อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

ตอนที่ 20.1 ชีวิตในต่างโลก พาร์ทแรก

เรามาย้อนกลับไปตอนช่วงที่รถม้าที่บรรทุกลาเวียเพิ่งเสร็จจากการพักครั้งแรกและกำลังจะเคลื่อนตัวออกไปกันก่อน

ลาเวียนั่งอยู่ข้างในรถม้านั้น มองมือของตัวเองที่สวมกุญแจมืออยู่ เด็กหนุ่มที่ชื่อฮิคารุนั้นไม่กลับมาอีกเลยนับจากที่เจอกันครั้งล่าสุด เขาบอกไว้ว่าจะช่วยเธอวันนี้เพราะเขามชไม่สามารถทำลายกรงเวทย์นั่นได้ จากนั้นเขาก็ไม่ได้มาติดต่ออีกเลยทำให้เธอเริ่มคิดว่ามันเป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น

มีผู้คุ้มกันแค่สามคน ถ้าจะใช้จำนวนเข้าสู้มันก็ได้อยู่ แต่ใครล่ะที่จะกล้าหือกับราชา

ลาเวียถอนหายใจ

“จากที่ๆผมมาน่ะ การถอนหายใจมันจะทำให้โชคดีๆหนีหายไปนา”

“แต่ว่า——-”

ลาเวียตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อะไรน่ะ?

“อย่าส่งเสียงดังสิเดี๋ยวก็โนจับหรอก”

เด็กหนุ่มผมดำตาดำนั่งอยู่ในรถม้าคันเดียวกับเธอ

“เอ๊ะ อ๊ะ ห๊ะ?”

“อยากรู้ว่าเข้ามาได้ยังไงน่ะเหรอ ก็อยากจะบอกอยู่หรอกนะ แต่ผมยังเชื่อใจเธอไม่ได้”

“เชื่อใจเหรอ….?”

“เอาไว้เดี๋ยวจะอธิบายทุกอย่างตอนที่เธอเป็นอิสระแล้วและผมเชื่อใจเธอได้ ว่าไงล่ะ?”

เขาไม่ได้ต้องการคำตอบใดๆ เธอมองไปที่เด็กหนุ่มที่เพิ่งจะโผล่ออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

คนคนนี้ เป็นคนที่จะมาช่วยเรา

ถ้าจะมีสิ่งที่จะให้เธอเชื่อได้ มันก็คือว่าฮิคารุนั้นมาเพื่อช่วยเธอ

ฮิคารุพยายามหาข้อมู,ทุกๆอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้ก่อนที่จะตัดสินใจวางแผน สิ่งเดียวที่เขาเป็นห่วงก็คือเรื่องกุญแจ เขาจะต้องปลดล็อคกี่ชั้นกันถึงจะสามารถช่วยลาเวียออกไปได้

สถานการณ์ที่ฮิคารุคิดว่าน่าจะแย่ที่สุดคือ หัวหน้ากิลด์นักแปรธาตุจะติดตามการเดินทางครั้งนี้มาด้วย ถ้าเป็นแบบนั้น เขาอาจจะต้องฆ่าหัวหน้ากิลด์เพื่อช่วยลาเวียก็ได้ แต่โชคดีที่หัวหน้ากิลด์นั้นยุ่งอยู่ ฮิคารุแอบเข้าไปในเช็คตารางของเขาในแล้ว ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะต้องไปทานอาหารเย็นกับใครบางคนในคืนนี้

ส่วนสถานการ์ที่แย่รองลงมาคือ มีกุญแจมากกว่าหนึ่ง แบบว่า ถ้าพวกนั้นมีกุญแจแค่สองดอก ดอกแรกอยู่ที่พอนด์ อีกดดอกอยู่ที่เมืองหลวง และไม่มีใครที่มีกุญแจในระหว่างการขนส่งเลย ถ้าเป็นแบบนั้น

นี่คือสิ่งที่ฮิคารุต้องทำ แต่โชคดีที่สารถีนั้นมีกุญแจ นี่คือสถานการณ์ที่ดีที่สุดแล้ว

อีกปัญหาคือหากว่าลาเวียถูกล่ามไว้กับรถม้า ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็ต้องหากุญแจดอกอื่นมาเพื่อช่วยปล่อยเธอ ยิ่งถ้าเป็นแบบกรงเวทย์ก่อนหน้านี้ยิ่งแล้วใหญ่ แต่ว่า โชคดีที่กุญแจมือนั้นถูกบรรจุเวทย์ที่สามารถถอดออกไปได้เมื่อเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง โชคนั้นกำลังเข้าข้างฮิคารุ ที่เขาต้องทำก็แค่รอเท่านั้นเอง

ฮิคารุคิดไปถึงสถานการณ์อื่นด้วยเช่นกัน เขาวางแผนครอบคลุมสถานการณ์ต่างๆและลองไปเช็คสถานที่ๆกุญแจน่าจะอยู่แล้ว แต่ความจริงนั้นมันง่ายกว่ามาก กุญแจนั้นมีดอกเดีญวอยู่ที่สารถี และสิ่ที่เขาต้องทำก็แค่ใช้ลอบเร้นเพื่อเอามันมาเท่านั้น

ฮคารุนั้นเห็นอยู่ด้วยตอนที่หัวหน้ากิลด์ใส่กุญแจมือให้ลาเวีย และทันทีที่รู้ว่ามีเพียงแค่สารถีเท่านั้นที่มีกุญแจ เขาก็มุ่งตรงไปที่ประตูเมือง แล้วรอจนกระทั่งยามตรวจสอบรถม้าเรียบร้อยแล้วขึ้นไปอยู่บนหลังคารถม้า

เขาอยู่ข้างบนนั้นจนถึงตอนที่การพักครั้งแรกจบลง รถม้านั้นเหญ่มากอยู่แล้วถึงต่อให้เขาไม่ได้ใช้สกิลพวกนักผจญภัยก็จะไม่เห็นเขาอยู่ดี พอรถม้าเริ่มเคลื่อนตัวออกไป เขาก็ตรงไปที่สารถี ขโมยกุญแจมา และปลดล็อครถม้าเรียบร้อย ฮิคารุคาดการณ์ไว้แล้วว่าถ้าใช้ลอบเร้นและเปลี่ยนคลาสแล้ว ยังไงพวกนั้นก็ไม่เห็นเขาแน่นอน แต่ปลอดภัยไว้ก็ดีกว่า เขาเริ่มจัดการทุกอย่างตอนที่มีคาราวานผ่านมา

และแล้ว เขาก็มาอยู่ตรงหน้าลาเวีย

“วางผ้าไว้แบบนั้นแหละ ทำให้ดูเหมือนว่ามีคนนอนอยู่ ถ้ายังไม่พอก็เอาพวกเสื้อผ้าใส่เข้ามาด้วย อีกอย่าง สวมนี่ซะ”

ค้วยวิธีนิ้ ถึงพวกนั้นจะมองเข้ามาก็จะคิดว่าทุกอย่างนั้นเรียบร้อยดี และไม่ถูกจับได้ในเวลาสั้นๆแน่นอน และฮิคารุก็เตรียมผ้าคลุมสำหรับซ่อนกุญแจมือของลาเวียมาด้วย

เอาล่ะ ปัญหาเริ่มจากนี้สินะ

แต่ก็ยังมีสิ่งที่น่าห่วงอยู่คือ ลาเวียนั้นไม่มีสกิลลอบเร้น นี่อาจจะเป็นแค่การคาดการณ์ของเขาแต่ว่า

“ลาเวีย ผมขอถามอะไรอย่างนะ”

“หืม?”

“จะให้ผมทำอะไรให้ก็ได้ถ้ามันทำให้เธอรอดไปได้ ใช่มั้ย?”

