จากนั้นชูฮันก็มองไปที่เหล่าผู้รอดชีวิตอีกครั้ง “ตอนนี้พวกคุณก็รู้ว่ากลุ่มชาวบ้านในค่ายเขี้ยวหมาป่าต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองอันลู”
คำพูดที่แสนจะตรงไปตรงมานั่นทำให้ทุกคนเงียบกริบอีกครั้ง สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่ชูฮันกันหมด ต่างจากเมื่อก่อนที่ไม่สามารถพูดได้ว่าคนพวกนี้วางใจชูฮัน 100% เพราะแววตาของทุกคนมันเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน ในตอนนี้ของทุกคนมันแสดงความวางไว้เชื่อใจออกมาอย่างชัดเจน สิ่งที่ชูฮันทำเพื่อค่ายเขี้ยวหมาป่ามันก็มีให้เห็นชัดๆ แม้ชูฮันจะเป็นคนรุนแรงและโหดร้ายแต่เขาไม่เคยทำอันตรายแก่ชาวบ้านของค่ายเขี้ยวหมาป่าเลย
แม้ว่าวัตถุประสงค์ที่ชูฮันตั้งไว้จะทำให้หลายคนไม่สบายใจอยู่เสมอ!
ซางจิ่วตี้และคนอื่นๆที่ยืนดูอยู่บนที่สูงห่างออกไปก็นิ่วหน้าตามคำสั่งของพูด คนพวกนี้จะเข้าใจได้มั้ย? พวกเขาจะยอมรับเหรอ?
มองไปที่สายตาและท่าทางที่แสดงออกแตกต่างกันไปของหลายคน ชูฮันก็พูดต่อ “ชาวบ้านกลุ่มแรกได้ถูกเลือกเอาไว้แล้ว แต่พวกคุณก็มีสิทธิที่จะปฏิเสธ รวมถึงทุกคนในค่ายเขี้ยวหมาป่า ทุกคนมีสิทธิที่จะปฏิเสธการอพยพ”
หลายคนในที่นี้เริ่มมึนงงและสับสน ที่จริงพวกเขาไม่ได้กังวลเรื่องการต้องย้ายที่อยู่เลยแต่มันคือเรื่องความปลอดภัยของในเมืองอันลูต่างหาก
นัยน์ตาของชูฮันส่องประกายวาบครู่หนึ่ง “ที่จริงแล้วในเมืองอันลูสามารถรองรับคนได้มากกว่าที่นี้ อีกทั้งเราก็ทำการกวาดล้างซอมบี้เรียบร้อยแล้ว มันจะมีคนมากมายหลั่งเข้ามาในเมืองอันลูหลังจากนี้ ถ้าเชื่อฉันก็ไปกรอกแบบฟอร์มกับซางจิ่วตี้ ถ้าไม่ก็ทำตามใจตัวเอง”
หลังจากนั้นชูฮันก็ยิ้มอย่างยั่วเย้า “เริ่มการลงทะเบียนได้”
ทันทีที่ชูฮันพูดออกมา ทั้งบริเวณก็เหมือนกับโดนระเบิดปาเข้าใส่ ทุกคนนิ่งค้างอย่างไม่รู้ว่าควรจะตัดสินใจอย่างไรดี
เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ดูสถานการณ์เองอยู่ก็วุ่นวายใหญ่ ชูฮันออกคำสั่งโดยไม่ให้เวลาพวกเขาได้เตรียมตัวเลย พวกเขาทำได้แค่เรียกสติตัวเองและรีบลงจัดการวางของลงบนโต๊ะ หยิบแบบฟอร์มออกมาเรียง
หลังจากพูดจบชูฮันก็นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆสบตากับทุกคน ไม่ว่ายังไงก็ตามทุกคนต้องตัดสินใจเอาเอง และไม่มีใครกล้าที่จะต่อต้านการกระทำของชูฮัน ชูฮันนั่งแช่อยู่ตรงนี้แถมยังมีขวานยักษ์ที่เสียบปักคาพื้นตรงหน้าอีก ภาพตรงหน้ามันเขย่าขวัญทุกคนเหลือเกิน
ชาวบ้านที่ถูกเลือกเป็นกลุ่มแรกนั้นกำลังเป็นกังวลเพราะพวกเขารู้ดีว่าการเลือกในครั้งนี้จะส่งผลต่ออนาคตของพวกเขา…
ปัจจุบัน ค่ายเขี้ยวหมาป่ามีประชากรอาศัยอยู่มากกว่า 20,000 คน
หลังจากผ่านพ้นช่วงบ่ายไป การลงทะเบียนก็เสร็จสิ้นเรียบร้อย ในที่สุดชาวบ้านทุกคนในค่ายเขี้ยวหมาป่าก็ทำการตัดสินใจ ซางจิ่วตี้ปาดเหงื่อที่หน้าผากออก ขณะเรียงกองกระดาษหนาสองสามปึกเสร็จ หลังจากนั้นชูฮันก็ลุกขึ้นยืนทันที
ท่าทางของชูฮันทำให้ทุกคนรู้ว่าเขามีบางอย่างจะพูด จึงรอคอยกันเงียบๆ
“กรอกข้อมูลทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว จำเอาไว้นี่คือสิ่งที่พวกคุณเลือกเอง ไม่ว่าสถานการณ์ข้างหน้าจะเป็นยังไงพวกคุณต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองเลือก” ชูฮันบิดริมฝีปากอย่างสะใจ และเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงสบายๆในประโยคต่อมา “คนที่เลือกตกลงที่จะย้ายไปอยู่ในเมืองอันลูจะได้รับสิทธิประชากรเมืองอันลูถาวร จะได้รับที่พักให้อยู่อาศัยถาวร ซึ่งบ้านแต่ละหลังจะคำนวณให้เหมาะกับจำนวนสมาชิกในครอบครัวของแต่ละคน หนึ่งคนจะได้รับพื้นที่ขนาด 100 ตารางเมตร ครอบครัวที่มีสมาชิกสามคนจะได้ที่พักขนาด 300 ตารางเมตร และคนที่เลือกปฏิเสธฉันเสียใจด้วยเพราะหลังจากนี้ถ้าพวกคุณต้องการจะย้ายไปอาศัยในเมืองอันลู พวกคุณจะต้องจ่ายภาษีเพื่ออยู่และจ่ายค่าบ้านด้วยตัวเอง”
ทันทีที่ชูฮันพูดจบ มันก็ตามมาด้วยเสียงดังเซ็งแซ่ เสียงโวยวาย โต้เถียง และบ่นของหลายคนดังสนั่นเต็มไปหมด
ชูฮันเพียงแค่เผยแววตาเย็นยะเยือกออกมา “ฉันรู้ว่าพวกคุณหลายคนมีบ้านอยู่ในเมืองอันลู และถึงแม้พวกคุณจะมี แต่ในเมื่อพวกคุณเลือกที่จะปฏิเสธการย้ายไปแล้ว ฉันขอบอกเลยว่าพวกคุณหมดสิทธิในความเป็นเจ้าของบ้านตัวเองในอดีตไปแล้ว เพราะพวกคุณไม่ได้แก้ปัญหาเรื่องซอมบี้ด้วยตัวเอง มันคือฝีมือของกองทัพเขี้ยวหมาป่าเพราะฉะนั้นกรรมสิทธิ์ของทุกอย่างในเขตพื้นที่เมืองอันลูคือของฉัน ถ้าพวกคุณอยากได้พวกคุณมีสิทธิที่จะซื้อ”
เมื่อได้ยินความแตกต่างของสิทธิพิเศษ หลายคนไม่รู้จะต้อบโต้อย่างไร
“ทำไมท่านถึงทำแบบนี้?!” ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงที่ไม่พอใจดังออกมาจากฝูงชน “นั่นมันเป็นกรรมสิทธิของพวกเรา ท่านไม่มีสิทธิมายึดบ้านของเราไปเป็นของตัวเองตามใจชอบ!”
“เป็นคำถามที่ดี” ชูฮันยิ้มกว้างอย่างกำลังสนุก จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของเขาทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนอยู่ในนรก “แล้วพวกคุณได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อการกวาดล้างซอมบี้ในเมืองอันลูที่มีบ้านของตัวเองอยู่มั้ย! ตอนนี้เมืองอันลูคือเมืองใหม่ที่กำเนิดขึ้นจากนักรบกล้าแห่งกองทัพเขี้ยวหมาป่า ทำไมฉันถึงจะไม่มีสิทธิ? ถ้าไม่ใช่เพราะกองทัพเขี้ยวหมาป่า พวกคุณอยากจะกลับเข้าไปในเมืองอีกมั้ย? ฉันว่าแค่ซอมบี้สิบตัวพวกคุณก็กลัวกันหัวหดแล้ว!”
เสียงโวยวายเงียบลงอีกครั้ง ที่ชูฮันพูดมันถูกต้องทุกอย่าง มันเป็นฝีมือของกองทัพเขี้ยวหมาป่าที่จัดการกวาดล้างซอมบี้ พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆเลย แล้วเรื่องอะไรพวกเขาถึงจะได้ผลประโยชน์?
การระบาดของซอมบี้ที่บุกเมืองนั้นบังคับให้มนุษย์ต้องออกจากเมืองเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ตอนนี้ชูฮันกำลังยึดคืนสิทธิที่ซอมบี้ยึดไปคืนกลับมา ซึ่งมันต้องอาศัยความกล้าและความเสี่ยงมากแค่ไหน? พวกเขาไม่กล้าจะคิดด้วยซ้ำ!
“กองทัพของฉันได้วางกำลังทั่วบริเวณไว้แล้ว พวกเขามีอะไรติดค้างพวกคุณงั้นเหรอ?” ชูฮันพูดต่อ น้ำเสียงค่อนข้างโกรธ “แม้ว่าตอนนี้ที่พวกคุณอาศัยอยู่ที่นี้ค่ายเขี้ยวหมาป่า ฉันได้คิดค่าอยู่ ค่าดูแลพวกคุณมั้ย? และพอตอนนี้ที่ทหารของฉันยึดเมืองคืนมาจากฝูงซอมบี้เป็นแสนๆตัว พวกเขาต้องเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อฆ่าซอมบี้ พวกคุณยังกล้าจะเรียกร้องบ้านตัวเองคืนทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลย?!”
ไม่มีใครกล้าปฏิเสธสิ่งที่ชูฮันพูดเลยตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ เพราะมันคือความจริงทุกอย่าง ที่จริงแล้วชาวบ้านเกือบ 20,000 คนนั้นตัดสินใจเลือกอพยพกันเกือบหมด เพราะไม่ใช่แค่พวกเขาจะได้สิทธิประชากรของเมืองอันลูเท่านั้นแต่ยังได้ที่พักอีกด้วย ผลประโยชน์ที่ชูฮันจัดไว้ให้นั้นดีมากทีเดียว
ส่วนสำหรับคนที่ไม่ตกลงนั้น ตอนนี้หน้าซีดเผือดอย่างเครียดและเป็นกังวล ไม่มีใครคิดว่าชูฮันจะเดินหมากด้วยวิธีนี้ จุดประสงค์ของชูฮันนั้นชัดเจนมากเพื่อปกป้องเหล่าผู้รอดชีวิตที่หวังพึ่งกองทัพเขี้ยวหมาป่าอย่างแท้จริง ส่วนคนที่ไม่จริงจังและไม่เชื่อใจชูฮันก็จะไม่ได้รับอะไรสักแดงเดียว
เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ยืนดูสถานการณ์ห่างออกไปต่างอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้ชูฮัน ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ชูฮันจะจัดการปัญหาของการย้ายถิ่นฐานของชาวบ้านได้แล้ว แต่ยังเป็นการคัดกรองคนอีกด้วย
ตอนนี้ นอกเหนือจากสมาชิกของกองทัพเขี้ยวหมาป่า มีเพียงแค่ไม่กี่คนในค่ายที่รู้ว่าสภาพแวดล้อมในเมืองอันลูนั้นน่าอยู่และปลอดภัยมากแค่ไหน คนที่เลือกจะปฏิเสธการอพยพนั้นเหมือนกับตัดโอกาสของตัวเองทิ้งไปต่อหน้า เพราะเมื่อกองทัพเขี้ยวหมาป่าสามารถกวาดล้างซอมบี้ในเมืองอันลูออกไปได้หมดจดอย่างสมบูณ์แบบจริงๆเมื่อไหร่ นั้นคือตอนที่เมืองอันลูจะรุ่งโรจน์เหนือใคร
เมื่อถึงตอนนั้นแล้วทุกคนจะเข้าใจเองว่าการตัดสินใจของตัวเองในวันนี้สำคัญมากแค่ไหน ทุกคนจะได้รู้ว่าทุกตารางเมตรในเมืองอันลูมีมูลค่ามากแค่ไหนและอนาคตของพวกเขาจะเป็นที่อิจฉาของคนทั้งจีน!
