เมื่อเรน่ากลับมาถึงที่วังสวรรค์ของเธอที่ตั้งอยู่ในเอลีออส
“นั่นมันยากนะเรน่า”
เรน่าถูกเรียกอยู่ที่ประตูหลักของพระราชวัง
เมื่อฉันมองไปในทิศทางของเสียง ฉันเห็นเทพเจ้าผู้ชายองค์หนึ่ง เรน่าขมวดคิ้วเมื่อได้เห็นที่มาของเสียง
อัลฟอส เทพแห่งดนตรีและศิลปะ
นั่นคือชื่อของเทพบุตร แม้ว่าเรน่าจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับแต่นี่ก็คือฝาแฝดของเธอและยังเป็นพี่ชายของเธอ
“คุณต้องการอะไรอัลฟอส?”
เรน่าดูไม่พอใจและถามอัลฟอสเกี่ยวกับธุระของเขา
เรน่าไม่ชอบพี่ชายคนนี้จริงๆ
ดูเหมือนพวกเขาจะดูคล้ายกันมาก แต่เรน่าอยากจะเชื่อว่าบุคลิกของพวกเขาแตกต่างออกไป
“ดูเหมือนว่า อัศวินดำจะพยายามฆ่าคุณนะเรน่า”
“แล้วทำไมถึงกล้ามาถามอะไรแบบนั้นล่ะ”
เรน่าพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
“โอ้ ฟังนะเรน่า อัศวินดำคนนั้นมีปัญหานิดหน่อย”
“ฉันรู้ว่าเขาคือปัญหา”
อัลฟอสส่ายหัว
“เขาเพิ่งทำลายกองกำลังอัศวินศักดิ์สิทธิ์”
“ใช่?”
เรน่าอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงโง่ๆ
กองกำลังอัศวินศักดิ์สิทธิ์เป็นกลุ่มวีรบุรุษและเทวดามนุษย์ชั้นสูงที่รับใช้โอดิส ราชาแห่งแสงสว่าง
พวกเขาเป็นเหล่าอัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ และเป็นหน่วยหัวกะทิที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้เทพเจ้าแห่งแสง
สิ่งเดียวที่เทียบได้กับพวกเขาคือ อัศวินดำที่รับใช้ราชาปีศาจโมเดส
เรน่าประหลาดใจที่อัศวินศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลาย
“ท้องฟ้ารอบๆ เอลิออสอยู่ภายใต้เขตอำนาจของพวกเขา โดยปกติแล้ว ท้องฟ้าเหนือสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรียก็อยู่ในช่วงนั้นเช่นกัน เขาบินไปบนท้องฟ้านั้น”
ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้บินไปบนท้องฟ้าใกล้กับเอลิออสโดยไม่ได้รับอนุญาต
อัศวินศักดิ์สิทธิ์กำลังลาดตระเวนบริเวณนั้นของท้องฟ้าอยู่ตลอดเวลา
หากเขาบินโดยไม่ได้รับอนุญาต เขาจะถูกพวกนั้นจับ
“จากนั้น เขาก็เข้าต่อสู้กับคนที่พยายามจะจับตัวเขาและทำลายพวกเขา เขาคือคนที่เอาชนะผู้กล้าที่ทำลายกองกำลังของราชาปีศาจได้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาจะทำแบบนั้นได้”
อัลฟอสพูดง่ายๆ
เรน่าจำอัศวินดำได้
เขามีผมสีเข้ม ใบหน้าที่กล้าหาญและมีเงาเล็กน้อย และดวงตายาวที่มีสีฟ้าเล็กน้อยที่ทิ้งความประทับใจไว้ เมื่อเทียบกับอัลฟอสและเรย์จิแล้ว เขาเป็นคนธรรมดาและไม่โดดเด่น แต่หากมองใกล้ ๆ เธอก็จะมีใบหน้าที่สวยงาม
“โอ้ คุณดูมีความสุขนะเรน่า”
อัลฟอสกล่าว
“อะไรนะ!?
เรน่าเบะปากของเธอ
“แล้วคุณคิดจะทำอะไรล่ะท่านโอดิส”
“ฉันไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรเลย ลอร์ดโอดิสไม่ต้องการต่อสู้กับโมเดส”
เรน่าขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งนี้
โอดิส ราชาแห่งแสงสว่าง แสวงหาความสงบสุขจากเทพเจ้าแห่งความมืด
นั่นดูไม่น่าสนใจสำหรับเรน่า
ขั้นแรก เทพแห่งแสงถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน มีฝ่ายหนึ่งที่แสวงหามิตรภาพกับฝ่ายที่ต่อต้านเทพเจ้าแห่งความมืด
ส่วนใหญ่เป็นฝ่ายศัตรู เรน่าก็อยู่ที่นั่นด้วย
“ในช่วงเวลานี้… เทพเจ้าแห่งความมืดนั้นอันตราย ในหมู่พวกมัน โมเดสนั้นอันตรายเป็นพิเศษ เขาได้รับสืบทอดพลังของเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างที่พยายามจะทำลายโลก”
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่เรน่า คุณไม่คิดว่าพวกที่มาจากอีกโลกหนึ่งก็อันตรายเหมือนกันเหรอ? นั่นคือเหตุผลที่ท่านโอดิสทำข้อตกลงกับโมเดส”
“ข้อตกลงแบบไหน?”
“มันเป็นข้อตกลงที่เราจะไม่เรียกผู้คนจากอีกโลกหนึ่งมาอีก มันเป็นเรื่องปกติ สำหรับท่านโอดิสแล้ว ผู้กล้าและอัศวินดำของเขามีปัญหามากกว่าโมเดส ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาคือสัตว์ประหลาดที่สามารถทำลายล้าง อัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่มีได้ตัวคนเดียว นั่นคือเหตุผล”
“ฉันเห็น……”
ในการประชุมของเหล่าเทพแห่งแสง ห้ามอัญเชิญผู้คนจากอีกโลกหนึ่ง
หากเป็นเช่นนั้น เทพแห่งแสงจะแย่ลงเว้นแต่ว่าโมเดสจะถูกแบนด้วย
“เช่นกันเรน่า ลอร์ดโอดิสต้องการให้คุณทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับผู้คนจากอีกโลกหนึ่งที่ปัจจุบันอยู่ในโลกนี้ เพราะคุณคือคนที่เรียกพวกเขาออกมา”
เรน่าถูกตีตรงจุด
มันควรจะง่ายกว่าในตอนแรก ทุกอย่างควรจะจบลงถ้าพวกเขาเอาชนะโมเดสและส่งพวกเขากลับไปยังโลกอื่น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่ห่างออกไปเพียงหนึ่งก้าว อัศวินดำก็ปรากฏตัวขึ้น
ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องมืออัญเชิญทั้งหมดก็หายไป
ห้ามมิให้มีการอัญเชิญ และเพิ่งมีการตัดสินใจว่าจะห้ามการสร้างเครื่องมือดังกล่าว
การย้ายเหล่าผู้กล้าอาจกลายเป็นเรื่องยากในอนาคต
“เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ใช่คนที่อัญเชิญอัศวินดำ!”
อัศวินดำถูกโมเดสเรียกมา และเรน่าไม่สามารถทำอะไรกับมันได้
“อ่า นั่นเป็นเรื่องจริง แต่ โมเดสบอกว่าการกระทำของอัศวินดำขึ้นอยู่กับเหล่าผู้กล้าของเรน่า ดังนั้นมันจึงขึ้นอยู่กับคุณ”
แม้ว่าโอดิสจะไม่โจมตี แต่หากเหล่าผู้กล้าโจมตี โมเดสก็ต้องให้อัศวินดำมาป้องกัน มันจะเป็นคำขอปกติสำหรับโมเดส
“นั่นคือเหตุผลเรน่า นั่นคือสิ่งที่ฉันมาเพื่อบอกคุณ ฉันต้องการให้คุณแน่ใจว่าเหล่าผู้กล้าจะไม่ขัดต่อผลประโยชน์ของเรา”
เรน่าไม่สามารถพูดอะไรกลับได้
เนื่องจากฉันไม่สามารถเอาชนะโมเดสได้ ฉันจึงต้องจัดการการกระทำของเหล่าผู้กล้า หากพวกเขาประพฤติไม่ดี เรน่าเธอน่าจะสูญเสียตำแหน่งในเทพแห่งแสงสว่าง
“โอเค ให้เหล่าผู้กล้าไปทำอะไรสักอย่างกันเถอะ และถ้านั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องการ ทำไมคุณไม่กลับบ้านไปล่ะ?”
