อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ – ตอนที่ 96

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

ตอนที่ 96 คลอร์ด VS อาจารย์มิไฮล์ (?)

            วันรุ่งขึ้นมิไฮล์กับคลอร์ดก็มาพบกับตรงสนามฝึกซ้อม

            ฮิคารุ อีวานรวมไปถึงลูกะต่างมาเป็นสักขีพยาน ทำให้สถานที่ตรงนี้มีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 5 คน

            “อืม……ถึงตระกูลซาฮาร์ดแห่งคิรีฮาลจะมีชื่อเสียง แต่ไม่ได้เป็นตระกูลที่โด่งดังทางด้านดาบสักหน่อย”

            อาจารย์มิไฮล์ที่บิดคอดังกรอบแกรบ ไม่ได้คิดเลยว่าคลอร์ดเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะ “แข็งแกร่ง”

            “……จริงอย่างที่อาจารย์ว่า แต่ผมแข็งแกร่งขึ้น เพราะได้รับการชี้นำจากฮิคารุ”

            “โห?”

            เพราะคลอร์ดพูดอะไรเกินความจำเป็นทำให้มิไฮล์ส่งสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสนใจมาทางฮิคารุ

            “คงไม่ต้องแนะนำตัวกันหรอก เริ่มกันได้เลย ส่วนกฎไม่มีอะไรเป็นพิเศษอยากทำอะไรก็ทำ ถ้าคิดว่าเสี่ยงต่อชีวิตผมกับอีวานจะเข้าไปแทรกให้เอง”

            “โอ้ อีวานงั้นเหรอ? อีวานเอ๋ย ถ้าคิดจะเข้ามาหยุดฉันระวังชีวิตให้ดีด้วยล่ะ?”

            “คะ ครับ”

            เพราะขัดขืนมิไฮล์ไม่ได้ อีวานเลยยืนตัวตรงตอบออกไป แถมเหมือนจะก้มโค้งลงไปด้วย

            (เอาเถอะอย่างที่อาจารย์มิไฮล์ว่านั่นแหละ ด้วยพลังครึ่งๆกลางๆคงหยุดการต่อสู้ไม่ได้ ถึงผมจะมีสิ่งนี้อยู่ก็ตามที)

            ฮิคารุคลำหินก้อนเล็กในมือเล่น

            ถ้ามีอะไรก็ปาออกไป หากทำให้อาวุธหลุดมือได้คงหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดได้อยู่

            (จะว่าไปมันอันตรายนะเนี่ย……ไม่มีการซ้อมสู้ที่ปลอดภัยกว่านี้เหรอ)

            ในระหว่างที่ฮิคารุคิดเช่นนั้น มิไฮล์กับคลอร์ดก็ยืนประจันหน้าห่างกัน 10 เมตร 

            มิไฮล์ใช้ดาบใหญ่ ส่วนคลอร์ดใช้ดาบมือเดียว แน่นอนว่าทั้งคู่ใช้ดาบสำหรับการฝึกซ้อม

            “ฟู่……ดาบมือเดียวเหรอ?”

            “ขอความกรุณาด้วยครับ”

            ถึงมิไฮล์จะไม่ค่อยเชื่อใจเท่าไร แต่คลอร์ดก็โค้งอย่างสุภาพและตั้งดาบขึ้นมา

            ลูกะที่ยืนอยู่ข้างๆฮิคารุกุมมือของตัวเองแน่น

            “ทั้งคู่เตรียมพร้อม ถ้างั้น เริ่ม—-”

            “โอ๊ะ? อาจารย์มิไฮล์นี่ มาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ?”

