93 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 2)
— “ความยากมันน้อยเกินไปหน่อยไหม?”
คนที่ปรากฏตัวขึ้นระหว่างพูดคำนี้คือเด็กสาวค่อนข้าวน่ากลัวกำลังใส่ชุดคลุมสีขาวเหมือนเลือด
ท่านหญิงดันเจี้ยน อเนมอยบาเบล
เธอลงพื้นเบาๆสู่หนึ่งหัวของไฮดรา
“ก๊าาาาาา!!!”
ไฮดราส่งคำรามโกรธาและพยายามกัดท่านหญิงดันเจี้ยน
แต่ท่านหญิงดันเจี้ยนแค่ยักไหล่ของเธอ
“ให้ตายเถอะ ช่างเป็นเด็กที่มีปัญหา พื้นฐานแล้วฉันเป็นเทพเจ้าในหอคอยยอดสูงสุดนะ รู้มั้ย?” (อเนมอย)
ไฮดราไปถึงท่านหญิงดันเจี้ยนไม่ได้ดั่งว่ามีกำแพงที่มองเห็นไม่ได้อยู่ที่นั่น
(ถ้าอย่างนั้นมันไม่เหมือนว่าสัตว์สวรรค์จะต้องเคารพท่านหญิงดันเจี้ยนอย่างแน่นอน หือ…) (ยูจีน)
นั่นคาดไม่ถึงนิดหน่อย
ไฮดราส่ายหัวของมันเพื่อทำให้ท่านหญิงดันเจี้ยนหล่น แต่อเนมอยซังไม่ได้สนใจเลย
“อะไรน่ะ…” (โรเบิร์ต)
ประธานโรเบิร์ต, นักสำรวจระดับสูง, และ 12 อัศวินคนอื่นๆสับสนที่นี่
“ยูจีนคุง ใครคือเด็กคนนั้น…?” (โรเบิร์ต)
“นั่น…” (ยูจีน)
ท่านหญิงดันเจี้ยนประกาศก่อนผมตอบคำถามของประธานโรเบิร์ตได้
“มีคนอยู่เยอะที่เจอฉันเป็นครั้งแรก ฉันว่า? ฉันคือท่านหญิงดันเจี้ยนแห่งหอคอยยอดสูงสุด อเนมอยบาเบล ฉันเฝ้าสังเกตพวกเธอมาตลอด” (อเนมอย)
““““““?!””””””
““““““…””””””
มันเป็นคนครึ่งหนึ่งที่ตกใจและคนอีกครึ่งที่ดูเหมือนจะรู้อยู่แล้ว
พูดนั่นแล้ว ทุกคนน่าจะมีคำถามเดียวกัน
(แค่วัตถุประสงค์ของเธอคืออะไรกัน?) (ยูจีน)
มันหายากสำหรับท่านหญิงดันเจี้ยนที่จะปรากฏตัวมาต่อหน้าคนอื่น
โดยเฉพาะมาแนะนำตัวเธอเองอย่างกล้าๆแบบนี้
ฝูงของมอนสเตอร์เปลี่ยนเป็นเชื่องเหมือนลูกสุนัขหลังจากท่านหญิงดันเจี้ยนปรากฏตัวมา
ตัวเดียวผู้คำรามในอารมณ์ไม่ดีคือไฮดรา
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ คนที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดเป็นนักสำรวจผู้กล้าหาญและโดดเด่น พวกเธอเผชิญหน้ากับการท้าทายนี้อย่างกล้าหาญแม้ว่าเข้าใจถึงอันตรายของการถูกล้อมด้วยมอนสเตอร์ นั่นทำไมฉันกำลังคิดว่าจะมอบรางวัลให้พวกเธอ” (อเนมอย)
*เป๊าะ!*
เธอพูดแบบนี้และดีดนิ้วเธอ
— “บททดสอบของเทพเจ้าจะเริ่ม ณ ชั้นหนึ่งของหอคอยยอดสูงสุด… นั่นไม่เป็นไรจริงๆเหรอท่านหญิงดันเจี้ยน~?”