เรน่าพูดอย่างโกรธๆ
“ฉันขอโทษ แต่ฉันขออีกอย่างได้ไหม”
“คราวนี้คืออะไร!”
เรน่าจ้องมองไปที่ อัลฟอสอย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่พี่ชายประเภทที่จะหวาดกลัวกับเรื่องแบบนี้
“เรน่า คุณจะไม่แต่งงานเหรอ?”
“หือ? จู่ๆ เกิดอะไรขึ้น? นั่นเป็นข้อความจากโอดิสด้วยเหรอ?”
“ไม่ นั่นเป็นคำพูดของพี่ชายที่กังวลเกี่ยวกับน้องสาวคนเดียวของเขา”
เรน่าคิดว่ามันเป็นภาระที่ไม่จำเป็น
“ถ้ามีผู้ชายที่คู่ควรกับความรักของฉัน ฉันจะคิดดู อัลฟอส แต่ยังเขาต้องแตกต่างจากคุณ”
เรน่าจ้องมองพี่ชายของเธอแล้วพูด
อัลฟอส ชายที่หล่อที่สุดในโลก มีภรรยามากกว่า 2,000 คน
เรน่าไม่ได้ตั้งใจจะมอบความรักให้กับคนที่เหมือนกับพี่ชายของเธอ
“นั่นก็เหมือนกับผู้กล้าของคุณหรือเปล่า?”
“หือ? เรย์จิ? จู่ๆ เกิดอะไรขึ้น?”
ทำไมจู่ๆ ฉันถึงถามถึงเรย์จิล่ะ?
เรน่าสงสัย
“ไม่หรอก ผู้กล้าของคุณเป็นที่พูดถึงไปทั่วเมืองในหมู่เหล่าเทพธิดาเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้ยินมาว่าเขาหล่อและมีความสามารถที่น่าทึ่ง ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”
อัลฟอสมองไปที่เรน่าด้วยสายตาค้นหา
เรน่าประหลาดใจกับคำพูดของอัลฟอส
(ฉันไม่เคยคิดว่าเรย์จิจะเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์)
เรย์จินั้นหล่อและแข็งแกร่งอย่างแน่นอน แม้แต่ในบรรดาเทพแห่งแสงสว่าง ก็มีคนไม่มากที่สามารถเอาชนะเขาได้
เทพธิดาแห่งแสงคงสังเกตเห็นเรย์จิแล้ว
เรน่ามีอาการปวดหัว
“เรย์จิไม่เหมาะกับฉัน คุณอยากให้เขาออกไปจากโลกนี้หลังจากเอาชนะราชาปีศาจได้ไหม?”
