รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 719 นี่แหละคือคุณชาย นี่แหละคือความไร้เทียมทาน!

บทที่ 719 นี่แหละคือคุณชาย นี่แหละคือความไร้เทียมทาน!

บท​ที่​ 719 นี่แหละ​คือ​คุณชาย​ นี่แหละ​คือ​ความ​ไร้​เทียมทาน​!

ก้อนหิน​ตกตะลึง​ มัน​เห็น​รอยร้าว​บน​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​คุณชาย​หรือ​นี่​!

แม้ว่า​รอยร้าว​นั้น​ไม่ยาว​มาก​ และ​ไม่ได้​มาก​ กระนั้น​ก็​เกิดขึ้น​แล้ว​จริง ๆ​ นี่​มัน​เป็นไปได้​อย่างไร​กัน​ แม้แต่​ภาพ​ฉาย​ของ​คุณชาย​ก็​จะไม่ไหว​แล้ว​หรือ​?!

ความ​มืดมิด​นั้น​ไร้​ขอบเขต​ อย่า​ว่าแต่​ทุ่ง​ร้าง​หมอก​ทึบ​เลย​ กระทั่ง​อาณาจักร​ด้านหลัง​ก็​ถูก​ปกคลุม​ไป​ด้วย​แสงสว่าง​ทั้งหมด​โดน​กลืน​กิน​ สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​รู้สึก​เหมือน​ความตาย​คืบคลาน​มาถึงพวกเขา​แล้ว​!

กระทั่ง​ผู้​เป็น​นิรันดร์​ยัง​ต้าน​ไม่ได้​ แสงสว่าง​ที่​ล้อมรอบ​อยู่​รอบตัว​ถูก​กลืน​กิน​ พวกเขา​สะท้าน​ใจอย่าง​มาก​ ยุคสมัย​แห่ง​ความ​มืดมิด​จะเริ่ม​ขึ้น​ตอนนี้​แล้ว​หรือ​?!

คำทำนาย​โบราณ​ที่​เล่า​อ้าง​กัน​มาช้านาน​ แม้แต่​ผู้​เป็น​นิรันดร์​ยัง​ไม่รู้​ว่า​คำทำนาย​นี้​มาจาก​ที่ใด​ แต่​บัดนี้​กลับ​ค่อย ๆ​ เป็น​ความจริง​ขึ้น​มา พวกเขา​ต่าง​รู้สึก​คร่ำ​เครียด​ ทุกสิ่งทุกอย่าง​ใน​ตอนนี้​จัก​ต้อง​ยุ่งเหยิง​ไป​หมด​แน่​!

ความ​มืดมิด​กลืน​กิน​แสงสว่าง​ สิ่งที่​ปรากฏ​สู่สายตา​นั้น​ล้วน​ดำมืด​ มีเพียง​กระโปรง​ตัว​นั้น​ที่​ยังมี​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ส่องสว่าง​วาววาม​ ดู​พิลึกพิลั่น​ชวน​ผวา​อย่างยิ่งยวด​!

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​รู้สึก​สิ้นหวัง​ มองไม่เห็น​แสงสว่าง​แห่ง​ความหวัง​อีก​ พวกเขา​จะถูก​ความ​มืดมิด​กลืน​กิน​ไป​แล้ว​หรือ​?!

ทันใดนั้น​ แสงสว่าง​เจิดจ้า​กะพริบ​แวววาว​ ทลาย​ความ​มืดมิด​ที่​ปกคลุม​อยู่​ ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​กลับมา​สว่างไสว​อีกครั้ง​ รอยร้าว​บน​ร่าง​ก็​หาย​ลับ​ไป​จน​สิ้น​!

มัน​เจิดจ้า​เกินไป​ ประกาย​ที่​ส่อง​ออกมา​จรัส​ขึ้น​เรื่อย ๆ​ ความ​มืดมิด​ค่อย ๆ​ ถูก​ขับ​ไล่ออก​ไป​ โดน​ไล่ต้อน​จน​กระจุก​อยู่​ที่​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​

ตู้​ม!

มัน​เริ่ม​ลงมือ​โดย​การ​เหวี่ยง​ฝ่ามือ​เข้าไป​ อักขระ​พลุ่งพล่าน​ออกมา​เป็น​มหาสมุทร​ บดขยี้​ความ​มืดมิด​ พลัง​ไร้​ขอบเขต​นั้น​เล็ง​ไป​ที่​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​!

เสียงดัง​ปัง​ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ทลาย​พลัง​ที่​รายล้อม​เข้ามา​ โซ่ตรวน​กฎระเบียบ​สีดำ​ปรากฏ​ออกมา​ฉับพลัน​ ล้อมรอบ​ฝ่ามือ​ของ​ภาพ​ฉาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​จน​ไม่อาจ​จุติ​ลงมา​ได้​

“ตัวแปร​ผิดเพี้ยน​เพียง​อย่าง​เดียว​ใน​ความ​มืดมิด​ เจ้าเป็น​ผู้ใด​กัน​แน่​”

เสียง​หนึ่ง​ดัง​ขึ้น​จาก​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​

“ข้า​มิได้​อยู่​ใน​ยุค​สมัยนี้​ เป็น​เพียง​ภาพสะท้อน​จาก​อาภรณ์​ที่​สวมใส่​ เจ้าเล่า​ อยู่​แห่งหน​ใด​?!”

จากนั้น​ เสียง​หนึ่ง​ดัง​ขึ้น​จาก​ที่นั่น​อีกครั้ง​ราวกับ​ต้องการ​คาดคั้น​บางอย่าง​จาก​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​

ปรากฏการณ์​ประหลาด​เผย​ให้​เห็น​อยู่​ด้านหลัง​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ นคร​เมือง​นับ​คณา​ทะลักทลาย​ สิ่งมีชีวิต​มืดมิด​อาศัย​อยู่​ด้านใน​มากมาย​ ต่าง​กำลัง​คำราม​เสียง​โหดเหี้ยม​

ตึง​!

ภาพ​ฉาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​สำแดง​ฤทธิ์เดช​ โซ่ตรวน​กฎระเบียบ​สีดำ​ที่​รัด​พัน​มือ​ของ​มัน​ไว้​แหลก​สลาย​จน​สิ้น​ ตัว​มัน​ส่องแสง​เจิดจ้า​ออกมา​ บุกเข้าไป​อีกครั้ง​!

“ความรู้สึก​นี้​แปลกประหลาด​ยิ่ง​ ราวกับ​เคย​รู้จัก​กัน​มาก่อน​ เจ้าเป็น​สหาย​เก่า​ของ​ข้า​หรือ​”

เสียง​หนึ่ง​ดัง​ออกจาก​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​อีกครั้ง​

สิ่งมีชีวิต​มืดมิด​ด้านหลัง​ของ​มัน​กรีธาทัพ​ออกมา​ แต่ละ​ตน​ล้วน​สยดสยอง​หมาย​จะกลืน​กิน​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เข้าไป​!

เวลา​นั้น​ ภาพ​ฉาย​ห​ลี่​จิ่ว​ยกมือ​ข้าง​หนึ่ง​ขึ้น​เบา​ ๆ ชั่วพริบตา​นั้น​ ทะเลเพลิง​อัน​กว้างใหญ่​ไพศาล​ลุก​โชติ​ ตวัด​เกี่ยว​สิ่งมีชีวิต​มืดมิด​ทุก​ตน​เข้าไป​!

กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​พลิ้วไหว​ คลื่น​พลัง​น่า​พรั่นพรึง​แผ่ซ่าน​ออกมา​ กำลัง​ร่าย​วิชา​ลับ​มืดมิด​บางอย่าง​ ตราประทับ​สีดำ​มหึมา​ถล่ม​ลง​จาก​นภา​

แม้แต่​ผู้​เป็น​นิรันดร์​เมื่อ​เห็น​ตราประทับ​สีดำ​เหล่านี้​ก็​ต้อง​สะท้าน​ใจเป็น​หนักหนา​ หาก​ถูก​ตราประทับ​สีดำ​เช่นนี้​กระแทก​ใส่ พวกเขา​รู้สึก​ว่า​ต่อให้​เป็น​ร่าง​อันเป็น​นิรันดร์​ของ​พวก​ตน​ก็​ต้าน​ไม่อยู่​!

ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เกรียงไกร​ไร้​เทียมทาน​ ขณะ​ที่สอง​หมัด​เตรียม​ปล่อย​ท่า​ สายฟ้า​น่า​สะพรึง​พาด​ผ่าน​ บดขยี้​ตราประทับ​สีดำ​ที่​ทำ​ท่าจะ​ถล่ม​ลงมา​เหล่านี้​จน​ป่นปี้​!

มัน​กระโจน​ตัว​ขึ้น​สูง เร็ว​จน​แทบ​ทะลุ​ขีดจำกัด​ พริบตาเดียว​ก็​มาอยู่​ด้าน​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ พร้อม​เหวี่ยง​หมัด​ออก​ไป​!

สสาร​มืดมิด​โลดแล่น​อยู่​รอบ​ ๆ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ ยับยั้ง​หมัด​ของ​ภาพ​ฉาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ได้​ ซ้ำยัง​กระเทือน​ภาพ​ฉาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​จน​ต้อง​ถอยกรูด​ออก​ไป​อีกด้วย​!

ต้น​หลิว​และ​ก้อนหิน​ต่าง​ตะลึงงัน​ มีตัวตน​ระดับ​ที่​ทัดเทียม​คุณชาย​ปรากฏ​ออกมา​แล้ว​หรือ​

กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​เป็น​เพียง​อาภรณ์​ชิ้น​หนึ่ง​เท่านั้น​ เจ้าของ​มัน​ต้อง​น่า​ประหวั่นพรั่นพรึง​ปานใด​กัน​ เป็นไปได้​ว่า​อาจ​ต่อกร​กับ​คุณชาย​ได้​จริง ๆ​!

เปลวเพลิง​แห่ง​ความ​มืดมิด​ลุกโชติช่วง​ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​สำแดง​พลัง​อีกครั้ง​ ปราด​ไปหา​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​อย่าง​รวดเร็ว​ หมาย​จะแผดเผา​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ให้​สิ้นซาก​!

เปลวเพลิง​แห่ง​ความ​มืดมิด​นี้​น่ากลัว​เกินไป​ ยาม​บุก​ออก​ไป​แม้กระทั่ง​ปริภูมิ​เวลา​ยัง​ลุกไหม้​ไป​ด้วย​ เกิด​อาการ​ขาดช่วง​!

อุณหภูมิ​สูงลิว​ถาโถม สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​รู้สึก​เหมือน​ใกล้​จะหลอมละลาย​เต็มที​ รวมถึง​บรรดา​ผู้​เป็น​นิรันดร์​ต่าง​ก็​เหงื่อ​โซมทั่ว​กาย​ ได้​สัมผัส​ความรู้สึก​ที่​ไม่เคย​สัมผัส​มาก่อน​!

ภาพ​ฉาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เปล่งประกาย​เจิดจ้า​ทั่ว​ร่าง​ ก้าว​ผ่าน​เปลวเพลิง​แห่ง​ความ​มืดมิด​ กฎระเบียบ​โลดแล่น​ ดับ​เปลวเพลิง​แห่ง​ความ​มืดมิด​จน​สิ้น​ใน​เสี้ยว​ลมหายใจ​!

มัน​มาอยู่​ด้าน​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​อีกครั้ง​ พร้อม​ต่อย​หมัด​ออก​ไป​ หน​นี้​สยดสยอง​กว่า​หน​ก่อน​อย่าง​เห็นได้ชัด​ ทั้งที่​มัน​ก้าวเดิน​แช่มช้า ซ้ำกระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ยัง​เปลี่ยน​ตำแหน่ง​ไป​เรื่อย ๆ​ กระนั้น​มัน​ก็​มาอยู่​เบื้องหน้า​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ ทั้ง​ยัง​ต่อย​กระแทก​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​อย่าง​จัง!

ระหว่าง​นั้น​ พลัง​ต่าง ๆ​ รวมทั้ง​วิชา​ลับ​แห่ง​ความ​มืดมิด​ปะทุ​ออกจาก​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ หมาย​จะหยุดยั้ง​หมัด​นี้​ ทว่า​ทั้งหมด​นั่น​เปล่าประโยชน์​ หา​ได้​มีฤทธิ์เดช​อัน​ใด​ไม่!

เสียงดัง​ตู้​ม กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ระเบิด​ออก​ มิอาจ​ต่อกร​กับ​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ได้​ไหว​!

เสียงอุทาน​ด้วย​ความ​ตะลึง​ดัง​ออกจาก​ใน​นั้น​ ราวกับ​คิดไม่ถึง​ว่า​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​จะน่า​พรั่นพรึง​ถึงเพียงนี้​!

“มิน่า​ถึงได้​เป็น​ตัวแปร​ผิดเพี้ยน​ ปัจจัย​ที่​ไม่อาจ​ควบคุม​!”

กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ซึ่งฉีกขาด​ไป​แล้ว​กำลัง​สมาน​เข้าหา​กัน​ใหม่​ มัน​ยัง​มิได้​ถูก​กำจัด​ออก​ไป​

ฟึ่บ!​

เปลวเพลิง​ลุกโชติช่วง​ ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ชี้นิ้ว​ออก​ไป​ เปลวเพลิง​พลัน​ปรากฏ​อยู่​ตรง​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ เริ่ม​การ​แผดเผา​!

เปลวเพลิง​เช่นนี้​เหนือ​ความคาดหมาย​ของ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ มัน​ดับ​เปลวเพลิง​นี้​ไม่ได้​เลย​ กระโปรง​กำลัง​ไหม้​ไป​ทีละน้อย​!

ท้ายที่สุด​ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ก็​ถูก​เผา​เป็นจุณ​ มลาย​สิ้น​ไม่เหลือ​ซาก​ รอยเปื้อน​โลหิต​เหล่านั้น​ก็​ลุกไหม้​จน​หมด​ด้วย​เช่นกัน​!

ความ​มืดมิด​ทั้งหมด​ล่าถอย​ แสงสว่าง​กลับคืน​!

ต้น​หลิว​และ​ก้อนหิน​เห็น​แล้ว​เต็มตื้น​เป็น​ที่สุด​ นี่แหละ​คือ​คุณชาย​ นี่แหละ​คือ​ความ​ไร้​เทียมทาน​!

ไม่ว่า​ศัตรู​จะเป็น​เช่นไร​ ก็​ต้อง​แหลกลาญ​ไป​จน​สิ้น​!

ต่อให้​เป็น​เพียง​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​คุณชาย​ก็​ไม่เปลี่ยนแปลง​!

สิ่งใด​หรือ​คือ​ความรู้สึก​ปลอดภัย​!

มีคุณชาย​อยู่​ด้วย​ก็​คือ​ความรู้สึก​ปลอดภัย​!

เวลา​นั้น​ ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ค่อย ๆ​ หาย​ไป​ ต้น​หลิว​และ​ก้อนหิน​ไป​จาก​ทุ่ง​ร้าง​หมอก​ทึบ​

พวก​มัน​ร่วม​สร้าง​เส้นทาง​พร้อมกับ​เหล่า​ของ​วิเศษ​ กลับ​ไปหา​เหล่า​ของ​วิเศษ​

“ขอบคุณ​ทุกท่าน​!”

ต้น​หลิว​กล่าว​ขอบคุณ​เหล่า​ของ​วิเศษ​อย่าง​จริงจัง​ มัน​เห็น​ทุก​การ​ช่วยเหลือ​จาก​เหล่า​ของ​วิเศษ​

“พี่​หลิว​พูด​เกินไป​แล้ว​ นี่​เป็น​สิ่งที่​พวกเรา​พึงกระทำ​มิใช่หรือ​”

“ใช่แล้ว​!”

เหล่า​ของ​วิเศษ​ตอบกลับ​ยิ้ม​ ๆ ก่อน​จะพา​กัน​บอกลา​ต้น​หลิว​และ​ก้อนหิน​ กลับ​ไป​อยู่​ใน​ลาน​เล็ก​

“เฮ้อ​ ครั้งนี้​เป็นการ​เดินทาง​ช่วยเหลือ​ที่​น่าเสียใจ​ยิ่งนัก​ ทุ่มเท​ชีวิต​เพื่อ​เกื้อหนุน​กลับ​ไม่ได้ยิน​แม้แต่​คำ​ว่า​ขอบคุณ​ แม้แต่​คำ​ว่า​พี่​…”

ก้อนหิน​ทอดถอนใจ​ขณะ​เอ่ย​

ก้าน​หลิว​ของ​ต้น​หลิว​หวด​เข้าไป​ จน​ก้อนหิน​ต้อง​ร้อง​โหยหวน​ มัน​เอ่ย​เสียง​เคียดแค้น​ “คราว​เจ้าตลบหลัง​ข้า​ไย​จึงไม่กล่าวถึง​”

“ข้า​เปล่า​เสียหน่อย​ นั่น​เป็น​กลอุบาย​ต่างหาก​ ข้า​คิด​จะกลับ​ไป​เรียก​กำลัง​เสริม​!”

ก้อนหิน​ร้องบอก​

ต้น​หลิว​ชะงัก​ มิได้​สัพยอก​กับ​ก้อนหิน​ต่อ​ วันนี้​เกิด​เรื่องราว​ขึ้น​มากเกินไป​ ซ้ำยัง​เกี่ยวพัน​กับ​ตัว​มัน​ทั้งนั้น​ มัน​เป็น​จ้าว​แห่ง​เผ่า​หลิว​สวรรค์​จริง​หรือ​

สถานการณ์​ของ​เผ่า​หลิว​สวรรค์​ใน​ยาม​นี้​เป็น​อย่างไรบ้าง​

นอกจากนี้​ ทุกสิ่ง​ที่​มัน​ได้​ประสบ​ใน​วันนี้​ทำ​ให้ได้​รู้​ว่า​ตัว​มัน​นั้น​ยัง​ขาดแคลน​พลัง​ หาก​มิใช่ว่า​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​คุณชาย​ปรากฏ​ มัน​ไม่มีทางรอด​มาได้​!

มิหนำซ้ำ​แม้แต่​ก้อนหิน​ยัง​ต้อง​พลอย​ไม่รอดไป​ด้วย​!

“ก้อนหิน​ เลิกเล่น​กัน​ดีกว่า​ ตั้งใจ​ฝึกฝน​กัน​เถิด​! ข้า​เอง​ก็​ต้อง​บำเพ็ญ​เชิงลึก​! พวกเรา​ได้รับ​ความกรุณา​จาก​คุณชาย​ ควร​ต้อง​ปก​ปักษ์​รักษา​คุณชาย​ กวาดล้าง​อุปสรรค​ทั้งปวง​มิใช่หรือ​ แล้ว​เรา​ใน​ตอนนี้​ใช้ได้​ที่ไหน​ ยัง​ต้อง​ให้​คุณชาย​คอย​พะวักพะวน​เรื่อง​ของ​เรา​ ออกโรง​ช่วยเหลือ​พวกเรา​!”

ต้น​หลิว​กล่าว​ต่อ​ก้อนหิน​อย่าง​ขึงขัง​

วันนี้​มัน​สะท้าน​ใจอย่าง​มาก​ เดิม​มัน​คิด​ว่า​ตน​นั้น​ทรงพลัง​อย่างยิ่งยวด​ กำจัด​ศัตรู​ของ​คุณชาย​ได้​ทั้งปวง​ ทว่า​บัดนี้​ มัน​ถึงตระหนัก​ได้​ว่า​มัน​เป็น​เพียง​กบ​ก้น​บ่อ​ ยังมี​สิ่งมีชีวิต​แกร่งกล้า​ที่​เหนือชั้นกว่า​มัน​ พลัง​ของ​มัน​ยัง​ไม่พอ​จะกวาดล้าง​อุปสรรค​ทั้งมวล​ของ​คุณชาย​!

“เรื่อง​ใน​วันนี้​จะเกิดขึ้น​อีก​มิได้​เด็ดขาด​!”

