นิทานอัศวินดํา – ตอนที่ 38

ด้วยการใช้เวทมนตร์แห่งลมของชิโรเนะทุกคนที่มาร่วมสำรวจกับเธอจึงมาถึงหอคอยของสตริจส์

“หืม? มีอะไรเหรอทุกคน?”

　เมื่อชิโรเนะมองไปข้างหลังเธอ คนส่วนใหญ่คุกเข่าอยู่บนพื้น

　บางส่วนก็ล้มลง

“อ่า… ดูเหมือน… ฉันตาม… ความเร็วไม่ทัน…”  

　เลมเบอร์พูดขณะหายใจแรง

　กาลิออสที่อยู่ข้างหลังเขาก็ดูแข็งแกร่งเช่นกัน

“อ่าช ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าฉันทำไปไกลเกินไปในคราวเดียว”

　ชิโรเนะขอโทษ

(ฉันว่าฉันต้องระวังให้มากกว่านี้หน่อย นั่นคือสิ่งที่ชิยูกิซังบอกฉันด้วย)

　ชิโรเนะจำคำพูดของชิยูกิได้

“คุณควรจะมีน้ำใจต่อสิ่งรอบตัวให้มากขึ้น ผู้คนในโลกนี้อ่อนแอกว่าเรา”

　นั่นคือคำพูดของชิยูกิ

　ชิโรเนะและคนอื่นๆ แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ในโลกนี้มาก

　นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมบางคนตามเวทมนตร์ของชิโรเนะไม่ทัน

　ฉันเสียใจที่ไม่ได้มีน้ำใจมากพอ

(ที่?)

　ที่นั่น ชิโรเนะสังเกตเห็นว่ามีคนหนึ่งที่ดูโอเค

　หนึ่งในนักผจญภัยที่ฉันจำชื่อไม่ได้ ใบหน้าของบุคคลนั้นถูกคลุมด้วยผ้า แต่เขาดูเหมือนสบายดีและกำลังดูแลนิมริที่อยู่ข้างๆ เขา

(เฮ้ มีคนทำแบบนั้น ฉันจะถามชื่อเขาอีกครั้งทีหลัง แต่ตอนนี้ฉันอยากจะก้าวต่อไป ฉันจะทิ้งความห่วงใยไว้ให้เขาแล้วฉันจะเดินหน้าต่อไป)

　ชิโรเนะตัดสินใจเช่นนั้น

“ฉันช่วยไม่ได้ ทุกคนพักอยู่ที่นี่แล้วฉันจะไปก่อน”

　ชิโรเนะเหลือผู้ดูแลคนหนึ่งจึงเดินไปที่ประตูหอคอย

　ประตูก็ปิดเหมือนครั้งสุดท้ายที่ฉันมา

“หือ? อาจจะเป็นอุปสรรค…?”

　ฉันรู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์บางอย่าง แตกต่างจากเมื่อก่อนชิโรเนะมาถึง

　ดูเหมือนว่ามีการสร้างบาเรียไว้เพื่อป้องกันการตรวจจับ

　ชิยูกิอาจจะสามารถหารายละเอียดเพิ่มเติมได้ แต่ชิโรเนะไม่รู้อะไรชัดเจน

　ยิ่งไปกว่านั้น มันรู้สึกเหมือนกับว่าคนที่สร้างบาเรียนั้นมีพลังมืดที่ค่อนข้างทรงพลัง

“คุณอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ?”

　ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ง่ายเกินไปที่จะเข้าใจ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยรู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ในสตริจส์ที่ฉันเคยพบมาก่อน

“คุณจะทำอย่างไรคะชิโรเนะ”

　เลมเบอร์มาถึงด้วยความรู้สึกไม่มั่นคง

　ดูเหมือนว่าเขาจะบังคับตัวเองให้ติดตามชิโรเนะเพราะเขาปล่อยเขาไปคนเดียวไม่ได้

“ฉันไปแน่นอน ครั้งสุดท้ายที่ฉันเข้ามาจากท้องฟ้า แต่วันนี้ในเมื่อพวกคุณอยู่ที่นี่ ฉันจะเข้าไปจากด้านหน้า”

　จริงๆ แล้ว ครั้งล่าสุดที่ชิโรเนะและคนอื่นๆ เพิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่นของสตริจส์ ที่ชั้นบนสุดของหอคอยเท่านั้น

　แม้ว่านาโอะจะถูกตรวจพบ ก็มีเพียงร่องรอยของอันเดด และเนื่องจากไม่มีร่องรอยของชีวิต เธอจึงคิดว่าเธอเอาชนะสตริจส์ทั้งหมดได้แล้วจึงกลับบ้าน

　ดังนั้นจึงควรมีกับดักเหลือไว้ข้างในเพื่อขับไล่อันเดดและผู้บุกรุก

(แต่ตั้งแต่มาสำรวจก็ควรสำรวจส่วนล่างของพื้นที่อยู่อาศัยที่ยังไม่เคยเห็น อีกทั้งเนื่องจากไม่มีสมาชิกคนใดบินได้จึงต้องเข้าทางประตูหน้า)

　ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีอะไรอยู่ที่นั่น

　แต่เมื่อคุณเข้าไปข้างในแล้วคุณจะเข้าใจ

“ฉันสบายดี ดังนั้นหากคุณคิดว่าคุณกำลังตกอยู่ในอันตราย โปรดหนีไปทันที”

　ชิโรเนะกังวลเกี่ยวกับเลมเบอร์และคนอื่นๆ

　นอกจากนี้ จริงๆ แล้ว ฉันจะไม่ลำบากแม้ว่าฉันจะตาย ดังนั้นฉันไม่อยากให้คุณกดดันตัวเองมากเกินไป

　จากนั้นชิโรเนะก็บุกเข้าไปในหอคอย

◆

(โอ้ ไม่! นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้าย!)

　ฉันสงสัยว่าคุโรกิคิดเรื่องแบบนี้กี่ครั้งแล้ว

　มีโกเรียสอยู่ในหอคอยนั้น

　เมื่อเลมเบอร์มาที่บ้านของการิออสอย่างเร่งรีบ

　คุโรกิคิดว่าเรย์จิและคนอื่นๆ อาจจะรู้เรื่องของเขาแล้ว

　อย่างไรก็ตาม มันดูแตกต่างออกไป

　เมื่อฉันไปที่นั่นตามคำขอของการิออส ชิโรเนะก็อยู่ที่นั่น

　คุโรกิไม่คาดคิดว่าชิโรเนะจะอยู่ที่นั่น แต่เขาโล่งใจที่ได้ซ่อนหน้าเพื่อปกปิดรอยแดงบนใบหน้า

　และจากทัศนคติของชิโรเนะ ก็ชัดเจนว่าเรน่าไม่ได้บอกอะไรกับเรย์จิและคนอื่นๆ เลย

　แต่ปัญหาอื่นเกิดขึ้น

　หากทุกอย่างยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ชิโรเนะและโกเรียสก็จะได้พบกัน ถ้าเราไม่ทำอะไรโกเรียสก็จะพ่ายแพ้ให้กับชิโรเนะ

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิมาถึงหอคอยโดยไม่ได้คิดอะไรดีๆ เลย

“คุโระ…ฉันขอโทษ…”

　นิมรีขอโทษตัวเอง

　คุโรกิได้ดึงนิมริที่กำลังจะร่วงลงมาเมื่อเธอมาถึงหอคอยแห่งนี้

　คุโรกิมองไปรอบๆ

　ทุกคนหายใจแรง

(เทียบกับเราแล้ว มนุษย์โลกนี้อ่อนแอ โอเคมั้ย?)

　คุโรกิรู้สึกกังวล

　อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะรีบมุ่งหน้าไปยังหอคอยโดยทิ้งผู้ที่ขยับไม่ได้ไว้ข้างหลัง

　ฉันหวังว่าเธอจะพยายามมากกว่านี้อีกหน่อย แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ด้วยบุคลิกของชิโรเนะ

　ชิโรเนะมักจะฟุ้งซ่าน

　คุโรกินึกถึงอดีต

　ตั้งแต่เธอยังเด็ก ชิโรเนะไม่สามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวเธอได้เมื่อเธอเริ่มเคลื่อนไหว

　คุโรกิที่ถูกบังคับให้ต้องจัดการกับเขา ต้องเจอกับประสบการณ์แย่ๆ มากมายกับเรื่องนี้

(แต่ตอนนี้มันเป็นความทรงจำที่ดี…)

　เขาอาจจะหมกมุ่นอยู่กับการทำลายล้างสตริจส์

　หากชิโรเนะได้พบกับโกเรียส ฉันมั่นใจว่าเธอคงจะยินดีกำจัดเขาไป

　ฉันไม่สามารถปล่อยให้ชิโรเนะกลายเป็นผู้กล้าสังหารมังกรได้

　เมื่อคุโรกิเห็นว่าเลมเบอร์และกาลิออสฟื้นตัวพอที่จะเคลื่อนไหวได้ในที่สุด พวกเขาก็ติดตามชิโรเนะตามลำดับ

　แน่นอนว่าคุโรกิจะตามมา

(ตอนนี้เราควรทำอย่างไรเราต้องทำอะไรสักอย่าง)

　คุโรกิหยิบสร้อยคอไว้ในกระเป๋าแล้วครุ่นคิด