ชีวิตช่างว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย—พูดให้ถูกมันไม่มีอะไรอยู่ต่างหาก ในการใช้ชีวิตน่ะ เพราะแต่เดิมชีวิตมันก็เป็นสิ่งน่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว ให้ยกตัวอย่างก็หมา ใช่ มนุษย์มันก็หมาดีๆนั่นแหละ พวกหมาๆ ขนาดเข้าช่วงสืบพันธุ์ยังทำท่าหมาเลย ที่สำคัญมีหน้าไปหัวเราะเยาะสิ่งมีชีวิตอื่นที่กำลังสืบพันธุ์กันอีก ไม่ดูตัวเองเลย เป็นแค่สัตว์ที่สืบพันธุ์ได้ทุกวันทุกชั่วโมงแท้ๆ ให้สายสิ
ข้ามเรื่องลามกพวกนั้นก็เรื่องที่หมาโดนรถชนหรือจู่ๆก็หายตัวไปอัตราสูงลิ่ว ชีวิตคนเรามันก็เหมือนกับชีวิตของหมา จะเกิดอะไรก็ได้ แล้วก็น่าจะเคยคิดบ้างแหละว่าทำไมหมามันว่างๆดีจริง ก็มนุษย์เรามันหาเรื่องใส่ตัวเยอะไงละเลยดูมีอะไรมาก
สรุปแล้วโลกเรา ชีวิตเรามันก็น่าเบื่อเหมือนกันหมด ทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมด ไม่มีสีสันต์เลยแต่เดิม
ตามนั้นมันไม่ได้สดใสเป็นประกายความฝันและความหวังหรอก มีแต่ใช้ชีวิตจนแก่ตาย ถ้าโชคร้ายหรือโชคดีหน่อยอาจจะเจออุบัติเหตุจนตายก็ได้
….
….
…
นี่ไง พอไม่ได้คิดอะไรมันก็ว่างเปล่าไปหมดเลย
บอกตามตรงผมเกลียดสุดๆเลยละ ไอการใช้ชีวิตไปวันๆ พอมีคนถามนั้นทำไมไม่ฆ่าตัวตายละ ก็จะตอบทันทีว่า—ไม่อยากตาย อ่าว? แล้วผมจะใช้ชีวิตอยู่ไปทำไมละในเมื่อเบื่อ เรื่องนั้นคือไม่รู้ ไม่รู้อ่า
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางเปิดประตูห้องออกไป
“ไม่มีอะไรทำเลยแหะ”
เสียงโหยหวนของเด็กมหาลัย ปี 2 นั้นเบาหวิว
ผม อดิเทพ วัยรุ่นผู้พึ่งจะผ่านพ้นชีวิตช่วงมัธยมไปได้ปีเศษๆ ตอนนี้จึงกลายเป็นหนุ่มมหาลัยแทนแล้ว ขณะนี้เวลานี้เองก็เบื่อสุดๆกับชีวิตวันต่อวันในรั้วมหาลัย ที่เป็นอย่างนี้อาจจะเป็นเพราะผมเป็นคนคิดน้อยก็ได้กระมัง เลยไม่ได้คิดวันพรุ่งนี้ไว้เลยจึงน่าเบื่อ ……เบื่อ เบื่อวุ้ย! ไม่มีอะไรให้คิดเล่นๆเลยหรือไงกัน …อา จริงสิ นิยายเล่มล่าสุดที่พึ่งอ่านไป รู้สึกว่าเพื่อนจะแนะนำมาให้—–ไปต่างโลก ***** กับ **** นิยายแนวต่างโลกฉบับแปลจากญี่ปุ่น
น่าแปลกใจทีเดียวที่นิยายต่างประเทศเป็นที่นิยมในไทยเราขนาดนี้ เพื่อนว่ามันตีพิมพ์ซ้ำมาหลายรอบแล้ว พอได้อ่านก็เข้าใจเลยทำไมถึงเป็นที่นิยมได้
ง่ายๆ มันไม่น่าเบื่อเหมือนกับชีวิตคนเราไง
ใครมันจะอยากอยู่แต่กับสิ่งน่าเบื่อๆเล่า นี่ไงทางออก หานิยายไม่น่าเบื่ออ่านเติมเต็มความสุข อือ เป็นวิธีที่ดีใช้ได้เลย ต้องขอบคุณเพื่อนคนนั้นมากจริงๆสำหรับหนังสือยืมมาเล่มนี้
ผมก้าวเท้าออกจากห้อง หมายจะไปซื้อข้าวกระเพราหมูสับตรงข้ามหอพักอาศัย
ที่จะพอไม่น่าเบื่ออยู่บ้างในชีวิตผมก็มีแค่ข้าวกระเพรามีสับนั่นแหละ ไม่สิ ว่ากันตามตรงต้องเป็นพวกตระกูลกระเพราบลาๆมากกว่า มีหลากหลายให้เลือกตามรสนิยมผู้กิน จัดว่าเป็นอาหารชั้นยอดเลย ขนาดกระเพราหมูสับไม่ใส่ใบกระเพรามันยังมีเลย ทำเป็นเล่นไป—อ้างอินจากตัวผมสมัย 5 ขวบอะนะ
ผมยิ้มพึงพอใจกับตัวเองเมื่อลงลิฟฟ์เสร็จ และเดินไปกี่สิบก้าวก็ถึงหน้าถนนใหญ่แล้ว
“…อ๊ะ”
สิ่งแปลกปลอมที่พบเห็นได้ยากในชีวิตจนๆของผม แบงค์ 1000 บาท อันล้ำค่า …มันแหงนหน้ามองฟ้าอย่างโดดเดี่ยวและเหงาหงอย ทว่ากลับไม่มีใครมาหยิบมันไปเลย
ถึงแม้มันจะมีธรรมเนียมที่ว่าตังค์มีค่ามันของใครของมัน แต่สิ่งนั้นไร้เจ้าของ ดูทรงแล้วน่าจะทำร่วงแหง แต่ไม่ใช่ว่าเพราะทำหายจากตัวแล้วมันถึงไม่มีเจ้าของแล้วนั้นรึ? แปลว่าหยิบได้สิ ไม่สิ แต่เงินตัวเองก็ไม่ใช่นะ เจอวิกฤตเข้าให้แล้ว โดยไม่รู้ตัว ผมขยี้ศรีษะตัวเอง และสะบัดคอไปมาอยู่ข้างถนน
บ้าเอ้ย โลกใบนี้นี่มันจริงๆเลย ผมละเกลียดกฎการทำตัวเป็นคนดีเหลือเกิน พวกนั้นก็แค่กลัวสายตาคนอื่นแท้ๆอย่ามาแอ๊บเลย ….ผมหันซ้ายหันขวา พบว่าไม่มีรถสังจรผ่านไปมา
“สวย”
พูดจบผมก็เร่งฝีเท้าไปหยุดอยู่ข้างๆแบงค์ 1000 บาท แสนล้ำค่า เสมือนกับการพบเจอบ่อน้ำมันแห่งใหม่ ใช่แล้วละ แบงค์ 1000 สำหรับผมมันมีค่าพอจะเปรียบเปรยเช่นนั้นทีเดียวเชียว
“แต่เดิมคุณค่าของเงินก็มาจากการได้ใช้งานอยู่แล้ว ถ้าปล่อยมันไว้อย่างนี้ก็น่าสงสารแย่เนอะ …เพราะฉะนั้นจะปล่อยให้โดนรถมาถูไถจนขาดไม่ได้! ในฐานะลูกผู้ชาย ไม่สิ ในฐานะคนต้องให้ความสำคัญกับสิ่งของเป็นที่สุด—ต้องมอบคุณค่าอันสูงส่งให้กับสิ่งของ”
เพราะฉะนั้น—-
“—มาเป็นเงินค่าเน็ตฟลิกให้ฉันซะ!”
ด้วยแพ็คเกจ 99 บาทละนะ! เหลือไปใช้จ่ายอีกเยอะเลยเว้ย เยี่ยม!
ผมเงื้อมมือเข้าไปจับแบงค์ 1000 เข้าให้จากนั้นทุกอย่างก็ดำไปหมดก่อนจะเห็นแสงเลืองลางอีกทีหลัง รู้สึกเหมือนว่าตัวเองลอยไปมาบนฟ้า ก่อนภาพจะดับอีกครั้ง ก็เห็นรถสปอร์ตพุ่งผ่านไปจากข้างล่าง เปิดประทุนซะด้วย
“มีคนโดนรถชนช่วยด้วย!!!!!!”
เสียงร้องของใครสักคน มีคนโดนรถชนนั้นรึ โชคร้ายจริงเชียว อืม ..มันผมเองแหละคนนั้นน่ะ
ตะกี้นี้กำลังจะเจอแจ็คพ็อตแล้วแท้ๆเชียว …เพียงแต่ตอนนี้ไกลออกไปนั้นเป็นแบงค์ 1000 ที่ผมพึ่งจับไปตะกี้นี้ ไกลจากแขนข้างนี้เหลือเกิน
น้ำสีแดงในร่างกายผมไหลออกมาจนท่วมตัว ผมใช้ดวงตาที่จะหลับแล่ไม่หลับแล่ ไล่มองไปยันแบงค์พันที่จะช่วยเยียวยาชีวิตผมได้
ตอนนี้กะอีแค่คว้าแบงค์ 1000 ไว้ให้ได้ ยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ
ไกลเหลือเกิน …แม่งเอ้ย ใครจะคิดวะว่าจู่ๆจะมีรถซิ่งมาชนเนี่ย …ที่สำคัญ ไอคันที่ชนดันเป็นรถสปอร์ตป้ายแดงซะด้วยสิ .. แค่จะทำตามความปารถนาของเจ้าเงินนั่นแท้ๆทำไมถึงโดนชนได้กัน ไม่อยากให้ผมได้เงินค่าเน็ตฟลิกหรือไงกัน…ชีวิตแม่ง….นั่นไงเล่า นั่นไง
ชีวิตมันไม่แน่นอนเอาซะเลย อะไรจะเกิดก็ได้ตลอดแบบนี้เลยเรอะ อย่างแย่—–อา ไม่ทันไรก็ต้องไปซะแล้วครับ คุณพ่อ คุณแม่
ถ้าสวรรค์ นรก มีจริง ผมคงได้ไปโลกสีแดงต่างจากทั้งสองที่อยู่บนโลกสีขาวอะนะ อือ ….ทุกอย่างมืดสนิทโดยสมบูรณ์ ไม่รู้สึกถึงสิ่งไรแล้วทั้งนั้น