มัน​กล่าว​ต่อ​ น้ำเสียง​แข็งขัน​ มัน​จะเข้าฌาน​ฝึก​ตน​ บรรลุ​สู่ขอบเขต​ที่สูง​กว่า​นี้​ วันหน้า​มัน​จะอยู่​ใน​ระดับ​ที่​กวาดล้าง​อุปสรรค​ทั้งมวล​ให้​คุณชาย​ได้​จริง ๆ​!

“เข้าใจ​แล้ว​!”

ก้อนหิน​เลิก​ทำ​ท่าที​ซุกซน​ เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​แข็งขัน​เช่นกัน​ “หลัง​ข้า​กลับ​ไป​แล้ว​ จะตั้งใจ​ฝึกฝน​อยู่​ข้าง​กาย​คุณชาย​ ถึงคราว​มีศัตรู​โผล่​มาอีก​ ข้า​จะสังหาร​มัน​ด้วย​การ​โจมตี​เดียว​! ต่อให้​เป็น​ศัตรู​ระดับ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ก็ตาม​!”

จากนั้น​มัน​บอกลา​ต้น​หลิว​ ไป​จาก​ที่นี่​

ต้น​หลิว​ก็​กลับ​ไป​อยู่​ข้าง​ลำธาร​

“เผ่า​หลิว​สวรรค์​และ​จ้าว​อะไร​นั่น​…มิได้​จำเป็นต้อง​ทำความเข้าใจ​ใน​ตอนนี้​ การครอบครอง​พลัง​แข็งแกร่ง​เบ็ดเสร็จ​ต่างหาก​คือ​สิ่งสำคัญ​ที่สุด​ ข้า​จะหวัง​พึ่ง​คุณชาย​ไป​ทุกครั้ง​มิได้​! เห็นได้ชัด​ว่า​เจ้ากระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​นั่น​เป็น​เพียง​จุดเริ่มต้น​ อนาคต​จะต้อง​น่า​พรั่นพรึง​กว่า​นี้​เป็นแน่​! ข้า​จะเป็น​เสมือน​สมุน​ซ้าย​ขวา​ของ​คุณชาย​ กวาดล้าง​ศัตรู​ทั้งมวล​ของ​คุณชาย​!”

มัน​เอ่ย​เสียง​เข้ม​

ศึก​ระหว่าง​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​คุณชาย​กับ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​เป็นที่​ประจักษ์​ของ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งปวง​ใน​อาณาจักร​นี้​ มัน​บุก​ไป​ที่นั่น​เพื่อ​ทราบ​เรื่อง​ที่​มัน​อยาก​ทราบ​ได้​เลย​ มิมีสิ่งมีชีวิต​ตน​ใด​กล้า​เสียมารยาท​ต่อ​มัน​

ทว่า​มัน​ไม่ต้องการ​ทำ​เช่นนั้น​

ต่อ​ให้ได้​รู้​แล้ว​อย่างไร​?

มัน​รู้สึก​ได้​ราง ๆ​ ว่า​ความจริง​คง​โหดร้าย​อย่างยิ่ง​ อาจ​กลายเป็น​ความแค้น​บางอย่าง​

ด้วย​ระดับ​พลัง​ของ​มัน​ใน​ตอนนี้​ มัน​ไม่มีทาง​ล้างแค้น​ได้​เลย​ หรือ​มัน​ต้อง​หวัง​พึ่ง​ให้​คุณชาย​ล้างแค้น​แทน​มัน​หรือ​?

ไม่!

มัน​ได้รับ​ความเมตตา​จาก​คุณชาย​แล้ว​มหาศาล​ ไฉน​เลย​จะให้​คุณชาย​ต้อง​ออกโรง​เพื่อ​มัน​บ่อย ๆ​

มัน​ทำ​ไม่ได้​!

“ฝึกฝน​!”

มัน​ไม่ต้องการ​คิด​อัน​ใด​ไป​มากกว่า​นี้​ มัน​สลัด​ความคิด​ทุกอย่าง​ทิ้ง​ เข้าฌาน​บำเพ็ญ​อย่าง​เอาเป็นเอาตาย​!

