92 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 1)
15 – 19 นาที
“ช่าาาาาาา…”
“กะโววววว้…”
“ชชชชชี่…ชชชี่…”
เสียงอันไม่น่าสบายใจถูกได้ยินเมื่อมอนสเตอร์เหล่านั้นปรากฏอยู่บนพื้น
ผมขมวดคิ้วด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง
อากาศเริ่มเหมือนโคลนดำจากพิษกาย
กลางพวกมันทั้งหมด ที่นั่นมีมอนสเตอร์ขนาดเท่าภูเขาถูกตั้งอยู่ตรงนั้น
หัวทั้ง 9 ของมอนสเตอร์ดูเหมือนมีจิตใจของตัวเองขณะพวกมันดิ้นอย่างเป็นอิสระในท่าทางอันน่าสยดสยอง
หัวหนึ่งเคลื่อนที่เหมือนลมและกลืนสัตว์อสูรใกล้ๆทั้งตัว
*…อึก*
คอกลายเป็นทรงของมอนสเตอนร์ที่ไหลลงไปและถูกกลืน
มอนเตอร์หิวโหยไม่พอใจกับนั่นและทำการกินมอนสเตอร์รอบมันต่อทีละตัวตามๆกัน
“กิยยยยี๊!!”
“กิ่ย้าาาาาาาา!!!”
เหล่ามอนสเตอร์กำลังวิ่งหนี พยายามจะเลี่ยงการถูกกิน
“…น-นั่นคือ…” (ซาร่า)
“สัตว์ในตำนานปรัมปราและมังกร 9 หัว ไฮดรา…” (ซูมิเระ)
“…มันกำลังกินมอนสเตอร์บนความคิดของตัวเอง ไม่ใช่มันไม่เป็นไรที่จะปล่อยให้มันเป็นไปสำหรับตอนนี้เหรอ?” (ไอริ)
ซาร่า ซูมิเระ และไอริกำลังมองลง ณ มอนสเตอร์นั้นจากไกลๆด้วยความกลัว
เราได้มาถึงชั้นที่ 1 ของหอคอยยอดสูงสุดโดยกำลังขี่เพกาซัสของไอริ
ผมคิดว่าการมี 4 คนกำลังขี่ม้าเดียวกันจะลำบาก แต่อย่างที่คาดกับสัตว์ในตำนานปรัมปราที่ได้มีชีวิตอยู่ตั้งแต่ยุคของจักรพรรดิองค์แรก
มันกลายเป็นใหญ่พอให้ 4 คนขี่
มันใหญ่เท่าช้างที่ใหญ่กว่าม้า และพบเจอในทวีปทิศตะวันออก
“ไม่ เราไม่ควรปล่อยมันไว้แบบนี้” (ยูจีน)
“ทำไมล่ะ ยูจี้?” (ไอริ)
ผมพูดระหว่างใช้การตรวจจับมานาที่ผมเพิ่งรู้มาไม่นานนี้บนไฮดรา
“ไฮดราที่ปรกติถูกผนึกในทาร์ทาลอสกำลังฟื้นมานายิ่งมันกินมากเท่าไหร่” (ยูจีน)
ผมบอกได้ว่ามานาภายในกำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างช้าๆยิ่งมันกินมอนสเตอร์มากเท่าไหร่
“เธอรู้เยอะจัง ยูจี้! ไปได้ความรู้นั้นมาจากไหน?” (ไอริ)
“อืม…ฉันเรียนรู้เกี่ยวกันมันในโรงเรียน” (ยูจีน)
“เข้าใจแล้ว อย่างที่คาดกับโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน” (ไอริ)
ผมมอบการตอบที่คลุมเครือและไอริเชื่อมัน
“ยูจีน เธอไม่ควรโกหก เธอไม่ได้เรียนเกี่ยวกับลักษณะพิเศษของไฮดราแม้ว่าอยู่ในแผนกผู้กล้าในตำนาน” (ซาร่า)
“ยูจีนคุง ไม่มีคาบเรียนแบบนั้น ไม่ใช่เหรอ?” (ซูมิเระ)
ผมเสร็จซาร่าและซูมิเระอย่างค่อนข้างรวดเร็ว
“เอ๋ นั่นโกหกเหรอ?!” (ไอริ)
“เธอต้องได้ถูกบอกมาโดยผู้หญิงคนนั้นแน่” (ซาร่า)
“เพราะทั้งหมดเอริซังรู้ค่อนข้างเยอะ~” (ซูมิเระ)
