ชิยูกิและสหายหญิงของผู้กล้าเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อนของคฤหาสน์
น้ำพุร้อนในคฤหาสน์นั้นกว้างขวางและสะดวกสบาย
คายะได้ซื้อบ่อน้ำพุร้อนที่ค่อนข้างเล็ก แต่ก็ยังใหญ่พอที่จะรองรับแขกได้มากกว่าสองสามคน และมีคนใช้บริการเพียงหกคนเท่านั้น ดูเหมือนว่าฉันสามารถว่ายน้ำได้
“มีอะไรเหรอ นาโอะ?”
ขณะแช่น้ำพุร้อน นาโอะก็จ้องมองชิยูกิ
“ฉันคิดว่าผมของชิยูกิซังสวยนะ”
“ใช่ขอบคุณ.”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชิยูกิบอกว่าผมของเธอสวย
แน่นอนว่าฉันไม่รู้สึกแย่ไม่ว่าฉันจะได้รับการยกย่องมากแค่ไหนก็ตาม
“ตามที่คาดหวังไว้ คุณสมควรที่จะถูกเรียกว่าปราชญ์ผมดำ”
ทั้งสองชื่อคือปราชญ์ผมดำถูกตั้งให้ชิยูกิ
ในโลกนี้ บุคคลที่มีชื่อเสียงบางครั้งถูกเรียกด้วยสองชื่อ
และชิยูกิไม่ใช่คนเดียวที่มีสองชื่อ
ชิโรเนะบางครั้งเรียกว่าปรมาจารย์ดาบ และริโนะบางครั้งเรียกว่าผู้เป็นที่รักของเหล่าภูติ
ชิยูกิมองดูทั้งสองคน
ขณะที่ฉันมองดู มีคนสองคนเดินเข้ามาหาฉัน
“เฮ้ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
ริโนะถาม
“ฉันกำลังพูดถึงผมของชิยูกิซังที่สวยมาก”
“ผมของชิยูกิซังสวยจริงๆ อิจฉาจังเลย…”
“ฉันคิดว่าผมของชิโรเนะซังก็สวยแบบนั้นนะ”
“ใช่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอแกว่งดาบ ผมของเธอรวบเป็นหางม้าและดูสวยงาม สมกับเป็นปรมาจารย์ดาบสาว”
เมื่อนาโอะชื่นชมเธอ ชิโรเนะก็ดูเขินอาย
“ปรมาจารย์ดาบสาว…เธอเจ๋งใช่ไหมล่ะ?”
ริโนะขี้อิจฉา
“โอ้ ฉันคิดว่าผู้เป็นที่รักของเหล่าภูติของริโนะ ก็น่าจะดีเหมือนกัน”
“ใช่แล้ว!! ไม่ดีเหรอที่ทั้งชิโรเนะซังและริโนะจิมีสองชื่อ? ฉันก็อยากได้เหมือนกัน…”
จริงๆ แล้ว นาโอะไม่มีชื่อสองชื่อ ในโลกดั้งเดิม พวกเขาถูกเรียกว่าเด็กดุร้าย แต่ชิยูกิตัดสินใจที่จะไม่พูดแบบนั้น
“ก็ยังดีกว่าได้รับชื่อแปลกๆ”
ริโนะมองดูพวกเขาสองคนที่ห่างกันเล็กน้อย
เคียวกะและคายะอยู่ที่นั่น
ชื่อที่สองของเคียวกะคือเจ้าหญิงระเบิด เขาได้ชื่อมาจากการที่เขาใช้เวทย์มนตร์ระเบิดในเมือง เขาเกลียดสองชื่อนี้เป็นการส่วนตัว
“นั่นเป็นความจริงอย่างแน่นอน…”
นาโอะเห็นด้วย
“พูดถึงสองชื่อ ตอนนี้ผู้กล้าแห่งแสงและนักบุญขาวกำลังทำอะไรอยู่?”
ริโนะถามว่าสองคนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่อยู่ที่ไหน
“นักบุญขาวกำลังเตรียมอาหารเย็น”
นักบุญขาวคือซาโฮโกะ
คฤหาสน์หลังนี้ตัดสินใจสร้างโดยนักบุญขาว เนื่องจากยังมีสาวใช้ไม่เพียงพอ ฉันยังได้ยินมาว่ามีแม่ครัวที่ทำงานในพระราชวังในประเทศร็อคก็มาช่วยด้วย
ในบรรดาชิยูกิและเพื่อนๆ มีเพียงซาโฮโกะและคายะเท่านั้นที่ทำอาหารได้
เวลาไปเที่ยวซาโฮโกะมักจะทำอาหารให้ฉันกิน
อย่างไรก็ตาม ซาโฮโกะทำอาหารที่บ้านเก่ง และคายะก็สามารถทำอาหารหรูหราที่สามารถเสิร์ฟในงานปาร์ตี้ได้
ชิยูกิสามารถทำอาหารได้ในระดับหนึ่ง แต่เธอก็ไม่เหมาะกับทั้งสองคน
ริโนะ นาโอะ และเคียวกะไม่มีความปรารถนาที่จะทำอาหารเลย และไม่ได้สัมผัสส่วนผสมด้วยซ้ำ
ชิโรเนะเต็มใจทำอาหารกินเองแต่เธอไม่ค่อยเก่งนัก แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรจะพูดต่อหน้าเขา
ชิยูกินึกถึงอดีต
ชิโรเนะเคยนำคุกกี้รสเค็มมาก่อน
เห็นได้ชัดว่าเขานำมันไปมอบให้เรย์จิ แต่อย่างที่คาดไว้ เรย์จิก็ไม่กินมันเช่นกัน มันเป็นเรื่องธรรมดาเพราะเขามักจะกินอาหารของซาโฮโกะ
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอบมันให้กับเด็กผู้ชายที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเธอ และดูเหมือนว่าเขาจะชอบกินทุกอย่าง
ชิยูกิจำได้ว่าแอบกังวลว่าท้องของเขาโอเคหรือเปล่า
ชิยูกิไม่เคยพบกับเพื่อนสมัยเด็กของเธอ แต่ริโนะบอกว่าเขาค่อนข้างเท่
อย่างไรก็ตาม มันดูธรรมดาเมื่อเทียบกับเรย์จิ
ตอนนี้เรย์จิกำลังทำอะไรอยู่?
ชิยูกิคิดถึงเรย์จิ
“ฉันไม่รู้ว่าผู้กล้าแห่งแสงกำลังทำอะไรอยู่”
ที่จริงแล้ว ชิยูกิได้สร้างแผงกั้นเวทย์มนตร์อันทรงพลังในห้องน้ำเพื่อป้องกันการสอดรู้สอดเห็น
ปัญหาคือมันถูกบล็อกโดยสิ่งกีดขวางนี้ และไม่สามารถตรวจจับได้ภายนอกสิ่งกีดขวาง ฉันไม่รู้ว่าข้างนอกมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวของเรย์จิได้
(เช่นเดียวกับเรย์จิแต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอัศวินดำและเรน่ากำลังทำอะไรอยู่ พวกเขากำลังทำอะไรอยู่?)
ชิยูกิคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ขณะที่เธอจุ่มตัวเองลงในน้ำร้อนจนถึงไหล่ของเธอ
◆
ชิยูกิกำลังแช่ตัวอยู่ในบ่อน้ำพุร้อนและคิดถึงอัศวินดำและเรน่า
คุโรกิและเรน่า อัศวินดำเดินเคียงข้างกันไปตามถนนสายหลักของอาณาจักรร็อค
ในระหว่างวัน ถนนสายหลักจะเรียงรายไปด้วยแผงลอยและมีผู้คนจำนวนมากเดินไปมา
การเห็นแผงขายของแบบนี้ทำให้คุโรกินึกถึงเทศกาลของญี่ปุ่น
คุโรกิไม่ได้ไปงานเทศกาลในช่วงนี้ แต่ตอนที่เขายังเด็กเขาไปงานเทศกาลฤดูร้อนกับชิโรเนะ
ฉันไม่เคยไปงานเทศกาลไหนเลยตั้งแต่ชิโรเนะเลิกไปกับฉัน
เพราะฉันคิดว่าการที่ผู้ชายไปงานเทศกาลกับสาวน่ารักมันโรแมนติก
ดังนั้นสถานการณ์นี้จึงน่าจะเป็นสิ่งที่ดีมาก
คุโรกิมองไปข้างๆ เขาและเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินอยู่ที่นั่น หมวกของผู้หญิงถูกปกปิดลึกจนมองเห็นเพียงบริเวณรอบปากของเธอเท่านั้น
อย่างไรก็ตามคุโรกิรู้ดีว่าใบหน้าใต้หมวกนั้นสวยมาก
เทพธิดาเรน่า
เธอคือคนที่อัญเชิญชิโรเนะและคนอื่นๆ
นี่เป็นครั้งที่สองที่คุโรกิได้พบกับเธอ ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?
เขากำลังพยายามทำอะไรบางอย่างกับชิโรเนะและคนอื่นๆ อยู่หรือเปล่า?
คุโรกิสงสัย..
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งเกี่ยวกับชิโรเนะและคนอื่นๆ อีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม ฉันถูกขอให้ปกป้องผู้กล้า จากนั้นฉันก็ถูกขอให้ตามหาใครก็ตามที่จะล้างแค้นให้กับผู้กล้า
จริงๆ แล้วฉันรู้สึกโล่งใจเมื่อตอบรับคำขอนั้น นี่เป็นเพราะว่าเรย์จิและเพื่อนๆ ของเขาแข็งแกร่งและไม่มีสิ่งมีชีวิตที่อันตรายสำหรับพวกเขามากนัก
ฉันคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะลองดูและปล่อยให้ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของอัศวินแห่งวิหาร
ฉันจึงแปลกใจเมื่อเห็นเธอบนกำแพงเมือง แม้ว่าเธอจะสวมหมวกคลุม แต่ฉันบอกได้เลยว่านั่นคือเรน่า
และตอนนี้ฉันพบมันแล้ว ฉันก็ปล่อยมันไว้ตามลำพังไม่ได้
เพราะคุโรกิคิดว่าเธอคือตัวตนที่อันตรายที่สุดสำหรับเหล่าผู้กล้า
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉันจะดีใจที่มาปรากฏตัว แต่ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรหลังจากนี้
ตอนนี้คุโรกิตัดสินใจค้นหาว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่
แน่นอนว่าถ้าเรย์จิและคนอื่นๆ ถูกเรียกตัว เขาจะต้องหนีไป
“คุณเป็นคนเร่งเร้าจนน่าประหลาดใจใช่ไหม”
ขณะที่เรากำลังเดินด้วยกัน เรน่าพูดอย่างกล่าวหาเล็กน้อย
คุโรกิจำการแลกเปลี่ยนเมื่อครั้งก่อนได้
เมื่อฉันถามเรน่าว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่ เธอบอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อดูเทศกาล แน่นอนว่านั่นคงจะเป็นเรื่องโกหก คุโรกิจึงบังคับให้เธอตามเขาไป โดยบอกว่าถ้าเป็นอย่างนั้น เขาจะมาร่วมดูด้วย
(ฉันจะไม่ทำอะไรแบบนี้แน่นอนถ้าฉันไม่มีจุดประสงค์ที่จะค้นหาความตั้งใจที่แท้จริงของเขา มันเหมือนกับการไปรับคน…)
คุโรกิคิดเรื่องนี้
อย่างไรก็ตามความจริงไม่ได้หวานนัก
เทพธิดาที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่อันตราย และเขาไม่สามารถลดความระมัดระวังลงไปได้
“ไม่ ฉันไม่สามารถทิ้งคุณไว้คนเดียวได้…”
ฉันไม่ได้โกหก
“อืม ใช่”
เรน่ายกมือขึ้นบนหมวกคลุมศีรษะเล็กน้อยแล้วมองดูราวกับว่าเธอกำลังเหยียบมัน
ดวงตาที่สวยงามจับคุโรกิ
แค่นั้นก็ทำให้หัวใจของคุโรกิเต้นเร็วขึ้น
เสน่ห์ของเรน่ามีพลังมาก
คุโรกิระวังอย่าให้คู่ต่อสู้แกว่งไปแกว่งมา
“โอเค ฉันจะให้คุณไปกับฉัน”
เรน่าเริ่มเดิน
คุโรกิตามมาด้วย
เดินชมเทศกาลกับสาวสวย
แน่นอนว่ามันไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นเดทจริงๆ
