เฮย์บอสมีศักดิ์เป็นพ่อของคนแคระทุกคน และถูกเรียกโดยมนุษย์ว่าเป็นเทพเจ้าแห่งช่างตีเหล็กและสมบัติ
เดิมที เขาเป็นเพียงเทพเจ้าแห่งช่างตีเหล็ก แต่เนื่องจากคนแคระขุดสมบัติทองและเงินใต้ดินและกักตุนไว้ เขาจึงถูกเรียกว่าเทพเจ้าแห่งสมบัติ
พ่อค้าที่เป็นมนุษย์ต้องการเชื่อมโยงกับคนแคระที่มีทองและเงินมากมายและผลิตสินค้าที่มีคุณภาพ
ดังนั้นพ่อค้าจึงบูชาเฮย์บอสและกลายเป็นผู้ศรัทธา
เนื่องจากมันจะกลายเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้ากับคนแคระได้หากคุณบูชาเฮย์บอสคนเดียวกัน
ด้วยเหตุนี้ คนแคระจึงกลายเป็นเทพเจ้าแห่งการค้าขายจากมนุษย์
อย่างไรก็ตาม พวกคนแคระเองก็ไม่เก่งเรื่องการค้า และมีเพียงไม่กี่คนที่กลายมาเป็นพ่อค้า
เฮย์บอสที่อยู่ตรงหน้าคุโรกินั้นดูเหมือนช่างฝีมือมากกว่าพ่อค้าอีกด้วย
ดวงตาอันเฉียบคมของเฮย์บอสจับคุโรกิไว้
“ครั้งแรกที่ได้พบคุณ เฮย์บอส…”
“ไม่จำเป็นต้องทักทายคุณอัศวินดำ”
เมื่อฉันพยายามโค้งคำนับและทักทาย ฉันก็ถูกขัดจังหวะ
“ฉันแน่ใจว่าคุณกำลังขอบทเรียนจากดาริโอ คุณช่วยแสดงดาบนั้นให้ฉันดูได้ไหม”
เฮ้บอสยื่นมือออกมา
คุโรกิยื่นดาบเล็ก ๆ ที่เขามีอยู่ในกระเป๋าออกมา
นี้ดาบสั้นถูกสร้างขึ้นโดยคุโรกิหลังจากเรียนรู้จากดาริโอ
เมื่อเฮย์บอสดึงดาบเล็กๆ ออกมาจากฝัก ดาบสีดำก็จะถูกเปิดออก
“นั่นคือทั้งหมดที่เฮย์บอสเข้าใจ มีอะไรให้เข้าใจมากกว่าร้อยคำ”
เฮย์บอส จ้องมองไปที่ดาบ ในขณะที่เรียนรู้จากดาริโอ เขาได้ใช้เปลวไฟสีดำของคุโรกิอย่างเต็มที่ และแม้จะล้มเหลวหลายครั้ง แต่ในที่สุดเขาก็สามารถตีดาบได้สำเร็จ
ไม่เพียงแต่มันยากที่จะหาวัสดุที่สามารถทนต่อเปลวไฟสีดำได้ แต่ยังยากที่จะควบคุมปริมาณแรงที่ใช้ในการสร้างดาบ ส่งผลให้เกิดเศษซากจำนวนมาก
ดาบสั้นเล่มสุดท้ายถูกสร้างขึ้นด้วยเปลวไฟสีดำ ดังนั้นดาบของมันก็เรืองแสงเป็นสีดำและความคมค่อนข้างดี
ฉันคิดว่าคุโรกิทำออกมาได้ดี แต่ฉันไม่มั่นใจว่ามันสมควรที่จะแสดงต่อเทพเจ้าแห่งงานฝีมือ
“อืม เข้าใจแล้ว… ค่อนข้างทำได้ดีทีเดียว แต่เดี๋ยวก่อน”
หลังจากพูดอย่างนั้น เฮย์บอสก็ออกจากที่นั่งของเขา เมื่อเขากลับมาในเวลาต่อมา เขาไม่มีดาบเล็กที่คุโรกิมอบให้อีกต่อไป แต่กลับถือดาบขนาดเล็กที่แตกต่างออกไปซึ่งสร้างขึ้นอย่างสวยงามแทน
“นี้”
เฮย์บอสยื่นดาบเล็กให้คุโรกิ
คุโรกิหยิบดาบเล่มเล็กขึ้นมา
“คุณควรดึงมันออกมาดู”
เมื่อเขาดึงดาบเล่มเล็กออกจากฝัก ดาบสีดำก็เผยออกมา
“นี่คือ……”
คุโรกิพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
“ใช่ นั่นคือดาบที่คุณสร้าง”
ดาบเล่มเล็กที่มอบให้เขาคือดาบที่คุโรกิมอบให้เขา เมื่อคุโรกิมอบมันให้เขา เขาไม่ได้ทำอะไรกับที่จับหรืออะไรเลย แค่ทำให้ถือและใช้งานได้ง่ายขึ้น
อย่างไรก็ตาม ดาบสั้นที่เฮย์บอสมอบให้เขายังคงใช้งานง่ายและถูกสร้างขึ้นมาอย่างสวยงาม ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงไม่รู้ว่าคุโรกิมอบมันให้ฉัน
คุโรกิรู้สึกประทับใจจริงๆ
“ฉันกังวลว่าดาบนั้นไม่มีการตกแต่งเลย… ฉันต้องทำการปรับเปลี่ยนบางอย่าง พูดตามตรง ฉันไม่รู้สึกอยากแต่งตัว พระเจ้า ฉันไม่มีเสื้อผ้าที่หรูหราเลย ใช่ไหม จริงหรือที่เจ้ามักจะสวมชุดสีดำและใช้ชีวิตแบบไม่เด่น?”
คำพูดของเฮย์บอสทิ่มแทงใจฉัน
คุณรู้ได้อย่างไร? ฉันแปลกใจที่เป็นเช่นนั้นจริงๆ
ชิโรเนะยังพูดประมาณว่า “คุโรกิใส่แค่เสื้อผ้าสีดำและสีเทา มีอะไรอย่างอื่นอีกไหม”
“มันฮิตเหรอ?”
คุโรกิไม่สามารถตอบคำพูดของเฮย์บอสได้
เป็นเรื่องปกติที่คุณจะไม่ได้ยินเสียงครวญครางเพราะมันกระทบคุณจริงๆ
แล้วดูดาบ..
“ฉันรู้สึกได้ถึงความตั้งใจที่จะทำสิ่งดี ๆ … “
จากนั้นเฮย์บอสก็มองไปที่คุโรกิ
“ในแง่หนึ่ง เขาดูเป็นผู้ชายซุ่มซ่าม…แม้ว่าเขาจะชอบผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ และเขาจะไม่แข่งขันกับผู้ชายคนอื่นเพื่อเธอ ดังนั้นเขาจึงถอยหนี”
“อ๊าก!”
คำพูดนี้แทงทะลุหัวใจของคุโรกิอีกครั้ง
“บางทีเจ้านายของคุณอาจไม่ต่อสู้เพื่อสิ่งใดๆ ไม่ใช่แค่ผู้หญิง และถอยกลับ ในที่สุดเขาก็กลายเป็นคนทำอะไรไม่ถูกและทำสิ่งที่ไม่อาจแก้ไขได้”
และเฮย์บอสก็ดูห่างออกไปเล็กน้อย
“มันก็เหมือนกับผู้ชายจากโมเดส… ผู้ชายอย่างโมเดสน่าจะสู้สักหน่อย แต่ฉันบอกให้เขาถอยไปที่นาร์โกลทันที ดังนั้น หลังจากถูกวิพากษ์วิจารณ์และขยายข้อเรียกร้องของเขา พวกเขาก็เริ่มต่อสู้อย่างไม่อาจต้านทานได้กับแต่ละคน อื่นๆ กลายเป็น”
และเฮยบอสก็หัวเราะเล็กน้อย
“แต่เฮย์บอสคนนี้ซึ่งปฏิเสธการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นและปิดตัวเองในโลกของเวิร์คช็อปเล็กๆ นี้ไม่มีสิทธิ์พูดอะไร…”
เฮย์บอสกระซิบ
ตามที่นัทบอก เฮย์บอส มักจะซ่อนตัวอยู่ในเวิร์คช็อปนี้และไม่เคยปรากฏตัวในที่ประชุมของเหล่าทวยเทพเลย ดังนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ภายหลังเมื่อโมเดสถูกไล่ออกจากเอลิออสเท่านั้น
รู้สึกเหมือนว่า เฮย์บอสเสียใจนิดหน่อย นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงช่วยโมเดส
และคราวนี้ ฉันมองไปที่ดาบเล็กของคุโรกิ
“ฉันบอกเรื่องนิดหน่อย… มันไม่หรูหรา แต่ในฐานะดาบบริสุทธิ์ มันค่อนข้างดี มันไม่ด้อยไปกว่าสิ่งใดๆ ที่คนแคระสร้างเลย”
นี่เป็นคำชมเชยสูงสุดอย่างแน่นอน
“ขอบคุณ”
คุโรกิก้มหัวเพื่อชมเชย
“คุณช่วยแสดงดาบที่โมเดสให้คุณดูได้ไหม”
คุโรกิดึงดาบวิเศษออกจากเอวแล้วส่งให้เฮย์บอส
มีลวดลายสีแดงบนตัวดาบสีดำ จึงถูกเรียกว่าดาบปีศาจเลือดดำ
“มันเป็นดาบที่มหัศจรรย์ไม่ว่าคุณจะมองยังไงก็ตาม แม้แต่เฮย์บอสก็ไม่สามารถสร้างดาบแบบนี้ได้”
นั่นเป็นคำพูดที่น่าแปลกใจ
“ดาบนั่นไม่ใช่ดาบที่สร้างโดยเฮย์บอสเหรอ?”
เฮย์บอสส่ายหัวกับคำพูดของคุโรกิ
“คนที่สร้างดาบเล่มนั้นคือนาร์กอล มารดาของโมเดส นาร์กอลที่ถูกเรียกว่าเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างมีความสามารถในการสร้างอาวุธสำหรับการทำลายล้าง แม้แต่เฮย์บอส คนนี้ก็ไม่คู่ควรกับเธอ จริงๆ แล้ว โมเดสก็เป็นคนที่สุดยอดในด้านอาวุธ เขาสามารถสร้างสิ่งที่เทียบเท่ากับ นี้ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการสร้างอาวุธจริงๆ และบางทีคุณอาจมีความสามารถนั้นด้วย”
เฮย์บอสพูดขณะเปรียบเทียบดาบเวทมนตร์กับดาบเล็กที่คุโรกิสร้างขึ้น
คุโรกิไม่เคยเป็นช่างตีเหล็กมาก่อนที่มายังโลกนี้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความสามารถของคุโรกิในฐานะช่างตีดาบคือความสามารถที่เขาได้รับจากการมายังโลกนี้
เดิมที โลกแห่งดาบควรจะมีความลึกซึ้งมากจนต้องใช้เวลานานทั้งชีวิตเพื่อที่จะลับให้คมขึ้น
นอกจากนี้ ตั้งแต่คุโรกิมายังโลกนี้ เขาก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างแม่นยำ ซึ่งอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ที่เทียบได้กับคนแคระ ดังนั้น ถ้าฉันกลับไปยังโลกเดิมของฉัน ฉันจะไม่สามารถสร้างดาบแบบเดียวกับที่ฉันให้กับเฮย์บอสได้
“ก็คุณมองมันแตกต่างออกไป แต่โมเดสและคุณคล้ายกัน คุณควรมอบให้ใครสักคน ฉันทำให้มันดูหวือหวานิดหน่อยดังนั้นมันอาจไม่ถูกใจคุณ”
เมื่อพูดอย่างนั้น เฮย์บอสก็คืนดาบ
คุโรกิคิดว่าควรจะมอบดาบสั้นนี้ให้ใคร
คุนะที่อยู่ข้างๆฉันดูเหมือนเขาต้องการอะไรบางอย่าง แต่ฉันอยากให้คุนะมีบางอย่างที่ดีกว่าดาบที่คุโรกิทำ
“สักวันฉันจะมอบสิ่งที่ดีกว่าให้กับคุนะ”
พูดอย่างนั้น เขาลูบหัวคุนะแล้วเอาดาบใส่กระเป๋า
ดูเหมือนคุนะจะไม่พอใจ แต่เมื่อฉันลูบหัวเธอ ดูเหมือนเธอจะสงบลง
“นอกจากนี้ ถ้าคุณต้องการชุดเกราะ เราก็จัดให้ที่นี่ คุณมากับฉันก็ได้”
เมื่อพูดอย่างนั้น เฮย์บอสก็เริ่มเดินและนำทางคุโรกิและคนอื่นๆ
สถานที่ที่ฉันได้รับคำแนะนำคือชุดเกราะสำหรับดินแดนที่ 1 รวมถึงหมวกกันน็อคด้วย
สีของชุดเกราะเป็นสีดำสนิทและดูเหมือนเดิม แต่พลังเวทย์มนตร์ที่อยู่ภายในนั้นให้ความรู้สึกแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก
“ชุดเกราะนี้แตกต่างจากชุดก่อนหน้า และมันถูกสร้างมาเพื่อให้เหมาะกับเจ้าของ มันถูกสร้างขึ้นจากชุดเกราะอัศวินดำที่ขาดรุ่งริ่งที่มอบให้ฉันก่อนหน้านี้ แต่ฉันแน่ใจว่าทุกคนจะจำมันได้เมื่อพวกเขามาถึงจริง ดังนั้นจึงเป็นความคิดที่ดีที่จะลองใช้ ”
คุโรกิลองสวมชุดเกราะ หลังจากได้ยินเฮย์บอสบอกให้สวมชุดเกราะ
จากนั้นมันจะแนบสนิทกับร่างกายของคุณและไม่มีการสั่นไหว เมื่อฉันขยับร่างกายถึงแม้จะมีเกราะหนัก แต่มันก็ไม่ได้ขัดขวางการเคลื่อนไหวของฉัน
“มันน่าทึ่งมาก แม้ว่าฉันจะสวมชุดเกราะขนาดใหญ่ แต่มันก็ไม่กีดขวาง…”
คุโรกิไม่คิดว่าจะสร้างชุดเกราะแบบนี้ได้แม้แต่ในโลกดั้งเดิมของเขา
“เอาสิ่งนี้ไปให้หญิงสาวด้วย”
เฮย์บอสหยิบสิ่งที่ดูเหมือนแท่งยาวออกมา มันเป็นเคียวขนาดใหญ่
“นี่คือ……”
“อืม ฉันได้รับการติดต่อจากโมเดส เคียวเล่มนี้เหมาะกับสาวของเธอ เขาเลยขอให้ฉันทำอันหนึ่งให้เธอ ฉันสร้างอันหนึ่งให้เธอ”
เมื่อพูดอย่างนั้น เฮย์บอสก็ยื่นเคียวให้คุนะ
เมื่อคุนะถือมัน มันเหมาะสมกับความสูงของเขา ไม่ยาวหรือสั้นเกินไป และมันก็ดูดีสำหรับเธอ
คุโรกิลังเลที่จะปล่อยให้คุนะต่อสู้ แต่เขาเข้าใจดีว่าการไม่มีพลังนั้นเจ็บปวดเพียงใด
ฉันไม่อยากให้พวกเขาทะเลาะกันมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่อาจมีบางครั้งที่เกิดเรื่องขึ้น
“ขอบคุณนะ เฮย์บอส”
คุโรกิก้มศีรษะอีกครั้งและขอบคุณเขา
“ฉันแน่ใจว่าคุณมีบางอย่างที่คุณไม่อยากจะยอมแพ้ และฉันภาวนาให้คุณปกป้องมันได้”
หลังจากพูดอย่างนั้นเฮย์บอสก็หันหลังกลับ
ราวกับว่าไม่มีอะไรจะพูดถึงอีกต่อไป
คุโรกิโค้งคำนับเฮย์บอสครั้งแล้วครั้งเล่าและตัดสินใจกลับไปที่นาร์โกล
◆
คุนะใช้เวทย์เคลื่อนย้ายมวลสารเพื่อกลับไปยังปราสาทปีศาจพร้อมกับคุโรกิ
ฉันดูเคียวที่ฉันได้รับจากผู้ชายที่ชื่อเฮย์บอสก่อนหน้านี้
ด้วยเหตุนี้ คุนะจึงสามารถต่อสู้ได้เช่นกันและควรจะช่วยคุโรกิ
เมื่อคุณเหวี่ยงเคียว มันจะพอดีกับมือของคุณ
(แต่ดูเหมือนว่าคุณจะทำไม่ได้เว้นแต่คุณจะฝึกเหมือนคุโรกิ)
คุโรกิแกว่งดาบของเขาทุกเช้า
แม้ว่ามันจะแตกต่างจากดาบ แต่ฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าคุนะแกว่งเคียวด้วย
ถ้าฉันทำแบบนั้น ฉันจะอยู่กับคุโรกิได้
“นี่คือท่านคุนะ… ยินดีต้อนรับกลับมา”
ขณะที่ฉันกำลังเดินไปตามทางเดิน ฉันได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อผู้หญิงเห็นคุนะเธอก็โค้งคำนับ
เป็นผู้หญิงชื่อเรจิน่า
คุนะไม่ชอบเรจิน่าจริงๆ
เรจิน่าน่าหงุดหงิดตรงเมื่อเธอเข้าใกล้คุโรกิ
มันเป็นความปรารถนาครอบครองสำหรับคุโรกิ
คุนะอยากจะเก็บคุโรกิไว้กับตัวเองถ้าเป็นไปได้
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบที่คุโรกิใจดีกับเรจิน่า
“เรจิน่า”
“ฮ่า ใช่! อะไรนะท่านคุนะ!!”
เรจิน่าตอบด้วยสีหน้าหวาดกลัว
ทันใดนั้น คุนะสังเกตเห็นบางอย่างในมือของเรจิน่า
“นั่นคืออะไร?”
“ชู่ว… นี่ผ้าที่จะซักค่ะ!!”
เสียงของเรจิน่าดังขึ้นราวกับว่าเธอกลัว
“ของใคร?”
“…มันเป็นของนายท่านของฉัน”
คราวนี้เสียงของเขาเงียบลง
คุนะรู้ว่าคุโรกิเป็นคนเดียวที่เรจิน่าเรียกนายท่าน
เมื่อคุนะได้ยินว่าเขาเรียกนายท่านของเธอ เธอก็รู้สึกว่ามีเปลวไฟสีดำพุ่งขึ้นมา
“คุณซักมันแล้วเหรอ?”
“ใช่ ๆ”
“เจ้าหญิงจะไม่ทำแบบนั้นใช่ไหม?”
คุนะได้ยินมาว่าเรจิน่าเป็นเจ้าหญิงจากประเทศมนุษย์ที่เรียกว่าอาร์โกรี่
เจ้าหญิงในเรื่องไม่ควรซักผ้า
คุโรกิกำลังอ่านหนังสือหลายเล่มเพื่อเรียนรู้ตัวละครของโลกนี้
มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับผู้คนมากมาย และเขาก็อ่านให้คุนะฟังก่อนเข้านอนตอนกลางคืน
การนอนฟังเสียงอ่อนโยนของคุโรกิเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขสำหรับคุนะ
นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวที่เจ้าหญิงปรากฏในหนังสืออีกด้วย
เจ้าหญิงในเรื่องไม่ทำแบบนั้นหรอก คนรับใช้ที่คอยดูแลอยู่เสมอควรดูแลมันแทนคุณ
นั่นเป็นสาเหตุที่คุนะแปลกใจที่เรจิน่าซักผ้าได้
“ไม่ ไม่ ฉันอยากจะขอบคุณนายท่านที่ช่วยฉัน…ฉันเรียนซักผ้าจากคุณย่า…เอ่อ…”
เรจน่าตอบอย่างลังเล
“ใช่……”
จากนั้นเขาก็มองไปที่ผ้าในมือของเรจิน่า สามารถมองเห็นชุดชั้นในของผู้ชายอยู่ข้างใน
แน่นอนว่ามันคือชุดที่คุโรกิใส่เมื่อวานนี้
“…คุณห่วยหรือเปล่า?”
“เอ๊ะ……?”
หลังจากตอบไปเรจิน่าก็มองลงไป แน่นอนว่าชุดชั้นในของคุโรกิก็อยู่ที่นั่น
“ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น! ไม่มีทางที่ฉันจะดูดมัน!”
บางทีเธออาจไม่เข้าใจความหมายของสิ่งที่พูดในตอนแรก แต่หลังจากนั้นไม่นาน เรจิน่าก็ปฏิเสธ
“ใส่ฉันสิ… เลียเลย…”
“ฉันไม่ได้! ฉันไม่ได้!”
เรจิน่าส่ายหัวปฏิเสธ
“ฉันไม่ได้ดูด! ฉันไม่ได้เลียด้วยซ้ำ! ฉันแค่ดมนิดหน่อย!!!”
เรจิน่าปฏิเสธอย่างสิ้นหวัง แต่มีบางอย่างในคำพูดเหล่านั้นที่เธอไม่ควรพลาด
“คุณได้กลิ่นมันไหม?”
“ก……”
ความเงียบครอบงำสถานที่
(ไม่… ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่างเร็วๆ นี้…)
คุนะส่ายหัว
“เรจิน่า!”
“ใช่ ๆ!”
“สอนคุนะซักผ้า!”
ฉันไม่สามารถฆ่าคุณได้
ดังนั้น คุนะจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเรียนรู้วิธีซักผ้าและปกป้องชุดชั้นในของคุโรกิ
“เอ๊ะ? แล้วคุณคุนะล่ะ?”
เรจิน่าดูประหลาดใจ ฉันไม่รู้ว่าทำไม
“มันไม่ใช่แค่เรื่องการซักผ้า สอนคุนะทุกสิ่งที่คุณต้องทำเพื่อดูแลคุโรกิ”
“เรื่องเช่นนี้ต่อเจ้าหญิงของราชาปีศาจ…”
เรจิน่าพูดขอโทษ
ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว คุนะก็กลายเป็นลูกสาวของราชาปีศาจไปแล้ว
เหตุผลก็คือเธอดูเหมือนโมนา
อย่างไรก็ตาม อาจเป็นเพราะมันลำบาก คุนะจึงไม่ปฏิเสธทุกครั้ง
“ฉันแค่อยากจะจำ”
ถ้าคุนะทำได้ทุกอย่าง เรจิน่าก็ไม่จำเป็นต้องมาเป็นสาวใช้ของคุโรกิ
ในเวลานั้น คุนะคิดว่าจะส่งเรจิน่าไปที่ไหนสักแห่งเป็นความคิดที่ดี
(เราต้องคิดว่าจะส่งเขาไปที่ไหน ถ้าไม่มีที่ไป คุโรกิผู้ใจดีจะไม่ทิ้งเรจิน่าไว้ตามลำพัง)
ขณะที่คุนกำลังคิดอยู่ ก็มีคำหนึ่งผุดขึ้นมาในความคิด
อาณาจักรอาร์โกรี่
ประเทศนั้นเป็นที่ที่เรจิน่าเป็นเจ้าหญิง
(แล้วฉันจะส่งคุณกลับไปเป็นเจ้าหญิงที่นั่นล่ะ?)
ท้ายที่สุดแล้ว คุโรกิจะไม่พูดว่าการกลับมาเป็นเจ้าหญิงเป็นเรื่องเลวร้าย และมันควรจะดีสำหรับเรจิน่าด้วย
ดูเหมือนเป็นความคิดที่ดีสำหรับคุนะ
