หลักจากที่ผมบอกให้ทุกคนไปพักได้ ผมก็ไปที่โรงอาหารพอไปถึงผมก็เห็นเมิ่งซิน ลีน่า คริสที่นั้งด้วยกันผมที่เห็นอย่างนั้นก็เดินเข้าไปเพื่อที่จะขอเข้าไปนั้งด้วย
“อากิ:ฉันขอนั้งด้วยได้ไหม”
ทั้ง 3 คนหันมาหาผม และพอเห็นผมก็พากันยืนขึ้นและทำความเคารพกัน
“ทั้ง 3 คน:ได้เลยครับ/คะ”
“อากิ:เวลาปกติทำตัวตามสบายเถอะนะ ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นก็ได้เพราะยังไงก็เป็นเพื่อนกันอยู่นิ”
“คริส:ตะ แต่!”
ในตอนที่คริสจะพูดแย้งผม ลีน่าและเมิ่งซินก็พูดส่วนคริสขึ้นมา
“ลีน่า:แบบนั้นดีเลย ใช้ไหมพี่เมิ่งซิน”
“เมิ่งซิน:ใช่แล้วแบบนี้สบายใจกว่าเยอะเลย”
ทุกคนสบายใจแบบนั้นก็ดีแล้ว แต่ผมก็มีเรื่องอยากถามทุกคนเหมือนกัน
“อากิ:แล้วพวกเธอใช้วิธีอะไรกันถึงได้เป็นหัวหน้าละ”
“คริส:เออ~~ คือว่า..”
“เมิ่งซิน:เดี่ยวฉันพูดเอง คือทุกคนในกลุ่มที่พวกเราอยู่พวกเค้าลงเสียงกันว่าให้พวกเราเป็นหัวหน้านะ”
“อากิ:ทำไมเป็นไงละ”
“ลีน่า:หนูถามพวกนั้นดูแล้ว พวกเค้าบอกว่าเพราะพวกหนูรู้จักพี่เลยให้พวกหนูเป็นนะ”
“อากิ:อืม แล้วอีกคนละที่ได้เป็นหัวหน้าหน่วยที่ 1 เค้าใช้วิธีอะไร”
“คริส:เค้าอัดทุกคนที่จะมาท้าทายเค้าครับ”
“อากิ:อืม วิธีปกติสินะ”
“คริส:ถ้าพี่ไม่พอใจวิธีพวกผม เดี่ยวพวกผมไปเลือกหัวหน้าใหม่ครับ”
“อากิ:ไม่ๆ ฉันไม่กลับคำพูดตัวเองหรอกนะเพราะฉันบอกไปแล้วว่าใช่วิธีไหนก็ได้ และอีกอย่างพวกเธอได้เป็นหัวหน้าแล้วด้วย”
“เมิ่งซิน:โอเคงั้นพวกเราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้แล้วใช้ไหม”
“อากิ:ถึงขั้นกังวลเลยหรอ”
“ลีน่า:ชายย~~ กังวลมากๆเลยละ พวกหนูถึงขั้นเตรียมการต่อลองกับพี่ไว้ด้วย”
“อากิ:แย่หน่อยนะ ที่แผนนั้นไม่ได้ใช้”
ในตอนที่ผมกำลังคุยกันอยู่ก็มีคนมาทักท้ายพวกผม
“???:ขอนั้งด้วยได้ไหมครับ”
“ลีน่า:เชิญนั้งตามสบายเลย”
หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน อ้อใช้ๆ หัวหน้าหน่วยที่ 1 นี้เอง
“???:อ้อผมลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชื่อ แดรก อัลเรีย เรียกแดรกก็ได้”
“อากิ:เอาละแดรกมานั้งด้วยกินสิ”
“แดรก:ครับ”
เมื่อแดรกมานั้งผมก็มีเรื่องอยากจะบอกกับทุกคน
“อากิ:เอาละเมื่อหัวหน้าหน่วยมาครบแล้ว ฉันมีอะไรอยากเปลี่ยนแปลงหน่อย”
“คริส:อะไรหรอครับ”
ทุกคนจริงจังทันทีหลังจากที่ผมพูดจบ
“อากิ:ฉันว่าไม่ต้องให้พวกนายถามชื่อมาละ ฉันจะให้พวกนายใช้หมายเลขแทนตัวดีกว่า หัวหน้าให้ใช้เลข 0 คนที่เหลือในกลุ่มให้ใช้ 1-15 และไปนับอาชีพแบบรวมๆมา เดี่ยวค่อยจัดสรรอีกที”
“ทั้ง 4 คน:ครับ/คะ”
“อากิ:โอเค เรื่องที่ซีเรียสจบละเรามากินข้าวกันดีกว่า”
หลังจากที่ผมพูดจบ พวกผมทั้ง 5 คนก็คุยกันเล่นจนอาหารมา อาหารวันนี้คือสเต็กเนื้อแบบเดี่ยวกับที่ผมไปเอาให้เมิ่งซินกินตอนเช้า พอผมกินเสร็จแล้วผมก็แยกกับทุกคนและกลับเต็นท์ตัวเองแต่ระหว่างทางกลับผมก็ได้ยินอลิสแจ้งเตือนบ้างอย่าง
[อลิส:ท่านรับประท่านเนื้อ โคโบล กลายพันธุ์ ท่านดูดซับมานา 40 เนื่องจากท่านรับประท่านตัวกลายพันธุ์ท่านได้รับสกิลกลายพันธุ์ของ โคโบล ตัวนี้นั้นคือสกิล เปลี่ยนสีผิวหนัง{A}(F-)]
“อากิ:หะ เปลี่ยนสีให้ผิวหนัง?”
<ราเฟล:55555 ?? โคโบลที่มีขนได้สกิลเปลี่ยนสีผิวหนัง นี้ล้อกันเล่นหรอป่าว>
ราเฟลหัวเราะหนักมาก เธอน่าจะขำไอโคโบลตัวนี้มากแน่ๆ เพราะมันกลายพันธุ์มาแล้วแต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเลยจากสกิลที่ได้รับมา แต่มันทำงานยังไงนะ รีบกลับเต็นท์ไปทดสอบดีกว่า พอมาถึงเต็นท์ผมก็รีบถามอลิสและราเฟลทันทีว่ามันใช้ยังไง
“อากิ:อลิส ราเฟลขอข้อมูลของสกินนี้หน่อย และวิธีใช้ด้วย”
[อลิส:ข้อมูลสกิลเปลี่ยนสีผิวหนัง ความสามารทำให้เราเปลี่ยนสีผิวหนังตามใจได้]
<ราเฟล:ถ้าใช้พลังเวทเข้าไปด้วยจะทำให้เราเลือกเปลี่ยนเป็นใสๆจนแสงทะลุได้ จนเรียกได้ว่าล่องหนเลยละ อ้ออีกอย่างถ้าเปลี่ยนสีผิวหนังโดยไม่ใช่พลังเวทขนบนร่างกายจะไม่เปลี่ยนด้วย>
พอเข้าใจละ งั้นผมก็ลองใช่ทันที ผมลองให้ตัวเองใส พอใช่ตัวผมก็โปลงใสทันที ใสจนมองทะลุไปเห็นด่านหลังตัวเองเลยละ และที่สำคัญเสื้อผ้ามันล่องหนด้วยดีละจะไม่ได้ถอด เสื้อผ้าตอนใช้ ผมลองใช้สกิลนี้อยู่พักใหญ่จนได้รู้ว่ามันทำไรได้บ้าง 1.มันใสจนมองทะลุได้ก็จริงแต่เสียงและอื่นๆยังอยู่ 2.ตอนเคลื่อนไหวตัวผมมันจะเป็นภาพเบลอๆนิดหนึ่งถ้าสังเกตุดีๆคงจับได้แต่ถ้ายืนนิ่งคงมองไม่ออกกัน 3.กินมานา 1 ทุก 10 วิ ตอนนี้ผมมีมานา 760 ล่องหนได้ประมาณ 12 ชั่วโมงสินะ 4.ถ้าถืออาวุธอาวุธจะไม่ล่องหนด้วยแต่ต้องถือในมือมันถึงจะไม่ล่องหนแต่ถ้าเอาไว้หลังหรือใส่ฟักอยู่ตรงเอวมันก็ล่องหนแต่ยิ่งสวมใสของเยอะเท่าไรยิ่งกินมานามากขึ้นเท่านั้น และเท่าที่ลองมามีเท่านี้ มีทั้งพอเป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้ หลังจากผมทดลองสกิลจนสมใจแล้วผมก็เข้านอน ตัดมาตอนกลางดึกผมรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างที่หนักๆบนตัวผม ผมลืมตาตื่นขึ้นก็เห็นเมิ่งซินขี่ผมอยู่
“อากิ:เบาๆหน่อยละพรุ่งนี้จะไปล่ามอนสเตอร์กัน”
เธอพยักตอบผม
“อากิ:อ้ออีกอย่างบอกทุกคนตอนเช้าไปเข้าแถวรอผมที่สนามประลองด้วยนะ”
และผมก็หลับไปอีกรอบ ตัดมาตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาด้วยสภาพลอนจอน แถมปวดเอวนิดหน่อยด้วย ผมถามอลิสว่าเมื่อคืนโดยดูดไปเท่าไร
“อากิ:อลิสเมื่อคืนฉันโดนดูดไปเท่าไรบ้าง”
[อลิส:7 รอบ เสียHP 250และเสีย MPทั้งหมดคะ]
“อากิ:7 รอบ! ไม่น่าละฉันถึงปวดเอว”
<ราเฟล:เมื่อคืนฉันเห็นเขาของเมิ่งซินงอกออกมาแล้วนะ>
“อากิ:แปลว่าเธอใกล้เปลี่ยนเผ่าพันธุ์แล้วสินะ ราเฟลถ้าเปรียบเป็นเปอร์เซ็นนี้เท่าไรแล้ว”
<ราเฟล:น่าจะเกิน 50% มาแล้วละเพราะเขาของเธองอกมาแล้ว ถ้าห้างมาก็ 70% ตาเปลี่ยนเป็นแบบตาแมวก็ 80% และสุดท้ายก็ปีกถ้ามาครบนี้ก็จะเปลี่ยนเผ่าพันธุ์สำเร็จแล้ว>
“อากิ:แค่เขาก็ตัวจะแตกแล้ว ถ้าปีกนี้ฉันจะไม่ตายหรอ”
[อลิส:สู้ๆคะ ☺️?]
<ราเฟล:สู้ๆนะ ถ้าไม่อยากตัวแห้งตาย?>
อลิสนี้ให้กำลังใจ แต่ราเฟลนี้ซ้ำเติมกันใช้ไหม หลังจากที่ผมคุยเสร็จก็ออกกำลังกายยืดเส้นยืดสายนิดหน่อย และแต่งตัวไปโรงอาหาร แต่ตอนเดินไปผมใช่ล่องหนไปด้วยนะผมอยากรู้ว่ามันจะใช่ได้ดีแค่ไหน จนผมเดินมาถึงโรงอาหารก็ไม่มีใครสังเกตุผมเลย ยกเว้นมาร์คนะที่หันมามองผมตอนเดินผ่านกันผมที่เห็นแบบนั้นก็ยืนนิ่งและรอให้มาร์คเดินหนีผมจึงเดินต่อ ผมเดินไปนั่งโต๊ะและรอจังหวะคนเผลอๆปลดล่องหนออก แต่ผมไม่รู้เลยว่ามีคนแอปมองผมอยู่
“ราเวีย:ทะ ท่านมาร์คคะหะ เห็นนั้นไหมคะ”
“มาร์ค:เค้าล่องหนได้”
“ราเวีย:มันเป็นไปได้หรอคะที่มนุษย์จะทำแบบนั้น”
“มาร์ค:อากิเค้าน่าจะเป็นคนพิเศษ”
“ราเวีย:อย่างนี้ต้องให้ความสำคัญกับเค้าอย่างมากเลยใช่ไหมคะ”
“มาร์ค:ไม่ใช่อย่างมาก แต่สำคัญที่สุด”
ตัดมาทางอากิ
ผมหวังว่าวันนี้จะมีเนื้อกลายพันธุ์ให้กินอีก เพราะผมหวังจะได้สกิลอีก และอาหารวันนี้คือซุปเนื้อใส่อะไรซักอย่างที่เหมือนมันฝรั่ง? แต่มันคงจะกินได้แน่ๆเพราะป้าคนทำอาหาร คงไม่เอาอะไรที่กินไม่ได้มาให้กินหรอกใช้ไหม ผมนั้งตัดสินใจอยู่สักพักก็ตักมันขึ้นมาและลองกินดู รสชาติที่ได้คือ!!!
“อากิ:ก็มันฝรั่ง”
<ราเฟล:มันไม่ใช่มันฝรั่งแบบโลกเจ้าหลอกนะ ในคอหอยนี้เค้าเรียกมันว่า เปเปโร เป็นพืชตระกูลหัวที่เป็นแป้ง>
“อากิ:… ก็มันฝรั่งนั้นละ”
<ราเฟล:ข้าบอกไม่ใช่ไง!!!>
ผมก็ทำเป็นไม่สนใจที่ราเฟลพูดละกินต่อไป จนหมดและแล้วก็แจ้งเตือนตามเคย
[อลิส:ท่านรับประทานเนื้อก็อบลิน ท่านดูดซับมานา 30 ท่านรับประทาน เปเปโร ดูดซับความแข็งแกร่งได้ 1]
เดี่ยวนะ ดูดซับเปเปโรได้รับ 1 ความแข็งแกร่ง ผมที่สงสัยว่าดูดซับจากพืชได้โดยหรอเลยถามอลิสดู
“อากิ:อลิสมันสามารถดูดซับจากพืชได้ด้วยหรอ”
[อลิส:ไม่ทราบคะ ต้องถามท่านราเฟลดูคะ]
<ราเฟล:ไม่ต้องเรียกท่านหรอกนะอลิสจัง เรียกพี่สิจ้ะ>
[อลิส:คะพี่ราเฟล]
<ราเฟล:นั้นละอลิสจัง ถ้าลูปหัวได้อยากรูปจัง>
“อากิ:เออ ราเฟลแล้วเรื่องสกิลละ”
<ราเฟล:อ้อใช่ๆ เรื่องที่ว่าดูดซับค่าความแข็งแกร่งได้ใช้ไหม ขอดูก่อนนะอืมมม>
ตอนที่อลิสกำลังดูผมก็ตื่นเต้นสุดๆเลยละ เพราะมันจะเป็นความสามารถใหม่ของผมเลยถ้าใช่อย่างถูกวิธี
<ราเฟล:อ้อ อากิจำตอนสกิลมันเพิ่มค่าความชำนาญขึ้นได้ไหม>
“อากิ:จำได้สิ จากF-}F ใช่ไหม”
<ราเฟล:ใช่ตอนนั้นละที่ความสามารถใหม่เพิ่มขึ้นมา มันคือดูดซับทุกอย่างที่มีมานาได้ แต่จะได้แต่สเตตัสตามของที่กินไป อย่างเช่น เปเปโร ที่เจ้ากินไปเมื่อกี้จะสุ้มให้ ค่าความแข็งแกร่งหรือความอึดนะ>
อืม ผมเข้าใจละถ้าผมกินของที่มีมานานผมก็มีสิทธิ์ได้รับค่าต่างๆแบบสุ้มตามวัตถุดิบสินะ งั้นต่อไปนี้ต้องขยันมากินอาหารละ แต่ตอนนี้กินเสร็จแล้วขอไปสนามประลองดีกว่า ละผมก็ลุกขึ้นมาและเดินออกจากโรงอาหาร
ตัดมาทางสนามประลอง
!”14/3:ทุกคนหัวหน้ากินข้าวเสร็จแล้วรีบเข้าแถวเร็ว”!
ปล.จากผู้แต่ง เลขนำหน้าคือเลขบอกลำดับที่อยู่ในหน่วยนะคัฟ ส่วนเลขหลังคือหน่วยที่อยู่
หลังจากที่หมายเลข 14 ในหน่วยที่ 4 วิ่งมาบอกทุกคน ทุกคนก็รีบเข้าแถวยืนรออากิทันที
ตัดมาทางอากิ
ผมหลังจากเดินออกมาจากโรงอาหารก็เดินเข้ามุมที่ไม่มีคนละใช้สกิลล่องหนและเดินออกมา และตรงไปสนามประลองทันที พอผมมาถึงสนามประลองก็พบว่าทุกคนยืนรอผมอย่างเป็นระเบียบรออผมอยู่ ผมเดินไปหน้าสุดและคอยๆคลายล่องหนจากหัวไปจนถึงเท้า ทุกคนที่อยู่ที่นั้นตกใจกับที่ผมออกมาจากความว่างเปล่าและเริ่มคุยกัน
“คนในแถว:หัวหน้าเค้าออกมาจากอากาศได้ไง”
“คนในแถว:สุดยอดสุดๆเลยหัวหน้าพวกเราโผล่มาจากอากาศได้ด้วย”
‘เมิ่งซิน:เค้าหายตัวได้ด้วยหรอ เค้าทำได้ตอนไหนนะ’
‘ลีน่า:พี่อากิไปหายตัวได้ตอนไหนนะ’
‘คริส:โคตรเท่เลย’
‘แดรก:ตอนแรกก่อนที่จะมาเข้าหน่วยนี้ก็ได้ยินคนเค้าลือกันว่าหัวหน้าหน่วยนั้นเก่งมาก แต่นึกไม่ถึงว่าจะหายตัวได้ตอนแรกที่เห็นภาพเบลอๆตรงหน้าคือเค้าสินะ5555 เจอหัวหน้าดีๆให้แล้วสิ ต้องทำดีกว่านี้ละเริ่มจากบอกให้ทุกคนเงียบเลยละกัน’
” จากผู้แต่งแบบนี้คือตัวละครคิดในใจนะคัฟ
ในตอนที่เสียงคนคุยกันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แดรกก็ตะโกนขึ้นมาว่า
!”แดรก:ทุกคนเงียบ”!
และทุกคนก็เงียบและเข้าสู้ความสงบ ผมประทับใจในไหวพริบเค้านะ แต่มีไหวพริบอย่างเดี่ยวหรอป่าวต้องทดสอบ
“อากิ:ฉันไม่อยากเสียเวลาขอเริ่มเลยละกัน แต่คงไม่มีใครลืมเรื่องที่บอกเมื่อวานใช้ไหมว่าฉันบอกอะไร”
“กับตันทั้ง 4:ครับ/คะ”
จากผู้แต่งต่อไปนี่ผมจะเรียกหัวหน้าหน่วยยอยว่ากับตันนะคัฟจะได้ไม่งงกัน
“อากิ:ดีงั้นเริ่มจากหน่วยที่ 1 เลย”
‘แดรก:มาแล้ว ต้องทำให้หนักแน่นและดูดี’
แดรกเค้าก้าวมาข้างหน้าขึ้นมาหนึ่งก้าวและรายงาน
“แดรก:หน่วยผมมีนักดาบ 3 แทง 3 นักธนู 4 นักเวทย์ 4 และนักบวช 2 ครับ!”
“อากิ:รับทราบ ต่อไปหน่วยที่ 2”
‘เมิ่งซิน:แดรกเค้าก้าวขึ้นไปหนึ่งก้าวคอยรายงายสินะ แถมดูอากิจะชอบด้วยต้องทำตามแล้วสิ’
แล้วเมิ่งซินก็ก้าวออกมาหนึ่งก้าวและรายงาน
“เมิ่งซิน:หน่วยดิฉันมีนักดาบ5 แทง 2 นักธนู 3 นักเวทย์ 3 นักบวช 3 คะ”
“อากิ:รับทราบ ต่อไปหน่วยที่ 3”
ลีน่าก้าวออกมาแบบคนอื่นและรายงาน
“ลีน่า:หน่วยดิฉันมี นักดาบ 2 แทง 3 นักธนู 5 นักเวทย์ 3 นักบวช 3 คะ”
“อากิ:รับทราบ ต่อไปหน่วยสุดท้าย”
คริสก้าวออกมาข้างหน้าและรายงาน
“คริส:หน่วยผมมีนักดาบ 2 แทง 6 นักธนู 3 นักเวทย์ 3 และนักบวช 2 ครับ”
“อากิ:โอเค ฉันรู้แล้วว่าแต่ละหน่วยมีความแตกต่างกันยังไง ฉันเลยคิดอะไรเล็กๆน้อยๆออก คือจะให้แต่ละหน่วยไปล่าโดยที่ฉันจะตามไปด้วยโดยจ้ะให้คะแนน หน่วยไหนคะแนนน้อยสุดโดนลงโทษ ใครสงสัยตรงไหนถามเข้าใจไหม”
“ทุกคน:เข้าใจครับ”
โอเค ถ้างั้นมาเริ่มจาก… เดี่ยวนะมีคนยกมือนิ
“อากิ:คนที่ยกมือ บอกเลขตัวเองและหน่วยมาและถามมาได้”
“???:ผมเลขที่ 7 หน่วย 4 ขอถามว่าถ้าได้คะแนนสุดท้ายจะได้รับบทลงโทษอะไรครับ”
“อากิ:ถ้าได้ที่สุดท้ายแปลว่าอ่อนแอต้องทำอะไรเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น”
“7/4:ฝึกครับ”
“อากิ:ใช้แล้วการฝึก ด้วยที่จะต้องฝึกต่อสู้กับฉันเข้าใจไหม”
“ทุกคน:เข้าใจครับ”
“อากิ:โอเค งั้นขอเริ่มจากหน่วยที่ 1 ให้เวลาเตรียมพร้อม 10 นาทีละไปเจอกันที่ทางไปมหาเขาวงกต”
หลังจากพูดจบผมก็หายตัวทันที แต่ผมไม่ได้ไปไหนหรอกนะผมแค่ถอยออกมานิดหน่อยและดูว่าพวกเค้าจะทำยังไง พวกเค้าเตรียมอาวุธอุปกรณ์อย่างพร้อมเลยแฮะและดูเหมือนแดรกจะสั่งการได้ดีมาก อะพวกเค้าออกเดินทางไปละ แค่ 4 นาทีเองน่าประทับใจดีนิ และผมก็เดินตามพวกเค้าจนถึงทางเข้ามหาเขาวงกต ผมรีบเดินไปอยู่ข้างหน้าพวกเค้า และผมก็ปลดหายตัวออกแต่ก็ทำคนแถวนั้นตกใจและอุทานคำหยาบออกมา
“???:อุย เหียตกใจหมดออกมาจากไหนวะ”
“อากิ:โทษทีที่ทำให้ตกใจไปนะพวก เอาละน่าจะพร้อมแล้ว งั้นก็ไปได้เลย”
ละผมก็หายตัวและหลีกทางให้พวกเค้าและเดินตามหลังไป จนพวกเค้าจัดขบวน อ้าจัดขบวนได้หน้าสนใจดีนิ หน้าสุดแทง 2 นักธนูตามหลัง 4 นักดาบ 2 นักบวช2 นักเวทย์ 4 และแทง 1 นักดาบ 1 ปิดท้ายเอาไว้ กันทุกสถานการณ์เลยสินะคิดได้รอบคอบดี แต่ต้องมาดูตอนเจอมอนสเตอร์อะนะว่าจะดีหรือป่าว หลังจากเดินมาสักพักก็เจอเข้ากับก็อบลิน 5 ตัวข้างหน้าจะทำไงดีนะแดรก
“แดรก:แทงนั่งลงเปิดทางให้ธนู”
และแทงก็นั้งลงและเปิดทางให้นักธนูยิงใส่พวกก็อบลินจนตายหมด ผมที่เห็นอย่างนั้นก็เดินไปหาแดรก และพูดกับเค้าว่า
“อากิ:ความคิดสุดยอดไปเลยนิแถมใช้ได้ดีกับทางแคบๆแบบนี้ด้วย”
“แดรก:เออ หัวหน้าใช้ไหมครับตอนนี้อยู่ไหนหรอครับ”
เอ้าลืมปลดหายตัวนี้หว่า
[อลิส:?]
<ราเฟล:?? ดูพ่อหนุ่มนี้ที่ลืมสกิลตัวเองสิ>
*”อากิ:หยุดเลยพวกเธอไม่ต้องหัวเราะเลย”*
“แดรก:อะไรนะครับ”
“อากิ:ไม่มีอะไร แค่อยากจะบอกว่าความคิดนายดีมาก ถ้าใช่วิธีแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆคงสบายแล้วละ”
“แดรก:ขอบคุณครับ”
“อากิ:ถ้างั้นฉันไปละ”
ละผมก็หายตัวและเฝ้าดูการล่าต่อไปเรื่อยๆ จนมาเจอกับฝูงสไลม์ 10 กว่าตัวได้ แต่คราวนี้คงใช่ธนูไม่ได้แล้วจะทำไงน่า
“แดรก:ธนูและนักเวทย์สลับตำแหน่งกัน แทง1 เปลี่ยนจากนั่งเป็นไปหลบด้านข้างแทน และถ้านักเวทพร้อมแล้วรายคาถาไว้รอ”
“นักเวทย์:เปลวเพลิงต้นกำเนิดแห่งความร้อยและการทำลายโปรดมารวมกันและโจมตีศัตรูของข้า ไฟบอล?”
โอ้วอย่างเท่เลยแฮะ อย่างมีเวทย์บ้างจัง และลูกเพลิงสี่ลูกก็ลอยไปหา ฝูงสไลม์และลงกลางดงสไลม์จนพวกมันตายหมด ในดอกเดี่ยว
“แดรก:สลับตำแหน่งคืนเหมือนเดิม”
น่าประทับใจสุดๆเลย ให้คะแนน 8/10 ทำไม่ให้เต็ม 10 นะหรอทั้งที่ดูมีประสิทธิภาพขนาดนั้น ก็เพราะตอนเจอทางแยกพวกเค้าไม่ได้ส่งคนไปดูทางแยกก่อนเลยและเดินผ่านไปเลย ถ้าโดนโจมตีจากด้านข้างตอนเดินคงหันมาช่วยกันยากแน่ๆ เลยหักสำหรับส่วนนี้ เอาละให้คะแนนแล้วกลับดีกว่า ผมเดินไปหาแดรกและบอกว่ากลับได้
“อากิ:แดรกกลับกันเถอะ”
“แดรก:แต่พวกผมยังล่าต่อได้นะครับ”
“อากิ:เรายังมีทีมอื่นที่ต้องมาอีกแถมทางข้างหน้าทางแยกยังเยอะและไม่เหมาะกับขบวนของนายแน่ๆ”
‘แดรก:ใช่ฉันสังเกตเห็นมาได้สักพักตอนเดินผ่านทางแยกแล้วว่าขนวบนี้กันข้างไม่ค่อยได้และทางข้างหน้าทางแยกเยอะด้วยถ้าไปต่ออาจจะเกิดอันตรายคงต้องกลับ’
“แดรก:ครับ ทุกคนหันหลังและกลับได้”
พวกผมกลับออกมาได้สบายๆ และมาถึงทางออกอย่างปลอดภัย ผมเดินไปหน้าขบวนและปลดหายตัวและให้แดรกรายงายว่าล่าอะไรมาได้บ้าง
“อากิ:ขอรายงานการล่าหน่อย”
“แดรก:ครับ การล่าครั้งนี้จัดการก็อบลินได้ 24 ตัว สไลม์ 17 ตัวและโคโบล 7 ครับ”
“อากิ:เยียมมาก กลับไปและพักได้ และแดรกฝากบอกให้หน่วยที่ 2 มาด้วยละ”
“แดรก:ครับ”
“อากิ:อ้ออีกอย่างคริสตัลมานาของเจ้าสไลม์อย่าพึงเอาไปทำอะไรนะเก็บไว้ก่อน”
แดรกพยักหน้าและพาหน่วยของเค้ากลับไป ส่วนผมก็รออยู่ที่นี้
ข้อมูลตอนจบวันนี้ขอเสนอ เปเปโร
เปเปโรเป็นพืชที่มีหัวและรสชาติเหมือนมันฝรั่งของโลก แต่พวกมันมีมานาในตัวด้วย สำหรับคนปกติกินมันจะเร่งการฟื้นฟูมานา และที่สำคัญที่ทำให้มันต่างจากมันฝรั่งปกติคือมันไม่ได้เอาหัวมันฝั่งไว้ในดิน แต่มันขึ้นเป็นเคลือตามกำแพงและออกหัวมาเลย แต่ยังไงมันก็คือมันฝรั่งอยู่ดี
จากผู้แต่ง
มี 2 พาทนะทุกคนอันพาทแรก
[ข้อมูลของตัวละคร]
[ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/65
เลเวล 11 (103/110)
HP 520/520
MP 1060/1060
ค่าความหิว 88/100
ค่าความเหนื่อยล้า 66/100
อาชีพ ไม่มี
เผ่าพันธุ์ มนุษย์(98%) กลายพันธุ์(1%)???(1%)
ค่าสเตตัส
ความแข็งแกร่ง 26(+3)
ความเร็ว 27(+3)
ปัญญา 27(+13)
มานา 106(+3)
ความอึด 20(+3)
ไหวพริบ 20(+3)
โชค 15(+3)
พลังป้องกัน 15(+3)
พลังโจมตี 26(+3)
พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 15
ฉายา ผู้ถือครองหนังสือหนังสือแห่งความรู้และความลับ ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย นักล่าสไลด์{E}(F) ตะกละ นักล่าก็อบลิน{D-}(F-) NEWนักวิ่ง{D}(F-) NEWผู้ฆ่าราชาเผ่าพันธุ์สไลม์
สกิล THECODEX การดูดซับ{M}(F)
การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม{SSS}(F) AIของระบบ{SSS+}(M) NEWฟื่นฟู{S}(F-) NEWเปลี่ยนสีผิวหนัง{A}(F-) แปลภาษา{B}(F-) ใจเย็น{D}(F) การทุบ{F}(F-) การฟาด{F}(F-) ต้านทานความเจ็บปวด{F}(F) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น{E-}(F-) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ{F-}(F-) ขว้างปา{E-}(F-) เล็งเป้า{E-}(F-) สมาธิ{E-}(F-) สกิลหลบหลีก{D-}(F-) สกิลปัดป้อง{D-}(F) สกิลฟันดาบ{F}(E) วิ่งระยะไกล{D}(D) เร่งความเร็ว{D}(F-) ชาร์จ{D}(F-) โฟกัส{D}(F-) ยิงธนู{D}(F-) ดาบคู่{D}(F-)]