เสียงของนางฟ้าก้องอยู่ในดันเจี้ยน
หรือเหมือนมันเป็นเสียงของนางฟ้าชั้น 100 ริต้าซังมากกว่า
แต่อะไรที่กวนใจเราคือที่เธอพูด
“ที่หมายถึงอะไร?” (โรเบิร์ต)
“ฉันก็ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน”
ผมตอบคำถามประธานโรเบิร์ตไม่ไๆด้
การทดสอบของพระเจ้าเกิดขึ้นทุก 100 ชั้น
นั่นควรจะเป็นกฎของหอคอยยอดสูงสุด
“ยูจีนคุง!”
“ยูจี้!”
“ยูจีน!”
ฝูงของมอนสเตอร์กลายเป็นเชื่องหลังจากท่านหญิงดันเจี้ยนปรากฏตัว ดังนั้นซูมิเระและคนอื่นๆมาที่นี่
อเนมอยบาเบลพูดต่อไป
“รู้มั้ย? หอคอยยอดสูงสุดปัจจุบันนี้มี 1,000 ชั้น ในวันแรกๆมันมีแค่ 100 ชั้น” (อเนมอย)
““““““?!””””””
นักผจญภัยทั้งหมดผู้อยู่ที่นั่นก็ตกใจด้วยเหมือนกัน
แน่นอนผมก็ด้วย
“ตั๋วพิเศษที่อนุญาตให้เธอไปสู่ดินแดนสวรรค์หลังจากสู้สัตว์สวรรค์ 10 ครั้ง บททดสอบหลักซึ่งเทพธิดาอัลเธน่าซามะเสนอ นั่นคือจุดเริ่มต้นของหอคอยยอดสูงสุด พูดนั่นแล้ว แต่มันถูกตามมาด้วยหอคอยของความตายซึ่งทุกคนที่ท้าทายตายโดยไม่สามารถไปถึงยอดสูงสุด” (อเนมอย)
ท่านหญิงของดันเจี้ยนพูดต่อไป
“เทพธิดาแห่งโชคชะตาซามะที่เข้ามาจัดการดูแลหอคอยมีปัญหา เธอเสนอ ‘มาทำให้หอคอยยอดสูงสุดไม่ใช่แค่ที่เดียวเท่านั้นที่เธอรับบททดสอบแต่ก็เป็นที่ซึ่งเธอฝึกข้างในด้วยได้ดีมั้ย?’ นี่คือที่จำนวนชั้นของหอคอยยอดสูงสุดเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้มอนสเตอร์เก่งขึ้นทีละนิดทีละนิดขณะเธอไต่ชั้นไปเผื่อฝึกนักสำรวจ เพื่อที่การนำพาสมาชิกไปสู่ดินแดนสวรรค์โดยการสร้างตำนานใหม่ ณ จุดจบของการผจญภัยนั้น นี่คือที่อัตราการตาย 100% ถูกลดเหลือ 40% ยังไงซะ หัวใจของเทพธิดาซามะเจ็บปวดที่ได้เห็นผู้คนที่มีอนาคตสดใสตาย” (อเนมอย)
นักสำรวจฟังในความเงียบ
“ท่านหญิงดันเจี้ยนคนก่อนโนโตะถูกสั่งให้ลดอัตตราการตาย คนผู้ตายส่วนใหญ่เป็นนักสำรวจมือสมัครเล่นที่ไม่ชินกับดันเจี้ยนสุดท้าย นั่นเมื่อหยดน้ำชุบชีวิตถูกนำมาใช้งานสำหรับนักสำรวจผู้อ่อนแอจนกว่าพวกเขาจะไปถึงชั้น 100 เพื่อเก็บอัตราการตายให้น้อยที่สุด นั่นเป็นที่ดันเจี้ยนสุดท้ายที่ปลอดภัยที่สุดหอคอยยอดสูงสุด ก่อตั้งได้อย่างไร” (อเนมอย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนพูดจนถึงคำนั้นแล้วถอนหายใจ
เธอดูเหมือนกำลังพูดทั้งหมดนี้ด้วยความไม่สนใจ แต่ผมรู้สึกเหมือนความไม่พอใจแง้มออกมาในหน้าเธอบางครั้งบางคราว
เวลาของความเงียบที่สมบูรณ์ดำเนินต่อไปสักพัก และท่านหญิงดันเจี้ยนพูดอีกครั้ง
ไม่คิดว่าแบบนั้นมันธรรมดาไปเรอ?” (อเนมอย)
เสียงของท่านหญิงดันเจี้นไม่ได้พยายามซ่อนความดูถูกแม้แต่เล็กน้อย
อากาศกำลังทิ่มแทงและเจ็บปวดน่าจะเพราะมานาที่เก็บอยู่ในเสียงของท่านหญิงดันเจี้ยน
ซูมิเระจับแขนของผมอย่างแน่น
ไอริจับแขนอีกข้างหนึ่ง
ผมมองดูอีกครั้งและซาร่าดันซูมิเระไปและกำลังจับแขนผมแทน
ซูมิเระกำลังดันซาร่า พยายามเอาแขนผมคืน
เธอสองคนทำอะไรกัน?
“นายดูเหมือนจะสนุกอยู่นะ” (โรเบิร์ต)
“นายพูดอย่างนั้นได้…” (ยูจีน)
“ประธานโรเบิร์ตมองดูอย่างตะลึงกับเรา
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้!” (อเนมอย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนตบมือ
*…ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่*
มานาและพิษกายในบริเวณรายล้อมไฮดราหนาขึ้น -ถึงจุดที่ว่ามันหายใจไม่ออก
“จากที่นี่ไป ฉันกำลังคิดว่าจะให้สัตว์สวรรค์ในหอคอยยอดสูงสุดปรากฏขึ้นมาโดยไม่ได้มีการคิดก่่อน พูดอีกอย่าง พวกเธอจะสู้กับสัตว์สวรรค์ได้ง่ายขึ้น แน่นอน คนที่แม้แต่เอาชนะสัตว์สวรรค์ไปแม้แต่ครั้งหนึ่งแล้วทั้งหมดไปตลอดทางสู่ชั้น 100 ด้วยลิฟต์ดันเจี้ยนได้ด้วยความง่ายดาย แน่นอน ถ้าเธอชนะ 10 ครั้ง ยินดีด้วย เธออยู่ในดินแดนพระเจ้า ไม่ใช่นี่เป็นข้อเสนอที่มาครั้งเดียวในชีวิตเหรอ☆?” (อเนมอย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนพูดนี่อย่างเฉยเมยดั่งเธอกำลังพูดเกี่ยวกับลมฟ้าอากาศ
แต่ผมรู้สึกถึงความรอคอยจากไฮดราผู้ปล่อยมานาของเขาต่อไปต่อหน้าต่อตาของผม
“นั่นเป็นการเปลี่ยนกฎกระทันหันที่ไม่ดีเลยนะ”
หน้าท่านหญิงดันเจี้ยน
แค่เกือบๆอยูนอกระยะการโจมตีของไฮดรา นักเวทย์ชุดคลุมสีฤดูใบไม้ร่วงโบกสะบัดปรากฏขึ้นด้วยเทเลพอร์ต
คนผู้ดูแลโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนและราชาของเมืองดันเจี้ยน อาจารย์ใหญ่อูเธอร์
“โอ้ เธอโผล่ออกมา เจ้ารากของความชั่วร้าย -คนที่เปลี่ยนดันเจี้ยนสุดท้ายเข้าสู่ตัวตนธรรมดาที่มันเป็นอยู่วันนี้” (อเนมอย)
“นั่นค่อนข้างเป็นการกล่าวหาเลยนะ ท่านชายดันเจี้ยนคนก่อนบอกฉันว่าอยากยืมความฉลาดของฉัน ดังนั้นฉันเพียงแคมอบคำแนะนำใหท่าน” (อูเธอร์
“มันดูเหมือนเป็นอย่างนั้น นั่นทำไมฉันกำลังคิดที่จะนำกฎของหอคอยยอดสูงสุดกลับมาแบบที่มันเป็นมาก่อน” (อเนมอย)
“…สู่หอคอยแห่งบททดสอบของยุคตำนานที่มี 10 ชั้นน่ะหรือ? นั่นเป็นความยากเมื่อดินแดนมนุษย์มีกึ่งอสูรและภูติผู้ยิ่งใหญ่ไปทั่วทุกแห่งหนนะ รู้มั้ย?” (อูเธอร์)
“ไม่ใช่มันไม่เป็นไรหรือไง? สัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่จะออกไปหลังจากเวลาหนึ่งดังนั้นไม่เรื่องใหญ่ซะหน่อย” (อเนมอย)
“ถ้าอย่างนั้นท่านจริงจัง ท่านจะย้อนเวลาของหอคอยยอดสูงสุดจากในประวัติศาตร์มาถึงปัจจุบันนี้เหรอ?” (อูเธอร์)
นั่นเสียงของอาจารย์ใหญ่อูเธอร์
เสียงของอาจารย์ใหญ่อูเธอร์ไม่ได้เป็นเสียงคนไกลๆเหมือนเคย แต่เป็นเสียงที่โกรธเคืองอย่างสุดขีด
“นั่นใช่แล้ว” (อเนมอย)
“คิดมันใหม่ไม่ได้เหรอ อเนมอยบาเบลโดโนะ? ผมได้ยินมาว่าเทพธิดาแห่งโชคชะตาไม่ได้มีการบ่นใหญ่สู่งการบริหารหอคอยยอดสูงสุดผ่านนางฟ้า” (อูเธอร์)
นี่คือครั้งแรกที่ผมเห็นอาจารย์ใหญ่อูเธอร์ไม่พอใจมากขนาดนี้
“ฉันรู้” (อเนมอย)
การตอบสนองของท่านหญิงดันเจี้ยนเย็นชาในทางตรงกันข้าม
“ถ้าอย่างนั้น…” (อูเธอร์)
“เทพธิดามีชีวิตอยู่ไปตลอดการตรงกันข้ามกับเรา ถูกมั้ย? 100 ปีได้ผ่านไปแล้วและไม่ใช่แค่มีไม่ใครไปถึงชั้น 500 เลย แต่แม้แต่ชั้น 300 นั่นหมายถึงวิธีการทำอะไรต่างๆปัจจุบันมันผิด มันต้องถูกเปลี่ยน โชคดี มีนักสำรวจที่โดดเด่นที่นี่ผู้ไปถึงชั้น 200 ฉันแน่ใจว่ามีผู้คนที่นี่จะสามารถเอาชนะไฮดราได้และผ่านบททดสอบของพระเจ้าไปได้” (อเนมอย)
นักสำรวจมารวมกันที่นี่เพื่อหยุดการแตกตื่นที่เป็นภัยต่อเมืองดันเจี้ยน…
ถ้าอย่างนั้นแม้แต่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนท่านหญิงดันเจี้ยนด้วยเหรอ?
