ตอนที่ 95 เควสปราบมอนสเตอร์
ตอนที่ฮิคารุไปหามิไฮล์เป็นตอนที่เขากำลังจัดของอยู่พอดี
กระเป๋าสะพายขนาดใหญ่ที่สามารถยัดฮิคารุลงไปได้ถึง 3 คน
“หือ ฮิคารุเหรอ?”
“มีอะไรเหรอ หรือว่าจะกลับจาราซัก?”
“อย่าเหมารวมเป็นพวกหนีหนี้เหมือนอาจารย์มิเรสิ อ้อ ฮิคารุเพิ่งมาปีนี้คงยังไม่รู้ แต่ถ้าถึงฤดูร้อนมันจะผุดขึ้นมาไง”
“หัวของอาจารย์เหรอ……”
“ไม่ใช่เฟ้ย! มอนสเตอร์ต่างหาก!”
“!?”
“พอพ้นหน้าหนาวที่ยาวนานมอนสเตอร์จะเริ่มขยายพันธุ์ในดินแดนที่ห่างไกลมนุษย์ และจะเริ่มดุร้ายป่าเถื่อนขึ้นในช่วงฤดูร้อนไง แล้วก็ไปปราบตัวที่เติบใหญ่จนกว่าจะหมดฤดูร้อนไง”
“เรื่องนั้น……เหมือนไปเล็มมอนสเตอร์เลยไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่ปราบให้หมดก่อนที่จะโตล่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นมันจะเป็นจำนวนที่มากเกินไป เลยเอาแค่ ‘ตัวโตเต็มที่’ มันจะสู้ได้ง่ายกว่าไง”
“เห แต่ว่าอย่างนั้นมันควรเป็นหน้าที่ของกองทัพนี่”
“กองทัพแค่รักษาชายแดนก็งานยุ่งจะตายแล้ว ฟอเรสเทียแต่ก่อนก็วุ่นอยู่กับจักรวรรดิควินแบรนด์ ส่วนตอนนี้ก็ยุ่งขึ้นไปอีกเพราะราชอาณาจักรพอนโซเนีย แล้วมันเป็นงานหาเงินยอดนิยมสำหรับนักผจญภัยด้วยไง”
“กิลด์นักผจญภัยเป็นคนดูแลเหรอ?”
“ใช่แล้ว ฉันเองก็เป็นนักผจญภัยนะ?”
มิไฮล์เอากิลด์การ์ดออกมาให้ดู โดยระดับของเขาอยู่ที่ “C” ส่วน “คลาส” เว้นว่างเอาไว้
“ฮึๆๆ ฮิคารุเองก็สนใจ ‘คลาส’ ของฉันใช่ไหมล่ะ? แต่ไม่ให้ดูง่ายๆ—-”
“แล้วจะออกเดินทางเมื่อไรเหรอ?”
“รอให้ฉันพูดจบก่อนเซ่! เฮ้อ……ว่าจะออกภายในวันนี้แหละ”
“ยังไงก็ต้องไปงั้นเหรอ?”
“หือ? ก็ไม่ใช่อะไรอย่างนั้นเหรอ……การปราบมอนสเตอร์นี้เป็นสิ่งที่ตั้งหน้าตั้งตารอทุกปีไง เห็นบอกกันว่าปีนี้มีนักผจญภัยของควินแบรนด์กับพอนโซเนียมาร่วมด้วยไง ถือเป็นโอกาสดีที่จะได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกับเจ้าพวกนั้น ยิ่งไปกว่านั้นเป็นการต่อสู้ที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน แล้วที่ถามอย่างนี้มีอะไรเหรอ? หา หรือว่าจะเข้าเรียนคาบดาบใหญ่—-”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก มีคนที่อยากให้ต่อสู้ด้วยอยู่”
“สู้แก้มือกับฮิคารุเหรอ!? แหม่ ถ้างั้นก็รีบๆบอกมาเซ่ อยากลองฝีมือ—-”
“นักเรียนของคิรีฮาลน่ะ”
“…………”
“อะไรเหรอ”
“……ถ้านักเรียนของคิรีฮาลก็ไม่ใช่นักเรียนที่อยู่ในคาบของฉันสินะ? ไม่เอาด้วยหรอก ถ้าต้องเจียดเวลามาทำอย่างนั้น รีบไปชายแดนแล้วต่อสู้กับมอนสเตอร์ยังดีซะกว่า”
“บ้าการต่อสู้จริงๆ แล้วการปราบมอนสเตอร์นั้นใช้เวลาราวๆกี่วันเหรอ?”
“ถ้าเป็นเหมือนปีก่อนก็ราวๆ 10 – 20 วันน่ะ”
“ขอปฏิเสธ”
“แล้วทำไมนายถึงมาปฏิเสธตารางของฉันเนี่ย”
คิดว่าถ้าเป็นมิไฮล์คงยอมรับ “การซ้อมสู้” ง่ายดายซะอีก แต่ดันมีงานปราบมอนสเตอร์ที่เหนือความคาดหมายอย่างนี้
แต่ “เหนือความคาดหมาย” แค่นี้ยังพอรับมือได้อยู่
“หลังจากนี้ 10 วัน นักเรียนของคิรีฮาลคนนี้จะไปที่จาราซัก แล้วมีกำหนดสู้กับราชาของจาราซักไง”
“……หมายความว่ายังไง?”
“แน่นอนว่าตั้งใจจะเอาชนะด้วย เพราะเป็นคนที่ผมฝึกมาเองไง”
ถ้าให้พูดตามตรงคือฝึกกับอีวาน ส่วนฮิคารุแค่จัดการกับโซลบอร์ดเท่านั้น
“จากฮิคารุโดยตรง?”
สายตาของมิไฮล์เริ่มแสดงความสนใจ
“ผมฝึกเพื่อให้เขาเอาชนะบอสของจาราซัก อเล็กเซ่ จาราซักให้ได้ ก่อนหน้านั้นเลยอยากให้ลองซ้อมสู้กับอาจารย์มิไฮล์เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ก่อน”
“อืม……จะเอาชนะบอสของฉันเหรอ……จะว่าไปหากเอาชนะฉันได้ก็มีความเป็นไปได้อยู่หรอก”
มิไฮล์กอดอกครางออกมาพร้อมกับทำหน้าแบบว่า “เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก”
“แล้วเมื่อวานสู้กับอีวาน 10 ครั้งชนะ 10 ครั้งด้วย”
“!”
มิไฮล์รู้ดีว่าในหมู่นักเรียนที่เข้าเรียนดาบใหญ่อีวานเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด เพราะอย่างนั้นเลยทำตาโต
“โกหกน่า? นักเรียนที่สามารถเอาชนะอีวานได้อย่างท่วมท้นอย่างนั้นเนี่ย……”
“ไม่ได้โกหก”
คลอร์ดที่เมื่อวานเปลี่ยน “คลาส” เป็น “เทพดาบมือเดียวเจ้าเทคนิค : นักดาบเจ้าเทคนิค” สามารถหลบดาบของอีวานได้อย่างง่ายดายราวกับกำลังฝันไปและชนะรวด 10 ครั้ง หลังจากนั้นเหล่านักเรียนของจาราซักก็บอกว่า “สู้กับฉันด้วย!” แล้วกรูกันเข้ามา ก่อนจะอ่อนแรงและแพ้กันไปจนหมด
ไม่ได้บอกว่าไม่ใช่ “โล่” แล้วจะทำให้ต่อสู้ได้ง่ายขึ้น แต่อยากให้ฝึกต่อสู้ด้วยดาบมือเดียวว่าจะทำได้ถึงขนาดไหน
“อาวุธของหมอนั่นคือดาบใหญ่เหรอ?”