“…ได้สิ”

เธอพยังหน้าโดยไม่แม้แต่จะตั้งคำถามใดๆ ฮิคารุพยักหน้าตอบกลับ ทีนี้เขาก็ใช้แต้มของเธอได้อย่างสบายใจ

[โซลบอร์ด] ลาเวีย

อายุ 14 แรงค์ 6

[พลังเวทย์]

[มานา] 11

[หลักมนตรา] 2

[ความสัมพันธ์ทางวิญญาณ]

[ไฟ]

โอ้…..

เขาเกือบจะโพล่งออกมาแล้วว่า ‘นี่มันไม่สมดุลเลยนะเนี่ย’ แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป แต้มทุกอย่างนั้นถูกแบ่งไปที่สาย พลังเวทย์ เขาไม่เคยเห็นเลข 11 กับ 5 จากพวกนักผจญภัยเลย ยกเว้นอันเค็น

เข้าใจล่ะว่าทำไมราชาถึงอยากได้เธอนัก

พลังเวทย์สูงแถมยังชำนาญธาตุไฟอีก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีสกิลด์ปริศนาอย่าง หลักมนตราอีก ฮิคารุรู้สึกขัดใจที่อ่านรายละเอียดสกิลไม่ได้

ไม่เหลือแต้มให้แบ่งไปที่ลอบเร้นเลยแฮะ แต่ก็คาดการณ์ไว้บ้างล่ะนะ

ที่ตรงชื่อนั้นกวนใจเขาเล็กน้อย ปรกติแล้วมันน่าจะเป็น ลาเวีย ดี มอร์คสแตท สิ แต่ว่า มีแค่ลาเวียเท่านั้นในตอนนี้ แปลว่าในใจลึกๆของเธอนั้นเธอได้ตัดขาดกับครอบครัวไปเรียบร้อยแล้ว

ไม่มีทางเลือกสินะ

ฮิคารุเปิดโซลบอร์ดของตัวเองขึ้นมา

จากนั้นก็แจงแต้มลงไปที่ พรางมานา และ พรางชีวิตอย่างละแต้ม

นี่ไงอำพรางหมู่ ว่าแล้วเชียว

[อำพรางหมู่] ช่วยอำพรางตัวตน พลังชีวิต และมานาของผู้ที่แตะตัวกับผู้ใช้ สูงสุด 5 ผลจะเพิมขึนตามแต้มสกิลที่เกี่ยวเนื่องกัน

ตอนนี้แต้มของ พรางมานา และ พรางชีวิต มีสองแต้ม ถึงเขาจะใส่แต้มให้ อำพรางหมู่ ไปสามแต้ม แต่ผลของมันก็จะถูกจำกัดไว้ที่สองแต้ม

นี่ก็คิดไว้แล้วเหมือนกันล่ะนะ…

ตอนนี้เขามีเหลืออยู่แปดแต้ม เขาเพิ่มแต้มให้ทั้งสองสกิลอย่างละแต้ม และอำพรางหมู่อีกสามแต้ม

เท่านี้ก็น่าจะพอแทนกันได้แล้ว แต่ว่าลาเวียนั้นไม่มีกิลด์การ์ด เธอนั้นไม่ได้รับการอวยพรจากคลาส แต่ฮิคารุก็จำเป็นต้องเชื่อว่าเท่านี้จะพอพาเธอหนีไปได้

โนกุสะนั้นมีแต้มที่ตรวจจับชีวิตอยู่แต้มหนึ่ง และถึงแม้จะเป็นวีรบุรุษของชาติอย่างอันเค็น ก็ยังมีแค่สองแต้มในสกิลสายพราง และ อำพรางหมู่แค่สกิลเดียว ฮิคารุคิดว่าแค่สามแต้มก็น่าจะพอแล้ว

ก็อยากจะใช้อีกสามแต้มที่เหลือไปเลยอยู่หรอกนะ …. แต่ทางที่ดีเก็บเอาไว้น่าจะดีกว่า ที่เหลือก็

เขาเช็คกิลด์การ์ดและคิดว่าอาจจะมีคลาสใหม่โผล่มาอย่าง “Group Obfuscation God” แต่ก็ไม่มีเลย อาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้อัดแต้มสกิลให้ตันก็ได้ แต่แทนที่กันนั้นมีคลาสใหม่ที่โผล่มาคือ “Dull Town Night Burglar God: Town Thief”.

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ลาเวียก็เตรียมตัวเรียบร้อบแล้ว

“ใกล้จะได้เวลาแล้ว แน่ใจนะว่าพร้อมแล้ว”

“บอกเราหน่อยได้มั้ยมาจะทำอะไรต่อ ถ้าเราไม่รู้แผนอะไรเลย หลายๆอย่างน่าจะยากขึ้นนะ”

“ก็จริงนะ ผมทำให้รถม้านี้ดูเหมือนล็อค แต่ที่จริงมันไม่ได้ล็อคอยู่น่ะ แล้วสิ่งที่ต้องทำก็เหลือแค่เอาตัวล็อคออกแล้วก็เปิดประตู แล้วก็ไปซ่อนในพุ่มไม้ข้างทางก็ได้”

“….จะใช้ได้แน่เหรอ”

“เกือบลืมไปเลยแฮะ”

ฮารุพูดอย่างอึกอักๆ แล้วก็บอกให้เธอทนความอายเอาไว้ก่อน

“ตอนที่เราออกไปน่ะ จับมือผมไว้อย่าปล่อยเด็ดขาดนะ” เขาพูดและยื่นมือออกมาข้างหน้า

ทำไมล่ะ? ลาเวียคิด แก้วของฮิคารุและลาเวียแดงขึ้น

“…..ได้สิ”

เธอจับมือของเขา มือของเธอนั้นช่างบอบบาง

“เห้ย โนกุสะ ข้างหน้า”

“อะไรน่ะ มีคนเป็นลมเรอะ”

“ขะขอโทษนะครับท่าน ช่วยแบ่งน้ำให้หน่อยได้มั้ย ผมหลงอยู่ในป่าเพิ่งออกมาได้น่ะครับ”

เหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นข้างนอก นี่ก็เป็นสิ่งที่ฮิคารุวางแผนไว้เช่นกัน เขาไปจ้างให้กิลด์กองโจรช่วยดึงความสนใจของพวกนักผจญภัยไว้ ส่วนค่าเสียหายก็ 20,000 กิลลัน ฮิคารุอยากจะบ่นเหมือนกันเพราะมันแพงหูฉีกแต่ก็ยอมรับอย่างไม่เต็มใจนัก

“ไปกันเถอะ”

ฮิคารุเปิดประตูและจูงมือพาลาเวียออกมา ตาของเด็กสาวเบิกกว้าง เพราะมีนักผจญภัยอยู่ทั้งสองฝั่งของรถม้าคอยดูลาดเลาอยู่รอบๆ

เพราะปรกติแล้วการที่จะซุ่มโจมตีนั้น อย่างแรกคือต้องหยุดรถม้าก่อน และจู่โจมจากทั้งสองฝั่ง พวกนั้นไม่รูเลยว่าคนที่ต้องคุ้มกันนั้นได้หนีออกมาแล้ว ฮิคารุรีบปีนขึ้นหลังคารถม้าตรงไปหาสารถีและเอากุญแจไปคืนที่เดิม และรีบกลับมาหาลาเวีย ส่วนนี้เป็นส่วนที่เสี่ยงที่สุดเพราะถ้าลาเวียถูกเจอก็จบเห่ ฮิคารุโล่งอกที่ได้กลับมาจับมือกับลาเวียอีกครั้งเพื่อใช้อำพรางหมู่

“อย่าปล่อยล่ะ”

“อื้ม”

ทันทีที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็กระโดดลงจากรถม้า แล้วรถม้าก็ค่อยๆห่างออกไป

“ทางนี้”

ฮิคารุสำรวจรอบๆก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่พุ่มไม้ข้างทาง ตรงข้ามกับฝั่งที่นกต่อออกมา ห่างไปแค่ห้าเมตรเท่านั้น ลาเวียนั้นรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอนั้นแทบจะทะลุออกมาจากอก

ทำไมพวกเขาไม่เห็นเราล่ะ

แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

ทำไมฮิคารุถึงมั่นใจขนาดนี้ล่ะ

คำถามมากมายวิ่งเข้ามาอยู่ในหัว ทั้งคูไปถึงพุ่มไม่ได้โดยไม่ถูกจับได้ ในที่สุดทั้งคู่ก็รอดแล้ว

“…อย่าเพิ่งโล่งใจ เรายังไม่ออกจากป่านะ”

“!”

พวกเขายังอยู่ที่ถนนหลัก พวกนักผจญภัยอาจจะกลับมาทันทีที่รู้ตัวก็ได้

“จากตรงนี้ไปประมาณสองกิโล จะมีจุดพักของพวกคาราวานอยู่ เราจะแอบไปโดยสารกับพวกนั้น”

“…ค่อนข้างไกลเลยนะ”

“น่าจะมีคาราวานผ่านไปแค่ขบวนเดียวนะ”

ทั้งคู่ออกมาจากพุ่มไม้ ก่อนที่จะออกไปที่ถนนหลัก

“แล้วไงต่เหรอ เราจะไปที่ไหนกันล่ะ”

“เธอจะต้องซ่อนตัวในพอนด์”

“…คะ?”

“หน้าเหมือนกับว่าทำไมถึงต้องไปซ่อนในที่ๆเสี่ยงขนาดนั้นล่ะ สินะ”

“กะ ก็ใช่ เรา……ทำไมต้องเป็นที่พอนด์ล่ะ”

“เธอคิดว่าใครจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยที่ช่วยหรือลักพาตัวเธอไปล่ะ”

ลาเวียคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“….ชนชั้นสูงที่มีอำนาจ ไม่ก็อาจจะเป็นพวกที่อาศัยอยู่นอกอาณาจักรนี้ล่ะมั้ง แต่ว่า เราว่าใครๆก็น่าจะรู้เกียวกับพลังของเรานี่นา”

“แม่นแล้ว คนที่จะถูกสงสัยก็จะต้องเป็นชนชั้นสูงอย่างแน่นอน และพอนด์ที่ขึ้นตรงกับราชาก็มีบ้านของพวกชนชั้นสูงอยูเยอะด้วย”

“และจะต้องมีการค้นหาในพอนด์แน่ๆ”

“แต่เพราะว่าการที่ขึ้นตรงกับราชา เขาคงสั่งให้ค้นหาแน่ๆ และชนชั้นสูงทุกคนคงจะคิดว่าใครมันจะไปซ่อนตัวในที่ๆโดนจับตัวไว้กัน พวกนั้นจะต้องค้นหากันอย่างลวกๆแน่ แต่ถ้าผ่านไปได้แล้ส เธอก็ซ่อนตัวได้อย่างปลอดภัยแล้วล่ะ”

“……..”

“หน้าเธอเหมือนจะถามอีกแล้วว่าจะเข้าประตูไปโดยไม่ถูกเจอตัวได้ยังไงสินะ”

“นี่เราอ่านง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ผมมีวิธีแล้วกันน่า แต่เป็นความลับนะ เอาไว้ผมเชื่อใจเธอแล้วจะบอกให้แล้ว——-”

ฮิคารุปิดปากของเธอและลากเธอออกจากถนน

“อะไรเนี่ย?”

“ชู่ว”

ทั้งคู่เข้าไปซ่อนหลังต้นไม้ต้นหนึ่ง