Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 717 ความลับในอดีตของตระกูลป่าย

ภายในห้องรับแดดมีความชื้นในอากาศที่มาจากดินและปุ๋ย ป่ายยูยืนอยู่บนทางเดินมองไปที่ใจกลางท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ มีร่างของหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ ผมสีดำของเธอยาวจนถึงบั้นเอว แถมยังสวมชุดที่สูงส่งของตระกูลป่าย และผู้หญิงคนนี้ก็คือป่ายหวีเนอนั้นเอง
ป่ายหวีเนอในตอนนี้อยู่ในชุดหรูหราประดับด้วยเพชรพลอยทั้งตัวซึ่งมันยิ่งทำให้เธอดูเลอค่าขึ้นไปอีก แม้จะอยู่ท่ามกลางดอกไม้สีสันสดใส แต่เธอก็ยังโดดเด่นเปล่งประกายระยิบระยับ ใบหน้าที่ดูราวกับถูกส่งลงมาจากสรวงสวรรค์ ใครก็ตามที่ได้เห็นภาพนี้จะต้องหัวใจเต้นรัวด้วยความดีใจและตื่นเต้นอย่าแน่นอน
ความงามที่สุดอันเป็นธรรมชาติ!
แต่ท่ามกลางฉากที่สวยงามเหล่านี้ป่ายหวีเนอกลับมีสีหน้านิ่งและเย็นชา เธอยืนจ้องไปที่ไกลออกไป สีหน้าขึงขัง จิตสังหารแผ่กระจายทั่วรอบตัว..Aileen-novel
ป่านยูไม่สนใจสายตาไม่เป็นมิตรที่ป่ายหวีเนอส่งมาเขายังคงเหมือนเดิม มีรอยยิ้มบนใยหน้าไม่จางหาย “น้องสาวสุดที่รัก เห็นพี่กลับมาแล้ว ไม่ดีใจหน่อยเหรอ?”
แววตาของป่ายหวีเนอแข็งกร้าวน้ำเสียงก็ดุดันและเย็นชาสุดๆ “ฉันไม่ใช่น้องสาวของคุณ”
”อย่าหาเรื่องกันสิ”ป่ายยูดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่สามารถกวนอารมณ์ป่ายหวีเนอได้ เขาเผยรอยยิ้มที่เพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่มีโอกาสได้เห็น “เรามีแม่คนเดียวกัน เธอและพี่มีเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่ในร่าง ฉันเป็นญาติสนิทที่สุดเพียงคนเดียวในโลกนี้ของเธอ เราควรแต่งงานกันและให้กำเนิดสายเลือดที่เข้มข้นที่สุดขึ้นไม่ใช่เหรอ นี่คือความรับผิดชอบในฐานะคนของตระกูลป่าย”
คิ้วของป่ายหวีเนอกระตุกเล็กน้อยน้ำเสียงยังคงเรียบนิ่งราวกับหุ่นยนต์ “ทำไมถึงคิดจะเปลี่ยนความตั้งใจ?”
”ทำไมถึงเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้นะเหรอ?ตระกูลป่ายของเรามีญาติสนิทกันเป็นพันๆคนมาเป็นเวลานาน เพราะฉะนั้นในเมื่อได้เกิดมา ก็ควรจะคู่กันเพื่อรักษาสายเลือดสิ!” ป่ายยูไม่สนใจท่าทางเย็นชาของป่ายหวีเนอ เขายิ่งกว่าตื่นเต้น “แม่ของเราและพ่อของพี่ก็เป็นพี่ชายน้องสาวกัน และท่านปู่และท่านย่าก็เป็นพี่ชายน้องสาวกัน นี่มันเป็นการสืบสายเลือดที่ปกติตามประวัติศาสตร์ของตระกูลลึกลับ เธอไม่คิดจะสืบสายพันธุ์ลูกหลายในอนาคตของตระกูลเราไว้รึไง?”
ป่ายหวีเนอจ้องไปที่นัยน์สีฟ้าเข้มล้ำลึกของป่ายยูจากนั้นก็แสยะยิ้มที่มุมปาก “แต่พ่อของฉันไม่ใช่สมาชิกของตระกูลป่าย ดังนั้นฉันมีสายเลือดของตระกูลเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น รวมถึงหน้าตาและพันธุกรรม ฉันแตกต่างจากคนของตระกูลป่ายอย่างเห็นได้ชัด มันก็แค่ใช้นามสกุลเดียวกัน แต่ฉันไม่ใช่สมาชิกของตระกูลลึกลับ”
คำพูดของป่ายหวีเนอดูเหมือนจะไปกระตุ้นอารมณ์ของป่ายยูหน้าตาเริ่มเคร่งเครียดอย่างไม่พอใจ “อย่าเอ่ยถึงพ่อที่มนุษย์สกปรกของเธอเด็ดขาด มันคือขยะที่ทำลายสายเลือดอันสูงสุดของตระกูลป่าย มันเป็นชั้นต่ำสุดของพันธุกรรมของเรา มันกล้าดียังไงมาทำลายสายเลือดอันสูงส่งของท่านแม่!”
ป่ายหวีเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา”ฉันขอโทษจริงๆที่ร่างกายฉันไหลเวียนด้วยเลือดของพ่อที่เป็นมนุษย์”
”ไม่!เธอแตกต่าง!” ป่ายยูจับเข้าที่หัวไหล่ของป่ายหวีเนอ ตาสีฟ้าน้ำทะเลอัดแน่นไปด้วยความโกรธรุนแรง ตาขาวมีเส้นแดงขึ้น “เธอเหมือนท่านแม่ของเรามากๆ เธอมีเลือดสายตรงอันสูงส่งของตระกูลป่ายของเรา เธอเป็นสมาชิกอันสูงสุดของตระกูลป่าย เป็นน้องสาวของพี่ ดังนั้นเธอควรจะครองคู่กับพี่”
ป่ายหวีเนอละสายตาหนีเล็กน้อยและปัดมือของป่ายยูที่ไหล่ออก”ฉันไม่ใช่คนรักของคุณ เอามือสกปรกออกไป!”
ป่ายยูเดือดอย่างมากกำหัวไหล่ของป่ายหวีเนอแน่นไม่ปล่อย จนรู้สึกได้ว่ามันแรงเกินไป เขาจึงคลายแรงออกเล็กน้อย “พี่ขอโทษ? เจ็บมั้ย พี่แค่กังวลมากไปหน่อย ตอนนี้คำสาปของตระกูลป่ายเริ่มจางไปแล้วและพี่ก็เลือกเธอเป็นคนแรกด้วยตัวเอง เธออยากจะกลับมาที่ตระกูลป่ายเสมอมาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้พี่กลับมาแล้ว และพี่ก็ได้กลายเป็นนายท่านของตระกูลป่ายแล้ว ไม่มีใครกล้าแย้งพี่ทั้งนั้น เธอไม่ดีใจเหรอไง?”
ป่ายหวีเนอมองผ่านป่ายยูไปเธอมองไปที่โลงศพคริสตัลด้านหลังที่อยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ “ฉันแค่มาเพื่อมาดูหน้าท่านแม่เป็นคร้ังสุดท้าย”
ตาของป่ายยูว่างเปล่าและเต็มไปด้วยความโศกเศร้า”ทำไมเธอต้องเหมือนท่านแม่ จะทิ้งพี่อีกแล้ว? ตระกูลป่ายมีอะไรผิดปกติ ทำไมเธอถึงจะทอดทิ้งพี่?”
ป่ายหวีเยอหันกลับมาจ้องหน้าป่ายยูด้วยความสงสาร”อะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับตระกูลป่าย? คำสาปนั่นมันจะมีผลก็ต่อเมื่อการรวมญาติของตระกูลเข้าด้วยกันเพื่อรักษาความเข้มข้นของสายเลือด แต่พวกเราไม่มีใครถูกฆ่าหรือถูกลงโทษอะไรเลย แม้กระทั่งตอนนี้ที่เราอยู่ในโลกาวินาศและเพราะสนามแม่เหล็กเกิดการเปลี่ยนแปลง มันจึงส่งผลให้คำสาปเริ่มอ่อนแรงลง แต่ถึงอย่างไรความผิดที่ตระกูลลึกลับได้ทำไว้ก็ยังไม่ได้รับการลงโทษใดๆ? มันน่าสมเพชที่ตระกูลลึกลับทำความผิดใหญ่หลวง แล้วบทลงโทษก็แค่คำสาปหลายพันปี?”
ป่ายยูเงียบไปพักหนึ่งทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นสบตาป่ายหวีเนอด้วยแววตาตื่นเต้น “แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน เธอมีเลือดของตระกูลลึกลับอยู่ในตัวและเธอได้รับพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่ามนุษย์หลายเท่า แม้เธอจะไม่อยากทำ แต่คำสาปมันก็ข้อจำกัด และเธอก็เป็นกุญแจสำคัญในการแก้คำสาปของตระกูลป่ายที่มีมายาวนาน!”
”ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ครอบครัวของคุณ”ป่ายหวีเนอเอื้อมมือไปสัมผัสผมสีดำยาวของป่ายยูอย่างอ่อนโยน “ดูตัวคุณสิ เรามีอะไรเหมือนกันบ้าง? คุณสามารถเปิดใช้งานพันธุกรรมทั้งสองอันได้ มีความสามารถของทั้งพรสวรรค์และวิวัฒนาการรวมกัน แต่ฉันสามารถเปิดใช้งานได้แค่อันเดียว ฉันเป็นได้แค่วิวัฒนาการ ถึงแม้ว่าฉันจะมีความสามารและพลังมากกว่าวิวัฒนาการคนอื่นๆ แต่มันก็แตกต่างจากคุณอย่างสิ้นเชิง”
”เธอไม่เคยยอมรับตัวเองเลยว่าเป็นคนของตระกูลป่ายตั้งแต่วันที่เธอเข้ามาในตระกูล”ป่ายยูกระพริบตาด้วยความผิดหวัง “มองย้อนกลับไปสิ ว่าเธอเหมือนท่านแม่ขนาดไหน? เวลาที่พี่มองเธอ มันเหมือนกับพี่กำลังมองท่านแม่อยู่ เหมือนท่านแม่ยังอยู่บนโลกใบนี้ แต่ทำไมเธอถึงคิดจะไปอย่างเดียว?”
เมื่อมาถึงจุดนี้น้ำเสียงของป่ายยูก็เปลี่ยนไป มันมีความรังเกลียดผสมอยู่ แววตาก็แข็งกร้าว “แต่เพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิงเพียงคนเดียวในตระกูล ถ้าเธอไม่ทำหน้าที่สืบทอด สายเลือดของตระกูลป่ายก็จะจบลงที่รุ่นของเรา ดังนั้นเหล่าผู้อาวุโสจึงปรึกษาหารือกันเรียบร้อยและจะให้เธอแต่งงานกับฉัน เพื่อที่เราจะสืบสายเลือดที่ทรงพลังและบริสุทธิ์ที่สุดของตระกูลป่ายเอาไว้ต่อไป”