“เปล่าหรอก ดาบมือเดียวน่ะ เดิมทีเขาเรียนวิชาหอกสั้นอยู่หรอก แต่ดูเหมือนจะเก่งด้านดาบมากกว่า”
“ฮิคารุ……นายรู้เรื่องนั้นเหรอ”
“ก็ไม่ได้สอนเก่งอะไรหรอก แค่บังเอิญน่ะบังเอิญ—-แล้ว จะเอาไงเหรอ? ไม่ลองสู้กับนักเรียนแล้วไปล่ามอนสเตอร์ช้าสักหน่อยเหรอ?”
“……บอกว่าอีก 10 วันให้หลังจะสู้กับบอสสินะ นี่นายคิดจะผูกมัดฉันไว้แล้วให้ฝึกจำลองการสู้กับอเล็กเซ่สินะ?”
“ความแตกซะแล้ว”
แต่ฮิคารุคิดอยู่แล้วว่าจะต้องโดนมองออก
“อืม ก็ได้ ฉันเองก็เป็นอาจารย์ดังนั้นการฝึกนักเรียนก็เป็นงานไง แต่……ใช่แล้ว เอางี้เป็นไง?”
“อะไรเนี่ย เงื่อนไขคือ?”
“ให้ฉันลองสู้กับนักเรียนคนนั้น ถ้าหากสู้ได้ในระดับหนึ่ง……กล่าวคือถ้าอยู่ในระดับที่พอไปไหวจะยอมฝึกให้ 10 วันเลย แต่ว่าถ้าไม่มีพรสวรรค์พอแล้วละก็—-นายจะต้องมาเป็นอาจารย์สอนดาบใหญ่”
“หา?”
“อะไร ไม่ได้บอกให้มาเป็นตลอดสักหน่อย แค่ในช่วงที่ฉันไปปราบมอนสเตอร์ก็พอ คนที่หลบเก่งอย่างนายเป็นคู่ต่อสู้ที่จำเป็นต้องมีสำหรับนักเรียนไง”
ถ้าคลอร์ดมีความสามารถพอมิไฮล์จะได้สนุกในสิ่งที่เรียกว่าการฝึก แต่ถ้าไม่มีความสามารถพอจะใช้ประโยชน์จากฮิคารุให้มาฝึกพวกนักเรียน—-เหรอ
“อย่างนี้นี่เอง ไม่ว่าทางไหนนายเองก็มีแต่ได้กับได้สินะ”
“เงื่อนไขก็เป็นอย่างนั้นแหละ”
ฮิคารุคิดว่าพวกผู้ชายของจาราซักจะเป็นพวกสมองกล้ามอย่างเดียว แต่มิไฮล์กับฉลาดผิดคาด
(เอาเถอะ ไม่งั้นคงมาเป็นอาจารย์ไม่ได้หรอก)
“เข้าใจแล้ว”
“โอ้ จะดีเหรอ? โทษทีนะที่ต้องให้มาเป็นคู่ซ้อมของพวกนักเรียน!”
“เห นี่คิดจะมองข้ามคลอร์ดไปล่ามอนสเตอร์แล้วเหรอ?”
“นักเรียนที่จะเอาชนะท่านอเล็กเซ่ได้เนี่ยไม่มี—-เดี๋ยวก่อน นักเรียนของคิรีฮาลที่ว่าเนี่ย ใช่คลอร์ด ซาฮาร์ด คิรีฮาลหรือเปล่า?”
“ถ้างั้นซ้อมสู้เอาเป็นวันพรุ่งนี้นะ”
“ฮิคารุเดี๋ยวก่อน! นายจะให้ต่อสู้กับตระกูลซาอาร์ดที่มีชื่อเสียงมาก—-”
“ฝากด้วยนะ”
“แล้วที่บอกว่าจะสู้กับท่านอเล็กเซ่เนี่ยมันหมายความว่าไง!? นี่ ฮิคารุ ฮิคารุ!!”
ฮิคารุออกจากห้องของอาจารย์มิไฮล์
ตรงมุมเสา—-มีคนแอบมองอยู่จากตรงนั้น
ฮิคารุเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