สำหรับเรน่า เรย์จิเป็นเพียงคนที่เธอควรใช้เป็นเครื่องมือ
นอกจากนี้ เรย์จิยังมีลักษณะคล้ายกับอัลฟอสอีกด้วย ฉันก็เลยไม่ค่อยชอบมันนัก
ตั้งแต่เรย์จิมายังโลกนี้ เขาได้จับมือกับผู้หญิงมากมาย มันดูเหมือนอัลฟอส
และในหมู่พวกเขาเหล่าวาลคิรี เรน่ารู้ว่ายังมีคนอื่นๆ อีกวาลคิรีนั่นคือเหตุผลที่เขาไม่พาเธอไปที่สาธารณรัฐเซนต์เลนาเรีย
(ฉันจะทนไม่ไหวหากลูกน้องคนหนึ่งแตะต้องฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต)
เรน่าปวดหัวเมื่อนึกถึงเรย์จิ
“ฉันเข้าใจแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ดีก็ตาม สมกับที่เรน่าคาดหวังไว้ คุณเป็นเจ้าหญิงที่สวยงามในสวรรค์อย่างแท้จริง เป็นองค์สูงส่งที่ไม่มีใครสามารถแตะต้องได้”
อัลฟอสยิ้มอย่างมีความสุข
“ฮะ…”
เรน่าไม่เข้าใจว่าทำไมอัลฟอสถึงหัวเราะ
“ฉันโล่งใจที่ได้ยินแบบนั้น แล้วพบกันใหม่ เรน่า”
พูดจบอัลฟอสก็จากไป เรน่าจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขา
(ไม่มีทางที่ผู้ชายจะเหมาะสมกับฉัน)
เรน่ารู้ว่าเธอคือสุดยอดความงาม
ไม่มีผู้ชายที่เหมาะสมสักคน
ผู้ชายทุกคนอาจรักเรน่า แต่เรน่าจะไม่มีวันรักเธอ ผู้ชายทุกคนมีไว้ให้รับใช้
เรน่านึกถึงผู้ชายที่ขอเธอแต่งงานมาจนถึงตอนนี้
คนเบ็ดเตล็ด. ฉันจำมันได้และลบมันทิ้งไป
และนั่นคือตอนที่ฉันกำลังคิดถึงผู้ชายแบบนี้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ได้มีใบหน้าเดียวที่คงอยู่ตลอดไป
เรน่าสับสนกับสิ่งนี้
(เหตุใดใบหน้าของอัศวินดำจึงปรากฏมาได้ล่ะ?)
◆
เหล่าผู้กล้ามารวมตัวกันที่ห้องพักผ่อนของวิหาร
“ขอโทษนะชิยูกิซัง”
ชิโรเนะโค้งคำนับต่อหน้าชิยูกิ
“ฉันกังวลอยู่แล้วชิโรเนะซัง ฉันอาจจะตายเร็วๆ นี้ก็ได้”
ชิยูกิดุชิโรเนะ
ประการแรก ชีวิตของชิโรเนะมีความสำคัญต่อชิยูกิมากกว่าชีวิตของเรน่า เธอคิดว่ามันไร้สาระที่ชิโรเนะยอมเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเรน่า
หลังจากนั้น ชิยูกิและคนอื่นๆ ก็ไล่ตามชิโรเนะที่วิ่งออกไปเพียงลำพัง
ฉันไล่ตามเขาไปแต่ก็ทำไม่ทัน นั่นเป็นเพราะฉันเจอนักรบเขียวมังกร ระหว่างทาง
เรย์จิไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด คายะไม่สามารถไปกับเขาเพื่อปกป้องเคียวกะที่หมดสติจากการดื่มได้ ส่วนชิยูกิและเพื่อนๆ ของเขาต้องต่อสู้อย่างยากลำบากโดยแทบไม่มีกองหน้าเลย
นอกจากนี้ เนื่องจากพวกเขาอยู่ในอาคาร ชิยูกิและริโนะจึงไม่สามารถใช้เวทมนตร์ที่มีพลังการยิงสูงได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเอาชนะนักรบเขียวมังกรได้ ในที่สุดเมื่อฉันมาถึงห้อง ฉันเห็นชิโรเนะกำลังร้องไห้และมีอัศวินดำยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
เมื่ออัศวินดำเห็นชิยูกิและคนอื่นๆ เขาก็เก็บดาบเข้าฝักแล้วก็จากไป
ชิโรเนะไม่เหมาะกับอัศวินดำเลย ถ้าอัศวินดำต้องการฆ่าชิโรเนะ เขาก็สามารถทำได้ง่ายๆ เมื่อคิดเช่นนั้น ชิยูกิก็รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังของเธอ
“ชิยูกิ ทำไมคุณไม่หยุดแค่นั้นล่ะ? มันเป็นความผิดของฉันตั้งแต่แรก เพราะความไร้ค่าของฉัน ฉันจึงทำให้เรน่าและชิโรเนะตกอยู่ในอันตราย ฉันขอโทษ ชิโรเนะ”
เรย์จิขอโทษชิโรเนะ
เรย์จิไม่สามารถให้อภัยตัวเองที่ทำให้ชิโรเนะและเรน่าสหายคนสำคัญของเขาตกอยู่ในอันตราย
เมื่อเรย์จิพบกับเรน่าครั้งแรก เขารู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านทั่วร่างกายของเขา
เรย์จิไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยกว่านี้มาก่อนในชีวิตของเขา
ฉันมาโลกนี้เพื่อพบเธอ
ฉันทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย เรย์จิรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้
“ไม่ ฉันสบายดี เหนือสิ่งอื่นใด ฉันอยากให้ซาโฮโกะซังสบายใจ”
เมื่อพูดอย่างนั้น ชิโรเนะก็มองไปที่ซาโฮโกะ ซาโฮโกะมองเรย์จิด้วยความกังวล
เรย์จิยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ เป็นเรื่องปกติที่จะต้องกังวล
“ฉันขอโทษ ซาโฮโกะ ฉันทำให้เธอกังวล”
“ไม่ ตราบใดที่เรย์คุงยังปลอดภัยก็ไม่เป็นไร”
ซาโฮโกะพูดพร้อมยอมแพ้ไปครึ่งหนึ่ง
ซาโฮโกะรู้จักเรย์จิมาตั้งแต่เด็ก นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไร
“อืม ฉันเดาว่าทุกคนปลอดภัยดี”
“นาโอะจังพูดถูก ดูเหมือนว่าอัศวินดำจะไม่มีเจตนาฆ่าใครเลย”
“นั่นก็จริง แต่…”
สีหน้าของชิยูกิเปลี่ยนไปแปลกๆ เมื่อได้ยินคำพูดของริโนะ
ดูเหมือนว่าอัศวินดำคิดผิดว่าเรน่าจะทำการอัญเชิญครั้งใหม่ และเข้ามาหยุดเธอไม่ให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีผู้เสียชีวิตจากการโจมตีครั้งนั้นแม้แต่คนเดียว
เขาไม่ได้ฆ่าอย่างไร้จุดหมายนอกจากการทำลายอุปกรณ์อัญเชิญ
“ถึงกระนั้น ฉันก็จะไม่ฆ่าชีวิตโดยไม่มีเหตุผล และจะทำตามจุดประสงค์ของฉันเท่านั้น แม้ว่าฉันจะเป็นศัตรู แต่ฉันก็จะทำมัน”
“ถูกต้อง คายะ ดูเหมือนจะไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของราชาปีศาจที่ชั่วร้ายและโหดร้าย”
เคียวกะซึ่งในที่สุดก็ฟื้นแล้วพยักหน้าให้คายะ
“พวกเขาดูไม่เหมือนลูกน้องของราชาปีศาจอย่างแน่นอน ฉันคิดว่าพวกเขาทั้งหมดไม่มีเลือดและไร้น้ำตา”
ชิยูกินึกถึงประเทศที่ถูกทำลายโดยสัตว์ประหลาด
พวกเขายังฆ่าผู้หญิงและเด็กอย่างไร้ความปรานี ราชาปีศาจที่ปล่อยสัตว์ประหลาดออกมาสู่โลกคือคนที่เขาไม่สามารถให้อภัยได้
“แต่ฉันควรทำยังไงดีชิยูกิซัง? ฉันกลับบ้านไม่ได้”
ทุกคนมองลงไปขณะที่ชิโรเนะพูดอย่างกังวลใจ
อีกโลกหนึ่งก็น่าสนใจเพราะสักวันหนึ่งคุณก็จะกลับไปสู่โลกนั้นได้ สวนสนุกที่คุณไม่สามารถออกไปไหนได้นั้นน่ากลัว และผู้อัญเชิญที่เคยกลับมาก็พังทลาย
ตามคำบอกเล่าของเรน่า เหล่าผู้กล้าได้ยินมาว่าเครื่องมือในการอัญเชิญไม่สามารถซ่อมแซมได้ และไม่มีให้บริการอีกต่อไป
“แต่ทุกคนสบายดี ยังมีความเป็นไปได้ ต้องมีคนอื่นที่ไม่ใช่เรน่าที่สามารถอัญเชิญได้ มาหาคนนั้นกันเถอะ”
เมื่อพูดอย่างนั้น ชิยูกิก็นึกถึงคนที่น่าสงสัยที่เคียวกะได้พบ
คนที่น่าสงสัยนั้นไม่ใช่คนที่เรน่าเรียกมา หากเป็นกรณีนี้ จะต้องมีคนอื่นที่ไม่ใช่เรน่าที่เป็นคนเรียกมา
“ยังมีความหวังอยู่อย่างแน่นอน”
“อ๋อ เราไปหาคนนั้นกันเถอะ”
นาโอะและริโนะพูดอย่างสดใส
“คุณเป็นคนเรียกคนต้องสงสัยมาเหรอ? ฉันไม่รู้สึกแบบนั้น”
เคียวกะขมวดคิ้วขณะที่หน้าอกของเธอถูกลูบ
“แต่เคียวกะซัง ถ้าเราไม่พบคนคนนั้น เราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่บนโลกนี้ตลอดไป ได้โปรดอดทนไว้”
ในตอนนี้ ฉันต้องหาคนที่สามารถใช้เทคนิคการอัญเชิญได้ ชิยูกิคิดว่าการกำจัดราชาปีศาจควรถูกเลื่อนออกไป วิธีที่ง่ายที่สุดในการค้นหาบุคคลนั้นคือมองหาคนนิสัยไม่ดีที่โจมตีเคียวกะ คุณจะต้องอดทน
“แน่นอนว่า เนื่องจากเครื่องมืออัญเชิญของเรน่าพังแล้ว เราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหามัน”
เรย์จิก็พยักหน้าเช่นกัน
“ตัดสินใจแล้ว หยุดกำจัดราชาปีศาจชั่วคราวแล้วตามหาคนๆ นั้น เขาอยู่ที่ไหนบนโลกนี้?”
ทุกคนเห็นด้วยกับคำพูดของจิยูกิ
◆
“ฉันเข้าใจแล้ว คุโรกิขัดขวางไม่ให้อัญเชิญอีกครั้ง…ฉันรู้สึกขอบคุณ ฉันจะต้องขอบคุณเขาทีหลัง”
“ไปกันเถอะ เจนส์”
นัทโค้งคำนับคำพูดของโมเดส
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ โมเดสได้รับรายงานจากนัทซึ่งยืนอยู่บนไหล่ของลูกัสตรงหน้าเขา
“แล้วตอนนี้คุโรกิเป็นยังไงบ้าง?”
“ใช่ จากสิ่งที่ฉันเห็น ดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่างมากนัก แค่…”
“แค่?”
“ฉันคิดว่าเขามีลักษณะคล้ายกับฝ่าพระบาทที่เพิ่งมาถึงที่นี่”
“ฉันเห็น……”
โมเดสจะจดจำช่วงเวลานั้น
ตอนนั้นฉันร้องไห้ ฉันสงสัยว่าเขาจะถูกเกลียดมากขนาดนั้นหรือไม่
จนกระทั่งฉันเกิดความคิดที่จะสร้างโมนาขึ้นมาฉันก็สามารถกลับมายืนได้อีกครั้ง
เพื่อสร้างโมนา เธอใช้พลังเวทย์มนตร์ตามธรรมชาติของเธอและการสร้างชีวิดของเขาผสมผสานเทคนิคลับของลูคัสเข้ากับเส้นผมของเรน่าและวัตถุดิบเวทย์อื่นๆ และเครื่องมือของเฮย์บอส เพื่อนของเขา
เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสร้างเทพีของตังเองที่จะไม่มีใครพ่ายแพ้ให้กับเทพีแห่งเอลิออสที่ขับไล่เธอออกไป
ผลลัพธ์ก็คือมอร์นา
ฉันคิดเกี่ยวกับโมนา
“ดะ ฟุฟุฟุ”
“อืม… เกิดอะไรขึ้นกับคุณฝ่าบาท?”
ลูกัสพูดด้วยน้ำเสียงกังวล
ฉันนึกถึงคืนนั้นกับมอร์นา และก่อนที่ฉันจะรู้ตัวก็มีเสียงหนึ่งดังออกมา
“เอ่อ ขอโทษที ฉันหมายถึงคุโรกิ”
“โอ้ใช่.”
“เพื่อเป็นการขอบคุณคุโรกิ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอบเทพธิดาที่ดีที่สุดให้กับคุณ นั่นคือของขวัญที่ดีที่สุดที่โมเดสนี้สามารถมอบให้ได้”
“เหมือนเลดี้มอร์นาเหรอ?”
โมเดสพยักหน้าตามคำพูดของลูคัส
โมเดสอยากให้คุโรกิอยู่ที่นาร์โกลถ้าเป็นไปได้
และฉันต้องการให้เขาปกป้องชีวิตนี้ด้วยโมเดสและมอร์น่า
แล้วฉันควรทำอย่างไร?
เพื่อจุดประสงค์นั้น เป็นการดีที่สุดที่จะส่งผู้หญิงไป
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาควรมอบเทพธิดาจำลองให้กับเธอ ซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามโดยเทพเจ้าแห่งเอลิออส
แล้วเขาก็เป็นศัตรูของเทพเจ้าด้วย เขาจะปักหลักอยู่ที่นาร์โกลไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ก็ตาม
เขาแข็งแกร่งพอที่จะทำลายอัศวินศักดิ์สิทธิ์เมื่อกลับมาที่นาร์โกล หากเขาอยู่เคียงข้างคุณ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว
รอยยิ้มหลุดออกจากปากของโมเดสอย่างเป็นธรรมชาติ
“กุฟุฟุฟุฟุฟุ”
“ฝ่าบาท”
ฉันได้ยินเสียงที่เป็นกังวลของลูคัส แต่ โมเดสก็ยังคงหัวเราะต่อไป
◆
คุโรกิพักผ่อนอยู่ในห้องของเขา
ห้องที่โมเดสให้ฉันในปราสาทราชาปีศาจนั้นกว้างขวางมาก
มันเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุด และเฟอร์นิเจอร์เพียงอย่างเดียวก็มีเตียง โต๊ะ และพรมอยู่ข้างใต้
คนรับใช้พิเศษซึ่งเป็นปีศาจที่มีหน้าเหมือนหมีบอกว่าเขาไม่รู้ว่าอะไรจำเป็น หากมีสิ่งใดที่คุณต้องการ โปรดแจ้งให้เราทราบ
การรักษาของคุโรกิในนาร์โกลค่อนข้างดี
แม้ว่านาร์โกลจะไม่ใช่สถานที่ยากจน แต่ก็ไม่ใช่สถานที่ที่สวยงามเช่นกัน ทิวทัศน์นอกหน้าต่างก็แห้งแล้งเช่นกันและมีบรรยากาศที่มืดมน
นอกจากนี้ นาร์โกลยังดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่วัสดุสำหรับใช้ในชีวิตประจำวันหาได้ยาก และเตียงก็แย่กว่าที่เอลฟ์เคยพักระหว่างการเดินทางมาก
อย่างไรก็ตาม เตียงและโต๊ะนี้ดูเหมือนจะเป็นของชั้นหนึ่งในนาร์โกล
ถึงกระนั้น คุโรกิก็ไม่คิดว่าเขาจะมีชีวิตที่ดีไปกว่าการใช้ชีวิตในญี่ปุ่นได้
（ตอนนี้ฉันควรทำอะไรดี?）
คุโรกินอนอยู่บนเตียง
ฉันเข้าใจสถานการณ์ของชิโรเนะและคนอื่นๆด้วย ชิโรเนะและคนอื่นๆ ไม่รู้ว่าพวกเขาไม่สามารถกลับไปโดยใช้เทคนิคการอัญเชิญนั้นได้
เขาถูกเทพีเรน่าหลอก มันอาจอันตรายได้ถ้าฉันอยู่กับเรน่าแบบนี้
(ฉันควรจะช่วยเขาไหม ไม่ ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็น ดูเหมือนว่าการสร้างเครื่องมือสำหรับการอัญเชิญจากเอลิออสจะถูกแบนเมื่อเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นอย่างน้อยเขาก็จะไม่ถูกส่งไปยังโลกอื่น)
คุโรกิคิดเช่นนั้น
ทำวงเวียนแบบนี้ก็พอแล้ว เขาไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายผู้กล้าจากแนวหน้า และไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเรน่าจะขู่ว่าจะออกไป เว้นแต่คุณจะทำตามที่เธอบอก
ดังนั้น มันเป็นเรื่องปกติที่จะเพิกเฉยต่อชิโรเนะและคนอื่นๆ ในตอนนี้
เมื่อคิดไปไกลขนาดนั้น คุโรกิก็ส่ายหัว ปฏิเสธความคิดก่อนหน้านี้
ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งจริงๆ นั่นคือความจริง
นอกจากนี้ ฉันสงสัยว่าอะไรทำให้เขาเศร้ามากจนต้องช่วยเหลือเรย์จิและคนอื่นๆ
ฉันควรจะหยุดยุ่งได้แล้ว เว้นแต่พวกเขาจะโจมตีนาร์โกล
พวกเขาน่าจะทำอะไรบางอย่างได้ด้วยตัวเอง และในขณะที่คุโรกิอยู่คนเดียว ก็มีเพื่อนมากมายอยู่ที่นั่น
(ก็จริงที่ฉันไม่ได้อิจฉาอะไรเป็นพิเศษ… ไม่ เปลี่ยนใจแล้ว เรามาคิดกันว่าต่อจากนี้เราจะทำยังไงดี)
คุโรกิคิดแบบนั้น
ก่อนอื่น ฉันควรจะหาวิธีที่จะกลับบ้านโดยแยกจากพวกเขาก่อน
โหมดบอกว่าเขาจะตามหาเธอ แต่เขาอาจจะไม่สามารถตามหาเธอได้ในทันที
เราจะต้องอยู่บนโลกนี้ต่อไป
แล้วฉันก็ตระหนักได้
มีความเป็นไปได้ที่ฉันจะต้องอยู่บนโลกนี้ตลอดไป
ฉันไม่ชอบมัน” คุโรกิคิด
เพราะไม่มีเพื่อนที่นี่
หากฉันต้องอยู่บนโลกนี้ตลอดไป ฉันอยากมีเพื่อน
โหมดและอื่นๆ ก็มีอยู่แล้ว แต่สิ่งที่คุโรกิต้องการนั้นแตกต่างออกไปเล็กน้อย
(ฉันอิจฉาเรย์จิจังเลย เขามีเพื่อนมากมาย และพวกเธอต่างก็เป็นสาวสวยกันทั้งนั้น)
คุโรกิจำคำพูดของโมเดสได้
เทพีแห่งการเลียนแบบ
ฉันคิดว่าคุโรกิควรได้รับรางวัลจากโมเดส
นอกจากนี้ฉันรู้สึกว่าถ้ามีแฟนที่น่ารัก ฉันจะทำอะไรได้หลายอย่าง
(โอเค ยอมรับเถอะ ฉันจะทำให้เธอเป็นแฟนที่น่ารักแน่นอน)
นั่นคือสิ่งที่คุโรกิตัดสินใจทำ