“เอ๋? ผู้หญิงคนนั้นเหรอ? ใครคือเอริกัน?! เฮ้ ยูจี้!” (ไอริ)
หัวเรื่องนี้เริ่มอันตราย
“ไฮดราสังเกตเราแล้ว” (ยูจีน)
หนึ่งใน 9 หัวส่งสายตาจากตาแดงมาสู่เรา
“อ้าา เธอกำลังเปลี่ยนหัวเรื่อง!” (ซูมิเระ)
“มันช่วยไม่ได้ ซูมิเระจัง มาพูดเกี่ยวกับนี่ที่เวลาอื่น” (ซาร่า)
“ถ้าอย่างนั้นเรายังจะทำนี่ทีหลังอีก…” (ยูจีน)
มาแค่หวังว่าพวกเธอจะลืมหลังจากการต่อสู้กับสัตว์สวรรรค์
*…ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่*
หมอกดำเริ่มล้อมไฮดรา
และจากนั้นมอนสเตอร์รอบๆเริ่มล้อมทีละตัวตามๆกัน
“มันดูเหมือนหมอกพิษ…?” (ซาร่า)
“เราเข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้” (ยูจีน)
หน้าที่ของเราคือนำไอดราไปไกลวงกลมอัญเชิญมอนสเตอร์
ผมกันพิษได้ด้วยเวทมนตร์ม่านพลังของผม แต่มันแค่ผมกับอีกคนหนึ่งใกล้ๆเท่านั้น
ผมปกป้องทุกคนที่ขี่เพกาซัสไม่ได้
“ฉันจะไปคนเดียว ซูมิเระ ได้โปรดแบ่งมานาของเธอกับฉันที” (ยูจีน)
“ได้เลย~☆ อ่ะนี่ ยูจีนคุง♡” (ซูมิเระ)
ซูมิเระรัดโอบแขนเธอรอบคอผมและหน้าของเธอเข้าหาผม
รอเดี๋ยวก่อน
“ซ-ซูมิเระ เธอทำการเชื่อมตอมานาได้โดยการจับมือนี่ ใช่มั้ย?” (ยูจีน)
“จูบมีประสิทธิภาพกว่า” (ซูมิเระ)
“”…………””
ผมไม่ได้มีความกล้าที่จะจูบซูมิเระเมื่อไอริและซาร่ากำลังมองดูผมด้วยสายตาตั้งใจตัดสิน
“เอามือขวาออกมา” (ยูจีน)
“ช่วยไม่ได้~” (ซูมิเระ)
ผมจับมือของซูมิเระและให้เธอแบ่งมานาให้ผม
“เฮ้ ยูจีน เธอต้องการมานาฉันด้วย…ถูกไหม?” (ซาร่า)
“ยูจี้…เธอใช้มานาฉันเมื่อเธอสู้กับสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ใช่ไหม? มาทำนั่นอีกครั้งกัน” (ไอริ)
ซาร่าและไอริเข้ามาใกล้กับผมด้วยกัน
หลังของเพกาซัสไม่ได้กว้างแม้มันตัวใหญ่ขึ้น
ผมรู้สึกว่าผมจะตกจากการผลักไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ
“จ-ใจเย็น เธอสองคน เราไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่มันจะใช้เพื่อล่อไฮดราและทำลายวงกลมอัญเชิญเวทมนตร์ ได้โปรดเก็บมานาไว้” (ยูจีน)
“ได้เลย” (ซาร่า)
“เข้าใจแล้ว ยูจี้” (ไอริ)
พวกเธอสองคนเห็นด้วยแม้ว่าจะไม่เต็มใจ
ซูมิเระส่งมานาให้ผมต่อไปในเวลานั้น
ผมรู้สึกได้ว่าร่างกายผมร้อนขึ้นอย่างเรื่อยๆและมั่นคง
“สีของผมยูจี้มัน…” (ไอริ)
“ผมแดงของยูจีนคุงเท่จังเลย” (ซูมิเระ)
เส้นผมของผมเปลี่ยนสู่สีแดงด้วยอิทธิพลของมานาของซูมิเระ
“ซูมิเระ ซาร่า ได้โปรดเก็บกวาดมอนสเตอร์ในที่ซึ่งฉันจะลงพื้นได้มั้ย?” (ยูจีน)
“ได้ ปล่อยมันไว้ให้ฉัน ยูจีน” (ซาร่า)
“ได้เลย ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)
ผมดูด้านล่างเพกาซัสตรงๆ
มีมอนสเตอร์เป็นพันๆกำลังเดินทั่วชั้น 1 ของหอคอยยอดสูงสุด
“เฮ้ ยูจีน แล้วฉันล่ะ?” (ไอริ)
“ได้โปรดดูให้สองคนนั้นปลอดภัย แล้วก็ได้โปรดตามมาด้วยการเคลื่อนไหวอะไรก็ตามที่เธอเห็นว่าเหมาะสม” (ยูจีน)
“คำสั่งเธอฟังดูเหมือนแค่เพิ่งคิดมากเลย” (ไอริ)
“จริงๆเหรอ?” (ยูจีน)
ผมสบตากับไอริผู้ไม่พอใจ
ผมเชื่อว่าไอริจะสามารถทำอะไรดีที่สุดได้ในเหตุการณ์ที่ต้องการแม้ว่าผมไม่บอกรายละเอียดเธอ
เป็นอย่างนั้นตั้งแต่เวลานานมาแล้ว
“ช่วยไม่ได้” (ไอริ)
ดูเหมือนนั่นถูกสื่อออกไปแล้ว
“ฉันจะไปแล้วถ้าอย่างนั้น” (ยูจีน)
ผมพูดนี่และกระโดดลงไปสู่ฝูงของมอนสเตอร์
◇◇
ผมหล่นอย่างอิสระหว่างฟังสายลมผ่านโดนหูของผม
เมื่อก่อนผมลงพื้นสู่ฝูงของมอนสเตอร์…
*ฟวู้ม!!!!!!!!!!!!*
ภาพของผมเปลี่ยนเป็นแดงสดในพริบตา
มันเป็นเวทมนตร์ของอิฟริต ซูมิเระ
ซูมิเระยิงเวทมนตร์และกลืนผมไปด้วยกันพร้อมศัตรูเหมือนปรกติ
ผมกันมันด้วยม่านพลังของผมและลงสู่พื้น
ผมเสริมความแข็งแกร่งร่างกายผมด้วยเวทมนตร์ม่านพลัง ดังนั้นผมไม่รู้สึกถึงการกระแทกจากการลงพื้นหลังจากกระโดดลงมาสูงจากในอากาศ
“นั่นเป็นพลังการยิงเหมือนเคย…” (ยูจีน)
ผมกำลังมองดูมอนสเตอร์ผู้เปลี่ยนเป็นเถ้าถ่านจากเวทมนตร์ซูมิเระ
พื้นละลายสู่สีแดงและอุณหภูมิของอากาศน่าจะอยู่ในระดับร้อย
ปอดของผมน่าจะกลายเป็นไหม้เกรียมแค่โดยการหายใจถ้าผมไม่มีม่านพลังกับผม
อากาศเบี้ยวซ้ายขวาขึ้นไปแล้วลงมาเนื่องจากความร้อน
ร่างยักษ์ดำเข้าหาผมจากลึกเข้าไปข้างใน
“ไฮดรา…” (ยูจีน)
มันไม่ใหญ่เท่าสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่แต่แรงกดดันจากร่างกายที่มันส่งเหนือไปกว่านั้น
มันไม่ได้แสดงสัญญานของการถอย ณ เวทมนตร์ของซูมิเระ
ในทางกลับกัน มันดูเหมือนจะคำรามเบาๆไม่พอใจกับความจริงที่อาหารของมันถูกเผาไหม้ลงไป
*…ซุ่ซุ่…ซุ่ซุ่…ซุ่ซุ่*
ไฮดรากำลังเข้าหาระหว่างทำเสียงไม่น่าสบายใจ
มันเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ
มันน่าจะเป็นเพราะโซ่ดำรัดรอบตัวมัน
แต่และวงของโซ่เหล่านั้นเท่าขนาดของคน
มันดูะเหมือนได้สังเกตผม แต่มันต้องไม่ได้คิดกับผมในฐานะศัตรู มันเพียงแค่ให้ความสนใจกับผมบนระดับที่ผมแค่คนเดินอยู่บนพื้น
ผมอยากดึงความสนใจมันมากกว่านี้อีกนิดในฐานะเหยื่อ
ผมชักคาตานะขาว -ดาบสวรรค์- จากเอวของผมและตั้งท่ายืน
ผมกำลังคิดเกี่ยวกับปลดปล่อยวิชาระยะไกล แต่…
“[ดาบโค้งแห่งแสง]!!” (ซาร่า)
ดาบศักดิ์สิทธิ์ของซาร่ายิงใบมีดพลังงานจากข้างบน
*ฉวัะ!*
ผิวของไฮดราได้รับบาดเจ็บและเลือดน้ำเงินออกมาจากมัน
“””””””””ช๊าาาาาาาาาาา!!!!”””””””””
การคำรามของไฮดราผสมกับการทำให้อากศและพื้นสั่น
ผมเห็นเพกาซัสของไอริสร้างระยะในมุมของสายตาของผม
ได้เลย ผมสู้โดยไม่มีการถูกเบี่ยงความสนใจได้
ไฮดราไล่ตามเพกาซัสของไอริ
ผมยืนระหว่างพวกเขาและรอไฮดรา
(ใบมีดมานา: [ใบมีดไฟ]) (ยูจีน)
คาตานะขาวเริ่มส่งสว่างสีแดงสด
“ช่าาาา!!”
หัวหนึ่งมันเปิดปากกว้างและมานี่อย่างไม่ควบคุมตัวเอง
(แนววิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์ ท่ายืนลม: [คาไมทาชิ]!) (ยูจีน)
“คุ!!”
ผมเต็มไม้เต็มมือด้วยแค่เลี่ยงการกัดของไฮดราและเหวี่ยงคาตานะของผมเพื่อพยายามตัดหัวมันลง แต่แรงดันลมจากหัวของไฮดราที่ผ่านไปมันเพียงพอที่จะส่งผมบิน
(!!)
ผมผ่อนการตกแต่การโจมตีต่อไปมาที่ผม
*ปั้ง!!!!*
พื้นถูกกลืนไปเป็นหลุมด้วยการกระแทก
ไม่เพียงแค่นั้น…
(พิษ… ไม่ กรดเหรอ…?) (ยูจีน)
จุดที่รับการโจมตีละลายและเปลี่ยนสู่อะไรที่ดูเหมือนบึงโคลน
ส่วนใหญ่ผมกันพิษได้ด้วยม่านพลัง แต่ฐานยืนของผมจะถูกนำออกไปอย่างแน่นอน
ผมเข้าหาจุดนั้นไม่ได้อีกแล้ว
(บึงโคลนพิศของไฮดราจังที่ทำให้ผู้กล้าในตำนานทนลำบาก~)
ผมได้ยินเสียงเฉยเมยของเจ้าอสูร
(ถ้าให้คำแนะนำผมสักหนึ่งหรือสองมันจะดีกว่าแค่กำลังดูไหมเล่า?) (ยูจีน)
ผมบ่น
(เค้าไม่มีคำพูดที่จะพูดกับชายผู้หลงไหลใหญ่โตโดยคนดังจากการมีสามหญิงรายล้อมเขา!) (เอริ)
‘ฮึ่ม!’ -เธอพูดอย่างเหยียดหยามดูถูกและในเสียงอันเย็นชา
ผมบอกเธอด้วยความแข็งแกร่งว่าผมไม่ได้หลงคนดัง แต่ ณ ช่วงเวลานั้น…
— “ก่ะโอ้นนนนน!”
— “ก่ะย้าาาโว้นนนนนน!”
— “กุ่โอ้นนนนนนนน!
— “อิ่โย้นนนนนน!”
— “กุ่โอ้นนนนนนนนนนน!”
มันกลายเป็นเสียงดัง
(มีมอนสเตอร์มากขึ้น) (ยูจีน)
มีมอนสเตอร?มากกว่าสองเท่าที่ผมรู้สึกได้ด้วยตรวจจับมานาของผม
ดูเหมือนถูกอัญเชิญมามากขึ้น
เส้นแสงจำนวนหนึ่งถูกยิงสู่ฝูงของมอนสเตอร์
(นั่น…) (ยูจีน)
(ดูเหมือน 12 อัศวินและนักสำรวจระดับสูงทำเต็มที่ในความพยายามของพยายามทำลายวงกลมเวทมนตร์) (ยูจีน)
มีแม้แต่มังกรภายในหมู่ศัตรูที่ถูกอัญเชิญ
หนึ่งของพวกมันรีบเข้าสู่นักสำรวจ แต่…
*กิ้ง*
เสียงเหมือนระฆังไม่ได้เหมาะกับสนามรบก้องและหัวของมังกรตกหล่น
(นั่นคือ…ใยมีดภูตินางฟ้าของอัศวินที่หนึ่งซามะ) (ยูจีน)
ใบมีดมานาที่พูดกันว่าแข็งแกร่งที่สุดในเมืองดันเจี้ยน
มอนสเตอร์ถูกฟันลงโดยไม่สังเกตุและแค่ตาย
ข่าวลือเป็นจริงขณะที่มอนสเตอร์ถูกหั่นโดยอัศวินที่ 1 ซามะและหล่นตามๆกันโดยไม่ส่งเสียงร้อง
*…ซุ่ซุ่…ซุ่ซุ่…*
ไฮดราพยายามจะหันหนี
มันพยายามกินมอนสเตอร์อัญเชิญ อีกแล้วหรือ?
หรือเขาถูดดึงดูดโดย 12 อัศวินและ นักสำรวจระดับสูง?
“เหมือนฉันจะให้นายทำ!” (ยูจีน)
ผมใช้ก้าวเดินบนอากาศของแนววิชาดาบเสียงสะท้อนสองสวรรค์และมุ่งหน้าไปสู่ไฮดราในตำแหน่งนอกเหนือการรับรู้ของมัน
ผิวของไฮดรากลายเป็นเหนียวๆโคลนๆและปกคลุมในสีพิษยิ่งมากกว่า ทำให้มัน ยากในการจะเคลื่อนไหว
ผู้รู้สึกว่าพิษกัดกร่อนม่านพลังได้ แต่มผมยังมาถึงล่างลงตรงๆจากไฮดรา
“[ตัดหัวสิงโต]!!!” (ยูจีน)
<วายุ: เปลี่ยนจากการระบำของสิงโต>
คมไฟฟันกระหม่อมของหัวมันก่อนอีกหัวของไฮดราสังเกตผม
— “ช่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!” เสียงกรีดร้องดัง
เลือดดำเริ่มพุ่งฉีดออกมาเหมือนน้ำพุและสาดผมเป็นฝน
“ก๊ะ! กุ่!!!!!”
ความเจ็บคมแล่นผ่านทั้งตัวของผม
อะ…ไร…?!!
(ยูจีน ใช้มานาของเค้า!!) (เอริ)
เสียงอันไม่รอแล้วของเอริดัง
(…ข้าใช้งานสัญญากับเจ้าอสูร) (ยูจีน)
มานาของเจ้าอสูรไหลผ่านผมแค่ตอนที่เมื่อผมกำลังจะหมดสติ
ความเจ็บปวดในร่างกายยของผมเริ่มจะหายไป
ผมกระโดดลงจากหัวของไฮดราและสร้างระยะ
ผมร่ายเวทมนตร์รักษากับตัวผมเอง
(อะไรล่ะนั่นเมื่อกี้นี้…?) (ยูจีน)
มันดั่งเวทมนตร์ม่านพลังไม่ได้มีผลเลยสักนิด
(เลือดของไฮดราจังอาจเต็มไปด้วยพิษและคำสาปถึงชีวิตที่เข้มข้น…เค้าว่า? แต่เค้าไม่คาดว่ามันจะทำลายได้แม้กระทั่งม่านพลังของเตง ยูจีน) (เอริ)
เอริบอกผมด้วยเสียงโกรธเล็กน้อย
(ไม่ใช่ว่าเธอรู้อยู่แล้วเหรอ?) (ยูจีน)
(ฉันไม่รู้ ไม่มีไอโง่คนไหนที่จะเผชิญหน้ากับไฮดราจังในระยะใกล้เมื่อทั้งตัวขอมันถูกปกคลุมไปด้วยพิษถึงตายแม้ว่าเมื่อฉันสู้กับมันในยุคตำนานปรัมปรากับนางฟ้าคนอื่น) (เอริ)
(…พูดถึงแล้ว แม่ของรีเบคก้าเซ็นไป โรซาลีซังก็สู้กับไฮดราด้วยการโจมตีเวทมนตร์ระยะไกล) (ยูจีน)
(นั่นอะไรที่ปรกติแล้วเตงจะทำ) (เอริ)
ถ้าอย่างนั้น ผมทาการโจมตีที่โง่ที่สุดกับไฮดราหรือ?
(มาเร็ว อย่ารู้สึกเสียกำลังใจ ดูสิ มันดูเหมือนการโจมตีของเตงมีประสิทธิภาพ) (เอริ)
(เอ๋?) (ยูจีน)
ผมมอง ณ ไฮดรา และหัวที่ผมฟันกำลังนอนอยู่บนพื้น แห้งเหือดอย่างสมบูรณ์
(ฟุฟุฟุ… ดูเหมือใบมีดมานาของอิฟริทนั้นมีประสิทธิภาพสุดยอด จุดอ่อนของไฮดราจังคือไฟ มากกว่านั้น ซูมิเระจังยังเป็นญาติเทพเจ้าแม้ว่าเป็นแค่ปลายๆสุด มันความเป็นเทพเจ้าในมานาของเธอ ไม่ต้องสงสัยว่าการโดนฟันด้วยอะไรแบบนั้นต้องค่อนข้างเจ็บปวดแน่นอน) (เอริ)
(เข้าใจแล้ว…) (ยูจีน)
ผมถอนหายใจโล่งใจ
ผมกำลังเกือบตายตอนนั้น แต่ผมยังไม่จบ
“ช่าาาา…ช่าาา…”
ดวงตาแตงของไฮดรามองผมค้างมัน-
ดูเหมือนมันเล็งเป้าหมายที่ผมอย่างสมบูรณ์แล้วตอนนี้
ผมพร้อมดาบและจ้องเขม็งกลับไปที่ไฮดราอยู่กับที่
หน้าที่ของผมคือซื้อเวลา
อะไรต่อไปก็คือ…
“เราทำมันได้แล้ว!!!”
“ได้ทำลายวงกลมอัญเชิญมอนสเตอร์แล้ว!!”
ผมได้ยินเสียงของ 12 อัศวินและนักสำรวจระดับสูง
อืม เมื่องดันเจี้ยนจะไม่ถูกทำลายโดยมอนสเตอร์เป็นล้านแล้วตอนนี้
แค่เมื่อผมผ่อนคลายนิดเดียวตรงนั้น…
“ยูจีนคุง!!! ระวัง!!!” (ซูมิเระ)
ผมได้ยินเสียงของซูมิเระจากข้างบน
และผมก็เห็นไวเวิร์นดิ่งลงมาสู่ผม ณ เวลาเดียวกัน
มันดูเหมือนมอนสเตอร์บินส่วนใหญ่ทำการโจมตีเพกาซัสของไอริ แต่หนึ่งของพวกมันมาสู่ที่นี่
แต่พวกมันปรกติแล้วจะไม่ได้เป็นภัยขนาดนั้น…
(ต้องเป็นพิษจากก่อนหน้า…)
ร่างกายของผมหนัก
ผมยอมแพ้ในการหลบหลีก เพื่อจะทนมันด้วยม่านพลังของผม แต่…
“แนววิชาดาบเทพเจ้าเหนือ: [ฟันหมอก]”
น้ำเสียงอันสงบและเสียงของใบมีดชักอย่างบางเบา
ไวเวิร์นถูกฟันเป็นสามส่วนเมื่อเวลาซึ่งผมสังเกต
วิชาดาบนี้คือ…
“ประธาชนโรเบิร์ต?” (ยูจีน)
นักดาบผู้แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนกำลังยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมเส้นผมของเขาถูกมัดไว้หลังหัว
“ขอโทษที ยูจีนคุง ที่เอาเหยื่อนายไป” (โรเบิร์ต)
“ม-ไม่…นายช่วยฉันนั่น ที่สำคัญกว่านั้น ฉันได้ยินว่านายได้รับบาดเจ็บในการแข่งขัน
“‘เมืองดันเจี้ยนอยู่ในอันตราย ถ้าอย่างนั้นนายจะไม่เข้าไปมีส่วนร่วมด้วยหรือ?’ -คืออะไรซึ่งสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะบอกฉันอย่างเข้มงวดพร้อมด้วยอารมณ์ไม่ดีจากที่ฉันไม่ชนะถ้าให้เริ่มพูด ดังนั้นฉันต่อต้านท่านไม่ได้” (โรเบิร์ต)
‘ฮ่าฮ่าฮ่า!’ -ประธานโรเบิร์ตหัวเราะเต็มหัวอกหัวใจ
ถ้าอย่างนั้นนี่คือประเภทของคนของเขา
แต่อะไรที่กวนใจผมมากทื่สุดคือ…
(ฉันเห็นร่องรอยวาดดาบไม่ได้แม้แต่ตอนนี้) (ยูจีน)
การตรวจจับมาน่าที่ผมเรียนรู้มาด้วยกันกับเอริตามมันไม่ได้แม้สักนิด
เกิดอะไรขึ้น?
(หืมม เตงอาจแพ้ถ้ายกสุดท้ายไม่ใช่ผู้ใช้หอกแต่เป็นอัศวินคนนี้ที่นี่) (เอริ)
เอริขยี้ตรงที่มันเจ็บ
(หยุดเลย อย่าพูดอย่างนั้น) (ยูจีน)
ผมสามารถชนะคลอดด์ แต่นั่นอาจเพราะผมฝึกด้วยกันกับเขาบ่อย ผมน่าจะแพ้กับประธานโรเบิร์ต
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ เราทำลายวงกลมอัญเชิญมอนสเตอร์แล้ว อะไรที่เหลือคือ…” (โรเบิร์ต)
ประธานโรเบิร์ชี้ดาบไป ณ ไฮดร้าโดยไม่รู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร และดูเหมือนจะหาอะไรบางอย่างข้างบน
ผมสังเกตว่ามันเป็นอุปกรณ์ถ่ายทอดสดของหอคอยอดสูงสุดที่ส่งภาพไปสู่เมืองดันเจี้ยน
ทุกคนจากเมืองดันเจี้ยนกำลังดูด้วยการหายใจไม่ทั่วท้อง
แล้วก็มีคนนั้นรวมในคนหล่านั้นด้วย”
“ทำได้ดีมาก ทุกคน”
เสียงของอาจารย์ใหญ่อูเธอ์ดังในชั้น 1 ของหอคอยยอดสูงสุด
เสียงของเขาดังมากับความภาคภูมิใจ
“เมืองดันเจี้ยนจะไม่ถูกเหยียบย่ำโดยการแตกตื่นตอนนี้ ผู้สร้างสันติใช้งานได้แล้วในอีก 1 ชั่วโมงมากกว่านี้ ถ้าพวกเธอทำมันได้ มันจะไม่มีผลกับการกำจัดไฮดราและ—” (อูเธอร์)
ในระหว่างคำพูดของอาจารย์ใหญ่…
“ความยากต่ำไปเรอะ?”
เสีงดังจากทั้งIหอคอยยอดสูงสุดบาเบล
การที่ทำให้เสียงตัวเองเดินทางต่างจากเวทมนตร์ขยายเสียง
มันคล้ายกับเสียงของนางฟ้าที่ผมได้ยินเมื่อเวลาที่ผมท้าทายบททดสอบในชั้น 100
แต่ผมคุ้นเคยกับเสียงนี้
“นายหญิงดันเจี้ยน…” (ยูจีน)
“อะไรนะ?” (โรเบิร์ต)
ประธานโรเบิร์ตทำหน้าตาตะลึงงง
ผู้ก่อเหตุจริงที่ก่อสถานการณ์ให้เกิด อเนมอย บาเบล กำลังแทรกแซงอีกครั้ง
■ตอบความคิดเห็น
>การสอบเวทมนตร์ขาวบ้าไปแล้ว ฉันประทับใจกับที่ยู่จีนสามารถผ่านได้
-ใช่มั้ยล่ะครับ?
ยูจีนจะสามารถผ่านด้วยแค่เวทมนตร์บาเรียและรักษาแแม้ว่าโดยไม่ทำสัญญากับเจ้าอสูร
■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:
เล่ม 3 จะเกิดขึ้นครับเห็นว่า!
ผมขอบคุณนักอ่านทั้งหมดผู้ซื้อหนังสือครับ!
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
