CHESS:พลิกกระดานเทพ – ตอนที่ 4

อากิและคริสที่พยามวิ่งไล่บ้างสิ่ง เพื่อที่จะพยายามจับมัน

“คริส:เอานะ เดี่ยวฉันใช้สกิลชาร์จเข้าไปจับมันเอง”

“อากิ:ได้เลย”

แปปๆ ถ้าทุกคนที่กำลังสงสัยว่าพวกผมที่กำลังทำอะไรกันอยู่ และไล่ล่าอะไรอยู่ ผมก็ขอย้อนความกลับไปที่หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ 

“คริส:เจ้าวุ่นสไลด์นี้อร่อยกว่าเนื้อก็อบลินเยอะเลย”

“อากิ:อย่าเอาไปเทียบกันสิ มันคนละระดับกันเลย”

“คริส:แต่ข้อเสียอย่างเดี่ยวของเจ้าวุ่นสไลด์นี้ คือมันหวานแค่นิดหน่อยอ่ะ อยากกินของที่หวานกว่านี้จัง”

ทันที่คริสพูดเสร็จก็มีสไลด์ กระโดดผ่านหน้าพวกผมที่ 3 แยก แต่ที่แปลกคือเจ้าสไลด์ตัวนี้มันมีสีรุ้ง พอมันหันหน้ามาเจอพวกผม มันก็หันหลังกลับไปทางเดิมและกระโดดกลับไปเดิม ผมและคริสที่กำลังงงกลับมันอยู่นั้น ระบบก็มีแจ้งเตือนขึ้นมา

[ระบบ:คุณได้พบกับสไลด์กลายพันธุ์ มันเป็นสไลด์ที่กลายพันธุ์จากสไลด์ปกติ และมีความรวดเร็วที่สูงมาก ข้อมูลเพิ่มเติมจาก สกิล TCD สไลด์รุ้งเป็น สไลด์ที่กลายพันธุ์มาจากสไลด์ที่กินสไลด์ด้วยกันเท่านั้นทำให้มันเสียความสามารถในการละลายอย่างอื่นนอกจากสไลด์ไป และความลับของมันคือ มันมีความสามารถในการฟื้นฟูที่สูงมากทำให้เราไม่ต้องฆ่ามัน แค่ใช้ของมีคมตัดมันมาบ้างส่วนเพื่อมากินได้และใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงมันก็กลับมาเหมือนเดิม และผู้คนก็ร่ำลือว่ารสชาติของมันเป็นของหวานที่อร่อยที่สุดเพราะมันกินแต่สไลด์ด้วยกันทำให้มันมีรสหวานขั้นสุด]

ผมที่อ่านสิ่งนี้ให้คริสฟังด้วย ผมและคริสหันมามองหน้ากัน และพยักหน้าให้กัน ละออกตัววิ่งไล่เจ้าสไลด์ทันที่

“อากิ/คริส:หยุดน่ะโว้ยยยย~~”

ทันที่เจ้าสไลด์รู้ว่าพวกผมวิ่งไล่มัน มันก็เปลี่ยนจากการกระโดดและอยู่นิ่งแปบนึง มันก็เปลี่ยนรูปร่างให้กลมแบบลูกโบว์ลิ่งละ กลิ้งไปทั้งแบบนั้นด้วยความเร็วที่สูงมาก

“คริส:สไลด์ที่ไหนมันทำแบบนั้นได้ว่ะ”

เจ้าสไลด์เริ่มทิ้งห้างพวกผมไปเรื่อยๆ ผมก็คิดอย่างหนึ่งได้

“อากิ:คริสเก็บของหนักๆใส่ช่องเก็บของนายเลย”

“คริส:ฮะ อะไรนะ”

“อากิ:ฉันบอกให้นายเก็บของหนักๆเข้าช่องเก็บของไง”

“คริส:แล้วถ้าเราเจอมอนสเตอร์ตอนที่เราวิ่งไล่เจ้าสไลด์นั้นละ”

“อากิ:นายก็ถือแค่ดาบไว้พอแล้ว”

“คริส:มันจะไม่อันตรายเกินไปหรอ”

“อากิ:นายไม่อยากกินมันหรอ ของหวานที่อร่อยที่สุด ตามระบบบอก”

ผมที่พูดแบบนั้นไป คริสก็หยุดวิ่ง ผมก็หยุดเพื่อรอคริส คริสที่เหมือนคิดอยู่ก็ได้ตัดสินใจได้และเริ่มเก็บของหนักๆไปในช่องเก็บของ