ถึงคราว​มัน​ปรากฏตัว​อีกครั้ง​ มัน​จะมีพลัง​ที่​พร้อม​กำจัด​เหล่า​ศัตรู​ทั้งปวง​ของ​คุณชาย​!

มัน​มั่นใจ​ในการนี้​มาก​!

และ​ความมั่นใจ​นี้​หา​ใช่ความมั่นใจ​อย่าง​ไม่ลืมหูลืมตา​ วิถี​เต๋า​ที่​มัน​ได้​เรียนรู้​จาก​คุณชาย​นั้น​ยังอีก​ไกล​กว่า​จะสมบูรณ์​ หากว่า​มัน​บำเพ็ญ​วิถี​เต๋า​เหล่านี้​จน​อยู่​ใน​ขั้น​สมบูรณ์​ทั้งหมด​ มัน​จะกำจัด​ศัตรู​ทั้งปวง​ของ​คุณชาย​ได้​แน่​!

มัน​มั่นใจ​เช่นนี้​!

ภายใน​อาณาจักร​อัน​เป็นที่ตั้ง​ของ​ทุ่ง​ร้าง​หมอก​ทึบ​

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ล้วน​ตะลึงงัน​ พวก​มัน​ได้​เห็น​การต่อสู้​อัน​สยดสยอง​เช่นไร​กัน​ แม้แต่​ตัว​พวก​มัน​เอง​ยัง​ไม่เข้าใจ​!

และ​ใน​ตอนนั้น​เอง​ ภาพ​ที่​น่า​พรั่นพรึง​สุดขีด​ปรากฏ​!

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ต่าง​ตื่นตกใจ​จน​หัวใจ​แทบ​หยุด​เต้น​!

รอยเปื้อน​โลหิต​ต่าง ๆ​ รวมถึง​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ที่​ถูก​แผดเผา​จน​ไม่เหลือ​ซาก​กำลัง​ค่อย ๆ​ เผย​ออกมา​ทีละน้อย​!

น่ากลัว​เกินไป​แล้ว​?!

เจ้าพวก​นี้​ถูก​ทำลาย​จน​ราบคาบ​แล้ว​มิใช่หรือ​

เหตุใด​ถึงยัง​โผล่​ออกมา​ได้​อีก​!

สวรรค์​!

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ต่าง​ชาไป​ทั้ง​หนัง​ศีรษะ​ บัดนี้​ร่าง​ภาพ​ฉาย​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ไม่อยู่แล้ว​ พวกเขา​จะต่อสู้​กับ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความ​ตายตัว​นี้​ด้วย​สิ่งใด​กัน​เล่า​?!

“ข้า​มาเพื่อ​กำราบ​ตัวแปร​ผิดเพี้ยน​ แต่กลับ​ล้มเหลว​…”

เสียง​หนึ่ง​ดัง​ออกจาก​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ ทว่า​มิมีสิ่งมีชีวิต​ตน​อื่น​ได้ยิน​ พลัง​บางอย่าง​ปิดกั้น​เอาไว้​

“ไม่เป็นไร​ ที่​เป็น​ตัวแปร​ผิดเพี้ยน​ก็​เพราะ​ความไม่แน่นอน​ของ​มัน​ ครั้งนี้​นับว่า​ได้​ประมือ​กัน​แล้ว​ ภายหน้า​จะเรียบร้อย​เอง​…”

มัน​เปล่งเสียง​ออกมา​อีกครั้ง​

“สิ่งเดียว​ที่​น่าแปลก​คือ​ ความรู้สึก​คุ้นเคย​นั้น​มาจาก​ไหน​กัน​!”

มัน​พึมพำ​เสียง​เบา​ นี่​เป็นเรื่อง​ที่​เหนือ​ความคาดหมาย​ของ​มัน​ ตัวตน​ระดับ​มัน​ไม่มีทาง​สังหรณ์​พลาด​ บางที​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​อาจ​เป็น​สหาย​เก่า​ของ​มัน​จริง ๆ​!

‘ผู้ใด​กัน​?’ มัน​ขบคิด​

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน