุด
ผู้เรากำลังพูดถึง
แฟนหนูและรักของไอริจัง
(อาา ยูจีนคุยกำลังฝึกในหอคอยยอดสูงสุดอีกแล้ว) (ซูมิเระ)
หนูคิด ‘เขารักการฝึกจริงๆ’ และแข็งนิ่งเมื่อฉันได้อย่างชั้นอันแสดงอยู่บนจอ
“มีอะไร ซูมิเระ? โอ้ ยูจีนแสดงอยู่บนนั้น” (ไอริ)
ไอริจังถามหนูผู้เปิดตากว้าง
เสียงของเธอมาถึงหูหนูแต่หนูตอบไม่ได้
ชัดเจน
ไมม่ใช่นายพูดว่าชั้น 100 และขึ้นไปมันอันตราย ดังนั้นเราไม่ควรไปสำรวจด้วยตัวเราเองหรือ?!!
ซาร่าจังก็เตือนเกี่ยวกับการสำรวจคนเดียวนั้นไม่ต้องถามเลย
ยูจีนอันอยู่ข้างนจอถูกล้อมโดยมอนสเตอร์ดูแข็งแกร่ง มากกว่า 100 ‘ชั้น 105 – หอคอยยอดสูงสุด’
หนึ่งอันถูกสอนโดยหนังสือของโรงเรียน
มันถูกรู้จักเป็นรังของมอนสเตอร์หรือบ้านมอนสเตอร์
หนูไม่คิดว่าหนูจะไปทันแม้ว่าหนูอยากไปที่นั่นเพื่อช่วยเขา
“ยูจีนบื้อนั่นไปทำอะร้าย?!!!!” (ซูมิเระ)
หนูยืนขึ้นข้างในชิงช้าสวรรค์ และตะโกนไปสู่จอ
◇มุมมองยูจีน◇
—หอคอยยอดสูงสูด – ชั้น 105
“…ฮ่าาา…ฮ่าาา…ฮ่าาา…ฟฟฟฟู่…” (ยูจีน)
ผมแก้การหายใจลำบาก
มีมากว่า 100 ศพของมอนสเตอร์ ณ เท้าของผม
มันใช้เวา แต่ผมสามารถจะเอาชนะพวกมันทั้งหมดได้ด้วยวิธีใดวิธีหึ่ง
ผมอยู่หน้าบันไดนำไปสู่ชั้น 106
มันกลายเป็นบ้านมอนสเตอร์ที่นั่น
กับดักจากดนเจี้ยนสุดท้ายซึ่งวงกลมเวทมนตร์เทเลพอร์ดจะนำพามอนสเตอร์หลายขนาดและโจมตีคุณทั้งหมดที่เดียว
ผมตกใจตอนแรก แต่มันดูเหมือนพวกมันไม่ได้มีการร่วมมือกัน พวกมันไม่ได้แค่โจมตีผมแต่ก็สู้ระหว่างกันเองด้วย ดังนั้นผมใช้ความได้เปรียนนั้น
ผมหลบการโจมตีจากมอนสเตอร์ทั้งหมดไม่ได้ซึ่งมาจากทุกทิศทาง แต่ผมใช้ประโยชน์เวทมนตร์บาเรียและเวทมนตร์รักษาถึงจุดสูงสุด
ผมอยู่คนเดียวดังนั้นผมสามารถรับมือกับมันนได้
(มันอาจอันตรายถ้าซูมิเระและซาราอยู่กับฉัน…) (ยูจีน)
คือที่ผมคิด แต่ตอนนี้เมื่อคิดถึงมันอย่าระวังแล้ว เวทมนตร์ไฟขอซูมิเระและดาบศักดิ์สิทธิ์ของซาร่าอาจสามารถกวาดล้างมอนสเตอร์
ไม่ว่าอย่างไร มันเป็นการฝึกที่ดี
มันเป็น แต่…
(ดาบของฉันจะได้ผลกับประธานโรเบิร์ตไหม?) (ยูจีน)
นั่นปัญหา
แม้ว่ามันไม่ไร้จุดหมานผมรู้สึกผมใช้เส้นทางยาว
— (ฟุฟุ มันดูเหมือนเตงทำอะไรไม่ถูกนะ หนุ่มน้อย)
เสียงที่พึงพอใจในหัวของผม
มันเป็นสื่อจิตทำผ่านมานา
“เอริ?” (ยูจีน)
มันคือเอริเนียสผู้อยู่ในคุกใต้ดิน
มันเป็นสักพักแล้วตั้งแต่เธอเรียกหนุ่มน้อย
— (ฝึกในหอคอยยอดสูงสุดมันดีและทั้งหมดนั้น แต่เค้าจะสอนเตงว่าจะใช้พลังของเตงยังไง) (เอริ)
เอริพูดกับผมในเสียงยั่วยวน
