อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ – ตอนที่ 120 โรแลนด์กับคูจัสเทรีย

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

              โรแลนด์หรือ—-โรแลนด์ นุย ซาราช่าที่วิจัย “ศาสตร์ในการข้ามโลก” เจ้าของร่างกายฮิคารุก่อนหน้านี้ การที่ฮิคารุมายังโลกนี้ก็เพราะคนคนนั้น

              (อยากจะปกป้องโรแลนด์……? มาร์ควิสกล็อกชลูทเนี่ยนะ?)

              ฮิคารุสืบค้นความทรงจำ หลังจากที่โรแลนด์สูญเสียครอบครัวไปก็ได้ญาติห่างๆรับไปเลี้ยงดู แต่ชื่อตระกูลไม่ใช่กล็อกชลูท

              ลอวเรนซ์พูดขึ้นมาในขณะที่ฮิคารุกำลังสับสน

              “ได้ยินมาว่าท่านกล็อกชลูทเป็นผู้ให้การสนับสนุนงานวิจัยของไวเคานต์ซาราช่าอยู่”

              “ถูกต้องแล้ว แต่แทนที่จะบอกว่างานวิจัยของไวเคานต์ ต้องบอกว่าเป็นของลูกชายเขามากกว่า ดูเหมือนจะเขียนทฤษฎีเสร็จแล้วด้วย”

              “กลุ่มอัศวินเองได้เก็บเอกสารและวัตถุดิบที่โรแลนด์เขียนเอาไว้แล้ว”

              มาร์ควิสส่ายหน้าไปมาอย่างไร้เรี่ยวแรง

              “มันเป็นการยากที่คนทั่วไปจะเข้าใจถึงสิ่งที่อัจฉริยะเขียนเอาไว้ ควรเก็บรักษาและส่งมอบให้กับคนที่คู่ควร”

              “อย่างที่ว่านั่นแหละครับ”

              ฮิคารุรู้สึกประหลาดใจที่โรแลนด์ซื้อใจของกล็อกชลูทได้ถึงขนาดนี้ ตระกูลที่รับโรแลนด์ไปคงได้รับการสนับสนุนจากกล็อกชลูทด้วยก็เป็นได้ ที่ไม่ให้มาอยู่ใต้บังคับบัญชาโดยตรงเพราะไม่อยากมีเรื่องบานปลายกับเคานต์มอร์คสแตท หรือไม่ก็อาจจะมีเหตุผลอื่นๆอีกหลายอย่างอยู่

              “อย่างไรก็ตาม จะต้องปรับโครงสร้างของประเทศนี้เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง”

              “……เคานต์มอร์คสแตทไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว”

              “มหาดเล็กเองก็เข้ามารับตำแหน่งแทนแล้วนี่? สุดท้ายเป็นปัญหาเรื่องคุณสมบัติของราชา”

              “ท่านกล็อกชลูท! การวิจารณ์ราชา—-”

              “อ้า อย่าจ้องอย่างนั้นสิ ตอนนี้เจ้าอยู่ที่นี่คนเดียว อยากจะขอฟังเสียงจากใจจริงหน่อย”

              “………….”

              “ลอวเรนซ์เอ๋ย ข้าเนี่ยนะ คิดว่าเคานต์มอร์คสแตทน่าจะโดนเด็กหนุ่มที่ชื่อโรแลนด์ฆ่าโดยเอาชีวิตเข้าแลก ไม่มีทางที่คนร้ายจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวหรอก”

              ฮิคารุที่ได้ยินดังนั้นก็ผิวปากออกมาโดยไม่รู้ตัว ไม่ว่าจะเป็นลางสังหรณ์หรือความคาดหวัง แต่เข้าถึงความเป็นจริงได้อย่างยอดเยี่ยม

              “……มาร์ควิสกล็อกชลูท คุณคิดจะก่อรัฐประหารโดยชูราชวงศ์เก่า—-ท่านกราฟาสตี้อย่างนั้นหรือครับ”

              “ถ้าเป็นไปได้อยากให้จบลงโดยไม่มีการนองเลือดน่ะ”

              “แล้วที่ถามเมื่อครู่ อ้อ อย่างนี้นี่เองถึงจะมีความหมายแฝงอยู่ แต่คิดว่าแค่นี้ยังไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนตัวพระราชาได้ ในตอนนี้กลุ่มอัศวินยังคงอยู่กับราชาองค์ปัจจุบัน”

              “รู้อยู่แล้ว”

              ลอวเรนซ์รู้สึกประหลาดใจกับการตอบกลับที่เหนือความคาดหมายของกล็อกชลูท

              “นี่ท่านวาล์ว”

              “อืม”

              กราฟาสตี้พยักหน้า ส่วนลอวเรนซ์ยังคงไม่เข้าใจ

              “ลอวเรนซ์เอ๋ย เจ้าคิดว่าใครที่เหมาะจะเป็นราชาองค์ถัดไปหรือ?”

              “เอ๊ะ? เดี๋ยวสิ—-เรื่องนั้น ต้องเป็นมกุฎราชกุมารออสตริน กี พอนโซเนียอยู่แล้วนี่ครับ”

              “ถามว่าใครเหมาะสมต่างหาก แค่เรื่องสมมติน่ะ”

              “ต่อให้เป็นเรื่องสมมติแต่มันก็ไม่สมควรอยู่ดี”

              “ช่างเป็นชายหัวแข็งจริงๆเลย! มีอยู่ภายในใจของเจ้าไม่ใช่หรือ? ถ้าคนคนนั้นได้เป็นราชาคนถัดไปแล้วละก็ ประเทศนี้คงจะดียิ่งกว่านี้เนี่ย”

              “…………..”

              ลอวเรนซ์ไม่ไม่พูดอะไรออกมา แต่สภาพอย่างนั้นเหมือนกับจะบอกว่า “มีคนอื่นนอกจากออสตรินอยู่”

              “อย่างไรก็ตาม—-รู้ไหมว่าองค์หญิงคูจัสเทรียเป็นพี่น้องต่างมารดาของท่านออสตริน”

              “—-เอ๊ะ?”

              เพราะเพิ่งเคยได้ยินหรือเปล่า ทำให้ลอวเรนซ์ส่งเสียงออกมาอย่างประหลาดใจ

              “นี่เป็นเรื่องจริง องค์หญิงคูจัสเทรียเป็นธิดาของท่านเฟลดิกาลราชินีลำดับที่ 4 และท่านเฟลดิกาลได้สิ้นพระชนม์ในวันที่ให้กำเนิดเธอ”

              “ระ เรื่องอย่างนั้น—-ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย องค์ราชินีมีถึงแค่ลำดับ3 ไม่ใช่หรือ? ไม่มีทางหรอกที่กลุ่มอัศวินผู้คอยปกป้องปราสาทจะไม่รู้”

              “นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ท่านเฟลดิกาลร่างกายอ่อนแอมาก เลยต้องอาศัยอย่างเงียบสงบที่เชลกูเอลก้าซึ่งอยู่ห่างไกลจากเมืองหลวง คงรู้สินะที่ราชาจะแวะไปเชลกูเอลก้าเดือนละครั้ง?”

              “……ครับ เห็นว่าไปล่าสัตว์……”

              “แต่เขาก็คลุกตัวอยู่แต่ในคฤหาสน์ ไม่ออกไปล่าสัตว์ใช่ไหม?”

              “ครับ……คิดว่าน่าจะมีความลับอะไรอยู่”

              “ฝ่าบาทรู้ดีที่สุดว่าท่านเฟลดิกาลร่างกายอ่อนแอ เลยทำการคุยกับราชินีองค์อื่นๆ และเพื่อไม่ให้มีปัญหาตามมาเลยกลายเป็นราชินีลำดับที่ 4 ซึ่งอยู่แต่ในเบื้องหลัง จะไม่มีการประกาศอย่างเป็นทางการ และไม่มีสิทธิ์ในการสืบทอดราชบัลลังก์”

              “……ถ้าอย่างนั้น ทำไมผู้สืบทอดที่ควรจะหายไปของราชินีลำดับที่ 4 ถึงกลายมาเป็นน้องสาวของท่านออสตรินอย่างตอนนี้ล่ะครับ?”

              “เพราะกิลเมสดาเรียราชินีลำดับที่ 1 บอกว่า การสูญเสียมารดาไปตั้งแต่แรกเกิดอย่างนี้มันน่าเศร้าเกินไป—-เลยอยากจะเลี้ยงให้เหมือนกับ ‘ลูกของตัวเอง’ ออกมา”

              “……………”

              ลอวเรนซ์ทำสีหน้าบึ้งตึงราวกับเข้าใจเหตุผล ถึงฟังแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องราวที่ดูงดงาม แต่เขารู้อยู่แล้วว่าราชินีกิลเมสดาเรีย “ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะทำเรื่องอย่างนั้น”

              เอาแต่ใจตัวเอง หากเจอเรื่องไม่พอใจจะปาของที่อยู่ใกล้มือ เพราะอย่างนั้นทำให้อัศวินที่คอยคุ้มกันราชินีบาดเจ็บอยู่บ่อยๆ

              พอราชาองค์ปัจจุบันเริ่มให้มีสาวรุ่นมาอยู่รอบตัว ตัวเธอเองเลยเอาเด็กรับใช้หรืออัศวินคุ้มครองหน้าตาดีมาไว้ใกล้ตัวบ้าง

              “ใช่แล้วลอวเรนซ์ เจ้าเองน่าจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนที่จะทำอะไรแบบนี้ กล่าวคือ พอราชินีลำดับที่ 4 ซึ่งราชาถูกใจเสียชีวิตลง—-ถ้าปล่อยเด็กคนนั้นไว้ สักวันหนึ่งราชาอาจจะบอกว่า ‘มอบสิทธิ์ในการสืบราชบัลลังก์’ ให้เมื่อไรก็เป็นได้ เลยคิดแผนชั่วร้ายอย่างการให้อยู่ใกล้ตัวเองเอาไว้ไง”

              “…………”

              กล็อกชลูทพอเห็นลอวเรนซ์ก้มหน้าก็ชำเลืองมองไปยังกราฟาสตี้ บางทีคงคาดการณ์ได้อยู่แล้วว่าลอวเรนซ์จะแสดงปฏิกิริยาเช่นนี้ออกมา

              และคาดการณ์ไว้แล้วว่าคำพูดที่จะพูดต่อไปนี้จะสั่นสะเทือนถึงจิตใจของลอวเรนซ์

              “เฟลดิกาลราชินีลำดับที่ 4 ที่ล่วงลับไปแล้ว มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดห่างๆกับท่านวาล์ว”

              “!”

              “กล่าวคือองค์หญิงคูจัสเทรียเป็นผู้สืบทอดสายเลือดของอดีตราชวงศ์โพเอลซิเนีย—-เหมือนกับราชาองค์ปัจจุบันและท่านวาล์วไง”

              “ระ เรื่องนั้น……”

              เสียงของลอวเรนซ์แหบพร่า ที่มาร์ควิสกล็อกชลูทถามว่า “ใครเหมาะสมจะเป็นราชาคนถัดไป” คนเดียวที่เขานึกถึง—-คือองค์หญิงคูจัสเทรียนั่นเอง

              “‘เค็นเซย์’ ลอวเรนซ์”

              กราฟาสตี้พูดย้ำออกมาอีกครั้ง

              “ฉันไม่มีความคิดจะสืบทอดราชบัลลังก์เลยแม้แต่น้อย เพราะไม่มีบุตรธิดาเลยไม่อยากจะรับตำแหน่ง แถมไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายเกินความจำเป็น—-แต่ในฐนะลูกหลายจะยอมให้เกิดความอับอายจากการสืบทอดราชบัลลังก์ที่ไม่ถูกต้องเช่นนี้ต่อไปไม่ได้”

              “……องค์หญิงคูจัสเทรีย จะได้ครองบัลลังก์?”

              “อยากจะคิดหาทางที่ดีกว่านี้ร่วมกับเจ้า ถ้าหากกลุ่มอัศวินกับกองทัพของมาร์ควิสปะทะกันมีแต่เสียกับเสีย ไม่ใช่หรือ?”

              ลอวเรนซ์หลับตากอดอก

              —-ฮิคารุคิดว่านี่เป็นการตัดสินชี้ขาด เนื้อเรื่องที่มาร์ควิสกับกราฟาสตี้สร้างขึ้นมามันสมบูรณ์แบบ

              (ผมคงไม่ต้องออกโรงแล้วสินะ)

              จากข้อมูลที่ฮิคารุรวบรวมกับความทรงจำของโรแลนด์มันมาบรรจบกันพอดี

              (ถ้ามีมาร์ควิสกับหัวหน้ากลุ่มอัศวินคอยหนุนหลังแล้วละก็ คงสกัดภัยคุกคามด้านกำลังรบของกองทัพได้อยู่ ถ้ากองทัพรู้ว่าตำแหน่งยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนคงไม่มีการต่อต้านอะไร พวกนายกรัฐมนตรีหรือพวกมหาดเล็กที่ทำตัวหยิ่งๆคงลำบากไม่น้อย—-ต้องบอกว่าการที่สูญเสียเคานต์มอร์คสแตทไปมันก่อให้เกิดช่องว่างขนาดใหญ่ ถ้ากำจัดพวกมหาดเล็กแล้วให้ราชาสละบัลลังก์ให้องค์หญิงคูจัสเทรีย ทุกอย่างคงจบลงด้วยดี เอาเถอะถึงพวกมหาดเล็กกับกิลเมสดาเรียราชินีลำดับ 1 คงอาละวาดยกใหญ่อยู่หรอก)

              เอาละ เท่านี้ก็ไปต่อยราชาสักหมัดแล้วกลับสกาล่าซาร์ด—-ตอนที่ฮิคารุคิดอย่างนั้น

              “!!”

              “ตรวจจับพลังเวท” ตอบสนองว่ามีใครอีกคนอยู่บนฝ้า

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้

Status: Ongoing
ฮิคารุ เด็หนุ่มผู้โชคร้ายที่ประสบอุบัติเหตุ แต่เขาได้รับโอกาสให้ไปเกิดใหม่ในต่างโลก โดยแลกกับการแก้แค้น ——————————– อันนี้เป็นงานสานต่อ ดังนั้นพวกชื่อต่างๆ อาจจะมีแตกต่างกับช่วงแรกไปบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท