อีวานถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ตอนที่คลอร์ดเดินวนรอบห้องเข้าสู่รอบที่ 284
ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง และคนที่กลิ้งเข้ามาในห้องคือเด็กหนุ่มลูมาเนียผมบลอนด์—-โรเย่
“ผ่านแล้ว! ‘สหพันธ์นักเรียน’ ได้รับการอนุมัติแล้ว!”
อีวานยืนขึ้น ส่วนคลอร์ดมองไปที่โรเย่
“คะแนนเสียง 4 ต่อ 3 ตามที่คาดเอาไว้! ต่อจากนี้จะเป็นข้อเสนอของซิลเวสเตอร์เรื่องการแต่งงานของคลอร์ดกับลูกะ!”
“โอ้ววว มาแล้ว!”
“โรเย่ ลูดันช่าเป็นไงบ้าง!?”
“ไม่รู้อะไรเท่าไร แต่รีกฝากบอกมาว่า ‘ให้เตรียมเผื่อสถานการณ์เลวร้ายที่สุด’ เอาไว้”
“———-”
“อ๊ะ นี่ คลอร์ด รอก่อน!”
คลอร์ดออกวิ่ง ส่วนอีวานและโรเย่ก็ตามไปติดๆ
รีกได้เตรียมไว้แล้วว่าถ้า “สหพันธ์นักเรียน” ได้รับการอนุมัติจะให้โรเย่มาส่งข่าว นั่นก็เพราะว่ามีความกังวลอันใหญ่หลวงอยู่หนึ่งเรื่อง
ข้อเสนอหลังจากนั้นคือ “การจัดงานสมรสรวม” และเรื่อง “การแต่งงานของคลอร์ดแห่งคิรีฮาล กับลูกะแห่งลูดันช่า”
ถ้าหากตัวแทนของลูดันช่าไม่โง่ คงรู้อยู่แล้วว่าจะผ่านการอนุมัติด้วยคะแนนเสียง 4 ต่อ 3 เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว—-
“ลูกะ……! รอก่อนนะ!”
ถ้าจะให้ลูกสาวแก่คิรีฮาลแล้วละก็ สู้ฆ่าทิ้งยังดีซะกว่า
บางทีอาจจะเลือก “สิ่งที่เลวร้ายที่สุด” อย่างนั้นก็ได้ ความแตกร้าวระหว่างคิรีฮาลกับลูดันช่ามันเลวร้ายถึงขั้นนั้น
นั่นคือความหมายของคำว่า “ให้เตรียมเผื่อสถานการณ์เลวร้ายที่สุด”
พวกคลอร์ดจะต้องไปปกป้องลูกะให้ได้ก่อนที่ตัวแทนของลูดันช่าจะส่งคนไปคุมตัวเธอ จะดีที่สุดหากพบลูกะก่อนโดนเอาไปซ่อน เพราะมีความเป็นไปได้ที่ตัวแทนของลูดันช่าจะส่งคนออกมาระหว่างการประชุม
อย่างแย่ที่สุดคือต้องเอาตัวเข้าเสี่ยงเพื่อถ่วงเวลาจนกว่าการประชุมเจ็ดประเทศจะจบลง แล้วให้อเล็กเซ่ยื่นมือเข้ามาช่วย ถ้ารวมผู้แข็งแกร่งของจาราซักเข้าร่วมน่าจะชนะได้อยู่
แต่จะไปพบลูกะก่อนการประชุมไม่ได้ แถมไม่รู้ด้วยว่าการประชุมจะลากยาวไปถึงขนาดไหน ถ้าไปหาก่อนแล้วตัวแทนของลูดันช่ารู้ตัวจะทำให้แผนแตก
อย่างแรก “สหพันธ์นักเรียน” อาจจะไม่ได้ยอมรับก็ได้
กล่าวคือหลังการอนุมัติเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด
“ทางนี้!”
“อาจารย์มิไฮล์!”
พอออกมาข้างนอก มิไฮล์ก็ขับรถม้ามารออยู่แล้ว พอกระโดดขึ้นไป รถม้าก็ออกวิ่ง
คนที่เห็นการเคลื่อนไหวนี้มีอยู่หลายคน ซึ่งพวกเขาออกวิ่งอย่างรีบร้อน—-ไม่รู้ว่าคนของที่ไหน แต่ดูเหมือนจะโดนจับตาอยู่ กะแล้วเชียวว่ารอจนกว่าจะถึงช่วงสุดท้ายของการประชุมนั้นเป็ฯคำตอบที่ถูกต้อง
รู้อยู่แล้วว่าลูกะอยู่ที่ไหน วันนี้มีงานเลี้ยงน้ำชากับผู้ทรงอิทธิพลของลูดันช่าที่อาศัยอยู่ในฟอเรสซาร์ด
“รอก่อนนะลูกะ!”
ม้าห้อทะยานไปในเมืองฟอเรสซาร์ด
“อภัยให้ไม่ได้……!! กล้ามาวางแผนใส่ฉัน……!!”
ตัวแทนของลูดันช่าทุบกำปั้นลงไปบนโต๊ะจนเกิดเสียงขึ้นอย่างดัง ตัวแทนของยูราบะที่นั่งอยู่ข้างๆ ยกแก้วน้ำชาขึ้นมาดื่มราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
ตัวแทนของลูดันช่าที่ได้ยินข้อเสนอแนะของซิลเวสเตอร์ลงมือตามที่รีกคาดการณ์ไว้ล่วงหน้า กล่าวคือลูกะลูกสาวของเธอหรือ “องค์หญิงลำดับที่สาม” จะต้องแต่งงานกับผู้ชายของคิรีฮาล
ตัวแทนของลูดันช่าที่โดนเซอร์ไพรส์อันนี้—-ที่อเล็กเซ่เรียกในใจว่า “จิ้งจอกสาว” คนนี้ถึงกับฉุนขาด
“กะ กรุณาเงียบด้วย ตอนนี้อยู่ระหว่างการประชุม—-”
“ไม่ใช่เวลามาเข้าร่วมการประชุมที่ไร้สาระอย่างนี้”
ตัวแทนของลูดันช่า และอีกหลายคนตั้งใจจะออกจากการประชุม
(อันนี้ก็ตามที่คาดเอาไว้)
รีกเอาโน๊ตที่เขียนไว้เมื่อครู่ว่า “สหพันธ์นักเรียนอนุมัติแล้ว ให้เตรียมเผื่อสถานการณ์เลวร้ายที่สุด” ส่งให้โรเย่ที่รออยู่ข้างนอก ถึงพ่อจะเห็นตอนที่เขียนก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
ตอนนี้โรเย่น่าจะไปหาพวกคลอร์ด แล้วมุ่งหน้าไปหาลูกะอยู่แน่ๆ
“……มันดูไม่งามเลยนะ จงร่วมประชุมจนจบด้วย”
มัลเกโด้พูดพร้อมกับส่งสายตาที่เย็นชา
“หา จากมุมมองของเธอ การให้ผู้ชายของตระกูลซาฮาร์ดที่เป็นคู่แค้นมาอย่างนี้ คงอยากให้เป้าความโกรธทั้งหมดมาลงที่พวกฉันใช่ไหมล่ะ? น่าเสียดาย ที่มองทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว ฉันไม่มีทางยกโทษให้คิรีฮาลหรอก”
“พูดจาเสียมารยาทนะครับ!”
“หนวกหู!”
ผู้จดการประชุมพูดตักเตือนออกไป แต่พอโดนตวาดไปหนึ่งทีก็เงียบลง
สีหน้าที่โกรธเกรี้ยวนั้นบิดเบี้ยวจนแทบจะทำให้เครื่องสำอางหลุดออกมาเลย
“……เพราะสังหรณ์ใจไม่ดี เลยเอาลูกะมาอยู่ใกล้ตัวอย่างนี้ค่อยดีขึ้นหน่อย”
พอรีกได้ยินดังนั้นก็ทำตาโต
(สังหรณ์ใจไม่ดี เอามาอยู่ใกล้ตัว—-งั้นเหรอ? หมายความว่ายกเลิกกำหนดการณ์วันนี้ของลูกะ……! แย่แล้ว พวกคลอร์ดกำลังมุ่งหน้าไปทางนู้น—-)
ตัวแทนของลูดันช่าหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากห้องประชุม
ถ้าหากพวกคลอร์ดไม่สามารถไปเอาตัวลูกะมาได้จะเป็นอย่างไรกัน—-ถ้าไปพบลูกะทั้งที่ยังโกรธอย่างนั้น มันอันตรายถึงชีวิตเลย
ได้บอกให้โรเย่ไปแจ้งเตรียมเผื่อสถานการณ์เลวร้ายที่สุดไว้แล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าตัวแทนของลูดันช่าจะรับมือกับสถานการณ์ที่ผิดปกติอย่างนี้ไว้แล้ว สิ่งนั้นมัน “ก้าวข้าม” “สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด” ไปอีก
“งี่เง่า ทำการเคลื่อนไหวที่ไม่ควรทำที่สุดอย่างการออกจากงานประชุม อย่างนี้ลูดันช่าคงตกอยู่ในอันตราย—-ช่างเป็นคนที่โง่เง่าจริงๆ”
บิริออนพ่อของรีกที่อยู่ข้างๆเขาพึมพำออกมา
คนโง่เง่า
คำพูดนั้นโถมเข้าใส่รีก
คนที่โง่เง่าจริงๆ อาจจะเป็นตัวเองก็ได้
ภายในห้องที่กว้างขวางมีคนอยู่แค่สองคน ไม่มีทีท่าว่าจะดื่มน้ำชาเลย เธอเอามือวางไว้ตรงตักราวกับดอกไม้อันโดดเดี่ยว
ผู้หญิงที่คอยดูแลเอาใจใส่ลูกะคือสาวใช้สูงวัยที่คอยดูแลเธอมาโดยตลอด
“ท่านหญิงลูกะคิดอะไรอยู่หรือเจ้าคะ คงเศร้าใจที่องค์ราชาห้ามไม่ให้ออกจากห้องตั้งแต่ตอนเช้าหรือเจ้าคะ”
ตัวแทนของลูดันช่าถึงจะเป็นผู้หญิง แต่ก็ชอบให้เรียกว่า “องค์ราชา”
“คุณป้า วันนี้กลับไปก่อนได้เลยค่ะ วันนี้ฉันอยากจะอยู่ตัวคนเดียว”
“ไม่ได้หรอกค่ะ สภาพของท่านหญิงวันนี้ดูแปลกไป นอกจากป้าคนนี้แล้วให้คนอื่นไปพักหมดแล้วค่ะ……”
แต่ลูกะไม่ยอมตอบ
“ท่านหญิง มีอะไรอย่างนั้นหรือเจ้าคะ? ในเวลาแบบนี้ไปก่อปัญหาอะไรมาหรือเจ้าคะ”
“……เธอไม่รู้น่าจะดีกว่าค่ะ เพราะอยากให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาวกว่านี้”
“มีชีวิตยืนยาว!? พูดอะไรอย่างนั้นเจ้าคะ ป้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปตราบที่ท่านหญิงต้องการอยู่แล้วเจ้าค่ะ”
ตอนนั้นเองที่หญิงชรารู้สึกว่าด้านหน้าเกิดความวุ่นวายอะไรสักอย่างขึ้น พอมองออกไปทางกระจกก็เห็นตัวแทนของลูดันช่ากลับมา—-พร้อมกับทหารอีก 50 คน
“ท่านหญิง……องค์ราชากลับมาแล้วค่ะ แถมบรรยากาศยังดูแปลกๆไปด้วยค่ะ”
“ขอโทษด้วยนะ ที่ทำให้ป้าต้องมาพัวพันกับเรื่องนี้ไปด้วย”
“ท่านหญิง?”
ลูกะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องอย่างนี้ เลยไม่แสดงความหวั่นไหวออกมา ที่ไม่รู้เรื่องมีแค่หญิงชราเท่านั้น
เสียงฝีเท้าจำนวนมากเข้ามาใกล้ แล้วประตูก็เปิดออก—-
“ลูกะ!!”
แม่ที่กำลังโกรธ—-ตัวแทนของลูดันช่าอยู่ตรงนั้น
“โห……ไม่หนีไปด้วยเนี่ย ช่างน่าชื่นชมนะ”
“ค่ะ เพราะคิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องหนีค่ะ”
มันเป็นการโกหก
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะบอกที่อยู่ตรงนี้ให้พวกคลอร์ดอยู่หรอก แต่ก็ไม่สามารถทำได้
การที่ถูกพามาที่นี่และไม่ให้ติดต่อใครเลยเป็นอะไรที่ผิดคาดมาก
ลูกะไม่รู้เรื่องที่สหพันธ์นักเรียนได้รับการอนุมัติแล้ว ดังนั้นเลยไม่เคลื่อนไหวจนกว่าคลอร์ดจะมาถึง—-แต่จากสภาพของแม่ในตอนนี้ ดูเหมือนจะได้รับการอนุมัติแล้ว
“รู้จักละอายใจซะบ้าง!”
เธอเขวี้ยงพัดที่ถืออยู่ไปโดนหน้าผากของลูกะ
“องค์ราชา!? จะทำอะไรกับท่านหญิงหรือคะ!”
“อ้า……เธอเองก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดสินะ?”
“ไม่ใช่ค่ะ! ป้าไม่เกี่ยวอะไรทั้งนั้น!”
“เกิดอะไรขึ้นคะ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ!?”
“ถ้าไม่รู้อะไรก็ดีแล้ว ออกไปซะ”
“มะ ไม่ออกค่ะ”
หญิงชรามายืนขวางหน้าราวกับต้องการจะปกป้องลูกะ ทำให้ตัวแทนของลูดันช่าเดาะลิ้น และสั่งการเหล่าทหาร
“ไปจับตัวทั้งคู่ซะ อย่าให้หนีไปได้”
“จะดีจริงหรือครับ……?”
“ไปซะ”
“องค์ราชา!? ท่านหญิงเป็นลูกสาวแท้ๆ—-”
“หนวกหู!!”
คำพูดนั้นคำพูดเดียวทำให้เหล่าทหารที่ลังเลก้าวเท้าออกไป ถึงพวกเขาจะเป็นทหารที่สังกัดกับตัวแทนโดยตรง แต่ไม่รู้เรื่องราวอะไร แค่บอกให้รีบมาที่นี่หลังจบการประชุมเจ็ดประเทศ
“……ป้า ไม่เกี่ยวข้องค่ะ”
ลูกะพูดออกมา ถ้ามาถึงตรงนี้คงได้แต่เตรียมตัวเตรียมใจ
บางทีตัวเองอาจจะต้องตายก็ได้ เพราะรู้ดีว่าแม่อารมณ์รุงแรงแค่ไหน
(แต่……ต่อให้ฉันตายความมุ่งมั่นก็จะยังคงหลงเหลืออยู่ ความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะได้อยู่ร่วมกับคลอร์ด รับรองว่าจะต้องเป็นสิ่งที่ผลักดันให้เหล่าผู้คนก้าวข้ามสิ่งที่เรียกว่าเชื้อชาติไปได้)
เธอเตรียมใจได้แล้ว เลยไม่อยากให้มีใครต้องมาเสียสละเพิ่มอีก
“ท่านแม่ ปล่อยป้าไปเถอะค่ะ เธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น ฉันจะยอมทำตามที่ท่านแม่บอก—-”
“อ้า ผู้ใหญ่มากมายอย่างนี้ คิดจะทำอะไรกับเด็กคนเดียวเนี่ยเมี้ยว?”
ได้ยินเสียงที่ฟังดูล้อเล่นออกมา
พรึ่บ……มีผู้หญิงคนหนึ่งกระโจนออกมาจากผ้าม่าน ผมลอนสั้นสีม่วง เธอสวมผ้าคลุมเอาไว้ บางทีคงมีผลที่ช่วยลบร่องรอยของตัวเธอก็ได้
“ใครกัน”
เหล่าทหารชักดาบออกมาก่อนที่ตัวแทนจะโดนทำอะไร
“……ใครที่ว่าเนี่ย เป็นการทักทายสินะ เพราะฉันอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่ต้นแล้ว แค่ไม่มีใครรู้สึกตัวเลยต่างหาก?”
เอ๊ะ? ลูกะคิดขึ้นมาว่าในห้องนี้มีแค่เธอกับหญิงชราเท่านั้น—-ซ่อนตัวมาโดยตลอดอย่างนั้นหรือ? ตลอดที่ว่าเนี่ย ตั้งแต่เมื่อไร?
เธอยิ้มออกมา คงไม่มีความคิดที่จะตอบข้อสงสัยของลูกะอยู่แล้ว ก่อนที่จะกระซิบให้ลูกะ
“……ฮิคารุนี่ใช้คนโหดจริงๆเลยนะ แต่พวกฉันก็ให้ความสำคัญกับงานจ้างวานด้วยนี่สิ”
ฮิคารุ
คำพูดนั้นทำให้เส้นทางของลูกะสว่างขึ้นทันที
เด็กหนุ่มผมดำตาดำผู้ลึกลับ ผู้ที่คิดเรื่องการก่อตั้งสหพันธ์นักเรียนรวมไปถึงการสมรสรวม
เขา—-ส่งคนคนนี้มา?
เธอรับรู้ถึงสายตาของลูกะจากข้างๆ ก่อนจะพูดออกมา
“ถ้าอยากรู้ชื่อจะบอกให้ก็ได้ ฉันชื่อซาร่าเป็นนักผจญภัยอยู่ปาร์ตี้ ‘จตุรดาราแห่งบูรพา’
