แม้มังกรอุทกจะไม่ใช่มังกรที่แท้จริง แต่มันก็มีสายเลือดมังกรไหลเวียนอยู่ในกาย จึงทำให้มันสูงส่งกว่าอสูรเวททั้งหลาย
มังกรอุทกที่ลำตัวปกคลุมด้วยเกล็ดสีดำสะท้อนประกายวาววับกระพือปีกของมัน ก่อเกิดเป็นสายลมกระโชกแรงตามมา มันอ้าปากกว้างส่งเสียงคำรามสะท้อนก้องเสียดหู
รูปร่างหน้าตาของมังกรอุทกคล้ายคลึงจิ้งเหลนขนาดยักษ์มีปีก แตกต่างจากมังกรที่แท้จริงอย่างมาก ทว่าอย่างไรเสียมันก็ยังจัดว่าเป็นอสูรเวทศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหาร
เสียงคำรามของมังกรดังกึกก้องไปทั่วนครหลวง ทำเอาผู้คนทั้งหลายตัวสั่นเทาแข้งขาอ่อนแรงลงไปกองอยู่กับพื้น ขณะจับจ้องสัตว์ประหลาดใหญ่ยักษ์ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น สำหรับพวกเขาการปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงกลัวตัวนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการมาเยือนของนรกเลย
ปู้ฟางจ้องมองมังกรอุทกใหญ่ยักษ์หน้าตาดุร้าย ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อยพลางอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ ไอ้จิ้งเหลนยักษ์นี่… แท้จริงแล้วคือมังกรอุทกเช่นนั้นหรือ
ตับของมังกรอุทกจะว่าไปก็อร่อยใช้ได้ทีเดียว
เซี่ยอวี่กระชับหอกเหล็กในมือแน่นพลางชี้ปลายหอกไปที่เจ้าขาว ดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นจับจ้องไปที่ร้านอย่างกระตือรือร้น
“ลูกพี่! ทำลายร้านนี้เสีย!”
เซี่ยอวี่ถลึงตาพลางส่งเสียงออกคำสั่ง ก่อนจะขว้างหอกออกไปอย่างรุนแรง มันพุ่งแหวกอากาศจนเกิดเสียงหวีดหวิวดังก้องก่อนจะตรงไปยังเจ้าขาว จากนั้นชายร่างยักษ์ก็พุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนทำให้กระเบื้องที่ปูอยู่บนพื้นหลุดร่อนไปตามทาง
ดวงตาของเจ้าขาวกะพริบแสงวาบ มันโบกแขนมีดพร้าก่อนจะฟันใส่หอกของเซี่ยอวี่ที่พุ่งตรงเข้ามา
แคร้ง!
เสียงโลหะปะทะกันสะท้อนก้องไปทั่ว หอกเหล็กถูกคมมีดของเจ้าขาวปัดทิ้งจนลอยคว้างไปกลางอากาศ แล้วจู่ๆ ก็ม้วนตัวพุ่งกลับเข้ามือของเซี่ยอวี่ไปอีกครา กล้ามเนื้อตามตัวของเซี่ยอวี่ปูดโปนออกมาอย่างฉับพลันขณะที่ชายร่างยักษ์ขว้างหอกเหล็กใส่เจ้าขาวอีกครั้ง
ร่างของทั้งคู่ดูราวกับแปรเปลี่ยนเป็นเงาดำสองเงา ขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าโรมรันกันอย่างรวดเร็วและเริ่มการต่อสู้ยกใหม่
เหล่าคนที่มุงดูอยู่ต่างเห็นได้ชัดว่าเมื่อเวลาผ่านไปสภาพของเซี่ยอวี่ก็ย่ำแย่ลงเรื่อยๆ เพราะอย่างไรเสียเขาก็เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง ไม่สามารถยืนหยัดด้วยกำลังสูงสุดไปได้ตลอด นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงเรียกมังกรอุทกแสนดุร้ายให้ออกมาช่วยสู้
ทว่าชายร่างยักษ์ก็ไม่ได้รู้สึกเสียหน้าอะไร ตราบใดที่สามารถประวิงเวลาอยู่กับเจ้าสิ่งที่น่าจะเป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพตรงหน้าได้ เพราะแปลว่ามันจะปลีกตัวไปทำอันตรายใดๆ กับมังกรอุทกไม่ได้ เมื่อเป็นดังนั้นลูกพี่ ของเขาย่อมใช้พลังที่แสนยิ่งใหญ่ของมังกรทำลายร้านบ้าๆ นี่ลงได้อย่างแน่นอน