            ตอนที่กำลังจะเริ่มมีคนเข้ามาทางนี้

            อาจารย์หอกสั้น คิลเนนโก ลูดันช่า

            ด้านหลังเขามีอาจารย์ตามมาด้วยอีก 2 คน

            “ทำอะไร……ดูก็น่าจะรู้นี่? ซ้อมต่อสู้ไง”

            มิไฮล์ตอบกลับไปอย่างเหวี่ยงๆเพราะโดนขัดตอนกำลังจะเริ่มสู้

            “ซ้อมต่อสู้ อย่างนั้นเหรอ? ไม่ยอมให้ทำเรื่องอย่างนั้นหรอก ขอให้ถอยไปเดี๋ยวนี้ด้วย”

            “……หา? แกพูดอะไรออกมา? นักเรียนกับอาจารย์มีอิสระที่จะซ้อมต่อสู้กันนี่”

            “แต่คลอร์ด ซาฮาร์ด คิรีฮาล เป็นนักเรียนที่เข้าเรียนคาบของฉันไง”

            “หือ……อย่างนั้นเหรอ?”

            คลอร์ดพยักหน้าอย่างว่าง่าย

            “ช่วงนี้ไม่โผล่มาคาบเรียนนึกว่าทำอะไร ดาบมือเดียวงั้นเหรอ เลิกใช้อาวุธไม่ได้เรื่องอย่างนั้นแล้วมาเรียนหอกสั้นซะ”

            “อาจารย์ครับ ผมจะเลิก—-”

            “อยากจะเลิกเรียนสินะ?”

            คิลเนนโกหรี่ตามองมา

            “เลิกทำตัวบ้าๆได้แล้ว!!”

            “!?”

            เพราะจู่ๆโดนแผดเสียงใส่ ทำให้คลอร์ดถึงกับสะดุ้ง

            “พวกคิรีฮาลชั้นต่ำอย่างแก ลืมบุญคุณที่ฉันรับเข้าเรียนแล้วงั้นเหรอ? จู่ๆมาบอกว่า ‘ขอเลิกเรียน’ เนี่ย……คิดว่าจะยอมง่ายๆเหรอ!”

            “……เรื่องนั้น ว่าจะยื่นเรื่องขอเลิกอย่างเป็นทางการอยู่ครับ”

            “ถ้าอย่างนั้นจงลาออกจากโรงเรียนไปซะตอนนี้เลย”

            “หา……?”

            “ถ้าจะออกก็ออกไปเงียบๆทั้งอย่างนี้เลย แต่ถ้าอยากจะอยู่โรงเรียนนี้ทั้งที่เลิกคาบหอกสั้นของฉันแล้วละก็—-”

            อาจารย์อีก 2 คนมายืนข้างคิลเนนโก

            ดูเหมือนจะเป็นอาจารย์หอกยาวกับธนู น่าจะมาจากลูดันช่าเหมือนกับคิลเนนโกก็ได้

            “ทำให้ฉันขายหน้าอย่างนี้ อย่าคิดว่ามันจะจบลงได้ง่ายๆเชียว?”

            “—-กึด”

            คลอร์ดกัดฟัน

            แล้วคิลเนนโกก็หันสายตาไปทางลูกะที่กำลังเป็นกังวล

            “เจ้าหญิงลูกะ”

            “คะ……ค่ะ”

            “กรุณามาทางนี้ด้วยครับ ถ้าคนของคิรีฮาลกับลูดันช่าอยู่ข้างๆกัน จะทำให้เกิดข่าวลือที่ไม่ดีต่อเจ้าหญิงครับ”

            “ฉะ ฉัน—-”

            คลอร์ดกับลูกะที่ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับการที่จู่ๆคิลเนนโกปรากฎตัวขึ้นมา

            “……คิกๆๆๆๆ”

            แต่ฮิคารุกลับหัวเราะออกมา

            “ฮะๆๆๆๆ! นายเนี่ยช่างเป็นคนที่น่าสนุกจริงๆเลยนะ”

            “—-แก นักเรียนที่ชื่อฮิคารุเหรอ”