“แต่พวกเขาจะตายไปมาก ท่านรู้ว่ากลุ่มลุยของแม่มดแดงชาด โรซาลีซามะถูกกวาดล้างออกไปนอกจากตัวท่านนั้นเมื่อพวกท่านสู้กับไฮดรา ถูกมั้ย?” (แคลร์)
อัศวินที่หนึ่งพูดอย่างหนักใจ
“แน่นอน และอูเธอร์คุงเนี่ยแหละชุบชีวิตพวกเขา ถูกมะ?” (อเนมอย)
“แต่มีพวกเขาหลายคนได้รับความเสียหายทางจิตใจและเลิกเป็นนักสำรวจ…” (อูเธอร์)
“มันช่วยไม่ได้ นั่นคือขีดจำกัดของพวกเขา” (อเนมอย)
“นั่นจริง ตัวพวกเขาเองเลือกที่จะทำอย่างนั้น แต่บททดสอบของเทพเจ้าครั้งนี้นั้นกกระทันหันเกินไปมาก…” (อูเธอร์)
คำพูดของอาจารย์ใหญ่อูเธอร์ดังเหมือนการยืนยันสุดท้าย…
“ฉันไม่มีเจตนาจะเปลี่ยนแผนไม่สำคัญว่าเธอพูดอะไร หอคอยยอดสูงสุดคือดันเจี้ยนของฉัน ฉันคือกฎ” (อเนมอย)
คำเตือนสุดท้ายของท่านหญิงดันเจี้ยน
“เข้าใจแล้ว… ถ้าอย่างนั้นเราเลือกวิธีของเราที่นี่ไม่ได้ ผม -อูเธอร์ เมอร์คิวเรียส เพ็นดรากอน- จะรับบททดสอบของพระเจ้าด้วยความแข็งแกร่งของผม” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ถือไม้เท้าใหญ่ซึ่งผมไม่เคยเห็นมาก่อนเมื่อเวลาที่ผมไม่ได้สังเกต
มีวงกลมเวทมนตร์หลายขนาดรอบเขาเป็นสิบๆ
“เราจะสามารถเห็นอาจารย์ใหญ่จริงจัง…” (ซาร่า)
“นักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป ราชาอูเธอร์…” (ไอริ)
ขณะที่สำหรับผม ผมไม่เคยได้เห็นอาจารย์ใหญ่สู่อย่างจริงจัง
“อูเธอร์ซามะ!” (แคลร์)
อัศวินที่ 1 แคลร์ซามะยืนอยู่ข้างหน้าของไฮดราพร้อมด้วยดาบในมือดั่งว่าปกป้องอาจารย์ใหญ่อูเธอร์
“ราชาอูเธอร์ ผมได้ปล่อยมอนสเตอร์ที่เหลือให้แก่นักสำรวจระดับ S!” (อับบราม)
“มากำจัดไฮดราด้วยกัน!!” (ไอโซลด์)คนผู้ประกาศด้วยความแข็งแกร่งนี้คืออัศวินที่สี่ และผู้นำของ 12 อัศวิน อับบรามซามะ และอัศวินที่เจ็ด ไอโซลด์ซัง
“เฮ้ ยูจีนคุง เรา…” (ซูมิเระ)
“เราควรจะช่วยในการกำจัดฝูงมอนสเตอร์เพื่อที่ว่าเราไม่เข้าไปขวางทาง 12 อัศวิน” (ยูจีน)
“ได้เลยถ้าอย่างนั้นฉันจะไปด้วย” (ไอริ)
“ไม่ มันอันตราย ดังนั้นได้โปรดอยู่รอพร้อม ไอริ” (ยูจีน)
“ทำไมล่ะ ยูจี้?!” (ไอริ)
“ไมน่าถามเลยนะเธอ…” (ยูจีน)
มันจะเป็นปัญหาจริงจังถ้าอะไรสักอย่างเกิดขึ้นกับจักรพรรดินีในอนาคต! -คืออะไรที่ผมกำลังจะพูด แต่ท่านหญิงดันเจี้ยนพูดก่อนผม
“พูดถึงแล้ว…เธอได้ผ่านชั้น 400 แล้วใช่มั้ย อูเธอร์คุง? ความแข็งแกร่งของสัตว์สวรรค์สูงเท่ากับสถิติของผู้ท้าทาย ถ้าเธอเข้าเป็นผู้ท้าทาย ความแข็งแกร่งของสัตว์สวรรค์จะถูกตั้งสู่ที่ชั้น 500 มันไม่เป็นไรกับเธอรึ?” (อเนมอย)
“…ไม่ใช่ว่ากฎหลังทำไปแล้วมันไม่ค่อยจะยุติธรรมเหรอ?” (อูเธอร์)
วงกลมเวทมนตร์รอบอาจารย์ผู้มีกำลังใจพังทลายเป็นซากสิ้นและตกลงสู่พื้น
“ฉันเพียงแค่ลืมพูดมันน่ะ โทษ☆” (อเนมอย)
แม้แต่อเนมอยซังก็ดูกระอักกระอ่วนเกี่ยวกับนี่
“อธิบายกฎและประกาศกาศเริ่มของมัน!” (อเนมอย)
— “ได้เล~ย นั่นพูดมาแล้ว แต่ท่านหญิงดันเจี้ยนจังอธิบายเกือบหมดทุกอย่างแล้ว บททดสอบของเทพเจ้าจะถูกจัดในชั้นที่ 1 ไม่มีขีดจำกัดกับจำนวนคน แต่มีเงื่อนไขในการเข้าร่วมว่าพวกเธอได้ผ่านชั้น 100 แล้ว ความแข็งแกร่งของสัตว์สวรรค์จะเทียบเท่ากับคนที่มีสถิติสูงสุด มันคือชั้น 1 ดังนั้นมันเป็นไปได้ที่จะใช้หยดน้ำชุบชีวิต อย่างไรก็ตาม เธอฟื้นคืนชีพไม่ได้ถ้าถูกกิน ดังนั้นได้โปรดระวัง เข้าใจมั้ย~?”
เสียงของริต้าซังไม่เข้มงวดเหมือนเคย
คืออะไรที่ผมคิดแต่มันเปลี่ยนสู่น้ำเสียงจริงจังอย่างกระทันหัน
— “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ นักสำรวจ บททดสอบของเทพเจ้าจะเริ่มต้น—”
“[เทเลพอร์ตกลุ่ม]”
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์เทเลพอร์ตทุกคนภายในม่านพลังของชั้น 1 สู่ข้างนอก
ตำแหน่งของลานฝึกของโรงเรียน
— “เอ๋?!” เดี่ยว เดี๋ยว! ฉันอยู่ในระหว่างมอบสัญญานเริ่ม! ได้โปรดกลับมา~”
เสียงที่ลนลานของริต้าซังดังในหอคอยยอดสูงสุด
“อืม…อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ นั่นไม่เป็นไรเหรอ? ถ้าท่านออกจากบททดสอบของพระเจ้าระหว่างมัน มันจะถูกตัดสินว่า ‘หนี’ และท่านจะเสียสิทธิ์ท้าทายมัน…” (แคลร์)
อัศวินที่ 1 แคลร์ซังถามคำถามที่ชัดเจน
“อุมุ ถ้าเธอวิ่งหนีหลังจากการประกาศ เธอจะได้รับการหมดคุณสมบัติจากบททดสอบของเทพเจ้า แต่ถ้าเธอออกมาจากดินแดนในแบบนี้ก่อนมันเกิดขึ้น มันจะถูกปฏิบัติเป็นการเลื่อนแทนที่จะหมดคุณสมบัติ ฉันเรียกมันว่ากฎลับ” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์พูดในแบบที่ภูมิใจในตัวเองมาก
“ว-วิธีอะไรแบบนี้นี่…”
“ฉันไม่รู้เกี่ยวกับมันเลย”
มันดูเหมือนมันเป็นครั้งแรกที่ 12 อัศวินและนักสำรวจระดับ S เคยได้ยินเกี่ยวกับนี่และตกใจ
“นั่นน่าประทับใจ อาจารย์ใหญ่รู้ทุกอย่างเลย” (ซูมิเระ)
“ใช่ มันดูเหมือนเราจะสามารถคิดแผนเราใหม่ได้ถ้าเราใช้กฎนี้” (ยูจีน)
ผมพยักหน้ากับความชื่นชมของซูมิเระ
— “เฮ้ ได้โปรดกลับมาเร็วๆ~ ฉันต้อองอยู่รอพร้อมตลอดเวลา~” (ริต้า)
ผมได้ยินเสียงเศร้าของนางฟ้าซัง
“พูดถึงแล้วท่านชายดันเจี้ยนคนเก่าบอกฉันว่าวิธีที่นั้นมีปัญหาสำหรับนางฟ้า ดังนั้นอย่าใช้มากเท่าที่เป็นไปได้ หรือ คนนั้นถามฉันให้อย่าเผยแพร่มัน” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่พูดอย่างลำบากใจ
“““““““““………”””””””””
ทุกคนทำหน้ามีคำถาม
“ฉันรู้สึกแย่กับริต้าซังอ่ะ…” (ซูมิเระ)
“ใช่…” (ยูจีน)
การจัดการชั้น 100 และลงไปเป็นงานใหญ่ถ้าให้เริ่มพูด
*แปะ! แปะ!*
อาจารย์ใหญ่อูเธอตบมือ
“เวลาเพื่อคิดแผน! ทุกคน ได้โปรดมารวมกัน!” (อูเธอร์)
12 อัศวินและนักสำรวจระดับ S และเหนือกว่าเริ่มมารวมกัน
“เฮ้ย มาที่ด้วยยูจีน!” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์เรียกผม
“ผมเหรอ? ไม่ใช่ว่าผมจะไปรบกวนเหรอ?” (ยูจีน)
ผมเป็นนักสำรวจระดับ A และจากแผนกธรรมดา
“เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นผู้ได้สู้กับไฮดราจากใกล้ๆ ดังนั้นเราทำแผนไม่ได้โดยไม่ได้ฟังอะไรที่เธอมีจะพูด” (อูเธอร์)
“เข้าใจแล้วครับ” (ยูจีน)
แน่นอนว่าผมจะร่วมมือถ้าเป็นอย่างนั้น
ผมก็เข้าวงกลมของนักสำรวจระดับ S
ซูมิเระ, ซาร่า, และไอริตามมาเมื่อตอนที่ผมรู้ตัว
ผมเห็นหน้าของประธานรีเบคก้าและเคย์ลีเซ็นไปด้วยเหมือนกัน
แน่นอนว่าประธานโรเบิร์ตก็อยู่ที่นั่นด้วย
(12 อัศวินที่เป็นผู้ปกป้องเมืองดันเจี้ยน, นักสำรวจระดับ S, และนักเรียนจากโรงเรียนแนกผู้กล้าในตำนาน…) (ยูจีน)
คนที่นำพวกเขาคือ…
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ มาทำมันเถอะ… แผนปราบสัตว์สวรรค์ด้วยกองกำลังเต็มรูปแบบของเมืองดันเจี้ยน” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่อูเธอกำลังยิ้มพร้อมท่าทางพฤติกรรมซุกซนเล็กน้อยที่ส่งออกมา
■ตอบความคิดเห็น:
>อะไรที่ท่านหญิงดันเจี้ยนมีแผนที่จะทำ?
-ดูเหมือนท่านอยากเพิ่มความบ่อยครั้งของบททดสอบแห่งเทพเจ้า
ท่านหญิงดันเจี้ยนทุ่มเทให้กับงานของเธอ
>ฉันกำลังรอเล่ม 3 ในความตื่นเต้น!
-ขอบพระคุณมากๆครับ
ตอนนี้ผมกำลังอยู่ระหว่างการเขียนมัน
แปลโดย: วายุวายุ
tipme : กำลังทำครับ!
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดตอ Facebook: https://bit.ly/3SwePL9 / X: @wayuwayutl