คริสกลืนน้ำ อึก แล้วก็พูดว่า 

“คริส:เอาไงเอากันวะเพื่อของหวาน”

ผมและคริสที่หยุดวิ่งและเก็บของหนักๆเข้าช่องเก็บของอยู่นั้น เจ้าสไลด์ที่วิ่งอยู่ก็หยุดเหมือนกัน

“อากิ:ดูมันหยุดรอเราสิ”

“คริส:จะหยามกันเกินไปแล้ว”

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน ก็ตามที่ผมเล่าไป ผมและคริสเริ่มวิ่งออกไล่มันอีกครั้ง และมันก็เริ่มที่จะกลิ้งไปเหมือนกัน  แต่รอบนี้นั้นแตกต่างพวกผมนั้นวิ่งไล่จี้มันได้มากขึ้น

เจ้าสไลด์ที่ดูเหมือนจะรู้ตัวก็เลือกที่จะเริ่มกลิ้งไปที่ทางที่มีมอนสเตอร์อยู่ มันพาพวกผมไปหาฝูงสไลด์ตัวอื่น ที่อยู่ด้วยกัน 3 ตัว

“อากิ:ฉันจัดการเอง”

ผมหยิบหินออกมาจากช่องเก็บของ 3 ก้อนและใช้สกิลเล็งและปาใช่สไลด์ 3 ตัวนั้นจนพวกมันตายหมด และดรอปคริสตัลมานามาแต่ ทั้งพวกผมและเจ้าสไลด์ก็เลือกที่จะวิ่งผ่านและไม่หยุดเก็บ เจ้าสไลด์ที่เห็นท่าไม่ดีเริ่มที่จะกลิ้งเลี้ยวตรงทางแยกบ่อยขึ้นเพื่อที่จะสลัดพวกผมแต่มันไม่ได้ผลหรอกเพราะพวกผมนั้นวิ่งห่างจากมันไม่ถึง 2 เมตรเอง จนมันเห็นก็อบลินข้างหน้า 2 ตัวมันเลยเลือกที่จะกลิ้งไปทางนั้น คริสและผมที่เห็นอย่างนั้นก็เตรียมอาวุธทันที 

“อากิ:ฉันซ้ายนายขวา”

“คริส:ได้เลยพวก”

เจ้าสไลด์พุ่งผ่านพวกก็อบลินไปก่อน ทำให้เจ้าก็อบลินสนใจเจ้าสไลด์และหันตามมันไปด้วยความงง พวกผมที่ตามมานั่นด้วยจังหวะแบบนี้พวกผมก็พุ่งเข้าจัดการมันทันที่ คริสใช้สกิลชาร์จพุ่งใส่เจ้าก็อบลินตัวทางขวาจนตัดหัวมันจากด้านหลังได้ อีกตัวที่กำลังตกใจที่เพื่อนมันโดนตัดหัวอยู่นั้น ผมที่วิ่งชาร์จมาก็กระโดด เท้าคู่ใส่มันจนมันล้ม ผมรีบลุกขึ้นและใช้ก้อนหินปาไปที่หน้าของมันและวิ่งไปเอากริดไปแทงที่คอของมันทันที และจากนั้นพวกผมก็วิ่งไล่เจ้าสไลด์ต่อโดยไม่สนสิ่งที่ตามมาจากด่านหลังเลย

“เสียงของ???:เจ้าบ้า 2 คนนั้นมันทำอะไรกันทำไมวิ่งตามเจ้าสไลด์ตัวนั้น และทิ้งศพมอนสเตอร์ที่ตัวเองฆ่าทิ้งไว้โดยไม่เอาอะไรเลยละ”

ตัดมาทางพวกผมที่วิ่งไล่เจ้าสไลด์มาเกือบชั่วโมงแล้ว ระหว่างทางนั้น ผมและคริสได้จัดการมอนสเตอร์มาเยอะมาก มี ก็อบลิน 8 สไลด์อีก 12 แต่พวกผมก็ไม่ได้เก็บอะไรเลยเพราะมัวแต่ไล่เจ้าสไลด์รุ้งอยู่ จนมาถึงทางที่มีแต่ทางตรงมานานแล้ว ผมรู้สึกเหมือนวิ่งเป็นวงกลมเลย 

“คริส:พะ พอก่อนฉันไม่ไหวแล้ว ตุบ”

