“เรย์จิคุง ดื่มอีกแก้วสิ!!”
ชิยูกิย้ำคำเตือนเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก
เรย์จิเริ่มดื่มแอลกอฮอล์ นอกจากนี้ยังเป็นเหล้ากลั่นที่ดูเหมือนว่าจะมีปริมาณแอลกอฮอล์สูง
“ไม่ดีเหรอชิยูกิ อ้าว!! เหล้าใหม่นี่ดีเหรอ?”
“ใช่แล้ว ฉันพยายามทำให้มันเป็นรสชาติที่คุณชอบแล้วเรย์”
เรย์จิและซาโฮโกะกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
ดูเหมือนเขาไม่ฟังสิ่งที่ชิยูกิพูด
อาหารของซาโฮโกะอร่อยมากอย่างแน่นอน
นอกจากนี้ยังสามารถทำอาหารสไตล์ญี่ปุ่นโดยใช้น้ำปลาที่ทำจากปลาที่คล้ายกับปลาซาร์ดีนที่พบในโลกนี้ได้อีกด้วย
ดูเหมือนว่าซาโฮโกะจะใช้น้ำปลาทำอาหารโปรดของเรย์จิ
“เอาล่ะ ชิยูกิซัง เรย์จิคุงไม่ว่าเขาจะดื่มมากแค่ไหนก็ตาม”
ชิโรเนะปลอบใจชิยูกิ
อย่างไรก็ตาม ลมหายใจของชิโรเนะมีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอล์
“คุณก็ดื่มเหมือนกันเหรอ?” ชิยูกิอยากจะถาม
อย่างไรก็ตาม ดังที่ชิโรเนะพูด เรย์จิจะไม่มีวันล้มลงไม่ว่าเขาจะดื่มมากแค่ไหนก็ตาม เป็นสิ่งเดียวกันในโลกเดิม พูดตรงๆ ความสามารถทางกายภาพของเรย์จินั้นผิดปกติ
อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่ามันผิดปกติมากยิ่งขึ้นตั้งแต่ฉันมายังโลกนี้ มันไม่ได้อยู่ในระดับแค่การนินทาเท่านั้น
อันที่จริงร่างกายของชิยูกิเปลี่ยนไปตั้งแต่พวกเขามายังโลกนี้
ไม่ว่าคุณจะดื่มแอลกอฮอล์ไปมากแค่ไหน ดูเหมือนว่าไม่น่าจะเกิดอาการพิษจากแอลกอฮอล์เฉียบพลันได้ ฉันไม่คิดว่าเรย์จิจะเป็นอิสระได้หากผู้คนดื่มเรย์จิแบบที่พวกเขาทำตอนนี้ในโลกดั้งเดิม
สิ่งนี้ไม่เพียงใช้กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาหารด้วย ในโลกนี้กินเท่าไหร่น้ำหนักก็ไม่ขึ้นอีกต่อไป
แม้จะบาดเจ็บก็จะหายเร็ว ผิวของฉันเปล่งประกายและร่างกายของฉันก็อยู่ในสภาพดีเช่นกัน
ตั้งแต่มายังโลกนี้ ชิยูกิและเพื่อนๆ ของเธอก็สวยขึ้น
เรนะบอกว่าชิยูกิและเพื่อนๆ ของเขามีพลังเช่นเดียวกับเทพเจ้า และหากเป็นเช่นนั้นจริง มีความเป็นไปได้ที่ชิยูกิและเพื่อนๆ ของเขาจะกลายเป็นอมตะ
เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์เหล่านี้ ชิยูกิคิดว่าเธออาจจะกังวลมากเกินไปสักหน่อย
สาเหตุที่ผู้เยาว์ไม่ได้รับอนุญาตให้ดื่มแอลกอฮอล์ก็เพราะว่าการดื่มแอลกอฮอล์ก่อนที่ร่างกายจะพัฒนาเต็มที่อาจเป็นอันตรายได้ ในทางกลับกัน ถ้าไม่ส่งผลใดๆ ต่อร่างกาย ก็สามารถดื่มได้เลย
นอกจากนี้ ยังมีประเทศอื่นนอกเหนือจากญี่ปุ่นที่อนุญาตให้ดื่มได้แม้จะอายุเท่าชิยูกิก็ตาม
แน่นอนว่ายังมีข้อยกเว้นอยู่ ตัวอย่างเช่น เคียวกะไม่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ได้เหมือนกับในโลกดั้งเดิมของเธอ แม้ว่าจะเป็นพี่น้องกัน แต่ก็ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ชิยูกิคาดการณ์ว่าการเปลี่ยนแปลงของร่างกายมีความแตกต่างกันในแต่ละบุคคล
เช่นเดียวกับที่ความสามารถของพวกเขาแตกต่างกัน การเปลี่ยนแปลงในร่างกายของพวกเขาก็ดูเหมือนจะแตกต่างกันเล็กน้อยเช่นกัน
ดูเหมือนเคียวกะจะกังวลอะไรบางอย่าง
ที่นั่น ชิยูกิสังเกตเห็นบางสิ่งแปลก ๆ และเมื่อเธอมองใกล้ ๆ ก็พบว่าคายะไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว
คายะไม่เคยกินข้าวกับเรา
หลังจากที่ทุกคนกินเสร็จแล้วเขาก็กินคนเดียว
อย่างไรก็ตาม โดยพื้นฐานแล้วเขาจะอยู่ข้างๆ เคียวกะโดยไม่กินข้าว แต่ตอนนี้ฉันไม่อยู่ ฉันสงสัยว่าคุณอยู่ที่ไหน?
ชิยูกิสงสัย
“เฮ้ เคียวกะซัง แล้วคายะซังล่ะ?”
ชิยูกิถามเคียวกะ
“คายะกำลังไปพักอยู่กับอัศวินแห่งวิหารที่ถูกพาเข้ามา”
“อ๋อ แค่นั้นแหละ”
ฉันจำได้ว่าอัศวินแห่งวิหารที่ลูคูลัส กังวลนั้นถูกพบล้มลงในเย็นวันนี้
ดูเหมือนมีคนทำนะ อัศวินศักสิทธิ์ที่พ่ายแพ้เพิ่งถูกนำเข้ามาในคฤหาสน์แห่งนี้ โดยไม่สามารถขยับปากหรือร่างกายของเขาได้
ดูเหมือนว่าคายะจะไปถามอัศวินแห่งวิหารที่ทำร้ายพวกเขา
คายะกลับมาในขณะที่เรากำลังคุยกัน
“คายะซัง เป็นยังไงบ้าง? คุณค้นพบอะไรไหม?”
ชิยูกิถามและคายะก็มองดูเธอ
คายะก็เหมือนกับหน้ากากไร้อารมณ์ ไม่มีการแสดงออกทางสีหน้า และฉันก็ไม่สามารถอ่านอารมณ์ของเธอได้
“ใช่ ดูเหมือนว่าบุคคลนั้นอยู่ในประเทศนี้”
ทุกคนมองดูคายะจากคำพูดเหล่านั้น
“มีอะไรเหรอคายะ?”
“จากสภาพบาดแผลของเขา ดูเหมือนว่าคนที่เอาชนะอัศวินศักสิทธิ์นั้นค่อนข้างมีฝีมือ แม้ว่าฉันจะไม่สามารถแข่งขันกับเขาได้ก็ตาม”
คายะอธิบาย
ร่างของอัศวินแห่งวิหารบิดเบี้ยวจนไม่สามารถตายได้ และดูเหมือนว่าแม้แต่คายะก็ไม่สามารถควบคุมพลังที่สมบูรณ์แบบได้ แม้ว่าร่างกายของเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่มีอาการบาดเจ็บสาหัส และดูเหมือนว่าหนึ่งในอัศวินวิหารได้ใช้เวทมนตร์ฟื้นฟูและสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว
“ถ้ามีใครทำได้มากขนาดนั้น ฉันคิดว่าเขาคือเขาคนนั้น”
เมื่อคายะพูดแบบนี้ ชิยูกิและคนอื่นๆ ก็มองหน้ากัน
“เอ่อ คายะซัง คนที่สงสัยคือคนที่จับหน้าอกของเคียวกะซัง…”
ริโนะถามและคายะก็พยักหน้า
“ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น”
“คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติแล้วที่จะตามเรามา…”
ชิโรเนะจับหัวของเธอ ชิยูกิก็ปวดหัวเช่นกัน
“ดูเหมือนว่ากลยุทธ์คอสเพลย์จะได้ผล…”
“ใช่ ถูกต้อง… ฉันไม่เคยคิดเลยว่ากลยุทธ์นั้นจะได้ผลจริง…”
ชิยูกิก็ประหลาดใจเช่นกัน
ดูเหมือนว่าคนในทางที่ผิดจะถูกเรียกมาสู่โลกนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนที่ทักษะเทียบได้กับคายะอีกด้วย
“อยากได้แบบไหนล่ะ?”
คายะถาม
“แน่นอน…พรุ่งนี้ฉันจะค้นหา…”
“เอ๊ะ”
เมื่อชิยูกิพูดอย่างนั้น ริโนะก็ส่งเสียงไม่พอใจออกมา
“ฉันก็ไม่อยากเจอคนนิสัยไม่ดีเหมือนกัน แต่ฉันต้องหาทางกลับไปสู่โลกของตัวเอง”
“เอ่อ…พรุ่งนี้ฉันจะไปที่หอคอย เพราะงั้นไม่ต้องตามหาฉันแล้ว”
ชิโรเนะพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ
พูดตามตรง ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวิ่งหนี แต่การค้นหาคนในทางที่ผิดมีความสำคัญสูง แต่ความเร่งด่วนยังน้อย
ชิยูกิยังคิดว่าแม้ว่าชิโรเนะซึ่งไม่เก่งเรื่องการสำรวจจะถูกละทิ้ง แต่ผลลัพธ์ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง
“เอ่อ ฉันว่าฉันช่วยไม่ได้…”
“แย่จังเลย!!”
“ชิโรเนะซัง เธอกำลังนอกใจ! ถ้าอย่างนั้น ไปที่หอคอยกันเถอะ!!”
ริโนะและนาโอะแสดงความไม่พอใจ
“ฉันไม่ได้วิ่งหนีอีกต่อไปแล้ว ไม่มีการรับประกันว่าฉันจะพบคุณพรุ่งนี้ ชิโรเนะจะเข้าร่วมการค้นหาวันมะรืนนี้ ดังนั้นมันจะไม่แตกต่างกันมากนัก”
ไม่ว่าฉันจะค้นหาในสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรียมากแค่ไหนฉันก็ไม่พบ ควรเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่ยาวนานจะดีกว่า
ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่าคนนิสัยเสียนั้นอยู่ใกล้ชิยูกิและคนอื่นๆ มันค่อนข้างเป็นการเก็บเกี่ยว
“ไม่ต้องห่วงริโนะกับนาโอะ ถ้าผู้ชายคนนั้นปรากฏตัว ฉันจะจับเขาลงไป”
เรย์จิหัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว
“เรย์จิซัง…”
“รุ่นพี่เรย์จิ…”
ริโนะและนาโอะประทับใจกับคำพูดเหล่านั้น
พูดตามตรงจุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อเอาชนะพวกนิสัยเสีย แต่คุณเข้าใจไหม?
ชิยูกิสงสัย
“ยังไงก็ตาม คายะซัง อัศวินวิหารพวกนั้นไม่เห็นหน้าคนนิสัยไม่ดีเหรอ?”
เมื่อชิยูกิถามคายะ ใบหน้าปกติของคายะก็ดูขุ่นมัวเล็กน้อย
“มันเหมือนกับว่ามันอยู่ภายใต้เวทย์มนตร์ควบคุมจิตใจ”
ฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับคำพูดของคายะ
เมื่อพูดถึงเวทมนตร์บงการทางจิต มีหลายอย่างเช่นเวทมนตร์การลืม เวทมนตร์บงการความทรงจำ และเวทมนตร์ควบคุม
ในแง่ของความยาก เวทมนตร์แห่งการลืมเลือนนั้นง่ายที่สุด และเวทมนตร์ครอบงำนั้นยากที่สุด
“นั่นหมายความว่าความทรงจำของคุณถูกลบไปแล้ว?”
คายะพยักหน้า
คนเลวทรามลบความทรงจำของเขาหลังจากเอาชนะอัศวินศักสิทธิ์หรือไม่?
“ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น ท่านชิยูกิ ตอนนี้อัศวินวิหารที่พ่ายแพ้สามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว แต่ดูเหมือนพวกเขาจะจำไม่ได้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรตลอดทั้งวัน”
คายะพูดอย่างลำบากใจ
“อืม ฉันคิดว่ามันอาจเป็นเวทมนตร์แห่งการลืมเลือน แต่ก็ยากที่จะพูด เพราะเวทมนตร์ที่ควบคุมความทรงจำหรือเวทมนตร์ควบคุมอาจทำให้เกิดอาการเดียวกันได้”
เวทมนตร์ที่ควบคุมความทรงจำและเวทมนตร์แห่งการควบคุมนั้นยากมากเมื่อเทียบกับเวทมนตร์แห่งการลืมที่ค่อนข้างธรรมดา เว้นแต่ว่าพลังเวทย์มนตร์ของคุณจะสูงกว่าคู่ต่อสู้อย่างมาก มันอาจทำงานไม่ถูกต้องและความทรงจำของคู่ต่อสู้อาจสับสน
ดังนั้นหากคุณจำไม่ได้ คุณจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร
อย่างไรก็ตาม หากเป็นเวทมนตร์แห่งการลืมเลือน มีความเป็นไปได้สูงที่อัศวินวิหารจะมองหน้าคู่ต่อสู้
ชิยูกิสงสัยว่าเธอสามารถดึงข้อมูลนั้นออกมาได้หรือไม่
“บางทีฉันอาจจะต้องพึ่งพาคุณริโนะ…”
ชิยูกิมองไปที่ริโนะ
ริโนะสามารถใช้เวทย์มนตร์แห่งการแทรกซึมของจิตใจ (ใจดำ) ซึ่งทำให้เขาสามารถบุกเข้าไปในจิตใจของคู่ต่อสู้ได้
และถ้าคุณเจาะลึกเข้าไปในจิตใจของบุคคลนั้น คุณจะสามารถเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ที่บุคคลนั้นลืมไป
“ไม่นะ…ฉันไม่ชอบแบบนั้นเลย”
อย่างไรก็ตาม ริโนะดูรังเกียจ
ชิยูกิจึงล้มเลิกความคิดนี้ไป
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบอัศวินวิหารที่ถูกพ่ายแพ้มากนัก นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย
เวทมนตร์แทรกซึมทางจิตได้รับอิทธิพลอย่างมากจากจิตใจของผู้ร่าย ดูเหมือนว่าคุณไม่สามารถเข้าถึงจิตใจของคนที่คุณไม่ชอบได้จริงๆ และรีโนก็มีแนวโน้มที่จะเป็นเช่นนั้นเป็นพิเศษ
ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมองเข้าไปในความทรงจำของคนในทางที่ผิด
“ถ้าริโนะไม่ชอบก็เกรงว่าจะช่วยไม่ได้ งั้นเรามาใช้ขาของเราให้มั่นคงกันเถอะ”
มันเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพที่สุด แต่ชิยูกิคิดว่ามันช่วยไม่ได้ถ้าคนๆ นั้นไม่ชอบมัน
(ยังไงก็ตาม ไอ้เวรนี่ใครกันแน่ ทำไมเขาถึงปิดบังล่ะ แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?)
ค่ำคืนดำเนินไปสำหรับชิยูกิและเพื่อนๆ ของเธอโดยไม่รู้ตัว