เมื่อคิดได้ดังนี้ เซี่ยอวี่ก็ไม่อาจห้ามเสียงหัวเราะดังก้องของตัวเองได้ ขณะเดียวกันท่วงท่าของเขาก็ดูน่าพรั่นพรึงขึ้นเรื่อยๆ ขณะโถมกำลังที่แข็งแกร่งราวภูเขาลูกใหญ่ใส่ศัตรูตรงหน้า
ทว่าหากเซี่ยอวี่จะสละเวลามาปรายตามองสีหน้าของคนที่อยู่ในร้านสักนิด เขาจะรู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
นั่นเพราะคนในร้านรวมถึงเถ้าแก่ปู้ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแต่อย่างใด แม้พวกเขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับมังกรอุทกซึ่งมีพลังอยู่ในจุดสูงสุดของระดับแปด และแม้ว่าหลายคนจะถูกพลังรุนแรงกดทับจนหายใจแทบไม่ออกไปบ้าง ทว่าดวงตาของพวกเขากลับปราศจากความพรั่นพรึง แต่กลับสะท้อนความขบขันออกมาแทน
ดวงตาสีแดงก่ำของมังกรอุทกที่ใหญ่พอๆ กับตะเกียงกลอกไปมาพลางจ้องเข้าไปภายในร้าน อสูรเวทระดับแปดย่อมมีสติปัญญาสูงส่ง และในฐานะสหายคู่คิดของเซี่ยอวี่ มันย่อมเข้าใจกระจ่างแจ้งว่าอีกฝ่ายต้องการสิ่งใด
การทำลายร้านร้านหนึ่งสำหรับมังกรอุทกระดับแปดแล้วง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ ต่อให้ถูกสั่งให้ไปเคลื่อนภูเขาย้ายแม่น้ำ มันก็สามารถทำได้ง่ายๆ
มังกรอุทกยืดคอพลางคำรามอย่างดุร้ายใส่ร้าน พลังเสียงดุดันของมังกรกระเพื่อมออกมาเป็นสายพุ่งปะทะร้านที่อยู่ตรงหน้าทันที
ตู้ม!
ลูกไฟสีแดงเข้มที่ดูเหมือนจุดติดได้จากความว่างเปล่าพุ่งออกมาจากปากของมังกรอุทก ลูกไฟนี้เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าลมหายใจมังกร ถือเป็นความสามารถแต่กำเนิดที่มีอยู่ในอสูรเวทเผ่าพันธุ์มังกรทั้งหลาย
ตู้ม ตู้ม!
ลูกไฟพลันกระจายตัวออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็วราวกับถูกบางสิ่งสกัดไว้ แววโหดเหี้ยมฉายวาบบนดวงตาขนาดใหญ่ราวตะเกียงของมังกรอุทก ก่อนที่มันจะกระโจนเข้าใส่ร้านแล้วปล่อยห่าลมหายใจมังกรออกจากปากไม่ขาดสาย
ลมหายใจมังกรมีความสามารถเผาผลาญทุกอย่างที่ขวางหน้า ลูกค้าหลายคนในร้านไม่อาจนิ่งเฉยได้อีกต่อไป ต่างตื่นตกใจเมื่อต้องเผชิญกับลูกไฟที่หลั่งไหลลงมาราวกับเป็นกระแสน้ำเชี่ยวกราก มีไม่น้อยที่กลัวถึงขีดสุดจนแข้งขาอ่อนล้มพับไปกับพื้น
จีเฉิงเสวี่ยนั้นอย่างไรเสียก็เป็นถึงจักรพรรดิ ดังนั้นเขาจึงยังรักษาความสงบนิ่งน่ายำเกรงไว้ได้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ตรงหน้า ทว่าใบหน้าของชายหนุ่มก็ซีดขาวไร้ซึ่งสีสันใดๆ
ภาพลูกไฟขนาดใหญ่คือสิ่งเดียวที่ผ่านเข้ามาในสายตาของชายหนุ่ม ทำให้เขาตระหนักได้ว่าตนเองนั้นไร้ตัวตนและอ่อนแอเพียงใด ชายหนุ่มอดนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ ที่เขาต้องตกอยู่ในสภาพไร้ประโยชน์ไม่มีแม้กำลังใดๆ จะแก้ปัญหาหลังขึ้นมาครองบัลลังก์ไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เจ้ามู่เฉิงสร้างเรื่องก่อกวนในพิธีศพของจักรพรรดิองค์ก่อน หรือเมื่อคราวที่เหล่าผู้ฝึกตนระดับเจ็ดขั้นนักพรตยุทธการและระดับแปดขั้นเทพแห่งสงครามแห่แหนกันเข้ามาในนครหลวงหลังจากข่าวเรื่องต้นตื่นรู้ทางห้าสายแพร่สะพัดออกไป เหตุการณ์เหล่านี้ทำให้เขาตระหนักถึงความเป็นจริงของโลกได้อย่างกระจ่างชัด
มีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์เท่านั้น…ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!
ลมหายใจมังกรพวยพุ่งออกมาเรื่อยๆ ก่อเกิดเป็นพายุเพลิงร้ายกาจที่เผาผลาญบ้านหลายหลังด้านหลังร้านของปู้ฟางจนราบเป็นหน้ากลอง
“ไอ้จิ้งเหลนโง่เง่า ห้ามถ่มน้ำลายไร้ค่าของเจ้าใส่ท่านสุนัขผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้เด็ดขาด กลืนมันลงไปเสีย!”
เมื่อลมหายใจมังกรสีแดงฉานเกือบพุ่งเข้าใส่ร้านของปู้ฟาง เสียงสุขุมทว่าเจือด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อยของบุรุษก็ดังขึ้น
สุนัขสีดำตัวจ้อยไร้ซึ่งความสำคัญยืนนิ่งอยู่หน้าร้าน ทว่าจู่ๆ ปากของมันก็อ้ากว้าง เสียงเห่ากึกก้องแสบแก้วหูดังขึ้นพร้อมพลังรุนแรงที่ปล่อยออกมา
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างนิ่งอึ้งไป
ภายในร้าน โอวหยางเสี่ยวอี้รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังปู้ฟาง จากนั้นก็ค่อยๆ โผล่ใบหน้าแดงก่ำออกมามองเจ้าดำด้วยสายตาตื่นเต้น
“เจ้าดำลุกขึ้นมาสู้แล้ว”
แม้เสียงเห่าของเจ้าดำจะทรงพลังและกึกก้องเสียดหู แต่ก็ดูตลกชวนหัวร่อเมื่อเทียบกับเสียงคำรามของมังกรร้าย ทว่าฉากที่สร้างความแตกตื่นให้ผู้คนก็คลี่คลายลงอย่างรวดเร็ว
ลมหายใจที่พวยพุ่งออกมาจากปากของมังกรอุทกนั้นน่าหวาดหวั่นราวกับจะสามารถทลายสวรรค์กวาดล้างปฐพีได้ ทว่าเสียงเห่าของเจ้าดำกลับทำให้ลมหายใจมังกรโหมคืนใส่เจ้าของราวกับเป็นน้ำตกที่ไหลย้อนกลับ
หลังถูกความร้อนจากลมหายใจตัวเองเล่นงานเข้าเต็มๆ มังกรอุทกใหญ่ยักษ์ก็กระพือปีกอย่างบ้าคลั่ง กรงเล็บปัดป่ายไปทั่วอย่างไร้เป้าหมายพลางคำรามก้องไม่หยุดปาก เสียงเย้ยหยันและเสียงหัวเราะดังก้องขึ้นมาให้ได้ยิน
กลิ่นเนื้อย่างอ่อนๆ กระจายไปทั่วพร้อมกลิ่นไหม้เกรียมเจือจาง
หลังลูกไฟสลายหายไปหมดแล้ว ร่างของมังกรยักษ์ก็ปรากฏให้เห็นอีกครั้ง ความชั่วร้ายในแววตาของมันเข้มขึ้นเรื่อยๆ หัวของมันถูกไฟผลาญจนแทบไหม้ เกล็ดจำนวนไม่น้อยถูกย่างเกรียมจนร่วงลงมา
บาดเจ็บจากการถูกลมหายใจของตัวเองคลอก… ช่างน่าอับอายเสียจนไม่รู้จะไปซุกหน้าตรงไหน
ไอ้พวกมนุษย์ต่ำชั้นเหล่านี้กล้าล้อเลียนท่านมังกรผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้หรือ
พวกมันต้องตาย! ต้องตายกันทั้งหมด!
มังกรอุทกโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที มันกระพือปีกรัวแล้วกระโจนใส่ร้าน ในเมื่อลมหายใจของมันทำอะไรร้านบ้าๆ นี่ไม่ได้ เช่นนั้นมันก็จะใช้กำลังของตัวเองบดขยี้ร้านนี้เสีย!
มังกรอุทกขนาดใหญ่เท่าเนินเขาสามารถทำลายภูเขาลูกใหญ่ให้ราบคาบได้ง่ายๆ แล้วนับประสาอะไรกับร้านเล็กๆ เท่ามดปลวกร้านนี้เล่า
อีกด้านหนึ่งเซี่ยอวี่กับเจ้าขาวกำลังยืนคุมเชิงกันอยู่ ประกายไฟวูบวาบไปทั่ว เสียงกึกก้องดังสนั่นสะท้อนอยู่ในโสตประสาทของทุกคน
ทว่าเมื่อเทียบกับการต่อสู้ของทั้งคู่แล้ว ภาพมังกรอุทกที่มีขนาดตัวใหญ่ไม่ต่างจากภูเขาลูกหนึ่งและกำลังพุ่งเข้าใส่ทุกคนนั้นดูทรงพลังน่าหวาดกลัวกว่ามากๆ
โฮก!
ร่างของมังกรยักษ์พุ่งต่ำลงมา สายลมหวีดหวิวรุนแรง ดวงตาของมันแดงก่ำสะท้อนรังสีชั่วร้าย…
จงพินาศไปเสีย!
ใบหน้าน่าเกลียดของมังกรอุทกใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทุกคนล้วนได้กลิ่นเนื้อบางส่วนของมันถูกย่างอย่างชัดเจน
เหล่าลูกค้าที่เป็นเพียงมนุษย์อ่อนแอ ณ ขณะนี้หวาดกลัวขั้นสุดขนาดที่ว่าหัวใจแล่นขึ้นมาจุกอยู่ที่คอหอย ต่างหลับตาปี๋อย่างไม่รู้ตัว
ทว่าผ่านไปพักใหญ่ พวกเขาก็ยังไม่ได้ยินเสียงมังกรพุ่งเข้าชนร้านแต่อย่างใด
ลมแรงพัดปะทะเส้นผมของปู้ฟางที่ยังคงยืนพิงกรอบประตูด้วยท่าทางสบายใจไร้กังวล
“ห้ามทำให้ซากของมันเสียหายเชียว ตับของมังกรระดับแปดนั้นล้ำค่าไม่น้อย… แถมเนื้อของมันก็น่าจะอร่อยไม่เบา” ปู้ฟางมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย
คนที่อยู่ในร้านต่างอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม พอทุกคนเงยหน้าขึ้นแล้วได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาก็ล้วนเบิกตาโพลงขึ้นมาทันที
ร่างใหญ่ยักษ์ของมังกรอุทกนอนนิ่งอยู่ตรงหน้า ไม่กระดุกกระดิกแม้แต่น้อย
ร่างจ้อยร่างหนึ่งยืนนิ่งอยู่บนหัวของมังกรอุทก เห็นเป็นเพียงจุดจุดหนึ่งเมื่อเทียบกับขนาดตัวใหญ่โตของมังกร
เจ้าดำพุ่งตัวลงไปพลางแปะอุ้งเท้าน่ารักน่าชังของมันลงบนใบหน้าของมังกรอุทก ดวงตาที่จับจ้องอีกฝ่ายอยู่มีแววตื่นเต้น
“ใครสนตับมังกรกัน… เห็นๆ อยู่ว่าซี่โครงเปรี้ยวหวานที่ทำจากเนื้อมังกรต้องอร่อยที่สุดอยู่แล้ว”