คริสที่หมดแรงก็คุกเขาลงกับพื่นเพราะความเหนื่อย ผมที่เห็นอย่างนั้นจึงหยุดวิ่งไล่เจ้าสไลด์รุ้งและหันมาดูคริสที่เหนื่อยจนคุกเขา เจ้าสไลด์ก็หยุดและรอพวกผมเหมือนเดิม ทำไมผมบอกว่าเหมือนเดิมนะหรอ เพราะเจ้าสไลด์รุ้งนั้นทำแบบนี้มาหลายทีแล้ว ทั้งตอนที่พวกผมเหนื่อยและพักหรือวิ่งช้าลงมันก็ช้าตามหรือตอนที่ได้สู้กับมอนสเตอร์ตัวอื่นที่ยืดเยื้อ มันก็รอพวกผม 

“คริส:เล่นวิ่งไล่จับหรือไง มีรอกันด้วย แฮก แฮก”

“อากิ:ฉันคิดว่ามันต้องมีสติปัญญาระดับหนึ่งแน่ๆ แค่ไม่รู้ว่าระดับไหน”

“คริส:จากการที่มันรอเรานี้น่ะ”

“อากิ:นายอาจไม่สังเกตุแต่ถ้าเราสู้หรือวิ่งช้าลงมันก็วิ่งช้าลงหรือรอพวกเรา”

“คริส:ถ้ามันรอเราจริงพักกินอะไรหน่อยเถอะ ฉันเหนื่อยเกินไปละ”

“อากิ:ได้”

ผมและคริสเลือกที่จะพักและกินอะไรหน่อย คริสนั้นเอาเจ้าเนื้อก็อบลินออกมากินส่วนผมเอาเจ้าวุ่นสไลด์ออกมากิน เจ้าสไลด์รุ้งที่เห็นผมเอาวุ่นสไลด์ออกมากิน มันก็เริ่มที่จะขยับมาใกล้เรื่อยๆ ผมที่เห็นอย่างนั้นจึงเอาวุ่นสไลด์ออกมาอีกและวางไว้ใกล้ๆตัวผม เจ้าสไลด์รุ้งที่เห็นอย่างนั้นก็เข้ามากินวุ่นสไลด์อย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกกำลังที่จะจับตัวมัน ในขณะที่ผมและคริสกำลังจะจับตัวมันก็มีข้อความจากระบบเด้งมา ทั้งของผมและคริส

[ระบบ:สไลด์รุ้งต้องการที่จะเข้ารวมปาร์ตี้ของคุณ จะยอมรับเจ้าสไลด์รุ้งรึไม่]

ผมและคริสที่เห็นข้อความนั้นก็ถอยออกมาและปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไรดี

“คริส:เอาไงดีละเนี่ย ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเอามอนสเตอร์เข้าปาร์ตี้ได้”

“อากิ:อืมมม~~~ ฉันว่ายอมรับดีมันดีกว่าน่ะ”

“คริส:ทำไมนายคิดงั้น?”

“อากิ:คริสนายฟังฉันนะ ถ้าเรารับมันเข้าปาร์ตี้แปลว่าเราจะมีวุ่นสไลด์รุ้งกินอยู่ตลอดเลยไงละ”

“คริส:แบบนั้นเราก็จับเอาก็ได้นิและไม่ต้องใช้ช่องของปาร์ตี้ด้วย”

“อากิ:ไม่ๆ ถ้าเราทำแบบนั้นเจ้าสไลด์มันก็หนีได้สิ ถ้าเรารับมันมาแปลว่ามันจะไม่หนีแน่นอน และมันดูเหมือนจะรู้ทางในที่นี้ด้วย เท่าที่ดูมันพาเราวิ่งหามอนสเตอร์ตัวอื่นสิ”

คริสทำหน้าตาคุ้นคิดอยู่นั้นก็เหมือนที่ตัดสินใจได้ 

“คริส:เอางั้นก็ได้ เห็นที่ว่ามันเหมือนจะรู้ทางนะเลยรับ”

ไม่ต้องคิดก็รู้คริสไม่ได้สนเรื่องทางหรอก เค้าสนอย่างอื่น

“อากิ:ยอมรับเจ้าสไลด์รุ้งเข้าปาร์ตี้”

[ระบบ:ทำการยอมรับสไลด์รุ้งเข้าปาตี้ ยินดีด้วยท่านทำสิ่งที่คนอื่นไม่เคยทำมาก่อน รับมอนสเตอร์เข้าปาร์ตี้ ได้รับฉายาใหม่ บ้างครั้งมอนสเตอร์ก็ไม่ได้มาร้ายหรอกน่ะ +ค่าสถานะทุกอย่าง 2]

“คริส:บวกทุกอย่าง 2 เลยหรอเท่ากับกี่เวลเนี่ย”

เลเวลอัพหนึ่งเวลได้แค่ 3 พอย 

“อากิ:4 เลเวลไง”

“คริส:4 เลเวล! ต้องฆ่ามอนสเตอร์อีกเยอะแค่ไหนถึงจะได้อีก 4 เลเวลเนี่ย”

ในตอนที่ผมกับคริสคุยกันอยู่เจ้าสไลด์ที่กินวุ่นสไลด์จนหมดก็กระโดดมาหาพวกผม ผมกับคริสก็หันไปดู สิ่งที่เจ้าสไลด์ทำคือ มันแยกตัวเองออกมาอีก 2 ตัวแต่เหมือนตัวที่แยกออกมาจะไม่มีชีวิต แล้วเจ้าสไลด์ก็ดันเจ้าก้อนสไลด์มาหาพวกผมที่นั้งดูมันอยู่

“คริส:นี้สินะที่เราวิ่งไล่ตามมาตั้งนาน”

“อากิ:ใช่ สิ่งนี้ละ มาลองกินกันไหมว่ามันจะอร่อยเหมือนที่ระบบบอกไหม”

“คริส/อากิ:กินแล้วนะครับ”

ทันทีที่กัดก็รู้สึกถึงความนุ้มและความชุ่มฉ่ำของเจ้าวุ่นสไลด์รุ้งทันที และตามมาด้วยความหวานที่อธิบายไม่ถูกกับกลิ่นที่หอมหวานลงลึกไปในลำคอ ผมและคริสหันมามองหน้ากันแล้วก็กินเจ้าวุ่นสไลด์รุ้งอย่างมูมมามจนหมด

[ระบบ:ท่านได้กินวุ่นสไลด์ดูดซับมานาได้ 10 ท่านได้กินท่านวุ่นสไลด์รุ้งดูดซับได้รับมานา 20 รวมที่ได้ทั้งหมด 110 มานาที่ท่านได้รับ]

อืมได้มาเยอะเลยแหะเปิดดูหน่อยละกัน

[ข้อมูลของตัวละคร]              

[ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/65

เลเวล 9 (20/90)

HP 540/540

MP 1450.2/1450.2

อาชีพ ไม่มี

เผ่าพันธุ์ มนุษย์(97%)กลายพันธุ์(3%)

ความแข็งแกร่ง 29(+7) 

ความเร็ว 24(+7)

ปัญญา 32(+5){10}

มานา 145.2(+7){+1}

ความอึด 24(+7)

ไหวพริบ 19(+7)

พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 15 

ฉายา ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย ผู้กินมอนเตอร์ นักล่าสไลด์ ผู้ฆ่ามอนสเตอร์พิเศษ NEWผู้ถือครองหนังสือแห่งความรู้และความลับ  NEW บางครั้งมอนสเตอร์ก็ไม่ได้มาร้ายหรอกนะ

สกิล การดูดซับ การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม NEW THECODEX การทุบ การฟาด อดทนต่อความเจ็บปวด ใจเย็น ปฐมพยาบาลเบื้องต้น ฟื้นฟูด้วยตนเอง ขว้างปา เล็งเปา สมาธิ รอบโจมตี การปลอมแปลง ต้านทานอาการเสียเลือด แทง เร่งความเร็วในการแทง NEWกระโดดถีบ NEWวิ่งระยะไกล]

ในขณะที่ผมกำลังกำลังดูหน้าต่างค่าสถานะอยู่ก็ได้ยินเสียงมาจากที่พวกผมวิ่งมา 

“เสียงของ???:ตัก ตัก ตัก”

เสียงเหมือนรองเท้าส้นสูง ที่กระแตกกับพื้น ผมและคริสรีบใส่ชุดเกราะให้เหมือนเดิมและตั้งท่าพร้อมที่จะสู้และหันไปทางเสียง จนเสียงเดินมาใกล้พวกเรา

“เสียงของ???:เห้ๆ พวกนายคงไม่มารุมทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดี่ยวหรอกใช้ไหม”

คนที่เดินมาตรงหน้าของพวกเราคือผู้หญิงเอเชียผมดำอายุประมาณ 20-30 ได้ และสูงประมาณ 150-160 มีรูปร่างที่เซ็กซี่พอควร แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือหน้าอกเธอใหญ่มาก! น่าจะประมาณ คัฟ H ได้ ใหญ่ไปละโว้ยยย สำหรับคนตัวเท่านั้น 

“หญิงสาว:พวกนายจ้องไปตรงไหนนะ”

ผมและคริสหยุดจ้องและกลับมาโฟกัสที่เธออีกครั้ง 

“หญิงสาว:สไลด์ตัวนั้นแปลกดีนิ ฉันขอได้ไหม”

“คริส:พวกเราคงให้มันกับเธอไม่!!! เป้ง”

ในขณะที่คริสกำลังพูดเธอก็ขว้างมีดสั้นใส่คริส และใช้สกิลพุ่งมาทางผม และต่อยเข้าที่ท้องของผม

“อากิ:เป็นอะไรกับท้องกูวะ”

ด้วยความที่ค่าความอึกผมเยอะทำให้ผมไม่จุกมาก ผมเลยต่อยสวนเธอกลับไปที่ท้องเหมือนกัน  ด้วยค่าความแข็งแกร่งของผมที่เยอะและต่อยเต็มแรง จนเธอลอยไปทางที่เธอพุ่งมาและไปนอนกองกับพื้นผมและคริสตั้งกาดให้มั่นกว่าเดิมและจ่องไปที่เธอ ไม่นานเธอก็ลุกขึ้นมา

“หญิงสาว:อ็าาา~~~ แรงดีจริงๆแม่ชอบเลย”

ผมที่ได้ยินเธอพูดแบบนั้น ก็คิดว่าเธอต้องไม่ใช่คนปกติแน่ๆ 

“อากิ:ทำไมเธอถึงโจมตีพวกเรา”

“หญิงสาว:ฉันตามพวกนายมาตั้งแต่เริ่มวิ่งไล่เจ้าสไลด์นั้นแล้ว และดูพวกนายมาตลอดทางจนฉันอยากรู้ว่าพวกนายแข็งแกร่งขนาดไหน โดยเฉพาะนาย ‘อากิ’ ฉันละถูกใจนายมากๆด้วย”

ผมที่ได้ยินดังนั้นก็ขนลุกซู้ไปทั้งตัว

“หญิงสาว:ไว้พบกันใหญ่นะทั้ง 2 คน ถ้ายังมีชีวิตอยู่อ่ะนะ โดยเฉพาะนายนะ ‘อากิ’ สุดที่รักของฉันบายๆ อ้ออีกอย่างฉันชื่อเสี่ยว เมิ่งซิน เรียกเสี่ยวก็ได้นะ จำฉันไว้ดีๆด้วยละ”

ทันทีที่เสี่ยวเธอพูดจบเธอก็เดินไปกลับทางเดิน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คริส:ฉันว่าเธอไม่ปกติแน่ๆ ระวังไว้นะอากิฉันว่าเธอเล็งนายวะ”

“อากิ:แค่เอาชีวิตให้รอดก็ยากละทำไม ต้องเพิ่มเรื่องน่าปวดหัวมาอีกเนี่ย”

เสี่ยวเธอคนนั้น ผมจะจำเธอให้ขึ้นใจเลยและขึ้นเธอเป็น’บุคคลอันตราย’ ไว้ในใจของผม

         ข้อมูลเพิ่มเติมตอนจบวันนี้ขอเสนอ ‘สไลด์รุ้ง’

[ระบบ:สไลด์รุ้งเป็นสไลด์ที่กลายพันธุ์มาจากสไลด์ปกติที่กินแต่สไลด์ด้วยกันเท่านั้น และมาพร้อมกับความสามารถในการเปลี่ยนตัวเองเป็นก้อนกลมๆที่เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว ข้อมูลเพิ่มเติมจาก TCD สไลด์รุ้งเป็นสไลด์ที่มีความสามารถในฟื้นฟูตัวเองอย่างรวดเร็วได้เลยไม่จำเป็นจะต้องฆ่ามันให้ตายเพื่อที่จะกินแค่ใช้ของมีคมตัดมันบางสวนมันมากินก็ได้หรือชวนมันเป็นพวก มันจะแบ่งตัวให้กับสหายมันกินวันละครั้งเท่านั้นถ้าบังคับมัน มันจะหนีจากคุณก็ได้ ความลับของสไลด์รุ้งมันกินแต่สไลด์ด้วยกันทำให้มันเสียความสามารถในการบะลายอย่างอื่นไปโดยปริยาย วิธีชวนสไลด์รุ้งมาเป็นพวก แค่วิ่งเล่นไล่จับให้นานพอ พอเท่าที่มันจะพอใจ ถ้ามันพอใจมันจะเป็นพวกกับคุณ]

          ปล.จากผู้แต่ง

มีอะไรแนะนำเม้นบอกกันได้น่ะคัฟผมเพิ่งหัดแต่งน่ะ พร้อมรับฟังหมดคัฟ