แต่…
“ผมไม่มีแผนจะยืมความแข็งแกร่งเธอในการแข่งขันศิลปะกรต่อสู้ ผมอยากจะยืนยันทักษะเรื่องดาบของผม” (ยูจีน)
นี่ตางกับเมื่อผมสู้กับเซอร์เบอร์รัสและสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ฮาเกนติ
ผมได้คาตานะขาวซึ่งอนุญาตให้ผมใช้ใบมีดมานาซึ่งเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์แห่งความกรุณาอันถูกมอบให้ผมเมื่อเอาชนะชั้น 100
ผมจะอยากสู้ด้วยกำลังของตัวเอง
— (ฟังฉันที่นี่นะ เตงมีเลือดของนางฟ้าจากไลลาเซ็นไป และแม้วมีดาบสวรรค์ซึ่งเป็นดาบของนางฟ้า และกระนั้น เตงไม่ใช้มันอย่างดีเลยสักนิด เตงจะไปถึง 500 มันเป็นฝันในฝันด้วยวิธีการฝึกนั้นของเตง รู้ไหม?) (เอริ)
“…เธอทำลังพูดว่าวิธีฝึกของฉันผิดหรือ?” (ยูจีน)
— “หืม~ มันไม่ผิดแต่มันไร้ประสิทธิภาพ เค้าเดาว่า อะไรซึ่งเตงกำลังทำคือการฝึกสำหรับมนุษย์” (เอริ)
“สำหรับมนุษย์?” (ยูจีน)
นั่นฟังดั่งผมไม่ใช่มนุษย์
— (ครึ่งของเตงไม่ใช่มนุษย์ แค่มาที่ชั้นได้แล้วว การต่อสู้นั้นพรุ่งนี้ ดังนั้นไม่มีเวลามาก แต่ฉันจะฝึกเตง) (เอริ)
“ที่ของเอริ หือ…” (ยูจีน)
คุกปิดผนึกที่ 7
มันไม่ใช่แค่เอริ แต่ก็สิ่งมีชีวิตในตำนานปรัมปรา ภูติชั่วร้ายผี และวิญญาณถูกพูด ทำเป็นนรกประมาณนั้น
พื้นที่ถึงตายที่มนุษย์ต้องนำบาเรียขึ้นตลอดเวลาหรือพวกเขาจะตายในแค่ไม่กี่วินนาที
(มันเหนื่อย…) (ยูจีน)
มันไม่ใช่ที่ซึ่งไปอยากไปก่อนวันสำคัญ
— (เค้าจะรอ~☆ ยูจีน♡) (เอริ)
การสื่อสารทางความคิดจบกับเอริดังจะบอกผมว่านั่นสรุปแล้ว
ช่วอารมณ์เธอน่าจะเปลี่ยนสู่บูดสุดขีดถ้าผมไม่ไป
ผบอกได้จากประสบการณ์ในอดีต
(แล้วก็ ฉันสงสัยเกี่ยวกับการฝึกสำหรับนางฟ้า) (ยูจีน)
ผมไม่ได้รู้ตัวกับมันจนถึงตอนนี้
ผมะอยากทำมากเท่าที่ทำได้ถ้ามีโอกาส เพื่อที่ผมไม่มีความเสียดายเมื่อเข้าร่วมการแข่งขัน
“มันช่วยไม่ได้ ไปกันเถอะ” (ยูจีน)
ผมเก็บดาบแล้วมุ่งหน้าสู่ที่ซึ่งเจ้าอสูรถูกผนึกอยู่
■ตอบความคิดเห็น:
>โออ้ ดังนั้นการแสดงถึงอำนาจระหว่างประเทศ
>ผู้ฝึกเป็นผู้กล้า ผู้จะถูกเลือกเป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์ และลูกชายของปรมาจารย์ หือ
>เมื่อเห็นคนมากมายเหล่านี้รวมกันในโรงเรียนเดียวนั้นดี
-ผมมีความสุขกับการแนะทำนักเรียนต่างๆ
■ตอบความคุิดเห็น:
ปกของเล่ม 2 ออกมาแล้วครับ!!
ซูมิเระน่ารัก๑
พูดถึงแล้วซูมิเระเป็นคัพ B แต่…อะไรคือคัพ B
มันดีในแบบของมันเอง!!
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
