อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ – ตอนที่ 35

ตอนที่ 35 เจอกับคนจากโลกเก่า

คนที่มีผมดำในโลกนี้นั้นหายากแล้ว แต่คนที่มีทั้งผมและตาสีดำนั้นหายากยิ่งกว่า

ฮิคารุรีบซ่อนตัวทันที แต่เจ้าของร้านฮอทดอกก็มองมาอยู่นั่นล่ะ 

คุณลูกค้ากำลังชื่นชมลุงอยู่นะเห้ย ดูลูกค้าไปเซ่อย่ามองมาทางนี้!

ฮิคารุรีบเปลี่ยนคลาสและใช้สกิลทันที จากนั้นก็เดินออกมาจากที่ซ่อน

“อ๊า….คิดถึงชะมัดเลยฮอทดอกเนี่ย แต่ก็ไม่เหมือนกับที่เคยกินมาเท่าไรนะ”

เจ้าของร้านไม่พูดอะไรแล้วยังมองมาทางเขา

เดี๋ยวดิลุง ทำไมมองมาทางนี้ล่ะ เห็นผมด้วยรึไงเนี่ย

ฮิคารุขยับตัวไปซ้ายทีขวาทีแต่เจ้าของร้านก็ยังมองมาทางเขา แต่ดูเหมือนว่ารอบข้างจะไม่มีใครมองเห็นเขาเลย นอกจากตัวเจ้าของร้านเอง

“นี่คุณลุงคะ ฟังอยู่มั้ยเนี่ย”

“อืม”

“มองอะไรอยู่น่ะคะ”

“อืม”

แค่เจ้าของร้านไม่ตอบก็ทำให้เขารู้สึกกลัวแล้ว ลุงแกยังมองเห็นตัวเขาได้อีก เขาอยากจะเช็คโซลบอร์ดของเจ้าของร้านแต่ว่าตอนนี้เรื่องของเด็กผู้หญิงคนนั้นสำคัญกว่า

“อะไรเนี่ย…”

ฮิคารุอึ้งไปทันทีที่เห็นโซลบอร์ดของเธอ

【Soul Board】Selica Tanoue

Age: 17 Soul Rank: 104

29

อย่างที่คิดเลย นามสกุลญี่ปุ่นจริงๆด้วย แต่แรงค์นี่มัน ร้อยสี่เลยเรอะ!!

เขาไม่เคยเห็นแรงค์ที่สูงขนาดนี้มาก่อน อย่าว่าแต่จะเห็นแรงค์นี้เลย ไอ้การที่จะขึ้นไปถึงร้อยได้มันจะทำได้จริงมั้ย 

และนี่คือสกิลทรีของเธอ

【Vitality】

..【Natural Recovery】4

..【Stamina】4

..【Immunity】

….【Magic Resistance】5 (MAX)

….【Disease Immunity】1

….【Toxic Immunity】3

【Magical Power】

..【Mana】19

..【Spirit Affinity】

….【Fire】5

….【Air】5

….【Earth】5

….【Water】5

……【Spirit’s Affection】3

……【Magic Principle】0

….【Magic Creation】2

【Dexterity】

..【Tool Mastery】

….【Pottery】3

ฮิคารุถึงกับขยี้ตา ค่าความทนทานโคตรสูง แต่นั่นยังไม่เท่าไร มานา 19 นี่มันอะไรเนี่ยเยอะกว่าลาเวียอีก ปีศาจชัดๆ

ที่แปลกก็คือสายธาตุเนี่ยล่ะ มีห้าแต้มทั้งหมด แถมยังมีสามแต้มที่สกิลที่แตกหน่อออกมาด้วย ดึงดูดจิตวิญญาณ (Spirit’s Affection) เนี่ยค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับเขาจริงๆ

นี่คงจะเป็นสกิลที่ช่วยปรับสมดุลธาตุสินะ

คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวของฮิคารุ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีแต้มใน หลักเกณฑ์เวท (Magic Principle) สินะ แปลว่าปริมาณมานาที่ต้องใช้คงจะเยอะน่าดู

แต่สิ่งนึงที่แน่นอนแล้วก็คือ เธอเป็นคนญี่ปุ่นอย่างแน่นอน เราทั้งคู่นั้นต่างลงเรือลำเดียวกัน แล้วการที่เธอมีแต้มเหลือเยอะขนาดนี้ก็เป็นไปได้ว่าเธออาจจะเช็คโซลบอร์ดได้เหมือนกัน

อายุแค่สิบเจ็ดแต่แรงค์ปาไปร้อยสี่แล้ว แปลว่าเธอคงจะเก็บเวลมาอย่างบ้าคลั่งมากแน่ๆ ก็คงจะเป็นเรื่องปกติของคนญี่ปุ่นล่ะนะ

แล้วทำไมถึงต้องเก็บเวลในโลกอาร์พีจีน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามันทำได้ยังไงล่ะ

แน่นอนว่าชาวโลกเก่าต้องชอบการเก็บเวลอย่างแน่นนอน เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็การที่เวลอัพมันจะทำให้เราชีวิตดีขึ้นยังไงล่ะ ประมาณนี้ล่ะมั้งนะ

เธอคงจะเป็นหนึ่งในจตุรดาราแห่งตะวันออกแน่นอน

และการที่เธอมีค่าพลังที่สูงขนาดนั้นและไม่มีใครอยู่ใกล้ๆเธอแปลว่าเธอคงจะเป็นนักผจญภัยอย่างแน่นอน ที่จิงคนที่แข็งแกร่งแบบเธออาจจะมีแรงค์ที่สูงกว่า B ด้วยซ้ำ

การที่คนที่แข็งแกร่งอย่างเธอมาอยู่ที่พอนด์นั้นต้องมีจุดประสงค์อย่างแน่นอน การที่จะคาดการณ์ว่าเธอนั้นเป็นสมาชิกของจตุรดารานั้นน่าจะถูกต้องแล้ว

เดี๋ยวดิ อย่าบอกนะว่าอีกสามหน่อก็เป็นคนญี่ปุ่นด้วยน่ะ ใจเย็นไว้ฮิคารุ พวกนางอาจจะไม่ใช่ศัตรูก็ได้ บางทีเราอาจจะเข้ากันได้ด้วยซ้ำมั้ง เพราะเราเองก็เป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกันนี่นา แต่ไม่ดีกว่า พวกเธอค่อนข้างที่จะมีชื่อเสียงเลยนี่ ถ้าอย่างนั้นอาจจะทำให้ลาเวียเป็นอันตรายก็ได้ เลี่ยงไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวนะ…แล้วพวกเธอมาทำอะไรที่นี่กัน

อาจจะมาเพราะเรื่องภารกิจคุ้มกันลาเวียที่โดนพวกนักผจญภัยแรงค์ C เอาไปก็ได้ แต่ก็มีสิทธิที่พวกเธอมาเพราะสนใจเรื่องลาเวียอยู่เหมือนกัน

ถ้างั้นก็เลี่ยงไว้ก่อนแล้วกัน

ฮิคารุหันหลังกลับไปอย่างเงียบๆ 

“…….”

เฮ้ย ลุงทำไมถึงยังจ้องมาทางนี้อยู่ล่ะ

ฮิคารุระวังตัวแจ

“นี่คุณคะ !!!” เด็กสาวพูด

“อืม”

“ถามตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วนะคะว่ามองอะไรอยู่น่ะ”

“แมวน่ะ”

“แมวเหรอ อ๊ะจริงด้วย!”

ก่อนหน้านี้ฮิคารุไม่ทันได้สังเกตุเลยว่ามีแมวจรจัดอยู่แถวนั้น และลุงแกมองพวกมันอยู่ตลอด และพวกแมวก็วิ่งหนีไปทันทีที่เซลิก้าวิ่งเข้าไปหาพวกมัน

“…ก็ตามนี้น่ะ ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นวางแผนอะไรอยู่ ก็เลยว่าจะลองไปสืบดูน่ะ”

“เราก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ แต่ว่า นายเองจะไม่เป็นอะไรเหรอ พวกนั้นแข็งแกร่งมากใช่มั้ยล่ะ”

ลาเวียดูเป็นกังวลขณะที่กำลังกินแซนด์วิซไปด้วย และลาเวียผิดหวังนิดหน่อยที่ฮิคารุไม่ได้ซื้อฮอทดอกมา

“ไม่เป็นไรหรอก พวกนั้นน่าจะไม่เห็นฉันหรอก…..มั้ง”

ภาพของลุงขายฮอทดอกที่มองมาทางเขามันทำให้เขาเสียความมั่นใจไปบ้างเหมือนกัน

“แล้วก็ฉันกลัวว่าเธอจะเบื่อก็เลยซื้อนี่มาด้วยน่ะ”

“หนังสือนี่นา!!!”

“ดูเหมือนว่าเธอจะอ่านนิยายผจญภัยมาเยอะใช่มั้ยล่ะ ก็เลยลองซื้อแบบอื่นมาบ้างน่ะ”

พวกนี้เป็นหนังสือสำหรับการผจญภัยแทบทั้งนั้น เช่น หนังสือภาพมอนสเตอร์ หรือ หนังสือเกี่ยวกับดันเจี้ยน ตาของลาเวียเป็นประกาย ถึงหนังสือพวกนี้จะไม่มีตัวเอกก็ตาม แต่ว่าเธอนั้นจะได้ความรู้เพื่อเตรียมตัวสำหรับการที่จะได้เป็นตัวเอกในการผจญภัยของตัวเอง

“ขอบใจนะ ฮิคารุ!”

“ไม่คิดว่าเธอจะดีใจขนาดนี้เลยนะ”

ฮิคารุออกมาจากโรงแรมด้วยความรู้สึกอบอุ่นภายในใจ และจุดแรกที่จะไปก็คือ กิลด์นักผจญภัยนั่นเอง

“ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้เสียเวลานะ คุณกิลด์มาสเตอร์”

“ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ต้องคอยดูแลพวกนักผจญภัยแรงค์ B อยู่แล้ว”

“ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ”

“แล้ว ขอฟังเหตุผลหน่อยสิ ว่าจตุรดาราแห่งตะวันออกมาทำอะไรที่พอนด์กันแน่” อันเค็นถามพร้อมกับจิบชาไปด้วย

“ฉันคิดว่าคุณคงจะรู้คำตอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

“ไม่รู้ ถ้ารู้จะถามมั้ยล่ะ”

“…เข้าใจล่ะ”

อันเค็นยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ และจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา เธอเป็นผู้หญิงที่ดูแล้วไม่น่าจะมีอายุเกินยี่สิบห้า ตาสีฟ้าของเธอเองก็ไม่ได้ละจากตัวอันเค็นเช่นกัน

เซลิส ลันเด้ หรือรู้จักกันในนามของ สตรีสุริยัน นักผจญภัยแรงค์ B ที่เป็นหัวหน้าปาร์ตี้จตุรดาราแห่งตะวันออก เกราะอกเงินของเธอประดับด้วยลวดลายสวยงาม และผ้าคลุมขนสัตว์ของเธอนั้นเข้ากับเธอเป็นอย่างมาก

ในขณะเดียวกันลักษณะภายนองของเธอนั้นค่อนข้างที่จะธรรมดา แต่การใส่ชุดแบบนั้นแล้ว สำหรับนักผจญภัยมันดูบ้าบอมาก ถ้าเดินออกไปข้างนอก ผ้าคลุมของเธอก็จะทำให้ฝุ่นฟุ้งแน่นอน  แล้วถ้าไปต่อสู้ยังก็ต้องเปื้อนเลือดเป็นแน่แท้

แต่การแต่งตัวแบบนี้มันก็ยังพอมีเหตุผลที่ยอมรับได้อยู่ ด้วยสถานะของเธอในตอนนี้เธอต้องเจอกับคนที่มีสถานะสูงอยู่ ดังนั้นการที่ใส่ชุดแบบนั้นก็เพื่อให้เกียรติคนที่ต้องไปพบนั่นเอง และถ้ามันเปื้อน ก็แค่เปลี่ยนชุดก็จบแล้ว รวยซะอย่าง

“ได้ข่าวว่านักผจญภัยจากพอนด์ “ขโมย” คำร้องของเราไป คำร้องคุ้มกันลูกของเคาท์มอร์คสแตทน่ะ”

“ ”ขโมย” เรอะเลือกคำได้ไม่ดีเลยนะ ข้ามั่นใจเลยว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามขั้นตอนของมันอย่างถูกต้องแล้ว แล้วอีกอย่าง สาขาเมืองหลวงเองก็เห็นด้วยนี่”

“เป็นฝีมือของ รองหัวหน้ากิลด์สินะคะ”

“ใช่  แต่ดูเหมือนว่าหมอนั่นจะไม่ว่างน่ะ”

อันเค็นค่อนข้างจะปวดหัวเลยทีเดียว รองหัวหน้ากิลด์เพิ่งลากลับบ้านไปเมื่อสามวันก่อนโดยให้เหตุผลว่าเป็นไข้ฤดูร้อน แต่จากที่ดูๆไปน่าจะเป็นเพราะเขารู้ว่าพวกเธอจะมาที่นี่มากกว่า

“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะรับคำขอโทษหรอกนะคะ”

“แล้วต้องการอะไรล่ะ”

“จะมาสะสางงานให้จบน่ะ”

“…ว่าไงนะ”

“พอดีว่าเราถือคติว่างานทุกงานของพวกเราต้องสำเร็จร้อยเปอร์เซน ไอ้การที่งานของเราถูกขโมยไปแล้วยังล้มเหลวอีกมันทำให้ค่อนข้างไม่สบอารมณ์ค่ะ”

“แล้ว จะทำยังไงล่ะ ไม่มีใครให้คุ้มกันแล้วนี่”

“ฉันอยากให้คุณอนุญาตให้พวกเราทำการสืบสวนเรื่องของลูกสาวท่านเคาท์ได้ค่ะ ถ้าทางกิลด์ให้ความร่วมมือด้วยมันจะช่วยให้เราทำอะไรได้สะดวกน่ะ”

ถึงมันจะไม่ใช่คำร้องที่ยุ่งยากอะไร แต่ว่า ตัวอันเค็นเองก็รู้สึกไม่พอใจเรื่องเคสนี้อยู่เหมือนกัน

“ได้สิ ทางเราจะพยายามร่วมมือให้มากที่สุดแล้วกัน เอาไว้ถ้าเจอหน้ากับรองหัวหน้ากิลด์เมื่อไรเดี๋ยวจะคุยกับทางนั้นให้เอง”

“ดีเลยค่ะ”

รองหัวหน้ากิลด์นั้นอยากได้หน้าเป็นอย่างมาก เขาเลยพยายามเร่งทุกอย่างให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นปได้ งานนั้นถูกมอบหมายมาแล้วแต่นักผจญภัยที่ต้องการดันไม่อยู่ ดังนั้นถ้าเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้จะทำให้เขาได้หน้าไปเลย เขาจึงไปตกลงกับพวกนักผจญภัยแรงค์ C เพื่อที่จะมาทำงานที่พอนด์โดยแลกกับค่าจ้างที่สูงลิ่ว อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาไม่โลภมากแล้วหานักผจญภัยแรงค์ C จากสาขาย่อยใกล้ๆนี่ สถานการณ์อาจจะดีกว่านี้ก็ได้

“ทะเยอทะยานมากไปมันจะวกกลับมาทำลายตัวเองสินะคะ”

“เห็นด้วยเลย”

“เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกันเถอะค่ะ”

อันเค็นบอกรายละเอียดให้กับเธอเพื่อจำกัดวงของการสืบสวน และให้ยืมแผนที่ของพอนด์ด้วย หลังจากที่คุยกันเสร็จ เซลิสก็ลุกยืนขึ้นเพื่อที่จะออกไปพบกับสมาชิกปาร์ตี้

“ถ้ามีปัญหาก็มาหาข้าก็แล้วกัน”

“ค่ะ ถ้างั้นก็ลาก่อนนะคะ”

“ที่ชั้นนี้มีห้องอื่นอีกมั้ยคะ”

“ห้องของรองหัวหน้ากิลด์น่ะ”

“ไม่มีใครอยู่ในนั้นใช่มั้ยคะ”

“เออ ถ้ามีใครอยู่ข้าก็พอจะจับกลิ่นอายได้อยู่”

“เข้าใจแล้วค่ะ…”

“มีอะไรงั้นเรอะ”

“ฉันรู้สึกว่าที่นั่นอาจจะมีคนอยู่น่ะค่ะ คงจะเป็นเพราะฉันอยากที่จะสืบสวนมากไปล่ะมั้งคะ”

“ถ้ายิ่งผ่านไปนานเท่าไรร่องรอยของเด็กคนนั้นอาจจะหายไปก็จริง ข้าเข้าใจนะว่าเธออาจจะกดดัน แต่ถ้ากังวลเรื่องนั่นนี่มากไปมันจะแย่เอานะ”

“ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ”

แล้วเซลิสก็ออกไปจากกิลด์

อันนี้รูปเซลิก้าของ LN นะฮับ ของ WN อาจจะต่างไปนิดหน่อยแต่น่าจะพอช่วยให้เห็นภาพได้