            “เมื่อวานได้ยินที่ฉันกับอาจารย์มิไฮล์คุยกันสินะ? กำลังคิดอยู่เลยว่าจะมาไม้ไหน—-แล้วนี่มันอะไร มาตำหนิแค่นี้เนี่ยนะ? น่าหัวเราะจริงๆเลย ฮะๆๆ”

            “ท่าทีอย่างนั้นของแกมันอะไร นิสัยของแกนี่มันเน่าเฟะจริงๆ คงต้องสั่งสอนให้สำนึกซะแล้ว”

            “อ้า อย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน”

            พอฮิคารุหัวเราะเสร็จ ก็หันกลับไปหามิไฮล์

            “อาจารย์มิไฮล์ นักเรียนกับอาจารย์ถ้าจะซ้อมต่อสู้กันไม่จำเป็นต้องขออนุญาตอะไรเป็นพิเศษใช่ไหม?”

            “อือ……มันก็ใช่อยู่หรอก แต่ถ้าอาจารย์ผู้รับผิดชอบห้ามก็คงไม่ได้หรอก”

            “ถ้างันเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ผม, คลอร์ด แล้วก็อีวาน 3 คน จะสู้กับอาจารย์จากลูดันช่า 3 คน ใช้ระบบต่อสู้แบบคนชนะอยู่ต่อ ถ้าพวกผมชนะขอให้อาจารย์มิไฮล์กับคลอร์ดฝึกกันตามที่วางแผนเอาไว้ แต่ถ้าอาจารย์ลูดันช่าเป็นฝ่ายชนะ พวกเราทั้ง 3 คนจะยอมลาออก”

            “ว่าไงนะ!?”

            “นี่ๆ ฮิคารุ อย่าลากฉันเข้าไปเอี่ยวด้วยดิ”

            คลอร์ดแสดงความประหลาดใจออกมา ส่วนอีวานตรงกันข้ามเจาพูดบ่นออกมา

            “เป็นแค่นักเรียน……แต่ช่างปากกล้ายิ่งนัก”

            คิลเนนโกโกรธจนเส้นเลือดขมับปูดขึ้นมา

            “เอาเงื่อนไขอย่างนั้นก็ได้! ถึงเวลากำจัดหนอนแมลงของโรงเรียนแล้ว!!”

            ด้วยเหตุนี้ ทำให้การซ้อมต่อสู้ระหว่างมิไฮล์กับคลอร์ดต้องเปลี่ยนมาเป็นซ้อมสู้กับเหล่าอาจารย์ของลูดันช่าไปก่อน

            “ฮิคารุ มีโอกาสชนะอยู่ใช่ไหม?”

            อีวานถามออกมาก่อนเริ่มการซ้อมสู้

            “นั่นสิฮิคารุ! ทำไมถึงพูดออกไปตามใจชอบอย่างนั้น!?”

            ฮิคารุวางมือทั้งสองข้างไปยังคลอร์ดที่กำลังกระวนกระวาย

            “เอาน่าคลอร์ด ไม่ต้องร้อนรนไปหรอก ยังไงก็ตั้งเป้าจะชนะอาจารย์มิไฮล์อยู่แล้ว ถ้าแพ้คิลเนนโกที่อ่อนกว่าอาจารย์มิไฮล์จะไปทำอะไรได้”

            “ตะ แต่การต่อสู้ไม่มีอะไรแน่นอน……”

            “อ้อ อย่างนี้นี่เอง”

            อีวานพยักหน้างึกๆ

            ถึงอีวานจะเป็นพวกบ้าการต่อสู้ แต่พอฮิคารุคบกับเขาทำให้รู้ว่าค่อนข้างฉลาดอยู่

            “อะ อีวานเข้าใจอะไรงั้นเหรอ! ฮิคารุแค่ทำตามใจชอบเท่านั้นแหละ”

            “คลอร์ดไม่ใช่สักหน่อย แบบว่าเดี๋ยวนายต้องไปสู้กับบอสใช่ไหม ถ้าแพ้ทุกอย่างก็จบลงทันที”

            “!? เรื่องนั้น……”

            “ฮิคารุเลยจะให้สั่งสมประสบการณ์เพื่อก้าวข้ามเรื่องนั้นไง เนอะฮิคารุ สิ่งที่ฉันพูดถูกต้องใช่ไหม?”

            “ก็นะ แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นั้น ไหนจะมีเรื่องที่อยากให้มีประสบการณ์ต่อสู้อย่างอื่นนอกจากดาบใหญ่ด้วยไง”

            “………….”

            คลอร์ดมองอีวาน แล้วหันไปมองฮิคารุ

            “……ทุกอย่าง เพื่อฉันงั้นเหรอ”

            “ไม่ใช่สักหน่อยเจ้าบ้า ไม่ต้องเข้ามากอดเลย เพื่อสหพันธ์นักเรียนต่างหาก เพราะเป็น ‘สหพันธ์’ ก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกันสิ”

            “อีวานขอบคุณนะ”

            อีวานยื่นหมัดออกมา ซึ่งคลอร์ดก็ชนหมัดด้วย

            กลายเป็นเรื่องราวดีๆซะแล้ว

            (เป้าหมายอันดับหนึ่งของผมคือ แค่อยากจะซัดเจ้าคิลเนนโกให้หมอบอย่างเป็นทางการเท่านั้นเอง……แต่ไม่พูดเรื่องนี้น่าจะดีกว่า)

            ลำดับตัวแทนต่อสู้คือ คลอร์ดเป็นคนเปิด ต่อด้วยอีวาน ปิดท้ายด้วยฮิคารุ

            “โห? แกเป็นเหยื่อรายแรกงั้นเหรอ คิดจะใช้เพื่อนเพื่อทำให้ทางนี้เหนื่อย แล้วค่อยออกมาทีหลังสินะ”

            “…………”

            ฝั่งนู้นคิลเนนโกออกมาเป็นคนแรก

            ฮิคารุคิดว่าอยู่ดีๆใช้แผนการต่อสู้นี้เลยเหรอ

            (คอลร์ด ใจเย็นๆเข้าไว้)

            เป็นแนวโน้มที่ดี แม้จะโดนยั่วยุแต่ก็ยังสงบ

            กลับกัน ลูกะที่อยู่ข้างๆมิไฮล์ซึ่งรับหน้าที่กรรมการกลับแสดงท่าทางที่ดูแปลกๆออกมา

            “อาจารย์คิลเนนโก ต้องขอขอบคุณทุกอย่างที่ผ่านมาด้วยครับ”

            “นี่คิดว่ายังไงก็ชนะงั้นเหรอ……แกเนี่ยช่างเป็นผู้ชายที่ไม่น่าดูเอาซะเลยนะ”

            สายตาที่จ้องหากัน

            “เอาละ ทั้งคู่เตรียมพร้อมกันแล้วใช่ไหม? ถ้างั้น—-”

            เริ่มได้ เสียงของมิไฮล์ดังก้องขึ้น

——————————————————————-

 

เนื่องจากช่วงนี้มีโปรเจคใหม่เข้ามาทำให้แทบจะไม่มีเวลาว่างเลย

ดังนั้นการอัพคงจะช้าถึงช้ามากๆก็ต้องขออภัยด้วย

          ┏( _ _ )┓

┏( _ _ )┓┏( _ _ )┓

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

Status: Ongoing
ฮิคารุ เด็หนุ่มผู้โชคร้ายที่ประสบอุบัติเหตุ แต่เขาได้รับโอกาสให้ไปเกิดใหม่ในต่างโลก โดยแลกกับการแก้แค้น ——————————– อันนี้เป็นงานสานต่อ ดังนั้นพวกชื่อต่างๆ อาจจะมีแตกต่างกับช่วงแรกไปบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท