Kuro no Maou (มารดำ) – ตอนที่ 45 อารัมภบทของคืนเดือนหงาย

วันที่ 15 ของเดือนแห่งน้ำพุ (ชิมิสึ) เป็นอีกครั้งที่ฉันจ้องมองพระจันทร์เต็มดวงบนท้องฟ้าเพียงลำพัง

ฉันเคยอยู่คนเดียวมาจนถึงตอนนี้ และฉันจะอยู่คนเดียวตลอดไป

ไม่เป็นไร ถ้าฉันยังเป็นเด็กได้ ฉันจะไม่เจ็บปวด ฉันจะไม่รู้สึกขมขื่น ฉันจะไม่รู้สึกเหงา ไม่มีใครจะโกรธเคือง ฉันจะลืมทุกอย่างและใช้ชีวิตต่อไป

แต่นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นพระจันทร์เต็มดวงเพียงลำพัง

ฉันจะไม่มีวันลืม ในวันที่ 4 ของเดือนแห่งสายลมต้นฤดูร้อน (เรียวคุฟุฟ) ฉันได้พบกับโชคชะตา

“ฉันชื่อคุโรโนะ มาโอะ เธอล่ะ?”

ถ้าฉันอยู่แบบเด็กๆ มันจะไม่เจ็บปวดเหรอ? มันจะไม่เจ็บ? มันจะไม่เหงา? มันจะไม่เศร้า?

มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด

มันเป็นเพียงการหลอกลวง หลอกตัวเอง หลอกตัวเอง ทำเหมือนว่าฉันไม่สังเกต……..

แต่ทั้งหมดนั้นไม่สำคัญอีกต่อไป

อดีตไม่สำคัญอีกต่อไป ทุกอย่างไม่สำคัญอีกต่อไป

ก็เพราะว่า——

“อา ตราบใดที่ผมมีลิลี่ ผมสามารถอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้ ผมจะไม่เหงา”

ความรู้สึกเดียวกับตัวฉัน

ตราบใดที่นายอยู่เคียงข้างฉัน ฉันก็จะอยู่ต่อไปได้ ฉันจะไม่เหงา

ฉันจะไม่หวนคืนสู่อดีตอีก ฉันจะไม่กลับไปอ้างว้างอีก เพราะนายอยู่กับฉัน

ใช่ นั่นคือเหตุผลที่ทั้งโลกต้องการเพียงแค่นายและฉัน

ตอนนี้อย่างอื่นไม่จำเป็น