คนที่เปิดฉากโจมตีก่อนคือคิลเน็นโก้
“แก๊งงงง!”
แทงหอกสั้นเข้ามา สมกับที่เป็นอาจารย์ช่างเป็นการโจมตีที่เฉียบคมแถมยังค่อนข้างรวดเร็ว
สิ่งที่แตกต่างระหว่างดาบมือเดียวกับหอกสั้นคือความยาวกับ “วิธีการโจมตี” จาก “แทง” เป็น “ฟัน”
ถ้าแทงหอกสั้นซ้ำไปมาอย่างนี้ ต่อให้ยืดดาบออกไปมีแต่จะโดนแทงด้วยปลายหอกก่อน
มันเป็นเหตุผลที่ใช้ประโยชน์จากระยะของการ “แทง” —-ซึ่งมันน่าจะเป็นเช่นนั้น
“พรึด”
ฮิคารุถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
คิดว่า—-จะทำอะไรอย่างนั้นได้หรือ
“!?”
เสียงแก็งที่ดังขึ้น พร้อมกับปลายหอกที่กระดอนขึ้นข้างบน
มันเบี่ยงขึ้นราวกับว่าเป็นความตั้งใจของตัวหอกสั้นเอง
คิลเน็นโก้แสดงความประหลาดใจออกมา
คลอร์ดอาศัยช่องว่างนั้นเข้าคลุกวงในแล้วฟันลงมา
“ย้ากกกก!”
กะแล้วเชียวว่าคงจัดการไม่ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
คิลเน็นโก้ฉากออกข้างสุดแรงเพื่อหลบการโจมตี แต่ก็ทำให้ร่างกายเสียสมดุลจนล้มลงไปกับพื้น
“……อาจารย์ลุกขึ้นมาครับ ไม่อยากฟันที่คนล้มอยู่ครับ”
“!!!!”
คิลเน็นโก้โกรธจนหน้าแดงเพราะคำพูดของคลอร์ด
อีวานที่อยู่ข้างๆฮิคารุผิวปากออกมา
“แค่บังเอิญครั้งเดียว อย่าได้ใจไปนัก!”
คิลเน็นโก้ก้าวสั้นแล้วโจมตีต่อเนื่อง
แต่ทุกครั้ง ก็โดนเบี่ยงออกไปด้วยปลายดาบ
“ทำไม ทำไมถึงไม่โดนเลย!?”
เขาหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่การโจมตีนั้นกลับไม่โดนเลยสักครั้ง
“อ้า ไอ้นั่นโคตรหงุดหงิดจริงๆนั่นแหละ”
อีวานพึมพำออกมา
“ฮิคารุ จะว่าไปทำไมคลอร์ดถึงหลบได้ง่ายๆขนาดนั้นเนี่ย”
“เพราะใช้ดาบได้เก่งขึ้นไง”
“อันนั้นฉันก็รู้อยู่ ไม่แปลกไปหน่อยเหรอที่หลบได้ด้วยการแตะเบาๆอย่างนั้น?”
“อ้อ เรื่องนั้นเพราะอาวุธของคิลเน็นโก้มันยาวไง”
“!??”
“ยิ่งยาวเท่าไร พลังตรงส่วนปลายก็ยิ่งน้อยเท่านั้น ตัวอย่างง่ายๆก็การแทงครั้งแรก ต่อให้ยืดตัวแทงออกมา ถึงจะได้พลังแทงที่มากแต่จะอ่อนต่อพลังด้านข้าง ดังนั้นต่อให้เป็นดาบมือเดียวก็สามารถดีดขึ้นไปข้างบนได้ง่าย”
“โห……”
“ถ้าเป็นดาบใหญ่ที่ต้องใช้มือทั้งสองข้างฟาดลงมา หรืออาวุธหนักๆ คงปัดอย่างนี้ไม่ได้หรอก”
“อ้อ เพราะอย่างนั้น ตอนที่สู้กับฉันเลยฉากหลบการฟันลงมาของฉันแล้วใช้การแทงหรือฟาดด้านข้างของตัวดาบสินะ”
“ก็อย่างนั้นแหละ แล้วทำไมอาจารย์นั้นถึงไม่พกโล่……ที่ควรจะเป็นของคู่กับหอกสั้นกันนะ?”
“เหมือนเขาบอกว่า ‘มันดูไม่เท่’ น่ะ”
“……หา?”
“คือคลอร์ดเล่าว่า ในคาบเรียนอาจารย์บอกว่า ‘การใช้หอกสั้นเล่มเดียวต่อสู้มันมีความหมายอยู่’ แต่พอถามถึงเหตุผลดีๆ ก็ได้คำตอบมาว่า ‘ไม่ชอบถือโล่เพราะมันหนัก’ น่ะ”
“…………”
ลูดันช่านี่ไหวแน่นะ? น่าจะรีบๆไล่คนอย่างนี้ออกจากโรงเรียนได้แล้ว
ฮิคารุชักเป็นห่วงเรื่องของคนอื่น
“อึ้ก!”
“—-พอแค่นี้ดีกว่าไหมครับ?”
“ยะ ยังหรอก……”
“ต้องเก็บอาวุธอีกกี่ครั้งถึงจะพอใจครับ”
ดูเหมือนคลอร์ดจะปัดอาวุธของคิลเน็นโก้ตกไปแล้ว 3 ครั้ง
“น่าจะรู้ผลกันแล้ว”
“อึ้กกก……”
พอมิไฮล์พูดออกมา คิลเน็นโก้ก็หายใจแรงก่อนจะทรุดลงไปหมอบกับพื้น
“……ชิ เจ้าคลอร์ด แทนที่จะปัดแต่อาวุธน่าจะซัดเข้าไปที่ตัวสักทีด้วยสิ……”
“ฮิคารุ? เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ?”
“อ้อ เปล่าไม่มีอะไร”
“รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่ดำมืดยังไงไม่รู้สิ……”
“ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย”
คลอร์ดหันมาหาฮิคารุ พร้อมกับชูนิ้วโป้งให้
“คลอร์ด! อย่าประมาทล่ะ!”
เพราะคำเตือนของฮิคารุ ทำให้คลอร์ดรู้สึกตัวถึงลูกดอกที่พุ่งตรงมาทางเขา
เป็นการยิงจากอาจารย์ที่ใช้ธนู แถมเล็งมาตรงใบหน้าด้วย
แต่คลอร์ดก็ใช้ดาบปัดมันกระเด็นออกไป
“—-เมื่อกี้ทำอะไร!?”
พอมิไฮล์ส่งเสียงโกรธออกไป อาจารย์ที่ยิงธนูก็ตอบมาว่า
“นี่เป็นการแข่ง 3 เซ็ต มันมีอะไรแปลกตรงไหนเหรอ? คนที่สองคือฉันเอง”
“ยังไม่ได้ส่งสัญญาณเริ่มเลย!”
“นี่เป็นการซ้อมสู้ กลัวงั้นเหรออาจารย์มิไฮล์ ความประมาทเป็นสิ่งต้องห้ามในการต่อสู้นะ”
ลูกศรเองก็เป็นลูกศรสำหรับซ้อมสู้ ตรงปลายลูกศรถูกหุ้มไว้ด้วยยาง”
ถึงอย่างนั้นถ้าโดนหน้า—-หรือตาแล้วละก็ อาจจะทำให้บอดได้อยู่
การที่ยิงมาโดยไม่ลังเลอย่างนี้ การที่อาจารย์มิไฮล์จะโกรธก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“การซ้อมสู้กับสู้ส่วนตัวมันแตกต่างกันนะ!”
“ถ้าอย่างนั้น จะบอกว่าการซ้อมสู้เป็นแค่การเล่นงั้นเหรอ? แล้วการชี้แนะให้นักเรียนที่ทำตัวอวดดีอย่างนี้—-”
“ก็อย่างที่ว่านั่นแหละครับ”
ในระหว่างที่พูด คลอร์ดก็พุ่งเข้าใส่อาจารย์ธนู
“อ๊ะ เอ๊ะ!?”
“อาจารย์ ความประมาทเป็นสิ่งต้องห้ามครับ”
“บ้าน่า ยังไม่เริ่ม—-”
คราวนี้คลอร์ดฟันดาบลงมาอย่างไร้ความปราณี
ดาบฟาดโดนไหล่ขวา จนได้ยินเสียงกระดูกไหปลาร้าหัก
“อ้ากกกก!?”
“เพราะอย่างนั้นเลยตัดสินใจต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ไม่ต้องออมมือเลย ต่อไป—ก็คุณสินะ”
“อึ้ก”
คนสุดท้ายคืออาจารย์ที่ถือหอกยาว เขาแทงใส่คอของคลอร์ดหลายต่อหลายครั้ง
เนื่องจากการแทงของหอกยาวนั้น “หนักหน่วง” แค่ดาบมือเดียว 1 เล่มคงไม่สามารถเบี่ยงได้ทั้งหมด
คลอร์ดปล่อยตัวหลบการโมตีนั้น
ไม่สิ ไม่ใช่แค่หลบ
เขาเอามือซ้ายจับหอก
“หา เอามือมาจับแล้วคิดว่าจะทำอะไรได้—-”
อาจารย์ดึงหอกกลับเพื่อที่จะเทียบพลัง
แล้วคลอร์ดก็ปล่อยมือทันที
“หา”
ถึงอาจารย์จะตัวเอนไปด้านหลัง แต่ก็ยังยันตัวไม่ให้ล้มไว้ได้
ส่วนคลอร์ดพุ่งเข้าใส่แล้วตั้งท่าฟันลงมา
อาจารย์ที่เห็นว่าจะฟันลงมาเลยตั้งรับด้วยด้ามหอก
“อึ้ก!?”
ตาถลนออกมาเพราะการเตะผ่าหมาก
เขาปล่อยมือจากหอกแล้วล้มลงตรงนั้น
“อึ้ยยยยยยย!?”
เป็นการเตะที่ไร้ความปราณีถึงขนาดทำให้ฮิคารุ อีวาน และมิไฮล์ที่เห็นภาพนั้นหน้าซีดทันที
“อาจารย์มิไฮล์ ไม่มีความจำเป็นต้องสู้ต่อไปมากกว่านี้แล้วใช่ไหมครับ?”
“อะ อืม……ยอดเยี่ยมมาก ผู้ชนะได้แกคลอร์ด ซาฮาร์ด คิรีฮาล!”
พอได้ยินเสียงนั้น……คลอร์ดถึงกับถอนหายใจออกมา
คิลเน็นโก้แสดงอาการตกตะลึง อาจารย์ธนูยังมีสีหน้าเจ็บปวดจากการที่กระดูกหัก ส่วนอาจารย์หอกยาวถึงกับหมดสติไป
ช่างเป็นภาพการชนะอย่างท่วมท้นจริงๆ
“การโจมตีลวงแค่นี้ ถ้าได้รับการสอนจากฮิคารุถึงไม่อยากก็จำได้เองแหละ”
เดี๋ยวสิ ส่วนใหญ่อีวานเป็นคนสอนไม่ใช่เหรอ—-ฮิคารุอยากจะบอกอย่างนั้น แต่
“ใช่ๆ ได้เรียนรู้การโจมตีที่น่ารังเกียจจากฮิคารมาเยอะเลย”
อีวานพูดตอกฝาโลงออกมา
